Actueel
alle pijlers
De vechtscheiding en de gevolgen voor de kinderen
donderdag 13 juni 2013 om 16:52
Oef vechtscheidingen, ja ik weet er alles van.
Ik vind ook dat kinderen daar ver buiten gehouden moeten worden.
Ik had ook zo'n vader, nu overigens geen contact meer. Wij kregen ook altijd te horen dat wij eigenlijk maar foutjes waren en dat wij eigenlijk zijn leven verpestte en dat het huwelijk tussen mijn vader en moeder niet goed ging, dat dat onze schuld was. Vooral mijn jongere zusje kreeg het te voorduren zij had eigenlijk nooit geboren mogen worden, dat was een fout volgens hem.
Vreselijk, zo iemand mag zich geen eens vader noemen. Dat zeg je niet tegen jonge kinderen. Überhaupt niet tegen je kinderen.
Ik vind ook dat kinderen daar ver buiten gehouden moeten worden.
Ik had ook zo'n vader, nu overigens geen contact meer. Wij kregen ook altijd te horen dat wij eigenlijk maar foutjes waren en dat wij eigenlijk zijn leven verpestte en dat het huwelijk tussen mijn vader en moeder niet goed ging, dat dat onze schuld was. Vooral mijn jongere zusje kreeg het te voorduren zij had eigenlijk nooit geboren mogen worden, dat was een fout volgens hem.
Vreselijk, zo iemand mag zich geen eens vader noemen. Dat zeg je niet tegen jonge kinderen. Überhaupt niet tegen je kinderen.
donderdag 13 juni 2013 om 17:37
Shahla, echt, trek het je niet persoonlijk aan. Het is niet jouw ex die hier schrijft, de postings hier gaan je niet meer inzicht in zijn psyche geven. Wie weet wat er in het hoofd en hart van je ex omgaat. Misschien zit er wel heel veel onmacht en spijt bij, en trots misschien ook wel. Wie weet hoe hij zich over 30 of 40 jaar voelt als hij ergens eenzaam en alleen achter de geraniums zit. Wie weet wat er door hem heen gaat als hij op zijn sterfbed ligt.
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Ga in therapie!
En dat tegen jonge kinderen, durf je wel.
donderdag 13 juni 2013 om 17:59
Ik dacht in termen van een psychiatrische aandoening toen je het over 'niet normaal' had. 
Ergens denk ik dat mijn ex, in elk geval deels, ook zo dacht. Zij verzorgt ze wel goed, wat zal ik me druk maken.
Een keer of vier per jaar, ja, zo ongeveer ging het hier gemiddeld ook. Alleen in tegenstelling tot jou nam mijn ex de kids normaliter niet mee. Nee, dan was hij gewoon bij ons 'op bezoek'.
Ergens denk ik dat mijn ex, in elk geval deels, ook zo dacht. Zij verzorgt ze wel goed, wat zal ik me druk maken.
Een keer of vier per jaar, ja, zo ongeveer ging het hier gemiddeld ook. Alleen in tegenstelling tot jou nam mijn ex de kids normaliter niet mee. Nee, dan was hij gewoon bij ons 'op bezoek'.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 18:03
quote:flower263 schreef op 13 juni 2013 @ 16:52:
Oef vechtscheidingen, ja ik weet er alles van.
Ik vind ook dat kinderen daar ver buiten gehouden moeten worden.
Ik had ook zo'n vader, nu overigens geen contact meer. Wij kregen ook altijd te horen dat wij eigenlijk maar foutjes waren en dat wij eigenlijk zijn leven verpestte en dat het huwelijk tussen mijn vader en moeder niet goed ging, dat dat onze schuld was. Vooral mijn jongere zusje kreeg het te voorduren zij had eigenlijk nooit geboren mogen worden, dat was een fout volgens hem.
Vreselijk, zo iemand mag zich geen eens vader noemen. Dat zeg je niet tegen jonge kinderen. Überhaupt niet tegen je kinderen.
Dit is veel zouter dan ik het persoonlijk gegeten heb.
Mijn ex heeft dát soort dingen nooit geuit. In elk geval dan toch niet waar ik bij was.
Jouw vader had gewoon zijn muil moeten houden. Zo bezorg je kinderen een nog groter trauma terwijl je juist de schade zoveel mogelijk moet inperken.
Al denk ik persoonlijk dat het bijkans onmogelijk is kinderen buiten een scheiding te houden, hoef je er als vader niet een nog grotere zooi van te maken en je kids een extra kutgevoel te geven.
Schandalig.
Oef vechtscheidingen, ja ik weet er alles van.
Ik vind ook dat kinderen daar ver buiten gehouden moeten worden.
