Actueel
alle pijlers
Armoede in Nederland naar 1 miljoen.
donderdag 6 december 2012 om 07:35
http://www.volkskrant.nl/ ... land-naar-1-miljoen.dhtml
Ik schrik hier van eerlijk gezegd.
Merk jij hier wat van in je omgeving? Ik ken zelf 1 gezin in m'n nabije omgeving die onder de armoede grens leeft. Heb hier altijd dubbele gevoelens bij ( domme aankopen doen, baan opzeggen, blijven roken, meer kinderen krijgen). Toch help ik met het onderhoud van de kinderen dmv eten en af en toe kleding.
Hoe is dat bij jullie in de omgeving en wat vind je ervan?
Ik schrik hier van eerlijk gezegd.
Merk jij hier wat van in je omgeving? Ik ken zelf 1 gezin in m'n nabije omgeving die onder de armoede grens leeft. Heb hier altijd dubbele gevoelens bij ( domme aankopen doen, baan opzeggen, blijven roken, meer kinderen krijgen). Toch help ik met het onderhoud van de kinderen dmv eten en af en toe kleding.
Hoe is dat bij jullie in de omgeving en wat vind je ervan?
donderdag 6 december 2012 om 15:17
quote:thasmo schreef op 06 december 2012 @ 15:01:
De luxe en welwaren is dan wel geen recht, maar zij voelt dit wel als ik heb hiervoor altijd hard moeten werken, ook om moeders bij te staan en broer en zus groot te krijgen en nu gaan "ze" dat omdat "ze" in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt mij dit afpakken.
Zo werkt het niet. Het is niet zo dat de enige reden, dat we allemaal een stap terug moeten doen en met de gevolgen van de crisis zitten, komt omdat 'ze' in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt.
Er zijn altijd crises geweest, vaak dieper en zwarter dan deze (bijvoorbeeld die in 1929, en er zullen er meer komen. Er zijn altijd onderliggende redenen. De economie bevindt zich altijd in een golfbeweging.
De luxe en welwaren is dan wel geen recht, maar zij voelt dit wel als ik heb hiervoor altijd hard moeten werken, ook om moeders bij te staan en broer en zus groot te krijgen en nu gaan "ze" dat omdat "ze" in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt mij dit afpakken.
Zo werkt het niet. Het is niet zo dat de enige reden, dat we allemaal een stap terug moeten doen en met de gevolgen van de crisis zitten, komt omdat 'ze' in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt.
Er zijn altijd crises geweest, vaak dieper en zwarter dan deze (bijvoorbeeld die in 1929, en er zullen er meer komen. Er zijn altijd onderliggende redenen. De economie bevindt zich altijd in een golfbeweging.
donderdag 6 december 2012 om 15:17
We zijn in deze samenleving gewoon een beetje verwend. Het wordt nu als armoe gezien dat je de fiets van je kind niet kan laten maken. Zelf al eens geprobeerd? Googelen en aan de slag! Vroeger waren we veel soberder. We gingen met ons gezin niet uit eten, niet elk jaar naar een pretpark, niet naar de bioscoop, geen dure tv-set, spelcomputers of telefoons. Voelden we ons arm? We waren ook helemaal niet arm. Ik heb me opperbest vermaakt. Ontspannen deed je thuis, niet met allerlei adrenaline-uitjes. En ik had wel rijkere vriendinnetjes die vaker weggingen, maar gelukkig staken mijn ouders zich niet in de schulden om maar mee te kunnen doen met anderen. Naar de sportclub ging je op de fiets. Altijd. Naar school ook. Ook in de winter, ook als het regende, ook als het sneeuwde.
Arm ben je als je doodgaat van de honger en de kou, als je kind niet naar school kan omdat het moet werken. Niet omdat hij of zij niet mee kan doen met de rest.
Deze crisis vraagt wellicht wat flexibiliteit van mensen en wat aanpassing van hun standaard en er zijn echt wel mensen die het echt zwaar hebben, maar armoede in Nederland?
Arm ben je als je doodgaat van de honger en de kou, als je kind niet naar school kan omdat het moet werken. Niet omdat hij of zij niet mee kan doen met de rest.
Deze crisis vraagt wellicht wat flexibiliteit van mensen en wat aanpassing van hun standaard en er zijn echt wel mensen die het echt zwaar hebben, maar armoede in Nederland?
donderdag 6 december 2012 om 15:18
quote:NYC schreef op 06 december 2012 @ 15:07:
Exact Sunemom, dat wat je schrijft over studenten heb ik ook gezien. Ik ben een aantal jaar terug opnieuw gaan studeren en wat ik hoorde wat studenten "normaal" vonden, daar ben ik echt van geschrokken! Liever net zo lang thuis blijven wonen en dan in 1 keer iets voor zichzelf gaan huren (huis, studio) dan op een kamertje van 6 m2 gaan zitten in een studentenhuis waar ze keuken en badkamer moeten delen! Liever álles nieuw bij Blokker en Ikea kopen dan meubels van de kringloop en het oude servies van tante Truus overnemen.
Liever Lays chips Sensations en koffiepads voor de Senseo, dan goedkoopste huismerk Aldi en normale filterkoffie. Hoe we aan het geld komen? Bijbaantje, dacht je? Welnee, ze hadden ook nog een sociaal leven en hee, de rest van de tijd moest aan de studie besteed worden. Hoe ze dan aan geld kwamen? Gewoon, het maximale lenen!
Het is in de eerste plaats een mentaliteitskwestie die er gaande is, en in de tweede plaats pas écht een issue over geld (dit geldt voor álle inkomensgroepen).Ik heb dat ook gedaan: thuis blijven wonen en sparen zodat ik mijn koophuis gelijk goed kon inrichten en verbouwen. Had overigens wel 2 bijbanen waarvan de opbrengst ook naar inrichting huis en naar reizen is gegaan. De kosten voor m'n auto betaalde ik trouwens ook vrijwel gelijk zelf op m'n 18e. Kon ook omdat ik 4 betalende meerijders had naar mijn opleiding zodat ik daar van kon tanken en verzekering en belasting kon betalen.
