Entertainment
alle pijlers
Viva's Mijn Geheim
vrijdag 25 september 2009 om 15:45
Viva's Mijn Geheim
In 2004 zag Viva's Mijn Geheim het levenslicht. Ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van het Viva Forum wil ik Viva's Mijn Geheim nieuw leven inblazen.
Wat is Viva's Mijn Geheim?
Een virtueel tijdschrift dat de gelegenheid biedt tot het delen van
levensverhalen. Een blad met het hart op de juiste plaats, want het Viva's Mijn Geheimteam stelt alles in het werk om mensen in nood met raad en daad bij te staan.
Viva's Mijn Geheim bestaat uit artikelen, columns, contactadvertenties, speciale rubrieken en ingezonden brieven. Een panel van ervaringsdeskundingen en een rijke keur aan professioneel geschoolde hulpverleners dragen zorg voor een goede begeleiding bij nijpende levensproblematiek.
Viva's Mijn Geheim wordt samengesteld door een zeer veelzijdige groep van journalisten uit verschillende disciplines, die blijk geven van een groot empathisch vermogen en over een vaardige pen beschikken.
Daarnaast is er een speciaal hoekje vrijgemaakt voor verhalen in de geest van Jo Wierdsma, die zijn rake typeringen van het middenstandsleven optekende in de Wibrakrant. Hij is helaas niet meer onder ons, vandaar dat wij hem op deze wijze gepast postuum eren.
Wat betekent Viva's Mijn Geheim voor u?
Een unieke gelegenheid om het hart te luchten per ingezonden brief of in de vorm van een artikel, uw columnvaardigheden tentoon te spreiden, te adviseren op het panel en niet te vergeten contactadvertenties te plaatsen. Viva's Mijn Geheim is pure cult. Vanaf nu staat u er nooit meer alleen voor, dus wees erbij!
Uw hoofdredacteur,
Wibrakrant
In 2004 zag Viva's Mijn Geheim het levenslicht. Ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van het Viva Forum wil ik Viva's Mijn Geheim nieuw leven inblazen.
Wat is Viva's Mijn Geheim?
Een virtueel tijdschrift dat de gelegenheid biedt tot het delen van
levensverhalen. Een blad met het hart op de juiste plaats, want het Viva's Mijn Geheimteam stelt alles in het werk om mensen in nood met raad en daad bij te staan.
Viva's Mijn Geheim bestaat uit artikelen, columns, contactadvertenties, speciale rubrieken en ingezonden brieven. Een panel van ervaringsdeskundingen en een rijke keur aan professioneel geschoolde hulpverleners dragen zorg voor een goede begeleiding bij nijpende levensproblematiek.
Viva's Mijn Geheim wordt samengesteld door een zeer veelzijdige groep van journalisten uit verschillende disciplines, die blijk geven van een groot empathisch vermogen en over een vaardige pen beschikken.
Daarnaast is er een speciaal hoekje vrijgemaakt voor verhalen in de geest van Jo Wierdsma, die zijn rake typeringen van het middenstandsleven optekende in de Wibrakrant. Hij is helaas niet meer onder ons, vandaar dat wij hem op deze wijze gepast postuum eren.
Wat betekent Viva's Mijn Geheim voor u?
Een unieke gelegenheid om het hart te luchten per ingezonden brief of in de vorm van een artikel, uw columnvaardigheden tentoon te spreiden, te adviseren op het panel en niet te vergeten contactadvertenties te plaatsen. Viva's Mijn Geheim is pure cult. Vanaf nu staat u er nooit meer alleen voor, dus wees erbij!
Uw hoofdredacteur,
Wibrakrant
woensdag 30 september 2009 om 10:19
De Viva Mijn Geheimhoroscoop, door Nostradame
Nostradame voelt aan haar water en wiebelt met haar grote teen. Ze raadpleegt dagelijks de Sterren, de Glazen Bol, de Tarotkaarten en de Theeblaadjes. Haar helderziendheid, heldervoelendheid, helderhorendheid en haar wijsheid zet zij in om de Viva Mijn Geheimlezeres de juiste weg te wijzen.
Waterman
Waterman, het wordt tijd dat jij je artistieke talenten gaat benutten. Ligt je hart bij musiceren, bij handwerken of bij schilderen? Als je dit nog niet weet is dit de week om er achter te komen. Wees niet bang om jezelf te uiten, je wordt er een mooier mens van, van binnen en van buiten. Je huis zal er ook enorm van opfleuren. Veel plezier!
Vissen
Ik zal er geen doekjes omheen winden, Vissen. Het wordt voor jou geen beste week. Boosheid en frustratie liggen op de loer. Heb je een gezin? Dan kunnen je man en je kinderen hiervan het slachtoffer worden. Wees op je hoede en trap er niet in, dan houd je energie over voor zaken die er echt toe doen. Begin je dag met meditatie en drink voldoende kruidenthee (ik adviseer altijd één deel sint Janskruid met twee delen Lievevrouwebedstro) , daar blijf je ontspannen bij. Schiet je toch uit je slof, laat dan je aura een beetje oppoetsen. Sterkte, Vissen!
Ram
Doordrammen is een beproefde methode voor jou, Ram, maar dat gaat deze week niet op. Je kaarten zijn deze week anders geschud. Vliegen vang je met stroop, niet met azijn. Laat je dus van je zachte kant zien, dat zal je deze week verder brengen. Weet dat je voor hulp altijd terecht kunt bij je Gids.
Stier
Het wordt tijd voor een andere invalshoek, Stier. De theeblaadjes zijn het met de sterren eens dat dit het moment is om je wat harder te gaan opstellen. Laat niet meer over je heenlopen, je hebt al lang genoeg de tweede viool gespeeld. Rebirthing therapieën kunnen je helpen uit je schulp te kruipen. Je zult je voelen als een nieuw mens! Leef, Stier!
Tweelingen
Een tweeling is nooit alleen. Je tweelingziel is je altijd nabij, ook al ben je je daarvan niet altijd bewust. Je kunt je nog wel eens verscheurd voelen tussen twee werelden en soms hink je op twee gedachten. Nu Jupiter in jouw sterrenbeeld staat, kunnen deze gevoelens op de voorgrond treden. Slimme tweelingen doen hier juist hun voordeel mee. Maak van je hart geen moordkuil en gooi je diepste geheimen er uit. Immers: gedeelde smart is halve smart, en geluk kun je vermenigvuldigen door het te delen.
Kreeft
Kreeft, met de maan in jouw sterrenbeeld gaat alles je voor de wind. Voor Kreeften met ascendant Weegschaal is het een uitstekend moment om een staatslot te kopen. Maar pas op, en wordt niet te overmoedig. Hoogmoed komt immers voor de val.
Leeuw
Je kunt je deze week koud en verlaten voelen, Leeuw. De herfst heeft zijn intrede gedaan, en daarmee raakt de zon, jouw krachtbron, ver van je verwijderd. Houd je zelf warm en je krachten blijven gespaard. Zoek de spaarzame zonnestralen op door zo veel mogelijk naar buiten te gaan. Voor drukke leeuwen kan een Energy licht of een wake up light ook uitkomst bieden. Ten slotte is het goed om te weten dat je geleidegeest nooit ver weg is, in deze tijd van het jaar.
Maagd
De tekenen zijn voor jou zeer gunstig, Maagd. De sterren zijn eensgezind: de spreekwoordelijke prins op het witte paard zal zijn intrede doen in jouw leven. Maar denk maar niet dat hij rechtstreeks je armen in zal lopen! Je moet er natuurlijk wel iets voor doen. Houd je ogen open en kijk goed om je heen, want je wilt hem toch niet missen?
