Actueel
alle pijlers
Hoe denigrerend, BAH !!
vrijdag 13 september 2013 om 15:50
MONIQUE BURGER
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Monique Burger is eigenaar van De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam.
BEST GELEZEN - BURGER
Monique Burger: 'Droomboek' maakt armoede zichtbaar
Net als bij veel andere boekhandels heeft het Droomboek bij De Nieuwe Boekhandel in Amsterdam voor extra aanloop gezorgd. Wat hierdoor ineens zichtbaar werd, is de armoede. ‘Het is niet de greediness waarmee mensen hun gratis boek “opeisen”, maar de armoede waarvan ik schrik’, schrijft eigenaar Monique Burger.
Ik loop al dagenlang aan de mensen te denken die het Droomboek komen afhalen. Honderden in een paar dagen, overweldigend veel. Een geweldige actie van de CPNB om de boekhandel als afhaalpunt in te zetten en niet Albert Heijn of Primera of wat dan ook.
Honderden nieuwe gezichten. Ik schat dat slechts 5 procent van onze vaste klantenkring naast hun ‘gewone’ aankopen ook het Droomboek komt halen. Ook komen deze vaste klanten nooit met alléén het bonnetje. Ze leggen eerst de boeken van hun keuze op de toonbank en diepen daarna uit de krochten van hun tassen en zakken een verkreukeld afhaalbonnetje op, zo van: ik ben toch wel nieuwsgierig.
Hoe zij dat doen staat in schril contrast tot al die honderden nieuwe ‘klanten’ die met hun bonnetje vooruitgestoken doelgericht op de toonbank afbenen, soms met verbeten trek: er zal toch nog wel een exemplaar voor mij zijn? Ik MOET dat boek, ik heb er RECHT op.
Toen ik donderdagochtend de winkel opende, stond er al een lange rij mensen voor de deur. Een verrukkelijk gezicht. Zo wil je het toch, als boekhandel! Het gebeurt wel vaker dat er een páár mensen staan te wachten tot de deur opengaat (meestal jonge ouders met kinderwagens die net het oudste broertje of zusje naar school hebben gebracht, op hun papa- of mamadag), maar tientallen, op een kluitje? Die, als er iemand bij komt die aan de deur gaat voelen, hard gaan roepen: ‘Hoho, wij waren hier eerst’? (Echt gebeurd.)
Maar ik schrik er ook van. Niet van de greediness waarmee deze mensen hun gratis boek ‘opeisen’, maar van de armoede. Ongeschoren, ongewassen, ongekamd, dik, uitgezakt, kreupel, rotte tanden, stinkend, met looprekken en hulpmiddelen die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien, ruw, onbeleefd, nauwelijks pratend: soms steken ze alleen het bonnetje toe – ook wanneer ik met andere klanten bezig ben af te rekenen, totaal gespeend van enig gevoel voor sociale verhoudingen of omgangsregels.
Ik neem het ze niet eens kwalijk. Dit is echte armoede, zoals ik het eigenlijk nooit zie. Het onttrekt zich aan mijn waarneming: in Bos en Lommer liggen (nog) geen zwervers op straat en is er geen openlijk alcoholisme, er zijn geen junks en geen hoeren – dat zijn de uitwassen van de binnenstad, die natuurlijk veel aantrekkelijker is vanwege het grote aantal toeristen dat je kunt beroven of het vele nog prima eetbare voedsel dat overal in de vuilnisbakken wordt gegooid. En de armste mensen zitten binnen, blijkbaar. Of ze scharrelen door de Dirk van den Broek, of de Lidl.
