Entertainment
alle pijlers
Antonie Kamerling overleden
donderdag 7 oktober 2010 om 10:13
Anthonie Kamerling overleden ZEVENHOVEN - De Nederlandse acteur en zanger Antonie Kamerling (44) is in de nacht van woensdag op donderdag overleden. Het lichaam van de acteur werd gevonden in een woning in zijn woonplaats Zevenhoven.
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:54
Wat verschrikkelijk toch..
En die tekst in die advertentie...daar krijg je gewoon echt de tranen van in je ogen
Isa, die kindjes.....ze lijkt me altijd zo'n lieve, sterke, vrolijke vrouw. En nu moet je hier mee verder, alleen. Zonder je grote liefde die zo ongelukkig was dat hij geen andere uitweg meer zag.
En hij.....ik moet steeds maar denken aan die laatste droevige, eenzame momenten waarop hij dit echt uit ging voeren. Hoe alleen, eenzaam, radeloos moet je je dan voelen.
De laatste momenten dat je je kinderen, vrouw vast hebt gehouden in de wetenschap dat je dit ging doen. Dat je niet meer verder kon in dit leven.
Het is zo raar dat je iemand niet kent en dat dit je toch aangrijpt.
Ik vind het overigens wel heel bizar dat mensen erover oordelen. Ik zag zelfs op het condoleanceregister een paar reacties staan waar dingen in stonden als 'wat een laffe daad, hoe kun je je vrouw en kinderen zo achterlaten' e.d.
Sowieso gaat het al ver om dit in een condoleanceregister te zetten, lijkt me.
Als iemand het al leest, zijn dit de nabestaanden. Hoe pijnlijk wil je het maken.
Maar dat mensen ook zo hard kunnen zijn en oordelen over zoiets.
Als je zoiets doet zegt dat wel genoeg over je gemoedstoestand. Over je wanhoop, je verdriet en over hoe ongelukkig je moet zijn. En dan kun je toch niet anders dan het vreselijk vinden dat iemand zo heeft gevochten in dit leven? Wat een drama. Voor de nabestaanden, maar ook voor de persoon zelf.
Als je niet alleen speelt met de gedachte, maar het ook echt KUNT uitvoeren, jezelf gewoon van het leven kunt beroven....dan zit je gewoon zo ontzettend diep in de put.
Het lijkt me wel een vreselijk iets om als nabestaanden mee verder te moeten. De machteloosheid en het idee dat je iemand niet hebt kunnen helpen... natuurlijk wéét je diep van binnen wel dat je iemand niet KUNT helpen, maar het lijkt me toch heel lastig te verwerken.
Voor iedereen hier die ook in deze situatie zit of heeft gezeten (zelf of in de directe omgeving); een knuffel.
Vreselijk....
En die tekst in die advertentie...daar krijg je gewoon echt de tranen van in je ogen
Isa, die kindjes.....ze lijkt me altijd zo'n lieve, sterke, vrolijke vrouw. En nu moet je hier mee verder, alleen. Zonder je grote liefde die zo ongelukkig was dat hij geen andere uitweg meer zag.
En hij.....ik moet steeds maar denken aan die laatste droevige, eenzame momenten waarop hij dit echt uit ging voeren. Hoe alleen, eenzaam, radeloos moet je je dan voelen.
De laatste momenten dat je je kinderen, vrouw vast hebt gehouden in de wetenschap dat je dit ging doen. Dat je niet meer verder kon in dit leven.
Het is zo raar dat je iemand niet kent en dat dit je toch aangrijpt.
Ik vind het overigens wel heel bizar dat mensen erover oordelen. Ik zag zelfs op het condoleanceregister een paar reacties staan waar dingen in stonden als 'wat een laffe daad, hoe kun je je vrouw en kinderen zo achterlaten' e.d.
Sowieso gaat het al ver om dit in een condoleanceregister te zetten, lijkt me.
Als iemand het al leest, zijn dit de nabestaanden. Hoe pijnlijk wil je het maken.
Maar dat mensen ook zo hard kunnen zijn en oordelen over zoiets.
Als je zoiets doet zegt dat wel genoeg over je gemoedstoestand. Over je wanhoop, je verdriet en over hoe ongelukkig je moet zijn. En dan kun je toch niet anders dan het vreselijk vinden dat iemand zo heeft gevochten in dit leven? Wat een drama. Voor de nabestaanden, maar ook voor de persoon zelf.