Weegschaal
Hoezo kredietcrisis? Voor Weegschalen die goed op hun tellen passen en geen gat in hun hand hebben, zou het schip met geld eventueel kunnen binnenvaren. Als je je zakelijke talenten maar goed benut! Maar pas op: geef niet alles in één keer uit. Houd een appeltje voor de dorst achter de hand, het blijft tenslotte toch kredietcrisis.
Schorpioen
Schorpioen, de sterren waren niet eenduidig over jouw lot deze week. De Glazen Bol bood uitkomst en liet er geen twijfel over bestaan dat dit een goede week is voor vriendschappen. Nodig de buurvrouw uit voor een kop koffie, bel je oude schoolvriendin van lang geleden en haal het contact met die vage kennis verder aan. Je zult er geen spijt van krijgen.
Boogschutter
Een uitstekende week om een gokje te wagen, Boogschutter! Of het nou om de liefde, zaken, familie of vrienden gaat, neem die stap die je al zo lang wilt zetten. Bedenk; niet geschoten is altijd mis, dat zou een boogschutter toch moeten weten?
Steenbok
Steenbok, hang toch je vuile was niet buiten! Dat is zeer onverstandig wanneer de zon de Steenbokskeerkring begint te naderen. Veeg je tranen weg, je straatje schoon en zet je schouders eronder. Kop op, er komen betere tijden.
Nostradame voelt aan haar water en wiebelt met haar grote teen. Ze raadpleegt dagelijks de Sterren, de Glazen Bol, de Tarotkaarten en de Theeblaadjes. Haar helderziendheid, heldervoelendheid, helderhorendheid en haar wijsheid zet zij in om de Viva Mijn Geheimlezeres de juiste weg te wijzen.
Waterman
Waterman, het wordt tijd dat jij je artistieke talenten gaat benutten. Ligt je hart bij musiceren, bij handwerken of bij schilderen? Als je dit nog niet weet is dit de week om er achter te komen. Wees niet bang om jezelf te uiten, je wordt er een mooier mens van, van binnen en van buiten. Je huis zal er ook enorm van opfleuren. Veel plezier!
Vissen
Ik zal er geen doekjes omheen winden, Vissen. Het wordt voor jou geen beste week. Boosheid en frustratie liggen op de loer. Heb je een gezin? Dan kunnen je man en je kinderen hiervan het slachtoffer worden. Wees op je hoede en trap er niet in, dan houd je energie over voor zaken die er echt toe doen. Begin je dag met meditatie en drink voldoende kruidenthee (ik adviseer altijd één deel sint Janskruid met twee delen Lievevrouwebedstro) , daar blijf je ontspannen bij. Schiet je toch uit je slof, laat dan je aura een beetje oppoetsen. Sterkte, Vissen!
Ram
Doordrammen is een beproefde methode voor jou, Ram, maar dat gaat deze week niet op. Je kaarten zijn deze week anders geschud. Vliegen vang je met stroop, niet met azijn. Laat je dus van je zachte kant zien, dat zal je deze week verder brengen. Weet dat je voor hulp altijd terecht kunt bij je Gids.
Stier
Het wordt tijd voor een andere invalshoek, Stier. De theeblaadjes zijn het met de sterren eens dat dit het moment is om je wat harder te gaan opstellen. Laat niet meer over je heenlopen, je hebt al lang genoeg de tweede viool gespeeld. Rebirthing therapieën kunnen je helpen uit je schulp te kruipen. Je zult je voelen als een nieuw mens! Leef, Stier!
Tweelingen
Een tweeling is nooit alleen. Je tweelingziel is je altijd nabij, ook al ben je je daarvan niet altijd bewust. Je kunt je nog wel eens verscheurd voelen tussen twee werelden en soms hink je op twee gedachten. Nu Jupiter in jouw sterrenbeeld staat, kunnen deze gevoelens op de voorgrond treden. Slimme tweelingen doen hier juist hun voordeel mee. Maak van je hart geen moordkuil en gooi je diepste geheimen er uit. Immers: gedeelde smart is halve smart, en geluk kun je vermenigvuldigen door het te delen.
Kreeft
Kreeft, met de maan in jouw sterrenbeeld gaat alles je voor de wind. Voor Kreeften met ascendant Weegschaal is het een uitstekend moment om een staatslot te kopen. Maar pas op, en wordt niet te overmoedig. Hoogmoed komt immers voor de val.
Leeuw
Je kunt je deze week koud en verlaten voelen, Leeuw. De herfst heeft zijn intrede gedaan, en daarmee raakt de zon, jouw krachtbron, ver van je verwijderd. Houd je zelf warm en je krachten blijven gespaard. Zoek de spaarzame zonnestralen op door zo veel mogelijk naar buiten te gaan. Voor drukke leeuwen kan een Energy licht of een wake up light ook uitkomst bieden. Ten slotte is het goed om te weten dat je geleidegeest nooit ver weg is, in deze tijd van het jaar.
Maagd
De tekenen zijn voor jou zeer gunstig, Maagd. De sterren zijn eensgezind: de spreekwoordelijke prins op het witte paard zal zijn intrede doen in jouw leven. Maar denk maar niet dat hij rechtstreeks je armen in zal lopen! Je moet er natuurlijk wel iets voor doen. Houd je ogen open en kijk goed om je heen, want je wilt hem toch niet missen?
Weegschaal
Hoezo kredietcrisis? Voor Weegschalen die goed op hun tellen passen en geen gat in hun hand hebben, zou het schip met geld eventueel kunnen binnenvaren. Als je je zakelijke talenten maar goed benut! Maar pas op: geef niet alles in één keer uit. Houd een appeltje voor de dorst achter de hand, het blijft tenslotte toch kredietcrisis.
Schorpioen
Schorpioen, de sterren waren niet eenduidig over jouw lot deze week. De Glazen Bol bood uitkomst en liet er geen twijfel over bestaan dat dit een goede week is voor vriendschappen. Nodig de buurvrouw uit voor een kop koffie, bel je oude schoolvriendin van lang geleden en haal het contact met die vage kennis verder aan. Je zult er geen spijt van krijgen.
Boogschutter
Een uitstekende week om een gokje te wagen, Boogschutter! Of het nou om de liefde, zaken, familie of vrienden gaat, neem die stap die je al zo lang wilt zetten. Bedenk; niet geschoten is altijd mis, dat zou een boogschutter toch moeten weten?
Steenbok
Steenbok, hang toch je vuile was niet buiten! Dat is zeer onverstandig wanneer de zon de Steenbokskeerkring begint te naderen. Veeg je tranen weg, je straatje schoon en zet je schouders eronder. Kop op, er komen betere tijden.
woensdag 30 september 2009 om 12:46
Jan-Kees (54) haalt met ons herinneringen op aan zijn kameraad Hendrik. Als kind haalden ze de gekste streken uit. Het vervolg:
“De vriendschap uit mijn jeugd was een illusie” (deel 2)
Toch waren er waren ook wel verschillen tussen Hendrik en mij hoor. Op de vrije zaterdag ging ik vaak met mijn vader uit vissen, de mannen op stap zei mijn moeder dan, en ze gaf ons een grote stapel boterhammen mee. Kwamen we thuis met een emmer vol aal! Fantastisch vond ik dat, met mijn vader op stap, echte mannendingen doen. Ik heb Hendrik vaak genoeg gezegd dat ie mee moest gaan, maar daar moest hij niets van hebben. Het was zielig voor de vissen, zei hij. Het was een heel zachtaardige jongen. Hij hielp liever zijn moeder in de keuken, of hij speelde met zijn zus. Ze konden het goed met elkaar vinden. Vaak speelden ze vadertje en moedertje ofzo, of met haar poppen. Daar moest ik dan weer niets van hebben, en ik vond het maar vreemd dat Hendrik dat wel wilde doen, maar wist ik veel, ik had immers geen zus. Op een keer kwam ik onverwachts bij ze binnenlopen, hadden ze zich verkleed. Allebei in een bloemetjesjurk, hoedje erbij op, de zondagse hoge hakken van moeders aan. De lippen hadden ze rood gestift, stonden ze daar te grijnzen met dat clownsgezicht. Ik sloeg mezelf op de knieën van het lachen, want mán wat zag die Hendrik er bespottelijk uit in die soepjurk. Hendrik zei wel eens “Jan-Kees, doe toch mee joh, kan je lachen”, maar ik zei altijd dank je de koekoek en mij niet gezien! En verder zocht er toen niets achter, iedereen heeft immers zo zijn eigenaardigheden? Verder was het een heel normale jongen hoor, dol op kattenkwaad uithalen. En we voetbalden samen. Eerst op straat en later stuurden onze ouders ons naar de club.
