Actueel
alle pijlers
De vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen
vrijdag 7 juni 2013 om 13:47
vrijdag 7 juni 2013 om 13:56
Eydis, ook even van mij het verzoek om de quote te verwijderen. Fijn dat je het met me eens bent. Ik lees toch vaak dat mensen liever geen jeugdzorg erbij hebben. Ik denk alleen dat ouders soms zo diep in hun eigen problemen zitten dat ze geen aandacht meer voor de kinderen hebben. En dan is een extra stem voor de kinderen wel echt belangrijk.
vrijdag 7 juni 2013 om 14:14
Ik heb het nog even nagekeken maar verder zag ik geen dingen die ik zou willen verwijderen.
Jeugdzorg kan een hulp zijn. Mee eens. Ik heb zelf ook zeker wel het een en ander aan ze gehad. Maar ik had ze ingeschakeld voor andere zaken. Had met het uit elkaar gaan en hun vader eigenlijk niks van doen.
Jeugdzorg kan een hulp zijn. Mee eens. Ik heb zelf ook zeker wel het een en ander aan ze gehad. Maar ik had ze ingeschakeld voor andere zaken. Had met het uit elkaar gaan en hun vader eigenlijk niks van doen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 8 juni 2013 om 11:45
Bijdragen van lilaemme: super.
Ik lees nu in de krant weer de touwtrekkerij om de kinderen van Ratelband en zijn ex-vrouw. Mijn bloed gaat koken van dit soort kutwijven en de rechtelijke ongelijkheid die in Nederland deze kindermishandeling faciliteert.
Volgens Ratelband eist zijn ex, die in de villa in Laren is blijven wonen, ¤12.000 alimentatie per maand en dat de twee kinderen van 4 en 5 jaar, hem maar om de week even mogen bezoeken onder toezicht van jeugdzorg.
Ratelband heeft zijn kinderen al zes weken niet meer mogen zien. Al die tijd zijn ze ook door Moon van school gehouden.
In 2008 en 2010 hield zijn ex de kinderen ook al voor langere tijd bij hem weg.
Zijn ex had aangifte tegen Ratelband gedaan wegens mishandeling van haar en de kinderen. De aangiftes zijn niet in behandeling genomen.
Klinkt als de klassieke truc.
Ik lees nu in de krant weer de touwtrekkerij om de kinderen van Ratelband en zijn ex-vrouw. Mijn bloed gaat koken van dit soort kutwijven en de rechtelijke ongelijkheid die in Nederland deze kindermishandeling faciliteert.
Volgens Ratelband eist zijn ex, die in de villa in Laren is blijven wonen, ¤12.000 alimentatie per maand en dat de twee kinderen van 4 en 5 jaar, hem maar om de week even mogen bezoeken onder toezicht van jeugdzorg.
Ratelband heeft zijn kinderen al zes weken niet meer mogen zien. Al die tijd zijn ze ook door Moon van school gehouden.
In 2008 en 2010 hield zijn ex de kinderen ook al voor langere tijd bij hem weg.
Zijn ex had aangifte tegen Ratelband gedaan wegens mishandeling van haar en de kinderen. De aangiftes zijn niet in behandeling genomen.
Klinkt als de klassieke truc.
zaterdag 8 juni 2013 om 11:51
In de krant of in de Telegraaf?
Ik weet totaal niet waar het over gaat, maar om haar een kutwijf te noemen op basis van gepubliceerde roddels is nogal kort door de bocht.
Ik snap werkelijk waar niet hoe het praten over klootzakken en kutwijven gaat helpen vechtscheidingen te voorkomen. Ik zou zomaar denken dat je de oplossing in een andere hoek moet zoeken. Vriendelijkheid, compassie, dat soort dingen.
Ik weet totaal niet waar het over gaat, maar om haar een kutwijf te noemen op basis van gepubliceerde roddels is nogal kort door de bocht.
Ik snap werkelijk waar niet hoe het praten over klootzakken en kutwijven gaat helpen vechtscheidingen te voorkomen. Ik zou zomaar denken dat je de oplossing in een andere hoek moet zoeken. Vriendelijkheid, compassie, dat soort dingen.