Als je niet alleen speelt met de gedachte, maar het ook echt KUNT uitvoeren, jezelf gewoon van het leven kunt beroven....dan zit je gewoon zo ontzettend diep in de put.
Het lijkt me wel een vreselijk iets om als nabestaanden mee verder te moeten. De machteloosheid en het idee dat je iemand niet hebt kunnen helpen... natuurlijk wéét je diep van binnen wel dat je iemand niet KUNT helpen, maar het lijkt me toch heel lastig te verwerken.
Voor iedereen hier die ook in deze situatie zit of heeft gezeten (zelf of in de directe omgeving); een knuffel.
Vreselijk....
dinsdag 12 oktober 2010 om 21:55
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:10
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:59
Reinout oerlemans had dat gedaan, omdat ze dat eerder samen naar een premiere gedaan hebben!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ik vond Isa er heel moe maar ook heel sterk uitzien!
Echt een onwijs sterke vrouw zoals ze haar kinderen begeleide,
diep respect ze moet toch zelf ook heel veel verdriet te verwerken hebben!!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ik vond Isa er heel moe maar ook heel sterk uitzien!
Echt een onwijs sterke vrouw zoals ze haar kinderen begeleide,
diep respect ze moet toch zelf ook heel veel verdriet te verwerken hebben!!
woensdag 13 oktober 2010 om 09:46
Fijn om hier de reacties te lezen, meeste veel genuanceerder dan in andere media. Zelf ook van dichtbij een zelfdoding meegemaakt en naast het verdriet om de overledene maken buitenstaanders het vaak erger door woorden als 'egoisme' en 'lafheid' te gebruiken. Dat -naast het verdriet- zorgt ervoor dat de verwerking voor de nabestaanden langer duurt en moeilijker is dan bij een 'gewoon' overlijden. Ik hoop dat er hiervoor meer begrip ontstaat voor zwaar depressieve mensen en hun strijd. En dat er niet meer makkelijk geoordeeld wordt over zijn of haar daad. Indirect maakt dat ook dat de nablijvers beter verder kunnen.
woensdag 13 oktober 2010 om 11:21
quote:ioni schreef op 11 oktober 2010 @ 17:50:
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Mijn moeder is ook jaren depressief geweest en ook wij dachten: doe/probeer het dan maar. Mijn moeder werd niet opgenomen omdat ze geen gevaar was voor zichzelf of haar omgeving. We dachten dat als ze een keer iets zou proberen ze in ieder geval hulp zou krijgen. Ik ging er alleen niet van uit dat ze het ook daadwerkelijk zou doen.
Vaak lees je dat nabestaanden achterblijven met de "waarom"-vraag. Dat beleef ik niet zo. Ik weet waarom ze het heeft gedaan, heb er veel verdriet om (gehad), maar niet zo veel als toen ze nog leefde. Haar depressies hadden zo'n impact op ons gezin...
Ik zou willen dat ze nog leefde, maar dan wel zonder de depressies.
Mijn moeder is lang depressief geweest. Zo lang, dat mijn zusje en ik weleens dachten: "doe het dan maar", want wij kunnen het na al die jaren haast niet meer opbrengen om je te ondersteunen. Alle liefde die we gaven, viel in een diep zwart gat en zelf word je er in meegetrokken.
Mijn moeder is ook jaren depressief geweest en ook wij dachten: doe/probeer het dan maar. Mijn moeder werd niet opgenomen omdat ze geen gevaar was voor zichzelf of haar omgeving. We dachten dat als ze een keer iets zou proberen ze in ieder geval hulp zou krijgen. Ik ging er alleen niet van uit dat ze het ook daadwerkelijk zou doen.
Vaak lees je dat nabestaanden achterblijven met de "waarom"-vraag. Dat beleef ik niet zo. Ik weet waarom ze het heeft gedaan, heb er veel verdriet om (gehad), maar niet zo veel als toen ze nog leefde. Haar depressies hadden zo'n impact op ons gezin...
Ik zou willen dat ze nog leefde, maar dan wel zonder de depressies.
