Actueel
alle pijlers
De vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen
maandag 10 juni 2013 om 16:15
quote:Amand schreef op 10 juni 2013 @ 15:52:
Ga zelf nou eens turven hoe vaak je zelf én tegen weglopende vaders ageert én weigert te erkennen dat moeders daar een rol in kunnen spelen.
Samen met de gecombineerde vuilbekkerij en persoonlijke aanvallen die het schijnbaar onvermijdelijke antwoord op alternatieve zienswijze in dit soort kwesties zijn, versterkt het mijn verhaal alleen maar.
Ik voel zelf geen enkele behoefte ouders die weglopen van hun verantwoordelijkheden te verdedigen. Dat doe ik dan ook nergens.Tuurlijk alle vrouwen hebben het gedaan want ze zijn het niet allemaal met je eens, boehoe.
Ga zelf nou eens turven hoe vaak je zelf én tegen weglopende vaders ageert én weigert te erkennen dat moeders daar een rol in kunnen spelen.
Samen met de gecombineerde vuilbekkerij en persoonlijke aanvallen die het schijnbaar onvermijdelijke antwoord op alternatieve zienswijze in dit soort kwesties zijn, versterkt het mijn verhaal alleen maar.
Ik voel zelf geen enkele behoefte ouders die weglopen van hun verantwoordelijkheden te verdedigen. Dat doe ik dan ook nergens.Tuurlijk alle vrouwen hebben het gedaan want ze zijn het niet allemaal met je eens, boehoe.
maandag 10 juni 2013 om 16:32
quote:Amand schreef op 10 juni 2013 @ 15:52:
Ik voel zelf geen enkele behoefte ouders die weglopen van hun verantwoordelijkheden te verdedigen. Dat doe ik dan ook nergens.
Maar je voelt wel de behoefte de achterblijvende ouder t.o.v. de weglopende ouder de schuld te geven?
Met de rest van je tekst kan ik persoonlijk niks.
Misschien dat iemand anders zich er nog aan wil wagen.
Ik voel zelf geen enkele behoefte ouders die weglopen van hun verantwoordelijkheden te verdedigen. Dat doe ik dan ook nergens.
Maar je voelt wel de behoefte de achterblijvende ouder t.o.v. de weglopende ouder de schuld te geven?
Met de rest van je tekst kan ik persoonlijk niks.
Misschien dat iemand anders zich er nog aan wil wagen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 17:11
quote:shahla schreef op 10 juni 2013 @ 16:32:
[...]
Maar je voelt wel de behoefte de achterblijvende ouder t.o.v. de weglopende ouder de schuld te geven?
Met de rest van je tekst kan ik persoonlijk niks.
Misschien dat iemand anders zich er nog aan wil wagen.
Dat inderdaad.
Gelukkig zijn er veel mannen wel betrokken zijn bij hun kinderen maar er lopen inderdaad exemplaren bij met een flexibele ruggengraat die bijzonder egoistisch zijn. Leuk dat je daar als ouder die wel alles doet om die ontbrekende zak hooi zoveel mogelijk te compenseren dan ook nog even na krijgt dat je dat er dan zelf wel naar gemaakt zal hebben.
[...]
Maar je voelt wel de behoefte de achterblijvende ouder t.o.v. de weglopende ouder de schuld te geven?
Met de rest van je tekst kan ik persoonlijk niks.
Misschien dat iemand anders zich er nog aan wil wagen.
Dat inderdaad.
Gelukkig zijn er veel mannen wel betrokken zijn bij hun kinderen maar er lopen inderdaad exemplaren bij met een flexibele ruggengraat die bijzonder egoistisch zijn. Leuk dat je daar als ouder die wel alles doet om die ontbrekende zak hooi zoveel mogelijk te compenseren dan ook nog even na krijgt dat je dat er dan zelf wel naar gemaakt zal hebben.
maandag 10 juni 2013 om 17:26
Je zou het zomaar met me eens kunnen zijn, shahla, dat er een groep vrouwen is die bij een scheiding de vader van hun kinderen opeens alleen maar 'getolereerd' blijkt te hebben rondom 'haar' kinderen en diezelfde man exact op het tijdstip van scheiden ongeschikt als vader verklaart?
Wie wil je wijsmaken dat dat geen rol zou spelen in het vervreemden van diezelfde man?
Ik zeg nergens dat jij dat gedaan zou hebben. Wat me wel opvalt, is dat het hele onderwerp onbespreekbaar is voor een hele groep randfiguren, die liever de persoonlijke aanval op de boodschapper kiezen dan te erkennen dat zoiets mogelijk zou kunnen zijn.
