Actueel
alle pijlers
Cameraman RTL omgekomen in Georgie
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:41
GORI - Bij Russische bombardementen op de Georgische stad Gori is een journalist van het Nederlandse televisiestation RTL Nieuws omgekomen. Dat heeft de hoofdredacteur Harm Taselaar bevestigd aan de journalistenbond NVJ.
Cameraman RTL omgekomen
Stan Storimans (39) werkte als cameraman voor het RTL Nieuws. Samen met correspondent Jeroen Akkermans deed hij verslag van het conflict in Zuid-Ossetië.
Stroimans is door vermoedelijk Russisch mortiervuur om het leven gekomen. Akkermans raakte bij het bombardement lichtgewond, hij kreeg een scherf in zijn been. Ze zouden vanuit de lucht zijn aangevallen.
Volgens een zegsman van RTL waren de twee samen met enkele andere journalisten een buurt in Gori aan het bekijken die niet per se als gevaarlijk bekend stond. "Het gevaar kwam geheel onverwacht".
Volgens de RTL-directeur verkeert Jeroen Akkermans in complete shock. "We proberen hem en het lichaam van Stan zo snel mogelijk terug te halen. Twee psychologen gaan mee naar Gori om Jeroen bij te staan."
nu.nl
Vreselijk, voor alle betrokkenen, collega's en nabestaanden.
Cameraman RTL omgekomen
Stan Storimans (39) werkte als cameraman voor het RTL Nieuws. Samen met correspondent Jeroen Akkermans deed hij verslag van het conflict in Zuid-Ossetië.
Stroimans is door vermoedelijk Russisch mortiervuur om het leven gekomen. Akkermans raakte bij het bombardement lichtgewond, hij kreeg een scherf in zijn been. Ze zouden vanuit de lucht zijn aangevallen.
Volgens een zegsman van RTL waren de twee samen met enkele andere journalisten een buurt in Gori aan het bekijken die niet per se als gevaarlijk bekend stond. "Het gevaar kwam geheel onverwacht".
Volgens de RTL-directeur verkeert Jeroen Akkermans in complete shock. "We proberen hem en het lichaam van Stan zo snel mogelijk terug te halen. Twee psychologen gaan mee naar Gori om Jeroen bij te staan."
nu.nl
Vreselijk, voor alle betrokkenen, collega's en nabestaanden.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:35
Ik irriteer me mateloos aan de discussie die hier gevoerd wordt.
Stan Storimans heeft er 20 jaar met gevaar voor eigen leven voor gezorgd dat wij konden ZIEN wat er bij al die oorlogsgebieden aan de hand was, en heeft dat nu zelf met de dood moeten bekopen. Ik wens zijn vrouw, kinderen en collega's veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Stan Storimans heeft er 20 jaar met gevaar voor eigen leven voor gezorgd dat wij konden ZIEN wat er bij al die oorlogsgebieden aan de hand was, en heeft dat nu zelf met de dood moeten bekopen. Ik wens zijn vrouw, kinderen en collega's veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:43
Ik bedoel dat journalisten in de ideale situatie onpartijdig zijn, en zo objectief mogelijk het nieuws proberen te verslaan. En dat die journalisten in een conflictgebied in de ideale situatie met zo min mogelijk beperkingen hun werk kunnen doen. En dus niet als target gezien worden door één van de strijdende partijen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:45
Journalistieke onschendbaarheid is o.a. een gevolg van de persvrijheid die in een heleboel landen deel uitmaakt van de grondwet. Het betekent dat vanwege de persvrijheid mensen van de pers vrijelijk zouden moeten kunnen bewegen en in bijvoorbeeld oorlogsgebieden onschendbaar zijn, omdat zij onafhankelijk zijn.
Dat wil dus niet zeggen dat je denkt dat je het eeuwig leven hebt, maar dat je vanuit je beroep kan rekenen op een bepaalde mate van veiligheid. Net zoals diplomaten dat bijvoorbeeld kunnen.
Ik hoop dat ik het goed uitgelegd heb, anders moeten anderen me maar corrigeren.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:51
Ook vanuit hier enorm veel sterkte gewenst richting familie, vrienden en collega's.