Ook onze schooltijd doorliepen we samen, uiteraard zaten we altijd naast elkaar in de bank. Ik was goed in rekenen, Hendrik blonk uit in taal, aardrijkskunde en geschiedenis. En zo wisten we toch altijd beste cijfers te behalen, ook al stonden we meer in de hoek dan dat we in de schoolbank zaten. Maar Hendrik lag toch een beetje buiten de groep. Omdat ik populair was, duldde men Hendrik op school ook, maar menigmaal heb ik voor hem op de bres moeten springen nadat hij door een groepje vlegels was opgewacht na schooltijd. Nee, hij Hendrik lag niet goed bij de andere jongens. Hij speelde soms dan ook liever met de meisjes uit de klas en de vriendinnen van zijn zus, die kwamen natuurlijk ook wel eens bij hem thuis over de vloer. Het was een echte meidengek vroeger, en ik mocht hem daar altijd graag mee plagen.
Na de Lagere school gingen we samen naar de HBS in de stad. We waren nog steeds een onafscheidelijk duo. Samen op de fiets naar de stad, en nog steeds zaten we samen op voetbal. Maar onze interesses begonnen ook een beetje uiteen te lopen. Ik had indertijd 3 grote hobby’s: voetballen, mijn brommer en meiden. Ik had een ouwe Zundapp op de kop getikt en mocht daar in de avonden graag uren aan sleutelen. Op zaterdagavond nam ik één voor één een grietje uit het dorp bij me achterop, en in ruil daarvoor mocht ik wel eens onder hun truitje voelen of een zoentje stelen, en, laat ik het zo zeggen, nog wel meer dingen die het daglicht destijds niet konden verdragen. Dat gebeurde allemaal stiekem in het donker achter de kerk tegen de muur. Als die muur toch kon praten, dan zou hij heel wat te vertellen hebben, dat kan ik je wel verzekeren. Hendrik moest niets van brommers hebben, lawaaidingen vond hij het. Hij was erg serieus met zijn schoolwerk en hij las hij ene boek na het andere. Wel bleef hij trouw aan de voetbalvereniging en was hij nog steeds een echte meidengek. Urenlang zat hij bij ze op de kamer: bij Judith, Klaar, Jannie en Alien. Ik zei dan van “Joh, weten die meiden dat je ze allemaal te grazen neemt?” Maar ik moest er niets achter zoeken zei Hendrik, ze waren alleen samen aan het studeren en lezen. Dus ik zei “Jongen, wat je lezen noemt! Niet zo bescheiden, kom op, vertel.” Maar dat wilde hij niet, ook al vertelde ik in geuren en kleuren van mijn eigen avontuurtjes. Ik zei nog tegen Hendrik: “Denk erom dat je voor het zingen de kerk uitgaat, want als je straks 4 stuks met jong schopt kun je er maar 1 trouwen.” En dan lachen hè, want plezier hadden we nog altijd samen. Maar Hendrik was ook wel een lastige puber hoor, destijds. Kon zomaar uit zijn slof schieten, en soms zweeg hij dagenlang tegen me en trok hij zich terug op zijn kamer. Maar dan liet ik hem maar even, zo was ik dan ook wel weer.
--- Wordt vervolgd---
“De vriendschap uit mijn jeugd was een illusie” (deel 2)
Toch waren er waren ook wel verschillen tussen Hendrik en mij hoor. Op de vrije zaterdag ging ik vaak met mijn vader uit vissen, de mannen op stap zei mijn moeder dan, en ze gaf ons een grote stapel boterhammen mee. Kwamen we thuis met een emmer vol aal! Fantastisch vond ik dat, met mijn vader op stap, echte mannendingen doen. Ik heb Hendrik vaak genoeg gezegd dat ie mee moest gaan, maar daar moest hij niets van hebben. Het was zielig voor de vissen, zei hij. Het was een heel zachtaardige jongen. Hij hielp liever zijn moeder in de keuken, of hij speelde met zijn zus. Ze konden het goed met elkaar vinden. Vaak speelden ze vadertje en moedertje ofzo, of met haar poppen. Daar moest ik dan weer niets van hebben, en ik vond het maar vreemd dat Hendrik dat wel wilde doen, maar wist ik veel, ik had immers geen zus. Op een keer kwam ik onverwachts bij ze binnenlopen, hadden ze zich verkleed. Allebei in een bloemetjesjurk, hoedje erbij op, de zondagse hoge hakken van moeders aan. De lippen hadden ze rood gestift, stonden ze daar te grijnzen met dat clownsgezicht. Ik sloeg mezelf op de knieën van het lachen, want mán wat zag die Hendrik er bespottelijk uit in die soepjurk. Hendrik zei wel eens “Jan-Kees, doe toch mee joh, kan je lachen”, maar ik zei altijd dank je de koekoek en mij niet gezien! En verder zocht er toen niets achter, iedereen heeft immers zo zijn eigenaardigheden? Verder was het een heel normale jongen hoor, dol op kattenkwaad uithalen. En we voetbalden samen. Eerst op straat en later stuurden onze ouders ons naar de club.
Ook onze schooltijd doorliepen we samen, uiteraard zaten we altijd naast elkaar in de bank. Ik was goed in rekenen, Hendrik blonk uit in taal, aardrijkskunde en geschiedenis. En zo wisten we toch altijd beste cijfers te behalen, ook al stonden we meer in de hoek dan dat we in de schoolbank zaten. Maar Hendrik lag toch een beetje buiten de groep. Omdat ik populair was, duldde men Hendrik op school ook, maar menigmaal heb ik voor hem op de bres moeten springen nadat hij door een groepje vlegels was opgewacht na schooltijd. Nee, hij Hendrik lag niet goed bij de andere jongens. Hij speelde soms dan ook liever met de meisjes uit de klas en de vriendinnen van zijn zus, die kwamen natuurlijk ook wel eens bij hem thuis over de vloer. Het was een echte meidengek vroeger, en ik mocht hem daar altijd graag mee plagen.
