Entertainment
alle pijlers
Afschuwelijke waargebeurde verhalen.....
vrijdag 8 oktober 2010 om 09:18
Nu ben ik een echte leesfreak, en wissel ik literatuur graag af met een aantal non-fictie verhalen, maar na het lezen van mijn laatste 2 waargebeurde verhalen zit me toch iets dwars.
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
Het betreft het verhaal van Lea S Laasner; ik was pas 13. Het meisje dat leefde in een sekte. En het verhaal van Lydia Gouardo; iedereen wist het.
Beide verhalen zijn te gruwelijk om waar te kunnen zijn in mijn optiek. Of het is deels zelfbescherming, omdat ik me met de beste wil van de wereld niet voor kan stellen dat mensen in zo'n hel leven en het nog na kunnen vertellen ook.
En waarom lees je zulke weerzinwekkende verhalen nooit in de krant of hoor je het niet op het nieuws.
In dezelfde tijd als Frizel zijn dochter gevangen hield en bezwangerde was er nog een jonge vrouw uit Frankrijk dit maal die minstens dezelfde martelingen onderging, jaar in en jaar uit. Het is een opeenvolging van onvoorstelbare walgelijkheden die zo ziek zijn dat je er met je hersenpan niet bij kan dat niemand, maar dan ook niemand iets geweten en of gedaan heeft om dit een halt toe te roepen.
Beide boeken gaan over systematisch misbruik, indoctrinatie, eenzame opsluiting, mishandelingen en totaal zieke sexuele handelingen door totaal verknipte personen.
Vooral Lydia heeft het flink te verduren gehad. Zo'n vrouw kan toch nooit meer een enigzins normaal leven op bouwen. Nadat ze 7 kinderen baarde van haar verkrachter en vader, nadat ze verbrand is, keer op keer verkracht, mishandeld, eenzaam opgesloten, uitgehongerd, verwaarloosd, geestelijk uitgeput en afhankelijk tot en met is gemaakt, schrijft ze doodleuk haar verhaal op, om vervolgens in boekvorm uit te gaan geven. Ze voegt er nog wel even aan toe dat aangifte doen zinloos was/is omdat toch niemand haar geloofd. Hoewel iedereen wist, of dacht te weten, wat er daar gaande was, trok geen levende ziel zijn bek open. En vervolgens is deze vrouw totaal verwilderd, gemangeld, gebruikt als een stuk stront, of nog minder dan dat, behandeld in ziekenhuizen voor wonden en verbrandingen, heeft ze er 7 kinderen gekregen die ze allemaal niet mocht zien of vasthouden. Hoe kan iemand zo onderworpen zijn en murv dat het alles over zich heen laat komen, en vervolgens ook de mishandelingen van haar kinderen toelaat, en er niets tegenin brengt.
En waarom zulke boeken, wat is het nut, wat wil zij hiermee?
Deels uit nieuwsgierigheid en interesse lees ik zulke boeken, maar de laatste 2 waren ook voor mij wel het toppunt. Hoewel ik door bleef lezen, wachtend op een sprankje positiviteit, kwam die niet. En gedesillusioneerd constateerde ik dat zulke dingen dus blijkbaar echt gebeuren, dingen die byond ons voorstellingsvermogen gaan, of zijn ontsproken uit de zieke fantasie van een aandachtstrekker. Zeg het maar? Want ik ben even flink van het padje af vandaag....
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:52
Wat jij zegt Enn, ik vind ramptoerisme sowieso altijd een beetje vreemd. Dat er mensen echt gaan staan kijken bij een ongeluk, dat snap ik niet.
Toch blijft het intrigerend om naar andermans ellende te kijken, dat begrijp ik wel. Zodat je weer eens beseft hoe fijn het is dat het je zelf niet overkomt, of hoe goed je het eigenlijk hebt. Denk dat dat het is.
Toch blijft het intrigerend om naar andermans ellende te kijken, dat begrijp ik wel. Zodat je weer eens beseft hoe fijn het is dat het je zelf niet overkomt, of hoe goed je het eigenlijk hebt. Denk dat dat het is.
vrijdag 8 oktober 2010 om 11:58
quote:Julus schreef op 08 oktober 2010 @ 11:52:
Toch blijft het intrigerend om naar andermans ellende te kijken, dat begrijp ik wel. Zodat je weer eens beseft hoe fijn het is dat het je zelf niet overkomt, of hoe goed je het eigenlijk hebt. Denk dat dat het is.
In mijn ogen kan dat ook op andere manieren. Ik heb daar de ellende van een ander niet voor nodig. Waarmee ik overigens het niet veroordeel dat anderen dit wel zo doen hoor. Ieder zijn manier toch?
