Entertainment
alle pijlers
2 doc Levenseindekliniek
donderdag 18 februari 2016 om 22:01
quote:Yggdrasil- schreef op 16 februari 2016 @ 12:59:
Ik ben wellicht 1 vd wenigen maar ik vond de euthanasie van de dementerende vrouw heel legitiem. En ik begreep het gewoon ook echt.
Het greep me wel aan. Ook de rol vd man. Hij probeerde zich groot te houden in de zorgende rol die hij liefdevol al jaren had en waar ze samen in gegroeid waren. Ik vond er niks onbehoorlijks aan, zelfs niet het op de stoel blijven zitten, op z'n alledaags. Geen tamtam, geen toeters en bellen. Klein. En intiem. Gewoon in de stoel, je lieve man en moeder erbij. Het was sereen. Het was goed zo.
Dat ze in de andere hoek vd kamer wilde, was typisch dementie gedrag. Tot het laatst zaten de man en de arts in hun rol. En dat was ook goed. Ook voor haar.
We zien niet alles maar naar alle waarschijnlijkheid was het ook zo afgesproken. Het leek een impulsieve actie daar zo beneden, maar dat geloof ik niet.
Ik heb zo gehuild, zo geluild. Ik heb zelden zo gehuild. Ik voelde het tot in mijn porieen. Ik heb hier onmetelijk veel begrip en respect voor. Voor de nabestaanden ook!!
Ik begreep het ook en vind sommige reacties hier ook stuitend. De liefde van die man spat van het scherm af.
Wat een mooie manier van sterven zo. Bij mijn moeder zette ze de apparaten uit in het ziekenhuis en heeft nog 1,5 uur liggen "worstelen" tegen de dood. Deze vrouw zag je heel rustig wegglijden.
Goede docu die ongetwijfeld veel mensen aan het denken gezet.
Ik ben wellicht 1 vd wenigen maar ik vond de euthanasie van de dementerende vrouw heel legitiem. En ik begreep het gewoon ook echt.
Het greep me wel aan. Ook de rol vd man. Hij probeerde zich groot te houden in de zorgende rol die hij liefdevol al jaren had en waar ze samen in gegroeid waren. Ik vond er niks onbehoorlijks aan, zelfs niet het op de stoel blijven zitten, op z'n alledaags. Geen tamtam, geen toeters en bellen. Klein. En intiem. Gewoon in de stoel, je lieve man en moeder erbij. Het was sereen. Het was goed zo.
Dat ze in de andere hoek vd kamer wilde, was typisch dementie gedrag. Tot het laatst zaten de man en de arts in hun rol. En dat was ook goed. Ook voor haar.
We zien niet alles maar naar alle waarschijnlijkheid was het ook zo afgesproken. Het leek een impulsieve actie daar zo beneden, maar dat geloof ik niet.
Ik heb zo gehuild, zo geluild. Ik heb zelden zo gehuild. Ik voelde het tot in mijn porieen. Ik heb hier onmetelijk veel begrip en respect voor. Voor de nabestaanden ook!!
Ik begreep het ook en vind sommige reacties hier ook stuitend. De liefde van die man spat van het scherm af.
Wat een mooie manier van sterven zo. Bij mijn moeder zette ze de apparaten uit in het ziekenhuis en heeft nog 1,5 uur liggen "worstelen" tegen de dood. Deze vrouw zag je heel rustig wegglijden.
Goede docu die ongetwijfeld veel mensen aan het denken gezet.
donderdag 18 februari 2016 om 23:08
Oh wat een moeilijk onderwerp.
Ik vond het moeilijk om te goed te oordelen over deze situaties. Maar toch voelde het niet goed bij die dementerende vrouw en die mevrouw van 100 jaar.
Ik hoop dat mijn man mij later wel in een verpleeghuis komt opzoeken als ik daar beland.
Met veel liefde.
Ik heb veel ervaring met dementerenden en ik vind het zo moeilijk dat zij die euthanasie kreeg. Na 7 gesprekken. ! 7 !
