Actueel
alle pijlers
meisje van 13 wil solo rond de wereld zeilen
zaterdag 8 augustus 2009 om 17:08
13-JARIGE OP SOLOZEILTOCHT ROND DE WERELD
De 13-jarige Laura Dekker wil 1 september vertrekken voor een solozeiltocht rond de wereld. Als haar dat lukt, is ze de jongste wereldzeiler ooit.
Record
Dat meldt het AD. Het 13-jarige meisje uit Wijk bij Duurstede zou ruimschoots het record breken van de 17-jarige Amerikaan Zac Sunderland, die twee weken geleden zijn wereldtocht voltooide.
Twijfels
De leerplichtambtenaar van de gemeente Wijk bij Duurstede heeft twijfels bij het idee en heeft een negatief advies uitgebracht. Toch zal de Inspectie van het Onderwijs de reis niet verbieden en ook de Raad van de Kinderbescherming ziet geen bezwaar.
Omvaren voor piraten
Laura, die al sinds haar zesde alleen zeilt, is van plan om eerst naar het zuiden te zeilen richting de Canarische Eilanden. Vervolgens wil ze de Atlantische Oceaan oversteken naar Panama. Via het Panamakanaal komt ze dan uit op de Grote Oceaan. In november 2010 wil ze in Australië aanleggen om vervolgens via de Golf van Aden en het Suezkanaal de Middellandse Zee te bereiken. Twee jaar na haar vertrek wil ze weer in Nederland zijn. Als er nog te veel piraten bij Somalië zijn, vaart ze om.
Huiswerk per mail
Haar huiswerk voor de havo verstuurt ze per e-mail, studeren doet ze zelfstandig. Ook heeft ze met een satelliettelefoon contact met haar ouders. Die zien de reis na enige twijfels helemaal zitten: volgens haar vader in het AD wordt ze zo veel beter op de maatschappij voorbereid dan op school.
bron: RTL nieuws
Als ze mijn dochter was wachtte ze maar mooi tot na haar HAVO- examen! Zal best dat ze dit technisch gezien kan, maar meisjes van 13 horen gewoon op school. Twee jaar lang geen leeftijdsgenoten om je heen lijkt me trouwens funest voor je sociale ontwikkeling op die leeftijd...
De 13-jarige Laura Dekker wil 1 september vertrekken voor een solozeiltocht rond de wereld. Als haar dat lukt, is ze de jongste wereldzeiler ooit.
Record
Dat meldt het AD. Het 13-jarige meisje uit Wijk bij Duurstede zou ruimschoots het record breken van de 17-jarige Amerikaan Zac Sunderland, die twee weken geleden zijn wereldtocht voltooide.
Twijfels
De leerplichtambtenaar van de gemeente Wijk bij Duurstede heeft twijfels bij het idee en heeft een negatief advies uitgebracht. Toch zal de Inspectie van het Onderwijs de reis niet verbieden en ook de Raad van de Kinderbescherming ziet geen bezwaar.
Omvaren voor piraten
Laura, die al sinds haar zesde alleen zeilt, is van plan om eerst naar het zuiden te zeilen richting de Canarische Eilanden. Vervolgens wil ze de Atlantische Oceaan oversteken naar Panama. Via het Panamakanaal komt ze dan uit op de Grote Oceaan. In november 2010 wil ze in Australië aanleggen om vervolgens via de Golf van Aden en het Suezkanaal de Middellandse Zee te bereiken. Twee jaar na haar vertrek wil ze weer in Nederland zijn. Als er nog te veel piraten bij Somalië zijn, vaart ze om.
Huiswerk per mail
Haar huiswerk voor de havo verstuurt ze per e-mail, studeren doet ze zelfstandig. Ook heeft ze met een satelliettelefoon contact met haar ouders. Die zien de reis na enige twijfels helemaal zitten: volgens haar vader in het AD wordt ze zo veel beter op de maatschappij voorbereid dan op school.
bron: RTL nieuws
Als ze mijn dochter was wachtte ze maar mooi tot na haar HAVO- examen! Zal best dat ze dit technisch gezien kan, maar meisjes van 13 horen gewoon op school. Twee jaar lang geen leeftijdsgenoten om je heen lijkt me trouwens funest voor je sociale ontwikkeling op die leeftijd...
zondag 6 september 2009 om 10:20
quote:Zoebie schreef op 06 september 2009 @ 08:59:
Heeft iedereen hier het nieuws gisteren gemist dat moeder niet wil dat Laura gaat. Met het risico dat ze hierdoor haar dochter niet meer ziet. Maar beter een levende dochter die ze niet meer ziet dan een dode dochter. Moeder is overtuigd van haar zeilcapaciteiten, maar er zitten teveel haken en ogen aan de andere aspecten van de tocht. Eindelijk de eerste verstandige in deze hele soap.Jij hebt blijkbaar gemist dat dat al lang en breed besproken is, hier.
Heeft iedereen hier het nieuws gisteren gemist dat moeder niet wil dat Laura gaat. Met het risico dat ze hierdoor haar dochter niet meer ziet. Maar beter een levende dochter die ze niet meer ziet dan een dode dochter. Moeder is overtuigd van haar zeilcapaciteiten, maar er zitten teveel haken en ogen aan de andere aspecten van de tocht. Eindelijk de eerste verstandige in deze hele soap.Jij hebt blijkbaar gemist dat dat al lang en breed besproken is, hier.
zondag 6 september 2009 om 10:45
Het hele interview:
Alles te verliezen'
Ongeveer iedereen kwam de afgelopen maanden aan het woord over Laura Dekker, het meisje dat de wereld rond wil zeilen. Behalve haar moeder, Babs Müller. Zij onthield zich van commentaar uit angst haar dochter kwijt te raken. Tot nu: ‘Liever een levende dochter die ik nooit meer zie, dan een dode.’Door Maud Effting
MAUD EFFTING
‘Als het aan mij ligt, zou ik Laura niet laten gaan. Klaar. De knoop is doorgehakt. Daarmee verziek ik haar droom, maar als moeder kan ik het niet verantwoorden. Als ze dood gaat op zee, zou ik het mezelf nooit vergeven. Ik zou er niet mee kunnen leven. Ik denk dat elke moeder er zo over denkt.’