Ga in therapie!
zaterdag 8 juni 2013 om 11:52
quote:lilaemme schreef op 31 mei 2013 @ 18:23:
Dit heeft ermee te maken dat de kinderen op papier (administratief) bij de moeder wonen en daarmee is zij officieel de verzorgende ouder. Dat ze feitelijk de helft van de tijd bij hun vader wonen, telt voor de Nederlandse wet niet. Co-ouderschap bestaat officieel niet eens.Nu we geen confessionele partij in de regering hebben, lijkt het toch de uitgelezen kans om dit soort dingen te regelen. Bij scheiding gewoon standaard een co-ouderschap toewijzen met 50/50 verdeling van de kinderverzorging en de kosten, tenzij de ouders zelf wat anders overeenkomen. Maakt één van de ouders de co-ouderschap onmogelijk, levert die zijn rechten in.
Ben je in één klap van dat hele gezeik af.
Dit heeft ermee te maken dat de kinderen op papier (administratief) bij de moeder wonen en daarmee is zij officieel de verzorgende ouder. Dat ze feitelijk de helft van de tijd bij hun vader wonen, telt voor de Nederlandse wet niet. Co-ouderschap bestaat officieel niet eens.Nu we geen confessionele partij in de regering hebben, lijkt het toch de uitgelezen kans om dit soort dingen te regelen. Bij scheiding gewoon standaard een co-ouderschap toewijzen met 50/50 verdeling van de kinderverzorging en de kosten, tenzij de ouders zelf wat anders overeenkomen. Maakt één van de ouders de co-ouderschap onmogelijk, levert die zijn rechten in.
Ben je in één klap van dat hele gezeik af.
zaterdag 8 juni 2013 om 12:06
quote:Qthee schreef op 08 juni 2013 @ 11:52:
[...]
Nu we geen confessionele partij in de regering hebben, lijkt het toch de uitgelezen kans om dit soort dingen te regelen. Bij scheiding gewoon standaard een co-ouderschap toewijzen met 50/50 verdeling van de kinderverzorging en de kosten, tenzij de ouders zelf wat anders overeenkomen. Maakt één van de ouders de co-ouderschap onmogelijk, levert die zijn rechten in.
Ben je in één klap van dat hele gezeik af.Dat heb ik al eens geopperd, maar veel vrouwen willen de macht over de kinderen en de beschikking over het geld van hun ex niet opgeven.
[...]
Nu we geen confessionele partij in de regering hebben, lijkt het toch de uitgelezen kans om dit soort dingen te regelen. Bij scheiding gewoon standaard een co-ouderschap toewijzen met 50/50 verdeling van de kinderverzorging en de kosten, tenzij de ouders zelf wat anders overeenkomen. Maakt één van de ouders de co-ouderschap onmogelijk, levert die zijn rechten in.
Ben je in één klap van dat hele gezeik af.Dat heb ik al eens geopperd, maar veel vrouwen willen de macht over de kinderen en de beschikking over het geld van hun ex niet opgeven.
zaterdag 8 juni 2013 om 12:32
Schipperen is het, zo'n scheiding. Vasthoudend als het moet, flexibel als het kan. Kiezen tussen twee kwaden. Zo ook gisteren toen mijn ex bij de overdracht mij weer in een discussie wou trekken die geheid tot ruzie zou leiden. Toch gezegd dat we niet mogen praten over zulke onderwerpen in bijzijn van kind en ben weg gelopen. Wel een schuldgevoel richting kind want zo weggelopen, maar ze zat in ieder geval niet in een knallende ruzie.
Inmiddels heb ik de Jeugdzorg erbij betrokken ivm de slechte overdracht. Hopend dat een 'hogere instantie' ons beiden een beetje angst kan aanjagen. Furieus was hij, hoe had ik dit soort dingen kunnen vertellen, vanaf 10 uur 's avonds bleef hij bellen, voicemails inspreken.
