Actueel
alle pijlers
Neuroloog in opspraak
woensdag 28 november 2012 om 17:46
Ik heb even rondgekeken op het forum, maar volgens mij is er nog geen topic over de neuroloog en neurochirurg die gezonde mensen foute diagnoses gaven.
Ik vind het shockerend dat er al aanwijzingen waren in 1990 dat deze meneer zijn werk niet goed deed, en toch al die tijd heeft mogen doorwerken. Hoe kan dat????
link
Ik vind het shockerend dat er al aanwijzingen waren in 1990 dat deze meneer zijn werk niet goed deed, en toch al die tijd heeft mogen doorwerken. Hoe kan dat????
link
zaterdag 5 januari 2013 om 00:58
Ik heb het ook meegekregen, Bankje.
Vanavond was er nieuws op en een journalist had een telefoongesprek met een andere man. De journalist stelde in het Duits een aantal vragen of de andere man Ernst Jansen Steur was. Daar reageerde deze ontkennend, maar de journalist (en mogelijk veel kijkers) zijn niet achterlijk.
Het Klinikum am Gesundbrunnen zei dat het de zaak tot op het bodem zal uitzoeken. Als alles meezit komt hij in elk geval in heel Duitsland nergens meer aan de bak.
Vanavond was er nieuws op en een journalist had een telefoongesprek met een andere man. De journalist stelde in het Duits een aantal vragen of de andere man Ernst Jansen Steur was. Daar reageerde deze ontkennend, maar de journalist (en mogelijk veel kijkers) zijn niet achterlijk.
Het Klinikum am Gesundbrunnen zei dat het de zaak tot op het bodem zal uitzoeken. Als alles meezit komt hij in elk geval in heel Duitsland nergens meer aan de bak.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 5 januari 2013 om 16:22
Wie neemt die man nu eens tegen zichzelf in bescherming? Hij heeft toch een advocaat, (ex)vrouw en tevens kinderarts, 2 kinderen?
Ongelooflijk dat deze man gewoon zijn werk kan blijven doen. En het ligt waarschijnlijk geeneens aan deze man die waarschijnlijk ziek is, maar meer aan zijn omgeving die allemaal een andere kant opkijken!
Ongelooflijk dat deze man gewoon zijn werk kan blijven doen. En het ligt waarschijnlijk geeneens aan deze man die waarschijnlijk ziek is, maar meer aan zijn omgeving die allemaal een andere kant opkijken!
dinsdag 8 januari 2013 om 09:48
Ik begrijp niet dat deze man als arts weer aan de slag kon in een ziekenhuis!
Dat getuigschrift van goede werkzaamheden wat hij heeft laten zien was afdoende?
Is dat de enige referentie waarop iemand voor zo'n functie wordt gekozen?
Googelen ze niet wanneer iemand solliciteert?? Niet dat daar altijd de waarheid te vinden is over iemand, maar negatieve berichten geven minimaal te denken, of zijn aanleiding voor het verkrijgen van grondige, reeële informatie.
Dat Jansen Steur het probeert oké, dat kun je hem niet eens kwalijk nemen, die man is niet goed in zijn bovenkamer.
Maar er zijn toch normale weldenkende personen eromheen die hun verantwoordelijkheid zouden moeten nemen?
Dat getuigschrift van goede werkzaamheden wat hij heeft laten zien was afdoende?
Is dat de enige referentie waarop iemand voor zo'n functie wordt gekozen?
Googelen ze niet wanneer iemand solliciteert?? Niet dat daar altijd de waarheid te vinden is over iemand, maar negatieve berichten geven minimaal te denken, of zijn aanleiding voor het verkrijgen van grondige, reeële informatie.
Dat Jansen Steur het probeert oké, dat kun je hem niet eens kwalijk nemen, die man is niet goed in zijn bovenkamer.
Maar er zijn toch normale weldenkende personen eromheen die hun verantwoordelijkheid zouden moeten nemen?
dinsdag 8 januari 2013 om 09:52
Andersom kan het ook, dat foute artsen hier in NL werken:
NIJMEGEN - Een buitenlandse specialist die in eigen land herhaaldelijk op de vingers is getikt, maar niet geschorst of strafrechtelijk vervolgd, kan in Nederlandse ziekenhuizen aan de slag. Dat stelt Martin Buijsen, hoogleraar gezondheid en recht aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, in een reactie op de affaire-Jansen Steur.