Ze heeft er al weken buikpijn van. Ze twijfelt. Maar Babs Müller (48), de moeder van solozeilster Laura Dekker, vindt dat ze nu één keer iets moet zeggen over het plan van haar 13-jarige dochter om twee jaar lang alleen over de wereld te zeilen in een boot van iets meer dan 8 meter lang. En ze heeft zojuist een beslissing genomen.
‘Het breekt mijn hart dat ik hierdoor misschien het contact met mijn dochter verlies. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n moeilijk besluit moeten nemen. Maar ik moet de gevolgen van mijn beslissing accepteren. Ik heb liever een levende dochter die ik nooit meer zie, dan een dode dochter.’
Laura, die op 20 september 14 wordt, wil zo snel mogelijk vertrekken om een record te breken; ze wil de jongste solo wereldomzeiler worden. Tijdens haar reis zal ze worden geconfronteerd met windstiltes, stormen, mankementen aan haar boot, slaapgebrek, zeeziekte. Ze krijgt te maken met eenzaamheid; tijdens haar reis stopt ze in diverse havens, maar zal ze ook wekenlang alleen zijn.
De rechter zorgde er vorige week voor al dat Laura niet op korte termijn kan vertrekken door haar een voorlopige ondertoezichtstelling op te leggen. Haar ouders, die gescheiden zijn, worden daardoor beperkt in het ouderlijk gezag. In die twee maanden doet een psycholoog in opdracht van de rechtbank onderzoek naar Laura’s ontwikkeling. Er wordt onder meer bekeken of ze de soloreis psychisch wel aankan.
Maar Müller wil het niet alleen overlaten aan de psycholoog. ‘Ik ben niet laf. Ik wil laten weten hoe ik erover denk. Anders knal ik uit elkaar.’ Daarom doen Müller en haar man Anne Grondsma eenmalig hun verhaal in de Volkskrant. Verder willen ze met rust worden gelaten.
Haar dochter belde een paar maanden geleden, ergens in april. ‘Ze zei: mama, wat zou je ervan vinden als ik in het Guinness Book of Records kwam? Mijn eerste reactie was: ja, dat dacht ik al. Ik wist het meteen. Drie jaar geleden zag ik het al aankomen. Toen zeilde ze in haar eentje op het IJsselmeer. Toen heb ik het meteen gezegd: over een paar jaar wil ze de hele wereld rond.’
Tijdens het telefoongesprek liet Müller meteen merken dat ze het niet zag zitten. ‘Maar Laura zei: als je het me verbiedt, heb je mijn hele leven verziekt, dan wil ik je nooit meer zien. Ik zei: Laura, als je weggaat, dan kan ik twee jaar niet meer slapen. Toen zei ze: ach mam, daar val je alleen al van in slaap.’
Weggelopen
Laura heeft het niet van een vreemde. Haar vader Dick Dekker zeilde al vanaf zijn 12de in zijn eentje op zee. Op zijn 14de zou hij van huis zijn weggelopen. Ook Müller liet op haar 21ste alles achter zich om de wereld in te trekken. Ze sloot zich aan bij het Italiaanse circus, waar ze met paarden ging werken.
‘Ik snap Laura wel’, vertelt ze. ‘Zelf was ik ook zo, al was ik natuurlijk geen 13. Maar ook mijn ouders stierven van de zorgen om mij. Ik weet ook wel dat het Laura’s droom is om dit te doen. Maar is het ook echt háár idee? Komt het helemaal uit haarzelf? Dat is wat ik me steeds afvraag.’
‘Kijk, ik ben hartstikke trots op mijn dochter’, zegt Müller. ‘Ze kan zeilen als de duivel. Dat is het probleem niet. Technisch kan ze het aan. En haar vader zorgt wel dat de boot in orde is. Hij heeft gouden handen.
‘Laura is ook geen doetje. Ze durft beslissingen te nemen. Ik ben met haar naar Langweer geweest tijdens de zeildagen. Het lag vol met boten. De havenmeester dwong haar ergens anders heen te gaan, maar Laura hield gewoon de gang erin. Ze zeilde de box in en klaar. Ze liet zich niet meer verjagen. Door niets en niemand. Toen was ze 11.’
Zelf zeilde Müller zeven jaar lang met de vader van Laura – inmiddels haar ex-man – om de wereld. Ze kent de omstandigheden op zee, ze weet hoe het er in derdewereldhavens aan toe gaat. ‘Laura is een mooi meisje. Dat zien anderen ook. Ze is zo vrolijk en onbevangen dat ze in niemand kwaad ziet.
‘Ik vraag me ook af of ze zich redt als ze lang alleen is, of ziek wordt’, zegt ze. ‘Maar het belangrijkste van alles is: in mijn ogen is ze gewoon nog niet volwassen.’
‘Ze kunnen wel zeggen dat ze haar leeftijdgenoten ver vooruit is’, zegt haar huidige man Grondsma, zelf een binnenvaartschipper. ‘Maar dat is gewoon flauwekul. Ze is een beginnende puber, met alle puberstreken die daarbij horen. Jongens, feesten, noem maar op. Ze is heel normaal.’
Tijdens hun wereldreis in de jaren negentig hielden Laura’s ouders zich in leven door in alle havens baantjes te zoeken. ‘Ik heb overal ter wereld als kinderclown gewerkt’, vertelt Müller. ‘Dick verdiende geld door boten te repareren, keukens in boten te zetten, hij pakte alles aan. Die reis was een fantastische belevenis, al hield ik niet zo fanatiek van zeilen als hij. Ik zie het vooral als een middel om ergens te komen.’ Later volgde ze onder meer opleidingen tot doktersassistente, kleuterleidster, huisschilder en pedicure.