11 uur s'avonds stond de politie op de stoep. Hij had gemeld dat hij dochter had horen huilen aan de telefoon en hij had blauwe plekken gezien op haar been. Kind lag al lang en breed in bed. Toen ik dit de volgende dag meldde bij Jeugdzorg werd er niet op gereageerd. Er werd zelfs niet om opheldering gevraagd bij ex. Nee, want ze zijn er puur voor het kind, niet voor hoe wij met elkaar omgaan. Ik kan daar niet bij, dit heeft toch alles met kind te maken? Ik krijg nu binnenkort een gezinscoach. En verder?
Ik houd me nu aan de rebels die Jeugdzorg gesteld heeft, probeer te doen wat in het belang van kind is en houd mij voor dat ik het goed doe.
Inmiddels heb ik de Jeugdzorg erbij betrokken ivm de slechte overdracht. Hopend dat een 'hogere instantie' ons beiden een beetje angst kan aanjagen. Furieus was hij, hoe had ik dit soort dingen kunnen vertellen, vanaf 10 uur 's avonds bleef hij bellen, voicemails inspreken.
11 uur s'avonds stond de politie op de stoep. Hij had gemeld dat hij dochter had horen huilen aan de telefoon en hij had blauwe plekken gezien op haar been. Kind lag al lang en breed in bed. Toen ik dit de volgende dag meldde bij Jeugdzorg werd er niet op gereageerd. Er werd zelfs niet om opheldering gevraagd bij ex. Nee, want ze zijn er puur voor het kind, niet voor hoe wij met elkaar omgaan. Ik kan daar niet bij, dit heeft toch alles met kind te maken? Ik krijg nu binnenkort een gezinscoach. En verder?
Ik houd me nu aan de rebels die Jeugdzorg gesteld heeft, probeer te doen wat in het belang van kind is en houd mij voor dat ik het goed doe.
zaterdag 8 juni 2013 om 12:52
Voor ze hier ooit een standaard co-ouderschap bij een scheiding erdoor drukken, ben ik enkel maar hartstikke blij dat dit verhaal bij ons al een afgesloten boek is en wij dat nooit opgedrongen kunnen krijgen. Anders had het helemaal een drama verhaal geworden. Voor de kinderen welteverstaan. Als toch ééntje niet geschikt was voor het (co-)ouderschap was het mijn ex wel.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 8 juni 2013 om 12:59
Ik ben de laatste om te zeggen dat je dan maar beter had moeten nadenken toen je aan kinderen begon met je ex Shahla, maar ik ga er vanuit dat iedere normale volwassene de helft van de zorg van zijn of haar kind op zich zou moeten kunnen nemen tenzij je samen afspreekt dat het beter uitkomt dat door een van de twee te laten doen.
zaterdag 8 juni 2013 om 13:09
zaterdag 8 juni 2013 om 14:08
quote:Qthee schreef op 08 juni 2013 @ 12:59:
Ik ben de laatste om te zeggen dat je dan maar beter had moeten nadenken toen je aan kinderen begon met je ex Shahla, maar ik ga er vanuit dat iedere normale volwassene de helft van de zorg van zijn of haar kind op zich zou moeten kunnen nemen tenzij je samen afspreekt dat het beter uitkomt dat door een van de twee te laten doen.
Maar in/uit principe schrijf je het toch maar even.
Mag hoor. Tenslotte héb ik hem ook zelf uitgekozen. Daar heb ik ook enkel vrede mee omdat het mijn twee kinderen heeft opgeleverd. Voor de rest is het vooral een zwarte bladzij uit mijn leven. Laten we echter ook even erbij halen dat je vaak niet alle info tot je beschikking hebt en weet je pas later of te laat wat voor vlees je werkelijk in de kuip hebt.
Overigens heb ik het over meer dan een luier verschonen of een fles geven. Ik neem toch aan dat, tenzij je zelf te geestelijk gehandicapt bent om te snappen hoe dat moet en hoe vaak, iedereen dát toch wel zou moeten kunnen. Dat was het issue ook niet.
Ik heb het over ópvoeden. Dat behelst wel even wat meer.
Niet iedereen is daartoe in staat. Ik zou het daarom zeker geen goede zaak vinden als er voortaan standaard een co-ouderschap doorgedrukt wordt. Daarom ben ik blij dat het bij mij klaar is.
