Entertainment
alle pijlers
Afschuwelijke waargebeurde verhalen.....
vrijdag 8 oktober 2010 om 09:18
Nu ben ik een echte leesfreak, en wissel ik literatuur graag af met een aantal non-fictie verhalen, maar na het lezen van mijn laatste 2 waargebeurde verhalen zit me toch iets dwars.
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:35
quote:daffyduck schreef op 08 oktober 2010 @ 10:27:
[...]
Vond trouwens het boek van Natasja K een beetje tegenvallen eerlijk gezegd....
Dat vind ik altijd zulke rare dingen om te zeggen. Tegenvallen op wat voor manier, slecht geschreven? Ja, ze is geen schrijfster. Of had je meer sensatie verwacht?
Ik vond het boek van Sabine ook geen literair hoogstuk, dat kan en mag je ook niet verwachten. Het is meer een opsomming van alle nare dingen die zijn gebeurd en hoe zij daar doorheen is gekomen.
Omdat ik die zaak erg gevolgd heb destijds wilde ik haar boek graag lezen. Maar ik heb nu niet de behoefte om elk naar en waargebeurd gruwelboek te lezen.
[...]
Vond trouwens het boek van Natasja K een beetje tegenvallen eerlijk gezegd....
Dat vind ik altijd zulke rare dingen om te zeggen. Tegenvallen op wat voor manier, slecht geschreven? Ja, ze is geen schrijfster. Of had je meer sensatie verwacht?
Ik vond het boek van Sabine ook geen literair hoogstuk, dat kan en mag je ook niet verwachten. Het is meer een opsomming van alle nare dingen die zijn gebeurd en hoe zij daar doorheen is gekomen.
Omdat ik die zaak erg gevolgd heb destijds wilde ik haar boek graag lezen. Maar ik heb nu niet de behoefte om elk naar en waargebeurd gruwelboek te lezen.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:39
quote:Vivamp schreef op 08 oktober 2010 @ 09:29:
Het is toch op zijn minst merkwaardig dat dit soort ziekigheid niet groots wordt onderzocht.
Ik heb nieuws voor je: dit soort dingen wordt wel degelijk onderzocht. Maar omdat het (gelukkig) niet zo vaak voorkomt is het erg lastig te onderzoeken.
Sommige mensen zijn ziek. Erg ziek. Geloof het maar.
Het is toch op zijn minst merkwaardig dat dit soort ziekigheid niet groots wordt onderzocht.
Ik heb nieuws voor je: dit soort dingen wordt wel degelijk onderzocht. Maar omdat het (gelukkig) niet zo vaak voorkomt is het erg lastig te onderzoeken.
Sommige mensen zijn ziek. Erg ziek. Geloof het maar.
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:41
quote:wuiles schreef op 08 oktober 2010 @ 10:39:
Je mag stevige vraagtekens zetten bij sommigen van die verhalen. Een deel is niets anders dan sensationele fictie, speciaal bedoeld voor mensen als jij. Het genre zal goed verkopen neem ik aan.
Je mag vraagtekens zetten, maar er gebeuren wel degelijk dit soort dingen.
Er zijn inderdaad mensen die het heerlijk vinden om dit soort dingen te lezen. Lekker griezelen op andermans leed.
Je mag stevige vraagtekens zetten bij sommigen van die verhalen. Een deel is niets anders dan sensationele fictie, speciaal bedoeld voor mensen als jij. Het genre zal goed verkopen neem ik aan.
Je mag vraagtekens zetten, maar er gebeuren wel degelijk dit soort dingen.
Er zijn inderdaad mensen die het heerlijk vinden om dit soort dingen te lezen. Lekker griezelen op andermans leed.
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:48
quote:Liv schreef op 08 oktober 2010 @ 10:41:
[...]
Je mag vraagtekens zetten, maar er gebeuren wel degelijk dit soort dingen.
Er zijn inderdaad mensen die het heerlijk vinden om dit soort dingen te lezen. Lekker griezelen op andermans leed.Natuurlijk, in de wereld gebeuren nare dingen. Maar ik hoef slechts naar het dossier Mosterd te verwijzen om aan te tonen dat liefhebbers van het genre over het algemeen meer geïnteresseerd zijn in de sensatie dan in waarheidsvinding of logica. En voor TO, de door mevrouw Mosterd beschreven misstanden zijn uitentreuren (strafrechtelijk) onderzocht. Drie keer raden wat de eindconclusie was?
[...]
Je mag vraagtekens zetten, maar er gebeuren wel degelijk dit soort dingen.