Laura werd in 1995 tijdens de reis aan boord geboren, in een Nieuw-Zeelandse haven. ‘We sloegen Pampers in en we zijn verder gezeild. We hadden onze ups en downs, maar over het algemeen ging het goed. Laura was overal een ster. Ze zwaaide naar iedereen vanuit haar kinderwagentje. Ze vond alles prachtig.’
‘Het was een vrolijk kind. Ze heeft nooit met speelgoed gespeeld. Altijd bezig met onderzoeken, ontdekken. Ze knutselde alles zelf in elkaar. Ze had veel vriendjes en vriendinnetjes. Ze deed ook aparte dingen. In het huis waar we later nog hebben gewoond, schilderde ze de muren vol met zeilboten. En op haar vijfde zette ze met een vriendinnetje haar kamertje thuis onder water, omdat ze zo graag wilde zwemmen.
‘Haar zus Kim (11), die bij ons woont, is precies hetzelfde. Maar zij houdt juist niet zo van zeilen; ze is meer een circuskind. Ze zit op de circusschool en heeft zo haar eigen optredens. Die circusschool heeft ze helemaal zelf geregeld. Toen ze ervan hoorde zei ze meteen: dát wil ik.’
Scheiding
In 2002 liep het mis in het huwelijk van Müller en de vader van Laura: ze scheidden. Laura was toen 6 jaar oud. Over de scheiding wil Müller alleen kwijt dat haar ex-man zeer rechtlijnige ideeën heeft waar hij zich onder geen enkele voorwaarde vanaf laat brengen. ‘Je kunt zeggen wat je wilt, hij doet toch wat hij wil.’
Na de scheiding woonde Laura in eerste instantie de ene week bij haar vader, en de andere week bij haar moeder. Toen dat niet werkte, ging ze uiteindelijk naar haar vader. ‘Ze trok altijd al meer naar hem toe. Ik heb steeds gezegd: ik vind alles best, als het maar goed gaat met de kinderen. Maar achteraf bezien is het de grootste fout van mijn leven om haar daar te laten wonen.’
Laura krijgt van hem een spartaanse opvoeding, vertelt ze. Voorbeelden wil ze niet geven. ‘Hij houdt wel van haar, maar laten we het erop houden dat Laura in haar leven altijd alles zelf heeft moeten regelen. Ze moest alles zelf uitzoeken. Mijn maag draaide zich soms om.’
Daarom is ze bang dat Laura dit niet alleen voor zichzelf wil doen, maar vooral voor haar vader. ‘Ik heb het idee dat hij al jaren bezig is om haar dit in te prenten. Dat ze aan zijn idealen en voorstellingen moet voldoen. Hij heeft haar voorbereid door dingen te zeggen als: hoe zou je het vinden als jij als jongste weg zeilt?
‘Ze is gek gemaakt, denk ik. Kijk, haar vader is alles voor haar. Laura vertrouwt honderd procent op hem. Voor haar telt alleen wat hij zegt. En nu heeft ze zich in haar kop gezet dat ze gaat. Ze snapt niet wat het werkelijk betekent. Ze vindt het alleen maar cool. Ze is een tiener.’
Na het einde van hun huwelijk begon Laura’s vader met het bouwen van een nieuwe boot, een replica van een historisch, Noors schip. Zonder bouwtekeningen. ‘Alles wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen maken’ zegt Müller’s man Anne Grondsma daarover. ‘Hij kan alles bouwen: motoren, een kiel, tanks. En dat kan hij ook nog allemaal in zijn eentje.’
Maar er gebeuren ook minder goede dingen. Zo vermindert het contact tussen Laura en haar moeder in die tijd zienderogen, hoewel Müller talloze pogingen doet om haar te blijven zien. ‘Laura kreeg een steeds negatiever beeld van mij’, vertelt ze. ‘Al vanaf het begin wilde ze niet graag bij ons komen. Ik wil in het midden laten hoe dat komt. Maar elk bezoek moest van mij uit komen. Als ik niets van me liet horen, gebeurde er niets.’
‘Alles bij elkaar hebben we haar van haar 6de tot haar 13de misschien tien weken gezien’, zegt Grondsma. ‘Alleen het afgelopen jaar begon het ineens weer wat beter te gaan’, zegt Müller. ‘Sinds ik alles goed vond. Ik heb nog nooit zoveel contact gehad als de afgelopen maanden.’ Aanvankelijk liet ze namelijk aan haar dochter weten haar plannen te accepteren – uit angst haar dochter te verliezen.
Drie jaar geleden deden ze vergeefse pogingen om Laura bij haar moeder te laten wonen. Aanleiding waren Laura’s solozeiltochten op het IJsselmeer, op haar tiende. ‘Er waren heel veel problemen’, zegt Grondsma. ‘We zijn talloze keren gebeld door sluiswachters, door de rijkspolitie, door andere bezorgde mensen. In Diemen is ze tegengehouden door de havenmeester.
‘Ze heeft ook één keer geprobeerd om haar zusje Kim mee te nemen. Toen werden we gebeld door de moeder van een vriendinnetje, die vroeg of we dat wel goed vonden. Uiteindelijk hebben we Kim van die boot weggehaald.’
Aangifte
Grondsma: ‘Ik heb aangifte gedaan, ben naar de Kinderbescherming geweest, naar Bureau Jeugdzorg. Ik heb alles gedaan, maar niemand wilde naar ons luisteren. We hebben drie rechters gehad. Steeds moesten we weer opnieuw ons verhaal doen. Laura en haar vader zijn ook nooit op komen dagen. Toen Laura 12 jaar was, is die zaak uiteindelijk doodgebloed. Vanaf die leeftijd mocht ze zelf beslissen bij wie ze wilde wonen. Toen zijn wij ermee opgehouden.’