De kids zijn volwassen, geen contact met 'hem', wij leven rustig ergens waar hij niet weet waar dat is en het is goed zo.
Ik ben de laatste om te zeggen dat je dan maar beter had moeten nadenken toen je aan kinderen begon met je ex Shahla, maar ik ga er vanuit dat iedere normale volwassene de helft van de zorg van zijn of haar kind op zich zou moeten kunnen nemen tenzij je samen afspreekt dat het beter uitkomt dat door een van de twee te laten doen.
Maar in/uit principe schrijf je het toch maar even.
Mag hoor. Tenslotte héb ik hem ook zelf uitgekozen. Daar heb ik ook enkel vrede mee omdat het mijn twee kinderen heeft opgeleverd. Voor de rest is het vooral een zwarte bladzij uit mijn leven. Laten we echter ook even erbij halen dat je vaak niet alle info tot je beschikking hebt en weet je pas later of te laat wat voor vlees je werkelijk in de kuip hebt.
Overigens heb ik het over meer dan een luier verschonen of een fles geven. Ik neem toch aan dat, tenzij je zelf te geestelijk gehandicapt bent om te snappen hoe dat moet en hoe vaak, iedereen dát toch wel zou moeten kunnen. Dat was het issue ook niet.
Ik heb het over ópvoeden. Dat behelst wel even wat meer.
Niet iedereen is daartoe in staat. Ik zou het daarom zeker geen goede zaak vinden als er voortaan standaard een co-ouderschap doorgedrukt wordt. Daarom ben ik blij dat het bij mij klaar is.
De kids zijn volwassen, geen contact met 'hem', wij leven rustig ergens waar hij niet weet waar dat is en het is goed zo.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 8 juni 2013 om 15:54
quote:Qthee schreef op 08 juni 2013 @ 13:52:
[...]
Kwamen die kinderen dan bloot op het kdv?Nee. Vaders deden alleen brengen en halen. Als het dus warm weer was en de kinderen hadden lekker buiten met water gespeeld konden de vaders hun kind niet aankleden en moest ik daarvoor naar binnen komen. Want ze wisten niet hoe dat moest... En dat waren kinderen uit een yuppen-buurt.
[...]
Kwamen die kinderen dan bloot op het kdv?Nee. Vaders deden alleen brengen en halen. Als het dus warm weer was en de kinderen hadden lekker buiten met water gespeeld konden de vaders hun kind niet aankleden en moest ik daarvoor naar binnen komen. Want ze wisten niet hoe dat moest... En dat waren kinderen uit een yuppen-buurt.
zaterdag 8 juni 2013 om 22:43
quote:Qthee schreef op 08 juni 2013 @ 14:50:
Beste Shahla,
Ik ben ook zelf erg schuldig aan het uitzoeken van een partner waarvan ik eigenlijk had kunnen en moeten inzien dat die eigenbelang meestal voorop zou stellen.
Je hebt inderdaad vaak niet door wat voor vlees je in de kuip hebt.
Achteraf kijk je een koe in de kont, zullen we maar zeggen.
Als je er zo bovenop zit en met zijn tweetjes aan kinderen bent begonnen, bedenk je nou niet direct hoe mis het kan gaan als mensen uit elkaar gaan. Je verwacht wel gedonder in de glazen maar toch niet dat jij voortaan de enige ouder zult zijn die alles mag gaan doen. Nee, dat had ik niet voorzien.
Is dat mijn schuld? Nou nee, daar voel ik mij niet schuldig aan.
Dat laat ik bij degene die het af liet weten. Daar hoort het ook thuis.
Ik zie dus ook niet in waarom jij je schuldig zou moeten voelen voor je partner keuze. Daar zul je in de praktijk al genoeg last van hebben. Lijkt me consequentie genoeg. Hoeft niet ook nog een berg schuldgevoel bij hè.
Beste Shahla,
Ik ben ook zelf erg schuldig aan het uitzoeken van een partner waarvan ik eigenlijk had kunnen en moeten inzien dat die eigenbelang meestal voorop zou stellen.
Je hebt inderdaad vaak niet door wat voor vlees je in de kuip hebt.
