Actueel
alle pijlers
Eurocrisis en zo: wat zou er gebeuren als alle schulden...
maandag 12 september 2011 om 09:41
Wat zou er gebeuren als alle landen ter wereld elkaars schulden zouden kwijtschelden, en iedereen met een schone lei zou kunnen beginnen?
Ik heb te weinig inzicht in (wereld)economische zaken, maar ik vraag me dit regelmatig af. De schuldenlast van Amerika loopt te hoog op, de Eurocrisis...
Mijn vraag lijkt me ook wel een leuke voor een examen economie. Ik ben heel benieuwd wat voor ideeën hierover leven. Zou het überhaupt mogelijk zijn? Of zou er direct wereldwijd een vreselijke inflatie optreden? Zou spaargeld niets meer waard zijn of juist wel? Ik kan de materie niet vatten, ben heel benieuwd naar hoe anderen hierover denken.
xYella.
Ik heb te weinig inzicht in (wereld)economische zaken, maar ik vraag me dit regelmatig af. De schuldenlast van Amerika loopt te hoog op, de Eurocrisis...
Mijn vraag lijkt me ook wel een leuke voor een examen economie. Ik ben heel benieuwd wat voor ideeën hierover leven. Zou het überhaupt mogelijk zijn? Of zou er direct wereldwijd een vreselijke inflatie optreden? Zou spaargeld niets meer waard zijn of juist wel? Ik kan de materie niet vatten, ben heel benieuwd naar hoe anderen hierover denken.
xYella.
zondag 25 december 2011 om 11:05
Sparen en bezuinigen moet je met beleid doen, om te voorkomen dat je schade toebrengt aan het 'organisme', waardoor het nóg zieker wordt, of zelfs overlijdt.
Kosten voor primaire behoeften, of kosten die gepaard gaan met economische activiteit, doorschuiven naar de burger, zoals onze regering doet, is niet bezuinigen, maar boekhouden. Dat schuiven met kostenposten biedt geen soulaas. Dat is een politieke versie van 'balletje, balletje', waar de minst draagkrachtigen in de samenleving als regel de dupe van zijn, door het wegvallen van de solidariteits-component.
Om gericht, en met beleid te kunnen bezuinigen, moet onze regering zich een beeld proberen te vormen van de toekomst. Het maakt nogal wat uit, of je verwacht dat de Angelsaksische partijen de huidige 'Currency War' gaan winnen, of niet. Regeren is nu niet: Loyaal doormodderen op de ingeslagen weg, en maar zien wat ervan komt.
In de huidige 'Currency War', die steeds meer wapengekletter voortbrengt, is Europa vooral 'passagier'. Of 'toeschouwer'. Maar niet zonder belang, uiteraard. De rol van Europa zou, in een ideale wereld, die van 'bemiddelaar' kunnen zijn, om juist de angel uit het conflict te halen. Maar dat vereist dan wel twee kemphanen die bereid zijn te luisteren naar redelijke voorstellen. En ik vrees dat die redelijkheid ontbreekt. Terwijl de 'bemiddelaar' het al moeilijk genoeg heeft met zichzelf.
Dat betekent in de praktijk, voor Nederland, dat onze regering op tal van 'borden' tegelijk moet spelen. Terwijl het daarvoor, gezien haar politieke draagvlak, en zichtbare loyaliteit aan het 'Angelsaksische'/'Atlantische' dogma, niet goed is uitgerust.
Er zijn héél veel mogelijke beleidsterreinen waarop effectief kan worden bezuinigd, zonder dat dit de kans op economische groei beschadigt. Sterker nog, in veel gevallen kan bezuiniging, door herontwerp van bestaande regelingen en bestuursmodellen, de kansen op economische groei exponentieel doen toenemen!
Kosten voor primaire behoeften, of kosten die gepaard gaan met economische activiteit, doorschuiven naar de burger, zoals onze regering doet, is niet bezuinigen, maar boekhouden. Dat schuiven met kostenposten biedt geen soulaas. Dat is een politieke versie van 'balletje, balletje', waar de minst draagkrachtigen in de samenleving als regel de dupe van zijn, door het wegvallen van de solidariteits-component.
Om gericht, en met beleid te kunnen bezuinigen, moet onze regering zich een beeld proberen te vormen van de toekomst. Het maakt nogal wat uit, of je verwacht dat de Angelsaksische partijen de huidige 'Currency War' gaan winnen, of niet. Regeren is nu niet: Loyaal doormodderen op de ingeslagen weg, en maar zien wat ervan komt.
In de huidige 'Currency War', die steeds meer wapengekletter voortbrengt, is Europa vooral 'passagier'. Of 'toeschouwer'. Maar niet zonder belang, uiteraard. De rol van Europa zou, in een ideale wereld, die van 'bemiddelaar' kunnen zijn, om juist de angel uit het conflict te halen. Maar dat vereist dan wel twee kemphanen die bereid zijn te luisteren naar redelijke voorstellen. En ik vrees dat die redelijkheid ontbreekt. Terwijl de 'bemiddelaar' het al moeilijk genoeg heeft met zichzelf.
Dat betekent in de praktijk, voor Nederland, dat onze regering op tal van 'borden' tegelijk moet spelen. Terwijl het daarvoor, gezien haar politieke draagvlak, en zichtbare loyaliteit aan het 'Angelsaksische'/'Atlantische' dogma, niet goed is uitgerust.
Er zijn héél veel mogelijke beleidsterreinen waarop effectief kan worden bezuinigd, zonder dat dit de kans op economische groei beschadigt. Sterker nog, in veel gevallen kan bezuiniging, door herontwerp van bestaande regelingen en bestuursmodellen, de kansen op economische groei exponentieel doen toenemen!
zondag 25 december 2011 om 11:25
quote:waranaka schreef op 25 december 2011 @ 10:46:
Kunnen we dan niet stoppen met het overeind houden van banken die hun bedrijf slecht leiden? Waarom blijft de regering - blijven wij - die banken overeind houden?Dat kan niet, omdat bij het omvallen van een grote bank, gigantische hoeveelheden kapitaal domweg 'verdampen'. (Kleinere banken in de VS vallen overigens bij bosjes om).
Wat eigenlijk had moeten gebeuren, in mijn ogen, is dat banken die niet in staat bleken zonder steun overeind te blijven, zouden zijn opgesplitst in een 'good bank', en een 'bad bank'. Waarbij de 'good bank' door de overheid overeind zou zijn gehouden, en zonder pardon zou zijn genationaliseerd. Terwijl de 'bad bank' voor rekening van de aandeelhouders zou zijn gekomen.
Ook dan had dat, zeker in Nederland, flink pijn gedaan! Vooral bij de pensioenfondsen, die voor miljarden aan aandelen bezitten in bank-belangen die zwaar 'vervuild' waren. Of de overheid voor de deelnemers in die pensioenfondsen iets extra's had moeten doen, omdat die tenslotte eerder gezien moeten worden als 'spaarder', dan als 'investeerder', dat zou een politieke keuze zijn geweest. Waarbij zwaar moet meewegen, vind ik, dat de overheid als toezichthouder bij die fondsen een duidelijke verantwoordelijkheid heeft. De huidige regering wekt echter de indruk de economische pijn juist te willen afwentelen op pensioenspaarders.
De keuze om net te doen alsof 'de markt' nog volledig 'vrij' is, terwijl die zeker na 2007 meer weg heeft van een grabbelton, door de grootschalige manipulatie door uiteenlopende staatsfondsen en commercieel werkende centrale banken, was voor de 'bühne'.
Kunnen we dan niet stoppen met het overeind houden van banken die hun bedrijf slecht leiden? Waarom blijft de regering - blijven wij - die banken overeind houden?Dat kan niet, omdat bij het omvallen van een grote bank, gigantische hoeveelheden kapitaal domweg 'verdampen'. (Kleinere banken in de VS vallen overigens bij bosjes om).
