Entertainment
alle pijlers
Antonie Kamerling overleden
donderdag 7 oktober 2010 om 10:13
Anthonie Kamerling overleden ZEVENHOVEN - De Nederlandse acteur en zanger Antonie Kamerling (44) is in de nacht van woensdag op donderdag overleden. Het lichaam van de acteur werd gevonden in een woning in zijn woonplaats Zevenhoven.
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
maandag 11 oktober 2010 om 01:46
quote:xxxRosalitaxxx schreef op 08 oktober 2010 @ 21:20:
[...]
Dit was toch ook de vraag toen er een golf van gezinsmoorden plaatvond?
Dan kun je vrijwel nergens meer open over berichten, praktisch alles kan altijd wel iemand op een verkeerd idee brengen, van verkrachting, tot diefstal/inbraak etc etc.
Misschien (hoop ik) zal Antonie's beslissing leiden tot meer begrip voor anderen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Er is nu veel media aandacht voor depressie e.d., wat kan zorgen voor meer kennis omtrent zulke dingen bij "het grote publiek".
[...]
Dit was toch ook de vraag toen er een golf van gezinsmoorden plaatvond?
Dan kun je vrijwel nergens meer open over berichten, praktisch alles kan altijd wel iemand op een verkeerd idee brengen, van verkrachting, tot diefstal/inbraak etc etc.
Misschien (hoop ik) zal Antonie's beslissing leiden tot meer begrip voor anderen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Er is nu veel media aandacht voor depressie e.d., wat kan zorgen voor meer kennis omtrent zulke dingen bij "het grote publiek".
maandag 11 oktober 2010 om 01:54
quote:Re__ske schreef op 08 oktober 2010 @ 14:40:
Bij de film ik ook van jou heb ik heel hard gehuild. Die film heb ik al minstens vier keer gezien. Een jaar of zeven geleden herkende ik me erg in Reza. Maar ik vond het nu ook gek om de film te zien. In de film pleegt Reza zelfmoord en blijft Antonie achter, een paar jaar later, doet hij het zelf.
Kan niet op de naam komen maar er heeft eerder een NL acteur die twee dingen zowel in film als irl gedaan (heb die film Reza niet gezien), hij zat in een film in een rolstoel en pleegde zelfmoord, jaren later irl ook, maar op een andere manier neem ik aan.
Bij de film ik ook van jou heb ik heel hard gehuild. Die film heb ik al minstens vier keer gezien. Een jaar of zeven geleden herkende ik me erg in Reza. Maar ik vond het nu ook gek om de film te zien. In de film pleegt Reza zelfmoord en blijft Antonie achter, een paar jaar later, doet hij het zelf.
Kan niet op de naam komen maar er heeft eerder een NL acteur die twee dingen zowel in film als irl gedaan (heb die film Reza niet gezien), hij zat in een film in een rolstoel en pleegde zelfmoord, jaren later irl ook, maar op een andere manier neem ik aan.
maandag 11 oktober 2010 om 02:07
quote:Very Cherry schreef op 08 oktober 2010 @ 20:23:
Het is denk ik een grápje dames. Kamerling, kamerhing, jeweetwel.
Ik hou wel van zwarte bijtende humor, maar die woordspeling was idd "grappig" bedoeld, maar smakeloos, armoedig en dom.
(En klopt bovendien niet).
Details komen altijd naar buiten, er zijn teveel mensen ermee bekend. Zij waren zo'n bekend echtpaar, met zoveel kennissen en vrienden, en er is zoveel media aandacht geweest (en nog), dat dingen geheim houden erg lastig wordt.
Het is denk ik een grápje dames. Kamerling, kamerhing, jeweetwel.
Ik hou wel van zwarte bijtende humor, maar die woordspeling was idd "grappig" bedoeld, maar smakeloos, armoedig en dom.
(En klopt bovendien niet).
Details komen altijd naar buiten, er zijn teveel mensen ermee bekend. Zij waren zo'n bekend echtpaar, met zoveel kennissen en vrienden, en er is zoveel media aandacht geweest (en nog), dat dingen geheim houden erg lastig wordt.
maandag 11 oktober 2010 om 10:26
quote:quattro35 schreef op 11 oktober 2010 @ 01:54:
[...]
Kan niet op de naam komen maar er heeft eerder een NL acteur die twee dingen zowel in film als irl gedaan (heb die film Reza niet gezien), hij zat in een film in een rolstoel en pleegde zelfmoord, jaren later irl ook, maar op een andere manier neem ik aan.
Klopt, dat was Hans van Tongeren in de film Spetters:
'Het personage van Rien pleegt zelfmoord in de film. Twee jaar later zou de film hierdoor een wrange bijsmaak krijgen: Hans van Tongeren, de acteur die Rien speelde, pleegde toen in werkelijkheid ook zelfmoord. Zijn zelfmoord kwam als een harde klap aan: Van Tongeren werd door veel mensen gezien als het grootste talent in de Nederlandse filmwereld. Regisseur Paul Verhoeven was van plan om nog veel meer films met Van Tongeren te maken. In tegenstelling tot hardnekkige geruchten kwam Van Tongeren niet tot zijn daad omdat hij zich teveel zou hebben vereenzelvigd met zijn rol in Spetters.'