Ik had ook zo'n vader, nu overigens geen contact meer. Wij kregen ook altijd te horen dat wij eigenlijk maar foutjes waren en dat wij eigenlijk zijn leven verpestte en dat het huwelijk tussen mijn vader en moeder niet goed ging, dat dat onze schuld was. Vooral mijn jongere zusje kreeg het te voorduren zij had eigenlijk nooit geboren mogen worden, dat was een fout volgens hem.
Vreselijk, zo iemand mag zich geen eens vader noemen. Dat zeg je niet tegen jonge kinderen. Überhaupt niet tegen je kinderen.
Dit is veel zouter dan ik het persoonlijk gegeten heb.
Mijn ex heeft dát soort dingen nooit geuit. In elk geval dan toch niet waar ik bij was.
Jouw vader had gewoon zijn muil moeten houden. Zo bezorg je kinderen een nog groter trauma terwijl je juist de schade zoveel mogelijk moet inperken.
Al denk ik persoonlijk dat het bijkans onmogelijk is kinderen buiten een scheiding te houden, hoef je er als vader niet een nog grotere zooi van te maken en je kids een extra kutgevoel te geven.
Schandalig.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 18:15
quote:dubiootje schreef op 13 juni 2013 @ 17:37:
Shahla, echt, trek het je niet persoonlijk aan. Het is niet jouw ex die hier schrijft, de postings hier gaan je niet meer inzicht in zijn psyche geven. Wie weet wat er in het hoofd en hart van je ex omgaat. Misschien zit er wel heel veel onmacht en spijt bij, en trots misschien ook wel. Wie weet hoe hij zich over 30 of 40 jaar voelt als hij ergens eenzaam en alleen achter de geraniums zit. Wie weet wat er door hem heen gaat als hij op zijn sterfbed ligt.
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Dubiootje, goed dat je dat even schrijft.
Ik weet het ook wel, hoor. Ik ga nooit meer wijzer worden.
Bij tijd en wijle houdt het me echter nog bezig.
Dan vraag ik me toch weer dingen af, maar ik ga niet op zoek naar de antwoorden op het adres waar ik ze zou kunnen vinden.
Daar heb ik bewust afstand van genomen, ongeveer 2,5 jaar geleden, toen we vanwege renovatie zijn verhuisd.
Leek me ook het uitgelezen moment ons adres niet aan hem door te geven. Contact was er toch al nauwelijks meer tussen hem en mij en tussen hem en de kids zo goed als nihil. Ik zag een kans het definitief achter ons te laten. Ik heb het hem per brief nog wel laten weten. Had ik niet hoeven doen maar voor mij was dat ook een onderdeel van een punt erachter zetten.
Shahla, echt, trek het je niet persoonlijk aan. Het is niet jouw ex die hier schrijft, de postings hier gaan je niet meer inzicht in zijn psyche geven. Wie weet wat er in het hoofd en hart van je ex omgaat. Misschien zit er wel heel veel onmacht en spijt bij, en trots misschien ook wel. Wie weet hoe hij zich over 30 of 40 jaar voelt als hij ergens eenzaam en alleen achter de geraniums zit. Wie weet wat er door hem heen gaat als hij op zijn sterfbed ligt.
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Dubiootje, goed dat je dat even schrijft.
Ik weet het ook wel, hoor. Ik ga nooit meer wijzer worden.
Bij tijd en wijle houdt het me echter nog bezig.
Dan vraag ik me toch weer dingen af, maar ik ga niet op zoek naar de antwoorden op het adres waar ik ze zou kunnen vinden.
Daar heb ik bewust afstand van genomen, ongeveer 2,5 jaar geleden, toen we vanwege renovatie zijn verhuisd.
Leek me ook het uitgelezen moment ons adres niet aan hem door te geven. Contact was er toch al nauwelijks meer tussen hem en mij en tussen hem en de kids zo goed als nihil. Ik zag een kans het definitief achter ons te laten. Ik heb het hem per brief nog wel laten weten. Had ik niet hoeven doen maar voor mij was dat ook een onderdeel van een punt erachter zetten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 18:52
quote:dubiootje schreef op 13 juni 2013 @ 17:37:
Shahla, echt, trek het je niet persoonlijk aan. Het is niet jouw ex die hier schrijft, de postings hier gaan je niet meer inzicht in zijn psyche geven. Wie weet wat er in het hoofd en hart van je ex omgaat. Misschien zit er wel heel veel onmacht en spijt bij, en trots misschien ook wel. Wie weet hoe hij zich over 30 of 40 jaar voelt als hij ergens eenzaam en alleen achter de geraniums zit. Wie weet wat er door hem heen gaat als hij op zijn sterfbed ligt.