Wat eigenlijk had moeten gebeuren, in mijn ogen, is dat banken die niet in staat bleken zonder steun overeind te blijven, zouden zijn opgesplitst in een 'good bank', en een 'bad bank'. Waarbij de 'good bank' door de overheid overeind zou zijn gehouden, en zonder pardon zou zijn genationaliseerd. Terwijl de 'bad bank' voor rekening van de aandeelhouders zou zijn gekomen.
Ook dan had dat, zeker in Nederland, flink pijn gedaan! Vooral bij de pensioenfondsen, die voor miljarden aan aandelen bezitten in bank-belangen die zwaar 'vervuild' waren. Of de overheid voor de deelnemers in die pensioenfondsen iets extra's had moeten doen, omdat die tenslotte eerder gezien moeten worden als 'spaarder', dan als 'investeerder', dat zou een politieke keuze zijn geweest. Waarbij zwaar moet meewegen, vind ik, dat de overheid als toezichthouder bij die fondsen een duidelijke verantwoordelijkheid heeft. De huidige regering wekt echter de indruk de economische pijn juist te willen afwentelen op pensioenspaarders.
De keuze om net te doen alsof 'de markt' nog volledig 'vrij' is, terwijl die zeker na 2007 meer weg heeft van een grabbelton, door de grootschalige manipulatie door uiteenlopende staatsfondsen en commercieel werkende centrale banken, was voor de 'bühne'.
zondag 25 december 2011 om 11:51
quote:waranaka schreef op 25 december 2011 @ 11:13:
Dat gebrek aan visie in Nederland, wat valt daaraan te doen?
Niet zo heel veel, vrees ik. Ons land kent geen traditie van een onafhankelijke intelligentia, die als katalysator kan dienen in een debat dat hierover eigenlijk al gevoerd had moeten zijn. Daarbij moeten we ons ook niet teveel illusies maken over onze mogelijkheden. Binnen Europa zouden we 'het verschil' kunnen maken. Maar Nederland stelt zich liever op als het agressieve broertje van Euro-kritische Duitsers. En daarbij als 'loyale Atlantische bondgenoot'.
Iedereen kijkt met andere ogen naar ontwikkelingen in de wereld. Maar toen ik het beeldmateriaal dat terugkwam uit de VS, toen Rutte daar op bezoek was, zag, dacht ik: 'Die is geknipt en geschoren!'
Voor het gesprek met Obama begon, zat Rutte met de Amerikaanse president 'gezellig' en 'ontspannen' aan de pers uit te leggen wat er op de agenda stond: 'Jobs, jobs, jobs.......!', debiteerde hij. En je zag Obama kijken: 'Die heeft er niks van begrepen!' Dus zei Obama: 'Those are very important points!'
Het gesprek met Obama duurde langer dan gepland. En commentatoren in ons land vonden dat positief. Ik dacht: 'Het duurde zo lang, omdat Rutte niet zo snel van begrip was.....'. Want toen Rutte na die bijeenkomst de pers weer te woord stond, zag hij er bedrukt en nerveus uit. Een scherp contrast met zijn stemming vooraf. Alsof hij dingen te horen had gekregen, die hem de schellen van de ogen hadden doen vallen. Een politieke ontmaagding, zeg maar.
Dat gebrek aan visie in Nederland, wat valt daaraan te doen?
Niet zo heel veel, vrees ik. Ons land kent geen traditie van een onafhankelijke intelligentia, die als katalysator kan dienen in een debat dat hierover eigenlijk al gevoerd had moeten zijn. Daarbij moeten we ons ook niet teveel illusies maken over onze mogelijkheden. Binnen Europa zouden we 'het verschil' kunnen maken. Maar Nederland stelt zich liever op als het agressieve broertje van Euro-kritische Duitsers. En daarbij als 'loyale Atlantische bondgenoot'.
Iedereen kijkt met andere ogen naar ontwikkelingen in de wereld. Maar toen ik het beeldmateriaal dat terugkwam uit de VS, toen Rutte daar op bezoek was, zag, dacht ik: 'Die is geknipt en geschoren!'
Voor het gesprek met Obama begon, zat Rutte met de Amerikaanse president 'gezellig' en 'ontspannen' aan de pers uit te leggen wat er op de agenda stond: 'Jobs, jobs, jobs.......!', debiteerde hij. En je zag Obama kijken: 'Die heeft er niks van begrepen!' Dus zei Obama: 'Those are very important points!'
Het gesprek met Obama duurde langer dan gepland. En commentatoren in ons land vonden dat positief. Ik dacht: 'Het duurde zo lang, omdat Rutte niet zo snel van begrip was.....'. Want toen Rutte na die bijeenkomst de pers weer te woord stond, zag hij er bedrukt en nerveus uit. Een scherp contrast met zijn stemming vooraf. Alsof hij dingen te horen had gekregen, die hem de schellen van de ogen hadden doen vallen. Een politieke ontmaagding, zeg maar.
zondag 25 december 2011 om 12:01
quote:waranaka schreef op 25 december 2011 @ 11:33:
En kan dat splitsen in een 'goede' en een 'slechte' bank nu nog steeds, denk je?Dat is nu veel moeilijker, omdat de eigendomsverhoudingen door de overheidssubsidies sterk zijn vertroebeld. Neem de Royal Bank of Scotland (RBS). Inmiddels in feite voor 85% eigendom van de Britse belastingbetaler. ABN-AMRO en Fortis zijn domweg nationaal bezit. De grote Amerikaanse banken drijven op de 'liquiditeit' (het geld van de geldpersen) van de FED. En de FED is zelf een commerciële instelling, maar die zou al vet failliet zijn, als ze geen regeling hadden getroffen met de Amerikaanse 'Treasury' over de wettelijke afdrachten die ze behoren te doen, maar al enkele jaren niet meer hoeven te doen. Wat natuurlijk een bijzonder 'verdachte' constructie oplevert. Want de FED drukt geld bij, dat ze tegen nul procent rente aan Amerikaanse banken cadeau doet. Die daarmee obligaties kopen die door de 'Treasury' worden uitgegeven. De 'Treasury' betaalt op die obligaties een leuke rente. Die obligaties worden vervolgens als 'zekerheid' geparkeerd bij de FED, in ruil voor nóg meer vers gedrukt geld. En over de boekhoudkundige 'winst' op het onderpand hoeft de FED geen afdracht te doen aan de 'Treasury'. Zou je als ondernemer zo je boekhouding inrichten, dan zat je samen met Bernie Madoff in een cel.
Wat er gebeurd is, na 2007, is dat aan een 'complex systeem' nog een extra laag 'complexiteit' is toegevoegd. En als er nú grote financiële instellingen failliet gaan, gaan er hele landen failliet. En dan heb ik het niet over Griekenland.
En kan dat splitsen in een 'goede' en een 'slechte' bank nu nog steeds, denk je?Dat is nu veel moeilijker, omdat de eigendomsverhoudingen door de overheidssubsidies sterk zijn vertroebeld. Neem de Royal Bank of Scotland (RBS). Inmiddels in feite voor 85% eigendom van de Britse belastingbetaler. ABN-AMRO en Fortis zijn domweg nationaal bezit. De grote Amerikaanse banken drijven op de 'liquiditeit' (het geld van de geldpersen) van de FED. En de FED is zelf een commerciële instelling, maar die zou al vet failliet zijn, als ze geen regeling hadden getroffen met de Amerikaanse 'Treasury' over de wettelijke afdrachten die ze behoren te doen, maar al enkele jaren niet meer hoeven te doen. Wat natuurlijk een bijzonder 'verdachte' constructie oplevert. Want de FED drukt geld bij, dat ze tegen nul procent rente aan Amerikaanse banken cadeau doet. Die daarmee obligaties kopen die door de 'Treasury' worden uitgegeven. De 'Treasury' betaalt op die obligaties een leuke rente. Die obligaties worden vervolgens als 'zekerheid' geparkeerd bij de FED, in ruil voor nóg meer vers gedrukt geld. En over de boekhoudkundige 'winst' op het onderpand hoeft de FED geen afdracht te doen aan de 'Treasury'. Zou je als ondernemer zo je boekhouding inrichten, dan zat je samen met Bernie Madoff in een cel.
