Actueel
alle pijlers
Hoe denigrerend, BAH !!
vrijdag 13 september 2013 om 15:50
MONIQUE BURGER
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 14 september 2013 om 15:12
zaterdag 14 september 2013 om 15:15
quote:bluum schreef op 14 september 2013 @ 09:28:
Nooit geweten trouwens dat er een verschil is tussen wat je bij de Albert Heijn doet (boodschappen) en wat je bij de Dirk of de Lidl doet (rondscharrelen). Wat een sneuigheid ten top zeg, alsof het over een stel vette Damduiven gaat op zoek naar een korstje brood.
Mevrouw Burger laat zich aardig in haar kaarten kijken. Wat een geestelijke armoede.
En dan te bedenken dat AH zijn beste tijd ook wel heeft gehad.
Lady snob weet schijnbaar niet dat het al jaren een trend is om zelfs in bezit van Mercedes en bontjas te 'winkelen' bij Aldi en Lidl?
Nooit geweten trouwens dat er een verschil is tussen wat je bij de Albert Heijn doet (boodschappen) en wat je bij de Dirk of de Lidl doet (rondscharrelen). Wat een sneuigheid ten top zeg, alsof het over een stel vette Damduiven gaat op zoek naar een korstje brood.
Mevrouw Burger laat zich aardig in haar kaarten kijken. Wat een geestelijke armoede.
En dan te bedenken dat AH zijn beste tijd ook wel heeft gehad.
Lady snob weet schijnbaar niet dat het al jaren een trend is om zelfs in bezit van Mercedes en bontjas te 'winkelen' bij Aldi en Lidl?
zaterdag 14 september 2013 om 15:29
quote:NYC schreef op 14 september 2013 @ 11:10:
Ik begin mij steeds meer af te vragen wat mevrouw Burger dan precies gezien heeft in haar nette winkel. Want voor mijn ogen doemen nu beelden op die ik gezien heb van foto's van armoede, werkzoekenden, de gaarkeukens etc. in de jaren dertig van de vorige eeuw.
Niet dat ik wil zeggen dat er nu geen armoede is, maar ik denk dat deze mevrouw echt overdrijft in haar omschrijving.
Overigens zie ik in die keurige boekhandels juist vrij regelmatig van die ongewassen mannetjes in jasjes met gaten en vlekken, een beetje riekend, maar ik zag in die mannetjes altijd het type 'zoldergeleerde/verstrooide professor'.
Mevrouw heeft het vooroordeel trouwens ook wel weer bevestigd. Oké, misschien komen deze mensen verder NOOIT in een boekhandel, kopen ze nooit een boek, maar wellicht lezen ze wel dit éne, gratis verkregen boek.
Of verkoopt de literaire boekhandel liever aan de snob, die wel het geld heeft om de complete Russische bibliotheek in imposante boekenkasten ten toon te stellen, enkel om indruk te maken?
De uitgever gaf het enkele jaren geleden zelf al toe:
http://boeken.vpro.nl/art ... we-Tsjechovvertaling.htmlJa, dat schrijft ze ook. Ze is er niet rouwig om dat deze mensen doorgaans niet in haar winkel komen, want er valt toch niets aan te verdienen. Bovendien kunnen ze niet pinnen volgens haar.
Ik begin mij steeds meer af te vragen wat mevrouw Burger dan precies gezien heeft in haar nette winkel. Want voor mijn ogen doemen nu beelden op die ik gezien heb van foto's van armoede, werkzoekenden, de gaarkeukens etc. in de jaren dertig van de vorige eeuw.
Niet dat ik wil zeggen dat er nu geen armoede is, maar ik denk dat deze mevrouw echt overdrijft in haar omschrijving.
Overigens zie ik in die keurige boekhandels juist vrij regelmatig van die ongewassen mannetjes in jasjes met gaten en vlekken, een beetje riekend, maar ik zag in die mannetjes altijd het type 'zoldergeleerde/verstrooide professor'.
Mevrouw heeft het vooroordeel trouwens ook wel weer bevestigd. Oké, misschien komen deze mensen verder NOOIT in een boekhandel, kopen ze nooit een boek, maar wellicht lezen ze wel dit éne, gratis verkregen boek.
