Viva's Mijn Geheim

De thuisblijf moeder , laatste deel



Ik besloot na deze kleine storm aan tafel er niet meer over te praten.

'Jurre, wil je mij de appelmoes alsjeblieft aangeven?' Vroeg ik.

En daarmee was de kous voor dat moment af. Ik ruimde de tafel af, deed de afwas, nog een wasje in de machine en haalde de stofzuiger nogmaals door de beneden verdieping heen.



Om 8 uur plofte ik naast mijn man en kinderen op de bank. 'Maahaam, nu kan ik niet meer lekker hangen' zei Sterre. En ook Jurre begon te mopperen. Ik pakte mijn borduurwerk en ging aan de grote tafel zitten. Wat moest ik doen ? Hoe kon ik dit nog omdraaien?



Het antwoord diende zich de volgende dag uitzichzelf aan. Ik was de ramen aan het zemen want het was al zeker 2 weken geleden dat ik dat had gedaan. Toen ik van het trapje af wilde stappen , stapte ik verkeerd en brak ik mijn enkel lelijk. Met spoed naar het ziekenhuis waar ik geopereed moest worden. Een week lang in het ziekenhuis.

Ik raakte in paniek. Dit kunnen ze nooit aan.

Maar niets bleek minder waar. Toen ik na 1 lange week uit het ziekenhuis thuis kwam was alles redelijk netjes. De kinderen hadden voor hun eigen brood gezorgd en zelfs Max had meegeholpen in het huishouden.



Ik kon nog 3 weken lang niet lopen en dus ook erg weinig in het huishouden doen. En daarmee kwam ook de omslag.



Het was 8 uur 's avonds en de kinderen en Max ploften uitgeput op de bank neer. 'Wat een ellende, dat huishouden' zuchtte Max. En Sterre en Jurre vielen hem bij. Ze hadden het allemaal zwaar gevonden, en begrepen nu ook waarom ik van mijn gezin vroeg om mij meer te helpen.



We zijn nu een paar weken verder en iedereen helpt mij mee. En ik ? Ik heb een pracht van een baan gevonden. Hulp in de huishouding bij oudere mensen. Werk waar ik echt voldoening uithaal.



Soms moet er gewon iets drastisch gebeuren wil er verandering komen. En op een rare manier ben ik dan ook dankbaar voor mijn gebroken enkel.....

Ongebonden lieve man zkt maatje voor het leven.

Ik ben een jongeman van 40 jaar. Door een foutje ben ik in een tbs kliniek terecht gekomen, maar iedereen maakt wel eens een fout.



Ik zoek een ongebonden lieve vrouw.

Schrijf me snel.



Ad.nummer 25591



Vrouw zkt Man.



Ben jij die lieve warme knuffelbeer die zijn liefde kwijt wil.

Ik: Warme vrouw, hou van gezelligheid, puzzelen en wandelen. Geen drank geen rokers.



Adv. nummer 73390



Na een leven vol tegenslagen ben ik - Vrijgezelle jonge man van 45 jaar - opzoek naar het potje dat op mijn dekseltje past.

Hou je van leuk samen dingen doen, een goed gesprek, mooi glas wijn en babbelen bij de openhaard ? Reageer dan nu.



Ik heb een kleine beperking, maar dat mag geen bezwaar zijn.



Groetjes, vrijevent.



Adv.nummer 66691

Wauw boro, dit verhaal heeft in zo veel varianten in de mijn geheim gestaan! Hulde!



ps geweldig topic.!

Schrijvers bedankt!

Zoveel administratie te doen en wat gebeurt me...zit ik de hele middag hier te lezen!

Ga door met jullie prachtige schrijfsels

Haha, ik ken echt een 'meester Lars'! Ben benieuwd hoe hij het huwelijk van Joyce verpest!