Maar goed TO Je topic is niet dicht , ik heb er wel op gelezen dus je mogelijke opzet lijkt dan geslaagd. Succes verder met dit onderwerp.
Toch blijft het intrigerend om naar andermans ellende te kijken, dat begrijp ik wel. Zodat je weer eens beseft hoe fijn het is dat het je zelf niet overkomt, of hoe goed je het eigenlijk hebt. Denk dat dat het is.
In mijn ogen kan dat ook op andere manieren. Ik heb daar de ellende van een ander niet voor nodig. Waarmee ik overigens het niet veroordeel dat anderen dit wel zo doen hoor. Ieder zijn manier toch?
Maar goed TO Je topic is niet dicht , ik heb er wel op gelezen dus je mogelijke opzet lijkt dan geslaagd. Succes verder met dit onderwerp.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 8 oktober 2010 om 12:10
quote:Iwannalive schreef op 08 oktober 2010 @ 10:07:
Waarom lezen sommige mensen steeds weer zulke ellende? WOII boeken begrijp ik, vanuit historisch besef, maar dit soort boeken? Ergens geeft het dan toch een kick.
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.
Waarom lezen sommige mensen steeds weer zulke ellende? WOII boeken begrijp ik, vanuit historisch besef, maar dit soort boeken? Ergens geeft het dan toch een kick.
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.
vrijdag 8 oktober 2010 om 12:23
quote:ElleMichelle schreef op 08 oktober 2010 @ 12:10:
[...]
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.En dat snap ik dan weer juist niet. Het boeit me echt geen seconde wat eend ader meegemaakt heeft. Juist 'slachtoffers' zouden moeten snappen wat je een ander aandoet en het dus uit hun botte hersens te laten. Door wat ik zelf meegemaakt heb ben ik in veel dingen een stuk harder geworden, ik ben niet snel meer onder de indruk, maar tegelijk ook een heel stuk zachter, ik kan me vaak net even teveel voorstellen bij wat mensen doormaken. Daders die het op hun slechte jeugd afschuiven.. bah.
[...]
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.En dat snap ik dan weer juist niet. Het boeit me echt geen seconde wat eend ader meegemaakt heeft. Juist 'slachtoffers' zouden moeten snappen wat je een ander aandoet en het dus uit hun botte hersens te laten. Door wat ik zelf meegemaakt heb ben ik in veel dingen een stuk harder geworden, ik ben niet snel meer onder de indruk, maar tegelijk ook een heel stuk zachter, ik kan me vaak net even teveel voorstellen bij wat mensen doormaken. Daders die het op hun slechte jeugd afschuiven.. bah.
vrijdag 8 oktober 2010 om 12:44
Ik lees ook die waargebeurde boeken. Ik wil dan altijd weten hoe het kan dat zoiets gebeurd. Met Kamphush bv vraag je je af, of ze echt niet had kunnen ontsnappen, als je dan het boek leest besef je dat ze dat echt niet kon....tot die ene keer dan.
Met Fritzl hetzelfde hoewel ik dat boek niet gelezen heb, daar heb ik wel de reportage van gezien op tv van die kelder, en het feit dat als je door 1 deur bent er nog 3 waren die op slot zaten.
Ik ben altijd erg van streek door dat soort boeken, maar ik lees het toch.
Met Fritzl hetzelfde hoewel ik dat boek niet gelezen heb, daar heb ik wel de reportage van gezien op tv van die kelder, en het feit dat als je door 1 deur bent er nog 3 waren die op slot zaten.
Ik ben altijd erg van streek door dat soort boeken, maar ik lees het toch.
vrijdag 8 oktober 2010 om 12:49
quote:ElleMichelle schreef op 08 oktober 2010 @ 12:10:
[...]
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.
Je vergat af te sluiten met AMEN en het geluid van viooltjes. Sommige mensen kunnen poep nog romantisch maken.
Even voor de duidelijkheid een dader is in dit soort gevallen nooit het slachtoffer van hetgeen hij een ander aandoet. Nooit. Hij kan het slachtoffer zijn van iets anders dat hem is overkomen, erg vreselijk, had niet mogen gebeuren, dan schrijft hij zelf maar een boek. Ben je g*dsamme door een hel gegaan en terug, schrijf je een boek, krijgt de lezer empathie voor de dader.
Ik heb totaal geen enkele behoefte om dit soort ziekigheid te gaan begrijpen of om "mijn ziensveld" wat dat aangaat te vergroten. Dat mogen de profs doen. Ik vind het gewoon verlekkering als je dat leest. Het begint met fascinatie... ik zou zeggen go see the doctor.
[...]