Ik vond dat haar man veel invulde en ik kon uit deze korte zendtijd niet opmaken dat zij echt doelde op overlijden. Sterven. Huppakee weg. Dat zei ze ook over andere dingen.
Zij vroeg een andere plek , werd zo overheen gepraat. .
Wie zegt dat ze verschrikkelijk zei omdat het spul in liep. Want dat hoeft geen pijn te doen. Misschien wilde ze wel niet meer ? Maar kon ze het niet verwoorden.
Zo moeilijk. Poeh.
Ik vond het moeilijk om te goed te oordelen over deze situaties. Maar toch voelde het niet goed bij die dementerende vrouw en die mevrouw van 100 jaar.
Ik hoop dat mijn man mij later wel in een verpleeghuis komt opzoeken als ik daar beland.
Met veel liefde.
Ik heb veel ervaring met dementerenden en ik vind het zo moeilijk dat zij die euthanasie kreeg. Na 7 gesprekken. ! 7 !
Ik vond dat haar man veel invulde en ik kon uit deze korte zendtijd niet opmaken dat zij echt doelde op overlijden. Sterven. Huppakee weg. Dat zei ze ook over andere dingen.
Zij vroeg een andere plek , werd zo overheen gepraat. .
Wie zegt dat ze verschrikkelijk zei omdat het spul in liep. Want dat hoeft geen pijn te doen. Misschien wilde ze wel niet meer ? Maar kon ze het niet verwoorden.
Zo moeilijk. Poeh.
donderdag 18 februari 2016 om 23:25
Ze had toen ze in het beginstadium van de ziekte zat, deze keus al gemaakt. Die 7 gesprekken waren met deze arts, daarvoor had ze dit ook al uitgebreid met haar eigen huisarts en specialist besproken. Ze heeft de keus gemaakt met haar volle verstand, voor als ze die keus in een later stadium niet meer kon maken omdat ze dan niet meer bij haar volle verstand was. En dat moment was nu. Waarom zou je dan nu tegen haar wens in willen gaan? Omdat je denkt dat ze het nu niet wil? Omdat ze zich nu niet meer goed kan uitdrukken? Omdat ze nog genoot van een schaatswedstrijd? Ze heeft die keus gemaakt, omdat ze niet wilde leven zoals ze nu deed. En dat dat besef van wat er gaat gebeuren nu weg zou zijn, maakt het voor mij nog geen legitieme reden om tegen die wens in te gaan. En wie zegt dat dat besef weg is...mevrouw was haar woordenschat kwijt en kon zich daardoor niet goed uitdrukken. Het enige dat we wel zeker weten, is dat deze mevrouw met haar volle verstand heeft getekend voor de dood als ze er eenmaal zo aan toe zou zijn als ze nu was. En aan die wens is gehoor gegeven gelukkig.
En natuurlijk vulde haar man veel in. Was nogal een saai gesprek geworden met iemand met een woordenschat van 10 woorden ofzo. Haar man kende haar door en door en is in het hele traject betrokken geweest. Ik denk dat hij prima haar wens kan verwoorden na zoveel jaar traject en het erover hebben.
En natuurlijk vulde haar man veel in. Was nogal een saai gesprek geworden met iemand met een woordenschat van 10 woorden ofzo. Haar man kende haar door en door en is in het hele traject betrokken geweest. Ik denk dat hij prima haar wens kan verwoorden na zoveel jaar traject en het erover hebben.
donderdag 18 februari 2016 om 23:37
Dan hebben we een totaal andere mening. Zij is niet wilsbekwaam op het moment van de euthanasie.
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
donderdag 18 februari 2016 om 23:48
Ik weet niet of het hier al gepost is maar dit vond ik een bijzonder treffende column, van Luuk Koelman vandaag in de Metro.
Hannie wil dood
Misschien laat ik, als ik later oud ben, de laatste drie zinnen wel op mijn arm tatoeëren. Zodat ik ze kan lezen en herlezen en nooit meer kan vergeten; zelfs en vooral niet als ik ga dementeren.