Home is where your wifi connects automatically.
woensdag 13 oktober 2010 om 14:11
quote:ayra xx schreef op 12 oktober 2010 @ 22:59:
Reinout oerlemans had dat gedaan, omdat ze dat eerder samen naar een premiere gedaan hebben!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ooit hebben ze het afsluitingsfeest van een seizoen GTST zo gevierd. In boxershort, overhemd en jasje. Volgens mij zijn ze daarbij ook het zwembad ingedoken. Ik vind het wel mooi dat Reinout nu weer zo erbij liep. Als een soort eerbetoon aan vroeger. Toen ze samen die twee belhamels waren uit GTST.
Reinout oerlemans had dat gedaan, omdat ze dat eerder samen naar een premiere gedaan hebben!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ooit hebben ze het afsluitingsfeest van een seizoen GTST zo gevierd. In boxershort, overhemd en jasje. Volgens mij zijn ze daarbij ook het zwembad ingedoken. Ik vind het wel mooi dat Reinout nu weer zo erbij liep. Als een soort eerbetoon aan vroeger. Toen ze samen die twee belhamels waren uit GTST.
woensdag 13 oktober 2010 om 14:12
Ik vind het eigenlijk wel 'grappig' dat Reinout zo aankwam. Grappig is misschien niet het woord, maar het is in ieder geval zijn manier van afscheid nemen en dat recht heeft hij vind ik.
Isa zag er inderdaad moe uit. Maar ja, ze kan moeilijk fris en fruitig staan lachen op de begrafenis van haar man natuurlijk.
Mijn hart brak bij het zien van Vlinder. Arm meisje, denk ik dan, besef je het? Ergens hoop je van wel zodat ze ook op haar manier afscheid kan nemen van haar papa. ( Ik denk ook echt wel dat ze het beseft.) Aan de andere kant hoop je van niet, het is zo verdrietig en ze is nog zo klein.
Merlijn lijkt me een stoere bink. Ik denk dat ie op zijn manier ook best een steun kan zijn voor Isa. Doordat je kinderen hebt ben je in ieder geval gedwongen om door te gaan met leven. Zo goed en zo kwaad als het gaat.
Ik vind het ook respectloos om te oordelen en zeker in zo'n register. Schrijf dan alsjeblieft niks en laat die mensen lekker met rust.
Isa zag er inderdaad moe uit. Maar ja, ze kan moeilijk fris en fruitig staan lachen op de begrafenis van haar man natuurlijk.
Mijn hart brak bij het zien van Vlinder. Arm meisje, denk ik dan, besef je het? Ergens hoop je van wel zodat ze ook op haar manier afscheid kan nemen van haar papa. ( Ik denk ook echt wel dat ze het beseft.) Aan de andere kant hoop je van niet, het is zo verdrietig en ze is nog zo klein.
Merlijn lijkt me een stoere bink. Ik denk dat ie op zijn manier ook best een steun kan zijn voor Isa. Doordat je kinderen hebt ben je in ieder geval gedwongen om door te gaan met leven. Zo goed en zo kwaad als het gaat.
Ik vind het ook respectloos om te oordelen en zeker in zo'n register. Schrijf dan alsjeblieft niks en laat die mensen lekker met rust.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
woensdag 13 oktober 2010 om 15:16
woensdag 13 oktober 2010 om 16:13
Ik herken je gevoel Calvijn, vond dat alleen moeilijk hier te zeggen. Want je mag niet oordelen en je moet respect hebben voor zijn keuze. En dat heb ik ook wel. ( Dat probeer ik heel hard.) Maar het was niet de keuze van de kindjes om nu al hun papa kwijt te zijn... Ik denk dat ik het er maar op hou dat ik het heel erg vind voor de familie en Antonie zelf,dat hij niet meer kon zien hoe mooie kinderen hij had en hoe hij misschien / hopelijk toch weer gelukkig had kunnen worden.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
woensdag 13 oktober 2010 om 17:21
quote:Re__ske schreef op 13 oktober 2010 @ 16:13:
Ik herken je gevoel Calvijn, vond dat alleen moeilijk hier te zeggen. Want je mag niet oordelen en je moet respect hebben voor zijn keuze. En dat heb ik ook wel. ( Dat probeer ik heel hard.) Maar het was niet de keuze van de kindjes om nu al hun papa kwijt te zijn... Ik denk dat ik het er maar op hou dat ik het heel erg vind voor de familie en Antonie zelf,dat hij niet meer kon zien hoe mooie kinderen hij had en hoe hij misschien / hopelijk toch weer gelukkig had kunnen worden.