Na de Lagere school gingen we samen naar de HBS in de stad. We waren nog steeds een onafscheidelijk duo. Samen op de fiets naar de stad, en nog steeds zaten we samen op voetbal. Maar onze interesses begonnen ook een beetje uiteen te lopen. Ik had indertijd 3 grote hobby’s: voetballen, mijn brommer en meiden. Ik had een ouwe Zundapp op de kop getikt en mocht daar in de avonden graag uren aan sleutelen. Op zaterdagavond nam ik één voor één een grietje uit het dorp bij me achterop, en in ruil daarvoor mocht ik wel eens onder hun truitje voelen of een zoentje stelen, en, laat ik het zo zeggen, nog wel meer dingen die het daglicht destijds niet konden verdragen. Dat gebeurde allemaal stiekem in het donker achter de kerk tegen de muur. Als die muur toch kon praten, dan zou hij heel wat te vertellen hebben, dat kan ik je wel verzekeren. Hendrik moest niets van brommers hebben, lawaaidingen vond hij het. Hij was erg serieus met zijn schoolwerk en hij las hij ene boek na het andere. Wel bleef hij trouw aan de voetbalvereniging en was hij nog steeds een echte meidengek. Urenlang zat hij bij ze op de kamer: bij Judith, Klaar, Jannie en Alien. Ik zei dan van “Joh, weten die meiden dat je ze allemaal te grazen neemt?” Maar ik moest er niets achter zoeken zei Hendrik, ze waren alleen samen aan het studeren en lezen. Dus ik zei “Jongen, wat je lezen noemt! Niet zo bescheiden, kom op, vertel.” Maar dat wilde hij niet, ook al vertelde ik in geuren en kleuren van mijn eigen avontuurtjes. Ik zei nog tegen Hendrik: “Denk erom dat je voor het zingen de kerk uitgaat, want als je straks 4 stuks met jong schopt kun je er maar 1 trouwen.” En dan lachen hè, want plezier hadden we nog altijd samen. Maar Hendrik was ook wel een lastige puber hoor, destijds. Kon zomaar uit zijn slof schieten, en soms zweeg hij dagenlang tegen me en trok hij zich terug op zijn kamer. Maar dan liet ik hem maar even, zo was ik dan ook wel weer.
--- Wordt vervolgd---
woensdag 30 september 2009 om 13:07
Jan-Kees (54) vertelt over zijn jeugdvriend Hendrik. Ze groeiden samen op, maar verloren elkaar uit het oog. Het vervolg:
“De vriendschap uit mijn jeugd was een illusie” (deel 3)
Na de HBS gingen we allebei doorleren. Een nieuwe fase in ons leven brak aan: we gingen op kamers wonen in de stad, en lieten allebei ons haar groeien, want dat was toen in. Ik ging naar de Hogere Technische School, Hendrik ging Nederlands studeren. Een echte wijvenstudie ja, maar het paste wel bij Hendrik. Hij was altijd al met die boeken in de weer geweest. En soms dacht ik wel dat hij het beter had bekeken dan ik, want hij was voortdurend omringd door lekkere meiden. Die had je natuurlijk niet op de HTS. Maar denk maar niet dat hij ze wilde delen met zijn beste makker! Ik zei vaak genoeg “Hendrik, stel me eens aan zo’n leuk grietje voor, gun me dat pleziertje!” Hendrik was echter onvermurwbaar, hij wilde niet dat ik ze zou kwetsen. Maar zelf wist hij er wel raad mee natuurlijk, daar ging ik vanuit tenminste. Ach, en ik regelde mijn eigen pleziertjes wel hoor, met meiden uit de kroeg. Die stonden voor me in de rij kan ik je verzekeren. Dat zou je nu niet meer zeggen natuurlijk, ik ben al jaren gelukkig getrouwd met Ria. Maar zo ging dat toen.
Hendrik en ik zagen elkaar niet meer zo vaak als vroeger. We hadden allebei onze eigen studie, leerden andere mensen kennen, ik bleef bij de voetbalclub en Hendrik ging bij de toneelvereniging. Dat leek mij niets, maar het was echt iets voor Hendrik, die hield van dat hoogdravende gezemel op toneel. Tja, hij liever dan ik, maar ik accepteerde het wel hoor, ik zei “Hendrik, je bent mijn beste kameraad en wat jij doet moet je zelf weten, maar laat mij er buiten”. Dus Hendrik zei “Jan-Kees, jij hebt hier ook geen verstand van jongen,” en daar had hij dan weer gelijk in, maar dat wilde ik graag zo houden. En zo leidden Hendrik en ik allebei toch een beetje ons eigen leven, hoewel we de beste kameraden waren, want ik bleef ondanks alles een trouwe makker voor Hendrik. Ik vergat Hendrik niet, zo kwam ik hem toch af en toe thuis ophalen om hem mee te nemen naar de kroeg. Hij was er niet altijd hoor, dan was ie naar de toneelvereniging ofzo denk ik. Maar zijn hospita liet me altijd zo binnen, geweldige vrouw was dat, met haar kon ik lezen en schrijven. En als ie er wel was dan liep ik boven en dan zei ik “Hendrik jongen, genoeg lettertjes gegeten, kom op, laten we een paar goudgele rakkers soldaat maken in de kroeg.” We hadden elkaar soms een paar weken niet gesproken, maar dan was het toch weer helemaal ouwe jongens krentenbrood.
Op een avond kwam ik net van de voetbalvereniging, en we zeiden tegen elkaar “Kom, we halen nog een glaasje”, en ik zei “Jongens, ik zie jullie zo, ik ga Hendrik even halen”, want ik vergat mijn beste kameraad niet. Dus ik naar Hendrik, zijn hospita liet me binnen dus ik liep zo door naar boven, naar Hendrik zijn kamertje. Nou, toen stond ik toch wel even gek te kijken toen ik Hendrik daar zag staan: stond ie daar in een kort jurkje, enorme opgevulde boezem, zijn kop helemaal in de verf, zijn lange haar in een vlecht. Werkelijk niet om aan te zien, dat kan ik je verzekeren, dus ik was onaangenaam verrast. Ik riep van “Potjandriedubbeltjes Hendrik, wat heeft dat te betekenen! Je bent toch geen kleine jongen meer, die aan het spelen is met zijn zusje!” En Hendrik zei “Jan-Kees, stel je niet zo aan, dit is toch gewoon voor de toneelvereniging”, en zoals ik al zei, daar heb ik geen verstand van, dus ik zei van, “Joh, als jij dat zegt Hendrik, dan zal dat wel zo zijn, maar haal die rommel van je gezicht en kom mee naar de kroeg,” en daar heb ik het toen verder bij gelaten. Ja wist ik veel!
---Wordt verolgd---
“De vriendschap uit mijn jeugd was een illusie” (deel 3)
Na de HBS gingen we allebei doorleren. Een nieuwe fase in ons leven brak aan: we gingen op kamers wonen in de stad, en lieten allebei ons haar groeien, want dat was toen in. Ik ging naar de Hogere Technische School, Hendrik ging Nederlands studeren. Een echte wijvenstudie ja, maar het paste wel bij Hendrik. Hij was altijd al met die boeken in de weer geweest. En soms dacht ik wel dat hij het beter had bekeken dan ik, want hij was voortdurend omringd door lekkere meiden. Die had je natuurlijk niet op de HTS. Maar denk maar niet dat hij ze wilde delen met zijn beste makker! Ik zei vaak genoeg “Hendrik, stel me eens aan zo’n leuk grietje voor, gun me dat pleziertje!” Hendrik was echter onvermurwbaar, hij wilde niet dat ik ze zou kwetsen. Maar zelf wist hij er wel raad mee natuurlijk, daar ging ik vanuit tenminste. Ach, en ik regelde mijn eigen pleziertjes wel hoor, met meiden uit de kroeg. Die stonden voor me in de rij kan ik je verzekeren. Dat zou je nu niet meer zeggen natuurlijk, ik ben al jaren gelukkig getrouwd met Ria. Maar zo ging dat toen.