De leerkracht van mijn zoons heeft mijn huwelijk verpest - deel 2



In eerste instantie probeerde ik die eerste ontmoeting met meester Lars weer snel te vergeten, maar al snel merkte ik aan mezelf dat ik toch nog heel veel met hem bezig was. Zo probeerde ik er altijd voor te zorgen dat ik Basje en Bobje net wat eerder naar school bracht, zodat ik nog even met hem kon praten. Na een paar weken kenden we elkaar al heel aardig. Zo wist ik van hem dat hij vierentwintig was, net de PABO had afgerond en in een appartement in de binnenstad woonde. Ik vertelde hem dat ik sinds de geboorte van de tweeling niet meer werkte, hier en daar wat vrijwilligerswerk deed en nu de kinderen naar school gingen best wat meer omhanden zou willen hebben.



En toen gebeurde het. Lars vertelde mij dat hij nog een hulpmoeder zocht. Iemand die meeging met uitstapjes naar de kinderboerderij. Iemand die hem ondersteunde met het organiseren van feesten en ouderavonden en met het opruimen en schoonhouden van het lokaal. Iemand die af en toe eens een ochtendje hielp in de klas. Iemand die zo nu en dan bereid was om na schooltijd met hem te brainstormen over het lesprogramma en het reilen en zeilen op school. Natuurlijk stemde ik meteen in.



Ik voelde me als herboren. Geen moment gaf Lars me het gevoel dat ik 'maar' een hulpje was. Hij behandelde me als een collega, als een vrouw van de wereld die volwaardig meedraaide in de maatschappij. Als een interessante vrouw wier mening meetelde. Ik merkte aan mezelf dat ik steeds meer ging stralen. Het gevolg was dat ik ook weer meer aan mijn uiterlijk ging doen. Ik liet mijn haren niet langer in de makkelijkste coupe knippen, maar koos een gewaagd en trendy kapsel uit. Ik ging rokjes dragen en skinny jeans en kocht laarzen met een hoge hak en mooie getailleerde jasjes. Ik ging me weer opmaken en bestudeerde mezelf in winkelruiten als ik over straat liep. Lars had een hernieuwde ik in mij wakker gemaakt.



De enorme klik, de verwantschap die ik met hem voelde, groeide uit tot een overweldigende verliefdheid. Lars werd mijn soulmate, mijn wereld. Als hij me aankeek met zijn groenblauwe ogen voelde het alsof de wereld alleen nog uit vuurwerk en rode rozen bestond, dan stonden mijn wangen in vuur en vlam en dan fladderden er duizenden vlinders in mijn buik. Als ik bij hem was geweest en ik liep na afloop met Basje en Bobje naar huis dan kon ik alleen nog maar dom en wazig voor me uit grijnzen. Soms bracht ik de jongens met een smoes naar oma om met een andere smoes bij Lars langs te fietsen en te zorgen dat hij me binnenvroeg. Daar zat ik dan, in zijn kleine appartementje te blozen boven een kop thee en te fantaseren dat hij me nu eindelijk eens zou zoenen. Ach, hij was zo verlegen, die schat, net zo verlegen als ik. In zijn ogen zag ik hetzelfde verlangen, dezelfde passie, ik wist dat hij van me hield, maar net als ik was ook hij er nog niet aan toe om het te uiten. Het maakte niet uit. We hadden alle tijd. Op een dag zouden we elkaar in de armen vallen en de rest van ons leven met elkaar delen. Soms fluisterde een gemeen stemmetje in mijn hoofd dat ik daarmee het gezin van mijn Bobje en Basje uit elkaar zou rukken, maar dat weerlegde ik dan direct. Als ik gelukkiger zou zijn, zouden zij dat ook zijn en Lars was vast een geweldige stiefvader. Als de tijd er rijp voor was, zou alles in orde komen. Dacht ik toen.