Exact Sunemom, dat wat je schrijft over studenten heb ik ook gezien. Ik ben een aantal jaar terug opnieuw gaan studeren en wat ik hoorde wat studenten "normaal" vonden, daar ben ik echt van geschrokken! Liever net zo lang thuis blijven wonen en dan in 1 keer iets voor zichzelf gaan huren (huis, studio) dan op een kamertje van 6 m2 gaan zitten in een studentenhuis waar ze keuken en badkamer moeten delen! Liever álles nieuw bij Blokker en Ikea kopen dan meubels van de kringloop en het oude servies van tante Truus overnemen.
Liever Lays chips Sensations en koffiepads voor de Senseo, dan goedkoopste huismerk Aldi en normale filterkoffie. Hoe we aan het geld komen? Bijbaantje, dacht je? Welnee, ze hadden ook nog een sociaal leven en hee, de rest van de tijd moest aan de studie besteed worden. Hoe ze dan aan geld kwamen? Gewoon, het maximale lenen!
Het is in de eerste plaats een mentaliteitskwestie die er gaande is, en in de tweede plaats pas écht een issue over geld (dit geldt voor álle inkomensgroepen).Ik heb dat ook gedaan: thuis blijven wonen en sparen zodat ik mijn koophuis gelijk goed kon inrichten en verbouwen. Had overigens wel 2 bijbanen waarvan de opbrengst ook naar inrichting huis en naar reizen is gegaan. De kosten voor m'n auto betaalde ik trouwens ook vrijwel gelijk zelf op m'n 18e. Kon ook omdat ik 4 betalende meerijders had naar mijn opleiding zodat ik daar van kon tanken en verzekering en belasting kon betalen.
donderdag 6 december 2012 om 15:18
quote:Dahlia74 schreef op 06 december 2012 @ 15:09:
[...]
Dit is natuurlijk niet de waarheid. Als je iets van economie weet, ken je de conjunctuurbeweging. Dus tijden dat het beter gaat en tijden dat het minder gaat. De laatste grote crisis was in de jaren 80, het werd dus ook tijd dat er weer een nieuwe crisis kwam. Je vrouw had het slecht in de jaren tachtig (crisisjaren) en heeft daarna geprofiteerd van de groei van de economie.
Ja dat weet ik en dat weet zij.
Maar dan nog kan het niet eerlijk 'voelen'.
Echt we doen hier slechts 1x per jaar aan 'geldverspilling' en dat is met sinterklaar voor de kleine.
Gaan rustig een jaar niet op vakantie.
Verder geen leningen, schulden, dure hypotheek e.d.
Wij hebben niet de duurste auto en zeker geen 2e op de oprit.
Ik heb net toevallig wel van een deel van de '13e' maand 2 nieuwe broeken en 2 nieuwe truien gekocht voor mijzelf, dat was al weer ruim 3 jaar geleden op 1x een outfit voor een trouwerij na.
Wij leven niet in armoede. We zijn ook niet heel rijk (ik douche niet met champagne). Maar hebben het wel véél beter nu dan dat zij of haar moeder had 25 jaar geleden.
[...]
Dit is natuurlijk niet de waarheid. Als je iets van economie weet, ken je de conjunctuurbeweging. Dus tijden dat het beter gaat en tijden dat het minder gaat. De laatste grote crisis was in de jaren 80, het werd dus ook tijd dat er weer een nieuwe crisis kwam. Je vrouw had het slecht in de jaren tachtig (crisisjaren) en heeft daarna geprofiteerd van de groei van de economie.
Ja dat weet ik en dat weet zij.
Maar dan nog kan het niet eerlijk 'voelen'.
Echt we doen hier slechts 1x per jaar aan 'geldverspilling' en dat is met sinterklaar voor de kleine.
Gaan rustig een jaar niet op vakantie.
Verder geen leningen, schulden, dure hypotheek e.d.
Wij hebben niet de duurste auto en zeker geen 2e op de oprit.
Ik heb net toevallig wel van een deel van de '13e' maand 2 nieuwe broeken en 2 nieuwe truien gekocht voor mijzelf, dat was al weer ruim 3 jaar geleden op 1x een outfit voor een trouwerij na.
Wij leven niet in armoede. We zijn ook niet heel rijk (ik douche niet met champagne). Maar hebben het wel véél beter nu dan dat zij of haar moeder had 25 jaar geleden.
donderdag 6 december 2012 om 15:19
quote:Spijk-er schreef op 06 december 2012 @ 15:14:
[...]
Dat is natuurlijk niet waar, maar het zijn dingen die nu goedkoop zijn of niet meer als gadget beschouwd worden maar als normale huishoudelijke apparaten. Wat dacht je van walkman, platenspeler (eventueel draagbaar), ghetto blaster, videorecorder, fototoestel, videocamera, dia-projector en wat later pc, fax, magnetron, droger en afwasmachine.Een walkman, radiocassetterecorder en fototoestel had ik idd ook als kind, maar dat waren toen geen dure apparaten, ook voor die tijd niet.
[...]
Dat is natuurlijk niet waar, maar het zijn dingen die nu goedkoop zijn of niet meer als gadget beschouwd worden maar als normale huishoudelijke apparaten. Wat dacht je van walkman, platenspeler (eventueel draagbaar), ghetto blaster, videorecorder, fototoestel, videocamera, dia-projector en wat later pc, fax, magnetron, droger en afwasmachine.Een walkman, radiocassetterecorder en fototoestel had ik idd ook als kind, maar dat waren toen geen dure apparaten, ook voor die tijd niet.
donderdag 6 december 2012 om 15:20
quote:Melpomene schreef op 06 december 2012 @ 15:17:
[...]
Zo werkt het niet. Het is niet zo dat de enige reden, dat we allemaal een stap terug moeten doen en met de gevolgen van de crisis zitten, komt omdat 'ze' in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt.