[...]
Kan niet op de naam komen maar er heeft eerder een NL acteur die twee dingen zowel in film als irl gedaan (heb die film Reza niet gezien), hij zat in een film in een rolstoel en pleegde zelfmoord, jaren later irl ook, maar op een andere manier neem ik aan.
Klopt, dat was Hans van Tongeren in de film Spetters:
'Het personage van Rien pleegt zelfmoord in de film. Twee jaar later zou de film hierdoor een wrange bijsmaak krijgen: Hans van Tongeren, de acteur die Rien speelde, pleegde toen in werkelijkheid ook zelfmoord. Zijn zelfmoord kwam als een harde klap aan: Van Tongeren werd door veel mensen gezien als het grootste talent in de Nederlandse filmwereld. Regisseur Paul Verhoeven was van plan om nog veel meer films met Van Tongeren te maken. In tegenstelling tot hardnekkige geruchten kwam Van Tongeren niet tot zijn daad omdat hij zich teveel zou hebben vereenzelvigd met zijn rol in Spetters.'
maandag 11 oktober 2010 om 10:40
quote:Lotte35 schreef op 10 oktober 2010 @ 21:33:
[...]
Ik begrijp dus dat jij ooit een zelfmoordpoging hebt gedaan?
Wat erg.
En wat moet het moeilijk zijn om daarna weer verder te gaan.
Dat begrijp je goed!
En ja het was heel moeilijk want ik was ontzettend woedend ze me terug wisten te halen, nu is dat anders en leef ik bij de dag en weet ik mijn leven op een goede manier te leven.
Maar heb daar ook intensieve therapie voor gehad en antidepressiva.
En kan weer de mooie dingen zien, maar het blijft sluimeren ik moet erg oppassen dat ik niet blijf hangen in negativiteit!
Als er dan berichten zijn zoals nu met antonie dan hoor ik weer het onbegrip van mensen, zoals ik in eerdere bericht aangaf die verwijten heb ik allemaal naar me toe geslingerd gehad, er waren maar sporadisch mensen die zich in konden leven hoe moeilijk het was voor me om mijn verleden een plaatsje te geven, en hoe moe ik was van het vechten!
Uiteindelijk heeft de steun en liefde van mijn man de doorslag gegeven, maar nog leef ik bij de dag want achter in mijn hoofd zou ik het nog steeds niet erg vinden om eindelijk die rust te krijgen!
Maar mijn leven is me nu wel weer zoveel waard dat ik niet meer zelf zou proberen eruit te stappen.
En nee ik schrijf dit niet op om medelijden te krijgen absoluut niet!
Maar ik heb zoveel domme opmerkingen naar mijn hoofd gekregen dat ik hier wel durfde te reageren als er mensen waren geweest die hadden begrepen waarom ik deed wat ik deed (zoals jullie reactie's) had ik misschien iets minder hard hoeven vechten, want het was niet alleen het gevecht met het leven, tegelijkertijd moest ik ook proberen te overleven en dat werd me niet bepaald gemakkelijker gemaakt door dat ik door sommige mensen juist weer teruggeduwt werd omdat ik verantwoording af moest leggen waarom ik niet meer verder wilde leven, en dat dat niet was om andere pijn te doen, maar omdat ik gewoon niet meer verder kon ik zag die weg gewoon niet meer, ik was het gewoon beu..
Maar ja voor iemand die gezond is, is het ook moeilijk te begrijpen en voor mij nog heel moeilijk om uit te leggen....
Ach het leven is leren dingen mooi te vinden en dat vind ik ook weer gelukkig!
[...]
Ik begrijp dus dat jij ooit een zelfmoordpoging hebt gedaan?
Wat erg.
En wat moet het moeilijk zijn om daarna weer verder te gaan.
Dat begrijp je goed!
En ja het was heel moeilijk want ik was ontzettend woedend ze me terug wisten te halen, nu is dat anders en leef ik bij de dag en weet ik mijn leven op een goede manier te leven.
Maar heb daar ook intensieve therapie voor gehad en antidepressiva.
En kan weer de mooie dingen zien, maar het blijft sluimeren ik moet erg oppassen dat ik niet blijf hangen in negativiteit!
Als er dan berichten zijn zoals nu met antonie dan hoor ik weer het onbegrip van mensen, zoals ik in eerdere bericht aangaf die verwijten heb ik allemaal naar me toe geslingerd gehad, er waren maar sporadisch mensen die zich in konden leven hoe moeilijk het was voor me om mijn verleden een plaatsje te geven, en hoe moe ik was van het vechten!
Uiteindelijk heeft de steun en liefde van mijn man de doorslag gegeven, maar nog leef ik bij de dag want achter in mijn hoofd zou ik het nog steeds niet erg vinden om eindelijk die rust te krijgen!
Maar mijn leven is me nu wel weer zoveel waard dat ik niet meer zelf zou proberen eruit te stappen.