Helemaal met je eens.
Moest echt huilen toen ik Isa en die kindjes zag
Ik herken je gevoel Calvijn, vond dat alleen moeilijk hier te zeggen. Want je mag niet oordelen en je moet respect hebben voor zijn keuze. En dat heb ik ook wel. ( Dat probeer ik heel hard.) Maar het was niet de keuze van de kindjes om nu al hun papa kwijt te zijn... Ik denk dat ik het er maar op hou dat ik het heel erg vind voor de familie en Antonie zelf,dat hij niet meer kon zien hoe mooie kinderen hij had en hoe hij misschien / hopelijk toch weer gelukkig had kunnen worden.
Helemaal met je eens.
Moest echt huilen toen ik Isa en die kindjes zag
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 13 oktober 2010 om 19:45
Ik denk dat Reinoud in boxer kwam omdat Antonie dat echt hilarisch had gevonden (hun humor die ze samen hadden).
In de Esta stondt enkele maanden terug een interview met Antonie, het is ook te lezen op hun website!
Daar vertelt hij ook dat zn vader eigenaar is van de keten Dille&Kamille. Nooit geweten..
In de Esta stondt enkele maanden terug een interview met Antonie, het is ook te lezen op hun website!
Daar vertelt hij ook dat zn vader eigenaar is van de keten Dille&Kamille. Nooit geweten..
woensdag 13 oktober 2010 om 20:50
quote:Re__ske schreef op 13 oktober 2010 @ 16:13:
je moet respect hebben voor zijn keuze.
Dat is nu juist het lastige punt: het was (waarschijnlijk) geen bewuste keuze. Het was een niet verder kunnen leven.
Als het een echte keuze was geweest, dan had hij het niet gedaan en had hij voor zijn gezin gekozen. het feit dat hij dat niet heeft gedaan, geeft al aan dat het geen keuze was.
"Keuze" houdt in dat er meerdere opties zijn die je tegen elkaar af kunt wegen.
De meeste mensen die zichzelf doden hebben naar hun idee geen keuze. Ze kunnen niet meer en dus ís die keuze er in feite niet.
je moet respect hebben voor zijn keuze.
Dat is nu juist het lastige punt: het was (waarschijnlijk) geen bewuste keuze. Het was een niet verder kunnen leven.
Als het een echte keuze was geweest, dan had hij het niet gedaan en had hij voor zijn gezin gekozen. het feit dat hij dat niet heeft gedaan, geeft al aan dat het geen keuze was.
"Keuze" houdt in dat er meerdere opties zijn die je tegen elkaar af kunt wegen.
De meeste mensen die zichzelf doden hebben naar hun idee geen keuze. Ze kunnen niet meer en dus ís die keuze er in feite niet.
woensdag 13 oktober 2010 om 21:06
quote:zakdoek schreef op 13 oktober 2010 @ 20:50:
[...]
Dat is nu juist het lastige punt: het was (waarschijnlijk) geen bewuste keuze. Het was een niet verder kunnen leven.
Als het een echte keuze was geweest, dan had hij het niet gedaan en had hij voor zijn gezin gekozen. het feit dat hij dat niet heeft gedaan, geeft al aan dat het geen keuze was.
"Keuze" houdt in dat er meerdere opties zijn die je tegen elkaar af kunt wegen.
De meeste mensen die zichzelf doden hebben naar hun idee geen keuze. Ze kunnen niet meer en dus ís die keuze er in feite niet.
Keuzes...vrijwillig....
Zo voelt het niet voor iemand hoor.. het is omdat je niet anders kán. Je staat voor je gevoel met je rug tegen de muur.
Wat Zakdoek zegt dus..
[...]
Dat is nu juist het lastige punt: het was (waarschijnlijk) geen bewuste keuze. Het was een niet verder kunnen leven.
Als het een echte keuze was geweest, dan had hij het niet gedaan en had hij voor zijn gezin gekozen. het feit dat hij dat niet heeft gedaan, geeft al aan dat het geen keuze was.
"Keuze" houdt in dat er meerdere opties zijn die je tegen elkaar af kunt wegen.