Er zijn inderdaad mensen die het heerlijk vinden om dit soort dingen te lezen. Lekker griezelen op andermans leed.Natuurlijk, in de wereld gebeuren nare dingen. Maar ik hoef slechts naar het dossier Mosterd te verwijzen om aan te tonen dat liefhebbers van het genre over het algemeen meer geïnteresseerd zijn in de sensatie dan in waarheidsvinding of logica. En voor TO, de door mevrouw Mosterd beschreven misstanden zijn uitentreuren (strafrechtelijk) onderzocht. Drie keer raden wat de eindconclusie was?
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:50
quote:wuiles schreef op 08 oktober 2010 @ 10:48:
[...]
En voor TO, de door mevrouw Mosterd beschreven misstanden zijn uitentreuren (strafrechtelijk) onderzocht. Drie keer raden wat de eindconclusie was?
Daarbij is er ook iemand slachtoffer van een fantasieverhaal.
Want mensen zullen toch ook denken; jaja waar rook is, is vuur. Als het gaat om 'loverboy' Manu.
[...]
En voor TO, de door mevrouw Mosterd beschreven misstanden zijn uitentreuren (strafrechtelijk) onderzocht. Drie keer raden wat de eindconclusie was?
Daarbij is er ook iemand slachtoffer van een fantasieverhaal.
Want mensen zullen toch ook denken; jaja waar rook is, is vuur. Als het gaat om 'loverboy' Manu.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 8 oktober 2010 om 10:50
quote:Maleficent schreef op 08 oktober 2010 @ 10:35:
[...]
Dat vind ik altijd zulke rare dingen om te zeggen. Tegenvallen op wat voor manier, slecht geschreven? Ja, ze is geen schrijfster. Of had je meer sensatie verwacht?
Ik vond het boek van Sabine ook geen literair hoogstuk, dat kan en mag je ook niet verwachten. Het is meer een opsomming van alle nare dingen die zijn gebeurd en hoe zij daar doorheen is gekomen.
Omdat ik die zaak erg gevolgd heb destijds wilde ik haar boek graag lezen. Maar ik heb nu niet de behoefte om elk naar en waargebeurd gruwelboek te lezen.Nou sensatie? Nee,maar vond het een beetje langdradig,en saai eigenlijk...........Okee ze is geen schrijfster,maar je koopt dit boek toch om meer over haar tijd te weten te komen,en vond het eigenlijk niet zo veel details bevatten,maar goed,dat is mijn mening....Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
[...]
Dat vind ik altijd zulke rare dingen om te zeggen. Tegenvallen op wat voor manier, slecht geschreven? Ja, ze is geen schrijfster. Of had je meer sensatie verwacht?
Ik vond het boek van Sabine ook geen literair hoogstuk, dat kan en mag je ook niet verwachten. Het is meer een opsomming van alle nare dingen die zijn gebeurd en hoe zij daar doorheen is gekomen.
Omdat ik die zaak erg gevolgd heb destijds wilde ik haar boek graag lezen. Maar ik heb nu niet de behoefte om elk naar en waargebeurd gruwelboek te lezen.Nou sensatie? Nee,maar vond het een beetje langdradig,en saai eigenlijk...........Okee ze is geen schrijfster,maar je koopt dit boek toch om meer over haar tijd te weten te komen,en vond het eigenlijk niet zo veel details bevatten,maar goed,dat is mijn mening....Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:03
quote:daffyduck schreef op 08 oktober 2010 @ 10:50:
[...]
Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
Haar naam was Sarah.. Oh een fantastisch boek vond ik dat! In drie dagen uitgelezen en het bleef maar in mn hoofd zitten (ookal was het verhaal fictief, het was gebasseerd op waargebeurde feiten)..
Overigens heb ik ook net: "Mijn leven in de hel" gelezen.
Waargebeurd..
Interessant om te lezen.. maar gruwelijk!
[...]
Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
Haar naam was Sarah.. Oh een fantastisch boek vond ik dat! In drie dagen uitgelezen en het bleef maar in mn hoofd zitten (ookal was het verhaal fictief, het was gebasseerd op waargebeurde feiten)..
Overigens heb ik ook net: "Mijn leven in de hel" gelezen.
Waargebeurd..
Interessant om te lezen.. maar gruwelijk!
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:10
quote:daffyduck schreef op 08 oktober 2010 @ 10:50:
[...]