Wat er gebeurd is, na 2007, is dat aan een 'complex systeem' nog een extra laag 'complexiteit' is toegevoegd. En als er nú grote financiële instellingen failliet gaan, gaan er hele landen failliet. En dan heb ik het niet over Griekenland.
zondag 25 december 2011 om 13:44
quote:jaap schreef op 25 december 2011 @ 12:01:
[...]
dat ze tegen nul procent rente aan Amerikaanse banken cadeau doet. .
Vraag Jaap, de Nederlandse banken schofferen ons openlijk
met aanbiedingen al 3,25% rente als je een jaar je "centjes"
bij ze parkeert.
Volgens mij is 3,25 minder dan de verwachtte inflatie.
Zou dit komen omdat ze, door opentstaande geldpersen in de VS
goedkoper aan geld kunnen komen dan via de traditionele weg?
[...]
dat ze tegen nul procent rente aan Amerikaanse banken cadeau doet. .
Vraag Jaap, de Nederlandse banken schofferen ons openlijk
met aanbiedingen al 3,25% rente als je een jaar je "centjes"
bij ze parkeert.
Volgens mij is 3,25 minder dan de verwachtte inflatie.
Zou dit komen omdat ze, door opentstaande geldpersen in de VS
goedkoper aan geld kunnen komen dan via de traditionele weg?
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 25 december 2011 om 15:00
quote:hollebollegijs schreef op 25 december 2011 @ 13:44:
Vraag Jaap, de Nederlandse banken schofferen ons openlijk
met aanbiedingen al 3,25% rente als je een jaar je "centjes"
bij ze parkeert.
Volgens mij is 3,25 minder dan de verwachtte inflatie.
Zou dit komen omdat ze, door opentstaande geldpersen in de VS
goedkoper aan geld kunnen komen dan via de traditionele weg?
Even een slag om de arm: Inzicht in het rentebeleid van een bank krijg je natuurlijk niet van mij. Want daarvoor moet je in de directiekamer zitten als dat soort zaken wordt besproken. Maar niet alleen in Amerika kunnen de banken goedkoop aan geld komen. Ook de ECB heeft recent langlopende 'leningen' aangeboden aan Europese banken tegen praktisch nul procent rente. Het verschil met de Amerikanen is wel, dat de ECB (tot nu toe) gelijktijdig, via andere wegen, 'liquiditeit' uit de markt haalt. Hier geen 'Quantative Easing'.
Los van die overheidsinvloed, is het ook een kwestie van 'vraag-en-aanbod', en 'winstoptimalisatie'. Als je de geldkraan voor hypotheken dichtdraait, zal dat ook betekenen dat mensen die het plan hadden een huis te kopen, en daarvoor geld hadden gereserveerd in hun budget, dat geld nu 'over' hebben. En dat aan banken aan zullen bieden als spaargeld. Dito voor mensen die zelfstandig besluiten hun geld nu niet uit te geven, maar het op te potten voor magere tijden die nog gaan komen. Dat maakt dat het aanbod hoger wordt, en dus de rente daardoor gedrukt wordt. En elk kwartje dat de bank aan jou moet uitkeren, terwijl ze het ook in hun zak zouden hebben kunnen houden, komt uiteraard niet bij jou terecht.
Hoe hoog de inflatie hier wordt, valt niet goed te voorspellen. Omdat het beleid van de VS en Engeland, waar de geldpers wel op volle toeren draait, invloed heeft op andere munten. Dat is ook precies de bedoeling van de Amerikanen, die verwikkeld zijn in een 'Currency War' met China. Door een tsunami aan Dollars bij te drukken, de Chinezen te verbieden hun opgespaarde Dollars om te zetten in 'hard assets' (bezit van Amerikaanse fabrieken en bedrijven), en ze overal in de wereld waar ze toegang tot olie en andere grondstoffen hadden gekocht, te onteigenen door 'revoluties' of openlijke oorlog (zoals in Libië en Iran), exporteren de VS inflatie. De Chinezen hebben hierdoor de keuze tussen een moordende inflatie, die hun binnenlandse markt verwoest. Of opwaardering van hun munt, waardoor ze hun exportpositie ondermijnen.
Maar de Eurozone heeft daar dus ook behoorlijk last van, op exact eendere wijze als de Chinezen. Alleen hebben wij 'gelukkig' het gerotzooi op politiek niveau, wat investeerders afschrikt. Waardoor onze munt nog niet wegstuitert van de Dollar. Maar hoe lang houden we deze pantomime vol? En wat als het politieke draagvlak begint af te brokkelen, en mensen in meerderheid die onzin over een 'Euro-crisis' serieus gaan nemen?
Het is voor mij duidelijk, dat die Angelsaksische landen daar geen seconde wakker van zouden liggen. Als ze er al niet bij zouden staan te juichen, zouden ze het beschouwen als 'collateral damage'.
Vraag Jaap, de Nederlandse banken schofferen ons openlijk
met aanbiedingen al 3,25% rente als je een jaar je "centjes"
bij ze parkeert.
Volgens mij is 3,25 minder dan de verwachtte inflatie.
Zou dit komen omdat ze, door opentstaande geldpersen in de VS
goedkoper aan geld kunnen komen dan via de traditionele weg?
Even een slag om de arm: Inzicht in het rentebeleid van een bank krijg je natuurlijk niet van mij. Want daarvoor moet je in de directiekamer zitten als dat soort zaken wordt besproken. Maar niet alleen in Amerika kunnen de banken goedkoop aan geld komen. Ook de ECB heeft recent langlopende 'leningen' aangeboden aan Europese banken tegen praktisch nul procent rente. Het verschil met de Amerikanen is wel, dat de ECB (tot nu toe) gelijktijdig, via andere wegen, 'liquiditeit' uit de markt haalt. Hier geen 'Quantative Easing'.
Los van die overheidsinvloed, is het ook een kwestie van 'vraag-en-aanbod', en 'winstoptimalisatie'. Als je de geldkraan voor hypotheken dichtdraait, zal dat ook betekenen dat mensen die het plan hadden een huis te kopen, en daarvoor geld hadden gereserveerd in hun budget, dat geld nu 'over' hebben. En dat aan banken aan zullen bieden als spaargeld. Dito voor mensen die zelfstandig besluiten hun geld nu niet uit te geven, maar het op te potten voor magere tijden die nog gaan komen. Dat maakt dat het aanbod hoger wordt, en dus de rente daardoor gedrukt wordt. En elk kwartje dat de bank aan jou moet uitkeren, terwijl ze het ook in hun zak zouden hebben kunnen houden, komt uiteraard niet bij jou terecht.
Hoe hoog de inflatie hier wordt, valt niet goed te voorspellen. Omdat het beleid van de VS en Engeland, waar de geldpers wel op volle toeren draait, invloed heeft op andere munten. Dat is ook precies de bedoeling van de Amerikanen, die verwikkeld zijn in een 'Currency War' met China. Door een tsunami aan Dollars bij te drukken, de Chinezen te verbieden hun opgespaarde Dollars om te zetten in 'hard assets' (bezit van Amerikaanse fabrieken en bedrijven), en ze overal in de wereld waar ze toegang tot olie en andere grondstoffen hadden gekocht, te onteigenen door 'revoluties' of openlijke oorlog (zoals in Libië en Iran), exporteren de VS inflatie. De Chinezen hebben hierdoor de keuze tussen een moordende inflatie, die hun binnenlandse markt verwoest. Of opwaardering van hun munt, waardoor ze hun exportpositie ondermijnen.
Maar de Eurozone heeft daar dus ook behoorlijk last van, op exact eendere wijze als de Chinezen. Alleen hebben wij 'gelukkig' het gerotzooi op politiek niveau, wat investeerders afschrikt. Waardoor onze munt nog niet wegstuitert van de Dollar. Maar hoe lang houden we deze pantomime vol? En wat als het politieke draagvlak begint af te brokkelen, en mensen in meerderheid die onzin over een 'Euro-crisis' serieus gaan nemen?
Het is voor mij duidelijk, dat die Angelsaksische landen daar geen seconde wakker van zouden liggen. Als ze er al niet bij zouden staan te juichen, zouden ze het beschouwen als 'collateral damage'.
zondag 25 december 2011 om 15:39
quote:jaap schreef op 25 december 2011 @ 15:00:
[...]
