Actueel
alle pijlers
Weer zelfmoord n.a.v pesten
donderdag 13 december 2012 om 12:24
http://www.nu.nl/binnenla ... -zelfmoord-scholiere.html
Helaas heeft weer een jongere zich van het leven beroofd na gepest te zijn. We hebben blijkbaar nog steeds niets geleerd van vorige gevallen zoals onlangs Tim Ribberink
Helaas heeft weer een jongere zich van het leven beroofd na gepest te zijn. We hebben blijkbaar nog steeds niets geleerd van vorige gevallen zoals onlangs Tim Ribberink
zondag 16 december 2012 om 23:14
Ik ben vroeger ook verschrikkelijk gepest maar heb het nooit verteld thuis. Ik was als de dood dat mijn vader naar school zou gaan, en dan zou het (in mijn ogen) alleen maar erger worden. Toen we verhuisden (niet om die reden) en ik op een andere school zat, sloot ik me aan bij een groepje "pesters". Ik schaam me er nog voor... Maar ik wilde het gewoon niet nog een keer en deed liever mee dan weer de zondebok te zijn. Achteraf heel erg slap en ik vond het ook verschrikkelijk. Het heeft me zo getekend. Ik wil ook pesters hier niet schoonpraten, hoor, maar soms zit er meer achter....
zondag 16 december 2012 om 23:17
quote:neves schreef op 16 december 2012 @ 23:14:
Ik ben vroeger ook verschrikkelijk gepest maar heb het nooit verteld thuis. Ik was als de dood dat mijn vader naar school zou gaan, en dan zou het (in mijn ogen) alleen maar erger worden. Toen we verhuisden (niet om die reden) en ik op een andere school zat, sloot ik me aan bij een groepje "pesters". Ik schaam me er nog voor... Maar ik wilde het gewoon niet nog een keer en deed liever mee dan weer de zondebok te zijn. Achteraf heel erg slap en ik vond het ook verschrikkelijk. Het heeft me zo getekend. Ik wil ook pesters hier niet schoonpraten, hoor, maar soms zit er meer achter....Een studiegenoot van me vertelde een soortgelijk verhaal. Hij had alle ingrediënten om een buitenbeentje te zijn, alleen was er één iemand onder hem die kapotgepest werd zowat. Hij deed zelf om het hardst mee. Doodsbang om zelf onderaan te komen. Hij zit er nog steeds mee.
Ik ben vroeger ook verschrikkelijk gepest maar heb het nooit verteld thuis. Ik was als de dood dat mijn vader naar school zou gaan, en dan zou het (in mijn ogen) alleen maar erger worden. Toen we verhuisden (niet om die reden) en ik op een andere school zat, sloot ik me aan bij een groepje "pesters". Ik schaam me er nog voor... Maar ik wilde het gewoon niet nog een keer en deed liever mee dan weer de zondebok te zijn. Achteraf heel erg slap en ik vond het ook verschrikkelijk. Het heeft me zo getekend. Ik wil ook pesters hier niet schoonpraten, hoor, maar soms zit er meer achter....Een studiegenoot van me vertelde een soortgelijk verhaal. Hij had alle ingrediënten om een buitenbeentje te zijn, alleen was er één iemand onder hem die kapotgepest werd zowat. Hij deed zelf om het hardst mee. Doodsbang om zelf onderaan te komen. Hij zit er nog steeds mee.
zondag 16 december 2012 om 23:22
quote:neves schreef op 16 december 2012 @ 23:14:
Ik ben vroeger ook verschrikkelijk gepest maar heb het nooit verteld thuis. Ik was als de dood dat mijn vader naar school zou gaan, en dan zou het (in mijn ogen) alleen maar erger worden. Toen we verhuisden (niet om die reden) en ik op een andere school zat, sloot ik me aan bij een groepje "pesters". Ik schaam me er nog voor... Maar ik wilde het gewoon niet nog een keer en deed liever mee dan weer de zondebok te zijn. Achteraf heel erg slap en ik vond het ook verschrikkelijk. Het heeft me zo getekend. Ik wil ook pesters hier niet schoonpraten, hoor, maar soms zit er meer achter....Ben je er ooit op terug gekomen bij degene die gepest werd?