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Of misschien heeft dit type mens geen wroeging op zijn/haar sterfbed. Dat denk ik eerder. De 'vader' van mijn kind heeft al op sterven gelegen een paar jaar geleden. Deze ervaring gebruikt hij in zijn voordeel als het hem uitkomt. Echter, mijn kind heeft hij op walgelijke wijze letterlijk gedumpt. Meedogenloos. Ratten zijn en bliven ratten is mijn ervaring. En dat zijn ze ook op hun sterfbed.
En dan nog zou het kind er geen boodschap aan hebben, want te laat.
Shahla, echt, trek het je niet persoonlijk aan. Het is niet jouw ex die hier schrijft, de postings hier gaan je niet meer inzicht in zijn psyche geven. Wie weet wat er in het hoofd en hart van je ex omgaat. Misschien zit er wel heel veel onmacht en spijt bij, en trots misschien ook wel. Wie weet hoe hij zich over 30 of 40 jaar voelt als hij ergens eenzaam en alleen achter de geraniums zit. Wie weet wat er door hem heen gaat als hij op zijn sterfbed ligt.
Het gaat voor jou en je kinderen allemaal geen verschil maken. Jij hebt gedaan wat je kon om je kinderen te helpen opgroeien tot stabiele volwassenen. Dat is alles wat je kan doen!
Of misschien heeft dit type mens geen wroeging op zijn/haar sterfbed. Dat denk ik eerder. De 'vader' van mijn kind heeft al op sterven gelegen een paar jaar geleden. Deze ervaring gebruikt hij in zijn voordeel als het hem uitkomt. Echter, mijn kind heeft hij op walgelijke wijze letterlijk gedumpt. Meedogenloos. Ratten zijn en bliven ratten is mijn ervaring. En dat zijn ze ook op hun sterfbed.
En dan nog zou het kind er geen boodschap aan hebben, want te laat.
donderdag 13 juni 2013 om 21:14
quote:dubiootje schreef op 13 juni 2013 @ 18:38:
Heb je daar vrede mee dan? Dat jij uiteindelijk het lijntje hebt doorgeknipt? Dat vind ik best een heftige keuze namelijk.
Ik heb het nooit gezien als iets wat heftig zou behoren te zijn/voelen.
Voor mij was het meer een onvermijdelijk gebeuren. Iets wat er al een hele tijd zat aan te komen.
Als je eigen kinderen hun vader al niet meer willen zien, dat ook laten merken en hun vader maakt op een dag een opmerking over diezelfde kinderen, iets in de trant van 'het boeit me niet meer wat er met hen gebeurt', terwijl ik daar was om het met hem over de kinderen te hebben. Wat er in hun leven speelde. Tja, wat doe ik daar dan nog, die sporadische keren.
De dag van de opmerking is dan ook de laatste keer geweest dat ik bij hem thuis ben geweest en ooit nog met hem heb gesproken.
Dat was voor mij het moment om te denken: 'Waarom zou ik nog contact onderhouden als de personen om wie het gaat 'er klaar mee zijn'. Bovendien, alles leuk en aardig, maar als je zo over mijn kinderen denkt, heb ik ook niks meer met je nodig.'
Daarna kwam toevallig tegelijkertijd die renovatie verhuizing. Heb er maar meteen een geheim adres van gemaakt. De kids hadden ook expliciet aangegeven dat ze pertinent niet wilden dat hun vader wist waar we gingen wonen.
Maar ik kon het ook niet zo laten dat we gewoon verdwenen waren.
Toen is die brief ontstaan. Hij weet dus dat we hem het adres niet willen geven en dat we geen enkel contact meer willen.
Voor mij was het een afsluiter. Zoals ik in het begin aangaf, het zat eraan te komen en het voelde daarom niet als keuze.
Het was meer een punt zetten achter openstaande zaken uit het verleden. Iets wat elk mens soms te doen heeft.
Heb je daar vrede mee dan? Dat jij uiteindelijk het lijntje hebt doorgeknipt? Dat vind ik best een heftige keuze namelijk.
Ik heb het nooit gezien als iets wat heftig zou behoren te zijn/voelen.
Voor mij was het meer een onvermijdelijk gebeuren. Iets wat er al een hele tijd zat aan te komen.
Als je eigen kinderen hun vader al niet meer willen zien, dat ook laten merken en hun vader maakt op een dag een opmerking over diezelfde kinderen, iets in de trant van 'het boeit me niet meer wat er met hen gebeurt', terwijl ik daar was om het met hem over de kinderen te hebben. Wat er in hun leven speelde. Tja, wat doe ik daar dan nog, die sporadische keren.
De dag van de opmerking is dan ook de laatste keer geweest dat ik bij hem thuis ben geweest en ooit nog met hem heb gesproken.
Dat was voor mij het moment om te denken: 'Waarom zou ik nog contact onderhouden als de personen om wie het gaat 'er klaar mee zijn'. Bovendien, alles leuk en aardig, maar als je zo over mijn kinderen denkt, heb ik ook niks meer met je nodig.'