Over de manier waarop de recente rechtszaken zijn verlopen, zijn ze verbijsterd. ‘Babs was graag bij de rechtszaak geweest’, zegt Grondsma. ‘Maar ze heeft gewoon geen uitnodiging gehad. We waren niet op de hoogte dat ze moest verschijnen. Ik ben daar echt woedend over. Voor het opzeggen van het eerste het beste abonnement moet je nog een aangetekende brief sturen. Maar de rechtbank stopt de brief over de rechtszaak van je dochter gewoon in de brievenbus. Die is dus nooit aangekomen bij ons. Daar hadden ze zorgvuldiger mee om moeten gaan.’
Ook het feit dat Laura’s advocaat voortdurend zegt dat beide ouders achter haar reis staan, is hen in het verkeerde keelgat geschoten. Grondsma: ‘Alle beslissingen zijn van Laura en haar vader. Niet van het gezin. Het gezin is er al jaren niet meer.’
Wat er nu gaat gebeuren? Müller heeft geen idee. ‘Ik weet dat ik in ieder geval de verliezer zal zijn. Ik weet ook dat ze het opnieuw zullen proberen. Straks wil ze op haar 14de. Of op haar 15de .’
Alles te verliezen'
Ongeveer iedereen kwam de afgelopen maanden aan het woord over Laura Dekker, het meisje dat de wereld rond wil zeilen. Behalve haar moeder, Babs Müller. Zij onthield zich van commentaar uit angst haar dochter kwijt te raken. Tot nu: ‘Liever een levende dochter die ik nooit meer zie, dan een dode.’Door Maud Effting
MAUD EFFTING
‘Als het aan mij ligt, zou ik Laura niet laten gaan. Klaar. De knoop is doorgehakt. Daarmee verziek ik haar droom, maar als moeder kan ik het niet verantwoorden. Als ze dood gaat op zee, zou ik het mezelf nooit vergeven. Ik zou er niet mee kunnen leven. Ik denk dat elke moeder er zo over denkt.’
Ze heeft er al weken buikpijn van. Ze twijfelt. Maar Babs Müller (48), de moeder van solozeilster Laura Dekker, vindt dat ze nu één keer iets moet zeggen over het plan van haar 13-jarige dochter om twee jaar lang alleen over de wereld te zeilen in een boot van iets meer dan 8 meter lang. En ze heeft zojuist een beslissing genomen.
‘Het breekt mijn hart dat ik hierdoor misschien het contact met mijn dochter verlies. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n moeilijk besluit moeten nemen. Maar ik moet de gevolgen van mijn beslissing accepteren. Ik heb liever een levende dochter die ik nooit meer zie, dan een dode dochter.’
Laura, die op 20 september 14 wordt, wil zo snel mogelijk vertrekken om een record te breken; ze wil de jongste solo wereldomzeiler worden. Tijdens haar reis zal ze worden geconfronteerd met windstiltes, stormen, mankementen aan haar boot, slaapgebrek, zeeziekte. Ze krijgt te maken met eenzaamheid; tijdens haar reis stopt ze in diverse havens, maar zal ze ook wekenlang alleen zijn.
De rechter zorgde er vorige week voor al dat Laura niet op korte termijn kan vertrekken door haar een voorlopige ondertoezichtstelling op te leggen. Haar ouders, die gescheiden zijn, worden daardoor beperkt in het ouderlijk gezag. In die twee maanden doet een psycholoog in opdracht van de rechtbank onderzoek naar Laura’s ontwikkeling. Er wordt onder meer bekeken of ze de soloreis psychisch wel aankan.
Maar Müller wil het niet alleen overlaten aan de psycholoog. ‘Ik ben niet laf. Ik wil laten weten hoe ik erover denk. Anders knal ik uit elkaar.’ Daarom doen Müller en haar man Anne Grondsma eenmalig hun verhaal in de Volkskrant. Verder willen ze met rust worden gelaten.
Haar dochter belde een paar maanden geleden, ergens in april. ‘Ze zei: mama, wat zou je ervan vinden als ik in het Guinness Book of Records kwam? Mijn eerste reactie was: ja, dat dacht ik al. Ik wist het meteen. Drie jaar geleden zag ik het al aankomen. Toen zeilde ze in haar eentje op het IJsselmeer. Toen heb ik het meteen gezegd: over een paar jaar wil ze de hele wereld rond.’
Tijdens het telefoongesprek liet Müller meteen merken dat ze het niet zag zitten. ‘Maar Laura zei: als je het me verbiedt, heb je mijn hele leven verziekt, dan wil ik je nooit meer zien. Ik zei: Laura, als je weggaat, dan kan ik twee jaar niet meer slapen. Toen zei ze: ach mam, daar val je alleen al van in slaap.’
Weggelopen
Laura heeft het niet van een vreemde. Haar vader Dick Dekker zeilde al vanaf zijn 12de in zijn eentje op zee. Op zijn 14de zou hij van huis zijn weggelopen. Ook Müller liet op haar 21ste alles achter zich om de wereld in te trekken. Ze sloot zich aan bij het Italiaanse circus, waar ze met paarden ging werken.
‘Ik snap Laura wel’, vertelt ze. ‘Zelf was ik ook zo, al was ik natuurlijk geen 13. Maar ook mijn ouders stierven van de zorgen om mij. Ik weet ook wel dat het Laura’s droom is om dit te doen. Maar is het ook echt háár idee? Komt het helemaal uit haarzelf? Dat is wat ik me steeds afvraag.’
‘Kijk, ik ben hartstikke trots op mijn dochter’, zegt Müller. ‘Ze kan zeilen als de duivel. Dat is het probleem niet. Technisch kan ze het aan. En haar vader zorgt wel dat de boot in orde is. Hij heeft gouden handen.
