Patienten mijden zorg door eigen risico

Eerst hadden we geen Eigen Risico, maar een No-Claim (als particulier). Gebruikte je weinig zorg, dan kreeg je iets van 200 gulden of euro (weet het niet meer) terug.



Ik heb Snoezeman toen in december een kleine operatie laten uitstellen (een fibroom waar je al ruim 20 jaar mee rond loopt kan nog wel een weekje wachten) zodat zijn No-Claim van dat jaar in elk geval terugkwam. Hij had het hele jaar nog niets medisch meegemaakt, zonde om dat nog even weg te gooien, dan maar mooi op de No-Claim van het volgende jaar.

quote:izalinia schreef op 28 maart 2013 @ 09:54:

Ik denk toch dat er een prijzenlijst moet komen,zodat je als patient zelf dingen kunt controleren wat iets heeft gekost. Fraude in de zorg blijkt ongeveer 1 a 2 miljard per jaar te bedragen. Daar kun je dus een hoop mee besparen. Laat de zorgverzekeraar via digid je een afschrift sturen zodat je zelf kan zien wat iets heeft gekost. Op die manier kunnen we allemaal meewerken om fraude te voorkomen bij artsen en instellingen.

Maar de overheid kiest de makkelijkste weg en laat de burgers weer opdraaien.Ik zou niet willen zeggen dat artsen willens en wetens frauderen. Het declaratiesysteem in bijvoorbeeld ziekenhuizen is zo ingewikkeld dat fraude fouten makkelijk gemaakt kunnen worden.

De apotheek had de prijzen op de medicijnen gedaan, daar werden de mensen woest over, vele hadden geen zin om te weten wat de medicijnen kosten. Ik heb met verbazing staan kijken wat de medicijnen van chemokuur kosten toen iemand mij het pakje liet zien. ( bestond uit pillen )

Ja ik begrijp dat ze niet zitten te wachten op medicijn prijzen op doosjes met dat soort kuren, maar het is ook wel even schrikken als je de prijzen ziet.

Ik begrijp ook dat ontwikkelen van medicijnen duur zijn, maar die prijzen zijn wel enorm hoog.



De apothekers zijn weer gestopt met prijzen op doosjes medicijnen neer te zetten, maar ik vraag vaak of ze het even op wil schrijven wat het kost, dan schrik je ook niet van de rekening van eigen risicico.

quote:loisnvt schreef op 28 maart 2013 @ 09:27:

[...]





Ik heb even een zin vetgedrukt, waarbij ik aan een verhaal van mijn zus moest denken. Mijn zus is huisarts en laatst hadden we een discussie over de zorg in het algemeen en hoe het komt dat het steeds maar duurder wordt.

Zij liet mij ook de andere kant van de zorg zien. Tegenwoordig zijn patiënten een stuk mondiger en denken vaak de wijsheid in pacht te hebben. Hoe ze aan bepaalde informatie komen, via google!



Patiënten nemen niet altijd genoegen met wat de huisarts zegt of adviseert, maar eisen vaak al een bepaald onderzoek of doorverwijzing naar een specialist, terwijl dat vaak helemaal niet nodig is. En wat als ze geen doorverwijzing/recept krijgen, dan gaan ze toch "gewoon" s avonds naar de huisartsenpost, want dan krijgen ze het vaak wél! Mensen beseffen echt niet dat o.a. daardoor de zorgkosten jaarlijks de pan uitrijzen. Ze zeggen alleen maar, ik betaal er genoeg voor, dus ik heb er recht op!





Daartegenover staan de prutsers van huisartsen, van wie ik me afvraag hoe ze a) ooit hun bul hebben kunnen halen en b) lijden aan een ernstig tekort aan sociale vaardigheden plus een hoge dosis zelfoverschatting.

Zoals ik al eerder schreef heb ik in de afgelopen jaren zeker 10 vervangers gezien voor mijn eigen "verdwenen" huisartsen. (Ook zoiets. Ik hoef heus niet het naadje van de kous te weten hoor, maar is het nu echt zo moeilijk om je patienten enigszins te informeren over de gang van zaken, inplaats van continu weer een vreemde voor je neus te hebben zitten?)