Hendrik en ik zagen elkaar niet meer zo vaak als vroeger. We hadden allebei onze eigen studie, leerden andere mensen kennen, ik bleef bij de voetbalclub en Hendrik ging bij de toneelvereniging. Dat leek mij niets, maar het was echt iets voor Hendrik, die hield van dat hoogdravende gezemel op toneel. Tja, hij liever dan ik, maar ik accepteerde het wel hoor, ik zei “Hendrik, je bent mijn beste kameraad en wat jij doet moet je zelf weten, maar laat mij er buiten”. Dus Hendrik zei “Jan-Kees, jij hebt hier ook geen verstand van jongen,” en daar had hij dan weer gelijk in, maar dat wilde ik graag zo houden. En zo leidden Hendrik en ik allebei toch een beetje ons eigen leven, hoewel we de beste kameraden waren, want ik bleef ondanks alles een trouwe makker voor Hendrik. Ik vergat Hendrik niet, zo kwam ik hem toch af en toe thuis ophalen om hem mee te nemen naar de kroeg. Hij was er niet altijd hoor, dan was ie naar de toneelvereniging ofzo denk ik. Maar zijn hospita liet me altijd zo binnen, geweldige vrouw was dat, met haar kon ik lezen en schrijven. En als ie er wel was dan liep ik boven en dan zei ik “Hendrik jongen, genoeg lettertjes gegeten, kom op, laten we een paar goudgele rakkers soldaat maken in de kroeg.” We hadden elkaar soms een paar weken niet gesproken, maar dan was het toch weer helemaal ouwe jongens krentenbrood.
Op een avond kwam ik net van de voetbalvereniging, en we zeiden tegen elkaar “Kom, we halen nog een glaasje”, en ik zei “Jongens, ik zie jullie zo, ik ga Hendrik even halen”, want ik vergat mijn beste kameraad niet. Dus ik naar Hendrik, zijn hospita liet me binnen dus ik liep zo door naar boven, naar Hendrik zijn kamertje. Nou, toen stond ik toch wel even gek te kijken toen ik Hendrik daar zag staan: stond ie daar in een kort jurkje, enorme opgevulde boezem, zijn kop helemaal in de verf, zijn lange haar in een vlecht. Werkelijk niet om aan te zien, dat kan ik je verzekeren, dus ik was onaangenaam verrast. Ik riep van “Potjandriedubbeltjes Hendrik, wat heeft dat te betekenen! Je bent toch geen kleine jongen meer, die aan het spelen is met zijn zusje!” En Hendrik zei “Jan-Kees, stel je niet zo aan, dit is toch gewoon voor de toneelvereniging”, en zoals ik al zei, daar heb ik geen verstand van, dus ik zei van, “Joh, als jij dat zegt Hendrik, dan zal dat wel zo zijn, maar haal die rommel van je gezicht en kom mee naar de kroeg,” en daar heb ik het toen verder bij gelaten. Ja wist ik veel!
---Wordt verolgd---
woensdag 30 september 2009 om 13:16
De valkuil die Horeca heet - het vervolg-
Het was alsof ik boven mezelf zweefde (een uittreding heet dat, leerde ik later op cursus) toen ik mezelf nee hoorde zeggen. Met 1 woord sloeg ik mijn hele voorbestemde toekomst aan diggelen! Uiteraard werd deze reactie me niet in dank afgenomen door mijn chef. Ik mocht aanblijven als hoofdcassiere, maar een groots opgezette treitercampagne jegens mij was het gevolg. Na een maand kwam ik overspannen thuis te zitten.
Op een van de eerste dagen dat ik het weer op kon brengen een klein wandelingetje te maken kwam ik langs “ in den vergulden Hoef”. Zoals altijd wilde ik even naar binnen spieken door het raam toen ik zag dat er een pamflet hing. Nieuwsgierig kwam ik dichterbij om het te lezen. Mijn hart miste een slag toen ik zag dat het een vacature was. Ze waren op zoek naar een medewerkster bediening! Mijn droombaan! In een opwelling sloeg ik het telefoonnummer dat eronder stond op in mijn telefoon.
Stuiterend van de adrenaline kwam ik thuis. Wat zou ik doen? Wat moest ik doen? Ik wilde zo ontzettend graag, maar was ook onzeker. Misschien was ik helemaal niet geschikt voor dat mooie vak. Toch besloot ik het erop te wagen, het was nu of nooit. Met trillende vingers toetste ik het nummer in. ‘in den vergulden Hoef, met Ruud!’ Ehm, goedendag meneer, ehm, uw spreekt met Suzanne Bergsma, ik belde naar aanleiding van de vacature medewerkster bediening. Ehm. ‘Nou Suzanne! Dat is mooi nieuws. Wanneer kun je beginnen?’ Goh…
Zo snel mogelijk? vroeg ik ietwat wijfelend. ‘Nou Suus, weet je wat? Als jij vanavond nou eens even langskomt hiero. Dan gaan we even kennismaken, kunnen we je smoeltje even keuren hahahahaha, en maken we verdere afspraken. Deal?’. Prima Ruud, stamelde ik.
Wordt vervolgd
Het was alsof ik boven mezelf zweefde (een uittreding heet dat, leerde ik later op cursus) toen ik mezelf nee hoorde zeggen. Met 1 woord sloeg ik mijn hele voorbestemde toekomst aan diggelen! Uiteraard werd deze reactie me niet in dank afgenomen door mijn chef. Ik mocht aanblijven als hoofdcassiere, maar een groots opgezette treitercampagne jegens mij was het gevolg. Na een maand kwam ik overspannen thuis te zitten.
Op een van de eerste dagen dat ik het weer op kon brengen een klein wandelingetje te maken kwam ik langs “ in den vergulden Hoef”. Zoals altijd wilde ik even naar binnen spieken door het raam toen ik zag dat er een pamflet hing. Nieuwsgierig kwam ik dichterbij om het te lezen. Mijn hart miste een slag toen ik zag dat het een vacature was. Ze waren op zoek naar een medewerkster bediening! Mijn droombaan! In een opwelling sloeg ik het telefoonnummer dat eronder stond op in mijn telefoon.
Stuiterend van de adrenaline kwam ik thuis. Wat zou ik doen? Wat moest ik doen? Ik wilde zo ontzettend graag, maar was ook onzeker. Misschien was ik helemaal niet geschikt voor dat mooie vak. Toch besloot ik het erop te wagen, het was nu of nooit. Met trillende vingers toetste ik het nummer in. ‘in den vergulden Hoef, met Ruud!’ Ehm, goedendag meneer, ehm, uw spreekt met Suzanne Bergsma, ik belde naar aanleiding van de vacature medewerkster bediening. Ehm. ‘Nou Suzanne! Dat is mooi nieuws. Wanneer kun je beginnen?’ Goh…
Zo snel mogelijk? vroeg ik ietwat wijfelend. ‘Nou Suus, weet je wat? Als jij vanavond nou eens even langskomt hiero. Dan gaan we even kennismaken, kunnen we je smoeltje even keuren hahahahaha, en maken we verdere afspraken. Deal?’. Prima Ruud, stamelde ik.
Wordt vervolgd
woensdag 30 september 2009 om 18:09
Ingezonden brief van Hanneke:
Lieve allemaal!
Ik wil graag Odette en Mevrouw van den Boom - Bergsma graag bedanken voor hun hart onder de riem. Inmiddels ben ik er zeker van dat Frans mij niet in verwachting heeft gebracht. Mijn maandstonden kondigden zich na een periode van stress aan.
Graag wil ik Odette inlichten over het feit dat ze helemaal gelijk heeft gekregen over Frans: het is inderdaad een loverboy. Van Jeroen (inmiddels de ega van Marlies, het was een 'moetje') heb ik begrepen dat Frans eenzelfde manier van handelen had bij Adinda. Hij heeft Adinda met de belofte van een huwelijk ook tot een intiem samenzijn verleidt.