En nee ik schrijf dit niet op om medelijden te krijgen absoluut niet!
Maar ik heb zoveel domme opmerkingen naar mijn hoofd gekregen dat ik hier wel durfde te reageren als er mensen waren geweest die hadden begrepen waarom ik deed wat ik deed (zoals jullie reactie's) had ik misschien iets minder hard hoeven vechten, want het was niet alleen het gevecht met het leven, tegelijkertijd moest ik ook proberen te overleven en dat werd me niet bepaald gemakkelijker gemaakt door dat ik door sommige mensen juist weer teruggeduwt werd omdat ik verantwoording af moest leggen waarom ik niet meer verder wilde leven, en dat dat niet was om andere pijn te doen, maar omdat ik gewoon niet meer verder kon ik zag die weg gewoon niet meer, ik was het gewoon beu..
Maar ja voor iemand die gezond is, is het ook moeilijk te begrijpen en voor mij nog heel moeilijk om uit te leggen....
Ach het leven is leren dingen mooi te vinden en dat vind ik ook weer gelukkig!
maandag 11 oktober 2010 om 10:57
quote:ayra xx schreef op 11 oktober 2010 @ 10:40:
[...]
Dat begrijp je goed!
En ja het was heel moeilijk want ik was ontzettend woedend ze me terug wisten te halen, nu is dat anders en leef ik bij de dag en weet ik mijn leven op een goede manier te leven.
Maar heb daar ook intensieve therapie voor gehad en antidepressiva.
En kan weer de mooie dingen zien, maar het blijft sluimeren ik moet erg oppassen dat ik niet blijf hangen in negativiteit!
Als er dan berichten zijn zoals nu met antonie dan hoor ik weer het onbegrip van mensen, zoals ik in eerdere bericht aangaf die verwijten heb ik allemaal naar me toe geslingerd gehad, er waren maar sporadisch mensen die zich in konden leven hoe moeilijk het was voor me om mijn verleden een plaatsje te geven, en hoe moe ik was van het vechten!
Uiteindelijk heeft de steun en liefde van mijn man de doorslag gegeven, maar nog leef ik bij de dag want achter in mijn hoofd zou ik het nog steeds niet erg vinden om eindelijk die rust te krijgen!
Maar mijn leven is me nu wel weer zoveel waard dat ik niet meer zelf zou proberen eruit te stappen.
En nee ik schrijf dit niet op om medelijden te krijgen absoluut niet!
Maar ik heb zoveel domme opmerkingen naar mijn hoofd gekregen dat ik hier wel durfde te reageren als er mensen waren geweest die hadden begrepen waarom ik deed wat ik deed (zoals jullie reactie's) had ik misschien iets minder hard hoeven vechten, want het was niet alleen het gevecht met het leven, tegelijkertijd moest ik ook proberen te overleven en dat werd me niet bepaald gemakkelijker gemaakt door dat ik door sommige mensen juist weer teruggeduwt werd omdat ik verantwoording af moest leggen waarom ik niet meer verder wilde leven, en dat dat niet was om andere pijn te doen, maar omdat ik gewoon niet meer verder kon ik zag die weg gewoon niet meer, ik was het gewoon beu..
Maar ja voor iemand die gezond is, is het ook moeilijk te begrijpen en voor mij nog heel moeilijk om uit te leggen....
Ach het leven is leren dingen mooi te vinden en dat vind ik ook weer gelukkig!Domme opmerkingen, mensen die je met minachting aan kijken, mensen die je compleet negeren, ik ken het ,ook het gevecht om dan toch maar geen poging meer te doen, terwijl je alleen maar dood wil,ik had voor mezelf een doel gesteld om te kunnen overleven, als mijn jongste 18 was dan mocht ik gaan, ik denk dat dat doel om door te kunnen gaan en de veranderingen in mijn leven mij gered hebben, hoewel ik tot voor een jaar geleden nog met dit gevoel bleef rond lopen., ik heb voor de poging ruim 10 jaar gevochten om het niet te doen .
[...]
Dat begrijp je goed!
En ja het was heel moeilijk want ik was ontzettend woedend ze me terug wisten te halen, nu is dat anders en leef ik bij de dag en weet ik mijn leven op een goede manier te leven.
Maar heb daar ook intensieve therapie voor gehad en antidepressiva.
En kan weer de mooie dingen zien, maar het blijft sluimeren ik moet erg oppassen dat ik niet blijf hangen in negativiteit!
Als er dan berichten zijn zoals nu met antonie dan hoor ik weer het onbegrip van mensen, zoals ik in eerdere bericht aangaf die verwijten heb ik allemaal naar me toe geslingerd gehad, er waren maar sporadisch mensen die zich in konden leven hoe moeilijk het was voor me om mijn verleden een plaatsje te geven, en hoe moe ik was van het vechten!
Uiteindelijk heeft de steun en liefde van mijn man de doorslag gegeven, maar nog leef ik bij de dag want achter in mijn hoofd zou ik het nog steeds niet erg vinden om eindelijk die rust te krijgen!