Er zijn altijd crises geweest, vaak dieper en zwarter dan deze (bijvoorbeeld die in 1929, en er zullen er meer komen. Er zijn altijd onderliggende redenen. De economie bevindt zich altijd in een golfbeweging.Eens hoor echt.
[...]
Zo werkt het niet. Het is niet zo dat de enige reden, dat we allemaal een stap terug moeten doen en met de gevolgen van de crisis zitten, komt omdat 'ze' in Den Haag en Brussel fouten hebben gemaakt.
Er zijn altijd crises geweest, vaak dieper en zwarter dan deze (bijvoorbeeld die in 1929, en er zullen er meer komen. Er zijn altijd onderliggende redenen. De economie bevindt zich altijd in een golfbeweging.Eens hoor echt.
donderdag 6 december 2012 om 15:20
quote:elninjoo schreef op 06 december 2012 @ 15:10:
[...]We hadden in onze jeugd gewoon geen (dure) gadgets. De videorecorder kwam toen net op, maar verder geen dure spellen, telefoons, computers en ander 'speelgoed' wat de jeugd anno nu heeft.
Verschil in huizen herken ik idd, maar het levensniveau was wel redelijk gelijkwaardig ondanks het verschil in inkomen. Je kreeg 'n nieuwe fiets als je naar de basisschool ging en weer 'n nieuwe volwassen fiets als je naar 't middelbaar ging. Niet elk jaar 'n nieuwe dus. Er waren kinderen die kickten op merkkleding en dat ook droegen, maar ik had daar toen al niet zoveel mee. Vroeg wel 'ns iets van Nike maar toen zei m'n moeder dat ik voor 't geld daarvoor 3 stuks van 'n normaal merk (geen zeeman ofzo hoor) kon kopen en ik koos dan toch liever voor 3 verschillende dingen dan slechts één stuk.
Ook werkte de meeste moeders niet en waren de vaders kostwinner. Er was slechts 1 auto in elk gezin. Maar op vakantie ging iederen, of ie nu in 'n rijtjeshuis woonde of in 'n villa. En eigenlijk waren kampeerders toen uitzondering, want het merendeel van mijn klas ging op autovakantie in Europa naar appartement of hotel. Enige echt rijke gezin wat ik uit mijn lagere schooltijd ken had 'n villa met enorme lap grond en pony's. Dat is me qua verschil in rijkdom bijgebleven terwijl ik zelf ook vrijstaand wonend ben opgegroeid met leuk stuk bos als tuin. En onze buren hadden 'n zwembad waar ik in de zomer ook vaak mocht zwemmen want buurjongetje en ik waren vrienden (even oud en tevens klasgenoten) Maar ik speelde ook graag op de boerderij van weer 'n ander klasgenootje. Veel ruimte en vrijheid trok mij als kind al. Maar je moet tegenwoordig ook al rijk zijn wil je je dat kunnen veroorloven.
Ik denk dat de verschillen in rijkdom in onze jeugd vroeger inderdaad in andere dingen zat. Kinderen uit rijkere gezinnen zaten misschien op andere/meer sporten dan kinderen uit armere gezinnen maar ik kan mij niet heugen dat er sprake was van jaloezie. Ook niet op elkaars huis volgens mij. Of er iemand jaloers was of mij (of ons huis of de tuin) dat zou ik niet weten. Ik vond kinderen die kleiner woonden in elk geval niet zielig en ik vond het er (afhankelijk of ik ze aardig vond en de ouders vriendelijk waren) altijd even gezellig als kinderen die heel ruim woonden.
Kleding is bij mij op school nooit iets geweest waardoor je je zielig/arm of juist rijk voelde. Niemand werd er om gepest althans. Volgens mij interesseerde het ook niemand. Maar dit kan per school of regio misschien verschillen. Mijn vriendin is net zo oud als ik, maar bij haar op school was het wél iets dat er toe deed.
De mentaliteit onder mensen en kinderen (hebben-hebben-hebben) bevalt mij gewoon niet. Dat per se willen hebben van iets dat je eigenlijk niet kunt betalen en er alles aan doen (inclusief lenen tegen veel rente) om maar niet te hoeven zeggen: Sorry, maar dit kunnen we niet betalen.
[...]We hadden in onze jeugd gewoon geen (dure) gadgets. De videorecorder kwam toen net op, maar verder geen dure spellen, telefoons, computers en ander 'speelgoed' wat de jeugd anno nu heeft.
Verschil in huizen herken ik idd, maar het levensniveau was wel redelijk gelijkwaardig ondanks het verschil in inkomen. Je kreeg 'n nieuwe fiets als je naar de basisschool ging en weer 'n nieuwe volwassen fiets als je naar 't middelbaar ging. Niet elk jaar 'n nieuwe dus. Er waren kinderen die kickten op merkkleding en dat ook droegen, maar ik had daar toen al niet zoveel mee. Vroeg wel 'ns iets van Nike maar toen zei m'n moeder dat ik voor 't geld daarvoor 3 stuks van 'n normaal merk (geen zeeman ofzo hoor) kon kopen en ik koos dan toch liever voor 3 verschillende dingen dan slechts één stuk.
Ook werkte de meeste moeders niet en waren de vaders kostwinner. Er was slechts 1 auto in elk gezin. Maar op vakantie ging iederen, of ie nu in 'n rijtjeshuis woonde of in 'n villa. En eigenlijk waren kampeerders toen uitzondering, want het merendeel van mijn klas ging op autovakantie in Europa naar appartement of hotel. Enige echt rijke gezin wat ik uit mijn lagere schooltijd ken had 'n villa met enorme lap grond en pony's. Dat is me qua verschil in rijkdom bijgebleven terwijl ik zelf ook vrijstaand wonend ben opgegroeid met leuk stuk bos als tuin. En onze buren hadden 'n zwembad waar ik in de zomer ook vaak mocht zwemmen want buurjongetje en ik waren vrienden (even oud en tevens klasgenoten) Maar ik speelde ook graag op de boerderij van weer 'n ander klasgenootje. Veel ruimte en vrijheid trok mij als kind al. Maar je moet tegenwoordig ook al rijk zijn wil je je dat kunnen veroorloven.