Hannie wil dood
Misschien laat ik, als ik later oud ben, de laatste drie zinnen wel op mijn arm tatoeëren. Zodat ik ze kan lezen en herlezen en nooit meer kan vergeten; zelfs en vooral niet als ik ga dementeren.
vrijdag 19 februari 2016 om 00:05
quote:Babbel88 schreef op 18 februari 2016 @ 23:37:
Dan hebben we een totaal andere mening. Zij is niet wilsbekwaam op het moment van de euthanasie.
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
Hier sluit ik me bij aan.
En is het ook niet een enorm falen van de ouderenzorg in Nederland dat mensen het idee hebben deze keuze te moeten maken?
Dan hebben we een totaal andere mening. Zij is niet wilsbekwaam op het moment van de euthanasie.
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
Hier sluit ik me bij aan.
En is het ook niet een enorm falen van de ouderenzorg in Nederland dat mensen het idee hebben deze keuze te moeten maken?
vrijdag 19 februari 2016 om 01:41
De moeder en de zus van de vrouw waren aanwezig bij het overlijden van hun dochter/ zus.
Haar eigen moeder had in de gesprekken aangegeven achter de wens van haar dochter te staan omdat het leven van haar dochter een verschrikkelijke lijdensweg was.
Er word getwijfeld aan de echtgenoot van die vrouw en de moeder en zus worden door de twijfelaars compleet genegeerd, als of een moeder zomaar haar kind laat inslapen .
Haar eigen moeder had in de gesprekken aangegeven achter de wens van haar dochter te staan omdat het leven van haar dochter een verschrikkelijke lijdensweg was.
Er word getwijfeld aan de echtgenoot van die vrouw en de moeder en zus worden door de twijfelaars compleet genegeerd, als of een moeder zomaar haar kind laat inslapen .
vrijdag 19 februari 2016 om 09:25
quote:Babbel88 schreef op 18 februari 2016 @ 23:37:
Dan hebben we een totaal andere mening. Zij is niet wilsbekwaam op het moment van de euthanasie.
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
Dat is toch juist het hele punt?!?
Dat je wanneer je nog wel bij je volle verstand bent een besluit neemt voor als je dat niet meer bent.
Zoals jij het zegt, verwacht je dus van wilsonbekwame mensen dat ze een weloverwogen beslissing nemen?
Dan hebben we een totaal andere mening. Zij is niet wilsbekwaam op het moment van de euthanasie.
Je kunt van te voren nooit weten hoever je in een situatie zou gaan.
Je grenzen worden altijd breder en groter. . Ook bij dementerenden. Dus als zij het op dat moment niet duidelijk kan zeggen vind ik het geen goede euthanasie.
En dat die man mee praat snap ik heus wel. Want idd ze heeft geen groot woordenschat meer maar ik bedoel over het verpleeghuis. En dat het nu klaar is etc. Dat hoor ik alleen van hem !
Dat is toch juist het hele punt?!?
Dat je wanneer je nog wel bij je volle verstand bent een besluit neemt voor als je dat niet meer bent.
Zoals jij het zegt, verwacht je dus van wilsonbekwame mensen dat ze een weloverwogen beslissing nemen?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 19 februari 2016 om 09:28
quote:simbalabimba schreef op 19 februari 2016 @ 09:25:
[...]
Dat is toch juist het hele punt?!?
Dat je wanneer je nog wel bij je volle verstand bent een besluit neemt voor als je dat niet meer bent.
Zoals jij het zegt, verwacht je dus van wilsonbekwame mensen dat ze een weloverwogen beslissing nemen?Nee, volgens mij moet de euthanasie dan eerder plaatsvinden. Maar ja, dan is de noodzaak er dus nog niet...
[...]
Dat is toch juist het hele punt?!?
Dat je wanneer je nog wel bij je volle verstand bent een besluit neemt voor als je dat niet meer bent.