En nee, ik voel geen bijzondere behoefte om in de bres te springen voor moeders die te lijden hebben onder vaders die van hun verantwoordeliheden weglopen. Je zult hier op het forum geen gebrek aan bijval daarvoor ondervinden. Daar heb je mij niet voor nodig.
Wie wil je wijsmaken dat dat geen rol zou spelen in het vervreemden van diezelfde man?
Ik zeg nergens dat jij dat gedaan zou hebben. Wat me wel opvalt, is dat het hele onderwerp onbespreekbaar is voor een hele groep randfiguren, die liever de persoonlijke aanval op de boodschapper kiezen dan te erkennen dat zoiets mogelijk zou kunnen zijn.
En nee, ik voel geen bijzondere behoefte om in de bres te springen voor moeders die te lijden hebben onder vaders die van hun verantwoordeliheden weglopen. Je zult hier op het forum geen gebrek aan bijval daarvoor ondervinden. Daar heb je mij niet voor nodig.
maandag 10 juni 2013 om 18:00
Het is duidelijk dat je me nooit eerder erg zorgvuldig hebt gelezen over dit onderwerp, Amand. Geeft niks. Je kunt moeilijk alles bijhouden. Dus ik herhaal het nog even.
Ik heb o.a. eens eerder geschreven dat het lang niet altijd zo is dat een vader wegloopt en de moeder met alles laat zitten. Dat ik dat ooit wel gedacht heb omdat ik het zelf meemaakte en overal om me heen zag gebeuren. Maar dat ik later mijn mening heb bijgesteld dat andersom ook van alles mis kan gaan.
In die zin hád ik persoonlijk al erkend dat er ook gevallen zijn waarin een moeder het anders had kunnen aanpakken.
Maar in elk geval heb ik nooit voluit geschreven dat ik er niet zo in geloof dat een groep waar ik toevallig dan zelf geen deel van uitmaak zou bestaan.
Jouw hele onderwerp komt niet van de grond omdat je alle andere onderwerpen die eraan verwant zijn weg zet als 'geloof ik niet zo in.' Dan zijn mensen ook niet meer zo bereid naar jouw deel te luisteren. Ik vermoed dat dat het heikele punt is.
Je wilt van anderen erkenning voor andere situaties terwijl je zelf het enkel maar over 'jouw onderwerp' wilt hebben.
Maar wat koop ik verder zelf voor die nu nogmaals gegeven erkenning? Niks. Het is mijn situatie niet en dat is het ook nooit geweest. Wat kan ik dan bv. zeggen over getolereerd zijn in een relatie, wat achteraf zou blijken, en dan bij een scheiding weggezet worden als ongeschikt? En dat het tot vervreemding zou leiden. Alles wat ik daar eventueel over zóu zeggen, zou vermoedelijk toch tegen het zere been zijn.
Bovendien, áls ik ál bijval gewild zou hebben, zou jij toch wel de laatste zijn van wie ik het dan dacht te zullen krijgen.
Jij zit duidelijk in een heel ander kamp dan ik. Zo is het nu eenmaal.
Ik heb o.a. eens eerder geschreven dat het lang niet altijd zo is dat een vader wegloopt en de moeder met alles laat zitten. Dat ik dat ooit wel gedacht heb omdat ik het zelf meemaakte en overal om me heen zag gebeuren. Maar dat ik later mijn mening heb bijgesteld dat andersom ook van alles mis kan gaan.
In die zin hád ik persoonlijk al erkend dat er ook gevallen zijn waarin een moeder het anders had kunnen aanpakken.
Maar in elk geval heb ik nooit voluit geschreven dat ik er niet zo in geloof dat een groep waar ik toevallig dan zelf geen deel van uitmaak zou bestaan.
Jouw hele onderwerp komt niet van de grond omdat je alle andere onderwerpen die eraan verwant zijn weg zet als 'geloof ik niet zo in.' Dan zijn mensen ook niet meer zo bereid naar jouw deel te luisteren. Ik vermoed dat dat het heikele punt is.
Je wilt van anderen erkenning voor andere situaties terwijl je zelf het enkel maar over 'jouw onderwerp' wilt hebben.
Maar wat koop ik verder zelf voor die nu nogmaals gegeven erkenning? Niks. Het is mijn situatie niet en dat is het ook nooit geweest. Wat kan ik dan bv. zeggen over getolereerd zijn in een relatie, wat achteraf zou blijken, en dan bij een scheiding weggezet worden als ongeschikt? En dat het tot vervreemding zou leiden. Alles wat ik daar eventueel over zóu zeggen, zou vermoedelijk toch tegen het zere been zijn.