Die Nederlander werd vrijdag ontslagen in een ziekenhuis in het Duitse Heilbron. Hij wordt ervan verdacht dat hij als neuroloog bij het Medisch Spectrum Twente veel foute diagnoses heeft gesteld.
Woordvoerder Wouter van der Horst van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ): "Je kunt niet uitsluiten dat iemand die in het buitenland in de fout is gegaan, hier ook kan werken." Dat vindt ook de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF).
BIG-register
Buijsen verwijst naar het BIG-register. Elke arts die in Nederland praktiseert, moet een BIG-registratie hebben. Het register gaat uit van minimumeisen. Zo moet een buitenlandse arts aantonen dat hij staat geregistreerd. "Als een medicus eerder in het buitenland bijvoorbeeld tien keer is berispt vanwege fouten, hoeft hij dat niet te melden." Hij moet wel aangeven of hij geschorst is of een beroepsverbod heeft.
Het is onduidelijk hoeveel buitenlandse specialisten in Nederland werken. De Inspectie voor de Volksgezondheid registreert hun herkomst niet. Woordvoerder Van der Horst van de NVZ: "Eén ding is zeker: in universitaire ziekenhuizen en in de grensstreek werken veel buitenlandse specialisten."
NIJMEGEN - Een buitenlandse specialist die in eigen land herhaaldelijk op de vingers is getikt, maar niet geschorst of strafrechtelijk vervolgd, kan in Nederlandse ziekenhuizen aan de slag. Dat stelt Martin Buijsen, hoogleraar gezondheid en recht aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, in een reactie op de affaire-Jansen Steur.
Die Nederlander werd vrijdag ontslagen in een ziekenhuis in het Duitse Heilbron. Hij wordt ervan verdacht dat hij als neuroloog bij het Medisch Spectrum Twente veel foute diagnoses heeft gesteld.
Woordvoerder Wouter van der Horst van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ): "Je kunt niet uitsluiten dat iemand die in het buitenland in de fout is gegaan, hier ook kan werken." Dat vindt ook de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF).
BIG-register
Buijsen verwijst naar het BIG-register. Elke arts die in Nederland praktiseert, moet een BIG-registratie hebben. Het register gaat uit van minimumeisen. Zo moet een buitenlandse arts aantonen dat hij staat geregistreerd. "Als een medicus eerder in het buitenland bijvoorbeeld tien keer is berispt vanwege fouten, hoeft hij dat niet te melden." Hij moet wel aangeven of hij geschorst is of een beroepsverbod heeft.
Het is onduidelijk hoeveel buitenlandse specialisten in Nederland werken. De Inspectie voor de Volksgezondheid registreert hun herkomst niet. Woordvoerder Van der Horst van de NVZ: "Eén ding is zeker: in universitaire ziekenhuizen en in de grensstreek werken veel buitenlandse specialisten."
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 8 januari 2013 om 09:55
Zijn enige interview:
In 2009 sprak de in opspraak geraakte oud-neuroloog Ernst J. S. in een interview met NRC Handelsblad over zijn verslaving, foute diagnoses en zijn ondergang. “Ik zie in dat ik niet meer als arts kan werken”, zei hij destijds. Lees het enige interview dat hij ooit gaf hier terug.
Oud-neuroloog Ernst J. S. (63 jaar), in opspraak geraakt door verkeerde diagnoses bij patiënten, ziet in dat hij nooit meer als arts kan werken. Hij is een “gebroken man”, zegt hij zelf. “Ik moet oppassen dat ik niet depressief word.”
Sinds zijn ontslag in een kliniek in het Duitse Bad Laasphe, begin dit jaar, hangt hij maar wat rond. Hij doodt de tijd met internetten, hij schrijft een beetje, “voor mezelf”, en hij bezoekt bij wijze van nabehandeling drie keer per week bijeenkomsten van de Anonieme Alcoholisten (AA) in Nederland en Duitsland, waar hij officieel woont. “Het is afschuwelijk wat mij is overkomen, ellendig, maar het is niets vergeleken met wat ik patiënten heb aangedaan.”