Maar mijn leven is me nu wel weer zoveel waard dat ik niet meer zelf zou proberen eruit te stappen.
En nee ik schrijf dit niet op om medelijden te krijgen absoluut niet!
Maar ik heb zoveel domme opmerkingen naar mijn hoofd gekregen dat ik hier wel durfde te reageren als er mensen waren geweest die hadden begrepen waarom ik deed wat ik deed (zoals jullie reactie's) had ik misschien iets minder hard hoeven vechten, want het was niet alleen het gevecht met het leven, tegelijkertijd moest ik ook proberen te overleven en dat werd me niet bepaald gemakkelijker gemaakt door dat ik door sommige mensen juist weer teruggeduwt werd omdat ik verantwoording af moest leggen waarom ik niet meer verder wilde leven, en dat dat niet was om andere pijn te doen, maar omdat ik gewoon niet meer verder kon ik zag die weg gewoon niet meer, ik was het gewoon beu..
Maar ja voor iemand die gezond is, is het ook moeilijk te begrijpen en voor mij nog heel moeilijk om uit te leggen....
Ach het leven is leren dingen mooi te vinden en dat vind ik ook weer gelukkig!Domme opmerkingen, mensen die je met minachting aan kijken, mensen die je compleet negeren, ik ken het ,ook het gevecht om dan toch maar geen poging meer te doen, terwijl je alleen maar dood wil,ik had voor mezelf een doel gesteld om te kunnen overleven, als mijn jongste 18 was dan mocht ik gaan, ik denk dat dat doel om door te kunnen gaan en de veranderingen in mijn leven mij gered hebben, hoewel ik tot voor een jaar geleden nog met dit gevoel bleef rond lopen., ik heb voor de poging ruim 10 jaar gevochten om het niet te doen .
maandag 11 oktober 2010 om 11:53
quote:pimpampetje schreef op 11 oktober 2010 @ 10:26:
[...]
Klopt, dat was Hans van Tongeren in de film Spetters:
'Het personage van Rien pleegt zelfmoord in de film. Twee jaar later zou de film hierdoor een wrange bijsmaak krijgen: Hans van Tongeren, de acteur die Rien speelde, pleegde toen in werkelijkheid ook zelfmoord. Zijn zelfmoord kwam als een harde klap aan: Van Tongeren werd door veel mensen gezien als het grootste talent in de Nederlandse filmwereld. Regisseur Paul Verhoeven was van plan om nog veel meer films met Van Tongeren te maken. In tegenstelling tot hardnekkige geruchten kwam Van Tongeren niet tot zijn daad omdat hij zich teveel zou hebben vereenzelvigd met zijn rol in Spetters.'
Ik heb voor mijn opleiding als eindscriptie het onderwerp zelfdoding gekozen.Hans van Tongeren heb ik er ook in vermeld.
Hij leed ook aan zware depressies en trok zich de kritiek op Spetters erg aan.Hij heeft een afscheidsbrief geschreven en daarin vertelt hij waarom hij voor de dood koos.Hij leed al 6 jaar,al ruim voor het maken van Spetters,aan zware psychise inzinkingen,buien van uiterste depressiviteit.Hij wilde niet langer met die pijn leven,hij was steeds op zoek naar het volmaakte,twijfelde aan zijn eigen capaciteiten.Die inzinkingen kwamen in buien.Maar kort voor zijn dood was hij helemaal doorgeslagen,hij was enorm agressief geworden.Twee keer werd hij in een inrichting opgenomen en zat zelfs in een isoleercel.
De kritiek op Spetters was enorm,hij werd met de grond gelijkgemaakt en dat trok hij zich hard aan en werd psychotisch.
Nu ik dat weer zo nalees in mijn eindskriptie heeft hij veel overeenkomsten met Antonie Kamerling....
[...]
Klopt, dat was Hans van Tongeren in de film Spetters:
'Het personage van Rien pleegt zelfmoord in de film. Twee jaar later zou de film hierdoor een wrange bijsmaak krijgen: Hans van Tongeren, de acteur die Rien speelde, pleegde toen in werkelijkheid ook zelfmoord. Zijn zelfmoord kwam als een harde klap aan: Van Tongeren werd door veel mensen gezien als het grootste talent in de Nederlandse filmwereld. Regisseur Paul Verhoeven was van plan om nog veel meer films met Van Tongeren te maken. In tegenstelling tot hardnekkige geruchten kwam Van Tongeren niet tot zijn daad omdat hij zich teveel zou hebben vereenzelvigd met zijn rol in Spetters.'
Ik heb voor mijn opleiding als eindscriptie het onderwerp zelfdoding gekozen.Hans van Tongeren heb ik er ook in vermeld.