Bovendien, áls ik ál bijval gewild zou hebben, zou jij toch wel de laatste zijn van wie ik het dan dacht te zullen krijgen.
Jij zit duidelijk in een heel ander kamp dan ik. Zo is het nu eenmaal.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 18:04
quote:shahla schreef op 10 juni 2013 @ 13:46:
[...]
Dat is de andere kant, ja.
Als je zo'n man dus wel dwingt om aan een bezoekregeling deel te nemen, wat voor consequentie heeft dat voor een kind?.Dat heeft een diepe impact gehad in mijn geval. Kinderen voelen haarfijn aan als ze ongewenst zijn. Volwassenen geven signalen af waaruit een boel duidelijk wordt. Ik heb er vooral een enorm schuldgevoel aan overgehouden. Met ook weer alle gevolgen van dien. Maar de strijd om liefde te krijgen van iemand die daar niet op zit te wachten, heb ik opgegeven.
[...]
Dat is de andere kant, ja.
Als je zo'n man dus wel dwingt om aan een bezoekregeling deel te nemen, wat voor consequentie heeft dat voor een kind?.Dat heeft een diepe impact gehad in mijn geval. Kinderen voelen haarfijn aan als ze ongewenst zijn. Volwassenen geven signalen af waaruit een boel duidelijk wordt. Ik heb er vooral een enorm schuldgevoel aan overgehouden. Met ook weer alle gevolgen van dien. Maar de strijd om liefde te krijgen van iemand die daar niet op zit te wachten, heb ik opgegeven.
maandag 10 juni 2013 om 18:04
quote:malu3 schreef op 10 juni 2013 @ 17:11:
[...]
Dat inderdaad.
Gelukkig zijn er veel mannen wel betrokken zijn bij hun kinderen maar er lopen inderdaad exemplaren bij met een flexibele ruggengraat die bijzonder egoistisch zijn. Leuk dat je daar als ouder die wel alles doet om die ontbrekende zak hooi zoveel mogelijk te compenseren dan ook nog even na krijgt dat je dat er dan zelf wel naar gemaakt zal hebben.Ik ben allang blij dat er ook voldoende kinderen zijn die na een scheiding gewoon wel nog beide ouders hebben. Alleen jammer dat mijn kinderen niet in die groep zitten. Het maakt me niet uit wat wie er verder ook van denkt. Ik weet enkel zeker dat ík het daar niet naar gemaakt heb. Ik gunde mijn kinderen namelijk een vader, want zelf had ik die wel altijd gehad.
[...]
Dat inderdaad.
Gelukkig zijn er veel mannen wel betrokken zijn bij hun kinderen maar er lopen inderdaad exemplaren bij met een flexibele ruggengraat die bijzonder egoistisch zijn. Leuk dat je daar als ouder die wel alles doet om die ontbrekende zak hooi zoveel mogelijk te compenseren dan ook nog even na krijgt dat je dat er dan zelf wel naar gemaakt zal hebben.Ik ben allang blij dat er ook voldoende kinderen zijn die na een scheiding gewoon wel nog beide ouders hebben. Alleen jammer dat mijn kinderen niet in die groep zitten. Het maakt me niet uit wat wie er verder ook van denkt. Ik weet enkel zeker dat ík het daar niet naar gemaakt heb. Ik gunde mijn kinderen namelijk een vader, want zelf had ik die wel altijd gehad.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 18:17
quote:isdatzo_ schreef op 10 juni 2013 @ 18:04:
[...]
Dat heeft een diepe impact gehad in mijn geval. Kinderen voelen haarfijn aan als ze ongewenst zijn. Volwassenen geven signalen af waaruit een boel duidelijk wordt. Ik heb er vooral een enorm schuldgevoel aan overgehouden. Met ook weer alle gevolgen van dien. Maar de strijd om liefde te krijgen van iemand die daar niet op zit te wachten, heb ik opgegeven.
Wat rot voor jou..
Maar ik heb bij mijn eigen kids de impact gezien en dat doet pijn.
Het sterkt mij er echter nu wel in dat het waarschijnlijk dan maar beter was dat ik mijn ex er vrij in liet, nadat ik had gemerkt dat er niks af te spreken was. Anders werk je wellicht inderdaad in de hand dat een kind zich ongewenst gaat voelen.