Mijn schoonbroer was ook cameraman voor oa Nova, RTL en 2Vandaag. Hij ging ook naar de gevaarlijkste gebieden en heeft zo vaak op het nippertje geluk gehad. In Afghanistan bijna op een veldmijn gestapt, in Koeweit tijdens de bombardementen, in Servië terwijl een journalist voor zijn ogen werd neergeschoten. Ga zo maar door.
Zijn werk tekende hem. Hij deed dat ook met grote passie en was een zeer bijzonder persoon door al zijn ervaring. Maar hij kwam ook gebroken terug als hij oa weer een natuurramp had moeten filmen.
Daarom zeer veel respect voor deze Stan Storimans!
Wij waren ook altijd bang dat we bericht zouden krijgen dat onze cameraman was overleden tijdens 1 van zijn opnames. Helaas is hij verongelukt met de motor een paar jaar geleden. Wat had ik nog graag beelden van hem gezien. Zo'n bericht herinnert er weer aan.
Nogmaals heel, heel veel sterkte voor de achterblijvers. En Misschicken, volledig eens met jou. Volledig disrespect zo'n discussie.
Zoals mijn schoonbroer altijd zei: je zou het moeten zien en ruiken, dan pas besef je wat daar aan de hand is. En dat is ook wat deze man heeft moeten ervaren om ons al die beelden te brengen.
Mijn schoonbroer was ook cameraman voor oa Nova, RTL en 2Vandaag. Hij ging ook naar de gevaarlijkste gebieden en heeft zo vaak op het nippertje geluk gehad. In Afghanistan bijna op een veldmijn gestapt, in Koeweit tijdens de bombardementen, in Servië terwijl een journalist voor zijn ogen werd neergeschoten. Ga zo maar door.
Zijn werk tekende hem. Hij deed dat ook met grote passie en was een zeer bijzonder persoon door al zijn ervaring. Maar hij kwam ook gebroken terug als hij oa weer een natuurramp had moeten filmen.
Daarom zeer veel respect voor deze Stan Storimans!
Wij waren ook altijd bang dat we bericht zouden krijgen dat onze cameraman was overleden tijdens 1 van zijn opnames. Helaas is hij verongelukt met de motor een paar jaar geleden. Wat had ik nog graag beelden van hem gezien. Zo'n bericht herinnert er weer aan.
Nogmaals heel, heel veel sterkte voor de achterblijvers. En Misschicken, volledig eens met jou. Volledig disrespect zo'n discussie.
Zoals mijn schoonbroer altijd zei: je zou het moeten zien en ruiken, dan pas besef je wat daar aan de hand is. En dat is ook wat deze man heeft moeten ervaren om ons al die beelden te brengen.
woensdag 13 augustus 2008 om 07:13
Ik mag toch hopen dat de meeste journalisten/fotografen en camarajournalisten er op uit gaan om een verhaal te vertellen. En niet om een prijs te winnen. Ik heb veel documentaires gezien over fotografen en zeker diegene die documentatiefoto's maken hoor ik nooit over een prijs. Wel dat men alles er voor over heeft om een verhaal op een 'mooie' manier in beeld te brengen. Kom op! Die beelden vergeten ze nooit meer en ik soms ook nooit meer. Denk je dan echt dat een prijs de pijn verzacht?
On topic: erg spijtig dat dit heeft moeten gebeuren. Denk dat alle journalisten weten dat ze een risico lopen. Maar ik geloof ook dat iedereen heel graag weer naar huis gaat. Dus bij deze ook mijn respect voor alle journalisten die in deze gevaarlijke omstandigheden aan het werk zijn.