Nou sensatie? Nee,maar vond het een beetje langdradig,en saai eigenlijk...........Okee ze is geen schrijfster,maar je koopt dit boek toch om meer over haar tijd te weten te komen,en vond het eigenlijk niet zo veel details bevatten,maar goed,dat is mijn mening....Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
Ik heb het boek niet gelezen, maar je kunt fictie en non-fictie toch niet op die manier met elkaar vergelijken. Haar naam was Sarah is een heel erg goed boek, maar het is niet de schrijfster haar eigen ervaring. En dat is een heel groot verschil.
Details zijn juist heel moeilijk te beschrijven. In de details zit de schaamte van mensen. Details dragen ook nog eens weinig bij aan het beeld en zijn het moeilijkste om te delen.
Ik ben zelf langdurig misbruikt en mijn zoon is door zijn adoptievader om het leven gebracht. Zaken die beiden wel degelijk vervolgd zijn en (gelukkig) slechts zeer summier in de publiciteit zijn gekomen. Zaken waar ik ook redelijk open over ben, ik ben na het overlijden van mijn zoon gestopt met zwijgen en ook hier op het forum ben ik redelijk open over mijn verleden. Maar wat voegen details toe? De details uit mijn jeugd heb ik zelfs voor een groot deel nog nooit met mijn therapeut (die ik al meer dan de helft van mijn leven ken) besproken. Voor bepaalde dingen schaam ik mij nog altijd dusdanig dat ik ze waarschijnlijk nooit uit zal spreken, maakt dat mijn verhaal anders. In mijn ogen niet.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik er ook nooit een non-fictie boek over zou schrijven, ik heb niets met het sensatiegehalte van dat soort boeken. Het was geen sensatie, verre van..
[...]
Nou sensatie? Nee,maar vond het een beetje langdradig,en saai eigenlijk...........Okee ze is geen schrijfster,maar je koopt dit boek toch om meer over haar tijd te weten te komen,en vond het eigenlijk niet zo veel details bevatten,maar goed,dat is mijn mening....Houd van boeken die je vanaf de eerste blz meenemen,zoals ik bijvoorbeeld had bij: haar naam was Sarah.....dat je er helemaal in zit zeg maar........
Ik heb het boek niet gelezen, maar je kunt fictie en non-fictie toch niet op die manier met elkaar vergelijken. Haar naam was Sarah is een heel erg goed boek, maar het is niet de schrijfster haar eigen ervaring. En dat is een heel groot verschil.
Details zijn juist heel moeilijk te beschrijven. In de details zit de schaamte van mensen. Details dragen ook nog eens weinig bij aan het beeld en zijn het moeilijkste om te delen.
Ik ben zelf langdurig misbruikt en mijn zoon is door zijn adoptievader om het leven gebracht. Zaken die beiden wel degelijk vervolgd zijn en (gelukkig) slechts zeer summier in de publiciteit zijn gekomen. Zaken waar ik ook redelijk open over ben, ik ben na het overlijden van mijn zoon gestopt met zwijgen en ook hier op het forum ben ik redelijk open over mijn verleden. Maar wat voegen details toe? De details uit mijn jeugd heb ik zelfs voor een groot deel nog nooit met mijn therapeut (die ik al meer dan de helft van mijn leven ken) besproken. Voor bepaalde dingen schaam ik mij nog altijd dusdanig dat ik ze waarschijnlijk nooit uit zal spreken, maakt dat mijn verhaal anders. In mijn ogen niet.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik er ook nooit een non-fictie boek over zou schrijven, ik heb niets met het sensatiegehalte van dat soort boeken. Het was geen sensatie, verre van..
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:12
Ik heb net: Boven is het stil, van Gerbrand Bakker gelezen. Dat bedoel ik met literatuur. Ik wissel het een af met het ander. Ik ben verzot op lezen. Heb ook alles van Dostojevski en Gogol gelezen en in de kast staan, maar ik lees evenzogoed Marion Pauw of Saskia Noord. Prima toch?
Over het algemeen hou ik idd van non fictie, maar er zullen altijd boeken bij blijven zitten die te erg zijn. Dat weet je niet altijd van te voren. Beide boeken overigens op 1 dag uitlezen idd. En vannacht de laatste dichtgeklapt. En ik heb er zeer slecht op geslapen. Sommige verhalen zijn tragisch, meeslepend, diepzinnig, indrukwekkend, maar sommige verhalen zijn ook weerzinwekkend en ongeloofwaardig welhaast. Wat niet betekend dat het niet waar is, maar byond je eigen voorstellingsvermogen gaat. Ik ga me dan identificeren op den duur met de hoofdpersonage en kan het maar slecht loslaten op bepaalde momenten. Maar tevens niet meer stoppen met lezen. Als ik eenmaal vast zit in het verhaal, dan ga ik er ook voor.
