Actueel
alle pijlers
Tolerant Nederland anno 2013: homopesten
dinsdag 5 maart 2013 om 08:50
Gisteren ging dokument over homopesten. Misschien naief maar ben er door geschokt hoe er gepest wordt en hoe de politie ermee omgaat. Kijk en oordeel zelf: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1329274
woensdag 6 maart 2013 om 19:43
quote:Gamayun schreef op 06 maart 2013 @ 16:12:
Dreamer, mogelijk loopt iemand die homo is daardoor tegen problemen aan, want helaas, dat komt voor. Maar dat hoeft natuurlijk niet, dat iemand daardoor tegen problemen aan loopt.
Geaardheid kies je niet, dat is gewoon zoals 't is. Dus nee, ik snap niet dat je 'hoopt' dat je kind hetero is omdat dat makkelijker zou zijn. Da's net zoiets als een kind uit een zwarte en 'n witte ouder, waarvan je roept dat je hoopt dat 't kind 'wit, of zo wit mogelijk is', want anders zou ie weleens gediscrimineerd kunnen worden. Dat soort dingen zou gewoon volledig irrelevant moeten zijn.
Ik weet niet of ik me duidelijk uitdruk...
Puella, misschien is één van de mensen in de docu ook wel hartstikke onaardig en mede uitlokker van burenruzies. Maar 't gaat er juist om dat iemand wordt gepest om geaardheid. Als iemand een lul van een vent is, is iemand een lul van een vent - en als ruzies uit de hand lopen kan ik me voorstellen dat dat ook gezegd wordt. Maar 'het is een lul van een vent, maar wat wil je ook, het is zo'n homo he' en dan met name doorgaan en pesten vanwege het homo zijn, dat klopt natuurlijk van geen kant. Daar is geen excuus voor.
Oke Gamayun, ik snap je
Je hebt wel gelijk. Maar toch.. het lijkt me makkelijker als je aan de 'gemene deler' voldoet.
Dreamer, mogelijk loopt iemand die homo is daardoor tegen problemen aan, want helaas, dat komt voor. Maar dat hoeft natuurlijk niet, dat iemand daardoor tegen problemen aan loopt.
Geaardheid kies je niet, dat is gewoon zoals 't is. Dus nee, ik snap niet dat je 'hoopt' dat je kind hetero is omdat dat makkelijker zou zijn. Da's net zoiets als een kind uit een zwarte en 'n witte ouder, waarvan je roept dat je hoopt dat 't kind 'wit, of zo wit mogelijk is', want anders zou ie weleens gediscrimineerd kunnen worden. Dat soort dingen zou gewoon volledig irrelevant moeten zijn.
Ik weet niet of ik me duidelijk uitdruk...
Puella, misschien is één van de mensen in de docu ook wel hartstikke onaardig en mede uitlokker van burenruzies. Maar 't gaat er juist om dat iemand wordt gepest om geaardheid. Als iemand een lul van een vent is, is iemand een lul van een vent - en als ruzies uit de hand lopen kan ik me voorstellen dat dat ook gezegd wordt. Maar 'het is een lul van een vent, maar wat wil je ook, het is zo'n homo he' en dan met name doorgaan en pesten vanwege het homo zijn, dat klopt natuurlijk van geen kant. Daar is geen excuus voor.
Oke Gamayun, ik snap je
Je hebt wel gelijk. Maar toch.. het lijkt me makkelijker als je aan de 'gemene deler' voldoet.
Later is nu
donderdag 7 maart 2013 om 08:49
maandag 11 maart 2013 om 18:58
Jaaaaaaaaa, nog meer blije lesbische meisjes!
Hier meld zich er nog een met een ontzettend leuk leven en vriendin!
*zwaait*
Nu ff over het homopesten....ben zelf domineesdochter (pkn)
En paps en mams hebben er nooit een probleem van gemaakt,
Hoorde laatst van mijn ouders dat vrienden van hun wel een opmerking erover hebben gemaakt maar
Zij ons fijn hebben verdedigd....(wij houden van haar zoals ze uw)
In de buitenwereld worden er verder ook geen problemen van gemaakt,
Maar weet dat dit helaas ook anders kan..
Hier meld zich er nog een met een ontzettend leuk leven en vriendin!