Hoe hoog de inflatie hier wordt, valt niet goed te voorspellen. .
Helder betoog, ik meen dat jij een keer schreef dat ze het inflatie
cijfer manipuleren zodat het LIJKT dat de inflatie rond de 3%
schommelt, hoe flikken ze dat?
[...]
Hoe hoog de inflatie hier wordt, valt niet goed te voorspellen. .
Helder betoog, ik meen dat jij een keer schreef dat ze het inflatie
cijfer manipuleren zodat het LIJKT dat de inflatie rond de 3%
schommelt, hoe flikken ze dat?
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 25 december 2011 om 16:11
quote:hollebollegijs schreef op 25 december 2011 @ 15:39:
Helder betoog, ik meen dat jij een keer schreef dat ze het inflatie
cijfer manipuleren zodat het LIJKT dat de inflatie rond de 3%
schommelt, hoe flikken ze dat?
Ooit was het inflatiecijfer redelijk betrouwbaar, door het meten van de prijsstijging van een breed spectrum aan producten. En elke maand dezelfde producten.
Tegenwoordig wordt er gegoocheld met het 'mandje' met producten dat wordt gebruikt, waarbij er arbitrair goederen, of diensten, of grondstoffen (zoals benzine) worden toegevoegd, of uitgehaald.
Daarbij wordt ook de inhoud, of kwaliteit van het product niet constant gehouden. Een verpakking kan minder van het product gaan bevatten, omdat de producent niet de indruk wil wekken dat de prijs stijgt. Maar iemand die de inflatie in de gaten houdt, moet daarin natuurlijk niet meegaan.
HIER een crashcourse in 'Fuzzy Numbers'.
Helder betoog, ik meen dat jij een keer schreef dat ze het inflatie
cijfer manipuleren zodat het LIJKT dat de inflatie rond de 3%
schommelt, hoe flikken ze dat?
Ooit was het inflatiecijfer redelijk betrouwbaar, door het meten van de prijsstijging van een breed spectrum aan producten. En elke maand dezelfde producten.
Tegenwoordig wordt er gegoocheld met het 'mandje' met producten dat wordt gebruikt, waarbij er arbitrair goederen, of diensten, of grondstoffen (zoals benzine) worden toegevoegd, of uitgehaald.
Daarbij wordt ook de inhoud, of kwaliteit van het product niet constant gehouden. Een verpakking kan minder van het product gaan bevatten, omdat de producent niet de indruk wil wekken dat de prijs stijgt. Maar iemand die de inflatie in de gaten houdt, moet daarin natuurlijk niet meegaan.
HIER een crashcourse in 'Fuzzy Numbers'.
dinsdag 27 december 2011 om 10:06
De topvrouw van het IMF Christine Lagarde heeft in een interview met het Franse Journal de Dimanche gezegd dat Europa de rest van de wereld in een diepe crisis duwt, China en de Verenigde Staten inbegrepen. Lagarde bekritiseerde verder de traagheid waarmee Europa hervormingen doorvoert.
'Het Avondland is opnieuw in een recessie beland en het remt de globale handel en productie. Zijn financiële crisis is een vertrouwenscrisis in staatsschulden geworden en heeft nu ook de weerbaarheid van het financiële systeem aangetast. Volgens Lagarde zullen China, Rusland en Brazilië de dans evenmin ontspringen. Deze landen waren de locomotieven van de wereldeconomie, maar ook daar worden de groeiverwachtingen nu naar beneden bijgesteld.
Bron: Financieel Dagblad.
'Het Avondland is opnieuw in een recessie beland en het remt de globale handel en productie. Zijn financiële crisis is een vertrouwenscrisis in staatsschulden geworden en heeft nu ook de weerbaarheid van het financiële systeem aangetast. Volgens Lagarde zullen China, Rusland en Brazilië de dans evenmin ontspringen. Deze landen waren de locomotieven van de wereldeconomie, maar ook daar worden de groeiverwachtingen nu naar beneden bijgesteld.
Bron: Financieel Dagblad.
dinsdag 27 december 2011 om 10:54
Mevrouw Lagarde vindt Emile Roemer aan haar zijde, begrijp ik. Althans, de 'hervorming' waar mevrouw Lagarde op doelt, in mijn beleving, is de weerzin tegen het aanzetten van de geldpers. Waarvoor een andere rol van de ECB nodig is. En de 'rijke' Eurolanden (Duitsland, Nederland, Finland) liggen dwars.
Het aanjagen van de inflatie, wat gebeurt als je de geldpers aanzet, leidt er (in theorie) toe dat mensen geld gaan uitgeven, en meer lenen. Roemer wil meer begrotingstekort. Maar dat komt in feite op hetzelfde neer.
Geld uitgeven dat er niet is, legt een hypotheek op de toekomst. De rekening komt terecht bij toekomstige generaties.
Het beperken van de uitgaven leidt tot krimp, oftewel 'recessie'. De kunst is, in mijn optiek, dingen slimmer te doen. Desnoods volledig opnieuw te 'ontwerpen', en zo geld te besparen, zonder dat de welvaart daalt. Zoals de link naar dat filmpje over 'Fuzzy Numbers' in mijn vorige bijdrage weergeeft, is de werkelijke inflatie (in de VS) al stukken hoger dan de officiële getallen aangeven. En de burgers die de rekening daarvoor betalen, zijn de 'smalste schouders', wat zelfs al heeft geresulteerd in een oproep van super-rijken om hen vooral meer belasting te laten betalen. Dat scheepje is zinkend. Een Europa dat het 'Angelsaksische' voorbeeld volgt, kan fungeren als noodverband. Maar het is, alles bij elkaar opgeteld, uitstel van executie. En, anders dan dat verhaal van Lagarde suggereert, is het niet 'Europa' dat hier de oorzaak van is. Maar de bereidheid van de VS, en Engeland, om te strooien met geld, teneinde de wereld op Imperiale wijze te onderwerpen aan het 'Westerse' maakbaarheids-dogma. Hoe ironisch, dat zo kort na het morele en economische failliet van de Sovjet-Unie, het 'Westen' zich in een identieke rol heeft gemanoevreerd. Maar wel geweldig zuur......
De 'schuld' voor een recessie op de mat leggen bij 'Europa' zie ik als een vorm van pokeren. De vurig verlangde uitkomst van degenen die dat doen, is dat Europa ook de geldpers aanzet, daarmee de fragiele monetaire balans in de wereld met een noodverbandje helpt nog één hobbel te nemen, in de hoop dat aan de andere kant van die 'hobbel' de overwinning lonkt.
En als 'Europa' dwars blijft liggen, de desintegratie van een concurrent voor de dominante positie in de volgende fase te bewerkstelligen, door zo hard mogelijk aan de boom te schudden.
Het aanjagen van de inflatie, wat gebeurt als je de geldpers aanzet, leidt er (in theorie) toe dat mensen geld gaan uitgeven, en meer lenen. Roemer wil meer begrotingstekort. Maar dat komt in feite op hetzelfde neer.
Geld uitgeven dat er niet is, legt een hypotheek op de toekomst. De rekening komt terecht bij toekomstige generaties.
Het beperken van de uitgaven leidt tot krimp, oftewel 'recessie'. De kunst is, in mijn optiek, dingen slimmer te doen. Desnoods volledig opnieuw te 'ontwerpen', en zo geld te besparen, zonder dat de welvaart daalt. Zoals de link naar dat filmpje over 'Fuzzy Numbers' in mijn vorige bijdrage weergeeft, is de werkelijke inflatie (in de VS) al stukken hoger dan de officiële getallen aangeven. En de burgers die de rekening daarvoor betalen, zijn de 'smalste schouders', wat zelfs al heeft geresulteerd in een oproep van super-rijken om hen vooral meer belasting te laten betalen. Dat scheepje is zinkend. Een Europa dat het 'Angelsaksische' voorbeeld volgt, kan fungeren als noodverband. Maar het is, alles bij elkaar opgeteld, uitstel van executie. En, anders dan dat verhaal van Lagarde suggereert, is het niet 'Europa' dat hier de oorzaak van is. Maar de bereidheid van de VS, en Engeland, om te strooien met geld, teneinde de wereld op Imperiale wijze te onderwerpen aan het 'Westerse' maakbaarheids-dogma. Hoe ironisch, dat zo kort na het morele en economische failliet van de Sovjet-Unie, het 'Westen' zich in een identieke rol heeft gemanoevreerd. Maar wel geweldig zuur......