Ik denk dat de verschillen in rijkdom in onze jeugd vroeger inderdaad in andere dingen zat. Kinderen uit rijkere gezinnen zaten misschien op andere/meer sporten dan kinderen uit armere gezinnen maar ik kan mij niet heugen dat er sprake was van jaloezie. Ook niet op elkaars huis volgens mij. Of er iemand jaloers was of mij (of ons huis of de tuin) dat zou ik niet weten. Ik vond kinderen die kleiner woonden in elk geval niet zielig en ik vond het er (afhankelijk of ik ze aardig vond en de ouders vriendelijk waren) altijd even gezellig als kinderen die heel ruim woonden.
Kleding is bij mij op school nooit iets geweest waardoor je je zielig/arm of juist rijk voelde. Niemand werd er om gepest althans. Volgens mij interesseerde het ook niemand. Maar dit kan per school of regio misschien verschillen. Mijn vriendin is net zo oud als ik, maar bij haar op school was het wél iets dat er toe deed.
De mentaliteit onder mensen en kinderen (hebben-hebben-hebben) bevalt mij gewoon niet. Dat per se willen hebben van iets dat je eigenlijk niet kunt betalen en er alles aan doen (inclusief lenen tegen veel rente) om maar niet te hoeven zeggen: Sorry, maar dit kunnen we niet betalen.
donderdag 6 december 2012 om 15:25
En toch is het nu net of het over bioscoopjes, gadgets en vakanties gaat.
Natuurlijk was vroegah alles beter, maar ik moet toch wel constateren dat ik in mijn eigen omgeving inmiddels een aantal mensen ken die iedere nacht in het klamme zweet wakker worden van de geldzorgen.
En dan gaat het over dingen als de huur, hypotheek, zorgverzekering betalen, de echte basis, en niet over luxe. Het vet is al van de botten en het beleg van het brood, zeg maar.
Dat is echt een nieuw verschijnsel (in mijn beperkte wereld dan).
Natuurlijk was vroegah alles beter, maar ik moet toch wel constateren dat ik in mijn eigen omgeving inmiddels een aantal mensen ken die iedere nacht in het klamme zweet wakker worden van de geldzorgen.
En dan gaat het over dingen als de huur, hypotheek, zorgverzekering betalen, de echte basis, en niet over luxe. Het vet is al van de botten en het beleg van het brood, zeg maar.
Dat is echt een nieuw verschijnsel (in mijn beperkte wereld dan).
donderdag 6 december 2012 om 15:30
Wij hadden het het prima met 3 kinderen en een werkende vader maar de onmetelijke luxe die kinderen nu kennen hadden we niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik met lede ogen toekijk naar de verwennerij van tegenwoordig.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.
donderdag 6 december 2012 om 15:30
quote:hiltje schreef op 06 december 2012 @ 14:07:
[...]
Ja, maar het gaat ook om de definitie van 'armoede'. En je ziet al dat als je dat koppelt aan de hoogte van een uitkering/inkomen het niet echt klopt (verschillende mensen hier zeggen onder die grens te zitten maar zich niet arm te voelen).
Dus kun je beter kijken naar wat mensen kunnen besteden, ook diegenen die gevangen zitten in hun mooie dure huis wat ze niet eigenlijk niet meer kunnen betalen (dat is de nieuwe of verborgen armoede).
Ik vind dat je niet te snel moet praten over armoede. Als je het krap hebt of ieder dubbeltje moet omdraaien ben je niet perse arm. Zolang je in een goed huis woont, dat redelijk kunt verwarmen, normale gezonde maaltijden kunt bereiden, je kinderen naar school gaan, je toegang hebt tot gezondheidszorg, ben je niet arm. Af en toe aan het einde van de maand blut zijn,is geen armoede.
Zeker nadat ik die documentaires van vorige week heb gezien, over wereldwijde armoede, ben ik wel wat nederiger geworden en zie ik juist hoe goed de meeste van ons het hebben.
De voedselbank hanteert bedragen waarbij die voeding er niet meer van af kan toch?
Vandaar dat ik ze te laag vind.Verder ben ik het met je eens.
[...]
Ja, maar het gaat ook om de definitie van 'armoede'. En je ziet al dat als je dat koppelt aan de hoogte van een uitkering/inkomen het niet echt klopt (verschillende mensen hier zeggen onder die grens te zitten maar zich niet arm te voelen).
Dus kun je beter kijken naar wat mensen kunnen besteden, ook diegenen die gevangen zitten in hun mooie dure huis wat ze niet eigenlijk niet meer kunnen betalen (dat is de nieuwe of verborgen armoede).
Ik vind dat je niet te snel moet praten over armoede. Als je het krap hebt of ieder dubbeltje moet omdraaien ben je niet perse arm. Zolang je in een goed huis woont, dat redelijk kunt verwarmen, normale gezonde maaltijden kunt bereiden, je kinderen naar school gaan, je toegang hebt tot gezondheidszorg, ben je niet arm. Af en toe aan het einde van de maand blut zijn,is geen armoede.
Zeker nadat ik die documentaires van vorige week heb gezien, over wereldwijde armoede, ben ik wel wat nederiger geworden en zie ik juist hoe goed de meeste van ons het hebben.
De voedselbank hanteert bedragen waarbij die voeding er niet meer van af kan toch?
Vandaar dat ik ze te laag vind.Verder ben ik het met je eens.
donderdag 6 december 2012 om 15:30
Nessemeisje en NYC, mooi gesproken allebei. Zo heb ik het ook ervaren.
Nu moet een kind een mobiele telefoon hebben, want ja, ze moeten altijd hun ouders kunnen bellen. Dat hadden we vroeger toch ook niet. Je vader plakte inderdaad je band. Uit eten deden we één keer per jaar. We gingen met de travelsleeper op vakantie, soms een dorp verderop. En ik kwam niet eens uit een arm gezin, integendeel.