Hij leed ook aan zware depressies en trok zich de kritiek op Spetters erg aan.Hij heeft een afscheidsbrief geschreven en daarin vertelt hij waarom hij voor de dood koos.Hij leed al 6 jaar,al ruim voor het maken van Spetters,aan zware psychise inzinkingen,buien van uiterste depressiviteit.Hij wilde niet langer met die pijn leven,hij was steeds op zoek naar het volmaakte,twijfelde aan zijn eigen capaciteiten.Die inzinkingen kwamen in buien.Maar kort voor zijn dood was hij helemaal doorgeslagen,hij was enorm agressief geworden.Twee keer werd hij in een inrichting opgenomen en zat zelfs in een isoleercel.
De kritiek op Spetters was enorm,hij werd met de grond gelijkgemaakt en dat trok hij zich hard aan en werd psychotisch.
Nu ik dat weer zo nalees in mijn eindskriptie heeft hij veel overeenkomsten met Antonie Kamerling....
maandag 11 oktober 2010 om 12:30
quote:louisavuitton schreef op 09 oktober 2010 @ 22:39:
Angela Groothuizen boos op Antonie Kamerling van onze redactie
AMSTERDAM - Angela Groothuizen kon in de eerste instantie geen begrip opbrengen voor de beslissing van Antonie Kamerling om een einde aan zijn leven te maken. "Ik was gisteren echt boos, echt pissed off. Ik dacht 'wat is dát een egoïstische daad'", vertelde het The Voice-jurylid openhartig in het radioprogramma Kicken's Volle Vrijdagshow. Maar, de gevoelens van Angela zijn veranderd: "Vandaag dacht ik 'tjonge, wat moet jij ellendig zijn geweest'. Ik vind het vooral zo treurig voor Isa en de kinderen."
Angela's vriendin, en oud-Dolly Dot-collega, Patty Zomer woont naast het gezin Kamerling. "Een vriendje van Antonie en Isa's zoon Merlijn is ook weer bevriend met één van mijn dochters. Ik was niet heel erg verbaasd toen ik het hoorde, hij was toch niet echt heel erg gelukkig."
"Maar ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen. Als je zo ver heen bent dat je zoiets doet, dan ben je diep ongelukkig. Dan kan je niet meer verder. Ik vind het treurig, heel treurig en zó erg voor Isa en de kinderen."
Ik had al niet echt een hoge pet op van Angela, maar mijn pet is nu op de grond gevallen en kan niet meer op mijn hoofd worden gezet. Wie zit er nu op haar mening te wachten.
En dan die buurvrouw, die toevallig ook Ex Dolly Dot is. "Een vriendje van Antonie en Isa's zoon Merlijn is ook weer bevriend met één van mijn dochters.
Ja, zo ken ik er ook wel een paar....Als ik mijn familie langsga dan is er ook wel een achternicht van mijn achterneef die bevriend is met de onderwijzeres van een van de kinderen.
wat een dommigheid in één artikel!
"
Huh ik zie geen dommigheid. Ik lees juist iemand die haar mening durft bij te stellen. Een eerste mening die gebaseerd is op onbegrip. Dat is iets heel menselijk. Maar ze is niet star. Ze denkt erover na en kan het vervolgens van een andere kant bekijken. Dus dommigheid? Neuh.
Wat depressie betreft.
Ik heb een keer een show op tv gezien van Marc-Marie Huijbregts. Daarin heeft hij het over "de hand van god". Mensen die zeggen net op het nippertje gered te zijn, net aan de dood te zijn ontsnapt als door een wonder. Waarop Marc-Marie gekscherend zegt. "Ja die kunnen het allemaal navertellen, maar al die mensen die een duwtje kregen van onze lieve heer niet." Toen moest ik denken aan mensen die lijden aan zware depressies met zelfmoord tot gevolg. Zij hebben demonen in hun hoofd. Horen constant negatieve dingen. Ontzettend veel zelfkritiek. Zien niet meer de realiteit. Proberen er tegen te vechten, maar die gedachtes blijven terugkomen. Komen daarin volledig vast te zitten. Raken uitgeput. Willen rust in hun hoofd. Geen pijn meer in het hart. Je kan als mens je gedachten helaas maar op 1 manier uitzetten.
Angela Groothuizen boos op Antonie Kamerling van onze redactie
AMSTERDAM - Angela Groothuizen kon in de eerste instantie geen begrip opbrengen voor de beslissing van Antonie Kamerling om een einde aan zijn leven te maken. "Ik was gisteren echt boos, echt pissed off. Ik dacht 'wat is dát een egoïstische daad'", vertelde het The Voice-jurylid openhartig in het radioprogramma Kicken's Volle Vrijdagshow. Maar, de gevoelens van Angela zijn veranderd: "Vandaag dacht ik 'tjonge, wat moet jij ellendig zijn geweest'. Ik vind het vooral zo treurig voor Isa en de kinderen."
Angela's vriendin, en oud-Dolly Dot-collega, Patty Zomer woont naast het gezin Kamerling. "Een vriendje van Antonie en Isa's zoon Merlijn is ook weer bevriend met één van mijn dochters. Ik was niet heel erg verbaasd toen ik het hoorde, hij was toch niet echt heel erg gelukkig."
"Maar ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen. Als je zo ver heen bent dat je zoiets doet, dan ben je diep ongelukkig. Dan kan je niet meer verder. Ik vind het treurig, heel treurig en zó erg voor Isa en de kinderen."