Hoewel dat misschien sowieso onvermijdelijk is?
Mijn kinderen zien hem niet eens als vader. Ja, ze erkennen nog net dat hij biologisch gezien zijn aandeel geleverd heeft maar het woord vader of papa komt al meer dan zes jaar niet meer uit hun mond. Als hij al ter sprake komt, noemen ze hem bij zijn voornaam.
[...]
Dat heeft een diepe impact gehad in mijn geval. Kinderen voelen haarfijn aan als ze ongewenst zijn. Volwassenen geven signalen af waaruit een boel duidelijk wordt. Ik heb er vooral een enorm schuldgevoel aan overgehouden. Met ook weer alle gevolgen van dien. Maar de strijd om liefde te krijgen van iemand die daar niet op zit te wachten, heb ik opgegeven.
Wat rot voor jou..
Maar ik heb bij mijn eigen kids de impact gezien en dat doet pijn.
Het sterkt mij er echter nu wel in dat het waarschijnlijk dan maar beter was dat ik mijn ex er vrij in liet, nadat ik had gemerkt dat er niks af te spreken was. Anders werk je wellicht inderdaad in de hand dat een kind zich ongewenst gaat voelen.
Hoewel dat misschien sowieso onvermijdelijk is?
Mijn kinderen zien hem niet eens als vader. Ja, ze erkennen nog net dat hij biologisch gezien zijn aandeel geleverd heeft maar het woord vader of papa komt al meer dan zes jaar niet meer uit hun mond. Als hij al ter sprake komt, noemen ze hem bij zijn voornaam.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 18:20
Voor de duidelijkheid, ik hoef geen erkenning.
Zeker niet van mensen die oordelen zonder enkel inzicht in de situatie te hebben. Zoals een Armand.
Ik schrijf hier een stuk van mijn verhaal, in poging wat inzichten mee te geven aan strijdende ouders. Want ook al werd er een tijdlang geen woord over gerept, je ziet en voelt alles als kind. Het verdriet bij moeders (wat ze probeert te verbergen), de strijd tussen de twee ook al vallen er geen woorden, de onwil bij vader. De laatste die te beroerd is om zelfs maar iets te doen met je verjaardag, als hij het al niet vergeten was (of, 'vergeten'?).
Dat soort dingen. Mijn moeder zat echt in een onmogelijke positie, realiseerde ik mij later.
Zeker niet van mensen die oordelen zonder enkel inzicht in de situatie te hebben. Zoals een Armand.
Ik schrijf hier een stuk van mijn verhaal, in poging wat inzichten mee te geven aan strijdende ouders. Want ook al werd er een tijdlang geen woord over gerept, je ziet en voelt alles als kind. Het verdriet bij moeders (wat ze probeert te verbergen), de strijd tussen de twee ook al vallen er geen woorden, de onwil bij vader. De laatste die te beroerd is om zelfs maar iets te doen met je verjaardag, als hij het al niet vergeten was (of, 'vergeten'?).
Dat soort dingen. Mijn moeder zat echt in een onmogelijke positie, realiseerde ik mij later.
maandag 10 juni 2013 om 18:21
[quote]shahla schreef op 10 juni 2013 @ 18:04:
[...]
Ik ben allang blij dat er ook voldoende kinderen zijn die na een scheiding gewoon wel nog beide ouders hebben. Alleen jammer dat mijn kinderen niet in die groep zitten. Het maakt me niet uit wat wie er verder ook van denkt. Ik weet enkel zeker dat ík het daar niet naar gemaakt heb. Ik gunde mijn kinderen namelijk een vader, want zelf had ik die wel altijd gehad.[/quote]
Ik ook hoor. Helaas had zijn vader andere prioriteiten.
[...]
Ik ben allang blij dat er ook voldoende kinderen zijn die na een scheiding gewoon wel nog beide ouders hebben. Alleen jammer dat mijn kinderen niet in die groep zitten. Het maakt me niet uit wat wie er verder ook van denkt. Ik weet enkel zeker dat ík het daar niet naar gemaakt heb. Ik gunde mijn kinderen namelijk een vader, want zelf had ik die wel altijd gehad.[/quote]
Ik ook hoor. Helaas had zijn vader andere prioriteiten.
maandag 10 juni 2013 om 18:25
quote:shahla schreef op 10 juni 2013 @ 18:17:
[...]
Anders werk je wellicht inderdaad in de hand dat een kind zich ongewenst gaat voelen.
Hoewel dat misschien sowieso onvermijdelijk is?