Wat ik me ook realiseer is dat ik door ons pin-onlybeleid deze ‘kopers’ nooit in de winkel krijg. Een paar van hen heeft dat ook letterlijk tegen me gezegd (bozig). Toen moest ik ineens terugdenken aan de oude winkel, Omta, waar ik hen destijds wel degelijk heb gezien, meestal om een losse envelop of een Bic-pen te kopen. Nooit een boek. Geen geld voor. En als ze de deur uitgaan, nemen ze afgepast kleingeld mee: ze weten precies wat ze kunnen kopen, en meer mag niet. Dus pasjes hebben ze niet of gebruiken ze niet. En daardoor zie ik ze niet. Ik ben er niet rouwig om, moet ik eerlijk zeggen. Door onze keuze voor pin-only hebben we – onbewust – een heel fatsoenlijk publiek ‘gecreëerd’, waarmee het aangenaam werken is, waarmee een goed rendement te behalen is. Als ik me voorstel dat ik ook losse enveloppen zou verkopen en hoeveel tijd ik dan per klant bezig zou zijn… Dit soort gesprekken gaat langzaam, je krijgt er vaak hele levensverhalen bij.
Ik weet niet hoe het bij andere boekhandels zit. Ik zie af en toe iets voorbijkomen op Facebook of Twitter, maar ik vermoed dat men zich inhoudt en dat doe ik eigenlijk ook, ik wil er niets over zeggen. Omdat ik zo geschokt ben door de armoede die ineens zichtbaar wordt. (Wat weet onze Koning daarvan?) Wij hebben tot nu toe elke, élke bonnetjeszwaaier met evenveel aandacht en plezier geholpen. En natuurlijk steken we onvermoeibaar in elk Droomboek onze nieuwsbrief, nodigden we onvermoeibaar iedereen uit voor onze derde verjaardag, bieden we iedereen koffie en taart aan, wijzen we iedereen op de komende auteursbezoeken (de eerste is David Vann), vertellen we iedereen dat ze ook via onze webshop kunnen bestellen, dat we Facebooken en Twitteren – je weet tenslotte maar nooit, en je moet iedere kans aangrijpen. Als we dan te horen krijgen: ik heb toch geen computer, dan glimlachen we onvermoeibaar. En soms heb ik zo verschrikkelijk veel plezier dat ik, buiten het zicht van de klanten, naar de keuken moet rennen om te lachen. Dat ook weer.
Al met al kost het ons bergen energie, en inpakpapier, en tasjes (en soms kunnen we door de lange rij onze echte boekenkopers minder goed helpen, dat vind ik wel erg) maar het leert me ook deemoedig te zijn, en het schenkt me ook nieuwe inzichten. Wéér zoiets bijzonders aan het werken in een boekhandel.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
maandag 16 september 2013 om 16:29
Ik hoef overigens geen voet in haar zo leuke boekwinkel te zetten om haar aan het werk te zien ( wat is er zo bijzonder te zien aan iemand die een boek afrekent?) omdat er in mijn dorp een geweldige boekwinkel zit met personeel dat iedereen, ik zeg iedereen, ongeacht uit welke buurt je ook komt of hoe je eruitziet, elke klant binnen haalt als een koning. Jawel. Het bestaat nog. Daar ben je als klant koning er wordt er niet om je gelachen of zo neerbuigend over je gesproken. Hulde!!!!!
maandag 16 september 2013 om 19:49
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 15:49:
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
En ze schrikt van de armoe? Ze kent het helemaal niet?
Dan ben je in mijn ogen geen bevlogen, sociale vrouw. Iemand die sociaal is weet wat er speelt in de wereld.
Maar deze dame weet niet eens dat er zulke armoede bestaat.
Dat is pas armoe!!
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
En ze schrikt van de armoe? Ze kent het helemaal niet?
Dan ben je in mijn ogen geen bevlogen, sociale vrouw. Iemand die sociaal is weet wat er speelt in de wereld.
Maar deze dame weet niet eens dat er zulke armoede bestaat.
Dat is pas armoe!!
maandag 16 september 2013 om 22:35
quote:Aminah schreef op 16 september 2013 @ 19:49:
Maar deze dame weet niet eens dat er zulke armoede bestaat.
Hou toch op!
In Nederland is er nauwelijks armoede.
Er zijn wel mensen met veel schulden.
Een aantal daarvan voldoet mogelijk aan de beschrijving die Monique Burger geeft aan deze mensen.
De gros van de mensen die dit soort boeken ophalen zijn gewoon hebberig.
Nederlanders staan nu eenmaal altijd in de rij als er iets gratis is.
Het succes van De Wereld Draait Door is daarop gebaseerd.