Ik had al niet echt een hoge pet op van Angela, maar mijn pet is nu op de grond gevallen en kan niet meer op mijn hoofd worden gezet. Wie zit er nu op haar mening te wachten.
En dan die buurvrouw, die toevallig ook Ex Dolly Dot is. "Een vriendje van Antonie en Isa's zoon Merlijn is ook weer bevriend met één van mijn dochters.
Ja, zo ken ik er ook wel een paar....Als ik mijn familie langsga dan is er ook wel een achternicht van mijn achterneef die bevriend is met de onderwijzeres van een van de kinderen.
wat een dommigheid in één artikel!
"
Huh ik zie geen dommigheid. Ik lees juist iemand die haar mening durft bij te stellen. Een eerste mening die gebaseerd is op onbegrip. Dat is iets heel menselijk. Maar ze is niet star. Ze denkt erover na en kan het vervolgens van een andere kant bekijken. Dus dommigheid? Neuh.
Wat depressie betreft.
Ik heb een keer een show op tv gezien van Marc-Marie Huijbregts. Daarin heeft hij het over "de hand van god". Mensen die zeggen net op het nippertje gered te zijn, net aan de dood te zijn ontsnapt als door een wonder. Waarop Marc-Marie gekscherend zegt. "Ja die kunnen het allemaal navertellen, maar al die mensen die een duwtje kregen van onze lieve heer niet." Toen moest ik denken aan mensen die lijden aan zware depressies met zelfmoord tot gevolg. Zij hebben demonen in hun hoofd. Horen constant negatieve dingen. Ontzettend veel zelfkritiek. Zien niet meer de realiteit. Proberen er tegen te vechten, maar die gedachtes blijven terugkomen. Komen daarin volledig vast te zitten. Raken uitgeput. Willen rust in hun hoofd. Geen pijn meer in het hart. Je kan als mens je gedachten helaas maar op 1 manier uitzetten.
maandag 11 oktober 2010 om 12:32
maandag 11 oktober 2010 om 16:33
quote:BadAss schreef op 11 oktober 2010 @ 12:37:
[...]
Goffer wat moet ik hiervan brullen zeg.
Tranen met snot.
Nou he.
Zo'n mooie simpele tekst. En zonder punten viel me op. Niet dat dat moet, maar ik zat wel te denken... als dit symbolisch is, ergens geen punt achter willen zetten... Na goed, misschien ga ik nu wel heel ver...
Ik vind het in ieder geval prachtig verwoord.
[...]
Goffer wat moet ik hiervan brullen zeg.
Tranen met snot.
Nou he.
Zo'n mooie simpele tekst. En zonder punten viel me op. Niet dat dat moet, maar ik zat wel te denken... als dit symbolisch is, ergens geen punt achter willen zetten... Na goed, misschien ga ik nu wel heel ver...
Ik vind het in ieder geval prachtig verwoord.
maandag 11 oktober 2010 om 17:50
Ik vind het ook een prachtige tekst van Isa, Merlijn en Vlinder.
De dood van Antonie grijpt me heel erg aan.
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Godzijdank is mijn moeder uit haar depressies gekomen en heb ik veel spijt van mijn gedachten van toen. Zo veerkrachtig blijkt een mens dus ook te zijn. Veel bewondering heb ik daarvoor. Ik had Antonie gegund die verbetering ook te kunnen meemaken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat Antonie niet kon voelen en zien wat hij had. Ik begrijp zijn daad. Misschien wilde hij zelfs zijn vrouw en kinderen niet langer tot last zijn met weer zijn depressies.
Klinkt mijn verhaal warrig. Ik wilde het gewoon even neerzetten, want met deze gedachten loop ik deze dagen rond.
De dood van Antonie grijpt me heel erg aan.
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Godzijdank is mijn moeder uit haar depressies gekomen en heb ik veel spijt van mijn gedachten van toen. Zo veerkrachtig blijkt een mens dus ook te zijn. Veel bewondering heb ik daarvoor. Ik had Antonie gegund die verbetering ook te kunnen meemaken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat Antonie niet kon voelen en zien wat hij had. Ik begrijp zijn daad. Misschien wilde hij zelfs zijn vrouw en kinderen niet langer tot last zijn met weer zijn depressies.
Klinkt mijn verhaal warrig. Ik wilde het gewoon even neerzetten, want met deze gedachten loop ik deze dagen rond.
maandag 11 oktober 2010 om 18:01
quote:quattro35 schreef op 11 oktober 2010 @ 01:46:
[...]
Dan kun je vrijwel nergens meer open over berichten, praktisch alles kan altijd wel iemand op een verkeerd idee brengen, van verkrachting, tot diefstal/inbraak etc etc.