‘Laura is ook geen doetje. Ze durft beslissingen te nemen. Ik ben met haar naar Langweer geweest tijdens de zeildagen. Het lag vol met boten. De havenmeester dwong haar ergens anders heen te gaan, maar Laura hield gewoon de gang erin. Ze zeilde de box in en klaar. Ze liet zich niet meer verjagen. Door niets en niemand. Toen was ze 11.’
Zelf zeilde Müller zeven jaar lang met de vader van Laura – inmiddels haar ex-man – om de wereld. Ze kent de omstandigheden op zee, ze weet hoe het er in derdewereldhavens aan toe gaat. ‘Laura is een mooi meisje. Dat zien anderen ook. Ze is zo vrolijk en onbevangen dat ze in niemand kwaad ziet.
‘Ik vraag me ook af of ze zich redt als ze lang alleen is, of ziek wordt’, zegt ze. ‘Maar het belangrijkste van alles is: in mijn ogen is ze gewoon nog niet volwassen.’
‘Ze kunnen wel zeggen dat ze haar leeftijdgenoten ver vooruit is’, zegt haar huidige man Grondsma, zelf een binnenvaartschipper. ‘Maar dat is gewoon flauwekul. Ze is een beginnende puber, met alle puberstreken die daarbij horen. Jongens, feesten, noem maar op. Ze is heel normaal.’
Tijdens hun wereldreis in de jaren negentig hielden Laura’s ouders zich in leven door in alle havens baantjes te zoeken. ‘Ik heb overal ter wereld als kinderclown gewerkt’, vertelt Müller. ‘Dick verdiende geld door boten te repareren, keukens in boten te zetten, hij pakte alles aan. Die reis was een fantastische belevenis, al hield ik niet zo fanatiek van zeilen als hij. Ik zie het vooral als een middel om ergens te komen.’ Later volgde ze onder meer opleidingen tot doktersassistente, kleuterleidster, huisschilder en pedicure.
Laura werd in 1995 tijdens de reis aan boord geboren, in een Nieuw-Zeelandse haven. ‘We sloegen Pampers in en we zijn verder gezeild. We hadden onze ups en downs, maar over het algemeen ging het goed. Laura was overal een ster. Ze zwaaide naar iedereen vanuit haar kinderwagentje. Ze vond alles prachtig.’
‘Het was een vrolijk kind. Ze heeft nooit met speelgoed gespeeld. Altijd bezig met onderzoeken, ontdekken. Ze knutselde alles zelf in elkaar. Ze had veel vriendjes en vriendinnetjes. Ze deed ook aparte dingen. In het huis waar we later nog hebben gewoond, schilderde ze de muren vol met zeilboten. En op haar vijfde zette ze met een vriendinnetje haar kamertje thuis onder water, omdat ze zo graag wilde zwemmen.
‘Haar zus Kim (11), die bij ons woont, is precies hetzelfde. Maar zij houdt juist niet zo van zeilen; ze is meer een circuskind. Ze zit op de circusschool en heeft zo haar eigen optredens. Die circusschool heeft ze helemaal zelf geregeld. Toen ze ervan hoorde zei ze meteen: dát wil ik.’
Scheiding
In 2002 liep het mis in het huwelijk van Müller en de vader van Laura: ze scheidden. Laura was toen 6 jaar oud. Over de scheiding wil Müller alleen kwijt dat haar ex-man zeer rechtlijnige ideeën heeft waar hij zich onder geen enkele voorwaarde vanaf laat brengen. ‘Je kunt zeggen wat je wilt, hij doet toch wat hij wil.’
Na de scheiding woonde Laura in eerste instantie de ene week bij haar vader, en de andere week bij haar moeder. Toen dat niet werkte, ging ze uiteindelijk naar haar vader. ‘Ze trok altijd al meer naar hem toe. Ik heb steeds gezegd: ik vind alles best, als het maar goed gaat met de kinderen. Maar achteraf bezien is het de grootste fout van mijn leven om haar daar te laten wonen.’
Laura krijgt van hem een spartaanse opvoeding, vertelt ze. Voorbeelden wil ze niet geven. ‘Hij houdt wel van haar, maar laten we het erop houden dat Laura in haar leven altijd alles zelf heeft moeten regelen. Ze moest alles zelf uitzoeken. Mijn maag draaide zich soms om.’
Daarom is ze bang dat Laura dit niet alleen voor zichzelf wil doen, maar vooral voor haar vader. ‘Ik heb het idee dat hij al jaren bezig is om haar dit in te prenten. Dat ze aan zijn idealen en voorstellingen moet voldoen. Hij heeft haar voorbereid door dingen te zeggen als: hoe zou je het vinden als jij als jongste weg zeilt?
‘Ze is gek gemaakt, denk ik. Kijk, haar vader is alles voor haar. Laura vertrouwt honderd procent op hem. Voor haar telt alleen wat hij zegt. En nu heeft ze zich in haar kop gezet dat ze gaat. Ze snapt niet wat het werkelijk betekent. Ze vindt het alleen maar cool. Ze is een tiener.’
Na het einde van hun huwelijk begon Laura’s vader met het bouwen van een nieuwe boot, een replica van een historisch, Noors schip. Zonder bouwtekeningen. ‘Alles wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen maken’ zegt Müller’s man Anne Grondsma daarover. ‘Hij kan alles bouwen: motoren, een kiel, tanks. En dat kan hij ook nog allemaal in zijn eentje.’
Maar er gebeuren ook minder goede dingen. Zo vermindert het contact tussen Laura en haar moeder in die tijd zienderogen, hoewel Müller talloze pogingen doet om haar te blijven zien. ‘Laura kreeg een steeds negatiever beeld van mij’, vertelt ze. ‘Al vanaf het begin wilde ze niet graag bij ons komen. Ik wil in het midden laten hoe dat komt. Maar elk bezoek moest van mij uit komen. Als ik niets van me liet horen, gebeurde er niets.’