Ik ben vroeger ook verschrikkelijk gepest maar heb het nooit verteld thuis. Ik was als de dood dat mijn vader naar school zou gaan, en dan zou het (in mijn ogen) alleen maar erger worden. Toen we verhuisden (niet om die reden) en ik op een andere school zat, sloot ik me aan bij een groepje "pesters". Ik schaam me er nog voor... Maar ik wilde het gewoon niet nog een keer en deed liever mee dan weer de zondebok te zijn. Achteraf heel erg slap en ik vond het ook verschrikkelijk. Het heeft me zo getekend. Ik wil ook pesters hier niet schoonpraten, hoor, maar soms zit er meer achter....Ben je er ooit op terug gekomen bij degene die gepest werd?
zondag 16 december 2012 om 23:28
quote:maZZelen schreef op 16 december 2012 @ 23:22:
[...]
Ben je er ooit op terug gekomen bij degene die gepest werd?Nee, zou ik niet durven ook. Het was trouwens niet een bepaald persoon. Het was dan die en dan die, we waren zeg maar zo'n stelletje rotmeiden... Niet minder erg, hoor. Het heeft gelukkig niet heel erg lang geduurd omdat ik vrij snel daarna naar een middelbare school ging. Heb de lagereschooltijd ook echt geprobeerd uit mijn geheugen te wissen. Zie het als een groot zwart gat (hoewel er ook best positieve dingen zijn blijven hangen).
[...]
Ben je er ooit op terug gekomen bij degene die gepest werd?Nee, zou ik niet durven ook. Het was trouwens niet een bepaald persoon. Het was dan die en dan die, we waren zeg maar zo'n stelletje rotmeiden... Niet minder erg, hoor. Het heeft gelukkig niet heel erg lang geduurd omdat ik vrij snel daarna naar een middelbare school ging. Heb de lagereschooltijd ook echt geprobeerd uit mijn geheugen te wissen. Zie het als een groot zwart gat (hoewel er ook best positieve dingen zijn blijven hangen).
maandag 17 december 2012 om 07:40
Mijn ouders wisten wel degelijk dat ik gepest werd. Er viel ook niet veel te ontkennen, want de fysieke bewijzen waren duidelijk en konden echt niet altijd onder "een ongelukje" geschaard worden.
Ze zijn met de school gaan praten("Nee hoor, dat gebeurt niet op onze school") en met de ouders("Nee hoor, dat doet mijn kind niet") en uiteindelijk hebben ze de inspectie ingeschakeld, die ook niets uitrichtte.
Toen wilden ze dat ik naar een andere school ging. En dat wilde ik pertinent niet. Want dit was, hoe onwaarschijnlijk ook, "veilig". Op die school wist ik waar ik mee te maken had, wat ik kon verwachten, waar en voor wie ik moest oppassen en hoe ik de pesters zo veel mogelijk kon ontwijken.
Wie weet was het op een andere school nog veel erger. Ik ging dan ook met lood in mijn schoenen naar de middelbare school. Mijn zusje hebben ze tegelijkertijd wel van die school gehaald, zij stribbelde niet zo enorm tegen.
Hebben mijn ouders niets gedaan? Niet genoeg? Hadden ze me simpelweg van school moeten halen, zo tegen mijn zin?
Het is zo ontzettend makkelijk om te oordelen langs de zijlijn.
Mijn zoon gaf overigens dezelfde reactie toen ik hem vroeg of hij, om van zijn pester af te komen, naar een andere klas wilde(daar is uiteraard een hele periode van praten op school, met leerkrachten en directie vooraf gegaan. Praten met de ouders werd door de school ten zeerste afgeraden, nutteloos). Hij heeft uiteindelijk besloten het wel te willen, maar die mogelijkheid is er alleen omdat hij a) een groep hoger kon, dat is zeker in de bovenbouw op basisscholen een no-go en b) de groepen 7 op een andere locatie zitten, anders had het nog weinig nut gehad. Hij kan dus wel op zijn eigen school blijven, waar hij ontzettend blij mee is.
Wist ik dat hij gepest werd? Ik wist dat hij het af en toe moeilijk had met het bewuste kind, maar dat het zo erg was, kwam er pas veel later allemaal uit. Hij is geen makkelijke prater, inherent aan zijn stoornis, plus het feit dat hij heel trots is en zich inderdaad ook schaamde. Had ik het moeten zien? Is onze vertrouwensband slecht? Of kun je daar pas van spreken als je kind zich van het leven beroofd heeft?
Oh, en Calvijn, een veilige basis is uiteraard heel fijn en zal de kans dat je kind gepest wordt wellicht verkleinen. Maar ik kan je vertellen dat het geen garantie is om niet gepest te worden. En het klinkt ook wel een beetje alsof kinderen die gepest worden "dus" geen veilige basis hebben.
Ze zijn met de school gaan praten("Nee hoor, dat gebeurt niet op onze school") en met de ouders("Nee hoor, dat doet mijn kind niet") en uiteindelijk hebben ze de inspectie ingeschakeld, die ook niets uitrichtte.