Achteraf kijk je een koe in de kont, zullen we maar zeggen.
Als je er zo bovenop zit en met zijn tweetjes aan kinderen bent begonnen, bedenk je nou niet direct hoe mis het kan gaan als mensen uit elkaar gaan. Je verwacht wel gedonder in de glazen maar toch niet dat jij voortaan de enige ouder zult zijn die alles mag gaan doen. Nee, dat had ik niet voorzien.
Is dat mijn schuld? Nou nee, daar voel ik mij niet schuldig aan.
Dat laat ik bij degene die het af liet weten. Daar hoort het ook thuis.
Ik zie dus ook niet in waarom jij je schuldig zou moeten voelen voor je partner keuze. Daar zul je in de praktijk al genoeg last van hebben. Lijkt me consequentie genoeg. Hoeft niet ook nog een berg schuldgevoel bij hè.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 9 juni 2013 om 00:29
Je woorden doen me goed Shahla.
Ook hier blij met de geweldige kinderen, maar 'minder blij' met de day-to-day frustratie en ultieme zelfbeheersing die het omgaan met mijn mijnenveld ex met zich meebrengt.
Schuldgevoel heb ik niet, zelfs niet (meer) het "was ik haar maar nooit tegengekomen".
Je zult misschien begrijpen dat ik blij ben niet 30 jaar geleden gescheiden vader te zijn geweest, maar ik hoop dat dezelfde ontwikkelingen ervoor zorgen dat over 30 jaar goedwillende ouders van welk geslacht dan ook de belangen van hun kinderen goed kunnen dienen in plaats van de ongelijke rechten die ouders nu nog steeds hebben.
Ook hier blij met de geweldige kinderen, maar 'minder blij' met de day-to-day frustratie en ultieme zelfbeheersing die het omgaan met mijn mijnenveld ex met zich meebrengt.
Schuldgevoel heb ik niet, zelfs niet (meer) het "was ik haar maar nooit tegengekomen".
Je zult misschien begrijpen dat ik blij ben niet 30 jaar geleden gescheiden vader te zijn geweest, maar ik hoop dat dezelfde ontwikkelingen ervoor zorgen dat over 30 jaar goedwillende ouders van welk geslacht dan ook de belangen van hun kinderen goed kunnen dienen in plaats van de ongelijke rechten die ouders nu nog steeds hebben.
zondag 9 juni 2013 om 11:31
quote:Qthee schreef op 09 juni 2013 @ 00:29:
Je woorden doen me goed Shahla.
maar 'minder blij' met de day-to-day frustratie en ultieme zelfbeheersing die het omgaan met mijn mijnenveld ex met zich meebrengt.
Weet er alles van. Ik kan ook pas sinds 2,5 jaar zeggen dat ik daar vanaf ben. Tot die tijd wist hij onze voordeur te vinden. Het was geen dag-tot-dag frustratie, soms zag ik hem maanden of weken niet maar ik wist wel dat het elke dag de dag kon zijn dat hij er weer stond. Juist dat ik het nooit wist, zorgde ervoor dat die donkere wolk er eigenlijk altijd was, of ik me daar nu dagelijks van bewust was of niet. Voor mij is het ook pas sinds 2,5 jaar dat ik ermee aan de slag kon dat het klaar was. Het achter me laten. En daarvóór is hij bijna 18 jaar lang in en uit mijn leven geweest.
Waarvan 'slechts' 5,5 jaar een relatie met kinderen.
Het heeft in die zin bijna de helft van mijn leven in beslag genomen.
Daar ben je niet zomaar mee in het reine. Vooral niet als ik langs loop bij wat er allemaal is gebeurd. Boek vullend.
quote:Schuldgevoel heb ik niet, zelfs niet (meer) het "was ik haar maar nooit tegengekomen".
Ik heb ook wel schuldgevoel gehad. Maar meer dat ik 'zo'n vader c.q. géén vader' voor mijn kinderen had uitgezocht. Aan de andere kant. Hoe had ik moeten weten dat hij zijn handen eraf zou trekken als we niet meer samen zouden zijn. Dus nee, dat reken ik mezelf niet aan. Ik vond het wel heel jammer dat de kids dankzij hem nooit een (normale) vader hebben gehad.