Ik heb mijn trots opzij gezet en Adinda door middel van een handgeschreven brief mijn medeleven betuigd. Adinda was hier erg blij mee, liet ze via een brief naar mij weten. Ze heeft samen met Claudia, een collega en een ander slachtoffer van Frans een ritueel uitgevoerd op het strand bij Bloemendaal, om Frans uit hun hoofd en hun leven te verbannen. Beiden hebben ze daar hun kado's van Frans uitgespreid bij paal 79, en de zee verzocht deze mee te nemen. Het was voor beiden een bevrijdende ervaring.
Ik zet mijn schouders er weer onder en ik heb mijn leven weer opgepakt. Over een maand zal ik mijn opleiding helpende welzijn afronden, waarna ik al verzekerd ben van een betrekking waarin ik mijn zorgende kwaliteiten kan tentoonspreiden.
Dank jullie allen voor de steun, en ik wil 'Mijn Geheim' bedanken voor het plaatsen van mijn verhaal. Dit is een deel geweest van de langverwachte verwerking.
Met lieve groeten,
Hanneke
Lieve allemaal!
Ik wil graag Odette en Mevrouw van den Boom - Bergsma graag bedanken voor hun hart onder de riem. Inmiddels ben ik er zeker van dat Frans mij niet in verwachting heeft gebracht. Mijn maandstonden kondigden zich na een periode van stress aan.
Graag wil ik Odette inlichten over het feit dat ze helemaal gelijk heeft gekregen over Frans: het is inderdaad een loverboy. Van Jeroen (inmiddels de ega van Marlies, het was een 'moetje') heb ik begrepen dat Frans eenzelfde manier van handelen had bij Adinda. Hij heeft Adinda met de belofte van een huwelijk ook tot een intiem samenzijn verleidt.
Ik heb mijn trots opzij gezet en Adinda door middel van een handgeschreven brief mijn medeleven betuigd. Adinda was hier erg blij mee, liet ze via een brief naar mij weten. Ze heeft samen met Claudia, een collega en een ander slachtoffer van Frans een ritueel uitgevoerd op het strand bij Bloemendaal, om Frans uit hun hoofd en hun leven te verbannen. Beiden hebben ze daar hun kado's van Frans uitgespreid bij paal 79, en de zee verzocht deze mee te nemen. Het was voor beiden een bevrijdende ervaring.
Ik zet mijn schouders er weer onder en ik heb mijn leven weer opgepakt. Over een maand zal ik mijn opleiding helpende welzijn afronden, waarna ik al verzekerd ben van een betrekking waarin ik mijn zorgende kwaliteiten kan tentoonspreiden.
Dank jullie allen voor de steun, en ik wil 'Mijn Geheim' bedanken voor het plaatsen van mijn verhaal. Dit is een deel geweest van de langverwachte verwerking.
Met lieve groeten,
Hanneke
woensdag 30 september 2009 om 18:36
Mijn vreemde dochter,
met jullie wil ik mijn leed delen. Mijn naam is Tinie. Dit jaar ben ik 34 jaar getrouwd met mijn Sjon. Al die jaren zijn wij al erg gelukkig getrouwd, Sjon werkt als beveiliger bij een gemeentelijke instelling ( hij heeft de HBS afgerond!) en ik werk al jaren bij de thuiszorg. Verder zorg ik voor mijn ouders die nu toch echt af beginnen te takelen.
Eigenlijk is mijn leven perfekt, mijn man luistert naar me, mijn huis is spik en span en mijn zoon is mijn alles. Wat dan mijn probleem is? Tja dat is mijn dochter. Ik zal vertellen hoe het gekomen is.
28 jaar geleden is na een miskraam mijn dochter geboren. Als een prulletje lag ze daar, donkere ogen en zwart haar. Meteen weg van haar papa. Al snel bleek dat ze redelijk slim was. Toen 15 maanden later haar broertje werd geboren was ze al heel wijs.
Ik had weinig tijd voor haar. Mijn zoon heeft het allemaal niet zo meegekregen van de natuur. hij was te vroeg geboren en moest daardoor in het ziekenhuis liggen. Na drie weken was hij dan ook thuis. Wat een heeerlijk ventje! Mijn zijn kale bolletje en knikkeroogjes keek hij me loom aan.
De jaren verstreken en alles leek goed te gaan, Marieke mijn dochter ging als een speer op school. Ze wilde haar zelfs een klas over laten slaan maar dat heb ik tegengehouden. Daar zou ze het maar hoog van in haar bol hebben gekregen. Maar toen gebeurde het. Het noodlot sloeg toe bij mijn lieve mannetje! Jeffrey mijn oogappel!
met jullie wil ik mijn leed delen. Mijn naam is Tinie. Dit jaar ben ik 34 jaar getrouwd met mijn Sjon. Al die jaren zijn wij al erg gelukkig getrouwd, Sjon werkt als beveiliger bij een gemeentelijke instelling ( hij heeft de HBS afgerond!) en ik werk al jaren bij de thuiszorg. Verder zorg ik voor mijn ouders die nu toch echt af beginnen te takelen.
Eigenlijk is mijn leven perfekt, mijn man luistert naar me, mijn huis is spik en span en mijn zoon is mijn alles. Wat dan mijn probleem is? Tja dat is mijn dochter. Ik zal vertellen hoe het gekomen is.
28 jaar geleden is na een miskraam mijn dochter geboren. Als een prulletje lag ze daar, donkere ogen en zwart haar. Meteen weg van haar papa. Al snel bleek dat ze redelijk slim was. Toen 15 maanden later haar broertje werd geboren was ze al heel wijs.
Ik had weinig tijd voor haar. Mijn zoon heeft het allemaal niet zo meegekregen van de natuur. hij was te vroeg geboren en moest daardoor in het ziekenhuis liggen. Na drie weken was hij dan ook thuis. Wat een heeerlijk ventje! Mijn zijn kale bolletje en knikkeroogjes keek hij me loom aan.
De jaren verstreken en alles leek goed te gaan, Marieke mijn dochter ging als een speer op school. Ze wilde haar zelfs een klas over laten slaan maar dat heb ik tegengehouden. Daar zou ze het maar hoog van in haar bol hebben gekregen. Maar toen gebeurde het. Het noodlot sloeg toe bij mijn lieve mannetje! Jeffrey mijn oogappel!
woensdag 30 september 2009 om 22:46
Beste Redactie van Viva Mijn Geheim,
Via mijn vrouw ben ik op de hoogte van jullie bestaan en kijk ik ook wel eens mee. Het viel mij op dat vrouwen niet bij jullie terecht kunnen met vragen gerelateerd aan hun gezondheid.
Ik ben een goed geconserveerde man van 51 jaar. Al jaren huisarts in een middelgroot dorp. Graag zou ik het op me willen nemen om vragen van lezers te beantwoorden. Mijn ervaring is dat vrouwen zich soms generen om vragen over bijvoorbeeld vaginale afscheiding face-to-face te stellen. Door de mogelijkheid te geven deze schriftelijk te stellen kunnen jullie een hoop lezeressen ter wille zijn, denk ik zo.
Ik hoor graag van u!
Vriendelijke groet,
Pieter de Groot
Via mijn vrouw ben ik op de hoogte van jullie bestaan en kijk ik ook wel eens mee. Het viel mij op dat vrouwen niet bij jullie terecht kunnen met vragen gerelateerd aan hun gezondheid.