Daarna kwam toevallig tegelijkertijd die renovatie verhuizing. Heb er maar meteen een geheim adres van gemaakt. De kids hadden ook expliciet aangegeven dat ze pertinent niet wilden dat hun vader wist waar we gingen wonen.
Maar ik kon het ook niet zo laten dat we gewoon verdwenen waren.
Toen is die brief ontstaan. Hij weet dus dat we hem het adres niet willen geven en dat we geen enkel contact meer willen.
Voor mij was het een afsluiter. Zoals ik in het begin aangaf, het zat eraan te komen en het voelde daarom niet als keuze.
Het was meer een punt zetten achter openstaande zaken uit het verleden. Iets wat elk mens soms te doen heeft.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 juni 2013 om 21:18
quote:ronniemitchel schreef op 13 juni 2013 @ 19:15:
[...]
Ik kan me voorstellen dat deze keus voor heel veel rust zorgt.
Het voelt alsof de donkere wolk weg is. De onzekerheid, wanneer hij weer op de stoep zal staan en wat hij nu weer van je nodig heeft e.d., is een heel stuk verminderd.
Ik ben er niet van overtuigd dat hij nooit meer op de stoep zal staan, maar de verwachting dat het zal gebeuren is miniem. Dat zorgt wel voor rust, klopt.
[...]
Ik kan me voorstellen dat deze keus voor heel veel rust zorgt.
Het voelt alsof de donkere wolk weg is. De onzekerheid, wanneer hij weer op de stoep zal staan en wat hij nu weer van je nodig heeft e.d., is een heel stuk verminderd.
Ik ben er niet van overtuigd dat hij nooit meer op de stoep zal staan, maar de verwachting dat het zal gebeuren is miniem. Dat zorgt wel voor rust, klopt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 14 juni 2013 om 09:35
Het klinkt een beetje alsof hij je stalkte, Shahla, en dat de kinderen daar ook last van hadden. Het zegt wel wat dat zij zelf niet meer wilden dat hun vader wist waar ze woonden. Dat verandert de zaak ook in mijn ogen.
Ik vind het namelijk wel een heftige beslissing om je adres niet meer door te geven aan de vader van je kinderen, zodat die feitelijk geen contact meer met ze kan opnemen. Gewoon omdat ik vind dat het niet aan de moeder is om die lijn door te knippen, maar aan de vader dan wel de kinderen. In dit geval namen de kinderen zelf het initiatief, ik neem aan dat ze oud genoeg waren om ze daarin serieus te nemen. Dat vind ik dus een ander verhaal.
Wel klote dat het zo ver moet komen dat iedereen er opgelucht over is (inclusief hijzelf misschien wel...).
Ik vind het namelijk wel een heftige beslissing om je adres niet meer door te geven aan de vader van je kinderen, zodat die feitelijk geen contact meer met ze kan opnemen. Gewoon omdat ik vind dat het niet aan de moeder is om die lijn door te knippen, maar aan de vader dan wel de kinderen. In dit geval namen de kinderen zelf het initiatief, ik neem aan dat ze oud genoeg waren om ze daarin serieus te nemen. Dat vind ik dus een ander verhaal.
Wel klote dat het zo ver moet komen dat iedereen er opgelucht over is (inclusief hijzelf misschien wel...).
Ga in therapie!
vrijdag 14 juni 2013 om 10:02
quote:dubiootje schreef op 13 juni 2013 @ 19:13:
Je noemt de vader van je kinderen een rat? Dat hij zich schofterig gedraagt, wil niet zeggen dat jij je niet met waardigheid kan gedragen. Van wie moeten je kinderen anders leren hoe het wel moet?
Ik noem hem zo, omdat hij er een is. Mijn kind krijgt te horen dat zijn 'vader' een domme man is die ziek in zijn hoofd is
Aan mij de 'nobele' taak om mijn kind later te vertellen dat zijn vader hem bij hemzelf uit huis heeft laten plaatsen in een crisispleeggein met de mededeling er niet voor te willen zorgen (door de rechter vastgestelde omgangsregeling). Terwijl ex tegelijkertijd een valse zorgmeldig tegen mij deed en ook nog eens deed alsof hij niet de vader was. Ik kon bij AMK gaan 'bewijzen' dat hij toch echt de vader was. Niet zo moeilijk aangezien in verslag van de zittig toch echt stond dat kind uit een relatie is geboren. Tegelijkertijd ontving ik ondermeer mails hoe triest het wel niet was dat ik zogenaamd de omgang tegen zou werken en ook wat voor slechte moeder ik wel niet was dat ik bij AMK zat.