Toen wilden ze dat ik naar een andere school ging. En dat wilde ik pertinent niet. Want dit was, hoe onwaarschijnlijk ook, "veilig". Op die school wist ik waar ik mee te maken had, wat ik kon verwachten, waar en voor wie ik moest oppassen en hoe ik de pesters zo veel mogelijk kon ontwijken.
Wie weet was het op een andere school nog veel erger. Ik ging dan ook met lood in mijn schoenen naar de middelbare school. Mijn zusje hebben ze tegelijkertijd wel van die school gehaald, zij stribbelde niet zo enorm tegen.
Hebben mijn ouders niets gedaan? Niet genoeg? Hadden ze me simpelweg van school moeten halen, zo tegen mijn zin?
Het is zo ontzettend makkelijk om te oordelen langs de zijlijn.
Mijn zoon gaf overigens dezelfde reactie toen ik hem vroeg of hij, om van zijn pester af te komen, naar een andere klas wilde(daar is uiteraard een hele periode van praten op school, met leerkrachten en directie vooraf gegaan. Praten met de ouders werd door de school ten zeerste afgeraden, nutteloos). Hij heeft uiteindelijk besloten het wel te willen, maar die mogelijkheid is er alleen omdat hij a) een groep hoger kon, dat is zeker in de bovenbouw op basisscholen een no-go en b) de groepen 7 op een andere locatie zitten, anders had het nog weinig nut gehad. Hij kan dus wel op zijn eigen school blijven, waar hij ontzettend blij mee is.
Wist ik dat hij gepest werd? Ik wist dat hij het af en toe moeilijk had met het bewuste kind, maar dat het zo erg was, kwam er pas veel later allemaal uit. Hij is geen makkelijke prater, inherent aan zijn stoornis, plus het feit dat hij heel trots is en zich inderdaad ook schaamde. Had ik het moeten zien? Is onze vertrouwensband slecht? Of kun je daar pas van spreken als je kind zich van het leven beroofd heeft?
Oh, en Calvijn, een veilige basis is uiteraard heel fijn en zal de kans dat je kind gepest wordt wellicht verkleinen. Maar ik kan je vertellen dat het geen garantie is om niet gepest te worden. En het klinkt ook wel een beetje alsof kinderen die gepest worden "dus" geen veilige basis hebben.
maandag 17 december 2012 om 10:25
Ben een weekendje weg geweest en lees nu even bij.
Iwannalive: leuk al die theorietjes van je... klopt in de realiteit natuurlijk geen zak van!
Ik ben heel blij met mijn ouders, ik vertrouw ze volkomen, ik kan altijd bij ze terecht en betere ouders kan ik me niet wensen. Kom aan mijn ouders, dan kom je aan mij! Ik heb je al verteld dat ik achteraf gezien dingen anders had kunnen aanpakken. Je hebt echter te maken met een volwassene die nu terugkijkt op haar jeugd en met die ogen daar naar kijkt. Dat doe jij nu ook. Jij kijkt met volwassen ogen door de ogen van een gepest kind. En daarom gaan jou theorietjes niet op.
Lees mijn post maar even terug.
Calvijn: kinderen hebben inderdaad 2 gezichten. Van gepest kind op school en bij thuiskomst een vrolijk, blij kind dat precies verteld dat ze een 7 heeft op rekenen en een 8 met een sticker voor schrijven... dat ze genegeerd is op het schoolplein en ik voor spek en bonen meedeed met tikkertje, dat verteld het gepeste kind (lees ik) niet. En dus heb je weer een dag overleefd.
Meiden die het pesten hebben overwonnen: wat zijn we sterk he? En wat zijn we blij met onze ouders!!
Iwannalive: leuk al die theorietjes van je... klopt in de realiteit natuurlijk geen zak van!
Ik ben heel blij met mijn ouders, ik vertrouw ze volkomen, ik kan altijd bij ze terecht en betere ouders kan ik me niet wensen. Kom aan mijn ouders, dan kom je aan mij! Ik heb je al verteld dat ik achteraf gezien dingen anders had kunnen aanpakken. Je hebt echter te maken met een volwassene die nu terugkijkt op haar jeugd en met die ogen daar naar kijkt. Dat doe jij nu ook. Jij kijkt met volwassen ogen door de ogen van een gepest kind. En daarom gaan jou theorietjes niet op.
Lees mijn post maar even terug.