Ik dacht meer in termen van 'ik kom nooit meer van hem af.'
Een iets andere insteek, want hij kon zich bij tijd en wijle ook erg stalkerig, claimerig en dwingend gedragen.
quote:maar ik hoop dat dezelfde ontwikkelingen ervoor zorgen dat over 30 jaar goedwillende ouders van welk geslacht dan ook de belangen van hun kinderen goed kunnen dienen in plaats van de ongelijke rechten die ouders nu nog steeds hebben.
Ik denk dat we dan een andere insteek moeten hebben, ten eerste.
Meer kijken naar de rechten van het kind dan naar de (ongelijke) rechten van ouders. Er wordt wel vaak geroepen 'het is in het belang van het kind', maar soms denk ik dat dit ver te zoeken is.
Was het bijvoorbeeld in het belang van mijn kinderen dat ze alleen mij, als moeder, hadden en nauwelijks tot niet hun vader? Bij alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven is hij er niet bij geweest.
Nou denk ik niet dat mijn kinderen er veel beter van waren geworden als hij gedwongen was tot een co-ouderschap. Maar dat er bv. niks anders af te dwingen valt dan een financieel bedrag, vind ik minder kies. Vaders die er met de pet naar gooien, komen daar gerust mee weg. Dat is even de andere zijde dan vaders die hun kinderen niet kúnnen geven waar het kind recht op heeft omdat ze dat belet wordt. Maar wie doet wat voor de kinderen waar vaders simpelweg hun snor kunnen drukken?
Je woorden doen me goed Shahla.
maar 'minder blij' met de day-to-day frustratie en ultieme zelfbeheersing die het omgaan met mijn mijnenveld ex met zich meebrengt.
Weet er alles van. Ik kan ook pas sinds 2,5 jaar zeggen dat ik daar vanaf ben. Tot die tijd wist hij onze voordeur te vinden. Het was geen dag-tot-dag frustratie, soms zag ik hem maanden of weken niet maar ik wist wel dat het elke dag de dag kon zijn dat hij er weer stond. Juist dat ik het nooit wist, zorgde ervoor dat die donkere wolk er eigenlijk altijd was, of ik me daar nu dagelijks van bewust was of niet. Voor mij is het ook pas sinds 2,5 jaar dat ik ermee aan de slag kon dat het klaar was. Het achter me laten. En daarvóór is hij bijna 18 jaar lang in en uit mijn leven geweest.
Waarvan 'slechts' 5,5 jaar een relatie met kinderen.
Het heeft in die zin bijna de helft van mijn leven in beslag genomen.
Daar ben je niet zomaar mee in het reine. Vooral niet als ik langs loop bij wat er allemaal is gebeurd. Boek vullend.
quote:Schuldgevoel heb ik niet, zelfs niet (meer) het "was ik haar maar nooit tegengekomen".
Ik heb ook wel schuldgevoel gehad. Maar meer dat ik 'zo'n vader c.q. géén vader' voor mijn kinderen had uitgezocht. Aan de andere kant. Hoe had ik moeten weten dat hij zijn handen eraf zou trekken als we niet meer samen zouden zijn. Dus nee, dat reken ik mezelf niet aan. Ik vond het wel heel jammer dat de kids dankzij hem nooit een (normale) vader hebben gehad.
Ik dacht meer in termen van 'ik kom nooit meer van hem af.'
Een iets andere insteek, want hij kon zich bij tijd en wijle ook erg stalkerig, claimerig en dwingend gedragen.
quote:maar ik hoop dat dezelfde ontwikkelingen ervoor zorgen dat over 30 jaar goedwillende ouders van welk geslacht dan ook de belangen van hun kinderen goed kunnen dienen in plaats van de ongelijke rechten die ouders nu nog steeds hebben.
Ik denk dat we dan een andere insteek moeten hebben, ten eerste.
Meer kijken naar de rechten van het kind dan naar de (ongelijke) rechten van ouders. Er wordt wel vaak geroepen 'het is in het belang van het kind', maar soms denk ik dat dit ver te zoeken is.