Ik ben een goed geconserveerde man van 51 jaar. Al jaren huisarts in een middelgroot dorp. Graag zou ik het op me willen nemen om vragen van lezers te beantwoorden. Mijn ervaring is dat vrouwen zich soms generen om vragen over bijvoorbeeld vaginale afscheiding face-to-face te stellen. Door de mogelijkheid te geven deze schriftelijk te stellen kunnen jullie een hoop lezeressen ter wille zijn, denk ik zo.
Ik hoor graag van u!
Vriendelijke groet,
Pieter de Groot
elliot wijzigde dit bericht op 01-10-2009 01:24
Reden: rare zin
Reden: rare zin
% gewijzigd
donderdag 1 oktober 2009 om 09:35
Ingezonden brief voor Amelie
Lieve Amelie,
Wat komt uw verhaal me angstaanjagend bekend voor! Ik heb zelf een soortgelijke ervaring achter de rug.
Zo heb ik ook een zoon, George (of zoals hij het zelf liever noemt Sjors), van 34. En al jaren zijn mijn man en ik, al aan het wachten tot hij uiteindelijk onze stamboom zal gaan voortzetten.
Omdat wij van adel zijn, begrijpt u zeker wel dat dit voor ons een hele hoge prioriteit heeft.
George heeft een moeilijke tijd achter de terug, dat beseffen wij ten zeerste. Hij werd in heidense kringen opgenomen, waar hij geïndoctrineerd werd om met mannen om te gaan.
Het is ons na een lange periode gelukt om hem hieruit te halen. Nu nemen wij George wekelijks mee naar onze Bridge avondjes, om George voor te stellen aan wat dames, welke natuurlijk de créme de la créme van de Nederlandse adel zijn.
Maar dit heeft tot nu toe nog niets geholpen, George houdt zich liever bezig met het roken van sigaren en het nuttigen van een whiskey met de jongere jongens.
Amelie, ik zou graag met u willen schrijven over de ervaringen die u heeft, wellicht kunnen we samen tot een oplossing komen.
Met vriendelijke groeten,
Barones Lidewij de Girard de Mielet van Coehoorn
Lieve Amelie,
Wat komt uw verhaal me angstaanjagend bekend voor! Ik heb zelf een soortgelijke ervaring achter de rug.
Zo heb ik ook een zoon, George (of zoals hij het zelf liever noemt Sjors), van 34. En al jaren zijn mijn man en ik, al aan het wachten tot hij uiteindelijk onze stamboom zal gaan voortzetten.
Omdat wij van adel zijn, begrijpt u zeker wel dat dit voor ons een hele hoge prioriteit heeft.
George heeft een moeilijke tijd achter de terug, dat beseffen wij ten zeerste. Hij werd in heidense kringen opgenomen, waar hij geïndoctrineerd werd om met mannen om te gaan.
Het is ons na een lange periode gelukt om hem hieruit te halen. Nu nemen wij George wekelijks mee naar onze Bridge avondjes, om George voor te stellen aan wat dames, welke natuurlijk de créme de la créme van de Nederlandse adel zijn.
Maar dit heeft tot nu toe nog niets geholpen, George houdt zich liever bezig met het roken van sigaren en het nuttigen van een whiskey met de jongere jongens.
Amelie, ik zou graag met u willen schrijven over de ervaringen die u heeft, wellicht kunnen we samen tot een oplossing komen.
Met vriendelijke groeten,
Barones Lidewij de Girard de Mielet van Coehoorn
donderdag 1 oktober 2009 om 13:34
*noot van de redactie*
Beste Pieter,
Wij verwelkomen je graag als Viva's Mijn Geheim Huisarts. Initiatieven zoals die van jou stellen we bijzonder op prijs. Ook Nostradame's Horoscoop is een verrijking voor ons virtuele tijdschrift.
Wij verwachten met deze rubrieken weer een schat aan nieuwe lezers aan te spreken.
Heel veel succes!
Beste Pieter,
Wij verwelkomen je graag als Viva's Mijn Geheim Huisarts. Initiatieven zoals die van jou stellen we bijzonder op prijs. Ook Nostradame's Horoscoop is een verrijking voor ons virtuele tijdschrift.
Wij verwachten met deze rubrieken weer een schat aan nieuwe lezers aan te spreken.
Heel veel succes!
donderdag 1 oktober 2009 om 14:10
*ingezonden brief*
L.S.,
Mijn Geheim, ik ben studente Rechten en ik woon in een dispuutshuis van Kloeke Deernes Voorwaartsch (KDV). De club (vaak spottend Kinderdagverblijf genoemd) dateert van voor WOII. Maar daar gaat het nu niet over.
De meisjes uit mijn huis zijn helemaal idolaat van de serie Friends. Dit resulteert in het voortdurend afspelen van onze gezamenlijke dvd-box (betaald uit de huispot) met de verzamelde afleveringen. Ik, echter, kan de sitcom niet uitstaan. Als ik me de kreet We Were On A Break voor de zoveelste keer moet laten welgevallen, spring ik zowat uit mijn vel!
Ik raak totaal opgefokt van het spontane gekrijs als de Friends elkaar weer eens tegen het lijf lopen (en dat komt nogal eens voor, daar de zes vrienden twee belendende lofts bevolken). Met name Phoebe treft het hart van mijn irritatiecentrum. Ik kan haar wel wat aandoen! Niet in de laatste plaats omdat mijn huisgenootjes het nodig achten haar om de haverklap te imiteren. Vooral de vals gezongen, zelf geschreven liederen.
De schoonmaakdrang van Monica lokt dan weer geen navolging uit. Terwijl mijn medebewoonsters voor de televisie zitten, kan ik de keuken uitsoppen, anders gebeurt het helemaal niet. Zij verwijten mij gebrek aan humor en weigeren het afspelen van de Friendsafleveringen te staken. Ik vind dat ze me dan ten minste mijn deel van de aanschafprijs moeten terugbetalen. Hier heb ik niet om gevraagd!
Beste Mijn Geheim, ben ik redelijk?
Groetend,
Lara Stam
L.S.,
Mijn Geheim, ik ben studente Rechten en ik woon in een dispuutshuis van Kloeke Deernes Voorwaartsch (KDV). De club (vaak spottend Kinderdagverblijf genoemd) dateert van voor WOII. Maar daar gaat het nu niet over.
De meisjes uit mijn huis zijn helemaal idolaat van de serie Friends. Dit resulteert in het voortdurend afspelen van onze gezamenlijke dvd-box (betaald uit de huispot) met de verzamelde afleveringen. Ik, echter, kan de sitcom niet uitstaan. Als ik me de kreet We Were On A Break voor de zoveelste keer moet laten welgevallen, spring ik zowat uit mijn vel!
Ik raak totaal opgefokt van het spontane gekrijs als de Friends elkaar weer eens tegen het lijf lopen (en dat komt nogal eens voor, daar de zes vrienden twee belendende lofts bevolken). Met name Phoebe treft het hart van mijn irritatiecentrum. Ik kan haar wel wat aandoen! Niet in de laatste plaats omdat mijn huisgenootjes het nodig achten haar om de haverklap te imiteren. Vooral de vals gezongen, zelf geschreven liederen.
De schoonmaakdrang van Monica lokt dan weer geen navolging uit. Terwijl mijn medebewoonsters voor de televisie zitten, kan ik de keuken uitsoppen, anders gebeurt het helemaal niet. Zij verwijten mij gebrek aan humor en weigeren het afspelen van de Friendsafleveringen te staken. Ik vind dat ze me dan ten minste mijn deel van de aanschafprijs moeten terugbetalen. Hier heb ik niet om gevraagd!
Beste Mijn Geheim, ben ik redelijk?