Zoals jij het zegt, verwacht je dus van wilsonbekwame mensen dat ze een weloverwogen beslissing nemen?Nee, volgens mij moet de euthanasie dan eerder plaatsvinden. Maar ja, dan is de noodzaak er dus nog niet...
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 09:35
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2016 @ 09:28:
[...]
Nee, volgens mij moet de euthanasie dan eerder plaatsvinden. Maar ja, dan is de noodzaak er dus nog niet...
De noodzaak wordt van te voren omschreven.
Als ik : a,b,c,d vertoon wil ik euthanasie.
[...]
Nee, volgens mij moet de euthanasie dan eerder plaatsvinden. Maar ja, dan is de noodzaak er dus nog niet...
De noodzaak wordt van te voren omschreven.
Als ik : a,b,c,d vertoon wil ik euthanasie.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 19 februari 2016 om 09:35
Ik denk dat het probleem in de discussie is dat veel mensen het leven an sich als het ultieme, hoogst haalbare zien. Als dat je uitgangspunt is, is euthanasie bijna altijd verkeerd en alleen in een heel beperkt aantal situaties de juiste (of minst slechte) keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 09:42
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2016 @ 09:35:
Ik denk dat het probleem in de discussie is dat veel mensen het leven an sich als het ultieme, hoogst haalbare zien. Als dat je uitgangspunt is, is euthanasie bijna altijd verkeerd en alleen in een heel beperkt aantal situaties de juiste (of minst slechte) keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.Inderdaad, net als het idee dat het leven an sich altijd de moeite waar/mooi/te prefereren is boven niet-leven. Daar geloof ik ook niet zo in, dat het leven standaard leuk is voor iedereen. Het leven 'is' gewoon een gegeven, en voor heel veel mensen de moeite waard, maar dat betekent echt niet dat dat voor iedereen hoeft te gelden. Ik kan me ook best voorstellen (al denk ik zelf niet zo over het leven) dat het leven voor sommige mensen gewoon niet leuk (genoeg) is, en dan hoef je imo niet eens psychisch ziek voor te zijn.
Ik denk dat het probleem in de discussie is dat veel mensen het leven an sich als het ultieme, hoogst haalbare zien. Als dat je uitgangspunt is, is euthanasie bijna altijd verkeerd en alleen in een heel beperkt aantal situaties de juiste (of minst slechte) keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.Inderdaad, net als het idee dat het leven an sich altijd de moeite waar/mooi/te prefereren is boven niet-leven. Daar geloof ik ook niet zo in, dat het leven standaard leuk is voor iedereen. Het leven 'is' gewoon een gegeven, en voor heel veel mensen de moeite waard, maar dat betekent echt niet dat dat voor iedereen hoeft te gelden. Ik kan me ook best voorstellen (al denk ik zelf niet zo over het leven) dat het leven voor sommige mensen gewoon niet leuk (genoeg) is, en dan hoef je imo niet eens psychisch ziek voor te zijn.
vrijdag 19 februari 2016 om 10:09
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2016 @ 09:35:
Ik denk dat het probleem in de discussie is dat veel mensen het leven an sich als het ultieme, hoogst haalbare zien. Als dat je uitgangspunt is, is euthanasie bijna altijd verkeerd en alleen in een heel beperkt aantal situaties de juiste (of minst slechte) keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.Bedoel je hier de mensen uit de aflevering mee of forummers zoals @Babbel81?
Ik denk dat het probleem in de discussie is dat veel mensen het leven an sich als het ultieme, hoogst haalbare zien. Als dat je uitgangspunt is, is euthanasie bijna altijd verkeerd en alleen in een heel beperkt aantal situaties de juiste (of minst slechte) keuze.
Pas als je van dat idee af kunt stappen, is het echt mogelijk om je te verplaatsen in deze mensen en hun keuze.Bedoel je hier de mensen uit de aflevering mee of forummers zoals @Babbel81?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 19 februari 2016 om 10:35
Ik bedoel er veel meer mensen mee dan een enkele forummer, maar inderdaad mensen die redeneren zoals onder andere Babbel81.