Mij geeft het geen kick maar ik lees graag waargebeurde boeken,evenals ik graag kijk naar waargebeurde films en documentaires.
Het laat een wereld zien die ik niet ken, nooit mee heb gemaakt.
Het vergroot mijn ziensveld in zaken die verder gaan dan ik voor mogelijk zou kunnen houden.En soms zie je het verhaal aan de andere kant,hoe was het leven van een moordenaar voordat hij zijn eerste misdrijf pleegde en dan zie je opeens dat hij naast de dader ook het slachtoffer is/geweest.
Je vergat af te sluiten met AMEN en het geluid van viooltjes. Sommige mensen kunnen poep nog romantisch maken.
Even voor de duidelijkheid een dader is in dit soort gevallen nooit het slachtoffer van hetgeen hij een ander aandoet. Nooit. Hij kan het slachtoffer zijn van iets anders dat hem is overkomen, erg vreselijk, had niet mogen gebeuren, dan schrijft hij zelf maar een boek. Ben je g*dsamme door een hel gegaan en terug, schrijf je een boek, krijgt de lezer empathie voor de dader.
Ik heb totaal geen enkele behoefte om dit soort ziekigheid te gaan begrijpen of om "mijn ziensveld" wat dat aangaat te vergroten. Dat mogen de profs doen. Ik vind het gewoon verlekkering als je dat leest. Het begint met fascinatie... ik zou zeggen go see the doctor.
vrijdag 8 oktober 2010 om 13:35
Hoi Fleur, van de boeken niet, of de schrijfstijl? Want beide boeken zijn natuurlijk ruk geschreven en nog rukkerder vertaald. Maar ik heb het even puur over de inhoud? Waarvan kan je niet onder de indruk raken? Bedoel je dat het niet zo veel voorstelt allemaal wat deze jonge meiden meegemaakt hebben?
Als je dat bedoeld dan schrik ik daar best wel van.
Hoe kan dat komen, dat zulke boeken je niets doen? Dat je er niet van onder de indruk kunt raken bedoel ik.
Als je dat bedoeld dan schrik ik daar best wel van.
Hoe kan dat komen, dat zulke boeken je niets doen? Dat je er niet van onder de indruk kunt raken bedoel ik.
vrijdag 8 oktober 2010 om 13:39
vrijdag 8 oktober 2010 om 13:57
quote:zakdoek schreef op 08 oktober 2010 @ 13:39:
Ik heb vaak het idee dat mensen die graag de meest gruwelijke waargebeurde verhalen lezen, daarmee een innerlijke leegte proberen op te vullen.
Ze zuigen zich vol met andermans ellende, misschien zodat ze ook iets hebben om over te kunnen praten?
Pardon? Ik lees ook waargebeurde verhalen, maar niet om ergens over te kunnen praten, want ik deel het verder met niemand. Ik weet niet wat het is, ik vind het interressant geloof ik. Net als reportage en andere waargebeurde series.
Ik heb genoeg ellende meegemaakt waar ik over zou kunnen praten, daarvoor hoef ik geen ellendige en gruwelijke verhalen te lezen...
Ik heb vaak het idee dat mensen die graag de meest gruwelijke waargebeurde verhalen lezen, daarmee een innerlijke leegte proberen op te vullen.
Ze zuigen zich vol met andermans ellende, misschien zodat ze ook iets hebben om over te kunnen praten?
Pardon? Ik lees ook waargebeurde verhalen, maar niet om ergens over te kunnen praten, want ik deel het verder met niemand. Ik weet niet wat het is, ik vind het interressant geloof ik. Net als reportage en andere waargebeurde series.
Ik heb genoeg ellende meegemaakt waar ik over zou kunnen praten, daarvoor hoef ik geen ellendige en gruwelijke verhalen te lezen...
anoniem_48558 wijzigde dit bericht op 08-10-2010 13:58
Reden: letter te veel.
Reden: letter te veel.
% gewijzigd
vrijdag 8 oktober 2010 om 14:18
Wat een vooroordelen over mensen die graag waargebeurde verhalen lezen zeg. Het is ook niet my cup of tea, maar laten we nou niet doen of het zo gek is dat mensen geïnteresseerd zijn in verhalen over andere mensen. Anders zie ik ook opeens reden om horror- en thrillerliefhebbers met wantrouwen te bekijken, om over woensdagavondfilms maar helemaal niet te beginnen.
Neemt niet weg dat het nogal onaangenaam is de details eens lekker uit de doeken te doen, ook zonder dat kan men prima inschatten om wat voor soort boeken het gaat. Zeker als je zelf al onpasselijk wordt van de verhalen, waarom dan wel nog even delen wat je precies zo naar vond? Het lijkt me slimmer er een therapeutische chicklit ofzo tegenaan te gooien en dit soort boeken voortaan te mijden.