‘Alles bij elkaar hebben we haar van haar 6de tot haar 13de misschien tien weken gezien’, zegt Grondsma. ‘Alleen het afgelopen jaar begon het ineens weer wat beter te gaan’, zegt Müller. ‘Sinds ik alles goed vond. Ik heb nog nooit zoveel contact gehad als de afgelopen maanden.’ Aanvankelijk liet ze namelijk aan haar dochter weten haar plannen te accepteren – uit angst haar dochter te verliezen.
Drie jaar geleden deden ze vergeefse pogingen om Laura bij haar moeder te laten wonen. Aanleiding waren Laura’s solozeiltochten op het IJsselmeer, op haar tiende. ‘Er waren heel veel problemen’, zegt Grondsma. ‘We zijn talloze keren gebeld door sluiswachters, door de rijkspolitie, door andere bezorgde mensen. In Diemen is ze tegengehouden door de havenmeester.
‘Ze heeft ook één keer geprobeerd om haar zusje Kim mee te nemen. Toen werden we gebeld door de moeder van een vriendinnetje, die vroeg of we dat wel goed vonden. Uiteindelijk hebben we Kim van die boot weggehaald.’
Aangifte
Grondsma: ‘Ik heb aangifte gedaan, ben naar de Kinderbescherming geweest, naar Bureau Jeugdzorg. Ik heb alles gedaan, maar niemand wilde naar ons luisteren. We hebben drie rechters gehad. Steeds moesten we weer opnieuw ons verhaal doen. Laura en haar vader zijn ook nooit op komen dagen. Toen Laura 12 jaar was, is die zaak uiteindelijk doodgebloed. Vanaf die leeftijd mocht ze zelf beslissen bij wie ze wilde wonen. Toen zijn wij ermee opgehouden.’
Over de manier waarop de recente rechtszaken zijn verlopen, zijn ze verbijsterd. ‘Babs was graag bij de rechtszaak geweest’, zegt Grondsma. ‘Maar ze heeft gewoon geen uitnodiging gehad. We waren niet op de hoogte dat ze moest verschijnen. Ik ben daar echt woedend over. Voor het opzeggen van het eerste het beste abonnement moet je nog een aangetekende brief sturen. Maar de rechtbank stopt de brief over de rechtszaak van je dochter gewoon in de brievenbus. Die is dus nooit aangekomen bij ons. Daar hadden ze zorgvuldiger mee om moeten gaan.’
Ook het feit dat Laura’s advocaat voortdurend zegt dat beide ouders achter haar reis staan, is hen in het verkeerde keelgat geschoten. Grondsma: ‘Alle beslissingen zijn van Laura en haar vader. Niet van het gezin. Het gezin is er al jaren niet meer.’
Wat er nu gaat gebeuren? Müller heeft geen idee. ‘Ik weet dat ik in ieder geval de verliezer zal zijn. Ik weet ook dat ze het opnieuw zullen proberen. Straks wil ze op haar 14de. Of op haar 15de .’
zondag 6 september 2009 om 10:47
quote:goedzo schreef op 05 september 2009 @ 22:37:
[...]
Laura is nu eenmaal beter dan jij ooit geweest bent en ooit zal kunnen zijn.
Dit begrijp jij natuurlijk ook wel en dat is meteen de reden dat jij stiekem haar ambities wil laten slijten.
Veel vrouwen op dit forum delen jouw tactiek.
Een heleboel bijdragen zijn door dit weinig zinvol en daarom is moderatie gepast.Ach, ach, ach, wat zielig dat je je tot dit soort argumenten verlaagt, .....en nee, ik woon ook al niet in een vinex-wijk!
[...]
Laura is nu eenmaal beter dan jij ooit geweest bent en ooit zal kunnen zijn.
Dit begrijp jij natuurlijk ook wel en dat is meteen de reden dat jij stiekem haar ambities wil laten slijten.
Veel vrouwen op dit forum delen jouw tactiek.
Een heleboel bijdragen zijn door dit weinig zinvol en daarom is moderatie gepast.Ach, ach, ach, wat zielig dat je je tot dit soort argumenten verlaagt, .....en nee, ik woon ook al niet in een vinex-wijk!
zondag 6 september 2009 om 10:48
quote:goedzo schreef op 05 september 2009 @ 22:37:
[...]
Laura is nu eenmaal beter dan jij ooit geweest bent en ooit zal kunnen zijn.
Dit begrijp jij natuurlijk ook wel en dat is meteen de reden dat jij stiekem haar ambities wil laten slijten.
Veel vrouwen op dit forum delen jouw tactiek.
.
Dan kun je toch niet menen? Grappig hoe mensen worden gemeten en in hokjes worden gestopt.Als je ertegen bent dan weten anderen meteen hoe en waarom en spelen het terug op je eigen leven en blijkbaar onderliggende jaloezie en afgunst.
Wat een argumenten.
Echt met verbazing dit antwoord gelezen.
[...]
Laura is nu eenmaal beter dan jij ooit geweest bent en ooit zal kunnen zijn.
Dit begrijp jij natuurlijk ook wel en dat is meteen de reden dat jij stiekem haar ambities wil laten slijten.
Veel vrouwen op dit forum delen jouw tactiek.
.
Dan kun je toch niet menen? Grappig hoe mensen worden gemeten en in hokjes worden gestopt.Als je ertegen bent dan weten anderen meteen hoe en waarom en spelen het terug op je eigen leven en blijkbaar onderliggende jaloezie en afgunst.
Wat een argumenten.
Echt met verbazing dit antwoord gelezen.
zondag 6 september 2009 om 11:56
Meer en meer (ook door dit interview met de moeder van Laura) roept deze vader associaties op met een documentaire eerder dit jaar over de familie Pondman, vader die zijn vijf kinderen (mijns inziens) volledig indoctrineert om zijn verloren ambities waar te maken. Documentaire werd uitgezonden door Het Uur van de Wolf, en heette 'het familie ensemble'. Volgens mij hier: http://www.nederland2.nl/ ... a/het-uur-van-de-wolf/238 (op 9 maart uitgezonden).