*zwaait*
Nu ff over het homopesten....ben zelf domineesdochter (pkn)
En paps en mams hebben er nooit een probleem van gemaakt,
Hoorde laatst van mijn ouders dat vrienden van hun wel een opmerking erover hebben gemaakt maar
Zij ons fijn hebben verdedigd....(wij houden van haar zoals ze uw)
In de buitenwereld worden er verder ook geen problemen van gemaakt,
Maar weet dat dit helaas ook anders kan..
maandag 11 maart 2013 om 19:54
Mooi geschreven, Boarn! Ik heb eigenlijk ook helemaal geen problemen ondervonden bij mijn geaardheid. Niet voor mijzelf, geen teleurstelling van mijn ouders, geen "bange" vriendinnen die denken dat ik verliefd op ze ben (soms wel de vraag: zou je op mij kunnen vallen? En als ik dan nee zeg, ook nog beledigd zijn!) en nooit gediscrimineerd. Maar ik ben soms wel argwanend naar mensen toe ben. Dat ik me bij mensen afvraag hoe "serieus" ze mij en mijn relatie nemen. Van die gedachte zal een heteroseksuele vrouw wellicht minder last hebben, want een samenwonende man en vrouw worden door eigenlijk iedereen altijd wel als een stel gezien.
maandag 11 maart 2013 om 20:09
Op vakantie vragen mensen bijv. héél vaak: "Zijn jullie zusjes?" en dan denk ik: Oké, we worden dus niet automatisch gezien als een stel. Ik denk dat weinig stellen (m/v) de vraag krijgen: "Zijn jullie broer en zus?"
En 't voorbeeld dat ik laatst gaf, dat een aangetrouwde neef de opmerking maakte: "Hé, nemen jullie eens een stel kerels mee uit de kroeg!" Dan denk ik: Zie je ons soms als 2 vrijgezelle huisgenootjes, die eigenlijk wachten op het moment dat ze door een man worden veroverd?
Of wanneer er bijv. een ex ter sprake komt. Bij mijn schoonzusje wordt daar soms nogal geheimzinnig over gepraat, als in: Dat is écht verleden tijd. Terwijl er -waar ik bij zit- gewoon aan mijn vriendin gevraagd wordt: "Hé, hoe is het eigenlijk met Ellen (fictieve naam)?" Alsof Ellen een "gewone" vriendin is, en het voor mij dus ook helemaal niet raar/vervelend/kwetsend kan zijn. Aan mijn schoonzusje bijv. wordt die vraag niet gesteld en exen van haar worden niet op de koffie gevraagd door mijn schoonmoeder ofzo.
Misschien hoeft het helemaal niet te betekenen dat wij niet gezien worden als een "echt stel", maar ik zoek er dan wel snel iets achter. Niet eens omdat het kwaadwillend of vervelend is bedoeld, maar omdat het voor anderen echt niet zo voelt.
En 't voorbeeld dat ik laatst gaf, dat een aangetrouwde neef de opmerking maakte: "Hé, nemen jullie eens een stel kerels mee uit de kroeg!" Dan denk ik: Zie je ons soms als 2 vrijgezelle huisgenootjes, die eigenlijk wachten op het moment dat ze door een man worden veroverd?
Of wanneer er bijv. een ex ter sprake komt. Bij mijn schoonzusje wordt daar soms nogal geheimzinnig over gepraat, als in: Dat is écht verleden tijd. Terwijl er -waar ik bij zit- gewoon aan mijn vriendin gevraagd wordt: "Hé, hoe is het eigenlijk met Ellen (fictieve naam)?" Alsof Ellen een "gewone" vriendin is, en het voor mij dus ook helemaal niet raar/vervelend/kwetsend kan zijn. Aan mijn schoonzusje bijv. wordt die vraag niet gesteld en exen van haar worden niet op de koffie gevraagd door mijn schoonmoeder ofzo.