Ik zat op twee sporten en had een verzorgpony. Wij hadden geen computers, Aaifoons en andere gadgets om ons te vermaken. En ik was een gelukkig kind, altijd buiten aan het spelen. Ik kijk er met weemoed op terug. Zeker als ik nu kinderen zie die in paniek raken als de computer vastloopt of dat er even geen bereik is. Dat noem ik pas armoede.
Nu moet een kind een mobiele telefoon hebben, want ja, ze moeten altijd hun ouders kunnen bellen. Dat hadden we vroeger toch ook niet. Je vader plakte inderdaad je band. Uit eten deden we één keer per jaar. We gingen met de travelsleeper op vakantie, soms een dorp verderop. En ik kwam niet eens uit een arm gezin, integendeel.
Ik zat op twee sporten en had een verzorgpony. Wij hadden geen computers, Aaifoons en andere gadgets om ons te vermaken. En ik was een gelukkig kind, altijd buiten aan het spelen. Ik kijk er met weemoed op terug. Zeker als ik nu kinderen zie die in paniek raken als de computer vastloopt of dat er even geen bereik is. Dat noem ik pas armoede.
donderdag 6 december 2012 om 15:31
Ik denk trouwens ook dat in de jaren tachtig (althans waar ik opgroeide) een soort omgekeerde normbepaling gold.
Niet: wat de rijken doen, willen de minder vermogenden ook.
Maar: wat de minder vermogenden niet kunnen, hoeven de rijkeren dan ook niet te doen of kopen.
Is dit herkenbaar voor leeftijdsgenoten (geboren in de jaren zeventig of misschien ook ietsje later?)
Hiermee bedoel ik, wij hadden best elk jaar op wintersport én zomervakantie gekund én mij 20 gulden zakgeld per week kunnen geven, en ieder jaar een nieuwe fiets en bergen nieuwe merkkleding en speelgoed tussendoor.
Maar kregen mijn klasgenootjes dat? Zag ik dat bij de buren? Nee. Niet bij de arme en niet bij de rijke leeftijdsgenootjes. Dus waarom zou ik het dan wel gekregen hebben?
Niet: wat de rijken doen, willen de minder vermogenden ook.
Maar: wat de minder vermogenden niet kunnen, hoeven de rijkeren dan ook niet te doen of kopen.
Is dit herkenbaar voor leeftijdsgenoten (geboren in de jaren zeventig of misschien ook ietsje later?)
Hiermee bedoel ik, wij hadden best elk jaar op wintersport én zomervakantie gekund én mij 20 gulden zakgeld per week kunnen geven, en ieder jaar een nieuwe fiets en bergen nieuwe merkkleding en speelgoed tussendoor.
Maar kregen mijn klasgenootjes dat? Zag ik dat bij de buren? Nee. Niet bij de arme en niet bij de rijke leeftijdsgenootjes. Dus waarom zou ik het dan wel gekregen hebben?
donderdag 6 december 2012 om 15:32
quote:waterplant schreef op 06 december 2012 @ 15:30:
Wij hadden het het prima met 3 kinderen en een werkende vader maar de onmetelijke luxe die kinderen nu kennen hadden we niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik met lede ogen toekijk naar de verwennerij van tegenwoordig.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.Amen!
Wij hadden het het prima met 3 kinderen en een werkende vader maar de onmetelijke luxe die kinderen nu kennen hadden we niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik met lede ogen toekijk naar de verwennerij van tegenwoordig.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.Amen!
donderdag 6 december 2012 om 15:38
quote:waterplant schreef op 06 december 2012 @ 15:30:
Wij hadden het het prima met 3 kinderen en een werkende vader maar de onmetelijke luxe die kinderen nu kennen hadden we niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik met lede ogen toekijk naar de verwennerij van tegenwoordig.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.
Dit was ook ongeveer de situatie bij mij thuis, maar ik denk niet dat de mensen die nu nog terug kunnen naar dit niveau in de groep 'nieuwe armen' vallen.
Iedereen moet de broekriem aanhalen, en de situatie zal misschien voor veel mensen weer meer op de jaren tachtig gaan lijken, maar je moet niet vergeten dat de echte onderkant van de samenleving toen kon rekenen op een verzorgingsstaat die inmiddels voor een groot deel is afgebroken.
Onder die groep die nog een stuk terug kan zit een groeiende groep die echt nog veel minder te besteden heeft. Iemand die het met die voedselbanknorm moet doen is wel degelijk echt arm, en niet zomaar een beetje verwend.
Wij hadden het het prima met 3 kinderen en een werkende vader maar de onmetelijke luxe die kinderen nu kennen hadden we niet en ik moet eerlijk zeggen dat ik met lede ogen toekijk naar de verwennerij van tegenwoordig.
Wij hadden als kinderen geen moer te zeggen. Mijn ouders bepaalden alles en als je iets wilde dan ging je maar sparen of er voor werken. Was niets mis mee dus ik snap dat overcompenseren vaak ook niet zo van de ouders van nu. Kreeg ook wel eens een klap van mijn ouders, niets aan overgehouden want vaak was je dan ook oervervelend.
Er was ook een gezonde hierarchie, je moest gewoon je plek verdienen en je had daar nog niets voor gedaan voor je 16 de., je kende gewoon je plek.
Dit was ook ongeveer de situatie bij mij thuis, maar ik denk niet dat de mensen die nu nog terug kunnen naar dit niveau in de groep 'nieuwe armen' vallen.
Iedereen moet de broekriem aanhalen, en de situatie zal misschien voor veel mensen weer meer op de jaren tachtig gaan lijken, maar je moet niet vergeten dat de echte onderkant van de samenleving toen kon rekenen op een verzorgingsstaat die inmiddels voor een groot deel is afgebroken.