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 10:41
Ik ben overigens wel van mening dat er zorgvuldig omgegaan moet worden met een verzoek tot levenseinde - het gaat er natuurlijk wel om dat mensen die deze wens hebben deze langdurig hebben. Je wil niet iedereen die in een dipje zit 'een spuitje geven', zoals die psychiater het in het absurde trok.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 11:12
quote:Hoenuverder75 schreef op 18 februari 2016 @ 23:48:
Ik weet niet of het hier al gepost is maar dit vond ik een bijzonder treffende column, van Luuk Koelman vandaag in de Metro.
Hannie wil dood
Misschien laat ik, als ik later oud ben, de laatste drie zinnen wel op mijn arm tatoeëren. Zodat ik ze kan lezen en herlezen en nooit meer kan vergeten; zelfs en vooral niet als ik ga dementeren.Goede omschrijving van het filmpje, maar ik mis datgene wat Hannie zei toen de arts de spuit in haar arm zette. Ze zei: "Verschrikkelijk". Ik vond het ook niet 'mooi'. Het is een grote stap, de laatste in haar leven, menige stervende neemt nog mooier afscheid van zijn naasten. Het was alsof de naasten zaten te wachten tot ze ging vertrekken....wil je eerst nog een kop koffie? Alsof ze je die kop nog wel gunnen. Als ik zou denken dat ik een last zou zijn dan zou ik ook zeggen "nee nu Huppakee".
Het woord "huppakee" voelt bij mij gelijk aan als het woord "opsodemieteren". Was Hannie bang dat ze een last zou zijn voor haar omgeving? Misschien daarom het woord huppakee-weg zoals je een pop weg doet als die kapot is en er last van krijgt doordat de haartjes gaan uitvallen en de vloer vies word.
Ik vind het erg dubbel. Van de ene kant zou ik er misschien ook voor kiezen, maar van de andere kant ken ik heeeeeeel veel mensen die tig malen erger er aan toe zijn dan Hannie-die-zelf-nog-heel-goed-kon-auto-rijden. En dat gaat niet alleen maar op de automatische piloot. Hoeveel mensen rijden alleen maar bekende wegen? Moeten al deze mensen zich schuldig voelen dat zij nog niet huppakee-weg willen?
Ik vond het triest voor de arts van die kliniek, maar ik kon de professor , die er tegen was, ook heel goed begrijpen. Na de down-kinderen nu de huppakee-mensen?
Ik weet niet of het hier al gepost is maar dit vond ik een bijzonder treffende column, van Luuk Koelman vandaag in de Metro.
Hannie wil dood
Misschien laat ik, als ik later oud ben, de laatste drie zinnen wel op mijn arm tatoeëren. Zodat ik ze kan lezen en herlezen en nooit meer kan vergeten; zelfs en vooral niet als ik ga dementeren.Goede omschrijving van het filmpje, maar ik mis datgene wat Hannie zei toen de arts de spuit in haar arm zette. Ze zei: "Verschrikkelijk". Ik vond het ook niet 'mooi'. Het is een grote stap, de laatste in haar leven, menige stervende neemt nog mooier afscheid van zijn naasten. Het was alsof de naasten zaten te wachten tot ze ging vertrekken....wil je eerst nog een kop koffie? Alsof ze je die kop nog wel gunnen. Als ik zou denken dat ik een last zou zijn dan zou ik ook zeggen "nee nu Huppakee".
Het woord "huppakee" voelt bij mij gelijk aan als het woord "opsodemieteren". Was Hannie bang dat ze een last zou zijn voor haar omgeving? Misschien daarom het woord huppakee-weg zoals je een pop weg doet als die kapot is en er last van krijgt doordat de haartjes gaan uitvallen en de vloer vies word.