Misschien hoeft het helemaal niet te betekenen dat wij niet gezien worden als een "echt stel", maar ik zoek er dan wel snel iets achter. Niet eens omdat het kwaadwillend of vervelend is bedoeld, maar omdat het voor anderen echt niet zo voelt.
maandag 11 maart 2013 om 20:18
Ik heb mezelf maar voorgenomen niet teveel in mijn hoofd te gaan malen. Als mensen ons/mij namelijk niet serieus zouden nemen, moet ik dat niet tot mijn probleem maken. Ik kan dat namelijk niet veranderen. Bovendien ben ik me er van bewust dat ik al aan het "invullen" ben, nog voordat er iets gezegd of gevraagd is. En als er iets doms of kwetsends of zogenaamd grappigs wordt gezegd, proberen er met een luchtig grapje op terug te reageren, ik weet zelf immers beter.
Doet me denken aan dit versje van Jules Deelder:
Als iemand beweert dat Madagascar in de Atlantische Oceaan ligt doe dan geen moeite hem of haar terecht te wijzen; de ligging van Madagascar zal er niet door veranderen."
Doet me denken aan dit versje van Jules Deelder:
Als iemand beweert dat Madagascar in de Atlantische Oceaan ligt doe dan geen moeite hem of haar terecht te wijzen; de ligging van Madagascar zal er niet door veranderen."
maandag 11 maart 2013 om 20:38
Jammer dat er niet bij de pesters werd aangebeld voor de confrontatie, of dat er met de wijkagent of de woningbouw werd gesproken.
Nu vond ik het verhaal wel heel eenzijdig. Niet dat ik twijfel aan de waarheid ervan, maar de oplossing is zo ver uit zicht als je niet in contact komt met de veroorzakers van het probleem.
Nu vond ik het verhaal wel heel eenzijdig. Niet dat ik twijfel aan de waarheid ervan, maar de oplossing is zo ver uit zicht als je niet in contact komt met de veroorzakers van het probleem.
dinsdag 12 maart 2013 om 07:34
quote:eloys schreef op 11 maart 2013 @ 20:38:
Jammer dat er niet bij de pesters werd aangebeld voor de confrontatie, of dat er met de wijkagent of de woningbouw werd gesproken.
Nu vond ik het verhaal wel heel eenzijdig. Niet dat ik twijfel aan de waarheid ervan, maar de oplossing is zo ver uit zicht als je niet in contact komt met de veroorzakers van het probleem.Ik denk zomaar dat de pesters daar helemaal geen trek in hadden, net als de wijkagent en de woningbouw. Waarschijnlijk zijn ze heus wel benaderd.
Jammer dat er niet bij de pesters werd aangebeld voor de confrontatie, of dat er met de wijkagent of de woningbouw werd gesproken.
Nu vond ik het verhaal wel heel eenzijdig. Niet dat ik twijfel aan de waarheid ervan, maar de oplossing is zo ver uit zicht als je niet in contact komt met de veroorzakers van het probleem.Ik denk zomaar dat de pesters daar helemaal geen trek in hadden, net als de wijkagent en de woningbouw. Waarschijnlijk zijn ze heus wel benaderd.
dinsdag 12 maart 2013 om 07:51
quote:Lughnasadh schreef op 12 maart 2013 @ 07:34:
[...]
Ik denk zomaar dat de pesters daar helemaal geen trek in hadden, net als de wijkagent en de woningbouw. Waarschijnlijk zijn ze heus wel benaderd.
Ik weet het niet hoor. Dan zouden ze in de aftiteling dat moeten zeggen, dat er niemand mee wilde werken. Bij die moeder en het jongetje brachten ze steeds heel duidelijk het huis in beeld van de pesters maar geen enkele vorm van tegenreactie. Ik vind dat slechte journalistiek, maar zie helaas veel van dit soort eenzijdige items voorbij komen
Je zag nog wel een klein stukje van de rechtszaak bij die andere man. Ik kreeg toen wel het ongemakkelijke gevoel dat in de documentaire niet het hele verhaal werd verteld
[...]
Ik denk zomaar dat de pesters daar helemaal geen trek in hadden, net als de wijkagent en de woningbouw. Waarschijnlijk zijn ze heus wel benaderd.