(Wordt vervolgd)

"Mijn verslaving kostte me bijna mijn huwelijk"



Ik schaam me als ik er aan denk, maar nu wil ik toch mijn verhaal doen. Hersteld zijn mijn vingertoppen nog steeds niet en elke ochtend als sigarenboer De Blije Pijpvogel open gaat moet ik mij inhouden niet erheen te rennen.



Jarenlang was ik verslaafd. Aan Krasloten. Het begon als een grapje. "Anja, laten we eens een kraslot kopen, ons geluk beproeven!" zei mijn beste vriendin Liserole me eens op een maandagmiddag, toen we samen net naar de Lidl waren geweest. Ach, waarom ook niet, dacht ik toen. Ik had net in de Viva gelezen dat mijn horoscoop bijzonder gunstig was, dus ik kocht er eentje en onhandig kraste ik de vakjes open met mijn bonuskaart van de Aldi. En waarempel! ik had wel 25 euro gewonnen! "Haha, dat begint goed Lies!" en we liepen naar de sieradenwinkel om een zilveren vriendschapskettinkje te kopen. We waren dat jaar immers al 25 jaar de innigste vriendinnen en dat moest gevierd worden. Ach, dat was toen, want ze wist niet hoe ze mij die dag in het verderf zou storten...



Thuis kwam ik glunderend binnen. Zelfs mijn man vroeg of ik naar de kapper geweest, zo anders zag ik er uit. Die avond hadden we zelf seks! Haha, ik bloos nog als ik er aan denk, het licht aan, die cellulitis kon me dit keer weinig schelen. De volgende dag ging ik weer naar de sigarenboer, de Viva geeft immers een maand lang een horoscoop dus mijn geluk zou nog wel even duren. Helaas zat de Viva ernaast...



Wordt vervolgd

Odette (35) ‘Ik liet mijn huishouden verslonzen’



Ik had er wel van gehoord, maar nooit gedacht dat het ook mij zou kunnen overkomen. Op mijn 18e trouwde ik met Hans, een jongen uit het dorp waar ik opgroeide. Ja, vroeg misschien, maar als je weet dat het de ware is, waarom zou je het dan uitstellen? Hans en ik hadden elkaar een jaar eerder in de soos ontmoet en ik was meteen verkocht. Stralend blauwe ogen en een lieve lach. Daarbij was hij aardig en oprecht, wat kan een vrouw zich nog meer wensen. Hans werkte in de plaatselijke fabriek; eerst als lopende bandmedewerker, maar door hard werken wist hij zich langzaam maar zeker op te werken tot ploegleider. Ikzelf had ook nooit stilgezeten en de eerste jaren van ons huwelijk werkte ik als verkoopster bij de Zeeman. Bezige bij die ik was, was ik daarnaast vrijwilligster in het plaatselijke bejaardentehuis en bestuurslid van de buurtvereniging. Het ging ons voor de wind en al snel dachten we aan kindjes. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk te zijn en na een klein jaar ‘oefenen’ was mijn buik nog even plat als daarvoor. Het was als een klap in ons gezicht, maar we vonden de kracht om verder te gaan. Onze relatie was sterk en we wisten dat dit ons niet uit elkaar kon drijven. We zochten plezier en voldoening in ons werk en activiteiten als fietsen en kaarten, maar het gemis bleef aanwezig. We stapten naar een dokter, maar deze verzekerde ons dat er niets aan de hand was. Hoewel ons dit hoop zou moeten geven, zorgde het alleen voor onrust ‘waarom lukte het dan niet, was het ons niet gegund?’. Het heeft veel tranen gekost, maar we legden ons neer bij een leven met z’n tweeën. Toch werd ik onverwacht na 3 jaar zwanger. En niet één, maar twee kleintjes ineens; we kregen een tweeling. De dames, Lotte en Saar, werden gezond en wel geboren en Hans en ik konden ons geluk niet op. Eindelijk waren we compleet. Zoals het een goede vrouw betaamt stopte ik direct met werken na de geboorte van de kleintjes. De beste plek voor kinderen is thuis opgroeien, in hun eigen warme en stabiele omgeving, met hun liefhebbende moeder aan hun zijde. De eerste jaren waren een droom; de meiden waren voorbeeldige kinderen en samen beleefden we dolle avonturen. Met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen liet ik ze op hun vierde verjaardag dan ook op basisschool ‘De regenboog’ achter. Niet lang daarna was het moment dat de ellende begon……