Af en toe zat er een goeie bij en dan is het jammer dat hij/zij na een maand, of drie maanden weer vertrok, maar de rest zat daar duidelijk niet omdat ze dat zo graag wilden. Vervolgens een aantal huisartselijke blunders, die ik ook al beschreven heb, een neerbuigende houding, niet luisteren naar de patient....en als je dan ook nog eens niet kan wisselen van praktijk, dan kan ik me best voorstellen dat je op een gegeven moment denkt "ik wil helemaal niets meer van je, stuur me maar door, hopelijk naar iemand die wel competent is".



Voor simpele zaken ga ik inderdaad niet, ik dokter zelf wel(of mijn man, hij is ehbo-er en bhv-er, hij kan wel inschatten of iets artswaardig is of niet). Voor ernstiger zaken wacht ik eerst af, in de wetenschap dat ik toch eerst van het kastje naar de muur wordt gestuurd voordat er daadwerkelijk iets wordt ondernomen.

Hypochondrisch aangelegd ben ik niet bepaald.

quote:redband schreef op 28 maart 2013 @ 09:59:

De apotheek had de prijzen op de medicijnen gedaan, daar werden de mensen woest over, vele hadden geen zin om te weten wat de medicijnen kosten. Ik heb met verbazing staan kijken wat de medicijnen van chemokuur kosten toen iemand mij het pakje liet zien. ( bestond uit pillen )

Ja ik begrijp dat ze niet zitten te wachten op medicijn prijzen op doosjes met dat soort kuren, maar het is ook wel even schrikken als je de prijzen ziet.

Ik begrijp ook dat ontwikkelen van medicijnen duur zijn, maar die prijzen zijn wel enorm hoog.



De apothekers zijn weer gestopt met prijzen op doosjes medicijnen neer te zetten, maar ik vraag vaak of ze het even op wil schrijven wat het kost, dan schrik je ook niet van de rekening van eigen risicico.





Het heeft zo weinig zin om die prijzen te vermelden, je moet die medicatie toch gebruiken, en daar baal je zelf al goed van, moet je je dan ook nog extra schuldig gaan voelen omdat je die medicatie slikt?

Ik gebruik mijn medicijnen niet voor de lol , er werd zelfs raar opgekeken dat ik netjes elke dag mijn medicijnen slik , blijkbaar zijn er al sinds vorig jaar mensen die niet eens hun medicijnen durven te halen, vanwege de kosten of slordigheid, want de chirurg was stom verbaasd dat ik het niet meer dan normaal vind om je medicatie te gebruiken als je dat voor geschreven word.

Het is ook zo duur omdat tegenwoordig zoveel kan. We verwachten heel veel van de zorg. Vroeger kreeg je een ziekte, had je pech, dan was er niks aan te doen, had je geluk, dan ging je naar het ziekenhuis, werd je geopereerd en dat was het.



Tegenwoordig willen we dat de zorg ons lichamelijk, geestelijk sociaal en sekuseel gezond maakt.



Dus ga je naar het ziekenhuis voor een operatie van het zwaardere soort, dan krijg je ook begeleiding van een psycholoog. Is het een behandeling 'daar onder' dan moeten jij en je partner daar ook counseling voor hebben, want je seksleven verandert. Op je werk is er de arboarts die een persoonlijk plan maakt hoe je weer in het werkproces terug kunt keren (zodat je wel je oude, uitdagende baan kan behouden) en dan is er ook nog de fysio, want je wil na de operatie graag je sporten weer op pakken.



Lees het topic van Schouderklopje maar eens op na

Mag het een onsje minder zijn?



Vroeger hadden ze heus geen overgangsconsulente, kraamhotels of een poli Lichamelijk Onverklaarbare Klachten (speciaal voor mensen die niks mankeren, maar toch de deur van de huisarts plat lopen!)