Dit is maar een topje van de ijsberg. Overigens vindt mijn ex zichzelf geweldig. Hij schept er genoegen in om anderen pijn te doen. Wilde mij en mijn kind willens en wetens zoveel mogelijk pijn doen. Nou, dat is gelukt. Ik zit met een kind dat graag naar 'papa' wil en ja, dat doet pijn.
Maar goed. Ja, ik vind mijn ex een rat, iedereen om mij heen ook. Zo'n zogenaamd aardige man voor de buitenwereld.
Je noemt de vader van je kinderen een rat? Dat hij zich schofterig gedraagt, wil niet zeggen dat jij je niet met waardigheid kan gedragen. Van wie moeten je kinderen anders leren hoe het wel moet?
Ik noem hem zo, omdat hij er een is. Mijn kind krijgt te horen dat zijn 'vader' een domme man is die ziek in zijn hoofd is
Aan mij de 'nobele' taak om mijn kind later te vertellen dat zijn vader hem bij hemzelf uit huis heeft laten plaatsen in een crisispleeggein met de mededeling er niet voor te willen zorgen (door de rechter vastgestelde omgangsregeling). Terwijl ex tegelijkertijd een valse zorgmeldig tegen mij deed en ook nog eens deed alsof hij niet de vader was. Ik kon bij AMK gaan 'bewijzen' dat hij toch echt de vader was. Niet zo moeilijk aangezien in verslag van de zittig toch echt stond dat kind uit een relatie is geboren. Tegelijkertijd ontving ik ondermeer mails hoe triest het wel niet was dat ik zogenaamd de omgang tegen zou werken en ook wat voor slechte moeder ik wel niet was dat ik bij AMK zat.
Dit is maar een topje van de ijsberg. Overigens vindt mijn ex zichzelf geweldig. Hij schept er genoegen in om anderen pijn te doen. Wilde mij en mijn kind willens en wetens zoveel mogelijk pijn doen. Nou, dat is gelukt. Ik zit met een kind dat graag naar 'papa' wil en ja, dat doet pijn.
Maar goed. Ja, ik vind mijn ex een rat, iedereen om mij heen ook. Zo'n zogenaamd aardige man voor de buitenwereld.
vrijdag 14 juni 2013 om 12:45
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2013 @ 09:35:
Het klinkt een beetje alsof hij je stalkte, Shahla, en dat de kinderen daar ook last van hadden. Het zegt wel wat dat zij zelf niet meer wilden dat hun vader wist waar ze woonden. Dat verandert de zaak ook in mijn ogen.
Ik vind het namelijk wel een heftige beslissing om je adres niet meer door te geven aan de vader van je kinderen, zodat die feitelijk geen contact meer met ze kan opnemen. Gewoon omdat ik vind dat het niet aan de moeder is om die lijn door te knippen, maar aan de vader dan wel de kinderen. In dit geval namen de kinderen zelf het initiatief, ik neem aan dat ze oud genoeg waren om ze daarin serieus te nemen. Dat vind ik dus een ander verhaal.
Wel klote dat het zo ver moet komen dat iedereen er opgelucht over is (inclusief hijzelf misschien wel...).
Mijn ervaring was pure bevrijding van die zak op pootjes ,wij zijn bewust ruim 200km verder verhuisd eindelijk rust, had dat niet gebeurd had hij misschien wel eeuwige rust gehad, kan je nagaan hoe beroerd de situatie was.
Ik heb zelfs een tijd gehad dat ik dacht: als ik hoor dat hij dood is ga ik kijken of hij echt dood is, gelukkig ben ik daar nu van af.
Het klinkt een beetje alsof hij je stalkte, Shahla, en dat de kinderen daar ook last van hadden. Het zegt wel wat dat zij zelf niet meer wilden dat hun vader wist waar ze woonden. Dat verandert de zaak ook in mijn ogen.
Ik vind het namelijk wel een heftige beslissing om je adres niet meer door te geven aan de vader van je kinderen, zodat die feitelijk geen contact meer met ze kan opnemen. Gewoon omdat ik vind dat het niet aan de moeder is om die lijn door te knippen, maar aan de vader dan wel de kinderen. In dit geval namen de kinderen zelf het initiatief, ik neem aan dat ze oud genoeg waren om ze daarin serieus te nemen. Dat vind ik dus een ander verhaal.
Wel klote dat het zo ver moet komen dat iedereen er opgelucht over is (inclusief hijzelf misschien wel...).
Mijn ervaring was pure bevrijding van die zak op pootjes ,wij zijn bewust ruim 200km verder verhuisd eindelijk rust, had dat niet gebeurd had hij misschien wel eeuwige rust gehad, kan je nagaan hoe beroerd de situatie was.
Ik heb zelfs een tijd gehad dat ik dacht: als ik hoor dat hij dood is ga ik kijken of hij echt dood is, gelukkig ben ik daar nu van af.
vrijdag 14 juni 2013 om 12:49
quote:shahla schreef op 13 juni 2013 @ 21:18:
[...]