Misschien (hoop ik) zal Antonie's beslissing leiden tot meer begrip voor anderen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Er is nu veel media aandacht voor depressie e.d., wat kan zorgen voor meer kennis omtrent zulke dingen bij "het grote publiek".Een van mijn vriendinnen heeft ook zelfmoord gepleegd. Had het gisteren met haar moeder ook over de media aandacht n.a.v. het overlijden van Antonie en dan met name de uitzending van RTL Boulevard. Normaal vind ik Albert Verlinde niet zoveel zinnige dingen zeggen, maar donderdag in Boulevard heeft hij volgens mij toch wel voor begrip gezorgd bij veel mensen, of in ieder geval daar zijn uiterste best voor gedaan.
[...]
Dan kun je vrijwel nergens meer open over berichten, praktisch alles kan altijd wel iemand op een verkeerd idee brengen, van verkrachting, tot diefstal/inbraak etc etc.
Misschien (hoop ik) zal Antonie's beslissing leiden tot meer begrip voor anderen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Er is nu veel media aandacht voor depressie e.d., wat kan zorgen voor meer kennis omtrent zulke dingen bij "het grote publiek".Een van mijn vriendinnen heeft ook zelfmoord gepleegd. Had het gisteren met haar moeder ook over de media aandacht n.a.v. het overlijden van Antonie en dan met name de uitzending van RTL Boulevard. Normaal vind ik Albert Verlinde niet zoveel zinnige dingen zeggen, maar donderdag in Boulevard heeft hij volgens mij toch wel voor begrip gezorgd bij veel mensen, of in ieder geval daar zijn uiterste best voor gedaan.
maandag 11 oktober 2010 om 18:04
quote:ioni schreef op 11 oktober 2010 @ 17:50:
Ik vind het ook een prachtige tekst van Isa, Merlijn en Vlinder.
De dood van Antonie grijpt me heel erg aan.
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Godzijdank is mijn moeder uit haar depressies gekomen en heb ik veel spijt van mijn gedachten van toen. Zo veerkrachtig blijkt een mens dus ook te zijn. Veel bewondering heb ik daarvoor. Ik had Antonie gegund die verbetering ook te kunnen meemaken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat Antonie niet kon voelen en zien wat hij had. Ik begrijp zijn daad. Misschien wilde hij zelfs zijn vrouw en kinderen niet langer tot last zijn met weer zijn depressies.
Klinkt mijn verhaal warrig. Ik wilde het gewoon even neerzetten, want met deze gedachten loop ik deze dagen rond.
Ik vind het ook een prachtige tekst van Isa, Merlijn en Vlinder.
De dood van Antonie grijpt me heel erg aan.
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Godzijdank is mijn moeder uit haar depressies gekomen en heb ik veel spijt van mijn gedachten van toen. Zo veerkrachtig blijkt een mens dus ook te zijn. Veel bewondering heb ik daarvoor. Ik had Antonie gegund die verbetering ook te kunnen meemaken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat Antonie niet kon voelen en zien wat hij had. Ik begrijp zijn daad. Misschien wilde hij zelfs zijn vrouw en kinderen niet langer tot last zijn met weer zijn depressies.
Klinkt mijn verhaal warrig. Ik wilde het gewoon even neerzetten, want met deze gedachten loop ik deze dagen rond.
maandag 11 oktober 2010 om 19:48
quote:_lente_ schreef op 11 oktober 2010 @ 09:55:
[afbeelding]
Ik krijg er ook tranen van in mijn ogen. Ik vind het nog het ergste als ik de verhalen lees van mensen die ook heel depressief zijn geweest ( en een poging hebben gedaan) en nu gelukkig weer blij zijn dat ze er nog zijn. Dat had ik Antonie ook gegund. Ik weet niet waarom het mij aangrijpt. Een vriendin van mijn broer heeft bijna een jaar geleden zelfmoord gepleegd ( een vriendin, niet in de zin van verkering) maar die kende ik amper. Verder heb ik het in mijn omgeving ( gelukkig) niet meegemaakt.
Het raakt me gewoon. Het leek me een geweldige vader en ik vond het ook een goede acteur. En ik vind het vooral heel triest dat hij dat zelf blijkbaar niet zag...
[afbeelding]
Ik krijg er ook tranen van in mijn ogen. Ik vind het nog het ergste als ik de verhalen lees van mensen die ook heel depressief zijn geweest ( en een poging hebben gedaan) en nu gelukkig weer blij zijn dat ze er nog zijn. Dat had ik Antonie ook gegund. Ik weet niet waarom het mij aangrijpt. Een vriendin van mijn broer heeft bijna een jaar geleden zelfmoord gepleegd ( een vriendin, niet in de zin van verkering) maar die kende ik amper. Verder heb ik het in mijn omgeving ( gelukkig) niet meegemaakt.
Het raakt me gewoon. Het leek me een geweldige vader en ik vond het ook een goede acteur. En ik vind het vooral heel triest dat hij dat zelf blijkbaar niet zag...
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
maandag 11 oktober 2010 om 19:51
Ik ben ook onder de indruk van zijn dood. Echt zonde van zo'n leuke vent.
Wat een emotionele verhalen lees ik hier... krijg er kippenvel van.