‘IK HEB PATIËNTEN ENORM VEEL SCHADE BEROKKEND’
J. S. erkent dat hij fouten heeft gemaakt, toont berouw. Hij zegt:
“Ik geef toe dat ik foute diagnoses heb gesteld en patiënten onnodig met medicijnen heb behandeld. Ik heb patiënten, hun partners en familieleden enorm veel schade berokkend. Ik heb hun vertrouwen verloren, en dat betreur ik meer dan mijn persoonlijke neergang. Het knaagt elke dag aan mij. Met velen van hen had ik een goed contact. Dat ik dat zo heb geschaad…”
J. S. heeft onder invloed van zijn medicijnverslaving mogelijk tientallen verkeerde diagnoses gesteld toen hij in het ziekenhuis Medisch Spectrum Twente (MST) in Enschede werkte – hij was daar vanaf 1978 in dienst. Hij vertelde patiënten dat ze alzheimer, parkinson of multiple sclerose hadden, terwijl dat niet zo was.
De arts heeft vanaf 1992 tot zijn vertrek in 2003 gedisfunctioneerd, concludeerde onlangs de door het ziekenhuis ingestelde onderzoekscommissie onder leiding van oud-CDA-senator Wolter Lemstra. J. S. trad solistisch op, voelde zich superieur. Signalen van zijn disfunctioneren zijn jarenlang niet opgepakt, genegeerd of vergoelijkt, meende de commissie. Naaste collega’s, de raad van bestuur, het medisch stafbestuur en de Inspectie voor de Gezondheidszorg, hun viel allemaal wat te verwijten, volgens Lemstra. J.S.:
“Ik was overtuigd van mijn kwaliteiten. Er was niemand in de maatschap die zo goed met patiënten kon omgaan als ik, die zo veel patiënten had en zo veel uren draaide. Moeilijke patiënten werden naar mij doorgestuurd.”
J. S. WILDE ER DAG EN NACHT VOOR ZIJN PATIËNTEN ZIJN
Patiënten droegen hem op handen, en sommige doen dat nog. Zelf zegt de arts dat hij een “helpersyndroom” heeft. Hij wil mensen helpen, er voor ze zijn, dag en nacht – “omnipresent” zijn. “Als je zo veel van je eigen leven investeert in je beroepsleven, en er komen persoonlijke moeilijkheden bij, dan kun je verslaafd raken.”
Tegenover de commissie-Lemstra verklaarde de arts: “Sinds vele jaren was ik onder behandeling bij een gedragspsycholoog vanwege recidiverende depressie, een persoonlijkheidsstoornis van het gemengd narcistisch-borderline type, een posttraumatische stressstoornis na een multitrauma in 1990.” Het heeft niets te maken met de toevoeging in 1994 van zijn moeders naam aan zijn achternaam. “Dat was uit liefde.”
De neuroloog werd in 2003 de toegang tot het Enschedese ziekenhuis ontzegd nadat bleek dat hij medicijnen had gestolen en receptenbriefjes had vervalst. “Beschamend”, zegt hij daar nu over. “Als je verslaafd bent, vind je dat helemaal niet erg, als je het spul maar krijgt. Het gezichtsverlies dat je lijdt, is secundair.”
Hij liet zich voorjaar 2004 vier maanden opnemen in een Schotse verslavingskliniek, Castle Craig. Tijdens de behandeling drong het tot hem door dat hij fouten had gemaakt. “Maar meer in het algemeen. Pas toen er steeds meer klachten kwamen, kreeg ik het inzicht dat ik de pointe had gemist.”
Een paar weken geleden maakte het Openbaar Ministerie in Almelo bekend dat de oud-neuroloog zich voor de rechtbank moet verantwoorden voor mishandeling en valsheid in geschrifte. Justitie heeft tot nu toe elf patiëntendossiers met verkeerde diagnoses geselecteerd voor de strafzaak.
J. S. reageerde op geen enkele publicatie over zijn disfunctioneren. Dit is zijn eerste en voorlopig enige interview. “Ik wil toch wat openheid geven.” Het gebeurt in het kantoor van zijn advocaat, Frank van Gaal uit Wijchen.
NEUROLOOG WIJT ZIJN FOUTEN AAN VERSLAVING
J. S. liet patiënten medicijnen (Exelon) nemen die ze helemaal niet nodig hadden. Hij verzon zogeheten MMSE-scores (Mini Mental State Examination, een korte vragenlijst die een indruk geeft over het functioneren van de hersenen) om het medicijn vergoed te krijgen – justitie vervolgt hem daarvoor:
“Ik schreef het voor aan patiënten bij wie ik dacht dat het een gunstig effect zou hebben op het verloop van hun ziekte. Die score vulde ik in om ze in aanmerking te kunnen laten komen voor die medicijnen. Fout, allemaal fout.”