Was het bijvoorbeeld in het belang van mijn kinderen dat ze alleen mij, als moeder, hadden en nauwelijks tot niet hun vader? Bij alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven is hij er niet bij geweest.
Nou denk ik niet dat mijn kinderen er veel beter van waren geworden als hij gedwongen was tot een co-ouderschap. Maar dat er bv. niks anders af te dwingen valt dan een financieel bedrag, vind ik minder kies. Vaders die er met de pet naar gooien, komen daar gerust mee weg. Dat is even de andere zijde dan vaders die hun kinderen niet kúnnen geven waar het kind recht op heeft omdat ze dat belet wordt. Maar wie doet wat voor de kinderen waar vaders simpelweg hun snor kunnen drukken?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 9 juni 2013 om 13:23
quote:shahla schreef op 09 juni 2013 @ 11:31:
[...]
Bij alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven is hij er niet bij geweest.
Nou denk ik niet dat mijn kinderen er veel beter van waren geworden als hij gedwongen was tot een co-ouderschap. Maar dat er bv. niks anders af te dwingen valt dan een financieel bedrag, vind ik minder kies. Vaders die er met de pet naar gooien, komen daar gerust mee weg. Dat is even de andere zijde dan vaders die hun kinderen niet kúnnen geven waar het kind recht op heeft omdat ze dat belet wordt. Maar wie doet wat voor de kinderen waar vaders simpelweg hun snor kunnen drukken?
Er zijn in NL een aantal factoren, die bijdragen aan de verwijdering van vaders van hun kinderen, zodra ze niet meer met de moeder samenzijn; de hoogte van kinderalimentatie (een in steen gebeitelde verplichting), het bestaan van partneralimentatie, de onmogelijk hoge kosten om naar de rechter te stappen, het feit dat de meeste moeders part-time werken en vader full-time, zorgen ervoor dat gescheiden moeders letterlijk, juridisch en financieel volledige macht over de kinderen en het inkomen van hun ex hebben. Elke keer dat zo'n moeder die macht gebruikt om iets tegen haar ex te ondernemen, verwijdert ze zo'n vader verder van de kinderen, omdat zij er letterlijk tussenstaat.
Ik geloof niet zo in vaders die hun kinderen in de steek laten. Ik geloof vooral in moeders die de vader van hun kinderen de positie van minderwaardige ouder geven, daarin gesterkt door de wet, die niets onderneemt tegen moeders die met de kinderen sollen.
[...]
Bij alle belangrijke gebeurtenissen in hun leven is hij er niet bij geweest.
Nou denk ik niet dat mijn kinderen er veel beter van waren geworden als hij gedwongen was tot een co-ouderschap. Maar dat er bv. niks anders af te dwingen valt dan een financieel bedrag, vind ik minder kies. Vaders die er met de pet naar gooien, komen daar gerust mee weg. Dat is even de andere zijde dan vaders die hun kinderen niet kúnnen geven waar het kind recht op heeft omdat ze dat belet wordt. Maar wie doet wat voor de kinderen waar vaders simpelweg hun snor kunnen drukken?
Er zijn in NL een aantal factoren, die bijdragen aan de verwijdering van vaders van hun kinderen, zodra ze niet meer met de moeder samenzijn; de hoogte van kinderalimentatie (een in steen gebeitelde verplichting), het bestaan van partneralimentatie, de onmogelijk hoge kosten om naar de rechter te stappen, het feit dat de meeste moeders part-time werken en vader full-time, zorgen ervoor dat gescheiden moeders letterlijk, juridisch en financieel volledige macht over de kinderen en het inkomen van hun ex hebben. Elke keer dat zo'n moeder die macht gebruikt om iets tegen haar ex te ondernemen, verwijdert ze zo'n vader verder van de kinderen, omdat zij er letterlijk tussenstaat.
Ik geloof niet zo in vaders die hun kinderen in de steek laten. Ik geloof vooral in moeders die de vader van hun kinderen de positie van minderwaardige ouder geven, daarin gesterkt door de wet, die niets onderneemt tegen moeders die met de kinderen sollen.