Ik heb overigens ook geen bon gekregen.
Niet dat het mij iets interesseert.
Graaiers denken daar natuurlijk ander over.
Van mij mogen ze.
Maar deze dame weet niet eens dat er zulke armoede bestaat.
Hou toch op!
In Nederland is er nauwelijks armoede.
Er zijn wel mensen met veel schulden.
Een aantal daarvan voldoet mogelijk aan de beschrijving die Monique Burger geeft aan deze mensen.
De gros van de mensen die dit soort boeken ophalen zijn gewoon hebberig.
Nederlanders staan nu eenmaal altijd in de rij als er iets gratis is.
Het succes van De Wereld Draait Door is daarop gebaseerd.
Ik heb overigens ook geen bon gekregen.
Niet dat het mij iets interesseert.
Graaiers denken daar natuurlijk ander over.
Van mij mogen ze.
dinsdag 17 september 2013 om 13:32
dinsdag 17 september 2013 om 13:33
De mensen in Nederland die onder de armoedegrens leven zijn juist niet die mensen die Monique beschrijft.
Juist de mensen die het financieel écht zwaar hebben doen er alles aan om dat te verbergen en zien er nooit ongewassen met ongepoetste tanden uit.
Mevrouw Burger weet echt niet waar ze over praat.
Wat is er trouwens mis met DWDD? Ik merk hier dat er hier een tikke op neergekeken wordt.
Veel mensen uit mijn werkomgeving (hoogleraren/academici) kijken dagelijks naar DWDD en schamen zich daar echt niet voor. Is vaak een koffiemachinegespreksonderwerp.
Juist de mensen die het financieel écht zwaar hebben doen er alles aan om dat te verbergen en zien er nooit ongewassen met ongepoetste tanden uit.
Mevrouw Burger weet echt niet waar ze over praat.
Wat is er trouwens mis met DWDD? Ik merk hier dat er hier een tikke op neergekeken wordt.
Veel mensen uit mijn werkomgeving (hoogleraren/academici) kijken dagelijks naar DWDD en schamen zich daar echt niet voor. Is vaak een koffiemachinegespreksonderwerp.
dinsdag 17 september 2013 om 19:01
quote:lammy schreef op 17 september 2013 @ 12:37:
Graaiers vind je meestal bij de kaklui. Je moet ze eens zien etentijdens een vergadering. Als het maar gratis is.Klopt, ik heb ooit in een heel duur hotel gezeten waar sommige mensen hun jachten direct voor het hotel aangelegd hadden en wat zag ik 's ochtends aan het ontbijt? Broodjes, fruit etc werden in grote aantallen ingeladen in een tas...
Graaiers vind je meestal bij de kaklui. Je moet ze eens zien etentijdens een vergadering. Als het maar gratis is.Klopt, ik heb ooit in een heel duur hotel gezeten waar sommige mensen hun jachten direct voor het hotel aangelegd hadden en wat zag ik 's ochtends aan het ontbijt? Broodjes, fruit etc werden in grote aantallen ingeladen in een tas...
donderdag 19 september 2013 om 13:16
Goedzo, wat ontzettend fijn voor jou dat jij in een droomwereld leeft en geen armoede in je omgeving kent.
Ik werk in een dorpspraktijk voor een tandarts. Er zijn verschillende mensen inmiddels die wij gratis behandelen, wanneer dat nodig is. Ik zal niet volledig uiteenzetten wat er dan allemaal gebeurd, maar dit gaat vaak over mensen die ziek zijn geworden, hun baan zijn kwijtgeraakt of hun zaak, of die op een heel vervelende manier zijn gescheiden.
Deze mensen vragen meestal nergens om, vaak wordt er bemiddeld door de gemeente of de kerk. Ze schamen zich kapot, wat ze vooral doen is zich zo netjes mogelijk kleden (al valt het dan na een tijdje op dat ze twee sets kleding bezitten) ze verzorgen zich zo goed mogelijk (krijgen altijd van ons proefjes tandpasta en gratis tandenborstels). Zonder uitzondering zijn ze beleefd en heel dankbaar. Met kerst krijgen we vaak cake, of droogbloemen, of iets anders dat zelfgemaakt is. Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
Ik werk in een dorpspraktijk voor een tandarts. Er zijn verschillende mensen inmiddels die wij gratis behandelen, wanneer dat nodig is. Ik zal niet volledig uiteenzetten wat er dan allemaal gebeurd, maar dit gaat vaak over mensen die ziek zijn geworden, hun baan zijn kwijtgeraakt of hun zaak, of die op een heel vervelende manier zijn gescheiden.