Of verkoopt de literaire boekhandel liever aan de snob, die wel het geld heeft om de complete Russische bibliotheek in imposante boekenkasten ten toon te stellen, enkel om indruk te maken?
De uitgever gaf het enkele jaren geleden zelf al toe:
http://boeken.vpro.nl/art ... we-Tsjechovvertaling.htmlJa, dat schrijft ze ook. Ze is er niet rouwig om dat deze mensen doorgaans niet in haar winkel komen, want er valt toch niets aan te verdienen. Bovendien kunnen ze niet pinnen volgens haar.
odi et amo
zaterdag 14 september 2013 om 15:47
Chips, doe ook altijd de boodschappen bij Dirk en de Lidl.....koop mijn boeken op het Boekenfestijn....niet meer in de winkel....ai...(Propje neemt zich wel voor om voortaan te 'scharrelen' in de supermarkt klinkt gezellig )
Ik dacht toen ik de collum las dat boekenwijsheid geen levenswijsheid hoeft te betekenen, als deze mevr nog een puber was alla, dan is je wereldbeeld nog wat zwart/ wit maar het lijkt me een 30+ ?
Kan me overigens goed voorstellen dat als je opeens een heel ander publiek dan doorgaans over de vloer krijgt je wel staat te kijken, maar vind dat er een heel onaangenaam toontje wordt aangeslagen.
Ik dacht toen ik de collum las dat boekenwijsheid geen levenswijsheid hoeft te betekenen, als deze mevr nog een puber was alla, dan is je wereldbeeld nog wat zwart/ wit maar het lijkt me een 30+ ?
Kan me overigens goed voorstellen dat als je opeens een heel ander publiek dan doorgaans over de vloer krijgt je wel staat te kijken, maar vind dat er een heel onaangenaam toontje wordt aangeslagen.
zaterdag 14 september 2013 om 15:58
quote:NYC schreef op 13 september 2013 @ 20:09:
Maakt het niet gewoon hebberigheid van de Hollander zichtbaar, wanneer er ergens gratis wat te halen valt?
Jij snapt het !
Natuurlijk gaat het om hebberigheid.
Lager opgeleiden weten niet eens dat zij een gratis boek kunnen afhalen, want zij zijn te lui om te lezen.
Ik spreek uit eigen ervaring.
Maakt het niet gewoon hebberigheid van de Hollander zichtbaar, wanneer er ergens gratis wat te halen valt?
Jij snapt het !
Natuurlijk gaat het om hebberigheid.
Lager opgeleiden weten niet eens dat zij een gratis boek kunnen afhalen, want zij zijn te lui om te lezen.
Ik spreek uit eigen ervaring.
maandag 16 september 2013 om 08:53
quote:goedzo schreef op 14 september 2013 @ 15:58:
[...]
Jij snapt het !
Natuurlijk gaat het om hebberigheid.
Lager opgeleiden weten niet eens dat zij een gratis boek kunnen afhalen, want zij zijn te lui om te lezen.
Ik spreek uit eigen ervaring.
dus.. omdat het gratis is, wil iedereen het hebben?
of.. omdat het en speciaal boek is? Want voor 5 euro hadden deze mensen het misschien ook wel willen hebben, alleen kan zelfs 5 euro voor een aantal mensen nog te veel zijn. Vandaar gratis.
Ik had er best voor willen betalen..
Ik heb 'm verdeuri nog niet eens.
[...]
Jij snapt het !
Natuurlijk gaat het om hebberigheid.
Lager opgeleiden weten niet eens dat zij een gratis boek kunnen afhalen, want zij zijn te lui om te lezen.
Ik spreek uit eigen ervaring.
dus.. omdat het gratis is, wil iedereen het hebben?
of.. omdat het en speciaal boek is? Want voor 5 euro hadden deze mensen het misschien ook wel willen hebben, alleen kan zelfs 5 euro voor een aantal mensen nog te veel zijn. Vandaar gratis.
Ik had er best voor willen betalen..
Ik heb 'm verdeuri nog niet eens.