Calvijn: kinderen hebben inderdaad 2 gezichten. Van gepest kind op school en bij thuiskomst een vrolijk, blij kind dat precies verteld dat ze een 7 heeft op rekenen en een 8 met een sticker voor schrijven... dat ze genegeerd is op het schoolplein en ik voor spek en bonen meedeed met tikkertje, dat verteld het gepeste kind (lees ik) niet. En dus heb je weer een dag overleefd.
Meiden die het pesten hebben overwonnen: wat zijn we sterk he? En wat zijn we blij met onze ouders!!
maandag 17 december 2012 om 11:28
quote:louba schreef op 17 december 2012 @ 10:25:
Meiden die het pesten hebben overwonnen: wat zijn we sterk he? En wat zijn we blij met onze ouders!!
Ja, ik ben ontzettend blij met de mijne. Een tijdje geleden heb ik een gesprek met ze gehad, naar aanleiding van de dood van Tim Ribberink. We hebben het toen ook over mijn situatie gehad. Ik heb ze dingen verteld die ze niet wisten, en daar schrokken ze van. Ze hadden geen idee dat het zo erg was.
Hadden ze hun ogen dan in hun zak zitten? Helemaal niet. Ik was nogal een oester in die tijd, maar ze hadden heus wel door dat er iets niet goed zat. Ze deden hun best om met me te praten, stelden allerlei oplossingen voor, zijn op school wezen praten. Alleen vertelde ik weinig, ik weigerde bijvoorbeeld de namen van mijn pesters prijs te geven omdat ik bang voor ze was. En de school deed niets, want te weinig bewijs. Kan je dat mijn ouders verwijten?
Ze zeiden zelf onlangs dat ze zich schuldig voelden, dat ze voor hun gevoel niet genoeg hadden gedaan. Dat ze dingen misschien nu anders hadden aangepakt. Ik zie dat anders. Ze hebben me, hoe rot ik me ook voelde, altijd het gevoel gegeven dat ik geliefd was, dat ik er mocht zijn. Dankzij hen was thuis een fijne en veilige plek, en die had ik heel hard nodig. Als ik aan hen denk tijdens die periode voel ik dankbaarheid, geen boosheid. Ze hebben gedaan wat ze konden. Wat er met mij gebeurde was niet hun schuld. En zelfs als ik ze alles had verteld hadden ze, volgens mij, het pesten niet kunnen stoppen of voorkomen. Behalve gepeste kinderen en hun ouders spelen immers veel meer partijen een rol, en als die niet allemaal willen meewerken stopt het pesten alsnog niet.
En je kunt daar dan allerlei leuk klinkende theorietjes op loslaten, maar ik denk dat de werkelijkheid vaak veel complexer is dan dat. Mijn ouders waren het probleem niet. Zij zijn de reden dat ik hier nog zit. En ja, er zijn ouders die het niet willen zien als hun kinderen gepest worden. Maar dat wil nog niet zeggen dat alle ouders met gepeste kinderen iets te verwijten valt.
Meiden die het pesten hebben overwonnen: wat zijn we sterk he? En wat zijn we blij met onze ouders!!
Ja, ik ben ontzettend blij met de mijne. Een tijdje geleden heb ik een gesprek met ze gehad, naar aanleiding van de dood van Tim Ribberink. We hebben het toen ook over mijn situatie gehad. Ik heb ze dingen verteld die ze niet wisten, en daar schrokken ze van. Ze hadden geen idee dat het zo erg was.
Hadden ze hun ogen dan in hun zak zitten? Helemaal niet. Ik was nogal een oester in die tijd, maar ze hadden heus wel door dat er iets niet goed zat. Ze deden hun best om met me te praten, stelden allerlei oplossingen voor, zijn op school wezen praten. Alleen vertelde ik weinig, ik weigerde bijvoorbeeld de namen van mijn pesters prijs te geven omdat ik bang voor ze was. En de school deed niets, want te weinig bewijs. Kan je dat mijn ouders verwijten?
Ze zeiden zelf onlangs dat ze zich schuldig voelden, dat ze voor hun gevoel niet genoeg hadden gedaan. Dat ze dingen misschien nu anders hadden aangepakt. Ik zie dat anders. Ze hebben me, hoe rot ik me ook voelde, altijd het gevoel gegeven dat ik geliefd was, dat ik er mocht zijn. Dankzij hen was thuis een fijne en veilige plek, en die had ik heel hard nodig. Als ik aan hen denk tijdens die periode voel ik dankbaarheid, geen boosheid. Ze hebben gedaan wat ze konden. Wat er met mij gebeurde was niet hun schuld. En zelfs als ik ze alles had verteld hadden ze, volgens mij, het pesten niet kunnen stoppen of voorkomen. Behalve gepeste kinderen en hun ouders spelen immers veel meer partijen een rol, en als die niet allemaal willen meewerken stopt het pesten alsnog niet.