Onder die groep die nog een stuk terug kan zit een groeiende groep die echt nog veel minder te besteden heeft. Iemand die het met die voedselbanknorm moet doen is wel degelijk echt arm, en niet zomaar een beetje verwend.
donderdag 6 december 2012 om 15:44
quote:NYC schreef op 06 december 2012 @ 15:07:
Exact Sunemom, dat wat je schrijft over studenten heb ik ook gezien. Ik ben een aantal jaar terug opnieuw gaan studeren en wat ik hoorde wat studenten "normaal" vonden, daar ben ik echt van geschrokken! Liever net zo lang thuis blijven wonen en dan in 1 keer iets voor zichzelf gaan huren (huis, studio) dan op een kamertje van 6 m2 gaan zitten in een studentenhuis waar ze keuken en badkamer moeten delen! Liever álles nieuw bij Blokker en Ikea kopen dan meubels van de kringloop en het oude servies van tante Truus overnemen.
Liever Lays chips Sensations en koffiepads voor de Senseo, dan goedkoopste huismerk Aldi en normale filterkoffie. Hoe we aan het geld komen? Bijbaantje, dacht je? Welnee, ze hadden ook nog een sociaal leven en hee, de rest van de tijd moest aan de studie besteed worden. Hoe ze dan aan geld kwamen? Gewoon, het maximale lenen!
Het is in de eerste plaats een mentaliteitskwestie die er gaande is, en in de tweede plaats pas écht een issue over geld (dit geldt voor álle inkomensgroepen).
Er zijn ook zat studenten die het anders aanpakken hoor, heb zo'n hekel aan dat gegeneraliseer. Dit wordt ook weer zo geschreven als 'de studenten'. Alsof we allemaal alleen maar zuipen en in de kroeg hangen.
Ik heb een tijdje op mezelf gewoond, maar woon nu weer noodgedwongen bij mijn ouders, omdat ik momenteel zonder woonruimte zit en het ook best moeilijk is om aan woonruimte te komen. Als je het ook nog enigszins betaalbaar wilt houden en niet maximaal wilt lenen, wordt het helemaal lastig. Dat weiger ik, maar niet om woonruimte te delen. Mijn meubels kwamen van marktplaats. Een Ikeastoel heb ik voor nog geen 10 euro kunnen kopen ipv 50 euro, daar word ik nou juist blij van. Zo zijn wij hier thuis ook opgevoed.
Dat wil niet zeggen dat ik nu thuis maar op de bank hang, ik heb twee werkende ouders, ik kan thuis bijspringen waar nodig, heb nog een jonge sibling (nakomer) en naast mijn studie geneeskunde waar veel tijd in gaat zitten heb ik twee bijbanen. Mijn ouders betalen mijn studie niet, maar gaven mij wel altijd wat boodschapjes mee, en als ik echt een broek nodig zou hebben, krijg ik die (geen grote bedragen). Toen ik nog op mezelf woonde had ik het geld dat ik verdiende met werken nodig om rond te komen (eten van de Aldi en Euroshopper word je echt niet slechter van hoor, ik ken maar weinig studenten die heel duur eten overigens). Nu spaar ik wat ik overhoud en ik heb afgelopen week een heel dure aankoop gedaan. Lang getwijfeld of ik het geld wel wilde uitgeven, maar ik geef altijd weinig uit, ga niet vaak stappen, rook niet, dus dan mag dat, vind ik. Heb het zelf bij elkaar gewerkt en niet van mijn ouders gekregen.
Een ex-vriendin van mij heeft echter in haar leven nog nooit een bijbaantje gehad en hoeft nog maar te piepen en krijgt alles van haar ouders. Tsja, daar was ik op een gegeven moment ook wel een beetje klaar mee. En dan nog niet eens zelf een treinkaartje willen kopen, terwijl ze al het geld dat binnenkomt kan oppotten... Dus ja, ze zijn er zeker, maar dat moet niet allemaal onder 'de studenten' geschoven worden.
Exact Sunemom, dat wat je schrijft over studenten heb ik ook gezien. Ik ben een aantal jaar terug opnieuw gaan studeren en wat ik hoorde wat studenten "normaal" vonden, daar ben ik echt van geschrokken! Liever net zo lang thuis blijven wonen en dan in 1 keer iets voor zichzelf gaan huren (huis, studio) dan op een kamertje van 6 m2 gaan zitten in een studentenhuis waar ze keuken en badkamer moeten delen! Liever álles nieuw bij Blokker en Ikea kopen dan meubels van de kringloop en het oude servies van tante Truus overnemen.
Liever Lays chips Sensations en koffiepads voor de Senseo, dan goedkoopste huismerk Aldi en normale filterkoffie. Hoe we aan het geld komen? Bijbaantje, dacht je? Welnee, ze hadden ook nog een sociaal leven en hee, de rest van de tijd moest aan de studie besteed worden. Hoe ze dan aan geld kwamen? Gewoon, het maximale lenen!
Het is in de eerste plaats een mentaliteitskwestie die er gaande is, en in de tweede plaats pas écht een issue over geld (dit geldt voor álle inkomensgroepen).
Er zijn ook zat studenten die het anders aanpakken hoor, heb zo'n hekel aan dat gegeneraliseer. Dit wordt ook weer zo geschreven als 'de studenten'. Alsof we allemaal alleen maar zuipen en in de kroeg hangen.
Ik heb een tijdje op mezelf gewoond, maar woon nu weer noodgedwongen bij mijn ouders, omdat ik momenteel zonder woonruimte zit en het ook best moeilijk is om aan woonruimte te komen. Als je het ook nog enigszins betaalbaar wilt houden en niet maximaal wilt lenen, wordt het helemaal lastig. Dat weiger ik, maar niet om woonruimte te delen. Mijn meubels kwamen van marktplaats. Een Ikeastoel heb ik voor nog geen 10 euro kunnen kopen ipv 50 euro, daar word ik nou juist blij van. Zo zijn wij hier thuis ook opgevoed.