Later is nu
maandag 16 september 2013 om 08:59
maandag 16 september 2013 om 11:01
Monique is geen dom vrouwtje met een dom meninkje. Monique heeft voldaan aan een verzoek van Boekblad.nl om haar ervaringen met de uitgifte van het Droomboek op papier te zetten. Het stuk is nooit bedoeld geweest voor publicatie en geeft feitelijk weer wat er in haar winkel gebeurde nadat de vouchers voor het Droomboek waren verspreid. (Volkskrant 16-9-2013, pagina 10) Pas na aandringen van de zeer enthousiaste redactie van Boekblad heeft Monique de verkeerde beslissing genomen dat het als column ingezet mocht worden. The rest is history.
Monique is een inspirerende, warme vrouw en ik ben blij dat zij al een hele poos deel uitmaakt van mijn leven. Ze is waardevol voor de buurt waarin zij woont en is geliefd om wat zij doet. Gelukkig weten haar vaste klanten en haar vrienden dat.
Monique is een inspirerende, warme vrouw en ik ben blij dat zij al een hele poos deel uitmaakt van mijn leven. Ze is waardevol voor de buurt waarin zij woont en is geliefd om wat zij doet. Gelukkig weten haar vaste klanten en haar vrienden dat.
Accidentally in love
maandag 16 september 2013 om 12:20
Dat heb ik gelezen, ja. En ik las ook dat meer boekhandelaren zich geconfronteerd zagen met 'ongebruikelijke taferelen' rondom dat Droomboek.
Ik denk ook niet dat deze dame expres heeft willen kwetsen, maar denken dat je een badinerende zin als 'En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen.' ongestraft het web op kunt slingeren, is wel degelijk dom te noemen. En dan heb ik het nog niet eens over de rare gedachtegang en kromme redeneringen die schuil gaan achter het hele stuk. Dat het nooit voor publicatie bedoeld is geweest, doet daar niets aan af.
Ik denk ook niet dat deze dame expres heeft willen kwetsen, maar denken dat je een badinerende zin als 'En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen.' ongestraft het web op kunt slingeren, is wel degelijk dom te noemen. En dan heb ik het nog niet eens over de rare gedachtegang en kromme redeneringen die schuil gaan achter het hele stuk. Dat het nooit voor publicatie bedoeld is geweest, doet daar niets aan af.
maandag 16 september 2013 om 13:06
Als je die zin badinerend noemt heb je werkelijk geen idee wat zich in die winkel heeft afgespeeld. Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die zich niet een situatie voor kunnen stellen waarin je verschrikkelijk moet lachen, maar waar de gelegenheid of het publiek zich er niet voor leent om dat zomaar te laten gebeuren. Monique heeft absoluut niemand uitgelachen, maar ingeschat dat het in sommige situaties voor zichzelf en de aanwezigen beter was om even uit het zicht te verdwijnen. Wanneer er zich om je heen situaties afspelen die in een aflevering Van Loenatik niet zouden misstaan is het soms beter om niet in de lach te schieten waar iedereen bij is. Dat is juist respectvol en heel erg begrijpelijk. Ze heeft door zich even terug te trekken de mensen juist in hun waarde gelaten.
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Accidentally in love
maandag 16 september 2013 om 13:16
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 13:06:
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Dit is zeker waar: het is belachelijk dat het uiten van je mening wordt beantwoord met het vernielen van je winkel. Volslagen ongepast en ik hoop dat de mensen die ervoor verantwoordelijk zijn gepakt worden.
Ik geloof ook meteen dat het niet de bedoeling was om mensen te kwetsen. En ik vertoon ook wel eens een politiek incorrecte reactie als ik onbeschofte of vreemde mensen tegenkom. Maar die houd ik dan voor mezelf. Ik zou dat nooit publiceren in een veelgelezen tijdschrift of op internet. In die zin vind ik dat Monique Burger een misrekening heeft gemaakt (net als de mensen die het stuk hebben geplaatst). Niet alles wat je denkt is ook geschikt voor publicatie en ze had kunnen weten dat mensen hier boos om zouden worden. Natuurlijk vind ik niet dat alles wat eventueel beledigend zou kunnen zijn ook maar niet gepubliceerd zou moeten worden. Maar voor iemand die zichzelf als beschaafd beschouwt vind ik het niet erg verfijnd om in het openbaar zo hard over mensen te oordelen. Het rechtvaardigt de gewelddadige reacties absoluut niet, maar erg handig was het ook niet.