De oud-neuroloog ontkent dat hij werd gedreven door zucht naar geld of opzienbarende wetenschappelijke resultaten die zijn aanzien konden verhogen. “Dat werp ik verre van mij. Naar Exelon heb ik geen onderzoek gedaan. Het is mijn verslaving geweest.”
Zijn verslaving dateert van 1999, en is niet het gevolg van een ernstig auto-ongeval in 1990, zoals is gesuggereerd. “Het kwam door stress, vooral vanwege problemen thuis.” Meer wil hij daarover niet kwijt:
“Ik sliep slecht en begon met slaapmiddelen. Eerst neem je een tablet voor het slapengaan, dan anderhalve, dan twee. Op het dieptepunt van mijn verslaving, 2002-2003, slikte ik ze ook overdag. Ik nam zes tot zeven tabletten Dormicum of Mogadon.”
De arts schreef de recepten zelf uit:
“Als dat in redelijke mate gebeurt, is daar niks mis mee. Waarom zou je niet zelf een indicatie stellen? Dat het verslavende middelen zijn, kreeg ik pas achteraf in de gaten. Maar dan ben je al slachtoffer, een junk. Je brein functioneert op een nachtpitje.”
J. S. WIJT NEGATIEF RAPPORT AAN SLECHTE BAND MET COLLEGA
Volgens de commissie-Lemstra was al sprake van disfunctioneren sinds 1992. In 1998 beklaagde een collega zich over hem bij de raad van bestuur. In dossiers ontbrak documentatie over diagnoses, meldde hij. Ook vond hij bepaalde medicatie en doseringen ongebruikelijk. Hoe valt dat te verklaren als de medicijnverslaving pas in 1999 begon? J.S.:
“In het rapport van Lemstra wordt alles bij elkaar opgeteld. Slechte dossiers, solistisch optreden, verkeerde diagnoses. Er deugde niks van… Wat mijn collega in 1998 heeft gevonden, zegt wat mij betreft alleen iets over de samenwerking in de maatschap.”
Lemstra omschreef die als moeizaam met hoogoplopende conflicten. Maar er zijn, afgaande op het rapport, ook fouten gemaakt vóór 1999. Zo meldde zich in 1997 Ineke Damink bij hem, met klachten over vergeetachtigheid. Hij stelde alzheimer vast. Een neuroloog in Amsterdam weerlegde die diagnose later. De casus kreeg bekendheid omdat Medisch Spectrum Twente haar klacht afkocht. Ze kreeg op straffe van een boete een zwijgplicht opgelegd en moest haar dossier vernietigen. J. S., na herhaald vragen hierover: “Het kan zijn dat ik ook toen wel eens een fout heb gemaakt, zoals iedereen dat kan gebeuren.”
Over de slordige dossiers zegt hij:
“Ik heb altijd vertrouwd op mijn voortreffelijke geheugen. De dossiers zullen niet altijd leesbaar en compleet zijn geweest, maar alles wat ik van belang vond, stond er in. Na mijn vertrek zijn de dossiers opgeschoond, blijkt nu. Dus eigenlijk kan niemand meer oordelen over wat feitelijk de inhoud is geweest. Je kunt mij nu niet verwijten, wat de commissie-Lemstra doet, dat er sprake was van slecht bijgehouden dossiers. Dat snijdt geen hout. Er is mee gerotzooid.”
‘ALS IK FOUTEN HEB GEMAAKT, DEED IK DAT NIET MET OPZET’
Twijfels over een aantal van zijn studies wuift J. S. weg. Hij staat pal voor zijn wetenschappelijke werk:
“De commissie heeft zich verdiept in het onderzoek met lumbaalpuncties, maar heeft niet kunnen aantonen dat er iets mis mee was. In de periode van mijn verslaving heb ik geen onderzoek meer gedaan.”