De 'schuld' voor een recessie op de mat leggen bij 'Europa' zie ik als een vorm van pokeren. De vurig verlangde uitkomst van degenen die dat doen, is dat Europa ook de geldpers aanzet, daarmee de fragiele monetaire balans in de wereld met een noodverbandje helpt nog één hobbel te nemen, in de hoop dat aan de andere kant van die 'hobbel' de overwinning lonkt.
En als 'Europa' dwars blijft liggen, de desintegratie van een concurrent voor de dominante positie in de volgende fase te bewerkstelligen, door zo hard mogelijk aan de boom te schudden.
dinsdag 27 december 2011 om 14:17
quote:jaap schreef op 25 december 2011 @ 11:05:
Er zijn héél veel mogelijke beleidsterreinen waarop effectief kan worden bezuinigd, zonder dat dit de kans op economische groei beschadigt. Sterker nog, in veel gevallen kan bezuiniging, door herontwerp van bestaande regelingen en bestuursmodellen, de kansen op economische groei exponentieel doen toenemen!
Misschien kan je eens een mailtje naar Rutte sturen met je ideeen.
Heeft ie misschien een vrolijker 2012
Er zijn héél veel mogelijke beleidsterreinen waarop effectief kan worden bezuinigd, zonder dat dit de kans op economische groei beschadigt. Sterker nog, in veel gevallen kan bezuiniging, door herontwerp van bestaande regelingen en bestuursmodellen, de kansen op economische groei exponentieel doen toenemen!
Misschien kan je eens een mailtje naar Rutte sturen met je ideeen.
Heeft ie misschien een vrolijker 2012
dinsdag 27 december 2011 om 15:27
quote:sproetike schreef op 27 december 2011 @ 14:17:
Misschien kan je eens een mailtje naar Rutte sturen met je ideeen.
Heeft ie misschien een vrolijker 2012
Naar alle waarschijnlijkheid is de effectiviteit groter als ik het op een briefje schrijf, dat briefje in een fles stop, en die fles aan het Einde van de Wereld in zee gooi
Rutte is best intelligent. Maar hij heeft (nog?) niet de statuur van een staatsman.
Misschien kan je eens een mailtje naar Rutte sturen met je ideeen.
Heeft ie misschien een vrolijker 2012
Naar alle waarschijnlijkheid is de effectiviteit groter als ik het op een briefje schrijf, dat briefje in een fles stop, en die fles aan het Einde van de Wereld in zee gooi
Rutte is best intelligent. Maar hij heeft (nog?) niet de statuur van een staatsman.
dinsdag 27 december 2011 om 18:02
quote:jaap schreef op 27 december 2011 @ 10:54:
Mevrouw Lagarde vindt Emile Roemer aan haar zijde, begrijp ik. Althans, de 'hervorming' waar mevrouw Lagarde op doelt, in mijn beleving, is de weerzin tegen het aanzetten van de geldpers. Waarvoor een andere rol van de ECB nodig is. En de 'rijke' Eurolanden (Duitsland, Nederland, Finland) liggen dwars.
Het aanjagen van de inflatie, wat gebeurt als je de geldpers aanzet, leidt er (in theorie) toe dat mensen geld gaan uitgeven, en meer lenen. Roemer wil meer begrotingstekort. Maar dat komt in feite op hetzelfde neer.
Geld uitgeven dat er niet is, legt een hypotheek op de toekomst. De rekening komt terecht bij toekomstige generaties.
Het beperken van de uitgaven leidt tot krimp, oftewel 'recessie'. De kunst is, in mijn optiek, dingen slimmer te doen. Desnoods volledig opnieuw te 'ontwerpen', en zo geld te besparen, zonder dat de welvaart daalt. Zoals de link naar dat filmpje over 'Fuzzy Numbers' in mijn vorige bijdrage weergeeft, is de werkelijke inflatie (in de VS) al stukken hoger dan de officiële getallen aangeven. En de burgers die de rekening daarvoor betalen, zijn de 'smalste schouders', wat zelfs al heeft geresulteerd in een oproep van super-rijken om hen vooral meer belasting te laten betalen. Dat scheepje is zinkend. Een Europa dat het 'Angelsaksische' voorbeeld volgt, kan fungeren als noodverband. Maar het is, alles bij elkaar opgeteld, uitstel van executie. En, anders dan dat verhaal van Lagarde suggereert, is het niet 'Europa' dat hier de oorzaak van is. Maar de bereidheid van de VS, en Engeland, om te strooien met geld, teneinde de wereld op Imperiale wijze te onderwerpen aan het 'Westerse' maakbaarheids-dogma. Hoe ironisch, dat zo kort na het morele en economische failliet van de Sovjet-Unie, het 'Westen' zich in een identieke rol heeft gemanoevreerd. Maar wel geweldig zuur......
De 'schuld' voor een recessie op de mat leggen bij 'Europa' zie ik als een vorm van pokeren. De vurig verlangde uitkomst van degenen die dat doen, is dat Europa ook de geldpers aanzet, daarmee de fragiele monetaire balans in de wereld met een noodverbandje helpt nog één hobbel te nemen, in de hoop dat aan de andere kant van die 'hobbel' de overwinning lonkt.
En als 'Europa' dwars blijft liggen, de desintegratie van een concurrent voor de dominante positie in de volgende fase te bewerkstelligen, door zo hard mogelijk aan de boom te schudden.
Ik vond die opmerking/theorie van Lagarde tendentieus en ik ben blij dat je de moeite nam om jouw visie hierop neer te schrijven.
Er wordt hard geprobeerd om Europa datgene te laten doen wat het Anglosaksische deel van de wereld goed uitkomt, lijkt me.
Mevrouw Lagarde vindt Emile Roemer aan haar zijde, begrijp ik. Althans, de 'hervorming' waar mevrouw Lagarde op doelt, in mijn beleving, is de weerzin tegen het aanzetten van de geldpers. Waarvoor een andere rol van de ECB nodig is. En de 'rijke' Eurolanden (Duitsland, Nederland, Finland) liggen dwars.
Het aanjagen van de inflatie, wat gebeurt als je de geldpers aanzet, leidt er (in theorie) toe dat mensen geld gaan uitgeven, en meer lenen. Roemer wil meer begrotingstekort. Maar dat komt in feite op hetzelfde neer.
Geld uitgeven dat er niet is, legt een hypotheek op de toekomst. De rekening komt terecht bij toekomstige generaties.
Het beperken van de uitgaven leidt tot krimp, oftewel 'recessie'. De kunst is, in mijn optiek, dingen slimmer te doen. Desnoods volledig opnieuw te 'ontwerpen', en zo geld te besparen, zonder dat de welvaart daalt. Zoals de link naar dat filmpje over 'Fuzzy Numbers' in mijn vorige bijdrage weergeeft, is de werkelijke inflatie (in de VS) al stukken hoger dan de officiële getallen aangeven. En de burgers die de rekening daarvoor betalen, zijn de 'smalste schouders', wat zelfs al heeft geresulteerd in een oproep van super-rijken om hen vooral meer belasting te laten betalen. Dat scheepje is zinkend. Een Europa dat het 'Angelsaksische' voorbeeld volgt, kan fungeren als noodverband. Maar het is, alles bij elkaar opgeteld, uitstel van executie. En, anders dan dat verhaal van Lagarde suggereert, is het niet 'Europa' dat hier de oorzaak van is. Maar de bereidheid van de VS, en Engeland, om te strooien met geld, teneinde de wereld op Imperiale wijze te onderwerpen aan het 'Westerse' maakbaarheids-dogma. Hoe ironisch, dat zo kort na het morele en economische failliet van de Sovjet-Unie, het 'Westen' zich in een identieke rol heeft gemanoevreerd. Maar wel geweldig zuur......