Precies dat dus, het is hoe dan ook onvermijdelijk dat kids meekrijgen dat ze ongewenst zijn! Naarmate jaren verstrijken kom je daar als kind vanzelf achter door simpelweg de feiten op een rij te zetten.
Ik kan dan ook totaal geen begrip opbrengen voor mensen die aan kinderen beginnen, en er geen verantwoordelijkheid voor nemen. Helaas is dat aan de orde van de dag. Zo ontzettend verdrietig.
[...]
Anders werk je wellicht inderdaad in de hand dat een kind zich ongewenst gaat voelen.
Hoewel dat misschien sowieso onvermijdelijk is?
Precies dat dus, het is hoe dan ook onvermijdelijk dat kids meekrijgen dat ze ongewenst zijn! Naarmate jaren verstrijken kom je daar als kind vanzelf achter door simpelweg de feiten op een rij te zetten.
Ik kan dan ook totaal geen begrip opbrengen voor mensen die aan kinderen beginnen, en er geen verantwoordelijkheid voor nemen. Helaas is dat aan de orde van de dag. Zo ontzettend verdrietig.
maandag 10 juni 2013 om 18:35
Amand: ex heeft letterlijk tegen amk gwzegd niet voor kind te willen zorgen. (1,5 dagen in de 2 weken, meer wilde hij sowieso niet). Hebt het zwart op wit in rapport amk dat gebruikt wordt in procedure eenhoofdig gezag. Ex komt door zijn functie wel eens in publiciteit en gebruikt ons kind daarbij om zichzelf als ideale vader af te schilderen, Shala. Ik vind hem een walgelijke klootzak om wat hij mijn kind (en mij) heeft aangedaan. En dan nog kind 'gebruiken'. Bah
maandag 10 juni 2013 om 18:43
quote:isdatzo_ schreef op 10 juni 2013 @ 18:20:
De laatste die te beroerd is om zelfs maar iets te doen met je verjaardag, als hij het al niet vergeten was (of, 'vergeten'?).
Dat soort dingen. Mijn moeder zat echt in een onmogelijke positie, realiseerde ik mij later.
Ja, daar zeg je zowat. Mijn kinderen hebben de meeste verjaardagen zonder hem doorgebracht. Soms kwam hij een paar dagen later out of the blue aankakken en repte er met geen woord over. Er zijn zelfs voorbeelden dat het overduidelijk was dat hij niet eens meer wist wanneer ze jarig waren. En hij zat er ook geregeld een jaar naast met hun leeftijd. Laat staan dat hij wist in elke klas ze zaten of wat ze bezig hield of wat ze leuk vonden om mee te spelen, etc.
Ik bezie meer de kant van hoe het voor een moeder is en zijdelings hoe het voor de kids was, want ik zat niet in hun vel. Ik zag en heb het als naaste van ze ervaren.
Of het voor mij als moeder een onmogelijke positie was? Vast wel, maar destijds is dat niet bij me opgekomen. Ik vond het bv. wel oneerlijk dat ik overal voor opdraaide en hij was nergens te bekennen. Of dat ik het erg zuur vond als hij een belofte aan de kids niet nakwam en dan kon ik met gekwetste kinderen dealen.
Ik heb het vooral als puin ruimen ervaren.
Allemaal heel vervelend voor mij maar het meest vervelend vond ik echt die naar die gekwetste koppies kijken als hij het weer had laten afweten. Dat sneed me echt door de ziel en daar denk ik ook liever niet meer aan want dat zal me altijd pijn blijven doen.
De laatste die te beroerd is om zelfs maar iets te doen met je verjaardag, als hij het al niet vergeten was (of, 'vergeten'?).
Dat soort dingen. Mijn moeder zat echt in een onmogelijke positie, realiseerde ik mij later.
Ja, daar zeg je zowat. Mijn kinderen hebben de meeste verjaardagen zonder hem doorgebracht. Soms kwam hij een paar dagen later out of the blue aankakken en repte er met geen woord over. Er zijn zelfs voorbeelden dat het overduidelijk was dat hij niet eens meer wist wanneer ze jarig waren. En hij zat er ook geregeld een jaar naast met hun leeftijd. Laat staan dat hij wist in elke klas ze zaten of wat ze bezig hield of wat ze leuk vonden om mee te spelen, etc.
Ik bezie meer de kant van hoe het voor een moeder is en zijdelings hoe het voor de kids was, want ik zat niet in hun vel. Ik zag en heb het als naaste van ze ervaren.