Het voelt alsof de donkere wolk weg is. De onzekerheid, wanneer hij weer op de stoep zal staan en wat hij nu weer van je nodig heeft e.d., is een heel stuk verminderd.
Ik ben er niet van overtuigd dat hij nooit meer op de stoep zal staan, maar de verwachting dat het zal gebeuren is miniem. Dat zorgt wel voor rust, klopt.
Ik ken het gevoel, ik werd door mijn ex met zijn vriendinnetje van inmiddels toen gestalked, hij heeft er alles aan gedaan om mij kapot te maken, ja uit liefde voor zijn kinderen.
Omdat hij zo van zijn kinderen houd, kunnen zijn dochters waar mee hij sinds een paar jaar weer contact heeft, weer dood vallen nu hij weer een nieuwe vriendin heeft,zijn zoon uit zijn vorige relatie kan nu ook het heen en weer krijgen en zijn ex krijgt nu dezelfde behandeling als ik indertijd van hem en haar
[...]
Het voelt alsof de donkere wolk weg is. De onzekerheid, wanneer hij weer op de stoep zal staan en wat hij nu weer van je nodig heeft e.d., is een heel stuk verminderd.
Ik ben er niet van overtuigd dat hij nooit meer op de stoep zal staan, maar de verwachting dat het zal gebeuren is miniem. Dat zorgt wel voor rust, klopt.
Ik ken het gevoel, ik werd door mijn ex met zijn vriendinnetje van inmiddels toen gestalked, hij heeft er alles aan gedaan om mij kapot te maken, ja uit liefde voor zijn kinderen.
Omdat hij zo van zijn kinderen houd, kunnen zijn dochters waar mee hij sinds een paar jaar weer contact heeft, weer dood vallen nu hij weer een nieuwe vriendin heeft,zijn zoon uit zijn vorige relatie kan nu ook het heen en weer krijgen en zijn ex krijgt nu dezelfde behandeling als ik indertijd van hem en haar
vrijdag 14 juni 2013 om 12:52
vrijdag 14 juni 2013 om 16:06
Nee, dat snap ik wel Ronnie. Maar dat hoef je ook niet te doen, dat voelen de kinderen zo wel aan. Dat is pijnlijk voor een kind hoor, dat zijn moeder zijn vader een rat vindt (of vul een ander scheldwoord in).
Ik snap echt wel dat je weinig goeds te zeggen hebt over iemand die zich zo schofterig gedraagt, maar op een bepaald moment moet het ook klaar zijn. Je kan wel blijven schelden en je boos maken en in de slachtofferrol gaan zitten, maar daar wordt niemand beter van. Op een bepaald moment moet je die woede loslaten en verder gaan met je leven. En met verder gaan met je leven bedoel ik dat je niet meer bezig bent met de ellendige dingen die je ex ooit heeft gedaan en de emoties daarover loslaat. Dat zal jezelf (algemeen bedoeld), maar zeker ook je kinderen goed doen.
En schelden is geen uiting van hoe je tegen iemand aankijkt, maar een uiting van emotie. Woede, frustratie, angst, noem maar op. Juist die moet je op een gegeven moment loslaten. Dan is die behoefte om te schelden ook weg.
Ik snap echt wel dat je weinig goeds te zeggen hebt over iemand die zich zo schofterig gedraagt, maar op een bepaald moment moet het ook klaar zijn. Je kan wel blijven schelden en je boos maken en in de slachtofferrol gaan zitten, maar daar wordt niemand beter van. Op een bepaald moment moet je die woede loslaten en verder gaan met je leven. En met verder gaan met je leven bedoel ik dat je niet meer bezig bent met de ellendige dingen die je ex ooit heeft gedaan en de emoties daarover loslaat. Dat zal jezelf (algemeen bedoeld), maar zeker ook je kinderen goed doen.
En schelden is geen uiting van hoe je tegen iemand aankijkt, maar een uiting van emotie. Woede, frustratie, angst, noem maar op. Juist die moet je op een gegeven moment loslaten. Dan is die behoefte om te schelden ook weg.
Ga in therapie!
vrijdag 14 juni 2013 om 16:22
quote:ronniemitchel schreef op 14 juni 2013 @ 12:49:
[...]
Ik ken het gevoel, ik werd door mijn ex met zijn vriendinnetje van inmiddels toen gestalked, hij heeft er alles aan gedaan om mij kapot te maken, ja uit liefde voor zijn kinderen.
Omdat hij zo van zijn kinderen houd, kunnen zijn dochters waar mee hij sinds een paar jaar weer contact heeft, weer dood vallen nu hij weer een nieuwe vriendin heeft,zijn zoon uit zijn vorige relatie kan nu ook het heen en weer krijgen en zijn ex krijgt nu dezelfde behandeling als ik indertijd van hem en haar
Klinkt ook erg gezellig
[...]