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Dit is zeker waar: het is belachelijk dat het uiten van je mening wordt beantwoord met het vernielen van je winkel. Volslagen ongepast en ik hoop dat de mensen die ervoor verantwoordelijk zijn gepakt worden.
Ik geloof ook meteen dat het niet de bedoeling was om mensen te kwetsen. En ik vertoon ook wel eens een politiek incorrecte reactie als ik onbeschofte of vreemde mensen tegenkom. Maar die houd ik dan voor mezelf. Ik zou dat nooit publiceren in een veelgelezen tijdschrift of op internet. In die zin vind ik dat Monique Burger een misrekening heeft gemaakt (net als de mensen die het stuk hebben geplaatst). Niet alles wat je denkt is ook geschikt voor publicatie en ze had kunnen weten dat mensen hier boos om zouden worden. Natuurlijk vind ik niet dat alles wat eventueel beledigend zou kunnen zijn ook maar niet gepubliceerd zou moeten worden. Maar voor iemand die zichzelf als beschaafd beschouwt vind ik het niet erg verfijnd om in het openbaar zo hard over mensen te oordelen. Het rechtvaardigt de gewelddadige reacties absoluut niet, maar erg handig was het ook niet.
De maatschappij maakt jou echt niet gek, dat doe je zelf veel beter (bootje_op_de_golven)
maandag 16 september 2013 om 13:35
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 13:06:
Als je die zin badinerend noemt heb je werkelijk geen idee wat zich in die winkel heeft afgespeeld. Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die zich niet een situatie voor kunnen stellen waarin je verschrikkelijk moet lachen, maar waar de gelegenheid of het publiek zich er niet voor leent om dat zomaar te laten gebeuren. Monique heeft absoluut niemand uitgelachen, maar ingeschat dat het in sommige situaties voor zichzelf en de aanwezigen beter was om even uit het zicht te verdwijnen. Wanneer er zich om je heen situaties afspelen die in een aflevering Van Loenatik niet zouden misstaan is het soms beter om niet in de lach te schieten waar iedereen bij is. Dat is juist respectvol en heel erg begrijpelijk. Ze heeft door zich even terug te trekken de mensen juist in hun waarde gelaten.
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Voor de duidelijkheid: ik ben het helemaal eens met je laatste alinea. Wat mij betreft heeft Monique (overigens had ik nog nooit van haar gehoord en dat hele Droomboek kan me gestolen worden, maar dat terzijde) absoluut recht op haar mening en mag ze die ook ongehinderd spuien.
Voor mij zit de kneep hem in dat uitlachen van mensen. Daarmee bewijst ze zich mijlenver verheven te voelen boven al die bonnenwapperaars met rotte tanden en hulpstukken in haar winkel die het niet zo goed hebben getroffen. Dat is de inconstentie in haar stuk (en trouwens ook in jouw post hierboven) en dat maakt ook haar uitleg achteraf uitermate ongeloofwaardig.
Als je die zin badinerend noemt heb je werkelijk geen idee wat zich in die winkel heeft afgespeeld. Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die zich niet een situatie voor kunnen stellen waarin je verschrikkelijk moet lachen, maar waar de gelegenheid of het publiek zich er niet voor leent om dat zomaar te laten gebeuren. Monique heeft absoluut niemand uitgelachen, maar ingeschat dat het in sommige situaties voor zichzelf en de aanwezigen beter was om even uit het zicht te verdwijnen. Wanneer er zich om je heen situaties afspelen die in een aflevering Van Loenatik niet zouden misstaan is het soms beter om niet in de lach te schieten waar iedereen bij is. Dat is juist respectvol en heel erg begrijpelijk. Ze heeft door zich even terug te trekken de mensen juist in hun waarde gelaten.
Dat ze dingen heeft opgeschreven die ze beter voor zichzelf had kunnen houden staat absoluut buiten kijf. Ik blijf echter wel van mening dat bekladding, een steen tegen je raam en de verschrikkelijke verwensingen die ze heeft gekregen een buitengewoon ongepaste reactie zijn op het schrijven van een stuk waarin zij vertelt wat er zich de afgelopen week in haar winkel heeft afgespeeld.
Voor de duidelijkheid: ik ben het helemaal eens met je laatste alinea. Wat mij betreft heeft Monique (overigens had ik nog nooit van haar gehoord en dat hele Droomboek kan me gestolen worden, maar dat terzijde) absoluut recht op haar mening en mag ze die ook ongehinderd spuien.