De 'schuld' voor een recessie op de mat leggen bij 'Europa' zie ik als een vorm van pokeren. De vurig verlangde uitkomst van degenen die dat doen, is dat Europa ook de geldpers aanzet, daarmee de fragiele monetaire balans in de wereld met een noodverbandje helpt nog één hobbel te nemen, in de hoop dat aan de andere kant van die 'hobbel' de overwinning lonkt.
En als 'Europa' dwars blijft liggen, de desintegratie van een concurrent voor de dominante positie in de volgende fase te bewerkstelligen, door zo hard mogelijk aan de boom te schudden.
Ik vond die opmerking/theorie van Lagarde tendentieus en ik ben blij dat je de moeite nam om jouw visie hierop neer te schrijven.
Er wordt hard geprobeerd om Europa datgene te laten doen wat het Anglosaksische deel van de wereld goed uitkomt, lijkt me.
woensdag 28 december 2011 om 10:17
Mevrouw Lagarde is best een slimme dame. Ze denkt ook echt strategisch op monetair gebied, zoals het volgende citaat waarschijnlijk duidelijk maakt:
'Under the banner of the G7, French Finance minister Christine Lagarde placed a phone call to U.S. Treasury secretary Geithner on March 17, 2011, to initiate a coordinated assault on the Yen. After consultations among the central bank heads responsible for the actual intervention and a briefing to President Obama, the attack on the Yen was launched at the open of business in Japan on the morning of March 18, 2011. This attack consisted of massive dumping of Yen by central banks and corresponding purchases of
Dollars, Euros, Swiss Francs and other currencies. The attack continued around the world and across time zones as European and New York markets opened. This central bank intervention was successful, and by late in the day on March 18 the Yen had been pushed off its highs and was moving back into a more normal trading range against the Dollar. Lagarde's deft handling of the Yen intervention enhanced her already strong reputation for crisis management earned during thePanic of 2008 and the first phase of the Euro sovereign debt crisis in 2010. She was the near universal choice to replace the disgraced Dominique Strauss-Kahn as head of the IMF in June 2011'. ('Currency Wars, the making of the next global crises', van James Rickards).
'Under the banner of the G7, French Finance minister Christine Lagarde placed a phone call to U.S. Treasury secretary Geithner on March 17, 2011, to initiate a coordinated assault on the Yen. After consultations among the central bank heads responsible for the actual intervention and a briefing to President Obama, the attack on the Yen was launched at the open of business in Japan on the morning of March 18, 2011. This attack consisted of massive dumping of Yen by central banks and corresponding purchases of
Dollars, Euros, Swiss Francs and other currencies. The attack continued around the world and across time zones as European and New York markets opened. This central bank intervention was successful, and by late in the day on March 18 the Yen had been pushed off its highs and was moving back into a more normal trading range against the Dollar. Lagarde's deft handling of the Yen intervention enhanced her already strong reputation for crisis management earned during thePanic of 2008 and the first phase of the Euro sovereign debt crisis in 2010. She was the near universal choice to replace the disgraced Dominique Strauss-Kahn as head of the IMF in June 2011'. ('Currency Wars, the making of the next global crises', van James Rickards).
woensdag 28 december 2011 om 17:29
Jaap, wil je alsjeblieft hier blijven schrijven? Ik waardeer je bijdragen hier zeer, dank je voor je uitleg van deze ingewikkelde materie. Voor mij is het wat licht in de duisternis, in die zin dat ik er meer van begrijp. En ik wil het graag begrijpen, omdat ik bang begin te worden. Ik blijf meelezen.
woensdag 28 december 2011 om 17:57
quote:Deva schreef op 28 december 2011 @ 17:29:
Jaap, wil je alsjeblieft hier blijven schrijven? Ik waardeer je bijdragen hier zeer, dank je voor je uitleg van deze ingewikkelde materie. Voor mij is het wat licht in de duisternis, in die zin dat ik er meer van begrijp. En ik wil het graag begrijpen, omdat ik bang begin te worden. Ik blijf meelezen.Dank je voor je steun! Ik zou erg graag zeggen dat er geen reden is voor angst. Maar dat zou een onterechte geruststelling zijn. Wat echter niet betekent, dat we gedoemd zijn! Ik zie echter, net als de hiervoor genoemde Rickards, dat de verkeerde keuzes worden gemaakt op beleidsterreinen die de uitkomst van deze mondiale crisis bepalen. Althans, vanuit mijn gezichtspunt. Dat grotendeels samenvalt met dat van Rickards.
Jaap, wil je alsjeblieft hier blijven schrijven? Ik waardeer je bijdragen hier zeer, dank je voor je uitleg van deze ingewikkelde materie. Voor mij is het wat licht in de duisternis, in die zin dat ik er meer van begrijp. En ik wil het graag begrijpen, omdat ik bang begin te worden. Ik blijf meelezen.Dank je voor je steun! Ik zou erg graag zeggen dat er geen reden is voor angst. Maar dat zou een onterechte geruststelling zijn. Wat echter niet betekent, dat we gedoemd zijn! Ik zie echter, net als de hiervoor genoemde Rickards, dat de verkeerde keuzes worden gemaakt op beleidsterreinen die de uitkomst van deze mondiale crisis bepalen. Althans, vanuit mijn gezichtspunt. Dat grotendeels samenvalt met dat van Rickards.
donderdag 29 december 2011 om 10:58
De problemen met de economie, en dan met name het geld en de financiële bolwerken, is nog wel op te lossen. Zelfs zonder dat er eerst een acute crisis rond de Dollar voor nodig is.
Theoretici opperen de creatie van een 'mandje' munteenheden, waarin de economische waarde van die munten ten opzichte van elkaar vrij kunnen bewegen, zonder dat dit direct grote gevolgen heeft voor de wereldhandel. Maar dat vergt dan wel dat alle partijen afzien van het voeren van 'Currency Wars' om hun eigen economie te stimuleren. En daar ziet het niet bepaald naar uit, dat dat haalbaar is. Zo'n systeem zou in de praktijk al snel leiden tot een 'race naar de bodem', met opeenvolgende devaluaties, om zo de concurrentiepositie van de eigen economie te verbeteren. Dus meer van hetzelfde.
Dan is er de suggestie dat we een 'wereldmunt' in zouden kunnen voeren. Het plan van Dominique Straus Kahn, toen hij nog hoofd van het IMF was. Maar gelet op het gegeven dat alles en iedereen in de wereld die met een voorstel komt voor een alternatief voor de Dollar, het loodje legt, lijkt die mogelijkheid weinig kans te maken.
De derde optie noem ik maar even de 'Ron Paul'-optie. Waarbij de complexiteit in de samenleving radicaal wordt teruggebracht, de centrale overheid flink aan macht inboet, en het land weer beter bestuurbaar wordt. Met overzichtelijke consequenties van de keuzes die gemaakt kunnen worden. En zonder instituten die 'too big to fail' zijn. Ook iets waar wij, in Nederland, best eens onze gedachten over mogen laten gaan.
Gelet op de enorme tegenwerking die Ron Paul krijgt van de gevestigde partijen en 'belangen' (militair industrieel complex), mag het een klein wonder heten als hij de ruimte krijgt zijn plannen door te voeren, als hij al gekozen zou worden.
En ook in ons land is er vrijwel geen kijk op dat de enorme laag 'free-riders' in de overheid, en van de overheid afhankelijke instituten, en bedrijven, die papier van het ene, naar het andere bureau schuiven, en denken nuttig werk te leveren, dat toe zullen staan.
Een 'Dollar-crisis' lijkt daarom onvermijdelijk. Alleen kan niemand zeggen wanneer die ons gaat overvallen. En hoe die er precies uit zal zien. Vandaar dat mensen als de door mij eerder genoemde Rickards dit bestempelen als de 'chaotische' uitkomst. In zijn boek 'Currency Wars' beschrijft Rickards een mogelijk scenario, dat in zijn voorbeeld begint met een mislukte verkoop van Spaanse obligaties. Waarna het een tot het ander leidt. En uiteindelijk een niet te stuiten Dollar-crisis inluidt.