Ik weet het niet hoor. Dan zouden ze in de aftiteling dat moeten zeggen, dat er niemand mee wilde werken. Bij die moeder en het jongetje brachten ze steeds heel duidelijk het huis in beeld van de pesters maar geen enkele vorm van tegenreactie. Ik vind dat slechte journalistiek, maar zie helaas veel van dit soort eenzijdige items voorbij komen
Je zag nog wel een klein stukje van de rechtszaak bij die andere man. Ik kreeg toen wel het ongemakkelijke gevoel dat in de documentaire niet het hele verhaal werd verteld
dinsdag 12 maart 2013 om 09:46
quote:Boarn schreef op 11 maart 2013 @ 23:21:
In NL zeg ik gewoon dat ze mijn vriendin is en dat ik mijn leven met haar deel. In het buitenland zeg ik maar gewoon yes als ze vragen of we zussen zijn. Daar ga ik het al niet eens uitleggen.
Ik zeg altijd nee, en geef verder geen uitleg. Het is heel stom, maar door zoiets kleins (al wordt het elke vakantie door tig mensen gevraagd, van obers, tot schoonmaakmeisjes en winkelpersoneel) heb ik geen zin meer in een buitenland-vakantie. Al denk ik dat als we naar Scandinavië of Australië zouden gaan dat ik dan wel heel open durf te zijn. Maar in Griekenland of Spanje vind ik dat al moeilijk, laat staan in een oosters of Midden-Amerikaans land...
Ik denk trouwens ook vaak dat ze het echt wel weten. We zijn allebei begin dertig, de kans is dan doorgaans groter dat je met je partner op reis bent i.p.v. met je zus. Over een paar jaar zitten we daar wellicht als gezin. Krijgen we gegarendeerd de vraag wie de "echte moeder" is. Dat gaat in NL zelfs ook nog wel gebeuren denk ik.
In NL zeg ik gewoon dat ze mijn vriendin is en dat ik mijn leven met haar deel. In het buitenland zeg ik maar gewoon yes als ze vragen of we zussen zijn. Daar ga ik het al niet eens uitleggen.
Ik zeg altijd nee, en geef verder geen uitleg. Het is heel stom, maar door zoiets kleins (al wordt het elke vakantie door tig mensen gevraagd, van obers, tot schoonmaakmeisjes en winkelpersoneel) heb ik geen zin meer in een buitenland-vakantie. Al denk ik dat als we naar Scandinavië of Australië zouden gaan dat ik dan wel heel open durf te zijn. Maar in Griekenland of Spanje vind ik dat al moeilijk, laat staan in een oosters of Midden-Amerikaans land...
Ik denk trouwens ook vaak dat ze het echt wel weten. We zijn allebei begin dertig, de kans is dan doorgaans groter dat je met je partner op reis bent i.p.v. met je zus. Over een paar jaar zitten we daar wellicht als gezin. Krijgen we gegarendeerd de vraag wie de "echte moeder" is. Dat gaat in NL zelfs ook nog wel gebeuren denk ik.
dinsdag 12 maart 2013 om 11:42
quote:eloys schreef op 12 maart 2013 @ 07:51:
[...]
Ik weet het niet hoor. Dan zouden ze in de aftiteling dat moeten zeggen, dat er niemand mee wilde werken. Bij die moeder en het jongetje brachten ze steeds heel duidelijk het huis in beeld van de pesters maar geen enkele vorm van tegenreactie. Ik vind dat slechte journalistiek, maar zie helaas veel van dit soort eenzijdige items voorbij komen
Je zag nog wel een klein stukje van de rechtszaak bij die andere man. Ik kreeg toen wel het ongemakkelijke gevoel dat in de documentaire niet het hele verhaal werd verteldJe hebt gelijk, de documentaire laat maar een kant van het verhaal zien, en ik had graag een reactie van de buren gezien. Maar aangezien eentje de camera van Bromet bijna uit zijn handen mepte vermoed ik dat ze niet zaten te springen om mee te werken. Had hij de hele documentaire dan maar af moeten blazen, omdat mensen hem niet te woord willen staan? Ik vind het goed dat deze docu een maatschappelijk probleem aan de kaak stelt. Beter op een niet-perfecte manier dan helemaal niet.
[...]