En je kunt daar dan allerlei leuk klinkende theorietjes op loslaten, maar ik denk dat de werkelijkheid vaak veel complexer is dan dat. Mijn ouders waren het probleem niet. Zij zijn de reden dat ik hier nog zit. En ja, er zijn ouders die het niet willen zien als hun kinderen gepest worden. Maar dat wil nog niet zeggen dat alle ouders met gepeste kinderen iets te verwijten valt.
maandag 17 december 2012 om 11:31
Helaas zijn al onze kinderen dat. Te lief, te zacht, te dromerig, te slim, maar ook weer afwijkend omdat ze wel een hele duidelijke eigen mening en identiteit en uiterlijk hebben. Zo heeft een van mijn kinderen laatst tegen een bully die hem tegen het schoolhek smeet geroepen dat hij "later nooit een vrouw zou krijgen!" Blijkbaar is dat voor hem belangrijk
De docenten zijn onverminderd vol lof over ze. Zo makkelijk in de klas, nooit problemen, altijd hun werk af, intelligent. Maar wel makkelijke doelwitten.
Het kind dat nu van klas gaat wisselen is verbaal wel ontzettend sterk, maar gebruikt daar weer veel te moeilijke woorden bij, wat ook weer sommige kinderen triggert.
De docenten zijn onverminderd vol lof over ze. Zo makkelijk in de klas, nooit problemen, altijd hun werk af, intelligent. Maar wel makkelijke doelwitten.
Het kind dat nu van klas gaat wisselen is verbaal wel ontzettend sterk, maar gebruikt daar weer veel te moeilijke woorden bij, wat ook weer sommige kinderen triggert.
maandag 17 december 2012 om 11:38
Een van mijn kinderen is wel eens gepest, niet lang want ik zat er boven op. Het was ook niet echt op hem gericht denk ik maar hij was gewoon in de les daar op het verkeerde moment. Ik heb toen gelijk de school gebelt , en zijn mentor een hele lieve vrouw nam het heel erg hoog op. Zij is met de klas gaan praten, met succes. de kinderen hebben hem allemaal een brief geschreven. Veel kinderen wisten de impact er niet van. Ik was zo blij met deze lerares. En ik denk dat een school of een leraar er wel heel veel aan kan doen en ouders ook.
maandag 17 december 2012 om 12:09
quote:marlenertje1960 schreef op 17 december 2012 @ 11:43:
Ik ben deze lerares trouwens nog altijd dankbaar. Zij vertelde mij gelijk dat zij dit niet tolereerde en dat zij er er boven op zou zitten. Echt een prachtmens.Ja, zo eentje moet je er hebben. Geweldig dat ze het zo aanpakte. Helaas gebeurt dat niet altijd. Ik denk trouwens niet dat dat per se onwil is van de docent. Soms weten docenten gewoon niet wat ze moeten doen. Of waar te beginnen. In mijn geval zijn er best docenten geweest die hebben geprobeerd me te helpen, maar dat werkte vaak averechts. Daarom heb ik er ook moeite mee als mensen naar één groep wijzen: de ouders, de school of wie dan ook. Het is lang niet altijd onwil om te helpen die zorgt dat er niets gebeurt. Pesten is nu eenmaal een complex probleem dat niet makkelijk op te lossen is.
Ik ben deze lerares trouwens nog altijd dankbaar. Zij vertelde mij gelijk dat zij dit niet tolereerde en dat zij er er boven op zou zitten. Echt een prachtmens.Ja, zo eentje moet je er hebben. Geweldig dat ze het zo aanpakte. Helaas gebeurt dat niet altijd. Ik denk trouwens niet dat dat per se onwil is van de docent. Soms weten docenten gewoon niet wat ze moeten doen. Of waar te beginnen. In mijn geval zijn er best docenten geweest die hebben geprobeerd me te helpen, maar dat werkte vaak averechts. Daarom heb ik er ook moeite mee als mensen naar één groep wijzen: de ouders, de school of wie dan ook. Het is lang niet altijd onwil om te helpen die zorgt dat er niets gebeurt. Pesten is nu eenmaal een complex probleem dat niet makkelijk op te lossen is.
maandag 17 december 2012 om 12:23
Eens. In het geval van zoon staan de juffen met de rug tegen de muur. Ik weet wat ze allemaal hebben geprobeerd en het heeft niets uitgehaald. Er is waarschijnlijk op de langere duur wel een oplossing voor de pester, maar daar wil ik niet op wachten.