Interessant is vooral de mogelijke oplossing die Rickards voor zich ziet. Waarbij de VS al het goud in Amerikaanse kluizen confisqueert. Dat is voor een groot deel goud van landen als Nederland, dat bijna al haar goud in de VS heeft geparkeerd. Op die wijze bezit de VS in een klap 57% van al het goud in de wereld.
De VS beloven de landen die zo hun goud kwijtraken te compenseren in 'Nieuwe Dollars'. Die 'Nieuwe Dollar' is een munt die gekoppeld is aan goud, maar zwaar gedevalueerd is ten opzichte van de huidige Dollar. De landen die 'Nieuwe Dollars' krijgen voor hun geconfisqueerde goud betalen de rekening. Maar de VS beloven ruimhartig te zullen lenen aan hun
vrienden............
Wat ontbreekt in dit soort scenario's, is de bestaande militaire ambitie van de VS en haar vrienden. Weliswaar creëren ze op het moment wereldwijd vooral chaos, waardoor er niet snel een bedreiging zal optreden voor hun dominante positie als er kortstondig een machtsvacuum zal zijn, met vooral ontevreden wereldburgers. Maar de kans op groeiende weerstand in die gebieden die nu nog in het 'Angelsaksische'/'Atlantische' verband zitten, is dan toch wel erg groot. En dat kon wel eens tot nu ondenkbare nieuwe vriendschappen leiden.
Het idee dat goud op die wijze, zoals geschetst, terugkeert als anker in het economisch verkeer, lijkt logisch vanuit het gezichtspunt van degenen die de geschiedenis hebben bestudeerd. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Zeker de politieke kaste die sinds de zeventiger jaren van de vorige eeuw om het hardst heeft geroepen dat de rol van goud uitgespeeld is, en in Nederland zelfs zo ver zijn gegaan, dat ze pensioenfondsen via de rechter hebben gedwongen goud te verkopen, zullen alles op alles zetten om hun gezicht te redden, als dat scenario van Rickards werkelijkheid zou worden. Want wat zegt Rutte als de Nederlandse burger vraagt waarom hij het Nederlandse goud niet op tijd uit de VS heeft weggehaald? En waar is de politicus die dat van hem vraagt?
Het is dan ook verre van denkbeeldig, dat de andere landen tegen de VS zeggen: 'Stop die 'Nieuwe Dollar', en dat goud, maar op een plek waar het licht niet schijnt'. Om vervolgens een eigen 'wereldstandaard' te ontwerpen voor handel in de rest van de wereld, buiten de VS, Engeland, Israël en Saoedi Arabië. Dat alternatieve economische blok heeft elkaar meer te bieden, dat het Angelsaksische blok. Probleem is dan echter wel, dat het Angelsaksische blok het 'sterkste jongetje in de klas' is. En ook niet bijster goed opgevoed.
Theoretici opperen de creatie van een 'mandje' munteenheden, waarin de economische waarde van die munten ten opzichte van elkaar vrij kunnen bewegen, zonder dat dit direct grote gevolgen heeft voor de wereldhandel. Maar dat vergt dan wel dat alle partijen afzien van het voeren van 'Currency Wars' om hun eigen economie te stimuleren. En daar ziet het niet bepaald naar uit, dat dat haalbaar is. Zo'n systeem zou in de praktijk al snel leiden tot een 'race naar de bodem', met opeenvolgende devaluaties, om zo de concurrentiepositie van de eigen economie te verbeteren. Dus meer van hetzelfde.
Dan is er de suggestie dat we een 'wereldmunt' in zouden kunnen voeren. Het plan van Dominique Straus Kahn, toen hij nog hoofd van het IMF was. Maar gelet op het gegeven dat alles en iedereen in de wereld die met een voorstel komt voor een alternatief voor de Dollar, het loodje legt, lijkt die mogelijkheid weinig kans te maken.
De derde optie noem ik maar even de 'Ron Paul'-optie. Waarbij de complexiteit in de samenleving radicaal wordt teruggebracht, de centrale overheid flink aan macht inboet, en het land weer beter bestuurbaar wordt. Met overzichtelijke consequenties van de keuzes die gemaakt kunnen worden. En zonder instituten die 'too big to fail' zijn. Ook iets waar wij, in Nederland, best eens onze gedachten over mogen laten gaan.
Gelet op de enorme tegenwerking die Ron Paul krijgt van de gevestigde partijen en 'belangen' (militair industrieel complex), mag het een klein wonder heten als hij de ruimte krijgt zijn plannen door te voeren, als hij al gekozen zou worden.
En ook in ons land is er vrijwel geen kijk op dat de enorme laag 'free-riders' in de overheid, en van de overheid afhankelijke instituten, en bedrijven, die papier van het ene, naar het andere bureau schuiven, en denken nuttig werk te leveren, dat toe zullen staan.
Een 'Dollar-crisis' lijkt daarom onvermijdelijk. Alleen kan niemand zeggen wanneer die ons gaat overvallen. En hoe die er precies uit zal zien. Vandaar dat mensen als de door mij eerder genoemde Rickards dit bestempelen als de 'chaotische' uitkomst. In zijn boek 'Currency Wars' beschrijft Rickards een mogelijk scenario, dat in zijn voorbeeld begint met een mislukte verkoop van Spaanse obligaties. Waarna het een tot het ander leidt. En uiteindelijk een niet te stuiten Dollar-crisis inluidt.
Interessant is vooral de mogelijke oplossing die Rickards voor zich ziet. Waarbij de VS al het goud in Amerikaanse kluizen confisqueert. Dat is voor een groot deel goud van landen als Nederland, dat bijna al haar goud in de VS heeft geparkeerd. Op die wijze bezit de VS in een klap 57% van al het goud in de wereld.
De VS beloven de landen die zo hun goud kwijtraken te compenseren in 'Nieuwe Dollars'. Die 'Nieuwe Dollar' is een munt die gekoppeld is aan goud, maar zwaar gedevalueerd is ten opzichte van de huidige Dollar. De landen die 'Nieuwe Dollars' krijgen voor hun geconfisqueerde goud betalen de rekening. Maar de VS beloven ruimhartig te zullen lenen aan hun
vrienden............
Wat ontbreekt in dit soort scenario's, is de bestaande militaire ambitie van de VS en haar vrienden. Weliswaar creëren ze op het moment wereldwijd vooral chaos, waardoor er niet snel een bedreiging zal optreden voor hun dominante positie als er kortstondig een machtsvacuum zal zijn, met vooral ontevreden wereldburgers. Maar de kans op groeiende weerstand in die gebieden die nu nog in het 'Angelsaksische'/'Atlantische' verband zitten, is dan toch wel erg groot. En dat kon wel eens tot nu ondenkbare nieuwe vriendschappen leiden.
Het idee dat goud op die wijze, zoals geschetst, terugkeert als anker in het economisch verkeer, lijkt logisch vanuit het gezichtspunt van degenen die de geschiedenis hebben bestudeerd. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Zeker de politieke kaste die sinds de zeventiger jaren van de vorige eeuw om het hardst heeft geroepen dat de rol van goud uitgespeeld is, en in Nederland zelfs zo ver zijn gegaan, dat ze pensioenfondsen via de rechter hebben gedwongen goud te verkopen, zullen alles op alles zetten om hun gezicht te redden, als dat scenario van Rickards werkelijkheid zou worden. Want wat zegt Rutte als de Nederlandse burger vraagt waarom hij het Nederlandse goud niet op tijd uit de VS heeft weggehaald? En waar is de politicus die dat van hem vraagt?
Het is dan ook verre van denkbeeldig, dat de andere landen tegen de VS zeggen: 'Stop die 'Nieuwe Dollar', en dat goud, maar op een plek waar het licht niet schijnt'. Om vervolgens een eigen 'wereldstandaard' te ontwerpen voor handel in de rest van de wereld, buiten de VS, Engeland, Israël en Saoedi Arabië. Dat alternatieve economische blok heeft elkaar meer te bieden, dat het Angelsaksische blok. Probleem is dan echter wel, dat het Angelsaksische blok het 'sterkste jongetje in de klas' is. En ook niet bijster goed opgevoed.
donderdag 29 december 2011 om 11:02
quote:jaap schreef op 29 december 2011 @ 10:58:
[...]
