Entertainment
alle pijlers
Emma wil leven (documentaire BNN)
dinsdag 22 november 2016 om 18:44
Al dagen zie ik een voorstukje van deze documentaire voorbij komen. Vanavond om 21.20 op BNN: Emma wil leven.
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
dinsdag 22 november 2016 om 22:53
quote:consuelabananahammok schreef op 22 november 2016 @ 22:45:
Vooral enorm belangrijk om ook flink onder de aandacht te brengen hoe enorm belangrijk tijdig ingrijpen is en de hulp beter gaat worden.
Zodat ,hopelijk,mensen die op jonge leeftijd getroffen worden, snel en goede hulp kunnen krijgen.
Ik loop inmiddels ruim 20 jaar met een eetstoornis rond.
Erv vanaf komen wordt op een bepaald punt echt enorm moeilijk en kan chronsich van aard worden.
Ik heb zelf de ervaring dat therapie voor eetstoornissen nog niet de beste vorm heeft ( voor zover mogelijk)
Ik hoor net iemand aan tafel zeggen, behandeling op maat. Daar kan ik alleen maar vanuit de grond van mijn hart ja op zeggen.
Dit is echt een enorm gemis in de reguliere behandelingen.
Ik heb jaren zo hard geroepen, dat alle mensen met een eetstoornis bij elkaar gooien en 1 kant en klare behandeling bieden die voor 90% gericht is op weer eten en aankomen,enkel het symptoom tijdelijk onderuit haalt.
Maar de ziekte bereik je bij het leeuwendeel niet.
Ja, de behandeling laat te wensen over inderdaad, tenminste bij GGZ. Mijn behandelaar bij GGZ vond dat mijn depressie de oorzaak was van m'n eetstoornis. En dat als de depressie verholpen was, m'n eetstoornis ook zou afnemen.
Doorverwezen binnen GGZ, heb drie diagnoses gehad die daarna weer werden tegengesproken door verschillende behandelaren. Aangemeld voor systeemtherapie, intake gehad en ik kwam niet voor in aanmerking want ik moest eerst een emotie regulatie training volgen. Voor die training was wel een wachtlijst van een jaar..
Ik kreeg dus eigenlijk iedere keer te horen dat de persoon met wie ik sprak me niet kon helpen en dat ik zou worden doorverwezen. En dat heeft vaak gevoeld als een afwijzing. Al met al heeft dit 1,5 jaar geduurd en ik heb dus tot nu toe nog geen enkele therapie gehad, enkel intakes.
Vooral enorm belangrijk om ook flink onder de aandacht te brengen hoe enorm belangrijk tijdig ingrijpen is en de hulp beter gaat worden.
Zodat ,hopelijk,mensen die op jonge leeftijd getroffen worden, snel en goede hulp kunnen krijgen.
Ik loop inmiddels ruim 20 jaar met een eetstoornis rond.
Erv vanaf komen wordt op een bepaald punt echt enorm moeilijk en kan chronsich van aard worden.
Ik heb zelf de ervaring dat therapie voor eetstoornissen nog niet de beste vorm heeft ( voor zover mogelijk)
Ik hoor net iemand aan tafel zeggen, behandeling op maat. Daar kan ik alleen maar vanuit de grond van mijn hart ja op zeggen.
Dit is echt een enorm gemis in de reguliere behandelingen.
Ik heb jaren zo hard geroepen, dat alle mensen met een eetstoornis bij elkaar gooien en 1 kant en klare behandeling bieden die voor 90% gericht is op weer eten en aankomen,enkel het symptoom tijdelijk onderuit haalt.
Maar de ziekte bereik je bij het leeuwendeel niet.
Ja, de behandeling laat te wensen over inderdaad, tenminste bij GGZ. Mijn behandelaar bij GGZ vond dat mijn depressie de oorzaak was van m'n eetstoornis. En dat als de depressie verholpen was, m'n eetstoornis ook zou afnemen.
Doorverwezen binnen GGZ, heb drie diagnoses gehad die daarna weer werden tegengesproken door verschillende behandelaren. Aangemeld voor systeemtherapie, intake gehad en ik kwam niet voor in aanmerking want ik moest eerst een emotie regulatie training volgen. Voor die training was wel een wachtlijst van een jaar..