Deze mensen vragen meestal nergens om, vaak wordt er bemiddeld door de gemeente of de kerk. Ze schamen zich kapot, wat ze vooral doen is zich zo netjes mogelijk kleden (al valt het dan na een tijdje op dat ze twee sets kleding bezitten) ze verzorgen zich zo goed mogelijk (krijgen altijd van ons proefjes tandpasta en gratis tandenborstels). Zonder uitzondering zijn ze beleefd en heel dankbaar. Met kerst krijgen we vaak cake, of droogbloemen, of iets anders dat zelfgemaakt is. Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
donderdag 19 september 2013 om 16:58
quote:slekire schreef op 19 september 2013 @ 13:16:
Goedzo, wat ontzettend fijn voor jou dat jij in een droomwereld leeft en geen armoede in je omgeving kent.
Ik werk in een dorpspraktijk voor een tandarts. Er zijn verschillende mensen inmiddels die wij gratis behandelen, wanneer dat nodig is. Ik zal niet volledig uiteenzetten wat er dan allemaal gebeurd, maar dit gaat vaak over mensen die ziek zijn geworden, hun baan zijn kwijtgeraakt of hun zaak, of die op een heel vervelende manier zijn gescheiden.
Deze mensen vragen meestal nergens om, vaak wordt er bemiddeld door de gemeente of de kerk. Ze schamen zich kapot, wat ze vooral doen is zich zo netjes mogelijk kleden (al valt het dan na een tijdje op dat ze twee sets kleding bezitten) ze verzorgen zich zo goed mogelijk (krijgen altijd van ons proefjes tandpasta en gratis tandenborstels). Zonder uitzondering zijn ze beleefd en heel dankbaar. Met kerst krijgen we vaak cake, of droogbloemen, of iets anders dat zelfgemaakt is. Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
Fijn dat jij het zo goed kan verwoorden,meestal word er van valse trots gesproken, waar het totaal niet om draait.
Ik had stiekem gehoopt vanaf volgend jaar elke maand bij de tandarts iets te kunnen laten doen,want als je mijn gebit ziet schrik je je kapot, het is dat ik tot we geen geld meer hadden voor de vaste lasten ik naar de tandarts ben geweest anders had ik misschien wel meer afgebroken kiezen gehad.
Maar goed mijn hoop is inmiddels de bodem ingeslagen dankzij meneer Rutte en zijn companen.
Goedzo, wat ontzettend fijn voor jou dat jij in een droomwereld leeft en geen armoede in je omgeving kent.
Ik werk in een dorpspraktijk voor een tandarts. Er zijn verschillende mensen inmiddels die wij gratis behandelen, wanneer dat nodig is. Ik zal niet volledig uiteenzetten wat er dan allemaal gebeurd, maar dit gaat vaak over mensen die ziek zijn geworden, hun baan zijn kwijtgeraakt of hun zaak, of die op een heel vervelende manier zijn gescheiden.
Deze mensen vragen meestal nergens om, vaak wordt er bemiddeld door de gemeente of de kerk. Ze schamen zich kapot, wat ze vooral doen is zich zo netjes mogelijk kleden (al valt het dan na een tijdje op dat ze twee sets kleding bezitten) ze verzorgen zich zo goed mogelijk (krijgen altijd van ons proefjes tandpasta en gratis tandenborstels). Zonder uitzondering zijn ze beleefd en heel dankbaar. Met kerst krijgen we vaak cake, of droogbloemen, of iets anders dat zelfgemaakt is. Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
Fijn dat jij het zo goed kan verwoorden,meestal word er van valse trots gesproken, waar het totaal niet om draait.