Dat kost wat. En dan heb ik er het nog niet over dat de zorg gedeeltelijk de gebreken van ons onderwijssysteem opvangt. Voor kinderen die verzuipen in ons massale schoolsysteem is geen tijd, geld en aandacht.



Dus wordt er een labeltje op geplakt, zodat het kind via een andere weg (de zorg, het welbekende rugzakje) alsnog de aandacht krijgt die het nodig heeft,

Helemaal eens met de postings van saartjuhzes!

quote:LouisaVuitton schreef op 28 maart 2013 @ 10:21:

Helemaal eens met de postings van saartjuhzes!

En toch vraag ik me af waarom het in andere landen dan wel kan.

Ik weet er te weinig van hoor, maar ik hoor toch regelmatig verhalen over bijv België of Frankrijk, en heb het zelf ook meegemaakt op vakantie toen we medische zorg nodig hadden. Alles gaat zoveel sneller, zoveel makkelijker en is (echt) zoveel goedkoper daar.

Waar zit het addertje daar dan?

Uitspuiten van een oor in het buitenland. Assistente hield mijn hoofd vast en de arts deed de behandeling. Kosten: 10 euro!

Tandarts in Frankrijk. FANTASTISCH !!!!!



Snoezeman krijgt in de vakantie op zaterdagavond last van zijn kaak. Tandvleesontsteking, hij heeft het vaker gehad.

Op zondagochtend naar de pharmacie, zware pijnstillers gekregen, antibiotica mocht de pharmacie alleen op recept meegeven.

Geldautomaat gezocht, en flink wat geld opgenomen.



Maandagochtend zijn we de eerste de beste medische post (met drie tandartsen) binnengestapt. We mochten meteen doorlopen naar de juiste afdeling. Het spreekuur zou om 09:00 uur beginnen, wij waren er al om 08:30 uur. Om 08:40 uur wordt Snoezeman uitgenodigd in de praktijk.

Foto, behandeling, receptje. Totaalprijs: 21 euro !!!!!!!





Probeer dat eens bij een (nood)tandarts in Nederland.....

Ook eens met Saartjuhzes



We vragen als maatschappij ook veel meer zorg, maar willen er niet voor betalen. Ja, een ánder moet het maar betalen. En dokters moeten zich aanpassen. En de apothekers. En de hele farmaceutische industrie. En de overheid. En de managers moeten weg. En de overlegcultuur. Maar we willen wel de beste zorg. En wel direct. En zonder fouten. En met compassie.

Tja mensen, zo werkt het dus gewoonweg niet.

Gezondheidszorg Frankrijk. Het gras is daar helaas niet groener...



Mocht u onverhoopt medische zorg behoeven dan zijn er een aantal mogelijkheden



Apotheken in Frankrijk zijn verplicht om Eerste Hulp te verlenen als u daar om vraagt. Ze zullen hiervoor wel een bedrag in rekening brengen.



Voor de medicijnen die eventueel worden verstrekt, moet gewoon betaald worden. Vraag altijd om een “feuille de soins” De medicijnen zijn voorzien van stickertjes (vignettes). Deze moet u samen met het recept op de “feuille de soins” plakken en later inleveren bij uw zorgverzekeraar om ze te declareren.



Daarnaast heeft bijna elk dorp een “post infermière”. Deze posten worden bemand door gediplomeerde verpleegkundigen. Ook hier kunt u terecht voor een eerste consult. Deze verpleegkundigen staan in directe verbinding met een arts en kunnen eventueel direct doorverwijzen.



Mocht u een huisarts nodig hebben, dan kunt u terecht op een ziekenhuis of contact opnemen met een vrij gevestigde huisarts, Deze laatste kunt u vinden door te zoeken in de gouden gids naar “médecins qualifiles” of “médecins généralistes”. Ook hier geldt, vraag om de nodige documenten om later te kunnen declareren bij uw zorgverzekeraar.



Tot zover de vakantie.