Ik ken het gevoel, ik werd door mijn ex met zijn vriendinnetje van inmiddels toen gestalked, hij heeft er alles aan gedaan om mij kapot te maken, ja uit liefde voor zijn kinderen.
Omdat hij zo van zijn kinderen houd, kunnen zijn dochters waar mee hij sinds een paar jaar weer contact heeft, weer dood vallen nu hij weer een nieuwe vriendin heeft,zijn zoon uit zijn vorige relatie kan nu ook het heen en weer krijgen en zijn ex krijgt nu dezelfde behandeling als ik indertijd van hem en haar
Klinkt ook erg gezellig
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 14 juni 2013 om 16:27
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2013 @ 16:06:
Op een bepaald moment moet je die woede loslaten en verder gaan met je leven. En met verder gaan met je leven bedoel ik dat je niet meer bezig bent met de ellendige dingen die je ex ooit heeft gedaan en de emoties daarover loslaat. Dat zal jezelf (algemeen bedoeld), maar zeker ook je kinderen goed doen.
Ik denk dat ik snap waar je heen wilt. Je hebt zeker alleen jezelf ermee als je maar boos blijft, want die woede draag je dan mee om er zelf het meeste last van te hebben. Maar zijn hier moeders nog erg boos?
Misschien is het ook wel zo dat bepaalde gebeurtenissen nogal traumatisch waren, buiten het ouderschap verhaal om en soms ben je daardoor zo getekend dat je dáár nooit meer helemaal van los komt. Dan ben je niet meer boos, je ex is uit je leven maar dat je nooit meer denkt aan alles wat zo iemand je heeft aangedaan, lijkt me wat veel gevraagd. Ik denk dat iemand eens in de zoveel tijd daar zeker nog wel aan terug denkt en daar ook nog verdrietig om kan zijn of last van kan hebben.
Voor mij staat dat los van al dan niet verder gaan met je leven.
Ik bedoel maar. Je voedt nog steeds je kinderen op, je ontmoet een ander etc. etc. maar een verleden wis je niet zo makkelijk uit. Dat draag je wel met je mee.
Op een bepaald moment moet je die woede loslaten en verder gaan met je leven. En met verder gaan met je leven bedoel ik dat je niet meer bezig bent met de ellendige dingen die je ex ooit heeft gedaan en de emoties daarover loslaat. Dat zal jezelf (algemeen bedoeld), maar zeker ook je kinderen goed doen.
Ik denk dat ik snap waar je heen wilt. Je hebt zeker alleen jezelf ermee als je maar boos blijft, want die woede draag je dan mee om er zelf het meeste last van te hebben. Maar zijn hier moeders nog erg boos?
Misschien is het ook wel zo dat bepaalde gebeurtenissen nogal traumatisch waren, buiten het ouderschap verhaal om en soms ben je daardoor zo getekend dat je dáár nooit meer helemaal van los komt. Dan ben je niet meer boos, je ex is uit je leven maar dat je nooit meer denkt aan alles wat zo iemand je heeft aangedaan, lijkt me wat veel gevraagd. Ik denk dat iemand eens in de zoveel tijd daar zeker nog wel aan terug denkt en daar ook nog verdrietig om kan zijn of last van kan hebben.
Voor mij staat dat los van al dan niet verder gaan met je leven.
Ik bedoel maar. Je voedt nog steeds je kinderen op, je ontmoet een ander etc. etc. maar een verleden wis je niet zo makkelijk uit. Dat draag je wel met je mee.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 14 juni 2013 om 17:15
Ik ondwrschrijf wat Shahla zegt. Voor mij was het traumatisch. Ik heb nachtmerries over hem, kan foto's van bevalling of eerste tijd van het leven van mijn kind niet zien, nu procedure gezag, vorige rechtzaak was net achter de rug, ex zit deels in zelfde werkveld, komt wel eens in media, moet alimentatie betalen en is daarbij steevast te laat en betaalt om te treiteren 1 euro te weinig, mijn kind heeft het over hem.
Maar tegelijkertijd gaat het leven door. Heb nieuwe relatie, huis opgeknapt, vakanties etc.
Wat shahla schrijft: het heeft impact. Hij had door zijn rol op te pakken, mijn leven makkelijker kunnen maken.
Maar tegelijkertijd gaat het leven door. Heb nieuwe relatie, huis opgeknapt, vakanties etc.
Wat shahla schrijft: het heeft impact. Hij had door zijn rol op te pakken, mijn leven makkelijker kunnen maken.
vrijdag 14 juni 2013 om 18:04
quote:shahla schreef op 14 juni 2013 @ 16:27:
[...]