Ik kreeg dus eigenlijk iedere keer te horen dat de persoon met wie ik sprak me niet kon helpen en dat ik zou worden doorverwezen. En dat heeft vaak gevoeld als een afwijzing. Al met al heeft dit 1,5 jaar geduurd en ik heb dus tot nu toe nog geen enkele therapie gehad, enkel intakes.
dinsdag 22 november 2016 om 22:54
quote:consuelabananahammok schreef op 22 november 2016 @ 22:52:
Het mooie van deze behandeling dat er niet afgewezen wordt.
Iets wat enorm kwetsbaar is bij mensen met een eetstoornis.
En wat bij mijn behandeling aan de lopende band wel gebeurde binnen de behandeling.Ik denk zelfs bij heel veel psychische ziektes. Ik denk dat 't in meerdere gevallen zou kunnen helpen.
Het mooie van deze behandeling dat er niet afgewezen wordt.
Iets wat enorm kwetsbaar is bij mensen met een eetstoornis.
En wat bij mijn behandeling aan de lopende band wel gebeurde binnen de behandeling.Ik denk zelfs bij heel veel psychische ziektes. Ik denk dat 't in meerdere gevallen zou kunnen helpen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 22 november 2016 om 22:56
quote:S-Meds schreef op 22 november 2016 @ 22:52:
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik moet zeggen dat ik dat ook een lastige vind.
Het gewicht wat ze minimaal nodig had om uit de gevarenzone te komen, en ook weer bij haar emoties te komen had op wilskracht een veel te lange tijd in beslag genomen.
Ze had echt enorm veel calorieen moeten verstouwen om in een paar weken een paar kilo aan te kunnen komen.
Een onmogelijke opgave voor iemand die zo diep zit.
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik moet zeggen dat ik dat ook een lastige vind.
Het gewicht wat ze minimaal nodig had om uit de gevarenzone te komen, en ook weer bij haar emoties te komen had op wilskracht een veel te lange tijd in beslag genomen.
Ze had echt enorm veel calorieen moeten verstouwen om in een paar weken een paar kilo aan te kunnen komen.
Een onmogelijke opgave voor iemand die zo diep zit.
dinsdag 22 november 2016 om 23:01
quote:Chocopinda schreef op 22 november 2016 @ 22:19:
[...]
Dat is een houding. Ik vind ze niet emotieloos overkomen.Wat je niet moet vergeten is dat als je iets heel erg heftigs meemaakt, je het verhaal al honderden keren hebt verteld, het verhaal word in je hoofd een soort van cassettebandje dat automatisch afspeelt. Op het moment dat je een enorm heftig verhaal aan het vertellen bent, zie je bij de ander aan de reacties al hoe heftig het is, hoe het diegene raakt. Op dat moment moet jij als verteller als het ware de sterkste zijn. Dat maakt dat je emotieloos overkomt... maar dat is niet zo. Integendeel ....
[...]
Dat is een houding. Ik vind ze niet emotieloos overkomen.Wat je niet moet vergeten is dat als je iets heel erg heftigs meemaakt, je het verhaal al honderden keren hebt verteld, het verhaal word in je hoofd een soort van cassettebandje dat automatisch afspeelt. Op het moment dat je een enorm heftig verhaal aan het vertellen bent, zie je bij de ander aan de reacties al hoe heftig het is, hoe het diegene raakt. Op dat moment moet jij als verteller als het ware de sterkste zijn. Dat maakt dat je emotieloos overkomt... maar dat is niet zo. Integendeel ....
dinsdag 22 november 2016 om 23:02
quote:hello.goodmorning schreef op 22 november 2016 @ 22:53:
[...]
Ja, de behandeling laat te wensen over inderdaad, tenminste bij GGZ. Mijn behandelaar bij GGZ vond dat mijn depressie de oorzaak was van m'n eetstoornis. En dat als de depressie verholpen was, m'n eetstoornis ook zou afnemen.
Doorverwezen binnen GGZ, heb drie diagnoses gehad die daarna weer werden tegengesproken door verschillende behandelaren. Aangemeld voor systeemtherapie, intake gehad en ik kwam niet voor in aanmerking want ik moest eerst een emotie regulatie training volgen. Voor die training was wel een wachtlijst van een jaar..