Wordt vervolgd

Vervolg: Odette (35) ‘Ik liet mijn huishouden verslonzen’



Hoewel ik altijd de kinderen met veel plezier opgevoed had, miste ik (het spijt mij te zeggen) weleens een moment voor mijzelf. Toen de meiden naar school gingen had ik ineens zeeën van tijd. In het begin genoot ik ervan; koffie drinken met de buurvrouw, met mijn vriendinnen winkelen (alleen voor de kinderen als de kinderbijslag gestort was uiteraard!), een praatje in de supermarkt. Ook had ik voldoende tijd voor mijn vrijwilligerswerk en kon vaak een extra handje helpen. Toch werd dit na een tijdje saai en kreeg ik een onbevredigend gevoel. Ik hoefde niet meer continu voor de kinderen klaar te staan en ook na 3x winkelen was ik er wel klaar mee. Ik wilde graag weer werken, maar dit bleek een probleem. Ik had nooit een opleiding gevolgd en voor alle verkoopstersbanen waarop ik solliciteerde vonden ze me te oud. Dit stelde me erg teleur. Hoewel ik uit het verzorgen van mijn man, kinderen en huis een goed gevoel haalde, leek het niet voldoende. Hans was niet erg ondersteunend en hij zag mijn verdriet over het mislukken van mijn banenjacht niet. Hij vond het zelfs wel fijn dat ik nu alle tijd kon blijven geven aan het huis en gezin en een ‘echte vrouw’ was, zoals hij het noemde. Ik raakte intussen verder in een dip en voelde me weinig waard. Ik doodde de tijd thuis door obsessief de kamer te stoffen en de keuken te dweilen, soms wel 3x per dag. Tot mijn vriendin Anneke me op een volgens haar werkelijk fantastisch iets wees….



wordt vervolgd

OOoh ik wéét waar Anneke op gaat wijzen

Dit topic is briljant

Vervolg Odette (35) ‘Ik liet mijn huishouden verslonzen’



Anneke was altijd al een echte vrouw van de wereld geweest. Zo hadden zij en haar man Ron altijd verre reizen gemaakt met het vliegtuig en was Anneke weer gaan werken na de komst van de kinderen. Ron en zij waren ook de eersten van het dorp die een computer hadden. Volgens Anneke bestond er op internet een heel andere wereld, waarin alles mogelijk was en kon. Anneke was zo enthousiast dat ik wel erg benieuwd werd naar dit fenomeen. Nu had Hans ook net een computer gekocht, en Anneke stelde voor om het me te laten zien. Ik was benieuwd, maar ook sceptisch. Je weet immers maar nooit wat voor gespuis er op dat internet ronddwaalt. Anneke liet me toe in de wereld van het internet. Ze legde me uit wat een site was, een moderator en TO. Ik voelde me een waar groentje in het begin, maar leerde snel. Al gauw begon ik het leuk te vinden op het internet rond te dwalen. Wel zorgde ik er netjes voor dat ik de computer na een uurtje uitzette om weer verder te gaan met mijn plichten. Dit lukte goed, tot ik op een dag op www.viva.nl terecht kwam. Een site voor ‘vrouwen met een mening’ zo las ik. Nou, een mening heb ik wel, dacht ik opgetogen. In het begin moest ik wat lachen om al die gekke namen die de vrouwen gebruikten; een nickname noemen ze dat. Namen als ‘Mamavanbram’, ‘Lievejesse’ en ‘nijntjepluis’ kwamen voorbij. In het begin las ik vooral mee met de belevenissen van deze dames. Wat maakten ze wat mee zeg! Met rode oren las ik op de Sekspijler de wildste avonturen van dames met namen als ‘Kippetje30’ en ‘Sexymama’, en met ontroering het verhaal van de doodzieke, maar altijd optimistische ‘Lize’ op Gezondheid. Al snel merkte ik dat ik meer en meer tijd op het forum rondbracht. Ik voelde me verbonden met de vrouwen op de site en voelde me onderdeel van ‘goede tijden slechte tijden’ in het echt. Het duurde niet lang of ik maakte ook zelf een nickname aan, ‘Odette35’. Inmiddels had ik de Kinderpijler ontdekt en daar ging een wereld voor me open. Ik kon online met andere moeders kletsen over het wel en wee van de kinderen. Zoals wat te doen als je kind je een brutale mond geeft, of wanneer je een kind zakgeld moet geven. Af en toe kon ik ook anderen van raad voorzien. Wat een goed gevoel gaf me dit; ik maakte weer deel uit van de maatschappij. En wat meer, ik kreeg complimentjes van de andere dames en voelde me weer gewaardeerd! Heel anders dan Hans tegenwoordig die me gewoon voor lief nam.