Ik weet het niet hoor. Dan zouden ze in de aftiteling dat moeten zeggen, dat er niemand mee wilde werken. Bij die moeder en het jongetje brachten ze steeds heel duidelijk het huis in beeld van de pesters maar geen enkele vorm van tegenreactie. Ik vind dat slechte journalistiek, maar zie helaas veel van dit soort eenzijdige items voorbij komen
Je zag nog wel een klein stukje van de rechtszaak bij die andere man. Ik kreeg toen wel het ongemakkelijke gevoel dat in de documentaire niet het hele verhaal werd verteldJe hebt gelijk, de documentaire laat maar een kant van het verhaal zien, en ik had graag een reactie van de buren gezien. Maar aangezien eentje de camera van Bromet bijna uit zijn handen mepte vermoed ik dat ze niet zaten te springen om mee te werken. Had hij de hele documentaire dan maar af moeten blazen, omdat mensen hem niet te woord willen staan? Ik vind het goed dat deze docu een maatschappelijk probleem aan de kaak stelt. Beter op een niet-perfecte manier dan helemaal niet.
woensdag 13 maart 2013 om 17:39
Bij dat programma van Arie Boomsma speelt het volgens mij soms ook mee dat familieleden en vrienden zich voor het blok gezet voelen. Ze krijgen dit voor het eerst te horen met ook nog een camera erbij: daar kun je denk ik heel krampachtig van worden of je afvragen waarom iemand ervoor kiest om dat zo aan te pakken.
Ik zou zelf als vriend/familielid zeggen dat ik daar graag verder over wil praten, maar zonder goedbedoelende Arie en zijn cameraploeg erbij. Aan de andere kant is het natuurlijk wel weer goed dat door zo’n programma een thema als tolerantie wordt aangekaart en erover gepraat wordt, dat blijkt ook maar weer uit Bromets documentaire.
Ik heb Uit de kast maar een paar keer gezien, maar schrok ook wel van een paar ouders of bekenden die heel negatief en afwijzend reageerden: hoe kun je dat doen tegen iemand van wie je houdt, je beste vriend(in) of je eigen kind die zich zo kwetsbaar opstelt? Dat verbaast mij oprecht en ik vind dat echt vreselijk om te zien.
Wat Homopesten betreft: ik vond het ook jammer dat er maar een kant van de verhalen belicht werd, maar ik begrijp dus dat Bromet niemand van de ‘andere partij’ voor de camera kreeg of dat ze agressief werden?
Als je niet het lef hebt om eerlijk voor een camera te zeggen dat je geen homoseksuelen in je buurt wilt hebben (of een camera wilt slopen als je door een interviewer wordt benaderd), voel je misschien wel aan dat zoiets eigenlijk niet deugt (alhoewel veel mensen gewoon dom zijn en waarschijnlijk echt geen benul hebben van wat ze zeggen).
Veel vrienden van mij die homo of bi zijn wel een of meerdere keren uitgescholden of werden geconfronteerd met achterlijke vragen of opmerkingen mbt hun geaardheid (en inderdaad niet alleen van mensen van wie in het algemeen sneller wordt aangenomen dat ze homofoob zijn). Gelukkig geen dingen met mishandeling of andere vormen van geweld, maar het moet toch ook heel vervelend zijn om steeds weer met dat soort domheid geconfronteerd te worden, een rake opmerking terug te moeten bedenken of altijd maar overal boven te moeten staan (al moet je mensen die dat soort onzin uitkramen, misschien niet serieus nemen, dat betekent niet dat dergelijke opmerkingen iemand geen pijn kunnen doen).
Vrijheid van meningsuiting wordt tegenwoordig steeds meer als excuus aangevoerd om de meest vreselijke dingen te kunnen roepen, want alles moet immers maar gezegd kunnen worden. Mensen die dat zeggen, zijn alleen altijd net die figuren die zelf niet in staat zijn anderen in hun waarde te laten.
Ik zou zelf als vriend/familielid zeggen dat ik daar graag verder over wil praten, maar zonder goedbedoelende Arie en zijn cameraploeg erbij. Aan de andere kant is het natuurlijk wel weer goed dat door zo’n programma een thema als tolerantie wordt aangekaart en erover gepraat wordt, dat blijkt ook maar weer uit Bromets documentaire.
Ik heb Uit de kast maar een paar keer gezien, maar schrok ook wel van een paar ouders of bekenden die heel negatief en afwijzend reageerden: hoe kun je dat doen tegen iemand van wie je houdt, je beste vriend(in) of je eigen kind die zich zo kwetsbaar opstelt? Dat verbaast mij oprecht en ik vind dat echt vreselijk om te zien.