In mijn geval valt mijn vroegere docenten wel heel veel te verwijten. Ze hebben geen poot uitgestoken, sterker nog, in groep 8, waar het het ergst was, deed de docent, tevens directeur van de school, leuk mee. De "leukste" scheldwoorden kwamen van hem.
In mijn geval valt mijn vroegere docenten wel heel veel te verwijten. Ze hebben geen poot uitgestoken, sterker nog, in groep 8, waar het het ergst was, deed de docent, tevens directeur van de school, leuk mee. De "leukste" scheldwoorden kwamen van hem.
maandag 17 december 2012 om 12:47
Ik had natuurlijk ook het geluk dat mijn kind mij in vertrouwen nam, dat is ook bij elk kind weer anders. Ook een beetje de aard van het beestje. Maar ook al doen de leraren maar de moeite om er iets aan te doen, en ook er boven op te zitten. En op te letten, dat is toch al een hele gerust stelling. Voor het kind en voor de ouders.
En Lughnassadh, je hebt gelijk je moet daar ook niet op wachten op die oplossing. Het is jou kind en het speelt zich nu af, dus er moet ook NU wat aan gedaan worden. Want pesten is vreselijk.Voor een kind niets ergers als gepest worden.Het be invloed hun hele leven
En Lughnassadh, je hebt gelijk je moet daar ook niet op wachten op die oplossing. Het is jou kind en het speelt zich nu af, dus er moet ook NU wat aan gedaan worden. Want pesten is vreselijk.Voor een kind niets ergers als gepest worden.Het be invloed hun hele leven
maandag 17 december 2012 om 13:00
quote:marlenertje1960 schreef op 17 december 2012 @ 12:47:
Ik had natuurlijk ook het geluk dat mijn kind mij in vertrouwen nam, dat is ook bij elk kind weer anders. Ook een beetje de aard van het beestje. Maar ook al doen de leraren maar de moeite om er iets aan te doen, en ook er boven op te zitten. En op te letten, dat is toch al een hele gerust stelling. Voor het kind en voor de ouders.
En Lughnassadh, je hebt gelijk je moet daar ook niet op wachten op die oplossing. Het is jou kind en het speelt zich nu af, dus er moet ook NU wat aan gedaan worden. Want pesten is vreselijk.Voor een kind niets ergers als gepest worden.Het be invloed hun hele leven
Als ex-docent (VO) kan ik zeggen dat veel docenten in hun opleiding wel degelijk voorlichting, workshops, rollenspellen etc. krijgen in hun opleiding. En er is intensief contact met mentoren, maar mijn ervaring is ook dat naarmate de werkdruk toeneemt, met name bij grotere scholen, er veel minder tijd is om er tegen op te treden.
Ik wil het niet opnemen voor falende docenten hierin hoor. Maar ik denk dat nieuwsberichten zoals deze (en andere 'berichten' die niet in het nieuws komen) nog meer aanleiding zouden moeten zijn om de werkdruk in het onderwijs te verminderen.
Je hebt altijd sukkels onder de docenten, angsthazen en 'collaborateurs' natuurlijk, maar daarbuiten zal geen enkele docent kiezen om er niks aan te doen als hij of zij de tijd, aandacht en training ervoor heeft.
Het basisonderwijs zit natuurlijk iets anders in elkaar, maar toch. Alleen met echte training (dus niet alleen boeken erover lezen e.d.) kan je het gedrag aanpakken. In Engeland (helaas Europees 'kampioen' pesten) is een paar jaar geleden nog een innovatief project opgezet tegen pesten. De aanpak was hierin niet 'klassiek' (hard afstraffen van pesters, de docent neemt het slachtoffer in bescherming) maar 'samenwerkend', waarbij een groepje leerlingen werd samengesteld, bestaande uit niet alleen de pesters maar ook een aantal 'buitenstaanders', waarin echt overlegd werd over dit gedrag.
Aan de hand van vragen als 'wat zouden we kunnen doen om X zich beter te laten voelen' werden nieuwe dingen bedacht. Het voordeel is dat de pesters hier niet alleen maar in het beschuldigden-bankje zitten, de druk gaat er iets vanaf. Ik ben de naam van het project vergeten, maar ik weet wel dat het pesten duidelijk terugdrong, al werkte het niet overal en altijd natuurlijk.
Er is echt wel hoop dus.