Wordt vervolgd

quote:nostradame schreef op 27 september 2009 @ 21:46:

OOoh ik wéét waar Anneke op gaat wijzen

De leerkracht van mijn zoons heeft mijn huwelijk verpest - deel 3



Op een avond vroeg mijn man Eric aan mij of we even met elkaar konden praten. Ik schrok er bijna van. Al die jaren hadden we eigenlijk nauwelijks nog een woord met elkaar gewisseld. We deelden een huis, een bed, gingen op vakantie naar vreselijke campings waar we alleen met Bobje en Basje bezig waren en ons voor de rest verdiepten in de bibliotheekboeken die we hadden meegebracht en zwijgend naast elkaar op het luchtbed in slaap vielen. De laatste tijd was het dan wel zo dat hij in bed af en toe weer toenadering zocht, maar dat had ik steeds weten af te houden. Nu hij me zo expliciet vroeg om een serieus gesprek, wist ik dat ik het niet langer kon weigeren. Ik had alleen geen idee wat ik ermee aan moest. Het was zo geforceerd. Alsof een wildvreemde kerel in de bus mij dwong om hem op een gezellig terrasje eens beter te leren kennen.



Toch wilde ik mijn beste beentje voorzetten en Eric tegemoet komen. Het was al lullig genoeg dat ons huwelijk gedoemd was te mislukken, een goed gesprek zou in elk geval een investering zijn in een harmonieuze echtscheiding.

Eric pakte mijn handen beet en keek me aan. Er blonk een traan in zijn ene oog. "Joyce, ik moet je dit vragen," zei hij met schorre stem. "Ik weet dat ik er de laatste jaren niet echt voor je ben geweest en je nooit de waardering heb gegeven die je verdient en dat het waarschijnlijk mijn eigen schuld is, maar... ben je verliefd op een ander?"

Vervuld van schrik keek ik hem aan. Mijn eerste impuls was in de ontkenning schieten. Ik was er nog helemaal niet aan toe om dit met Eric te delen. Ik wilde pas scheiden als ik er klaar voor was. Als ik voldoende was voorbereid.

"Je hoeft ook eigenlijk niks te zeggen," zei Eric. "Ik bedoel, kijk nou naar jezelf. Je straalt als een jonge puber die haar eerste vriendje heeft. Je gaat weer naar de sportschool, je draagt sexy lingerie, je ziet eruit om op te vreten... maar je doet het niet voor mij. Als ik je aanraak, verstijf je. Je kijkt me niet eens aan. Als je in het weekend thuis bent, ben je verveeld en gejaagd en je kunt niet wachten tot het maandag is. Er is een ander, ik weet het gewoon."