Wat Homopesten betreft: ik vond het ook jammer dat er maar een kant van de verhalen belicht werd, maar ik begrijp dus dat Bromet niemand van de ‘andere partij’ voor de camera kreeg of dat ze agressief werden?
Als je niet het lef hebt om eerlijk voor een camera te zeggen dat je geen homoseksuelen in je buurt wilt hebben (of een camera wilt slopen als je door een interviewer wordt benaderd), voel je misschien wel aan dat zoiets eigenlijk niet deugt (alhoewel veel mensen gewoon dom zijn en waarschijnlijk echt geen benul hebben van wat ze zeggen).
Veel vrienden van mij die homo of bi zijn wel een of meerdere keren uitgescholden of werden geconfronteerd met achterlijke vragen of opmerkingen mbt hun geaardheid (en inderdaad niet alleen van mensen van wie in het algemeen sneller wordt aangenomen dat ze homofoob zijn). Gelukkig geen dingen met mishandeling of andere vormen van geweld, maar het moet toch ook heel vervelend zijn om steeds weer met dat soort domheid geconfronteerd te worden, een rake opmerking terug te moeten bedenken of altijd maar overal boven te moeten staan (al moet je mensen die dat soort onzin uitkramen, misschien niet serieus nemen, dat betekent niet dat dergelijke opmerkingen iemand geen pijn kunnen doen).
Vrijheid van meningsuiting wordt tegenwoordig steeds meer als excuus aangevoerd om de meest vreselijke dingen te kunnen roepen, want alles moet immers maar gezegd kunnen worden. Mensen die dat zeggen, zijn alleen altijd net die figuren die zelf niet in staat zijn anderen in hun waarde te laten.
donderdag 14 maart 2013 om 23:54
Nou, ik heb het gehoord hoor toen een neef van mij homo was: "Hij moet gewoon eens een leuke meid tegenkomen, dan hoeft hij echt geen kerel meer!" of "Ja hij is nooit over de relatie met Tineke heengekomen en nu wil hij gewoon geen vrouwen meer."
Of mijn kinderen met een man of vrouw thuiskomen maakt me echt helemaal niets uit: ik hou van ze zoals ze zijn en vind het zelfs niet eens een beetje jammer als ze homosexueel zouden zijn.
Overigens ook wel eens meegemaakt dat ik en een vriendin net deden of we lesbisch waren om van een vervelende man af te komen, maar dat leek mannen alleen maar aan te moedigen.
Of mijn kinderen met een man of vrouw thuiskomen maakt me echt helemaal niets uit: ik hou van ze zoals ze zijn en vind het zelfs niet eens een beetje jammer als ze homosexueel zouden zijn.
Overigens ook wel eens meegemaakt dat ik en een vriendin net deden of we lesbisch waren om van een vervelende man af te komen, maar dat leek mannen alleen maar aan te moedigen.
vrijdag 15 maart 2013 om 09:39
Eydis, dat soort opmerkingen heb ik ook wel eens gekregen. Ik vraag me af of dat een flauwe grap is, of dat mensen het écht menen. Ik ben er in elk geval wel onzeker/wantrouwend van geworden in hoeverre ik en mijn relatie serieus genomen worden.
Zelfs nu deze opmerkingen niet direct meer tegen mij worden gemaakt, ben ik altijd "bang" dat achter mijn rug om gezegd wordt dat ik eens een leuke vent moet ontmoeten of dat ik gewoon "pech" met mannen heb gehad en dat mijn relatie daarmee niet voor de volle 100% serieus wordt genomen.
Ik weet wel dat ik er niks aan heb om voor anderen in te vullen wat ze mogelijk vinden of denken, maar juist ook omdat ik zo vaak lees dat er zo over homoseksuelen/lesbiennes wordt gedacht, kan ik het helaas ook niet volledig loslaten.
Zelfs nu deze opmerkingen niet direct meer tegen mij worden gemaakt, ben ik altijd "bang" dat achter mijn rug om gezegd wordt dat ik eens een leuke vent moet ontmoeten of dat ik gewoon "pech" met mannen heb gehad en dat mijn relatie daarmee niet voor de volle 100% serieus wordt genomen.