De meeste mensen die zichzelf doden hebben naar hun idee geen keuze. Ze kunnen niet meer en dus ís die keuze er in feite niet.
Keuzes...vrijwillig....
Zo voelt het niet voor iemand hoor.. het is omdat je niet anders kán. Je staat voor je gevoel met je rug tegen de muur.
Wat Zakdoek zegt dus..
woensdag 13 oktober 2010 om 22:05
Calvijn, ik begrijp je reactie wel, maar wat als die pappa zijn kinderen niet de steun kan bieden die ze nodig hebben? En hij zich een last voor zijn kinderen voelt en ze dát niet aan wil doen. Dat is de andere kant.
Zakdoek, ja...
Welpie, het is een last minder om niet met de 'waarom vraag' achter te hoeven blijven vind ik. Het schuldgevoel is echter bij mij wel enorm geweest. (mijn broertje heeft het ook gedaan)
Vorig jaar is mijn zus gestorven en ik merk dat dat heel anders voelt (niet minder verdrietig!!) dan toen met mijn broertje, zij was ziek.
En eigenlijk... ik wilde donderdag al hier schrijven maar toen deed ik het niet, nu toch, maar dit was het wel voor mij. Heavy shit.
Zakdoek, ja...
Welpie, het is een last minder om niet met de 'waarom vraag' achter te hoeven blijven vind ik. Het schuldgevoel is echter bij mij wel enorm geweest. (mijn broertje heeft het ook gedaan)
Vorig jaar is mijn zus gestorven en ik merk dat dat heel anders voelt (niet minder verdrietig!!) dan toen met mijn broertje, zij was ziek.
En eigenlijk... ik wilde donderdag al hier schrijven maar toen deed ik het niet, nu toch, maar dit was het wel voor mij. Heavy shit.
donderdag 14 oktober 2010 om 14:21
quote:toytje schreef op 13 oktober 2010 @ 22:05:
Calvijn, ik begrijp je reactie wel, maar wat als die pappa zijn kinderen niet de steun kan bieden die ze nodig hebben? En hij zich een last voor zijn kinderen voelt en ze dát niet aan wil doen. Dat is de andere kant.
Zakdoek, ja...
Welpie, het is een last minder om niet met de 'waarom vraag' achter te hoeven blijven vind ik. Het schuldgevoel is echter bij mij wel enorm geweest. (mijn broertje heeft het ook gedaan)
Vorig jaar is mijn zus gestorven en ik merk dat dat heel anders voelt (niet minder verdrietig!!) dan toen met mijn broertje, zij was ziek.
En eigenlijk... ik wilde donderdag al hier schrijven maar toen deed ik het niet, nu toch, maar dit was het wel voor mij. Heavy shit.
Heftig lijkt me dat... Door zoiets komt alles rondom je broertje ook weer terug.
Calvijn, ik begrijp je reactie wel, maar wat als die pappa zijn kinderen niet de steun kan bieden die ze nodig hebben? En hij zich een last voor zijn kinderen voelt en ze dát niet aan wil doen. Dat is de andere kant.
Zakdoek, ja...
Welpie, het is een last minder om niet met de 'waarom vraag' achter te hoeven blijven vind ik. Het schuldgevoel is echter bij mij wel enorm geweest. (mijn broertje heeft het ook gedaan)
Vorig jaar is mijn zus gestorven en ik merk dat dat heel anders voelt (niet minder verdrietig!!) dan toen met mijn broertje, zij was ziek.
En eigenlijk... ik wilde donderdag al hier schrijven maar toen deed ik het niet, nu toch, maar dit was het wel voor mij. Heavy shit.
Heftig lijkt me dat... Door zoiets komt alles rondom je broertje ook weer terug.
zondag 17 oktober 2010 om 09:34
aan de ene kant begrijp ik antonie wel hij zag geen ander uitweg meer hij was zo moe van de depressie denk ik dat hij dacht met pijn in z,n hart dat het beste was om er uit te stappen.aan de andere kant hij had alles een onwijs lieve schat van een vrouw twee bloedjes van kindjes en een onzettend lieve (schoon)familie was zeer geschokt toen ik het hoorde eerste gedachte was ook hoe kun je dat doen weet je wel wat je de familie aan doet? ik heb het zelf gemaakt mijn oom heeft zichzelf van het leven beroofdt heel lang heb ik me schuldig gevoelt was een meisje van 8 ben ik niet lief geweest? enz...maar nu ik ouder wordt begin ik het echt een beetje te snappen en krijgt het een plekje.
zondag 17 oktober 2010 om 09:42
Tja, ik heb verder niet meer gereageerd omdat ik dacht: 'Die discussie over of het wel / niet een keuze was is al gevoerd.' Misschien had ik inderdaad moeten zeggen, 'je moet respect hebben voor zijn daad', oke.