Ik kreeg dus eigenlijk iedere keer te horen dat de persoon met wie ik sprak me niet kon helpen en dat ik zou worden doorverwezen. En dat heeft vaak gevoeld als een afwijzing. Al met al heeft dit 1,5 jaar geduurd en ik heb dus tot nu toe nog geen enkele therapie gehad, enkel intakes.
Vertel mij wat.
Ook ik heb behoorlijk verkeerde diagnoses gehad.
Ik ben op een gegeven moment de behandeling uit gegooid omdat ik niet genoeg wilde, en de kont teveel tegen de krib gooide.
Dat is daarna een lange weg geworden waar ik van het kastje naar de muur gestuurd werd. Niemand wilde zijn handen branden aan mij.
Ik heb op een geven moment zelf een behandeling gevonden ( dankzij een forumster hier) waar ik echt voor heb moeten vechten om een verwijsbrief te krijgen.
Mijn toenmalige behandelaar heeft ook letterlijk in de brief geschreven dat ze niet achter de verwijzing stond en mij te zwak vond , maar dit enkel op flink aandringen van de patient schreef.
Maar ach, so be it, ik was binnen.
En daar werd mij gezegd, kom maar hoor. Wij bepalen nu of je deze behandeling aan kan.
En dit was het begin van stapjes kunnen overwinnen.
[...]
Ja, de behandeling laat te wensen over inderdaad, tenminste bij GGZ. Mijn behandelaar bij GGZ vond dat mijn depressie de oorzaak was van m'n eetstoornis. En dat als de depressie verholpen was, m'n eetstoornis ook zou afnemen.
Doorverwezen binnen GGZ, heb drie diagnoses gehad die daarna weer werden tegengesproken door verschillende behandelaren. Aangemeld voor systeemtherapie, intake gehad en ik kwam niet voor in aanmerking want ik moest eerst een emotie regulatie training volgen. Voor die training was wel een wachtlijst van een jaar..
Ik kreeg dus eigenlijk iedere keer te horen dat de persoon met wie ik sprak me niet kon helpen en dat ik zou worden doorverwezen. En dat heeft vaak gevoeld als een afwijzing. Al met al heeft dit 1,5 jaar geduurd en ik heb dus tot nu toe nog geen enkele therapie gehad, enkel intakes.
Vertel mij wat.
Ook ik heb behoorlijk verkeerde diagnoses gehad.
Ik ben op een gegeven moment de behandeling uit gegooid omdat ik niet genoeg wilde, en de kont teveel tegen de krib gooide.
Dat is daarna een lange weg geworden waar ik van het kastje naar de muur gestuurd werd. Niemand wilde zijn handen branden aan mij.
Ik heb op een geven moment zelf een behandeling gevonden ( dankzij een forumster hier) waar ik echt voor heb moeten vechten om een verwijsbrief te krijgen.
Mijn toenmalige behandelaar heeft ook letterlijk in de brief geschreven dat ze niet achter de verwijzing stond en mij te zwak vond , maar dit enkel op flink aandringen van de patient schreef.
Maar ach, so be it, ik was binnen.
En daar werd mij gezegd, kom maar hoor. Wij bepalen nu of je deze behandeling aan kan.
En dit was het begin van stapjes kunnen overwinnen.
dinsdag 22 november 2016 om 23:03
quote:consuelabananahammok schreef op 22 november 2016 @ 22:56:
[...]
Ik moet zeggen dat ik dat ook een lastige vind.
Het gewicht wat ze minimaal nodig had om uit de gevarenzone te komen, en ook weer bij haar emoties te komen had op wilskracht een veel te lange tijd in beslag genomen.
Ze had echt enorm veel calorieen moeten verstouwen om in een paar weken een paar kilo aan te kunnen komen.
Een onmogelijke opgave voor iemand die zo diep zit.ja, maar we weten natuurlijk niet hoe vaak ze al is opgelapt dmv dwangvoeding
[...]
Ik moet zeggen dat ik dat ook een lastige vind.
Het gewicht wat ze minimaal nodig had om uit de gevarenzone te komen, en ook weer bij haar emoties te komen had op wilskracht een veel te lange tijd in beslag genomen.