Of het voor mij als moeder een onmogelijke positie was? Vast wel, maar destijds is dat niet bij me opgekomen. Ik vond het bv. wel oneerlijk dat ik overal voor opdraaide en hij was nergens te bekennen. Of dat ik het erg zuur vond als hij een belofte aan de kids niet nakwam en dan kon ik met gekwetste kinderen dealen.
Ik heb het vooral als puin ruimen ervaren.
Allemaal heel vervelend voor mij maar het meest vervelend vond ik echt die naar die gekwetste koppies kijken als hij het weer had laten afweten. Dat sneed me echt door de ziel en daar denk ik ook liever niet meer aan want dat zal me altijd pijn blijven doen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 18:44
maandag 10 juni 2013 om 18:50
Omdat jij het over iets anders dan ik wil hebben, shahla, heb jij niet automatisch meer gelijk dan ik of andersom. We hebben het gewoon over verschillende dingen. En nogmaals: ik heb het niet (specifiek) over jou in mijn commentaren. Ik haakte aan de hand van een post van jou gewoon aan in de discussie, op dit topic over 'vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen'. Ik geef gewoon een additionele oorzaak voor de mogelijke drama's na een scheiding aan. En nee, ik had niet eerder iets van je gelezen.
maandag 10 juni 2013 om 18:52
quote:isolde321 schreef op 10 juni 2013 @ 18:35:
Amand: ex heeft letterlijk tegen amk gwzegd niet voor kind te willen zorgen. (1,5 dagen in de 2 weken, meer wilde hij sowieso niet). Hebt het zwart op wit in rapport amk dat gebruikt wordt in procedure eenhoofdig gezag. Ex komt door zijn functie wel eens in publiciteit en gebruikt ons kind daarbij om zichzelf als ideale vader af te schilderen, Shala. Ik vind hem een walgelijke klootzak om wat hij mijn kind (en mij) heeft aangedaan. En dan nog kind 'gebruiken'. BahWaarom spreek je mij aan, isolde? Ik heb het niet over jou (of je ex) gehad.
Amand: ex heeft letterlijk tegen amk gwzegd niet voor kind te willen zorgen. (1,5 dagen in de 2 weken, meer wilde hij sowieso niet). Hebt het zwart op wit in rapport amk dat gebruikt wordt in procedure eenhoofdig gezag. Ex komt door zijn functie wel eens in publiciteit en gebruikt ons kind daarbij om zichzelf als ideale vader af te schilderen, Shala. Ik vind hem een walgelijke klootzak om wat hij mijn kind (en mij) heeft aangedaan. En dan nog kind 'gebruiken'. BahWaarom spreek je mij aan, isolde? Ik heb het niet over jou (of je ex) gehad.
maandag 10 juni 2013 om 20:23
quote:Amand schreef op 10 juni 2013 @ 18:50:
Omdat jij het over iets anders dan ik wil hebben, shahla, heb jij niet automatisch meer gelijk dan ik of andersom. We hebben het gewoon over verschillende dingen. En nogmaals: ik heb het niet (specifiek) over jou in mijn commentaren. Ik haakte aan de hand van een post van jou gewoon aan in de discussie, op dit topic over 'vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen'. Ik geef gewoon een additionele oorzaak voor de mogelijke drama's na een scheiding aan. En nee, ik had niet eerder iets van je gelezen.
Het is niet dat ik het perse over iets anders dan jij wil hebben, Amand. Het is meer dat we gewoon erg verschillende ervaringen hebben. Het gaat geenszins om gelijk. En het mag wat mij betreft over alles gaan m.b.t. scheidingen en kinderen die daar de dupe van zijn. Ik wil helemaal niemand beknotten in zich uiten.
We hebben het zeker over andere dingen maar dat bestaat naast elkaar. Net zoals het in de maatschappij naast elkaar bestaat.
Omdat jij het over iets anders dan ik wil hebben, shahla, heb jij niet automatisch meer gelijk dan ik of andersom. We hebben het gewoon over verschillende dingen. En nogmaals: ik heb het niet (specifiek) over jou in mijn commentaren. Ik haakte aan de hand van een post van jou gewoon aan in de discussie, op dit topic over 'vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen'. Ik geef gewoon een additionele oorzaak voor de mogelijke drama's na een scheiding aan. En nee, ik had niet eerder iets van je gelezen.
Het is niet dat ik het perse over iets anders dan jij wil hebben, Amand. Het is meer dat we gewoon erg verschillende ervaringen hebben. Het gaat geenszins om gelijk. En het mag wat mij betreft over alles gaan m.b.t. scheidingen en kinderen die daar de dupe van zijn. Ik wil helemaal niemand beknotten in zich uiten.