Ik denk dat ik snap waar je heen wilt. Je hebt zeker alleen jezelf ermee als je maar boos blijft, want die woede draag je dan mee om er zelf het meeste last van te hebben. Maar zijn hier moeders nog erg boos?
Misschien is het ook wel zo dat bepaalde gebeurtenissen nogal traumatisch waren, buiten het ouderschap verhaal om en soms ben je daardoor zo getekend dat je dáár nooit meer helemaal van los komt. Dan ben je niet meer boos, je ex is uit je leven maar dat je nooit meer denkt aan alles wat zo iemand je heeft aangedaan, lijkt me wat veel gevraagd. Ik denk dat iemand eens in de zoveel tijd daar zeker nog wel aan terug denkt en daar ook nog verdrietig om kan zijn of last van kan hebben.
Voor mij staat dat los van al dan niet verder gaan met je leven.
Ik bedoel maar. Je voedt nog steeds je kinderen op, je ontmoet een ander etc. etc. maar een verleden wis je niet zo makkelijk uit. Dat draag je wel met je mee.
Klopt zo voelt het voor mij ook.
Ik ben een heel gelukkig en tevreden mens, maar als het op de vader van mijn kinderen komt kan ik niet meer aardig zijn,en dat heeft niks met loslaten te maken.
[...]
Ik denk dat ik snap waar je heen wilt. Je hebt zeker alleen jezelf ermee als je maar boos blijft, want die woede draag je dan mee om er zelf het meeste last van te hebben. Maar zijn hier moeders nog erg boos?
Misschien is het ook wel zo dat bepaalde gebeurtenissen nogal traumatisch waren, buiten het ouderschap verhaal om en soms ben je daardoor zo getekend dat je dáár nooit meer helemaal van los komt. Dan ben je niet meer boos, je ex is uit je leven maar dat je nooit meer denkt aan alles wat zo iemand je heeft aangedaan, lijkt me wat veel gevraagd. Ik denk dat iemand eens in de zoveel tijd daar zeker nog wel aan terug denkt en daar ook nog verdrietig om kan zijn of last van kan hebben.
Voor mij staat dat los van al dan niet verder gaan met je leven.
Ik bedoel maar. Je voedt nog steeds je kinderen op, je ontmoet een ander etc. etc. maar een verleden wis je niet zo makkelijk uit. Dat draag je wel met je mee.
Klopt zo voelt het voor mij ook.
Ik ben een heel gelukkig en tevreden mens, maar als het op de vader van mijn kinderen komt kan ik niet meer aardig zijn,en dat heeft niks met loslaten te maken.
vrijdag 14 juni 2013 om 20:22
quote:isolde321 schreef op 14 juni 2013 @ 17:15:
Wat shahla schrijft: het heeft impact. Hij had door zijn rol op te pakken, mijn leven makkelijker kunnen maken.Precies. Als de taken echt gelijk verdeeld hadden kunnen worden, had ik daar zeker profijt van gehad als moeder maar dan gaat het me om zorg en mede opvoeden. Geld heb ik sowieso nooit van hem gezien.
Wat shahla schrijft: het heeft impact. Hij had door zijn rol op te pakken, mijn leven makkelijker kunnen maken.Precies. Als de taken echt gelijk verdeeld hadden kunnen worden, had ik daar zeker profijt van gehad als moeder maar dan gaat het me om zorg en mede opvoeden. Geld heb ik sowieso nooit van hem gezien.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 14 juni 2013 om 20:27
quote:ronniemitchel schreef op 14 juni 2013 @ 18:04:
[...]
Klopt zo voelt het voor mij ook.
Ik ben een heel gelukkig en tevreden mens, maar als het op de vader van mijn kinderen komt kan ik niet meer aardig zijn,en dat heeft niks met loslaten te maken.
Voor mij zijn de trauma's los van 'hem' komen te staan. Bedoel je dat? Ik heb ze meegemaakt dankzij hem maar op de een of andere manier doet het er niet meer toe aan wie of wat ik het te danken had. Ik wil helemaal niks meer zien of doen m.b.t. mijn ex.
Hij zijn leven, ik het mijne.
Herkenbaar?
[...]
Klopt zo voelt het voor mij ook.
Ik ben een heel gelukkig en tevreden mens, maar als het op de vader van mijn kinderen komt kan ik niet meer aardig zijn,en dat heeft niks met loslaten te maken.
Voor mij zijn de trauma's los van 'hem' komen te staan. Bedoel je dat? Ik heb ze meegemaakt dankzij hem maar op de een of andere manier doet het er niet meer toe aan wie of wat ik het te danken had. Ik wil helemaal niks meer zien of doen m.b.t. mijn ex.
Hij zijn leven, ik het mijne.
Herkenbaar?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