Ze had echt enorm veel calorieen moeten verstouwen om in een paar weken een paar kilo aan te kunnen komen.
Een onmogelijke opgave voor iemand die zo diep zit.ja, maar we weten natuurlijk niet hoe vaak ze al is opgelapt dmv dwangvoeding
dinsdag 22 november 2016 om 23:07
quote:S-Meds schreef op 22 november 2016 @ 22:52:
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik geloof dat ze dat gedaan zouden hebben als ze dat een goede keuze gevonden zouden hebben.
En daaruit vloeit voort dat ze sondevoeding volgens mijn inschatting dus geen goede keuze vonden.
Het is ook maar een beperkt magisch moment he, dat statement dat ze vanaf morgen er voor gaat. Ze moest het ook nog waarmaken. Misschien hebben ze sondevoeding aangeboden, en wilde ze dat niet. Misschien riep sondevoeding te veel nare associaties op om de kracht om te willen vechten te behouden. Of één van de duizend andere goede redenen waardoor er niet voor sondevoeding gekozen is.
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik geloof dat ze dat gedaan zouden hebben als ze dat een goede keuze gevonden zouden hebben.
En daaruit vloeit voort dat ze sondevoeding volgens mijn inschatting dus geen goede keuze vonden.
Het is ook maar een beperkt magisch moment he, dat statement dat ze vanaf morgen er voor gaat. Ze moest het ook nog waarmaken. Misschien hebben ze sondevoeding aangeboden, en wilde ze dat niet. Misschien riep sondevoeding te veel nare associaties op om de kracht om te willen vechten te behouden. Of één van de duizend andere goede redenen waardoor er niet voor sondevoeding gekozen is.
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 22 november 2016 om 23:08
quote:S-Meds schreef op 22 november 2016 @ 22:52:
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik kreeg een beetje het gevoel dat de behandelaars eigenlijk al door hadden dat ze er fysiek niet meer bovenop zou komen, en zij zelf misschien ook wel. en dat ze vooral tot het einde wilde strijden. vond het over het geheel sowieso moeilijk om te begrijpen hoe het tijdpad was, hoeveel tijd er tussen bepaalde moment verstreek etc.
ik vond de ouders juist erg open en liefdevol spreken over de ervaring. snap ook dat ze er in de laatste fase in portugal niet bij waren. ze moest dat alleen doen. of het nu genezen of overlijden was. denk eerlijk gezegd dat ze ook met die intentie is weggegaan
ik vond het hartverscheurend, heb van begin tot het eind zitten huilen
ik begrijp niet zo goed waarom ze haar, toen ze die laatste kans behandeling besloot te doen, en dus koos voor het leven, niet tijdelijk een sonde hebben gegeven om sterker te worden. Op wilskracht weer gaan eten als je zo zwak bent lijkt me een onmogelijke opgave
Ik kreeg een beetje het gevoel dat de behandelaars eigenlijk al door hadden dat ze er fysiek niet meer bovenop zou komen, en zij zelf misschien ook wel. en dat ze vooral tot het einde wilde strijden. vond het over het geheel sowieso moeilijk om te begrijpen hoe het tijdpad was, hoeveel tijd er tussen bepaalde moment verstreek etc.
ik vond de ouders juist erg open en liefdevol spreken over de ervaring. snap ook dat ze er in de laatste fase in portugal niet bij waren. ze moest dat alleen doen. of het nu genezen of overlijden was. denk eerlijk gezegd dat ze ook met die intentie is weggegaan
ik vond het hartverscheurend, heb van begin tot het eind zitten huilen
dinsdag 22 november 2016 om 23:08
dinsdag 22 november 2016 om 23:11
quote:S-Meds schreef op 22 november 2016 @ 23:03:
[...]
ja, maar we weten natuurlijk niet hoe vaak ze al is opgelapt dmv dwangvoeding
Hoe vaak niet nee, wel dat ze meerdere malen dwangvoeding heeft gehad.
De kinderarts vertelde ook dat ze dit niet meer gingen doen omdat deze aanpak niet aansloeg, en ze alleen nog geholpen zou worden als ze het op eigen kracht ging doen.
Ja ook wat van te zeggen.
Ik snap het wel en ik snap het niet.