En er wordt altijd melding gemaakt als er een journalist om het leven komt... waar dan ook ter wereld. Dat het nu een Nederlander betreft geeft ook reden om hier aandacht aan te besteden. We hebben waarschijnlijk allemaal wel iets van zijn werk gezien... dan mogen we nu ook beseffen welke risico's eraan vast zitten om ons te informeren!
woensdag 13 augustus 2008 om 07:22
Ik zag onlangs een site met oorlogsfoto's en daar werd een burgerslachtoffer door 'n militair nog even flink nagetrapt terwijl ie al op de grond lag. Als ik door de lens van die fotograaf had gekeken had ik verwacht dat ik als getuige daarvan afgeknald zou worden. In veel van die apenlanden is men sowieso al niet blij als je onschuldige scenes fotografeert en krijg je al 'ns een steen naar je toe gegooid, ik denk dat mannen die stijf staan van de adrenaline in oorlogssituatie dus helemaal getriggerd worden door een fotograaf/cameraman. Vind het dus eerder verbazingwekkend dat het nog relatief weinig gebeurt dat er eentje sneuvelt.
woensdag 13 augustus 2008 om 07:25
woensdag 13 augustus 2008 om 07:44
Waarom niet? Storimans was toch een directe collega? Zelfs de NOS heeft er in het journaal een uitgebreid item aan besteed. Degene die dat item deed (ben naam kwijt) had ook met hem gewerkt. Buiten het feit dat het natuurlijk heel erg is dat ie zo jong om het leven is gekomen, is het natuurlijk wel nieuws. Hoe vaak is het voorgekomen dat een journalist tijdens de uitoefening van zijn werk om het leven gekomen.
woensdag 13 augustus 2008 om 07:49
woensdag 13 augustus 2008 om 08:35
Deze formulering lijkt dan helaas de stelling van Compli te ondersteunen: je kunt je alleen identificeren met iemand uit eigen land of omgeving.
Waarbij ik overigens moet zeggen dat ik me makkelijker identificeer met een naamloze burger uit Gori dan met een Nederlandse BN'er of televisieman. Maar misschien komt dat omdat ik tv niet beschouw als "mijn omgeving".
woensdag 13 augustus 2008 om 09:16
Tja, als ik de beelden van Reuters zie, van Jeroen Akkermans met zijn dode collega in zijn armen, dan doet dat net zoveel pijn als wanneer ik een dood kind in de armen van zijn moeder uit Darfur, Georgie, of waar dan ook zie. En daar bovenop komt dan pas dat dat gezicht van Jeroen Akkermans geen onbekend gezicht is.
Ik blijf het smakeloos vinden dat jullie vooral lijken te willen benadrukken dat de dood van een mens jullie niks doet.
Ik blijf het smakeloos vinden dat jullie vooral lijken te willen benadrukken dat de dood van een mens jullie niks doet.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 augustus 2008 om 09:36
woensdag 13 augustus 2008 om 09:43
woensdag 13 augustus 2008 om 09:47
Dat an sich is niet zoveel mis mee, maar vooral in de postings van Fleurtje, en in de militairen discussie in de postings van Geve bijvoorbeeld, zit een soort veroordeling besloten van de mensen die wél geraakt worden door de dood van een militair, een celebrity of een cameraman. Krokodillentranen, nep, "je kende hem niet eens", hypocriet want in Darfur sterven duizenden mensen, hypocriet want die vrouw in dat brandende huis raakte me veel meer.
Het feit dat de dood van een cameraman je raakt, om allerlei verschillende redenen, wil niet zeggen dat de dood van een kind in Afrika je dus niet raakt. En ik persoonlijk vind het ook onnodig om de dood van een cameraman te bagatelliseren omdat er veel meer mensen ergens anders doodgaan.
Daarnaast vraag ik me gewoon af hoe iemand die beelden van een dode cameraman die als een aangeschoten dier in een kofferbak ligt kan zien zonder daardoor geraakt te worden. Al was het een terrorist en geen cameraman, een dergelijk ontluisterend beeld - a picture says more than a thousand words - raakt mij altijd. Omdat het, wie het ook is, een mens is. En omdat een mens niet zo hoort dood te gaan. Maar hee, dat ben ik.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 augustus 2008 om 09:52
Een cameraman vind ik persoonlijk wel schokkender dan 'n militair. Bij militairen weet je dat ze oorlog voeren en dat er dus over en weer slachtoffers gaan vallen. Risico van 't vak. Nu is dat ook wel 't risico van oorlogsfotograaf/journalist, maar het raakt mij toch net iets meer (misschien wel extra omdat ik als fotograaf soms ook net iets meer risico zou lopen dan normaal voor net 'n spectaculairder shot)