Ik vind het erg dubbel. Van de ene kant zou ik er misschien ook voor kiezen, maar van de andere kant ken ik heeeeeeel veel mensen die tig malen erger er aan toe zijn dan Hannie-die-zelf-nog-heel-goed-kon-auto-rijden. En dat gaat niet alleen maar op de automatische piloot. Hoeveel mensen rijden alleen maar bekende wegen? Moeten al deze mensen zich schuldig voelen dat zij nog niet huppakee-weg willen?
Ik vond het triest voor de arts van die kliniek, maar ik kon de professor , die er tegen was, ook heel goed begrijpen. Na de down-kinderen nu de huppakee-mensen?
LOEP ME MAAR aub.
vrijdag 19 februari 2016 om 11:37
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2016 @ 10:35:
Ik bedoel er veel meer mensen mee dan een enkele forummer, maar inderdaad mensen die redeneren zoals onder andere Babbel81.
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?Wie zijn wij om te bepalen wanneer iemand moet of mag sterven?
Ondraaglijk lijden is nergens goed voor, maar word straks niet te makkelijk gezegd "huppakee" als er geen plek meer is in het verzorgings -of verpleeg- tehuis?
Ik bedoel er veel meer mensen mee dan een enkele forummer, maar inderdaad mensen die redeneren zoals onder andere Babbel81.
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?Wie zijn wij om te bepalen wanneer iemand moet of mag sterven?
Ondraaglijk lijden is nergens goed voor, maar word straks niet te makkelijk gezegd "huppakee" als er geen plek meer is in het verzorgings -of verpleeg- tehuis?
LOEP ME MAAR aub.
vrijdag 19 februari 2016 om 12:29
Artikel in de Volkskrant waarin onder andere de huisarts aan het woord komt. Het is allemaal veel zorgvuldiger gegaan dan in de korte documentaire in beeld is gebracht:
http://www.volkskrant.nl/ ... dood-van-hannie~a4247586/
http://www.volkskrant.nl/ ... dood-van-hannie~a4247586/
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 12:36
quote:missie_m schreef op 19 februari 2016 @ 11:37:
[...]
Wie zijn wij om te bepalen wanneer iemand moet of mag sterven?
Ondraaglijk lijden is nergens goed voor, maar word straks niet te makkelijk gezegd "huppakee" als er geen plek meer is in het verzorgings -of verpleeg- tehuis?
Natuurlijk mogen wij niet bepalen of iemand moet sterven, maar als iemand mág sterven als deze persoon dat zelf wil, voorkom je een hoop narigheid.
Huppakee is niet een woord waar veel respect uit blijkt, maar de beperkte taal van iemand met semantische dementie die de juiste woorden niet meer kon vinden. Ik vind het van weinig respect getuigen ten opzichte van deze voorheen intelligente vrouw en de situatie waarin zij terecht is gekomen dat iedereen dit woord maar blijft gebruiken alsof zij door het afvalputje is gespoeld. Er is absoluut geen sprake van dat mensen worden afgedankt omdat er geen plek is in een verzorgingstehuis. Ik vind euthanasie weigeren omdat jij vindt dat iemand nog voldoende plezier uit een dweilorkestje haalt kortzichtig, juist ook omdat je daarmee iemand volledig aan haar lot overlaat. Zij en haar familie zouden door moeten gaan met dat leven dat zij nooit gewild heeft en het is nogal makkelijk oordelen vanaf de zijlijn als je zelf vervolgens verder kunt gaan met het jouwe en er verder geen last meer van hebt.
[...]
Wie zijn wij om te bepalen wanneer iemand moet of mag sterven?
Ondraaglijk lijden is nergens goed voor, maar word straks niet te makkelijk gezegd "huppakee" als er geen plek meer is in het verzorgings -of verpleeg- tehuis?
Natuurlijk mogen wij niet bepalen of iemand moet sterven, maar als iemand mág sterven als deze persoon dat zelf wil, voorkom je een hoop narigheid.