En dat laatste is vooral omdat het zo vreselijk triest is dat dit jonge meisje er aan overleed, en dan is ook mijn reactie dat dwangvoeding wellicht toch nog een redmiddel had kunnen zijn , ondanks de voorgaande mislukkingen .
Wanneer iemand echt zo graag wil, maar het op eigen kracht niet meer lukt en de dood al in je nek hijgt.
[...]
ja, maar we weten natuurlijk niet hoe vaak ze al is opgelapt dmv dwangvoeding
Hoe vaak niet nee, wel dat ze meerdere malen dwangvoeding heeft gehad.
De kinderarts vertelde ook dat ze dit niet meer gingen doen omdat deze aanpak niet aansloeg, en ze alleen nog geholpen zou worden als ze het op eigen kracht ging doen.
Ja ook wat van te zeggen.
Ik snap het wel en ik snap het niet.
En dat laatste is vooral omdat het zo vreselijk triest is dat dit jonge meisje er aan overleed, en dan is ook mijn reactie dat dwangvoeding wellicht toch nog een redmiddel had kunnen zijn , ondanks de voorgaande mislukkingen .
Wanneer iemand echt zo graag wil, maar het op eigen kracht niet meer lukt en de dood al in je nek hijgt.
dinsdag 22 november 2016 om 23:12
quote:feow schreef op 22 november 2016 @ 23:07:
[...]
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.Ik weet het niet hoor. Ik vond het op een bepaalde manier pijnlijk voor de ouders, die de liefde en knuffels in de laatste fase (nog niet bekend toen maar wel waarschijnlijk) ook hadden willen geven waarschijnlijk.
[...]
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.Ik weet het niet hoor. Ik vond het op een bepaalde manier pijnlijk voor de ouders, die de liefde en knuffels in de laatste fase (nog niet bekend toen maar wel waarschijnlijk) ook hadden willen geven waarschijnlijk.
dinsdag 22 november 2016 om 23:13
quote:feow schreef op 22 november 2016 @ 23:07:
[...]
Ik geloof dat ze dat gedaan zouden hebben als ze dat een goede keuze gevonden zouden hebben.
En daaruit vloeit voort dat ze sondevoeding volgens mijn inschatting dus geen goede keuze vonden.
Het is ook maar een beperkt magisch moment he, dat statement dat ze vanaf morgen er voor gaat. Ze moest het ook nog waarmaken. Misschien hebben ze sondevoeding aangeboden, en wilde ze dat niet. Misschien riep sondevoeding te veel nare associaties op om de kracht om te willen vechten te behouden. Of één van de duizend andere goede redenen waardoor er niet voor sondevoeding gekozen is.
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.ja, ze had natuurlijk al eerder zo'n moment, toen ze naar portugal wilde
[...]
Ik geloof dat ze dat gedaan zouden hebben als ze dat een goede keuze gevonden zouden hebben.
En daaruit vloeit voort dat ze sondevoeding volgens mijn inschatting dus geen goede keuze vonden.
Het is ook maar een beperkt magisch moment he, dat statement dat ze vanaf morgen er voor gaat. Ze moest het ook nog waarmaken. Misschien hebben ze sondevoeding aangeboden, en wilde ze dat niet. Misschien riep sondevoeding te veel nare associaties op om de kracht om te willen vechten te behouden. Of één van de duizend andere goede redenen waardoor er niet voor sondevoeding gekozen is.
Ik vond het pleidooi in het programma om te mogen knuffelen als de client dat ook wenst en om niet alleen als arts/deskundige maar ook als mens te mogen behandelen heel treffend. Ik geloof namelijk echt dat protocollen in veel beroepen in dit opzicht vaak te star zijn.ja, ze had natuurlijk al eerder zo'n moment, toen ze naar portugal wilde
dinsdag 22 november 2016 om 23:13
dinsdag 22 november 2016 om 23:14
quote:consuelabananahammok schreef op 22 november 2016 @ 23:11:
[...]
Hoe vaak niet nee, wel dat ze meerdere malen dwangvoeding heeft gehad.
De kinderarts vertelde ook dat ze dit niet meer gingen doen omdat deze aanpak niet aansloeg, en ze alleen nog geholpen zou worden als ze het op eigen kracht ging doen.
Ja ook wat van te zeggen.
Ik snap het wel en ik snap het niet.