Dat had ik vorige week toen ik de Vliegeraar weer herlas idemdito. Dat verhaal is ook heel tragisch, en verdrietig en dan zit ik ook even echt in Afganistan. Maar het is wat anders als je 7 kinderen van je vader baart en dagen, weken, maanden, jaren vastgeketend ligt aan touwen die zich met je huid vergroeien, bovenop een zolderkamertje waar je niet in rechtop kon staan, zonder ramen en zonder eten en drinken. Om dag in dag uit verkracht te worden en gemarteld. Het idee dat dit bij je buren aan de gang kán zijn, maar niemand er melding van durft te maken, maakt mij moedeloos....
En verder weet ik niet precies wat ik met dit topic wil. Eigenlijk.
Over het algemeen hou ik idd van non fictie, maar er zullen altijd boeken bij blijven zitten die te erg zijn. Dat weet je niet altijd van te voren. Beide boeken overigens op 1 dag uitlezen idd. En vannacht de laatste dichtgeklapt. En ik heb er zeer slecht op geslapen. Sommige verhalen zijn tragisch, meeslepend, diepzinnig, indrukwekkend, maar sommige verhalen zijn ook weerzinwekkend en ongeloofwaardig welhaast. Wat niet betekend dat het niet waar is, maar byond je eigen voorstellingsvermogen gaat. Ik ga me dan identificeren op den duur met de hoofdpersonage en kan het maar slecht loslaten op bepaalde momenten. Maar tevens niet meer stoppen met lezen. Als ik eenmaal vast zit in het verhaal, dan ga ik er ook voor.
Dat had ik vorige week toen ik de Vliegeraar weer herlas idemdito. Dat verhaal is ook heel tragisch, en verdrietig en dan zit ik ook even echt in Afganistan. Maar het is wat anders als je 7 kinderen van je vader baart en dagen, weken, maanden, jaren vastgeketend ligt aan touwen die zich met je huid vergroeien, bovenop een zolderkamertje waar je niet in rechtop kon staan, zonder ramen en zonder eten en drinken. Om dag in dag uit verkracht te worden en gemarteld. Het idee dat dit bij je buren aan de gang kán zijn, maar niemand er melding van durft te maken, maakt mij moedeloos....
En verder weet ik niet precies wat ik met dit topic wil. Eigenlijk.
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:18
quote:Vivamp schreef op 08 oktober 2010 @ 11:16:
Nahja, wat een gekke reactie. Sommige moeten ook op alle slakken zout leggen. Het is een topic over vreselijke echt gebeurde verhalen. Dan moet je het niet lezen. Of heb je het soms tegen Sunemom? Ik hoop het toch niet zeg.Volgens mij ging dit topic toch echt over iemand die zich in overdreven mate laat meeslepen met sensationele verhalen die grotendeels op fictie gebaseerd zijn.
Nahja, wat een gekke reactie. Sommige moeten ook op alle slakken zout leggen. Het is een topic over vreselijke echt gebeurde verhalen. Dan moet je het niet lezen. Of heb je het soms tegen Sunemom? Ik hoop het toch niet zeg.Volgens mij ging dit topic toch echt over iemand die zich in overdreven mate laat meeslepen met sensationele verhalen die grotendeels op fictie gebaseerd zijn.
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:18
quote:Vivamp schreef op 08 oktober 2010 @ 11:16:
Nahja, wat een gekke reactie. Sommige moeten ook op alle slakken zout leggen. Het is een topic over vreselijke echt gebeurde verhalen. Dan moet je het niet lezen. Of heb je het soms tegen Sunemom? Ik hoop het toch niet zeg.Nee doos, ik heb het tegen jou. En ik wist niet dat je details ging bespreken in dit topic. Mss had je dat even duidelijk moeten maken in je OP. Die ging nl heel ergens anders over.
Nahja, wat een gekke reactie. Sommige moeten ook op alle slakken zout leggen. Het is een topic over vreselijke echt gebeurde verhalen. Dan moet je het niet lezen. Of heb je het soms tegen Sunemom? Ik hoop het toch niet zeg.Nee doos, ik heb het tegen jou. En ik wist niet dat je details ging bespreken in dit topic. Mss had je dat even duidelijk moeten maken in je OP. Die ging nl heel ergens anders over.