Interessant is ook de discussie tussen deze vader en Ernst Daniel Smid in DWDD: http://www.youtube.com/watch?v=
Niet helemaal ontopic, maar voor wie het interessant vindt.....
Interessant is ook de discussie tussen deze vader en Ernst Daniel Smid in DWDD: http://www.youtube.com/watch?v=
Niet helemaal ontopic, maar voor wie het interessant vindt.....
Peas on earth!
zondag 6 september 2009 om 12:16
quote:Laura is nu eenmaal beter dan jij ooit geweest bent en ooit zal kunnen zijn.Onzin, iedereen heeft zo z'n eigen kwaliteiten.
Zo programmeerde ik mijn eerste computerspelletjes op mijn achtste, maar dat maakt mij heus niet 'beter' dan iemand.
Sterker nog, het gebrekkige realiteitsbesef en de puberale manier waarop ze zich gedraagt laat juist ziet dat het gewoon een doodnormaal pubermeisje is.
Dat ze goed kan zeilen is leuk voor haar, maar verder is ze niet zo speciaal.
Zo programmeerde ik mijn eerste computerspelletjes op mijn achtste, maar dat maakt mij heus niet 'beter' dan iemand.
Sterker nog, het gebrekkige realiteitsbesef en de puberale manier waarop ze zich gedraagt laat juist ziet dat het gewoon een doodnormaal pubermeisje is.
Dat ze goed kan zeilen is leuk voor haar, maar verder is ze niet zo speciaal.
zondag 6 september 2009 om 12:19
Fijn dat het interview er nu staat. Ik werd een paar dagen geleden al bijna voor gek versleten omdat ik het opnam voor de moeder. Heel goed dat die moeder zich nu uitspreekt trouwens. Ik zou net als zij dan maar liever een levende dochter die ze niet ziet (maar denk dat Laura, als ze ouder is, wel beseft waarom die moeder dit nu doet) dan een dode of zwaar beschadigde dochter.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 6 september 2009 om 12:20
Ja Princessopdeerwt....idd doet het aan die vader denken.....die was ook helemaal van de pot gerukt overtuigd van zijn eigen gelijk.
2 experts (zangpedagogen) die zeiden dat een jonge meisje een bepaald stuk niet kon zingen (dat zou haar stem beschadigen) maar wat volgens die vader volkomen onzin was.
Ik kreeg gewoon hoofdpijn van dat gejodel van dat kind.
Maar alla...of topic.
2 experts (zangpedagogen) die zeiden dat een jonge meisje een bepaald stuk niet kon zingen (dat zou haar stem beschadigen) maar wat volgens die vader volkomen onzin was.
Ik kreeg gewoon hoofdpijn van dat gejodel van dat kind.
Maar alla...of topic.
zondag 6 september 2009 om 13:15
quote:Sim69 schreef op 06 september 2009 @ 13:11:
Als iemand zegt "ik zou het mezelf nooit vergeven als ze omkwam", dan zou je je af kunnen vragen of ze kiest om Laura te beschermen, of om zichzelf te beschermen. Loslaten is moeilijker dan vasthouden.Die 'iemand' is haar moeder en ze heeft groot gelijk dat ze als een leeuw vecht voor haar dochter. Ik zou ook mijn kinds leven niet in de weegschaal leggen voor een record, want what's next, dan komt er 3 maanden later een 12 jarige die de wereld rond wil zeilen?
Als iemand zegt "ik zou het mezelf nooit vergeven als ze omkwam", dan zou je je af kunnen vragen of ze kiest om Laura te beschermen, of om zichzelf te beschermen. Loslaten is moeilijker dan vasthouden.Die 'iemand' is haar moeder en ze heeft groot gelijk dat ze als een leeuw vecht voor haar dochter. Ik zou ook mijn kinds leven niet in de weegschaal leggen voor een record, want what's next, dan komt er 3 maanden later een 12 jarige die de wereld rond wil zeilen?
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 6 september 2009 om 13:16
quote:Sim69 schreef op 06 september 2009 @ 13:11:
Als iemand zegt "ik zou het mezelf nooit vergeven als ze omkwam", dan zou je je af kunnen vragen of ze kiest om Laura te beschermen, of om zichzelf te beschermen. Loslaten is moeilijker dan vasthouden.Met dien verstande dat je een kind van 13 dus nog niet lost laat....
Als iemand zegt "ik zou het mezelf nooit vergeven als ze omkwam", dan zou je je af kunnen vragen of ze kiest om Laura te beschermen, of om zichzelf te beschermen. Loslaten is moeilijker dan vasthouden.Met dien verstande dat je een kind van 13 dus nog niet lost laat....
zondag 6 september 2009 om 13:17
quote:Maleficent schreef op 06 september 2009 @ 13:15:
[...]
Die 'iemand' is haar moeder en ze heeft groot gelijk dat ze als een leeuw vecht voor haar dochter. Ik zou ook mijn kinds leven niet in de weegschaal leggen voor een record, want what's next, dan komt er 3 maanden later een 12 jarige die de wereld rond wil zeilen?Ja waarom gaat ze niet gewoon het record touwtje springen verbeteren als record breken zo nodig moet?
[...]
Die 'iemand' is haar moeder en ze heeft groot gelijk dat ze als een leeuw vecht voor haar dochter. Ik zou ook mijn kinds leven niet in de weegschaal leggen voor een record, want what's next, dan komt er 3 maanden later een 12 jarige die de wereld rond wil zeilen?Ja waarom gaat ze niet gewoon het record touwtje springen verbeteren als record breken zo nodig moet?
zondag 6 september 2009 om 13:24
quote:ElCid schreef op 06 september 2009 @ 12:16:
Sterker nog, het gebrekkige realiteitsbesef en de puberale manier waarop ze zich gedraagt laat juist ziet dat het gewoon een doodnormaal pubermeisje is.Ik zou nog verder willen gaan (op de Jansen en Janssen-manier ): Als ik op school een 13-jarig meisje aanspreek en haar mening vraag over Laura Dekker, zal dat meisje Laura voor gek verklaren.