Ik had natuurlijk ook het geluk dat mijn kind mij in vertrouwen nam, dat is ook bij elk kind weer anders. Ook een beetje de aard van het beestje. Maar ook al doen de leraren maar de moeite om er iets aan te doen, en ook er boven op te zitten. En op te letten, dat is toch al een hele gerust stelling. Voor het kind en voor de ouders.
En Lughnassadh, je hebt gelijk je moet daar ook niet op wachten op die oplossing. Het is jou kind en het speelt zich nu af, dus er moet ook NU wat aan gedaan worden. Want pesten is vreselijk.Voor een kind niets ergers als gepest worden.Het be invloed hun hele leven
Als ex-docent (VO) kan ik zeggen dat veel docenten in hun opleiding wel degelijk voorlichting, workshops, rollenspellen etc. krijgen in hun opleiding. En er is intensief contact met mentoren, maar mijn ervaring is ook dat naarmate de werkdruk toeneemt, met name bij grotere scholen, er veel minder tijd is om er tegen op te treden.
Ik wil het niet opnemen voor falende docenten hierin hoor. Maar ik denk dat nieuwsberichten zoals deze (en andere 'berichten' die niet in het nieuws komen) nog meer aanleiding zouden moeten zijn om de werkdruk in het onderwijs te verminderen.
Je hebt altijd sukkels onder de docenten, angsthazen en 'collaborateurs' natuurlijk, maar daarbuiten zal geen enkele docent kiezen om er niks aan te doen als hij of zij de tijd, aandacht en training ervoor heeft.
Het basisonderwijs zit natuurlijk iets anders in elkaar, maar toch. Alleen met echte training (dus niet alleen boeken erover lezen e.d.) kan je het gedrag aanpakken. In Engeland (helaas Europees 'kampioen' pesten) is een paar jaar geleden nog een innovatief project opgezet tegen pesten. De aanpak was hierin niet 'klassiek' (hard afstraffen van pesters, de docent neemt het slachtoffer in bescherming) maar 'samenwerkend', waarbij een groepje leerlingen werd samengesteld, bestaande uit niet alleen de pesters maar ook een aantal 'buitenstaanders', waarin echt overlegd werd over dit gedrag.
Aan de hand van vragen als 'wat zouden we kunnen doen om X zich beter te laten voelen' werden nieuwe dingen bedacht. Het voordeel is dat de pesters hier niet alleen maar in het beschuldigden-bankje zitten, de druk gaat er iets vanaf. Ik ben de naam van het project vergeten, maar ik weet wel dat het pesten duidelijk terugdrong, al werkte het niet overal en altijd natuurlijk.
Er is echt wel hoop dus.
woensdag 19 december 2012 om 07:09
Als je het gevoel hebt dat je kind anders is of minder weerbaar moet je volgens mij als ouder daar al helemaal proactief op inspelen. Niet eerst afwachten of het misgaat...
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
woensdag 19 december 2012 om 11:30
quote:Iwannalive schreef op 19 december 2012 @ 06:52:
@Louba
Je had destijds dan toch juist niet het gevoel bij ze terecht te kunnen met zoiets... om wat voor reden ook...
Wat wil je nu precies van me horen? Dat ik mijn ouders de schuld geef van mijn pest verleden? Dat ze me niet weerbaar genoeg hebben opgevoed? Helaas, dan ben je bij mij (en ik denk gezien de reacties hier bij alle andere gepesten) aan het verkeerde adres. Ik zal je theorietje niet onderbouwen.
Dat je erop doorgaat en maar van mij wil horen dat ik geen goede band heb met mijn ouders, verteld mij dat je totaal geen kaas van hebt gegeten en je doet er dus goed aan om je uit deze discussie te houden. Ik ben zeer goed op mijn pootjes terecht gekomen, dank je wel!
@Louba
Je had destijds dan toch juist niet het gevoel bij ze terecht te kunnen met zoiets... om wat voor reden ook...
Wat wil je nu precies van me horen? Dat ik mijn ouders de schuld geef van mijn pest verleden? Dat ze me niet weerbaar genoeg hebben opgevoed? Helaas, dan ben je bij mij (en ik denk gezien de reacties hier bij alle andere gepesten) aan het verkeerde adres. Ik zal je theorietje niet onderbouwen.
Dat je erop doorgaat en maar van mij wil horen dat ik geen goede band heb met mijn ouders, verteld mij dat je totaal geen kaas van hebt gegeten en je doet er dus goed aan om je uit deze discussie te houden. Ik ben zeer goed op mijn pootjes terecht gekomen, dank je wel!
woensdag 19 december 2012 om 11:37
quote:Iwannalive schreef op 19 december 2012 @ 07:09:
Als je het gevoel hebt dat je kind anders is of minder weerbaar moet je volgens mij als ouder daar al helemaal proactief op inspelen. Niet eerst afwachten of het misgaat...
