Entertainment
alle pijlers
Afschuwelijke waargebeurde verhalen.....
vrijdag 8 oktober 2010 om 09:18
Nu ben ik een echte leesfreak, en wissel ik literatuur graag af met een aantal non-fictie verhalen, maar na het lezen van mijn laatste 2 waargebeurde verhalen zit me toch iets dwars.
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:36
quote:Vivamp schreef op 08 oktober 2010 @ 11:31:
[...]
Hahahaha, wat ben jij voorspelbaar.
Liv en ik zijn allebei even belezen.
Alsjeblieft zeg.
Wat is dit forum toch verziekt. Hoe jammer. Iedereen schiet per direct in de vijandigheidsmodus. Dat was vroeger toch nog niet zo? Toch? Nou ja ik ben er iig weg van.
De groeten!Wedden van niet.
[...]
Hahahaha, wat ben jij voorspelbaar.
Liv en ik zijn allebei even belezen.
Alsjeblieft zeg.
Wat is dit forum toch verziekt. Hoe jammer. Iedereen schiet per direct in de vijandigheidsmodus. Dat was vroeger toch nog niet zo? Toch? Nou ja ik ben er iig weg van.
De groeten!Wedden van niet.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:36
Ik weet nog heel goed dat ik een jaar of 7 was.
Mijn moeder zat een tijdschrift te lezen en legde hem uiteindelijk snikkend weg. Geen idee waarom.
Uiteindelijk vond ik hem ergens en las het verhaal waar ze zo om had gehuild.
Het was een interview met een meisje die gruwelijk was mishandeld en misbruikt in haar jeugd.
Ik weet nu (15 jaar later!) nog steeds de hele heftige details en heb er zo'n spijt van dat ik het heb gelezen.
Sommige dingen wil ik niet weten, want wat voegt het toe?
Bij het programma Reportage op SBS6 zijn ook wel eens uitzendingen over seriemoordenaars.
De psyche van dat soort figuren vind ik best interessant.
Hoe iemand zo geworden is, etc. De jeugd van die lui komt ook uitvoerig aan bod.
Een tijd geleden was er zo'n heftige aflevering dat ik huilend ben afgehaakt.
Alle gruwelijkheden die de slachtoffers hadden doorstaan werden uitvoerig besproken, met foto's erbij van de martelwerktuigen.
Echt walgelijk.
Op zo'n moment heb ik al teveel gezien en gehoord, daar kan ik echt niet tegen.
Heb heel veel oorlogsboeken gelezen waarin ook hele heftige dingen stonden maar op een of andere manier vond ik dat toch anders.
Mijn moeder zat een tijdschrift te lezen en legde hem uiteindelijk snikkend weg. Geen idee waarom.
Uiteindelijk vond ik hem ergens en las het verhaal waar ze zo om had gehuild.
Het was een interview met een meisje die gruwelijk was mishandeld en misbruikt in haar jeugd.
Ik weet nu (15 jaar later!) nog steeds de hele heftige details en heb er zo'n spijt van dat ik het heb gelezen.
Sommige dingen wil ik niet weten, want wat voegt het toe?
Bij het programma Reportage op SBS6 zijn ook wel eens uitzendingen over seriemoordenaars.
De psyche van dat soort figuren vind ik best interessant.
Hoe iemand zo geworden is, etc. De jeugd van die lui komt ook uitvoerig aan bod.
Een tijd geleden was er zo'n heftige aflevering dat ik huilend ben afgehaakt.
Alle gruwelijkheden die de slachtoffers hadden doorstaan werden uitvoerig besproken, met foto's erbij van de martelwerktuigen.
Echt walgelijk.
Op zo'n moment heb ik al teveel gezien en gehoord, daar kan ik echt niet tegen.
Heb heel veel oorlogsboeken gelezen waarin ook hele heftige dingen stonden maar op een of andere manier vond ik dat toch anders.
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:38
Ik heb alles van Mo Hayder en dat is net te behapstukken.
Ik weet waar mijn grens ligt dus verder dan dat lees ik liever niet. Het moet niet zo zijn dat je er niet van kunt slapen of er gekke dingen van gaat doen, dus de mijn Geheim is zo gek nog niet
Vivamp, ik zou gewoon van meer luchtige literatuur lezen als je van jezelf weet dat het je zo enorm bezighoudt. Soms is de oplossing zo simpel.
Ik weet waar mijn grens ligt dus verder dan dat lees ik liever niet. Het moet niet zo zijn dat je er niet van kunt slapen of er gekke dingen van gaat doen, dus de mijn Geheim is zo gek nog niet
Vivamp, ik zou gewoon van meer luchtige literatuur lezen als je van jezelf weet dat het je zo enorm bezighoudt. Soms is de oplossing zo simpel.
anoniem_36142 wijzigde dit bericht op 08-10-2010 11:42
Reden: macht der gewoonte
Reden: macht der gewoonte
% gewijzigd
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:46
Ik las ook ergens dat dit topic dicht zou zijn. Eigenlijk best een hele goed wijze om te zorgen dat mensen naar je topic kijken. Misschien is dat de opzet van TO.
Overigens heb ik niets met schokkende waargebeurde verhalen. Ik vind het oprecht vervelend voor de hoofdpersonen echter ik voel me vaak een ramptoerist wanneer ik letterlijk andermans ellende lees. Ondanks dat ik natuurlijk best begrijp dat de schijver er voor gekozen heeft zijn/haar verhaal te doen krijg ik dat idee. Mijn reden om die boeken niet te lezen.
Overigens heb ik niets met schokkende waargebeurde verhalen. Ik vind het oprecht vervelend voor de hoofdpersonen echter ik voel me vaak een ramptoerist wanneer ik letterlijk andermans ellende lees. Ondanks dat ik natuurlijk best begrijp dat de schijver er voor gekozen heeft zijn/haar verhaal te doen krijg ik dat idee. Mijn reden om die boeken niet te lezen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:50
Ik lees zulke boeken ook niet.
Net zo min als ik alle nieuwsprogramma's kijk.
Vorige jaar ben ik heel erg van slag geweest door een paar dingen die ik in de krant las, waren dan nog gewoon ongelukken, bv die kinderwagen die per ongeluk van een rots afreed.....en ik las toen nog wat verschrikkelijke dingen.
Om mezelf te beschermen lees ik nu gewoon niet meer alles, vond het allemaal zo erg....
Uiteraard is er nog veel wat je gewoon hoort, maar dat is genoeg voor mij.
Net zo min als ik alle nieuwsprogramma's kijk.
Vorige jaar ben ik heel erg van slag geweest door een paar dingen die ik in de krant las, waren dan nog gewoon ongelukken, bv die kinderwagen die per ongeluk van een rots afreed.....en ik las toen nog wat verschrikkelijke dingen.
Om mezelf te beschermen lees ik nu gewoon niet meer alles, vond het allemaal zo erg....
Uiteraard is er nog veel wat je gewoon hoort, maar dat is genoeg voor mij.