We hebben het zeker over andere dingen maar dat bestaat naast elkaar. Net zoals het in de maatschappij naast elkaar bestaat.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 20:27
quote:isdatzo_ schreef op 10 juni 2013 @ 18:25:
[...]
Precies dat dus, het is hoe dan ook onvermijdelijk dat kids meekrijgen dat ze ongewenst zijn! Naarmate jaren verstrijken kom je daar als kind vanzelf achter door simpelweg de feiten op een rij te zetten.
Ik kan dan ook totaal geen begrip opbrengen voor mensen die aan kinderen beginnen, en er geen verantwoordelijkheid voor nemen. Helaas is dat aan de orde van de dag. Zo ontzettend verdrietig.Ik denk dat mijn kinderen het meer ervaren hebben als 'afgedankt' zijn. Niet zozeer als ongewenst. Ze hebben net als jij op een gegeven moment wat feiten, uit eigen ervaring, op een rij gezet. Toen kwamen ze tot de conclusie dat ze geen contact meer met hem wilden hebben. En ja, het is triest als kinderen zulke keuzes gaan maken.
[...]
Precies dat dus, het is hoe dan ook onvermijdelijk dat kids meekrijgen dat ze ongewenst zijn! Naarmate jaren verstrijken kom je daar als kind vanzelf achter door simpelweg de feiten op een rij te zetten.
Ik kan dan ook totaal geen begrip opbrengen voor mensen die aan kinderen beginnen, en er geen verantwoordelijkheid voor nemen. Helaas is dat aan de orde van de dag. Zo ontzettend verdrietig.Ik denk dat mijn kinderen het meer ervaren hebben als 'afgedankt' zijn. Niet zozeer als ongewenst. Ze hebben net als jij op een gegeven moment wat feiten, uit eigen ervaring, op een rij gezet. Toen kwamen ze tot de conclusie dat ze geen contact meer met hem wilden hebben. En ja, het is triest als kinderen zulke keuzes gaan maken.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 juni 2013 om 20:58
quote:shahla schreef op 10 juni 2013 @ 20:27:
[...]
Ik denk dat mijn kinderen het meer ervaren hebben als 'afgedankt' zijn. Niet zozeer als ongewenst. Ze hebben net als jij op een gegeven moment wat feiten, uit eigen ervaring, op een rij gezet. Toen kwamen ze tot de conclusie dat ze geen contact meer met hem wilden hebben. En ja, het is triest als kinderen zulke keuzes gaan maken.
Heel herkenbaar vooral als ik naar mijn jongste dochter kijk ook zij voelt zich afgedankt en gedumpt.
Vadertje die tegen iedereen bazuint dat hij zoveel van zijn dochters houd maar ze ondertussen laat barsten.
[...]
Ik denk dat mijn kinderen het meer ervaren hebben als 'afgedankt' zijn. Niet zozeer als ongewenst. Ze hebben net als jij op een gegeven moment wat feiten, uit eigen ervaring, op een rij gezet. Toen kwamen ze tot de conclusie dat ze geen contact meer met hem wilden hebben. En ja, het is triest als kinderen zulke keuzes gaan maken.
Heel herkenbaar vooral als ik naar mijn jongste dochter kijk ook zij voelt zich afgedankt en gedumpt.
Vadertje die tegen iedereen bazuint dat hij zoveel van zijn dochters houd maar ze ondertussen laat barsten.
donderdag 13 juni 2013 om 15:01
Heb het onderwerp even laten rusten maar het raakt me toch dat een vader rondbazuint dat hij zoveel van zijn dochters houdt maar ondertussen dat niet omzet in daden.
Dat is ook waar ikzelf heel vaak tegen aan gelopen ben.
Hoe kan een ouder het nou opgeven en zijn kinderen laten voor wat ze zijn?
Ik kan me bijvoorbeeld persoonlijk niet voorstellen dat ik mijn eigen vader slechts als biologische donor zou beschouwen en niet als mijn vader die me mede heeft opgevoed en bijgestaan.
Zover is het voor mijn kinderen dus wel gekomen. En ik vind dat hun 'vader' ze daar op een bepaalde manier ook toe gedwongen heeft.
Ik hoop dat hij er mee kan leven. Ik zou het niet kunnen. Gelukkig hoef ik dat ook niet.
Dat is ook waar ikzelf heel vaak tegen aan gelopen ben.