Dat wil niet zeggen dat ik nu thuis maar op de bank hang, ik heb twee werkende ouders, ik kan thuis bijspringen waar nodig, heb nog een jonge sibling (nakomer) en naast mijn studie geneeskunde waar veel tijd in gaat zitten heb ik twee bijbanen. Mijn ouders betalen mijn studie niet, maar gaven mij wel altijd wat boodschapjes mee, en als ik echt een broek nodig zou hebben, krijg ik die (geen grote bedragen). Toen ik nog op mezelf woonde had ik het geld dat ik verdiende met werken nodig om rond te komen (eten van de Aldi en Euroshopper word je echt niet slechter van hoor, ik ken maar weinig studenten die heel duur eten overigens). Nu spaar ik wat ik overhoud en ik heb afgelopen week een heel dure aankoop gedaan. Lang getwijfeld of ik het geld wel wilde uitgeven, maar ik geef altijd weinig uit, ga niet vaak stappen, rook niet, dus dan mag dat, vind ik. Heb het zelf bij elkaar gewerkt en niet van mijn ouders gekregen.
Een ex-vriendin van mij heeft echter in haar leven nog nooit een bijbaantje gehad en hoeft nog maar te piepen en krijgt alles van haar ouders. Tsja, daar was ik op een gegeven moment ook wel een beetje klaar mee. En dan nog niet eens zelf een treinkaartje willen kopen, terwijl ze al het geld dat binnenkomt kan oppotten... Dus ja, ze zijn er zeker, maar dat moet niet allemaal onder 'de studenten' geschoven worden.
donderdag 6 december 2012 om 15:48
quote:NYC schreef op 06 december 2012 @ 15:31:
Ik denk trouwens ook dat in de jaren tachtig (althans waar ik opgroeide) een soort omgekeerde normbepaling gold.
Niet: wat de rijken doen, willen de minder vermogenden ook.
Maar: wat de minder vermogenden niet kunnen, hoeven de rijkeren dan ook niet te doen of kopen.
Is dit herkenbaar voor leeftijdsgenoten (geboren in de jaren zeventig of misschien ook ietsje later?)
Hiermee bedoel ik, wij hadden best elk jaar op wintersport én zomervakantie gekund én mij 20 gulden zakgeld per week kunnen geven, en ieder jaar een nieuwe fiets en bergen nieuwe merkkleding en speelgoed tussendoor.
Maar kregen mijn klasgenootjes dat? Zag ik dat bij de buren? Nee. Niet bij de arme en niet bij de rijke leeftijdsgenootjes. Dus waarom zou ik het dan wel gekregen hebben?Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
Ik denk trouwens ook dat in de jaren tachtig (althans waar ik opgroeide) een soort omgekeerde normbepaling gold.
Niet: wat de rijken doen, willen de minder vermogenden ook.
Maar: wat de minder vermogenden niet kunnen, hoeven de rijkeren dan ook niet te doen of kopen.
Is dit herkenbaar voor leeftijdsgenoten (geboren in de jaren zeventig of misschien ook ietsje later?)
Hiermee bedoel ik, wij hadden best elk jaar op wintersport én zomervakantie gekund én mij 20 gulden zakgeld per week kunnen geven, en ieder jaar een nieuwe fiets en bergen nieuwe merkkleding en speelgoed tussendoor.
Maar kregen mijn klasgenootjes dat? Zag ik dat bij de buren? Nee. Niet bij de arme en niet bij de rijke leeftijdsgenootjes. Dus waarom zou ik het dan wel gekregen hebben?Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
donderdag 6 december 2012 om 15:50
Ik wil ook niet generaliseren en er zullen grote verschillen zijn in hoe studenten leven en met geld omgaan. Dat zal nu zo zijn, dat was 15 jaar geleden zo en was 50 jaar geleden ook al. Ik merk alleen op wat ik zelf heb gezien. En dat ik inderdaad toch wel dat (en dan zal ik even alleen generaliseren wat ík zelf heb gezien en gehoord) er makkelijker geld geleend wordt bij DUO dan toen ik mijn eerste studie (eind jaren negentig) begon. En dat mensen liever niet op kamers zitten maar een studio met eigen badkamer, wc en keuken. Makkelijker dure merken kopen en vaker buiten de deur eten (waar 15 jaar terug Aldi en goedkoopste studentenrestaurant de norm waren).
Nogmaals, ik generaliseer en wellicht waren er vroeger ook luxepaardjes en zijn er nu nog steeds geldbewuste studenten, maar ik heb toch echt wel een andere mentaliteit opgemerkt...
Nogmaals, ik generaliseer en wellicht waren er vroeger ook luxepaardjes en zijn er nu nog steeds geldbewuste studenten, maar ik heb toch echt wel een andere mentaliteit opgemerkt...
donderdag 6 december 2012 om 15:57
quote:elninjoo schreef op 06 december 2012 @ 15:48:
[...]
Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
Dat is ook relatief vind ik. Ik merk dat het gevoel van erbij horen door met alles mee te doen vooral bij de personen zelf vandaan komt. Mensen waarderen vriendschappen vooral ook door de persoon en niet door wat de persoon kan of niet kan vanwege zijn of haar vermogen.
Ik kies vaak wat met vriendinnen uit wat iedereen kan betalen. Gewoon omdat we de tijd samen alleen veel belangrijker vinden dan wat we doen.
Ik ben er vrij zeker van dat iedereen hier wel voor open staat zolang de mensen maar niet die consumptie drang in de groep hebben. De laatste die dat had hebben we er knalhard uitgewerkt totdat ze door had wat uiteindelijk belangrijker was en zich ingelaten had met de groep.
[...]
Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
Dat is ook relatief vind ik. Ik merk dat het gevoel van erbij horen door met alles mee te doen vooral bij de personen zelf vandaan komt. Mensen waarderen vriendschappen vooral ook door de persoon en niet door wat de persoon kan of niet kan vanwege zijn of haar vermogen.
Ik kies vaak wat met vriendinnen uit wat iedereen kan betalen. Gewoon omdat we de tijd samen alleen veel belangrijker vinden dan wat we doen.
Ik ben er vrij zeker van dat iedereen hier wel voor open staat zolang de mensen maar niet die consumptie drang in de groep hebben. De laatste die dat had hebben we er knalhard uitgewerkt totdat ze door had wat uiteindelijk belangrijker was en zich ingelaten had met de groep.
donderdag 6 december 2012 om 15:58
quote:crique schreef op 06 december 2012 @ 15:38:
[...]