Het zal voor hem waarschijnlijk inderdaad gevoeld hebben alsof hij geen keuze had. In mijn ogen had hij die wel, maar ik heb dan ook geen depressie.
Ik wilde gewoon vooral even benadrukken hoe droevig ik het vond en vind. Voor hem zelf, Isa, de kinderen en de rest van de familie.
Ik heb van de week wel heel hard gehuild bij dat nummer van pearl jam. Niet alleen vanwege dit, maar vond het ook gewoon mooi. Het raakte me echt.
Het zal voor hem waarschijnlijk inderdaad gevoeld hebben alsof hij geen keuze had. In mijn ogen had hij die wel, maar ik heb dan ook geen depressie.
Ik wilde gewoon vooral even benadrukken hoe droevig ik het vond en vind. Voor hem zelf, Isa, de kinderen en de rest van de familie.
Ik heb van de week wel heel hard gehuild bij dat nummer van pearl jam. Niet alleen vanwege dit, maar vond het ook gewoon mooi. Het raakte me echt.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
zondag 17 oktober 2010 om 20:52
Het is ook verschrikkelijk verdrietig.
Misschien helpt het om het te vergelijken met een lichamelijke ziekte.
Je kunt iemand met een dwarslaesie niet verwijten dat hij niet loopt. Ook al heeft hij 2 benen en is lopen echt niet heel erg ingewikkeld. Gewoon je ene been voor je andere zetten.
Dat gaat gewoon niet. Hoe hard je hem ook aanmoedigt.
Aan een depressie kun je overlijden. Het hoeft niet, maar het gebeurt wel. Hoe hard je ook roept dat hij nog zoveel heeft om voor te leven.
Misschien helpt het om het te vergelijken met een lichamelijke ziekte.
Je kunt iemand met een dwarslaesie niet verwijten dat hij niet loopt. Ook al heeft hij 2 benen en is lopen echt niet heel erg ingewikkeld. Gewoon je ene been voor je andere zetten.
Dat gaat gewoon niet. Hoe hard je hem ook aanmoedigt.
Aan een depressie kun je overlijden. Het hoeft niet, maar het gebeurt wel. Hoe hard je ook roept dat hij nog zoveel heeft om voor te leven.
zondag 17 oktober 2010 om 20:58
quote:ayra xx schreef op 12 oktober 2010 @ 22:59:
Reinout oerlemans had dat gedaan, omdat ze dat eerder samen naar een premiere gedaan hebben!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ik vond Isa er heel moe maar ook heel sterk uitzien!
Echt een onwijs sterke vrouw zoals ze haar kinderen begeleide,
diep respect ze moet toch zelf ook heel veel verdriet te verwerken hebben!!
Dat denk ik ook, hier... als jonge broekies samen in boxershort op de rode loper - GTST feest 1991.
link naar foto
Reinout oerlemans had dat gedaan, omdat ze dat eerder samen naar een premiere gedaan hebben!
Het zal wel een geintje tussen hen twee zijn geweest...
Ik vond Isa er heel moe maar ook heel sterk uitzien!
Echt een onwijs sterke vrouw zoals ze haar kinderen begeleide,
diep respect ze moet toch zelf ook heel veel verdriet te verwerken hebben!!
Dat denk ik ook, hier... als jonge broekies samen in boxershort op de rode loper - GTST feest 1991.
link naar foto
anoniem_104396 wijzigde dit bericht op 17-10-2010 21:30
Reden: Foto's vinden sommigen misschien niet zo gepast in dit topic. Vandaar een link voor de geinteresseerden
Reden: Foto's vinden sommigen misschien niet zo gepast in dit topic. Vandaar een link voor de geinteresseerden
% gewijzigd