Hoe kan een ouder het nou opgeven en zijn kinderen laten voor wat ze zijn?
Ik kan me bijvoorbeeld persoonlijk niet voorstellen dat ik mijn eigen vader slechts als biologische donor zou beschouwen en niet als mijn vader die me mede heeft opgevoed en bijgestaan.
Zover is het voor mijn kinderen dus wel gekomen. En ik vind dat hun 'vader' ze daar op een bepaalde manier ook toe gedwongen heeft.
Ik hoop dat hij er mee kan leven. Ik zou het niet kunnen. Gelukkig hoef ik dat ook niet.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 16:21
donderdag 13 juni 2013 om 16:40
quote:malu3 schreef op 13 juni 2013 @ 16:21:
Een normaal mens kan zich ook niet voorstellen dat je je kinderen rucksichtloss in de steek laat. Helaas bestaan zulke mensen (meestal mannen) wel. Heel pijnlijk voor een kind om dit te ervaren. Iets waar je als moeder probeert zo goed mogelijk op in te springen maar pijnlijk is en blijft het.
Het valt me op dat de meeste mannen die hun kinderen in de steek laten, mannen zijn die een nieuwe relatie hebben.
In mijn geval vind de vader eens in de twee weken 2 daagjes meer als voldoende. Komt niet naar belangrijke evenementen maar zit wel bij de dochter van zijn nieuwe relatie op de bank als ze trainen heeft.
Hoe pijnlijk moet het wel niet zijn voor de kinderen om dat te zien (zelfde vereniging)
Een normaal mens kan zich ook niet voorstellen dat je je kinderen rucksichtloss in de steek laat. Helaas bestaan zulke mensen (meestal mannen) wel. Heel pijnlijk voor een kind om dit te ervaren. Iets waar je als moeder probeert zo goed mogelijk op in te springen maar pijnlijk is en blijft het.
Het valt me op dat de meeste mannen die hun kinderen in de steek laten, mannen zijn die een nieuwe relatie hebben.
In mijn geval vind de vader eens in de twee weken 2 daagjes meer als voldoende. Komt niet naar belangrijke evenementen maar zit wel bij de dochter van zijn nieuwe relatie op de bank als ze trainen heeft.
Hoe pijnlijk moet het wel niet zijn voor de kinderen om dat te zien (zelfde vereniging)
donderdag 13 juni 2013 om 16:42
Is dat zo? Moet je perse 'niet normaal' zijn?
Het zijn toch niet allemaal leipo's die hun kinderen achter zich laten? Is het niet gewoon gemakzucht? Mijn ex, de moeder, lost het wel op? Zij verzorgt ze wel?
Als die moeder doe je gewoon je taak maar je kunt niet het gat vullen wat de vader heeft achtergelaten.
Het zijn toch niet allemaal leipo's die hun kinderen achter zich laten? Is het niet gewoon gemakzucht? Mijn ex, de moeder, lost het wel op? Zij verzorgt ze wel?
Als die moeder doe je gewoon je taak maar je kunt niet het gat vullen wat de vader heeft achtergelaten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 16:49
quote:shahla schreef op 13 juni 2013 @ 16:42:
Is dat zo? Moet je perse 'niet normaal' zijn?
Het zijn toch niet allemaal leipo's die hun kinderen achter zich laten? Is het niet gewoon gemakzucht? Mijn ex, de moeder, lost het wel op? Zij verzorgt ze wel?
Als die moeder doe je gewoon je taak maar je kunt niet het gat vullen wat de vader heeft achtergelaten.Dat is exact wat mijn ex dacht, de moeder zorgt overal voor en ik kom zo af en toe eens (lees een keer of 4 per jaar) een paar uurtjes kind ophalen en zo snel mogelijk weer terug brengen. Wat mij betreft ben je niet normaal als je zo denkt.
Is dat zo? Moet je perse 'niet normaal' zijn?
Het zijn toch niet allemaal leipo's die hun kinderen achter zich laten? Is het niet gewoon gemakzucht? Mijn ex, de moeder, lost het wel op? Zij verzorgt ze wel?
Als die moeder doe je gewoon je taak maar je kunt niet het gat vullen wat de vader heeft achtergelaten.Dat is exact wat mijn ex dacht, de moeder zorgt overal voor en ik kom zo af en toe eens (lees een keer of 4 per jaar) een paar uurtjes kind ophalen en zo snel mogelijk weer terug brengen. Wat mij betreft ben je niet normaal als je zo denkt.