Ik weet wel dat ik er niks aan heb om voor anderen in te vullen wat ze mogelijk vinden of denken, maar juist ook omdat ik zo vaak lees dat er zo over homoseksuelen/lesbiennes wordt gedacht, kan ik het helaas ook niet volledig loslaten.
vrijdag 15 maart 2013 om 10:36
Vroeger had ik meteen die pil zie me hetero zou maken gelijk gepakt, ik voelde me vies, zondig en vreemd. Het hoorde gewoon niet, op vrouwen vallen, bah.
Daar moest een heel stuk van zelf acceptatie overheen, inmiddels ben ik heel gelukkig met mijn vriendin en zou nooit meer terug willen naar die zelfhaat van toen.
Ik had het idee dat ik volop geaccepteerd werd op het werk, totdat ik op een dag enerveerde opmerking kreeg van een toch wel goede collega.
Ik was was aan het zeuren over dat ik wel moest werkenomdat ik geen man had thuis die het held binnen bracht ( op een ludieke toon) toen zei die collega 'ja, maar dat is je eigen keuze'
Mijn mond viel open van verbazing, ze dacht echt dat homoseksualiteit een keuze was, dat en het feit dat m'n vader nooit naar m'n partner vraagt. Er is nog wen lange weg te gaan.
Daar moest een heel stuk van zelf acceptatie overheen, inmiddels ben ik heel gelukkig met mijn vriendin en zou nooit meer terug willen naar die zelfhaat van toen.
Ik had het idee dat ik volop geaccepteerd werd op het werk, totdat ik op een dag enerveerde opmerking kreeg van een toch wel goede collega.
Ik was was aan het zeuren over dat ik wel moest werkenomdat ik geen man had thuis die het held binnen bracht ( op een ludieke toon) toen zei die collega 'ja, maar dat is je eigen keuze'
Mijn mond viel open van verbazing, ze dacht echt dat homoseksualiteit een keuze was, dat en het feit dat m'n vader nooit naar m'n partner vraagt. Er is nog wen lange weg te gaan.
vrijdag 15 maart 2013 om 10:47
Rottig is dat hè, sammie, dat je als homoseksueel of lesbienne op dit gebied een weg van zelfacceptatie hebt af te leggen. Ik weet niet of ik een hetero-pil zou willen nemen. De enige reden waarom ik dat zou willen is omdat ik mij teveel aantrek van wat anderen zouden kunnen vinden. Met mijzelf, mijn geaardheid, mijn vriendin etc. heb ik geen moeite. Maar ik heb moeite met het feit dat anderen er moeite mee zouden kunnen hebben. Hoe ik dát eens afleer?
vrijdag 15 maart 2013 om 10:54
M'n vriendin heeft dat met haar onderburen, die zijn moslim. Maar die hebben volgens mij ook al lang door hoe het zit. Maar uit respect naar hun provoceren we dus niet. Maar ja bedenk ik menu, wat is provoceren?
Hand in hand lopen? Elkaar een nette zoen geven?
Eigenlijk moet je toch gewoon kunnen leven en niet nadenken over hoe je dat doet, omdat er anderen er aanstoot aan kunnen nemen?
Hand in hand lopen? Elkaar een nette zoen geven?
Eigenlijk moet je toch gewoon kunnen leven en niet nadenken over hoe je dat doet, omdat er anderen er aanstoot aan kunnen nemen?
vrijdag 15 maart 2013 om 11:14
Bij mij zit het denk ik nog dieper. Ik kan me zelfs druk maken om wat anderen over ons zeggen/denken/van ons vinden zonder dat tegen ons te zeggen. Ben daarmee een behoorlijk stuk aan het invullen voor anderen, want wellicht ziet iedereen ons gewoon echt als een samenwonend stel en niet als "huisgenootjes"' of "samenwonende hartsvriendinnetjes". Maar in mijn achterhoofd denk ik heel vaak: Hoe serieus ziet men ons?
Terwijl ik niks aan deze gedachten heb...
Terwijl ik niks aan deze gedachten heb...
vrijdag 15 maart 2013 om 11:22
Wat zijn er veel mensen die aan elk vrouwenstel vragen of ze misschien zussen zijn! Die vraag krijgen wij ook echt heel vaak. Ik zeg meestal gewoon ‘nee’, meestal geen behoefte om het ‘uit te leggen’ aan mensen die ik helemaal niet ken. Heb vaak de indruk dat ze eigenlijk wel weten dat het niet zo is. Naast dat mensen mij al-tijd willen vertellen over die ene andere homo of lesbo die ze toevallig kennen, waarbij ze het soms dan ook nog raar vinden als ik die niet blijk te kennen.