Sterker nog, het gebrekkige realiteitsbesef en de puberale manier waarop ze zich gedraagt laat juist ziet dat het gewoon een doodnormaal pubermeisje is.Ik zou nog verder willen gaan (op de Jansen en Janssen-manier ): Als ik op school een 13-jarig meisje aanspreek en haar mening vraag over Laura Dekker, zal dat meisje Laura voor gek verklaren.
World of Warcraft: Legion
zondag 6 september 2009 om 20:50
quote:toetyfroety schreef op 06 september 2009 @ 13:17:
[...]
Ja waarom gaat ze niet gewoon het record touwtje springen verbeteren als record breken zo nodig moet?
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.
[...]
Ja waarom gaat ze niet gewoon het record touwtje springen verbeteren als record breken zo nodig moet?
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.
zondag 6 september 2009 om 20:53
quote:goedzo schreef op 06 september 2009 @ 20:50:
[...]
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.tsja, dat vinden tieners/pubers wel vaker
[...]
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.tsja, dat vinden tieners/pubers wel vaker
zondag 6 september 2009 om 21:01
quote:goedzo schreef op 06 september 2009 @ 20:50:
[...]
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.
Waar blijft jouw verzoek in het modtopic, ik gun de moderator nog wel wat te lachen op zondag namelijk.
En je pogingen om Willem na te doen mislukken jammerlijk, het lijkt er niet eens op. Willem weet tenminste hoe hij de dames echt op de kast krijgt, jij bent alleen maar een beetje zielig.
[...]
Het staat als een paal boven water dat de mening van haar moeder zwaar meetelt om Laura te laten varen.
Dit neemt niet weg dat haar moeder wel degelijk voor haar beurt heeft gesproken, aldus Laura.
Jouw opmerking is daarom niet noodzakelijk.
Laat Laura met haar moeder en vader praten.
Samen komen zij er wel uit.
Waar blijft jouw verzoek in het modtopic, ik gun de moderator nog wel wat te lachen op zondag namelijk.
En je pogingen om Willem na te doen mislukken jammerlijk, het lijkt er niet eens op. Willem weet tenminste hoe hij de dames echt op de kast krijgt, jij bent alleen maar een beetje zielig.
zondag 6 september 2009 om 21:01
quote:pemberley schreef op 06 september 2009 @ 20:53:
[...]
tsja, dat vinden tieners/pubers wel vaker
In dit geval was het ook wel waar, wat niet wegneemt dat haar moeder veel wijsheid in pacht heeft.
Het is echter niet de bedoeling dat wij de rol overnemen van Laura en haar moeder.
Moderatie is daarom nog steeds gepast.
Ik heb de hulp nodig van de Viva angels en deelnemers van dit forum om na te gaan hoe dit zou moeten plaatsvinden.
Reacties zijn uiteraard welkom.
[...]
tsja, dat vinden tieners/pubers wel vaker
In dit geval was het ook wel waar, wat niet wegneemt dat haar moeder veel wijsheid in pacht heeft.
Het is echter niet de bedoeling dat wij de rol overnemen van Laura en haar moeder.
Moderatie is daarom nog steeds gepast.
Ik heb de hulp nodig van de Viva angels en deelnemers van dit forum om na te gaan hoe dit zou moeten plaatsvinden.
Reacties zijn uiteraard welkom.
zondag 6 september 2009 om 21:06
Wij de rol overnemen van Laura en haar moeder?
Waar héb je het over?
Het halve land discussieert op allerlei manier over deze zaak, nemen die allemaal de rol van Laura en haar moeder over?
Dit is een discussieforum en deze discussie leeft nogal, dat lijkt me niet gek op een discussieforum.
Denk je dat de rechter dit leest en ben je bang dat de Vinexdames van Viva hem/haar wel eens op ideeën zouden kunnen brengen of zo?
Waar héb je het over?
Het halve land discussieert op allerlei manier over deze zaak, nemen die allemaal de rol van Laura en haar moeder over?
Dit is een discussieforum en deze discussie leeft nogal, dat lijkt me niet gek op een discussieforum.
Denk je dat de rechter dit leest en ben je bang dat de Vinexdames van Viva hem/haar wel eens op ideeën zouden kunnen brengen of zo?
zondag 6 september 2009 om 21:36
quote:eleonora schreef op 06 september 2009 @ 21:06:
Dit is een discussieforum en deze discussie leeft nogal, dat lijkt me niet gek op een discussieforum.
Discussie is goed, maar het moet wel gepast zijn.
De discussie tussen Laura en haar moeder is op dit moment belangrijker dan mijn mening hierover en zeker die van jou.
Mijn missie is om de de discussie een andere richting op te sturen en niet belerend te zijn.
Er zijn teveel vrouwen op dit forum die dit wel zijn.
Het is beter om het te hebben over de impact van Laura op jouw doen en laten en die van andere deelnemers aan dit forum.
Voor mij is zij een toonbeeld van een meisje die wil laten zien dat the sky inderdaad the limit is.
Waar vinden wij dit soort personen nog tegenwoordig?
Dit is een discussieforum en deze discussie leeft nogal, dat lijkt me niet gek op een discussieforum.
Discussie is goed, maar het moet wel gepast zijn.
De discussie tussen Laura en haar moeder is op dit moment belangrijker dan mijn mening hierover en zeker die van jou.
Mijn missie is om de de discussie een andere richting op te sturen en niet belerend te zijn.
Er zijn teveel vrouwen op dit forum die dit wel zijn.
Het is beter om het te hebben over de impact van Laura op jouw doen en laten en die van andere deelnemers aan dit forum.
Voor mij is zij een toonbeeld van een meisje die wil laten zien dat the sky inderdaad the limit is.
Waar vinden wij dit soort personen nog tegenwoordig?