Huppakee is niet een woord waar veel respect uit blijkt, maar de beperkte taal van iemand met semantische dementie die de juiste woorden niet meer kon vinden. Ik vind het van weinig respect getuigen ten opzichte van deze voorheen intelligente vrouw en de situatie waarin zij terecht is gekomen dat iedereen dit woord maar blijft gebruiken alsof zij door het afvalputje is gespoeld. Er is absoluut geen sprake van dat mensen worden afgedankt omdat er geen plek is in een verzorgingstehuis. Ik vind euthanasie weigeren omdat jij vindt dat iemand nog voldoende plezier uit een dweilorkestje haalt kortzichtig, juist ook omdat je daarmee iemand volledig aan haar lot overlaat. Zij en haar familie zouden door moeten gaan met dat leven dat zij nooit gewild heeft en het is nogal makkelijk oordelen vanaf de zijlijn als je zelf vervolgens verder kunt gaan met het jouwe en er verder geen last meer van hebt.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 19 februari 2016 om 12:41
Het is moeilijk oordelen als je niet weet wat er allemaal aan de euthanasie van Hannie is vooraf gegaan. Dat kunnen ze in zo'n programma niet allemaal belichten. Mijn grootvader dacht dat het een opluchting zou zijn als mijn demente grootmoeder zou overlijden, hij viel een een enorm gat en kreeg een paar maanden later een hersenbloeding die niet te stoppen was. Hij kon niet meer met haar maar ook niet zonder haar leven.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 19 februari 2016 om 12:54
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2016 @ 10:35:
Ik bedoel er veel meer mensen mee dan een enkele forummer, maar inderdaad mensen die redeneren zoals onder andere Babbel81.
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?
Dankje, duidelijk nu.
Op zich kan ik nog wel begrijpen dat mensen voor zichzelf geen euthanasie willen in bepaalde omstandigheden (met evt. uitzondering van ondraaglijke pijn).
En ook nog wel dat het moeilijk is om daar bij anderen mee om te gaan. Maar bij een ander moet je juist niet van je eigen standpunt uitgaan en ook niet van hoe je zelf op dat moment tegen de toestand waarin een geliefde verkeert, aankijkt.
Je kunt misschien zelf wel accepteren dat bijv. je moeder d'r ontlasting op d'r brood smeert, naakt over de gang loopt en tegen verpleegkundigen vloekt/vraagt of ze met haar naar bed willen. En als je dan ook nog eens zo nu en dan een glimlach en een 'ja' krijgt als je haar vraagt of ze het naar 't zin heeft, kan ik nog wel snappen dat je, als kind, 'nee' zegt tegen euthanasie.
Maar dat was nu juist wat moeder zelf niet zou willen, dat waren haar argumenten, voorwaarden om euthanasie te willen. Als je daar als dochter op dat moment al niet achter kunt staan, moet je 't wel eerlijk zeggen vind ik.
En niet beloven daar tzt zorg voor te dragen, maar daar dan later van afwijken.
Ik bedoel er veel meer mensen mee dan een enkele forummer, maar inderdaad mensen die redeneren zoals onder andere Babbel81.
Wie zijn wij om te bepalen dat een vrouw van 100 moet doorleven als zij er genoeg van heeft? Of een vrouw die toen ze nog bij haar volle verstand was heeft aangegeven dat zij niet wilde leven in de toestand waarin zij inmiddels verkeerde? Alleen maar omdat het best wel oké is?
Dankje, duidelijk nu.
Op zich kan ik nog wel begrijpen dat mensen voor zichzelf geen euthanasie willen in bepaalde omstandigheden (met evt. uitzondering van ondraaglijke pijn).
En ook nog wel dat het moeilijk is om daar bij anderen mee om te gaan. Maar bij een ander moet je juist niet van je eigen standpunt uitgaan en ook niet van hoe je zelf op dat moment tegen de toestand waarin een geliefde verkeert, aankijkt.
Je kunt misschien zelf wel accepteren dat bijv. je moeder d'r ontlasting op d'r brood smeert, naakt over de gang loopt en tegen verpleegkundigen vloekt/vraagt of ze met haar naar bed willen. En als je dan ook nog eens zo nu en dan een glimlach en een 'ja' krijgt als je haar vraagt of ze het naar 't zin heeft, kan ik nog wel snappen dat je, als kind, 'nee' zegt tegen euthanasie.