Hij sluit uit dat er mensen in de onderzoeken zaten met een verkeerde diagnose. Dat hij bloed liet onderzoeken op erfelijke afwijkingen zonder dat patiënten dat wisten, ook patiënten bij wie hij een verkeerde diagnose stelde, doet hij af met:
“Het is de vraag of ik daar toen toestemming van de patiënt voor nodig had. Als dat zo is, dan heb ik fout gehandeld. Als ik fouten heb gemaakt, heb ik ze gemaakt uit onnozelheid, niet met opzet.”
Na zijn verblijf in de Schotse verslavingskliniek ging J. S. als neuroloog aan de slag in Duitsland, eerst in Bad Fredeburg, later in Bad Laasphe. De afspraken met de Inspectie voor de Gezondheidszorg kwam hij slechts ten dele na: hij informeerde de klinieken niet of in eerste instantie onvoldoende over zijn arbeidsverleden.
Of hij zich niet bezwaard voelde daar aan het werk te gaan, na zijn gedwongen vertrek uit Enschede? “Ik werk heel graag. Ik had toen de indruk dat het goed voor me was, dat het inhoud zou geven aan mijn leven.”
In beide klinieken werd hij ontslagen. In Bad Fredeburg naar eigen zeggen “omdat er niet genoeg patiënten waren”. In Bad Laasphe nadat Nederlandse journalisten hem daar hadden opgezocht. “En als dit soort dingen publiek wordt, dan kan een directie nog maar één ding doen: je verwijderen.”
‘IK ZIE IN DAT IK NIET MEER ALS ARTS KAN WERKEN’
Enkele maanden geleden heeft J. S. zich als neuroloog uitgeschreven uit het BIG-register (een landelijke lijst van medische beroepsbeoefenaren), sinds kort ook als arts: “Ik had even de hoop dat ik als arts in de verslavingszorg aan de slag zou kunnen, maar ik zie in dat het niet meer mogelijk is als arts te werken.”
Dat drukt zwaar op hem:
“Als je mijn temperament en levensinstelling hebt, en als je ziet hoeveel arbeidsvreugde ik altijd heb gehad, dan is het leven dat ik nu leid afschuwelijk. Ik ben kapot.”
In 2009 sprak de in opspraak geraakte oud-neuroloog Ernst J. S. in een interview met NRC Handelsblad over zijn verslaving, foute diagnoses en zijn ondergang. “Ik zie in dat ik niet meer als arts kan werken”, zei hij destijds. Lees het enige interview dat hij ooit gaf hier terug.
Oud-neuroloog Ernst J. S. (63 jaar), in opspraak geraakt door verkeerde diagnoses bij patiënten, ziet in dat hij nooit meer als arts kan werken. Hij is een “gebroken man”, zegt hij zelf. “Ik moet oppassen dat ik niet depressief word.”
Sinds zijn ontslag in een kliniek in het Duitse Bad Laasphe, begin dit jaar, hangt hij maar wat rond. Hij doodt de tijd met internetten, hij schrijft een beetje, “voor mezelf”, en hij bezoekt bij wijze van nabehandeling drie keer per week bijeenkomsten van de Anonieme Alcoholisten (AA) in Nederland en Duitsland, waar hij officieel woont. “Het is afschuwelijk wat mij is overkomen, ellendig, maar het is niets vergeleken met wat ik patiënten heb aangedaan.”
‘IK HEB PATIËNTEN ENORM VEEL SCHADE BEROKKEND’
J. S. erkent dat hij fouten heeft gemaakt, toont berouw. Hij zegt:
“Ik geef toe dat ik foute diagnoses heb gesteld en patiënten onnodig met medicijnen heb behandeld. Ik heb patiënten, hun partners en familieleden enorm veel schade berokkend. Ik heb hun vertrouwen verloren, en dat betreur ik meer dan mijn persoonlijke neergang. Het knaagt elke dag aan mij. Met velen van hen had ik een goed contact. Dat ik dat zo heb geschaad…”
J. S. heeft onder invloed van zijn medicijnverslaving mogelijk tientallen verkeerde diagnoses gesteld toen hij in het ziekenhuis Medisch Spectrum Twente (MST) in Enschede werkte – hij was daar vanaf 1978 in dienst. Hij vertelde patiënten dat ze alzheimer, parkinson of multiple sclerose hadden, terwijl dat niet zo was.