"Goed, goed," zei ik met een zucht. "Je hebt gelijk. Het spijt me, Eric, er is inderdaad een ander. Ik heb veel voor je gevoeld, maar ons huwelijk was een vergissing. Ik dacht dat jij mijn soulmate was, maar dat blijk je niet te zijn. Mijn toekomst ligt elders."

Eric stond op. "Ik weet genoeg," zei hij. Ik wilde hem tegenhouden, maar hij hief zijn handen op. "Als jouw hart bij een ander ligt, kan ik niet langer bij jou blijven. Ik heb mijn koffers al gepakt en ga voorlopig naar een hotel tot de scheiding rond is. Jij kunt hier blijven met Bas en Bob, het enige wat ik van je vraag is een eerlijke omgangsregeling." Hij gaf me een zachte afscheidskus. "Het ga je goed, Joyce."



Peinzend staarde ik voor me uit. Dit was het dan. De kogel was door de kerk. Het was dat mijn twee jongens boven lagen te slapen, anders had ik meteen mijn jas aangetrokken en was naar Lars gegaan om hem mijn liefde te verklaren. Dat moest nu maar even wachten. Mijn handen trilden van de zenuwen. Ik kon niet wachten. Ik kon het echt niet. Niet nu ik zo ver was gekomen. Ik kroop achter mijn bureau, pakte een pen en een stuk papier en schreef Lars een lange, hartstochtelijke brief waarin ik hem in expliciete bewoordingen vertelde wat hij met me deed en wat ik het liefste met hém wilde doen. Door de stromende regen rende ik naar de brievenbus aan de overkant van de straat om de brief te posten.

Daarna kroop ik in het grote, lege bed, maar ik voelde mij niet eenzaam. De eerste stap was gezet in de richting van een gelukkig, liefdevol leven.



(Wordt vervolgd)

Ik ga het ook maar proberen!!



verliefd, verloofd, verlaten

Compleet verrast was ik, toen mijn vriendin Anneke mij een, zoals zij zei, welverdiende vakantie gaf naar de turkse zon. Het was nu 2 jaar geleden dat Kees na 25 jaar huwelijk bij me weg was gegaan. De koek was op, al jaren, toch deed het pijn dat hij mij verliet voor een meisje wat zijn dochter had kunnen zijn. Maar haatdragend ben ik niet, dus ik gunde hem zijn geluk. Hij liet me gelukkig goed bedeeld achter en ik had niets te klagen. Kees en ik waren al heel lang samen, hij was de beste vriend van mijn broer Johan, en toen ik de leeftijd had om te 'verkeren' had hij de stoute schoenen aangetrokken en mij officieel verkering gevraagd. Ik zei meteen ja. Vanaf toen ging het heel snel en op 18 jarige leeftijd zei ik volmondig JA tegen hem. Omdat Kees zijn zaad niet echt mee wilde werken werden wij geen ouders. Toch genoten wij met volle teugen van de 5 kinderen van Johan, en zijn vrouw Mieke. Kees werkte fulltime als boekhouder en ik werkte als bejaardenverzorger.

De 2 jaar dat ik nu alleen was beviel me op zich wel goed, ik werkte nog steeds 2 dagen per week en verder hield ik me bezig met soaps kijken, sudoko puzzels en was ik een grote fan van Gerard Joling. Toch miste ik af en toe een arm om me heen en wat liefkozingen. Jongere mensen snappen niet dat oudere mensen ook behoeftes hebben, maar toch is het zo. Sex is ook na je 40ste erg belangrijk.

Gelukkig had ik mijn vriendin Anneke, en deze Anneke en ik zouden 3 weken later heerlijk genieten van een all-in vakantie in Alanya. Voor mij was het de eerste keer dat ik buiten nederland op vakantie zou gaan, dus erg spannend.