Ik had stiekem gehoopt vanaf volgend jaar elke maand bij de tandarts iets te kunnen laten doen,want als je mijn gebit ziet schrik je je kapot, het is dat ik tot we geen geld meer hadden voor de vaste lasten ik naar de tandarts ben geweest anders had ik misschien wel meer afgebroken kiezen gehad.
Maar goed mijn hoop is inmiddels de bodem ingeslagen dankzij meneer Rutte en zijn companen.
donderdag 19 september 2013 om 22:08
Jammer dat het boek alleen opgehaald kan worden bij "echte" boekhandels, waarvan de eigenaren het dan blijkbaar ook nog eens nodig vinden om elitaire pseudo-sociologische verhandelingen te gaan houden.
Je kunt dan voor het oog dan nog zogenaamd zo sociaal bewogen zijn, met een dergelijke verhandeling val je dus gewoon door de mand. SHAME ON YOU, MS. BURGER!
Gewoon lekker naar de bibliotheek gaan op het Bos en Lommerplein, beste mensen; daar kun je lezen wat je wilt zonder dat men zijn of haar neus voor je ophaalt omdat je BOLO-gehalte niet hoog genoeg is.
Je kunt dan voor het oog dan nog zogenaamd zo sociaal bewogen zijn, met een dergelijke verhandeling val je dus gewoon door de mand. SHAME ON YOU, MS. BURGER!
Gewoon lekker naar de bibliotheek gaan op het Bos en Lommerplein, beste mensen; daar kun je lezen wat je wilt zonder dat men zijn of haar neus voor je ophaalt omdat je BOLO-gehalte niet hoog genoeg is.
donderdag 19 september 2013 om 22:26
quote:blue62 schreef op 16 september 2013 @ 15:49:
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
Boekblad heeft inmiddels een reactie geschreven op Boekblad.nl, met mooie genuanceerde reacties van mensen die haar kennen. Ik laat het hier verder bij, want ik ben wel klaar met het gescheld. Monique is geen kakmadam, maar een bevlogen, sociale vrouw die slecht geadviseerd is nadat zij een pijnlijke brief aan een redactie heeft verstuurd. Wie niet verder wil kijken dan dat zal waarschijnlijk nooit een voet zetten in de leukste boekhandel van Amsterdam en niet het plezier ervaren Monique te ontmoeten en haar aan het werk te zien. Er wordt gelukkig door haar (potentiele) klantenkring vooral positief over haar gesproken, dus het zal allemaal wel loslopen met die slechte reclame.
You know how I know? Because I reeaally think so!
donderdag 19 september 2013 om 23:12
Het lijkt erop dat de mensen bij wie het voor de wind gaat erg neerkijken op het arme volk en menen dat zij daar over mogen uitlaten, want ze zijn zo geweldig voor de maatschappij...
Het valt me steeds meer op, ook bij andere topics sla ik wel eens stijl achterover van de arrogantie die sommige mensen hebben.
Kijk mij het eens allemaal geweldig doen, jullie armetierig volk hebben de armoe zelf veroorzaakt 0-o
Het valt me steeds meer op, ook bij andere topics sla ik wel eens stijl achterover van de arrogantie die sommige mensen hebben.
Kijk mij het eens allemaal geweldig doen, jullie armetierig volk hebben de armoe zelf veroorzaakt 0-o
vrijdag 20 september 2013 om 00:11
quote:slekire schreef op 19 september 2013 @ 13:16:
Goedzo, wat ontzettend fijn voor jou dat jij in een droomwereld leeft en geen armoede in je omgeving kent.
Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.
Goedzo, wat ontzettend fijn voor jou dat jij in een droomwereld leeft en geen armoede in je omgeving kent.
Ik ben buitengewoon dankbaar dat ik niet hun pech heb gehad, want dat is meestal de reden.
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.
vrijdag 20 september 2013 om 09:32
quote:goedzo schreef op 20 september 2013 @ 00:11:
[...]
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.
[...]
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.
vrijdag 20 september 2013 om 10:56
quote:goedzo schreef op 20 september 2013 @ 00:11:
[...]
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.En de Efteling is -----> die kant op..
[...]
Pech zoals het verliezen van een baan, vrouw of een verkeerde investering leidt onvermijdelijk tot nare gevoelens.