De arts heeft vanaf 1992 tot zijn vertrek in 2003 gedisfunctioneerd, concludeerde onlangs de door het ziekenhuis ingestelde onderzoekscommissie onder leiding van oud-CDA-senator Wolter Lemstra. J. S. trad solistisch op, voelde zich superieur. Signalen van zijn disfunctioneren zijn jarenlang niet opgepakt, genegeerd of vergoelijkt, meende de commissie. Naaste collega’s, de raad van bestuur, het medisch stafbestuur en de Inspectie voor de Gezondheidszorg, hun viel allemaal wat te verwijten, volgens Lemstra. J.S.:
“Ik was overtuigd van mijn kwaliteiten. Er was niemand in de maatschap die zo goed met patiënten kon omgaan als ik, die zo veel patiënten had en zo veel uren draaide. Moeilijke patiënten werden naar mij doorgestuurd.”
J. S. WILDE ER DAG EN NACHT VOOR ZIJN PATIËNTEN ZIJN
Patiënten droegen hem op handen, en sommige doen dat nog. Zelf zegt de arts dat hij een “helpersyndroom” heeft. Hij wil mensen helpen, er voor ze zijn, dag en nacht – “omnipresent” zijn. “Als je zo veel van je eigen leven investeert in je beroepsleven, en er komen persoonlijke moeilijkheden bij, dan kun je verslaafd raken.”
Tegenover de commissie-Lemstra verklaarde de arts: “Sinds vele jaren was ik onder behandeling bij een gedragspsycholoog vanwege recidiverende depressie, een persoonlijkheidsstoornis van het gemengd narcistisch-borderline type, een posttraumatische stressstoornis na een multitrauma in 1990.” Het heeft niets te maken met de toevoeging in 1994 van zijn moeders naam aan zijn achternaam. “Dat was uit liefde.”
De neuroloog werd in 2003 de toegang tot het Enschedese ziekenhuis ontzegd nadat bleek dat hij medicijnen had gestolen en receptenbriefjes had vervalst. “Beschamend”, zegt hij daar nu over. “Als je verslaafd bent, vind je dat helemaal niet erg, als je het spul maar krijgt. Het gezichtsverlies dat je lijdt, is secundair.”
Hij liet zich voorjaar 2004 vier maanden opnemen in een Schotse verslavingskliniek, Castle Craig. Tijdens de behandeling drong het tot hem door dat hij fouten had gemaakt. “Maar meer in het algemeen. Pas toen er steeds meer klachten kwamen, kreeg ik het inzicht dat ik de pointe had gemist.”
Een paar weken geleden maakte het Openbaar Ministerie in Almelo bekend dat de oud-neuroloog zich voor de rechtbank moet verantwoorden voor mishandeling en valsheid in geschrifte. Justitie heeft tot nu toe elf patiëntendossiers met verkeerde diagnoses geselecteerd voor de strafzaak.
J. S. reageerde op geen enkele publicatie over zijn disfunctioneren. Dit is zijn eerste en voorlopig enige interview. “Ik wil toch wat openheid geven.” Het gebeurt in het kantoor van zijn advocaat, Frank van Gaal uit Wijchen.
NEUROLOOG WIJT ZIJN FOUTEN AAN VERSLAVING
J. S. liet patiënten medicijnen (Exelon) nemen die ze helemaal niet nodig hadden. Hij verzon zogeheten MMSE-scores (Mini Mental State Examination, een korte vragenlijst die een indruk geeft over het functioneren van de hersenen) om het medicijn vergoed te krijgen – justitie vervolgt hem daarvoor:
“Ik schreef het voor aan patiënten bij wie ik dacht dat het een gunstig effect zou hebben op het verloop van hun ziekte. Die score vulde ik in om ze in aanmerking te kunnen laten komen voor die medicijnen. Fout, allemaal fout.”
De oud-neuroloog ontkent dat hij werd gedreven door zucht naar geld of opzienbarende wetenschappelijke resultaten die zijn aanzien konden verhogen. “Dat werp ik verre van mij. Naar Exelon heb ik geen onderzoek gedaan. Het is mijn verslaving geweest.”
Zijn verslaving dateert van 1999, en is niet het gevolg van een ernstig auto-ongeval in 1990, zoals is gesuggereerd. “Het kwam door stress, vooral vanwege problemen thuis.” Meer wil hij daarover niet kwijt:
“Ik sliep slecht en begon met slaapmiddelen. Eerst neem je een tablet voor het slapengaan, dan anderhalve, dan twee. Op het dieptepunt van mijn verslaving, 2002-2003, slikte ik ze ook overdag. Ik nam zes tot zeven tabletten Dormicum of Mogadon.”