Voor mij zit de kneep hem in dat uitlachen van mensen. Daarmee bewijst ze zich mijlenver verheven te voelen boven al die bonnenwapperaars met rotte tanden en hulpstukken in haar winkel die het niet zo goed hebben getroffen. Dat is de inconstentie in haar stuk (en trouwens ook in jouw post hierboven) en dat maakt ook haar uitleg achteraf uitermate ongeloofwaardig.
maandag 16 september 2013 om 14:20
Ze heeft geen mensen uitgelachen. Er hebben zich in de winkel hilarische taferelen afgespeeld, vooral tussen klanten onderling. Juist omdat ze niemand het idee wilde geven dat ze iemand aan het uitlachen was, heeft ze zich af en toe even terug getrokken. Als jij uit hoe zij het beschrijft opmaakt dat er mensen uitgelachen zijn ben ik van mening dat wij elkaar niet begrijpen. Ik snap in ieder geval heel goed hoe zij deze passage heeft bedoeld en ik kan mij de situatie heel goed voorstellen.
Accidentally in love
maandag 16 september 2013 om 15:38
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 14:20:
Ze heeft geen mensen uitgelachen. Niet in hun gezicht nee, zo laag bij de grond was ze wel. Juist omdat ze niemand het idee wilde geven dat ze iemand aan het uitlachen was, heeft ze zich af en toe even terug getrokken. Oh, dus ze lachte mensen WEL uit. Als jij uit hoe zij het beschrijft opmaakt dat er mensen uitgelachen zijn ben ik van mening dat wij elkaar niet begrijpen. Of jij bent degene die zaken die krom zijn recht wil praten. Ik snap in ieder geval heel goed hoe zij deze passage heeft bedoeld en ik kan mij de situatie heel goed voorstellen.
Hoe dan ook, mevrouw Burger heeft met haar ondoordachte actie het voor elkaar gekregen dat er heel veel over haar en haar winkel wordt gesproken. In negatieve zin dan.
En de beste reclame is goede reclame maar de snelste reclame is SLECHTE reclame.
Ze heeft geen mensen uitgelachen. Niet in hun gezicht nee, zo laag bij de grond was ze wel. Juist omdat ze niemand het idee wilde geven dat ze iemand aan het uitlachen was, heeft ze zich af en toe even terug getrokken. Oh, dus ze lachte mensen WEL uit. Als jij uit hoe zij het beschrijft opmaakt dat er mensen uitgelachen zijn ben ik van mening dat wij elkaar niet begrijpen. Of jij bent degene die zaken die krom zijn recht wil praten. Ik snap in ieder geval heel goed hoe zij deze passage heeft bedoeld en ik kan mij de situatie heel goed voorstellen.
Hoe dan ook, mevrouw Burger heeft met haar ondoordachte actie het voor elkaar gekregen dat er heel veel over haar en haar winkel wordt gesproken. In negatieve zin dan.
En de beste reclame is goede reclame maar de snelste reclame is SLECHTE reclame.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 16 september 2013 om 15:49
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
Accidentally in love
maandag 16 september 2013 om 16:18
Ik bedoel het niet scheldend, maar het treft me dat een 'bevlogen, sociale vrouw' in haar reactie op de commotie die ontstaat nadat zij mensen op een -in mijn ogen onaangename- bepaalde manier heeft weggezet, komt met : Ik vind het heel erg dat armoede mensen zo in hun waardigheid kan aantasten.
In mijn ogen is zij zélf degene die mensen in hun waardigheid aantast.
In mijn ogen is zij zélf degene die mensen in hun waardigheid aantast.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 16 september 2013 om 16:25
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 15:49:
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
Ach hou toch op!
Als je niet ziet hoe belachelijk het is wat deze vrouw heeft geschreven dan heb je wel een enorme plaat voor kop. Je kunt best vertellen over je ervaringen maar zo praten over medemensen is in mijn ogen echt denigrerend.
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
Ach hou toch op!
Als je niet ziet hoe belachelijk het is wat deze vrouw heeft geschreven dan heb je wel een enorme plaat voor kop. Je kunt best vertellen over je ervaringen maar zo praten over medemensen is in mijn ogen echt denigrerend.