In Frankrijk staat het u vrij uw eigen huisarts te kiezen. Het is niet ongewoon dat men nogal eens wisselt van huisarts. De reden is, dat in tegenstelling tot in Nederland, huisartsen elkaar beconcurreren. Niet in prijs, maar wel om zoveel mogelijk patiënten binnen te halen.



In de grote steden komt het niet vaak voor dat huisartsen huisbezoeken afleggen. Op het platteland is het veelvoorkomend. Maar let op! De kosten worden niet altijd vergoed. Alleen mensen die ouder zijn dan 75 jaar en aan een chronische ziekte lijden komen voor volledige vergoeding in aanmerking. Verder geldt dit voor patiënten die thuis moeten herstellen van een operatie en voor patiënten die zich niet kunnen verplaatsen vanwege een hersenattack.



Het is verder aan de huisarts om te beoordelen of iemand, bij hoge uitzondering, in aanmerking komt voor volledige vergoeding voor het huisbezoek.



De tarieven zijn overigens niet mals. U dient rekening te houden met een bedrag van ¤ 32,- voor een huisbezoek. In de avonduren wordt dit ¤ 60,50 en ¤ 65,50 in de nacht. Voor het weekend wordt ¤ 44,60 gerekend. (prijzen 2011).

Veel huisartsen houden spreekuur in de avond en op zaterdagochtenden.



Huisartsen zijn dikwijls moeilijk te bereiken. Een groot deel van hen heeft geen assistentie of slechts in deeltijd in dienst. Het kan dus enige tijd duren om een afspraak te maken.Voor spoedgevallen kan met altijd terecht in het ziekenhuis in de omgeving. Het alarmnummer is 15



Wilt u een consult bij een specialist, dan dient u doorverwezen te zijn door uw huisarts. Zonder verwijsbrief zult u niet voor vergoeding door uw ziekenkosten verzekeraar in aanmerking komen.



Als u zich permanent wilt vestigen in Frankrijk, dan dient u zich daar te verzekeren. Maar hier zit een Nederlands addertje onder het gras. Vanaf 2006 is het regel dat Zvw bijdragen door de uitbetalende instantie worden afgedragen aan het CVZ, het College voor Zorgverzekeringen. Bij de invoering van deze regeling heeft het CVZ nogal wat problemen gehad met de verwerking van de gegevens. Anno nu blijken nog niet alle onvolkomenheden uit het systeem te zijn gehaald. Daardoor ontstond een verkeerde afdracht. In plaats van de afdracht aan het CVZ te doen, maakten pensioenfondsen en de Sociale Verzekeringsbank pensioen en AOW over aan de belastingdienst.



Als u emigreert naar een EU- of een land waarmee Nederland een verdrag heeft afgesloten, of als u “nieuw” inkomen krijgt uit Nederland in het buitenland, dan stelt het college van Zorgverzekeraars vast of u onder de verdragsregels valt. Voor het verstrekken van het aanvraagformulier (E 121), de terugontvangst en het verwerken hiervan, heeft het CVZ enige maanden nodig. Door de Nationale Ombudsman werd geconstateerd dat het CVZ door de hierdoor ontstane achterstand voor een grote groep pensionado’s en emigranten de onmogelijkheid is ontstaan zich tijdig aan te melden voor een ziektekostenverzekering in hun nieuwe (verdragsland). De inning van de Zvw bijdrage door de inhoudende instantie, zoals



Nederlanders in het buitenland hebben hierdoor ten onrechte extra moeten bijbetalen.



De prijs van geneesmiddelen is in Frankrijk gemiddeld drie keer zo hoog als in Nederland. Er is momenteel een trend ingezet om van de te dure merkgeneesmiddelen over te stappen naar de goedkopere generieke medicijnen, maar nog, u betaalt in Frankrijk veel meer voor uw pillen. Als u voor een korte(re) periode naar Frankrijk vertrekt, zorg dan eventueel voor een extra voorraadje eigen medicijnen (ook de door uw arts verstrekte). Verder verdient het aanbeveling uw medicijnen paspoort op te vragen bij uw apotheek en bij u te dragen.