De arts schreef de recepten zelf uit:
“Als dat in redelijke mate gebeurt, is daar niks mis mee. Waarom zou je niet zelf een indicatie stellen? Dat het verslavende middelen zijn, kreeg ik pas achteraf in de gaten. Maar dan ben je al slachtoffer, een junk. Je brein functioneert op een nachtpitje.”
J. S. WIJT NEGATIEF RAPPORT AAN SLECHTE BAND MET COLLEGA
Volgens de commissie-Lemstra was al sprake van disfunctioneren sinds 1992. In 1998 beklaagde een collega zich over hem bij de raad van bestuur. In dossiers ontbrak documentatie over diagnoses, meldde hij. Ook vond hij bepaalde medicatie en doseringen ongebruikelijk. Hoe valt dat te verklaren als de medicijnverslaving pas in 1999 begon? J.S.:
“In het rapport van Lemstra wordt alles bij elkaar opgeteld. Slechte dossiers, solistisch optreden, verkeerde diagnoses. Er deugde niks van… Wat mijn collega in 1998 heeft gevonden, zegt wat mij betreft alleen iets over de samenwerking in de maatschap.”
Lemstra omschreef die als moeizaam met hoogoplopende conflicten. Maar er zijn, afgaande op het rapport, ook fouten gemaakt vóór 1999. Zo meldde zich in 1997 Ineke Damink bij hem, met klachten over vergeetachtigheid. Hij stelde alzheimer vast. Een neuroloog in Amsterdam weerlegde die diagnose later. De casus kreeg bekendheid omdat Medisch Spectrum Twente haar klacht afkocht. Ze kreeg op straffe van een boete een zwijgplicht opgelegd en moest haar dossier vernietigen. J. S., na herhaald vragen hierover: “Het kan zijn dat ik ook toen wel eens een fout heb gemaakt, zoals iedereen dat kan gebeuren.”
Over de slordige dossiers zegt hij:
“Ik heb altijd vertrouwd op mijn voortreffelijke geheugen. De dossiers zullen niet altijd leesbaar en compleet zijn geweest, maar alles wat ik van belang vond, stond er in. Na mijn vertrek zijn de dossiers opgeschoond, blijkt nu. Dus eigenlijk kan niemand meer oordelen over wat feitelijk de inhoud is geweest. Je kunt mij nu niet verwijten, wat de commissie-Lemstra doet, dat er sprake was van slecht bijgehouden dossiers. Dat snijdt geen hout. Er is mee gerotzooid.”
‘ALS IK FOUTEN HEB GEMAAKT, DEED IK DAT NIET MET OPZET’
Twijfels over een aantal van zijn studies wuift J. S. weg. Hij staat pal voor zijn wetenschappelijke werk:
“De commissie heeft zich verdiept in het onderzoek met lumbaalpuncties, maar heeft niet kunnen aantonen dat er iets mis mee was. In de periode van mijn verslaving heb ik geen onderzoek meer gedaan.”
Hij sluit uit dat er mensen in de onderzoeken zaten met een verkeerde diagnose. Dat hij bloed liet onderzoeken op erfelijke afwijkingen zonder dat patiënten dat wisten, ook patiënten bij wie hij een verkeerde diagnose stelde, doet hij af met:
“Het is de vraag of ik daar toen toestemming van de patiënt voor nodig had. Als dat zo is, dan heb ik fout gehandeld. Als ik fouten heb gemaakt, heb ik ze gemaakt uit onnozelheid, niet met opzet.”
Na zijn verblijf in de Schotse verslavingskliniek ging J. S. als neuroloog aan de slag in Duitsland, eerst in Bad Fredeburg, later in Bad Laasphe. De afspraken met de Inspectie voor de Gezondheidszorg kwam hij slechts ten dele na: hij informeerde de klinieken niet of in eerste instantie onvoldoende over zijn arbeidsverleden.
Of hij zich niet bezwaard voelde daar aan het werk te gaan, na zijn gedwongen vertrek uit Enschede? “Ik werk heel graag. Ik had toen de indruk dat het goed voor me was, dat het inhoud zou geven aan mijn leven.”