Ik heb gelukkig zelf nooit iets van doen gehad met zelfdoding, en kan dus ook niet weten wat er in iemand om moet gaan die het zo niet meer weet dat hij/zij een eind maakt aan zijn/haar eigen leven.
Maar ik vind zeggen dat het egoïstisch is om zelfmoord te plegen wel ver gaan want men weet niet wat er in een depressief hoofd afspeelt.
Ik weet wel dat het altijd een triest gebeuren is, voor zowel slachtoffers als nabestaanden...
voor allen die er op wat voor manier dan ook mee te maken hebben gehad.
R.I.P. Antonie.
Wat een emotionele verhalen lees ik hier... krijg er kippenvel van.
Ik heb gelukkig zelf nooit iets van doen gehad met zelfdoding, en kan dus ook niet weten wat er in iemand om moet gaan die het zo niet meer weet dat hij/zij een eind maakt aan zijn/haar eigen leven.
Maar ik vind zeggen dat het egoïstisch is om zelfmoord te plegen wel ver gaan want men weet niet wat er in een depressief hoofd afspeelt.
Ik weet wel dat het altijd een triest gebeuren is, voor zowel slachtoffers als nabestaanden...
voor allen die er op wat voor manier dan ook mee te maken hebben gehad.
R.I.P. Antonie.
dinsdag 12 oktober 2010 om 10:08
Mooi uitgelegd Ayra Ik ben heel blij voor je dat je weer wet mooie dingen in het leven kan zien en dat je man zo'n steun voor je is.
Het is goed dat je duidelijk maakt wat het effect kan zijn als mensen uit alle macht je naar het leven proberen te trekken... dat die druk iemand net over het randje zou kunnen duwen.
Het is goed dat je duidelijk maakt wat het effect kan zijn als mensen uit alle macht je naar het leven proberen te trekken... dat die druk iemand net over het randje zou kunnen duwen.
Ga in therapie!
dinsdag 12 oktober 2010 om 13:37
quote:ronniemitchel schreef op 11 oktober 2010 @ 10:57:
[...]
Domme opmerkingen, mensen die je met minachting aan kijken, mensen die je compleet negeren, ik ken het ,ook het gevecht om dan toch maar geen poging meer te doen, terwijl je alleen maar dood wil,ik had voor mezelf een doel gesteld om te kunnen overleven, als mijn jongste 18 was dan mocht ik gaan, ik denk dat dat doel om door te kunnen gaan en de veranderingen in mijn leven mij gered hebben, hoewel ik tot voor een jaar geleden nog met dit gevoel bleef rond lopen., ik heb voor de poging ruim 10 jaar gevochten om het niet te doen .
Jeetje, wat ontzettend erg zeg! Wat een enorme last. 10 jaar gevochten om het niet te doen.... Pfff, niet te bevatten.
Ik begrijp dat je, sinds een jaar, dit gevecht niet meer hoeft te leveren? Even een hele dikke en ik wil even kwijt dat ik veel bewondering voor je heb.
[...]
Domme opmerkingen, mensen die je met minachting aan kijken, mensen die je compleet negeren, ik ken het ,ook het gevecht om dan toch maar geen poging meer te doen, terwijl je alleen maar dood wil,ik had voor mezelf een doel gesteld om te kunnen overleven, als mijn jongste 18 was dan mocht ik gaan, ik denk dat dat doel om door te kunnen gaan en de veranderingen in mijn leven mij gered hebben, hoewel ik tot voor een jaar geleden nog met dit gevoel bleef rond lopen., ik heb voor de poging ruim 10 jaar gevochten om het niet te doen .
Jeetje, wat ontzettend erg zeg! Wat een enorme last. 10 jaar gevochten om het niet te doen.... Pfff, niet te bevatten.
Ik begrijp dat je, sinds een jaar, dit gevecht niet meer hoeft te leveren? Even een hele dikke en ik wil even kwijt dat ik veel bewondering voor je heb.
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:46
quote:_lente_ schreef op 11 oktober 2010 @ 16:33:
[...]
Nou he.
Zo'n mooie simpele tekst. En zonder punten viel me op. Niet dat dat moet, maar ik zat wel te denken... als dit symbolisch is, ergens geen punt achter willen zetten... Na goed, misschien ga ik nu wel heel ver...
Ik vind het in ieder geval prachtig verwoord.
Je gaat niet te ver lente. Het viel mij ook op. Ik vind het een prachtige tekst.
Ik heb respect voor de meiden die hier hun verhaal doen. De dood van Antonie raakt me, maar zeker ook jullie verhalen
[...]
Nou he.
Zo'n mooie simpele tekst. En zonder punten viel me op. Niet dat dat moet, maar ik zat wel te denken... als dit symbolisch is, ergens geen punt achter willen zetten... Na goed, misschien ga ik nu wel heel ver...
Ik vind het in ieder geval prachtig verwoord.
Je gaat niet te ver lente. Het viel mij ook op. Ik vind het een prachtige tekst.
Ik heb respect voor de meiden die hier hun verhaal doen. De dood van Antonie raakt me, maar zeker ook jullie verhalen