Hoewel de gezondheidszorg in Frankrijk goed is geregeld zijn er toch een paar merkwaardige zaken. In de verschillende regio’s verschillen de prijzen voor meest voorkomende ziekenhuis ingrepen opmerkelijk. Per departement kunnen de prijsverschillen 100% bedragen.

Overigens, diagnoses worden ook vaak heel anders gesteld. Om een voorbeeld te noemen, op het platteland, waar gespecialiseerde doktershulp minder aanwezig is, is de kans dat uit voorzorg de blinde darm voor het twintigste jaar wordt verwijderd, veel groter dan in de stad.

Mocht u zich definitief willen vestigen in Frankrijk is het goed om even stil te staan bij het gegeven dat de kosten voor de aanvullende verzekering enorm zijn gestegen in de afgelopen jaren. Een aanvullende verzekering is wel een noodzaak omdat het Franse ziekenfonds systeem net zo hard wordt uitgekleed als het Nederlandse.

Op het platte land was een groot tekort aan huisartsen. Dit tekort is ontstaan door de vergrijzing, pensionering van oudere artsen, en achterblijvende aanwas van nieuwe artsen. De stad is lucratiever dan de provincie.



De Franse overheid heeft een aantal jaren geprobeerd afgestudeerde huisartsen te verplichten zich in de provincie te vestigen.

Van dit dwaze plan is men afgestapt.

Daarom is nu gekozen voor stimulerende maatregelen. Studenten medicijnen kunnen een behoorlijke subsidie krijgen op hun studiekosten. Tevens worden de voordelen van de boerenbuiten gestimuleerd.



Makkelijker een vestiging vinden, samengaan in groepspraktijken, waardoor meer vrije tijd kan worden verkregen, en eventueel terug naar je geboortegrond in plaats van een plek zoeken aan de andere kant van Frankrijk.





Toch ontstaan er problemen.





Hoewel de Franse gezondheidszorg nog steeds op een bijzonder hoog peil staat, slaat de consumentenorganisatie “Que Choisir” alarm. Er ontstaan in Frankrijk, met name op het platteland gebieden waar een ernstig tekort aan artsen dreigt. Met name bepaalde specialisaties komen steeds minder voor.





Onderzoekers van voornoemd instituut constateren dat een ontoelaatbare breuk ontstaat in de toegankelijkheid tot medische zorg. Er ontstaan echter gebieden waar de “artsendichtheid” 60% lager is dan dat wat het zou moeten zijn.



In het algemeen gesproken kan men nog redelijk terecht bij huisartsen. 19% van de Franse bevolking woont in gebieden waar geen oogarts gevestigd is. 14% kan niet terecht bij een gynaecoloog en 13% moet kilometers reizen om een kinderarts te zien.





Door de Franse regering wordt momenteel hard gewerkt aan een oplossing van het probleem. Het belangrijkste obstakel is het tarief van de specialisten.





De Franse specialisten zijn ongelijk verdeeld over het land, zij zoeken de dunbevolkte gebieden niet op om zich te vestigen. Maar ook de hoge tarieven van de vrij gevestigde specialisten werpen een belangrijke drempel op. Zij brengen erg hoge honoraria in rekening. Deze facturen worden niet of nauwelijks vergoed.



Mensen met een modaal of lager inkomen kunnen vaak geen consult aanvragen bij deze specialisten. Daardoor wordt de onbereikbaarheid van oogartsen geen 19 maar 45%, voor gynaecologen is het geen 13 maar 45% en de onbereikbaarheid van kinderartsen is geen 13 maar 28%.





Daarnaast zijn de wachtlijsten bij specialisten veel te lang. Gemiddeld is de wachttijd 79 dagen. Wie een arts bezoekt die zich houdt aan de tarieven van het systeem van de Sécurité sociale (de Sécu) moet rekening houden met een wachttijd van 131 dagen.