Dit was ook ongeveer de situatie bij mij thuis, maar ik denk niet dat de mensen die nu nog terug kunnen naar dit niveau in de groep 'nieuwe armen' vallen.
Iedereen moet de broekriem aanhalen, en de situatie zal misschien voor veel mensen weer meer op de jaren tachtig gaan lijken, maar je moet niet vergeten dat de echte onderkant van de samenleving toen kon rekenen op een verzorgingsstaat die inmiddels voor een groot deel is afgebroken.
Onder die groep die nog een stuk terug kan zit een groeiende groep die echt nog veel minder te besteden heeft. Iemand die het met die voedselbanknorm moet doen is wel degelijk echt arm, en niet zomaar een beetje verwend.Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
[...]
Dit was ook ongeveer de situatie bij mij thuis, maar ik denk niet dat de mensen die nu nog terug kunnen naar dit niveau in de groep 'nieuwe armen' vallen.
Iedereen moet de broekriem aanhalen, en de situatie zal misschien voor veel mensen weer meer op de jaren tachtig gaan lijken, maar je moet niet vergeten dat de echte onderkant van de samenleving toen kon rekenen op een verzorgingsstaat die inmiddels voor een groot deel is afgebroken.
Onder die groep die nog een stuk terug kan zit een groeiende groep die echt nog veel minder te besteden heeft. Iemand die het met die voedselbanknorm moet doen is wel degelijk echt arm, en niet zomaar een beetje verwend.Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
donderdag 6 december 2012 om 16:01
quote:elninjoo schreef op 06 december 2012 @ 15:48:
[...]
Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
In mijn geval ook. Wij woonden in een arbeidersbuurt, waar we toen ik klein was, de enigen waren met een auto die ook nog wel eens per jaar op vakantie gingen.
Toen ik op het gymnasium zat, met veel kinderen van 'rijkere' mensen, waren er ook vrijwel geen medeleerlingen die herhaalde malen per jaar op vakantie gingen. Natuurlijk hadden die mensen het weer beter dan wij, maar niet in de zin dat ik me daardoor buitengesloten of 'minder' voelde. Niemand had al die dingen die nu vrij normaal zijn.
[...]
Degenen die het echt rijker hadden waren bij ons ook uitzonderingen. Had 2 klasgenootjes die eigen pony's hadden en een paar die op wintersport én zomervakantie gingen. Eentje ging om het jaar naar Amerika op vakantie omdat haar grote broer daar woonde. Bedoel, dat soort dingen zijn mij echt niet ontgaan ook al zat ik nog maar op de lagere school. Er heerste echter niet die mentaliteit van nu, dat je met alles mee moet kunnen doen omdat je er anders niet bij hoort.
In mijn geval ook. Wij woonden in een arbeidersbuurt, waar we toen ik klein was, de enigen waren met een auto die ook nog wel eens per jaar op vakantie gingen.
Toen ik op het gymnasium zat, met veel kinderen van 'rijkere' mensen, waren er ook vrijwel geen medeleerlingen die herhaalde malen per jaar op vakantie gingen. Natuurlijk hadden die mensen het weer beter dan wij, maar niet in de zin dat ik me daardoor buitengesloten of 'minder' voelde. Niemand had al die dingen die nu vrij normaal zijn.
donderdag 6 december 2012 om 16:03
quote:waterplant schreef op 06 december 2012 @ 15:58:
[...]
Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
Dat is dan meer psychische armoede.
Ik ben blij dat ik er geen enkel probleem mee heb om wel eens toe te geven dat ik iets niet kan doen... Soms langere perioden, soms korter. Net twee jaar een tijdelijke geweldige baan gehad met dito salaris. Nu weer niet. Dus de broekriem aan en snel naar een beperkt uitgavenpatroon. 't Is niet anders.
[...]
Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
Dat is dan meer psychische armoede.
Ik ben blij dat ik er geen enkel probleem mee heb om wel eens toe te geven dat ik iets niet kan doen... Soms langere perioden, soms korter. Net twee jaar een tijdelijke geweldige baan gehad met dito salaris. Nu weer niet. Dus de broekriem aan en snel naar een beperkt uitgavenpatroon. 't Is niet anders.
donderdag 6 december 2012 om 16:04
quote:waterplant schreef op 06 december 2012 @ 15:58:
[...]
Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
Klopt. En het is misschien helemaal niet zo'n ramp dat die groep dat moet leren.
Ik wil trouwens ook no way niet buiten de randstad wonen, maar dat terzijde.
[...]
Dat ben ik met je eens maar er is een heel grote groep die liever de auto niet de deur uit doet want dan moet alles op de fiets, die niet wil kamperen want daar houden ze niet van, die niet buiten de randastad wil wonen want dat is saai, die niet bij de Aldi wil shoppen want dan moet je het zelf uit de dozen pakken. Er is blijkbaar een grote schaamte om toe te geven dat je het met minder moet doenof een totale naiviteit om te bedenken dat je beter van te voren kan bezuinigen en sparen dan het te bedenken als het te laat is.
Klopt. En het is misschien helemaal niet zo'n ramp dat die groep dat moet leren.
Ik wil trouwens ook no way niet buiten de randstad wonen, maar dat terzijde.
donderdag 6 december 2012 om 16:07
Ik schrik er zo van dat je met 1,5 baan in een gezin zo weinig kan. Mijn vader kon als starter een vierkamerhoekwoning met garage kopen. Nu zal dat niet snel lukken omdat we meer werken en alles er op afgestemd wordt.
Laatst nog een mooi artikel gelezen over babyboomers en generatie X en Y. De laatste twee hebben het slechter dan de babyboomers en dat werkt onmotiverend als de vooruitgang er niet is. Even kijken of ik het nog kan vinden.
Laatst nog een mooi artikel gelezen over babyboomers en generatie X en Y. De laatste twee hebben het slechter dan de babyboomers en dat werkt onmotiverend als de vooruitgang er niet is. Even kijken of ik het nog kan vinden.