Niemand zit daarop te wachten, maar ondertussen heeft iedereen dit in zijn leven wel eens keer meegemaakt.
Mensen met scholing of nazaten uit een goed nest kunnen omgaan met dergelijke tegenslagen.
Dit zijn waarschijnlijk de mensen die een droomboek ophalen bij de boekhandel.
Om een boek te lezen moet je immers op school hebben gezeten.
Echte armen hebben die kans niet gehad.En de Efteling is -----> die kant op..
vrijdag 20 september 2013 om 13:01
quote:NYC schreef op 17 september 2013 @ 19:01:
[...]
Klopt, ik heb ooit in een heel duur hotel gezeten waar sommige mensen hun jachten direct voor het hotel aangelegd hadden en wat zag ik 's ochtends aan het ontbijt? Broodjes, fruit etc werden in grote aantallen ingeladen in een tas...
En zaterdagochtend in alle vroegte naar Lidl met tas van appie heyn.
Ik merk het dagelijks, kom veel bij mensen over de vloer. Het meest gastvrij zijn de mensen die het minst hebben.
[...]
Klopt, ik heb ooit in een heel duur hotel gezeten waar sommige mensen hun jachten direct voor het hotel aangelegd hadden en wat zag ik 's ochtends aan het ontbijt? Broodjes, fruit etc werden in grote aantallen ingeladen in een tas...
En zaterdagochtend in alle vroegte naar Lidl met tas van appie heyn.
Ik merk het dagelijks, kom veel bij mensen over de vloer. Het meest gastvrij zijn de mensen die het minst hebben.
vrijdag 20 september 2013 om 15:45
Klare onzin Goedzo, maar volgens mij is dit een beetje poken om het poken, bij dit onderwerp heb ik er niet zo'n zin in, sorry.
En nogmaals, wees maar gewoon heel blij en dankbaar dat het jou en de mensen om jou heen zo goed gaat. Het is echt breekbaarder dan je denkt.
En @ Ronnie Mitchel, wat balen voor je, misschien kan er iets gedaan worden vanuit de bijzondere bijstand, dat zou je bij de gemeente kunnen aanvragen (uiteraard gaat het dan alleen om noodzakelijke sanering).
En nogmaals, wees maar gewoon heel blij en dankbaar dat het jou en de mensen om jou heen zo goed gaat. Het is echt breekbaarder dan je denkt.
En @ Ronnie Mitchel, wat balen voor je, misschien kan er iets gedaan worden vanuit de bijzondere bijstand, dat zou je bij de gemeente kunnen aanvragen (uiteraard gaat het dan alleen om noodzakelijke sanering).
vrijdag 20 september 2013 om 21:33
quote:Dreamer schreef op 20 september 2013 @ 11:28:
Huh? Geldt de leerplicht niet voor arme mensen dan? Dat is nieuw voor mij, eerlijk gezegd.
Nederland kan als een van rijkste landen ter wereld het zich veroorloven om voor al haar burgers een leerplicht op te leggen en een uitkering te regelen voor alle mensen die om wat voor reden dan ook niet kunnen deelnemen aan het arbeidsproces.
Zelfs een Hollandse bijstandsmoeder kan worden voorzien in haar eerste levensbehoefte en daarom ben ik blij dat zij ook haar droomboek kan ophalen om inspiratie op te doen voor haar onvervulde verlangens.
Ik noem dit slim.
Wat is daar mis mee?
Huh? Geldt de leerplicht niet voor arme mensen dan? Dat is nieuw voor mij, eerlijk gezegd.
Nederland kan als een van rijkste landen ter wereld het zich veroorloven om voor al haar burgers een leerplicht op te leggen en een uitkering te regelen voor alle mensen die om wat voor reden dan ook niet kunnen deelnemen aan het arbeidsproces.
Zelfs een Hollandse bijstandsmoeder kan worden voorzien in haar eerste levensbehoefte en daarom ben ik blij dat zij ook haar droomboek kan ophalen om inspiratie op te doen voor haar onvervulde verlangens.
Ik noem dit slim.
Wat is daar mis mee?