Volgens de Franse consumentenbond kan het probleem worden opgelost als de politiek over gaat tot een regulering met betrekking tot de vestiging van artsen in arrondissementen waar bereikbaarheid voldoende is.





Men probeert in Frankrijk veel te doen aan het stimuleren van een gezond leven. In de jaren negentig van vorige eeuw verdwenen de gekende mooie slanke Franse mensen en obesitas begon ernstige vormen aan te nemen. Deze “moderne ziekte” werd groot en integraal door bedrijfsleven en overheid aangepakt. Met gevolg! Het aantal jongeren met overgewicht daalde in de deelnemende gemeenten met de helft.



Vanaf 1 februari 2007 geldt in Frankrijk ook een algemeen rookverbod in alle publieke ruimten. Het Franse rookverbod geldt voor alle gesloten en overdekten ruimten waar publiek wordt ontvangen of waar wordt gewerkt. Word je betrapt op roken op dergelijke plaatsen, dan kan men een boete van ¤ 68,- tegemoet zien.



Nog een eigenaardig eigenaardigheidje over Frankrijk. In 1965 was 5,9% van de kinderen zo als men dat noemt, buitenechtelijk. De Franse vrouw is op dat terrein duidelijk geëmancipeerd. In 2007 werden in Frankrijk ca. 800.000 kinderen geboren. 50,5% van hen was het kind van een ongetrouwde vrouw.



En groeien dat ze doen!





In 1970 was de gemiddelde Franse vrouw 160,4 cm. Zij woog 60,6 kilo en had de Franse maat 38.

Momenteel is ze 2 cm. langer en weegt gemiddeld 62,4 kilo. 30% heeft maat 40 of 42 en nog slechts 5% past in maat 36.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat Frankrijk een ideaal land is voor kleine vrouwen om schitterende kleding te kopen.

quote:bankje schreef op 28 maart 2013 @ 10:29:

Uitspuiten van een oor in het buitenland. Assistente hield mijn hoofd vast en de arts deed de behandeling. Kosten: 10 euro!



Ja, haha, hier hetzelfde! We konden gelijk terecht. En de medicijnen die we nog nodig hadden kosten werkelijk een paar euro. (en dan heb ik het dus niet over een paracetamolletje).



Mijn vriendin, die vorig jaar overleden is aan borstkanker, heeft haar behandeling ook niet voor niets voortgezet in België. De verhalen die zij vertelde (en ze werkte nb zélf in de zorg in Nl) waren allemaal hosanna. Echt totaal anders dan hier in Nederland.

Hier hetzelfde verhaal Snoes, wortelkanaalbehandeling gehad in Frankrijk inc. foto's 40 euro.



Ik dacht dat ik hem niet goed verstond.. ik had 1000 euro contant meegenomen. Dat was even een meevaller!

quote:nessemeisje schreef op 28 maart 2013 @ 10:31:

Ook eens met Saartjuhzes



We vragen als maatschappij ook veel meer zorg, maar willen er niet voor betalen. Ja, een ánder moet het maar betalen. En dokters moeten zich aanpassen. En de apothekers. En de hele farmaceutische industrie. En de overheid. En de managers moeten weg. En de overlegcultuur. Maar we willen wel de beste zorg. En wel direct. En zonder fouten. En met compassie.

Tja mensen, zo werkt het dus gewoonweg niet.



Tja, zo negatief kun je ook naar mensen kijken inderdaad. Mensen willen het wél betalen, ze kúnnen het alleen vaak helemaal niet. Of net.

Iedereen moet betalen voor zorg, of je er nu gebruik van maakt of niet. Er is hier niemand die dat af wil schuiven op een ander.

Volgens mij geven we in Nederland gewoon veel te veel geld uit aan onzinnige dingen.

Morningafterpil in Frankrijk, ongeveer EUR 7,50.

In Nederland (zelfde merk) ongeveer EUR 16,00.



Loratadine/Allerfre is wel duurder in Frankrijk, en wordt ook alleen maar per 7 stuks geleverd (weekdosis). Dat is in Nederland in de vrije verkoop.