Het is dan ook verre van denkbeeldig, dat de andere landen tegen de VS zeggen: 'Stop die 'Nieuwe Dollar', en dat goud, maar op een plek waar het licht niet schijnt'. Om vervolgens een eigen 'wereldstandaard' te ontwerpen voor handel in de rest van de wereld, buiten de VS, Engeland, Israël en Saoedi Arabië.
Dat alternatieve economische blok heeft elkaar meer te bieden, dat het Angelsaksische blok.
Probleem is dan echter wel, dat het Angelsaksische blok het 'sterkste jongetje in de klas' is. En ook niet bijster goed opgevoed.Dat is zo. Maar misschien moet dat dan maar gebeuren en moet de wereld daar mee afrekenen?
[...]
Het is dan ook verre van denkbeeldig, dat de andere landen tegen de VS zeggen: 'Stop die 'Nieuwe Dollar', en dat goud, maar op een plek waar het licht niet schijnt'. Om vervolgens een eigen 'wereldstandaard' te ontwerpen voor handel in de rest van de wereld, buiten de VS, Engeland, Israël en Saoedi Arabië.
Dat alternatieve economische blok heeft elkaar meer te bieden, dat het Angelsaksische blok.
Probleem is dan echter wel, dat het Angelsaksische blok het 'sterkste jongetje in de klas' is. En ook niet bijster goed opgevoed.Dat is zo. Maar misschien moet dat dan maar gebeuren en moet de wereld daar mee afrekenen?
donderdag 29 december 2011 om 11:59
quote:waranaka schreef op 29 december 2011 @ 11:02:
Dat is zo. Maar misschien moet dat dan maar gebeuren en moet de wereld daar mee afrekenen?
Mijn vorige bijdrage was al lang, zelfs voor mijn doen. Maar het was, uiteraard, geen uitputtende beschrijving van de mogelijke oplossingen en uitkomsten. Er zijn nog tal van hybride mogelijkheden, en ook de uitkomst dat de VS zelf die klap niet overleeft, en een 'Dollar-crisis' tot burgeroorlog leidt. Kortom: Ik ken niemand met een Glazen Bol.
Die optie met een 'Angelsaksische' wereld die zichzelf militair veruit superieur waant, versus een economisch blok dat zonder oorlogen beter af is, en dan ook een grote voorsprong heeft op het 'sterkste jongetje in de klas', vervult mij met de meeste weerzin. Het lijkt mij een recept voor weinig verkwikkelijke confrontaties.
De meest gezonde optie, naar het mij voorkomt, is de 'Ron Paul'-optie. Waarmee ik nog niet alle politieke keuzes van deze Amerikaanse libertaire politicus onderschrijf. Maar die kant moeten we, mondiaal, wel op. Zelfs als er andere 'technische' oplossingen voorbij komen drijven, die voor korte, of langere tijd de angel uit het probleem van dit moment haalt.
Het huidige probleem in de kapitalistische wereld, is een teveel aan schulden, en teveel 'leverage', zoals dat in het Engels wordt genoemd. 'Leverage' staat voor 'hefboom-werking', en is een product van het systeem dat werkt met 'fiat-geld': Geld dat niet bestaat, maar wordt uitgeleend door banken op basis van het idee dat tien procent 'onderpand', in de vorm van spaartegoeden, voldoende zekerheid is.
De trend die zich nu in ons land begint af te tekenen, dat overheid en de banken de gepensioneerden, en werkenden met aanspraken op een pensioen, beginnen uit te schudden, en het oog hebben laten vallen op de huizenbezitters als bron van extra belasting, om vooral maar niet het probleem van de 'free riders' bij financiële instellingen en (semi-) overheid te hoeven adresseren, voorspelt niet veel goeds, helaas.
Dat is zo. Maar misschien moet dat dan maar gebeuren en moet de wereld daar mee afrekenen?
Mijn vorige bijdrage was al lang, zelfs voor mijn doen. Maar het was, uiteraard, geen uitputtende beschrijving van de mogelijke oplossingen en uitkomsten. Er zijn nog tal van hybride mogelijkheden, en ook de uitkomst dat de VS zelf die klap niet overleeft, en een 'Dollar-crisis' tot burgeroorlog leidt. Kortom: Ik ken niemand met een Glazen Bol.
Die optie met een 'Angelsaksische' wereld die zichzelf militair veruit superieur waant, versus een economisch blok dat zonder oorlogen beter af is, en dan ook een grote voorsprong heeft op het 'sterkste jongetje in de klas', vervult mij met de meeste weerzin. Het lijkt mij een recept voor weinig verkwikkelijke confrontaties.
De meest gezonde optie, naar het mij voorkomt, is de 'Ron Paul'-optie. Waarmee ik nog niet alle politieke keuzes van deze Amerikaanse libertaire politicus onderschrijf. Maar die kant moeten we, mondiaal, wel op. Zelfs als er andere 'technische' oplossingen voorbij komen drijven, die voor korte, of langere tijd de angel uit het probleem van dit moment haalt.
Het huidige probleem in de kapitalistische wereld, is een teveel aan schulden, en teveel 'leverage', zoals dat in het Engels wordt genoemd. 'Leverage' staat voor 'hefboom-werking', en is een product van het systeem dat werkt met 'fiat-geld': Geld dat niet bestaat, maar wordt uitgeleend door banken op basis van het idee dat tien procent 'onderpand', in de vorm van spaartegoeden, voldoende zekerheid is.
De trend die zich nu in ons land begint af te tekenen, dat overheid en de banken de gepensioneerden, en werkenden met aanspraken op een pensioen, beginnen uit te schudden, en het oog hebben laten vallen op de huizenbezitters als bron van extra belasting, om vooral maar niet het probleem van de 'free riders' bij financiële instellingen en (semi-) overheid te hoeven adresseren, voorspelt niet veel goeds, helaas.
donderdag 29 december 2011 om 13:45
quote:Deva schreef op 28 december 2011 @ 17:29:
Jaap, wil je alsjeblieft hier blijven schrijven? Ik waardeer je bijdragen hier zeer, dank je voor je uitleg van deze ingewikkelde materie. Voor mij is het wat licht in de duisternis, in die zin dat ik er meer van begrijp. En ik wil het graag begrijpen, omdat ik bang begin te worden. Ik blijf meelezen.Ik lees ook nog steeds mee en ben het eens met de post van Deva!
Jaap, wil je alsjeblieft hier blijven schrijven? Ik waardeer je bijdragen hier zeer, dank je voor je uitleg van deze ingewikkelde materie. Voor mij is het wat licht in de duisternis, in die zin dat ik er meer van begrijp. En ik wil het graag begrijpen, omdat ik bang begin te worden. Ik blijf meelezen.Ik lees ook nog steeds mee en ben het eens met de post van Deva!
donderdag 29 december 2011 om 17:36
quote:mika65 schreef op 29 december 2011 @ 13:45:
Ik lees ook nog steeds mee en ben het eens met de post van Deva!Dank je Mika! Ik hoop dat er in Nederland snel wat meer discussie op gang komt die verder gaat dan de gebruikelijke discussies over wie de rekeningen moet betalen. En dat mensen het dan ook aandurven te zeggen dat ze 'het' niet snappen. En het idee hebben dat de politici, en de economen 'het' evenmin snappen. En dat dat gevaarlijk is.
Ik lees ook nog steeds mee en ben het eens met de post van Deva!Dank je Mika! Ik hoop dat er in Nederland snel wat meer discussie op gang komt die verder gaat dan de gebruikelijke discussies over wie de rekeningen moet betalen. En dat mensen het dan ook aandurven te zeggen dat ze 'het' niet snappen. En het idee hebben dat de politici, en de economen 'het' evenmin snappen. En dat dat gevaarlijk is.