Maar dat was nu juist wat moeder zelf niet zou willen, dat waren haar argumenten, voorwaarden om euthanasie te willen. Als je daar als dochter op dat moment al niet achter kunt staan, moet je 't wel eerlijk zeggen vind ik.
En niet beloven daar tzt zorg voor te dragen, maar daar dan later van afwijken.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 19 februari 2016 om 12:57
mensen met dementie kunnen de 'vreemdste' woorden gebruiken om zich te uitten. Ik vind huppakee helemaal niet zo een gek woord. Ik ken een mevrouw die termen als 'verschrikkelijk' ook zegt terwijl zij in haar kopje koffie roert en glimlachend zich kan vermaken met een lapje stof en een paar knopen er op.
En zo heb ik ook een meneer gekend waarvan zijn stopwoordje 'geweldig!' was. Ook als hij verdriet had.
En dat zij kan autorijden sta ik ook niet van te kijken. Hoe kan jij weten uit dit korte filmpje hoe ver zij in haar dementie zit?
Ik heb mensen gezien die toch al erg in hun dementie zitten en op hun manier gewoon op de fiets stappen en/of boodschappen doen. Dat heeft te maken met het lange en korte termijn geheugen. Wat gisteren en vorige week gebeurd is, dat weten ze niet meer. Wat ze jaren geleden dag in dag uit deden, dat weten ze nog precies.
En zo heb ik ook een meneer gekend waarvan zijn stopwoordje 'geweldig!' was. Ook als hij verdriet had.
En dat zij kan autorijden sta ik ook niet van te kijken. Hoe kan jij weten uit dit korte filmpje hoe ver zij in haar dementie zit?
Ik heb mensen gezien die toch al erg in hun dementie zitten en op hun manier gewoon op de fiets stappen en/of boodschappen doen. Dat heeft te maken met het lange en korte termijn geheugen. Wat gisteren en vorige week gebeurd is, dat weten ze niet meer. Wat ze jaren geleden dag in dag uit deden, dat weten ze nog precies.
vrijdag 19 februari 2016 om 13:23
quote:MarianneDavids schreef op 19 februari 2016 @ 12:41:
Het is moeilijk oordelen als je niet weet wat er allemaal aan de euthanasie van Hannie is vooraf gegaan. Dat kunnen ze in zo'n programma niet allemaal belichten. Mijn grootvader dacht dat het een opluchting zou zijn als mijn demente grootmoeder zou overlijden, hij viel een een enorm gat en kreeg een paar maanden later een hersenbloeding die niet te stoppen was. Hij kon niet meer met haar maar ook niet zonder haar leven.Triest voor je grootvader.
Ik zie ook geregeld mensen die trouw elke dag van-harte hun demente echtgenote of ouder opzoeken en blij zijn als ze goed gegeten heeft, genoten heeft van de Hollandse liedjes of een rustige nacht heeft gehad. Het is dan niet meer dé moeder die ze kennen van voorheen, maar toch.
Het is moeilijk oordelen als je niet weet wat er allemaal aan de euthanasie van Hannie is vooraf gegaan. Dat kunnen ze in zo'n programma niet allemaal belichten. Mijn grootvader dacht dat het een opluchting zou zijn als mijn demente grootmoeder zou overlijden, hij viel een een enorm gat en kreeg een paar maanden later een hersenbloeding die niet te stoppen was. Hij kon niet meer met haar maar ook niet zonder haar leven.Triest voor je grootvader.
Ik zie ook geregeld mensen die trouw elke dag van-harte hun demente echtgenote of ouder opzoeken en blij zijn als ze goed gegeten heeft, genoten heeft van de Hollandse liedjes of een rustige nacht heeft gehad. Het is dan niet meer dé moeder die ze kennen van voorheen, maar toch.
LOEP ME MAAR aub.