En dat laatste is vooral omdat het zo vreselijk triest is dat dit jonge meisje er aan overleed, en dan is ook mijn reactie dat dwangvoeding wellicht toch nog een redmiddel had kunnen zijn , ondanks de voorgaande mislukkingen .
Wanneer iemand echt zo graag wil, maar het op eigen kracht niet meer lukt en de dood al in je nek hijgt.ik heb hetzelfde gevoel. Eigenlijk was ze al opgegeven
[...]
Hoe vaak niet nee, wel dat ze meerdere malen dwangvoeding heeft gehad.
De kinderarts vertelde ook dat ze dit niet meer gingen doen omdat deze aanpak niet aansloeg, en ze alleen nog geholpen zou worden als ze het op eigen kracht ging doen.
Ja ook wat van te zeggen.
Ik snap het wel en ik snap het niet.
En dat laatste is vooral omdat het zo vreselijk triest is dat dit jonge meisje er aan overleed, en dan is ook mijn reactie dat dwangvoeding wellicht toch nog een redmiddel had kunnen zijn , ondanks de voorgaande mislukkingen .
Wanneer iemand echt zo graag wil, maar het op eigen kracht niet meer lukt en de dood al in je nek hijgt.ik heb hetzelfde gevoel. Eigenlijk was ze al opgegeven
dinsdag 22 november 2016 om 23:21
quote:consuelabananahammok schreef op 22 november 2016 @ 23:13:
[...]
Het is de deksel op de put waar je anders in verzuipt.Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.
[...]
Het is de deksel op de put waar je anders in verzuipt.Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.
dinsdag 22 november 2016 om 23:22
quote:voornu schreef op 22 november 2016 @ 23:21:
[...]
Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.maakt ook niet zoveel uit,het gaat erom dat de patient denkt dat het overdragelijk is wat er in die put zijn. Kan voor ons iets totaal onbelangrijks zijn
[...]
Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.maakt ook niet zoveel uit,het gaat erom dat de patient denkt dat het overdragelijk is wat er in die put zijn. Kan voor ons iets totaal onbelangrijks zijn
dinsdag 22 november 2016 om 23:22
dinsdag 22 november 2016 om 23:23
quote:S-Meds schreef op 22 november 2016 @ 23:14:
[...]
ik heb hetzelfde gevoel. Eigenlijk was ze al opgegeven
Dat gevoel kreeg ik ook.
Ik weet hoeveel je moet eten als je flink ondergewicht hebt, om er blijvend een kilootje bij gewerkt te krijgen.
En dit meisje was niet meer te redden met een kilootje of twee om uit de gevarenzone te komen, en ook heel duidelijk dat eten in het stadium waar ze in zat niet met hoeveelheden kon gaan lukken.
Een paar hapjes was al een enorm gevecht.
[...]
ik heb hetzelfde gevoel. Eigenlijk was ze al opgegeven
Dat gevoel kreeg ik ook.
Ik weet hoeveel je moet eten als je flink ondergewicht hebt, om er blijvend een kilootje bij gewerkt te krijgen.
En dit meisje was niet meer te redden met een kilootje of twee om uit de gevarenzone te komen, en ook heel duidelijk dat eten in het stadium waar ze in zat niet met hoeveelheden kon gaan lukken.
Een paar hapjes was al een enorm gevecht.
dinsdag 22 november 2016 om 23:24
quote:voornu schreef op 22 november 2016 @ 23:21:
[...]
Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.Je hoort juist vaak wel dat mensen met anorexia 'traumatische' ervaringen of dergelijke hebben meegemaakt. Gepest, ouders gescheiden. Juist de dingen waar ze geen controle over hebben.
[...]
Maar het is zo onduidelijk wat er in die put zit. Bij veel andere ziektes is dat volgens mij veel meer aanwezig of zichtbaarder (trauma's, paniekstoornis bv). Het lijkt dat er in de achtergrond -of symptomen voorafgaand aan de ziekte- van a- patiënten vaak helemaal geen aanleiding is te vinden, om het even cru te vinden.Je hoort juist vaak wel dat mensen met anorexia 'traumatische' ervaringen of dergelijke hebben meegemaakt. Gepest, ouders gescheiden. Juist de dingen waar ze geen controle over hebben.