Ik ervaar in het dagelijks leven weinig problemen en lieve, accepterende mensen om me heen. Maar dat wil niet zeggen dat het niet lastig is soms. Ik denk dat hetero’s zich dat onmogelijk kunnen voorstellen. Hoe aardig de meeste mensen ook doen, er zijn maar weinig mensen die het écht helemaal normaal en gelijkwaardig vinden aan heterorelaties, heb ik het idee. Mensen gedragen zich vaak toch net even anders, misschien onbewust, maar toch. Inderdaad, dat mensen net even op een andere manier over mijn relatie praten dan over een heterorelatie. Dat in een gesprek met een aantal vrouwen iedereen naar haar kinderwens wordt gevraagd behalve ik. Dat we iets voor ons huis gaan kopen en er dan gevraagd wordt voor wie van ons twee het is en dat er dan een vreemde reactie komt van de verkoper als we zeggen dat het voor ons allebei is.
Ik ben er over het algemeen heel open over, maar ik heb het nooit zomaar over ‘mijn vrouw’, ik vraag mezelf altijd af of het verstandig is, wat de persoon tegenover me ervan zal vinden. Meestal zal ik het dan alsnog gewoon zeggen, maar ik vind het wel vermoeiend om daar altijd mee bezig te zijn, ik voel me er toch vaak een beetje verlegen en ongemakkelijk onder. Omdat ik er nooit zeker van kan zijn dat mensen goed reageren.
Samen op straat ben ik me ook erg bewust van alles. Uitgebreid zoenen hoef ik ook van hetero’s niet te zien, maar ik zal mijn vrouw ook nooit zomaar een ‘nette zoen’ geven als we elkaar ergens treffen zonder daarover na te denken en te kijken wie het ziet, ik zal niet overal hand in hand lopen, ik zal zeker niet zomaar iedere vakantiebestemming uitkiezen enzovoort enzovoort. En ik ben dus niet getraumatiseerd of zo, buiten nageroepen worden (al vervelend genoeg) nog nooit iets vervelends meegemaakt.
Ik ervaar in het dagelijks leven weinig problemen en lieve, accepterende mensen om me heen. Maar dat wil niet zeggen dat het niet lastig is soms. Ik denk dat hetero’s zich dat onmogelijk kunnen voorstellen. Hoe aardig de meeste mensen ook doen, er zijn maar weinig mensen die het écht helemaal normaal en gelijkwaardig vinden aan heterorelaties, heb ik het idee. Mensen gedragen zich vaak toch net even anders, misschien onbewust, maar toch. Inderdaad, dat mensen net even op een andere manier over mijn relatie praten dan over een heterorelatie. Dat in een gesprek met een aantal vrouwen iedereen naar haar kinderwens wordt gevraagd behalve ik. Dat we iets voor ons huis gaan kopen en er dan gevraagd wordt voor wie van ons twee het is en dat er dan een vreemde reactie komt van de verkoper als we zeggen dat het voor ons allebei is.
Ik ben er over het algemeen heel open over, maar ik heb het nooit zomaar over ‘mijn vrouw’, ik vraag mezelf altijd af of het verstandig is, wat de persoon tegenover me ervan zal vinden. Meestal zal ik het dan alsnog gewoon zeggen, maar ik vind het wel vermoeiend om daar altijd mee bezig te zijn, ik voel me er toch vaak een beetje verlegen en ongemakkelijk onder. Omdat ik er nooit zeker van kan zijn dat mensen goed reageren.
Samen op straat ben ik me ook erg bewust van alles. Uitgebreid zoenen hoef ik ook van hetero’s niet te zien, maar ik zal mijn vrouw ook nooit zomaar een ‘nette zoen’ geven als we elkaar ergens treffen zonder daarover na te denken en te kijken wie het ziet, ik zal niet overal hand in hand lopen, ik zal zeker niet zomaar iedere vakantiebestemming uitkiezen enzovoort enzovoort. En ik ben dus niet getraumatiseerd of zo, buiten nageroepen worden (al vervelend genoeg) nog nooit iets vervelends meegemaakt.