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
Vertel eens: als een kind thuiskomt van school (basisschool) en moeder vraagt hoe het was vandaag. Kind zegt: heel goed mama! Ik had een 7 voor rekenen! En een 8 met een sticker op taal! Dan zegt mama: wat goed kind, je bent heel slim! Wat zul jij een goed rapport krijgen straks, ik ben trots op je! Komt er nog iemand spelen vanmiddag? Ja, Jenny komt vanmiddag, dat mag wel he? Ja kind, dat mag.
Klinkt fijn he? Geen enkel teken van pesterij he? En er komt ook nog een vriendinnetje spelen. Moeder geeft complimenten en echte aandacht he? Moeder doet alles goed toch?
Helaas is dit kind in het speelkwartier volledig genegeerd met tikkertje en deed voor spek en bonen mee. Mocht ze alléén met Jenny spelen en niet met de andere meiden, want die gaan met zijn allen en zij mocht niet meespelen. Maar dat word niet verteld thuis. Want Jenny wil wél spelen.
Leg je theorietje hier eens overheen en probeer dan nog eens het kind weerbaar te maken en de ouders te betrekken. En zo kan ik je nog 80756038 voorbeelden geven hoor, om je theorietje onderuit te halen...
Als je het gevoel hebt dat je kind anders is of minder weerbaar moet je volgens mij als ouder daar al helemaal proactief op inspelen. Niet eerst afwachten of het misgaat...
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
Vertel eens: als een kind thuiskomt van school (basisschool) en moeder vraagt hoe het was vandaag. Kind zegt: heel goed mama! Ik had een 7 voor rekenen! En een 8 met een sticker op taal! Dan zegt mama: wat goed kind, je bent heel slim! Wat zul jij een goed rapport krijgen straks, ik ben trots op je! Komt er nog iemand spelen vanmiddag? Ja, Jenny komt vanmiddag, dat mag wel he? Ja kind, dat mag.
Klinkt fijn he? Geen enkel teken van pesterij he? En er komt ook nog een vriendinnetje spelen. Moeder geeft complimenten en echte aandacht he? Moeder doet alles goed toch?
Helaas is dit kind in het speelkwartier volledig genegeerd met tikkertje en deed voor spek en bonen mee. Mocht ze alléén met Jenny spelen en niet met de andere meiden, want die gaan met zijn allen en zij mocht niet meespelen. Maar dat word niet verteld thuis. Want Jenny wil wél spelen.
Leg je theorietje hier eens overheen en probeer dan nog eens het kind weerbaar te maken en de ouders te betrekken. En zo kan ik je nog 80756038 voorbeelden geven hoor, om je theorietje onderuit te halen...
woensdag 19 december 2012 om 11:42
quote:Iwannalive schreef op 19 december 2012 @ 07:09:
Als je het gevoel hebt dat je kind anders is of minder weerbaar moet je volgens mij als ouder daar al helemaal proactief op inspelen. Niet eerst afwachten of het misgaat...
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
Nou vertel een IWL, hoeveel kinderen heb jij succesvol opgevoed?
Je denkt het allemaal zo goed te weten maar het is pure theorie en beschamend ten opzichte van al die mensen en hun ouders die met pesten te maken hebben gehad.
Als je het gevoel hebt dat je kind anders is of minder weerbaar moet je volgens mij als ouder daar al helemaal proactief op inspelen. Niet eerst afwachten of het misgaat...
Maar goed ik begrijp de emotionele reacties echt wel. Helaas leiden ze echter zelden tot een oplossing. Hopen dat kinderen elkaar nooit meer zullen pesten is niet realistisch. Volwassenen zullen er denk ik anders mee om moeten gaan, eerder signaleren en durven in te grijpen. Dat geldt voor de omgeving, de school en begint binnen het gezin.
Nou vertel een IWL, hoeveel kinderen heb jij succesvol opgevoed?
Je denkt het allemaal zo goed te weten maar het is pure theorie en beschamend ten opzichte van al die mensen en hun ouders die met pesten te maken hebben gehad.
woensdag 19 december 2012 om 13:24
Ik heb niet alles gelezen maar is Iwannalive soms zelf een pester geweest. Dan is het natuurlijk heel wat makkelijker om de schuld bij de gepeste kinderen en hun ouders neer te leggen dan te moeten erkennen dat ze als kind zelf fout bezig is geweest en dat haar ouders wat te verwijten valt dat ze haar niet hebben opgevoed tot een toleranter kind.