In beide klinieken werd hij ontslagen. In Bad Fredeburg naar eigen zeggen “omdat er niet genoeg patiënten waren”. In Bad Laasphe nadat Nederlandse journalisten hem daar hadden opgezocht. “En als dit soort dingen publiek wordt, dan kan een directie nog maar één ding doen: je verwijderen.”
‘IK ZIE IN DAT IK NIET MEER ALS ARTS KAN WERKEN’
Enkele maanden geleden heeft J. S. zich als neuroloog uitgeschreven uit het BIG-register (een landelijke lijst van medische beroepsbeoefenaren), sinds kort ook als arts: “Ik had even de hoop dat ik als arts in de verslavingszorg aan de slag zou kunnen, maar ik zie in dat het niet meer mogelijk is als arts te werken.”
Dat drukt zwaar op hem:
“Als je mijn temperament en levensinstelling hebt, en als je ziet hoeveel arbeidsvreugde ik altijd heb gehad, dan is het leven dat ik nu leid afschuwelijk. Ik ben kapot.”
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 10 januari 2013 om 14:00
Ik moet het lange verhaal nog doorlezen, maar ik reageer nu even op datgene wat Yasmijn in hoofdletters weergegeven heeft.
Voor mij zijn het net krokodillentranen. Waarom ging hij bij een 33-jarige vrouw, een patiënte, weer opnieuw in de fout? Zijn collega-arts had al het vermoeden dat er iets niet goed ging. De vrouw had veel pijn en kon zich enige tijd niet bewegen. Goed dat het Klinikum am Gesundbrunnen daar hem ook ontslagen heeft.
Voor mij zijn het net krokodillentranen. Waarom ging hij bij een 33-jarige vrouw, een patiënte, weer opnieuw in de fout? Zijn collega-arts had al het vermoeden dat er iets niet goed ging. De vrouw had veel pijn en kon zich enige tijd niet bewegen. Goed dat het Klinikum am Gesundbrunnen daar hem ook ontslagen heeft.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 16 februari 2013 om 15:54
quote:oogappeltje schreef op 28 november 2012 @ 18:04:
Ik denk eerlijk gezegd dat dit enorm is opgeblazen en dat het in de praktijk heel erg is meegevallen. Vind jou nu overkomen als een enorme sensatiezoeker.
Een dokter heeft nu eenmaal meer verantwoordelijkheid dan een kapper en is ook maar een mens.Met dit verschil dat je bij jouw kapper zelf kunt controleren of die zijn werk goed gedaan heeft. Of laat jij je afschepen met de mededeling dat die kale plekken normaal zijn?
Ik denk eerlijk gezegd dat dit enorm is opgeblazen en dat het in de praktijk heel erg is meegevallen. Vind jou nu overkomen als een enorme sensatiezoeker.
Een dokter heeft nu eenmaal meer verantwoordelijkheid dan een kapper en is ook maar een mens.Met dit verschil dat je bij jouw kapper zelf kunt controleren of die zijn werk goed gedaan heeft. Of laat jij je afschepen met de mededeling dat die kale plekken normaal zijn?
zaterdag 16 februari 2013 om 15:57
quote:Melpomene schreef op 14 januari 2013 @ 13:02:
Het is heel erg, wat die man gedaan heeft. Maar ik vind het nóg veel erger, dat ziekenhuisdirecties en andere artsen hem jrenlang zijn gang hebben laten gaan.
En wat te denken van zijn eigen gezin? Vrouw en kinderen zijn notabene zelf arts, maar hebben hun vader jarenlang laten aanmodderen. Die man is gewoon ziek in zijn hoofd en had tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden.
Als je het goed bekijkt, is de neuroloog zelf een slachtoffer van zijn omgeving die allemaal bewust een andere kant op hebben gekeken.
Het is heel erg, wat die man gedaan heeft. Maar ik vind het nóg veel erger, dat ziekenhuisdirecties en andere artsen hem jrenlang zijn gang hebben laten gaan.
En wat te denken van zijn eigen gezin? Vrouw en kinderen zijn notabene zelf arts, maar hebben hun vader jarenlang laten aanmodderen. Die man is gewoon ziek in zijn hoofd en had tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden.
Als je het goed bekijkt, is de neuroloog zelf een slachtoffer van zijn omgeving die allemaal bewust een andere kant op hebben gekeken.