Belgische gezondheidszorg voorgesteld





Naar aanleiding van het Belgische voorzitterschap van de Raad van de EU werd een gedetailleerde beschrijving van het Belgische gezondheidssysteem voorgesteld. Dit rapport werd gemaakt door Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) op vraag van het European Observatory on Health Systems and Policies (WHO). Hiermee wordt eveneens een nauwere samenwerking tussen beide instellingen bezegeld.





Het Belgische HiT (Health systems in Transition) rapport maakt deel uit van een serie van publicaties waarin telkens het gezondheidszorgsysteem van een bepaald land wordt beschreven. In totaal kwamen reeds 55 landen aan bod: alle Europese landen, Canada, Australië, Japan en de landen van de voormalige Sovjetunie.





De HiT rapporten beschrijven per land de organisatie en de financiering van de gezondheidszorg, de rol van alle actoren in de sector en de manier waarop zorg wordt verleend. Daarnaast komen ook de recente hervormingen aan bod. De rapporten vormen een bron van informatie voor beleidsmakers en onderzoekers: het helpt hen internationale vergelijkingen te maken en ervaringen uit te wisselen.





De Belgische gezondheidszorg staat internationaal bekend als een systeem met een hoge mate van toegankelijkheid en keuzevrijheid. Tevens besteden de Belgen een belangrijk deel van het bruto nationaal product aan de gezondheidszorg : 8% via de overheidsuitgaven en meer dan 2% die rechtstreeks door de patiënt betaald wordt onder de vorm van remgelden, supplementen en niet terugbetaalde prestaties. In dit Belgische HiT-rapport wordt ondermeer aandacht besteed aan de groei van de uitgaven, maar ook aan de diverse maatregelen (zoals het Omnio-statuut en de maximumfactuur) om kwetsbare groepen te beschermen tegen de soms hoog oplopende eigen uitgaven.





Verder vermeldt het rapport de initiatieven om de kwaliteit en de efficiëntie van de zorgverlening in België te verhogen en om de eerstelijnszorg te versterken. Ook de typisch Belgische nood aan coördinatie tussen verschillende zorgniveau’s wordt besproken. Het federaal Kankerplan wordt aangehaald als een voorbeeld van samenwerking tussen de federale en regionale niveaus. Verder komen de maatregelen aan bod om het tekort aan zorgverleners aan te pakken, zoals een betere vergoeding van de wachtdiensten bij huisartsen en het aantrekkelijker maken van het beroep van verpleegkundige. Het rapport wordt vandaag gelanceerd op de Europese Ministeriële conferentie over het internationaal nijpend tekort aan zorgverleners, georganiseerd door voorzitter België.

*Gaat maar eens uitzoeken wat het plaatsen van een brug kost bij de Franse tandarts*.

Ik kan ook niet meer zomaar naar de HA vanwege vervolgonderzoek wat me geld gaat kosten. Zo had ik enige tijd geleden een enórm pijnlijke eisprong. Heb ik al eens eerder gehad en toen inwendige echo gehad. Kan nu niet meer. Daarnaast heb ik zelf mijn medicijnen teruggebracht naar het hoognodige. Als ik daarvan af en toe eentje vergeet, doe ik er langer mee.

De hoteleigenaar had me het advies gegeven om naar het ziekenhuis te gaan want daar spraken ze engels. Via de apotheek het adres van de huisarts kunnen achterhalen anders waren we inderdaad naar een ziekenhuis gegaan.Assistente,arts en receptioniste zaten trouwens in 1 hele grote kamer.

Snoezeman spreekt redelijk Frans, en ik zeer goed.

Dat maakt de drempel om naar medische hulp in het buitenland te stappen wel kleiner.

Een bezoekje aan de specialist van 5 minuten en je eigen risico is verdwenen.



Ik ga preventief naar de specialist, toch ga ik wel, maar als je moet kiezen tussen eten of preventieve zorg.....