Ik hoef dit soort dingen dus ook niet te lezen; kan er niet tegen, wil het niet weten. Dat geldt trouwens net zo goed voor de krant. Wat ik wél interessant vind zijn de meer algemene menselijke eigenaardigheden. Hoe overleef je zoiets, wat maakt iemand tot dader, is iemand ziek of eerder gevormd door zijn omgeving, etc. Maar ik ga me niet door verslagen van echte zaken doorwerken, geef mij maar droge, saaie onderzoeken.
En waarom dit soort boeken geschreven wordt?
- het verkoopt als een tierelier;
- het kan therapeutisch werken;
- aandacht, voor het individu en voor de zaak. Een indrukwekkend verhaal dat bij de juiste mensen blijft hangen kan invloed hebben op het onderzoek;
- zingeving: je bent misschien wel enorm getraumatiseerd en niet in staat tot normaal functioneren, maar je kunt wél de rol vervullen van ervaringsdeskundige.
Neemt niet weg dat het nogal onaangenaam is de details eens lekker uit de doeken te doen, ook zonder dat kan men prima inschatten om wat voor soort boeken het gaat. Zeker als je zelf al onpasselijk wordt van de verhalen, waarom dan wel nog even delen wat je precies zo naar vond? Het lijkt me slimmer er een therapeutische chicklit ofzo tegenaan te gooien en dit soort boeken voortaan te mijden.
Ik hoef dit soort dingen dus ook niet te lezen; kan er niet tegen, wil het niet weten. Dat geldt trouwens net zo goed voor de krant. Wat ik wél interessant vind zijn de meer algemene menselijke eigenaardigheden. Hoe overleef je zoiets, wat maakt iemand tot dader, is iemand ziek of eerder gevormd door zijn omgeving, etc. Maar ik ga me niet door verslagen van echte zaken doorwerken, geef mij maar droge, saaie onderzoeken.
En waarom dit soort boeken geschreven wordt?
- het verkoopt als een tierelier;
- het kan therapeutisch werken;
- aandacht, voor het individu en voor de zaak. Een indrukwekkend verhaal dat bij de juiste mensen blijft hangen kan invloed hebben op het onderzoek;
- zingeving: je bent misschien wel enorm getraumatiseerd en niet in staat tot normaal functioneren, maar je kunt wél de rol vervullen van ervaringsdeskundige.
What a nuanced anxiety
vrijdag 8 oktober 2010 om 15:39
vrijdag 8 oktober 2010 om 17:45
quote:Vivamp schreef op 08 oktober 2010 @ 13:35:
Hoi Fleur, van de boeken niet, of de schrijfstijl? Want beide boeken zijn natuurlijk ruk geschreven en nog rukkerder vertaald. Maar ik heb het even puur over de inhoud? Waarvan kan je niet onder de indruk raken? Bedoel je dat het niet zo veel voorstelt allemaal wat deze jonge meiden meegemaakt hebben?
Als je dat bedoeld dan schrik ik daar best wel van.
Hoe kan dat komen, dat zulke boeken je niets doen? Dat je er niet van onder de indruk kunt raken bedoel ik.
Schrijfstijl is natuurlijk ruk, ondanks de ghostwriters, dat staat voor mij buiten kijf.
Maar ik moet toegeven dat ik niet onder de indruk van de verhalen ben. Niet dat het niet veel voorstelt, maar te vaak gelezen, te vaak op tv gezien. Erg maar waar.
Overigens lees ik op het moment ook vrijwel alleen non-fictie, maar niet meer dit soort boeken/verhalen.
Hoi Fleur, van de boeken niet, of de schrijfstijl? Want beide boeken zijn natuurlijk ruk geschreven en nog rukkerder vertaald. Maar ik heb het even puur over de inhoud? Waarvan kan je niet onder de indruk raken? Bedoel je dat het niet zo veel voorstelt allemaal wat deze jonge meiden meegemaakt hebben?
Als je dat bedoeld dan schrik ik daar best wel van.
Hoe kan dat komen, dat zulke boeken je niets doen? Dat je er niet van onder de indruk kunt raken bedoel ik.
Schrijfstijl is natuurlijk ruk, ondanks de ghostwriters, dat staat voor mij buiten kijf.
Maar ik moet toegeven dat ik niet onder de indruk van de verhalen ben. Niet dat het niet veel voorstelt, maar te vaak gelezen, te vaak op tv gezien. Erg maar waar.
Overigens lees ik op het moment ook vrijwel alleen non-fictie, maar niet meer dit soort boeken/verhalen.