De dag brak aan dat wij zouden vertrekken. Anneke en ik werden uitgezwaaid door haar man Jaap. Omdat ik op van de zenuwen was had ik een slaappilletje gevraagd aan mijn huisarts. Gewoon voor de zekerheid. Aan mijn haar had ik niets gedaan. Anneke had mij verteld dat dit voor een appel en een ei gedaan zou worden door de turkse dames in het hotel. Ook had zij een massage voor ons geregeld in de turkse hammam die het hotel rijk was. Ik had er vreselijk veel zin in.

*wordt vervolgd*

Vervolg Odette (35) ‘Ik liet mijn huishouden verslonzen’



Mijn band met het internet werd groter en groter en voor ik het wist zat ik uren achter de computer. Vaak probeerde ik nog snel een dweil door het huis te halen voordat Hans thuis kwam. Het strijken deed ik tegenwoordig ’s avonds. Hans zei weleens dat hij vond dat het wat slordig was in het huis, maar dan verweerde ik me. Ik zei dat ik het hartstikke druk had met de buurtvereniging en verschillende activiteiten op school van de kinderen. In werkelijkheid was ik hiermee allang gestopt. Ook de kinderen moesten zich aanpassen; ze smeerden hun eigen boterhammen en liepen alleen naar school. Maar ze voelden aan dat dit iets was wat ze niet aan hun vader dienden te vertellen. Er waren wel wat kleine onenigheden, maar het liep toch steeds met een sisser (en een nacht in de logeerkamer voor Hans) af. Op een dag was ik echter zo verdiept in het verhaal van ‘Gekkemeid78’ over haar vreemdgaande man, dat het 17.00uur was voor ik er erg in had en Hans thuiskwam van zijn werk. Ik schrok op; het huis was een puinhoop. Er stond vaat van de hele dag en ook de stofzuiger stond ongebruikt in het hoekje van de kamer. Hans was woest; hij riep uit waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Uitleg over de situatie van ‘Gekkemeid78’ leverde echter geen begrip van Hans op, hij leek er eerlijk gezegd weinig van te begrijpen. Ik brak en huilde tranen met tuiten. Ik vertelde Hans over Anneke die me de wereld van het internet had laten zien, van www.viva.nl en alle meiden met wie ik contact had opgebouwd. Hans toonde begrip, maar vertelde me wel dat dit een echte verslaving was geworden en ik hem en de kinderen in de steek had gelaten. Met pijn in mijn hart moest ik toegeven dat het waar was. Ik, een intelligente vrouw, verslaafd aan iets plats als het internet. Ik heb het contact met Anneke verbroken. Volgens Hans heeft ze een slechte invloed op me, en ik kan dat, na wat er gebeurd is, alleen maar beamen. Ik heb mijn taken als vrijwilligster weer opgepakt en ons huis straalt als nooit tevoren. Ik geniet weer intens van de kinderen en mijn huwelijk met Hans is nieuw leven ingeblazen (dankzij wat tips die ik ooit van ‘Sexymama’ had opgepikt, maar dat hoeft Hans niet te weten). Hans heeft een wachtwoord op de computer gezet, wat ik niet heb. Ik heb echter zelf niet meer de behoefte terug te keren; ik heb mijn verslaving opgegeven. Eenmalig kom ik terug om ook anderen te behoeden voor dit vreselijke fenomeen en hen op het hart te drukken hun taken als echtgenote niet te verzaken. Mij heeft het althans bijna mijn huwelijk gekost…

Oow Joyce toch, DOE HET NIET! Dat wordt niets natuulijk.

oh ik realiseer me nu net dat de naam 'ANNEKE' al was gebruikt... sorry!!

Ach, we hebben ook al 2 Carla''s. Kunnen wij er wat aan doen dat die Mijn Geheimvrouwen allemaal van die typische tuttige namen hebben?

quote:Spekkoekje schreef op 27 september 2009 @ 22:20:

oh ik realiseer me nu net dat de naam 'ANNEKE' al was gebruikt... sorry!!Er zijn toch meer Anneke's in Nederland!