Groetend,
Lara Stam
donderdag 1 oktober 2009 om 14:37
Ingezonden brief
Beste Mijn Geheim,
Tot mijn grote schrik zie ik dat u Dr Pieter de Groot heeft aangenomen als arts-in-blad. Ik woon in middelgroot dorp M waar deze perverseling zijn praktijk heeft. Toen ik kwam voor mijn baarmoederverzakking zei hij: oef, wat groot, net als deze...de rest laat zich raden. Ik zou het zeer op prijs stellen zijn kandidatuur af te wijzen want ik durf nu naar geen enkele arts meer zo geschokt was ik door die onheuse bejegening en lopen met een baarmoeder tot halverwege je bovenbenen is niet je-van-het kan ik u melden!
Met vriendelijke groet,
Annemieke Vermijen
Middelgroot dorp M naast stad A.
Beste Mijn Geheim,
Tot mijn grote schrik zie ik dat u Dr Pieter de Groot heeft aangenomen als arts-in-blad. Ik woon in middelgroot dorp M waar deze perverseling zijn praktijk heeft. Toen ik kwam voor mijn baarmoederverzakking zei hij: oef, wat groot, net als deze...de rest laat zich raden. Ik zou het zeer op prijs stellen zijn kandidatuur af te wijzen want ik durf nu naar geen enkele arts meer zo geschokt was ik door die onheuse bejegening en lopen met een baarmoeder tot halverwege je bovenbenen is niet je-van-het kan ik u melden!
Met vriendelijke groet,
Annemieke Vermijen
Middelgroot dorp M naast stad A.
donderdag 1 oktober 2009 om 14:53
Beste Lara,
Gossie, ik schrok een beetje van je brief en de boze toon daarin. Je schrijft dat je huisgenootjes graag naar die serie kijken (Freinds) maar dat jij die serie niet leuk vindt. Ten eerste vind ik dat je hen gewoon hun pleziertje moet gunnen; zij klagen immers ook niet als jij luidruchtig met sop, emmers en de stofzuiger aan de gang gaat. En ten tweede, weet je zeker dat die serie het probleem is? Zou het niet zo kunnen zijn dat je aversie tegenover Freinds eigenlijk het daadwerkelijke probleem verbloemt? Ga bij jezelf eens na wat jij mist in je leven dat die karakters in Freinds wel hebben.
Wat betreft de huispot: je zou natuurlijk kunnen vragen om van jouw dele daarvan een serie te kopen naar jouw keuze. dat lijkt me alleszins redelijk en dan kun jij ook eens lekker onderuit op de bank (maar niet te lang hè; denk aan je huiswerk!).
Groetjes,
Anne-Wil de Rooij-Dijkhuyzen (54, Goirle)
Gossie, ik schrok een beetje van je brief en de boze toon daarin. Je schrijft dat je huisgenootjes graag naar die serie kijken (Freinds) maar dat jij die serie niet leuk vindt. Ten eerste vind ik dat je hen gewoon hun pleziertje moet gunnen; zij klagen immers ook niet als jij luidruchtig met sop, emmers en de stofzuiger aan de gang gaat. En ten tweede, weet je zeker dat die serie het probleem is? Zou het niet zo kunnen zijn dat je aversie tegenover Freinds eigenlijk het daadwerkelijke probleem verbloemt? Ga bij jezelf eens na wat jij mist in je leven dat die karakters in Freinds wel hebben.
Wat betreft de huispot: je zou natuurlijk kunnen vragen om van jouw dele daarvan een serie te kopen naar jouw keuze. dat lijkt me alleszins redelijk en dan kun jij ook eens lekker onderuit op de bank (maar niet te lang hè; denk aan je huiswerk!).
Groetjes,
Anne-Wil de Rooij-Dijkhuyzen (54, Goirle)
donderdag 1 oktober 2009 om 14:59
*noot van uw redacteur*
Wij zijn erg ontdaan over de brief van Annemieke Vermijen, waarin zij onze huisarts Pieter de Groot beschuldigt van onwenselijk gedrag en ondeskundig medisch handelen. Ons Viva's Mijn Geheimteam is bijeengeroepen voor een spoedberaad.
Wij zien ons geplaatst voor lastig een dilemma waarin enkel verliezers kunnen zijn. Voor we een beslissing nemen in deze onverkwikkelijke zaak, willen wij, zoals het een periodiek van naam en faam betaamt, het principe van hoor en wederhoor toepassen.
Derhalve verzoeken wij Pieter de Groot zijn kant van het verhaal uit de doeken te doen. Daarnaast vragen wij met klem om juridische en ethische bijstand. Bovendien achten wij het van het grootste belang dat Annemieke Vermijen psychisch wordt ondersteund. Wij leven intens met haar mee.
Onze welgemeende excuses voor deze onprettige situatie. Wij hopen dat de veiligheid, die onze vrijplaats om het hart te luchten kenmerkt, niet is aangetast. Lezers, blijft u alstublieft op ons vertrouwen!
Wij zijn erg ontdaan over de brief van Annemieke Vermijen, waarin zij onze huisarts Pieter de Groot beschuldigt van onwenselijk gedrag en ondeskundig medisch handelen. Ons Viva's Mijn Geheimteam is bijeengeroepen voor een spoedberaad.
Wij zien ons geplaatst voor lastig een dilemma waarin enkel verliezers kunnen zijn. Voor we een beslissing nemen in deze onverkwikkelijke zaak, willen wij, zoals het een periodiek van naam en faam betaamt, het principe van hoor en wederhoor toepassen.
Derhalve verzoeken wij Pieter de Groot zijn kant van het verhaal uit de doeken te doen. Daarnaast vragen wij met klem om juridische en ethische bijstand. Bovendien achten wij het van het grootste belang dat Annemieke Vermijen psychisch wordt ondersteund. Wij leven intens met haar mee.
Onze welgemeende excuses voor deze onprettige situatie. Wij hopen dat de veiligheid, die onze vrijplaats om het hart te luchten kenmerkt, niet is aangetast. Lezers, blijft u alstublieft op ons vertrouwen!
donderdag 1 oktober 2009 om 15:04
Beste Annemieke,
Nou meid, dat is schrikken! Heb je toen wel aangifte bij de medische tuchtraad gedaan tegen de dokter? En zou je misschien in een exclusief interview aan VMG uit de doeken willen doen wat er precies is voorgevallen? Met jouw ervaring kunnen we andere lezeressen beschermen tegen dit soort figuren, dat is heel belangrijk.
Ik voel me een beetje schuldig tov jou, want ik heb dr. de Groot in de eerste instantie verwelkomd, dus sorry meid! Als ik dat geweten had, waren we natuurlijk meteen een antecedentenonderzoek gestart.
Nou, als je je verhaal wilt doen, sturen we wel een journalist naar je toe. Als je wilt kun je je verhaal ook anoniem doen.
Groetjes van Annie.
Nou meid, dat is schrikken! Heb je toen wel aangifte bij de medische tuchtraad gedaan tegen de dokter? En zou je misschien in een exclusief interview aan VMG uit de doeken willen doen wat er precies is voorgevallen? Met jouw ervaring kunnen we andere lezeressen beschermen tegen dit soort figuren, dat is heel belangrijk.
Ik voel me een beetje schuldig tov jou, want ik heb dr. de Groot in de eerste instantie verwelkomd, dus sorry meid! Als ik dat geweten had, waren we natuurlijk meteen een antecedentenonderzoek gestart.
Nou, als je je verhaal wilt doen, sturen we wel een journalist naar je toe. Als je wilt kun je je verhaal ook anoniem doen.
Groetjes van Annie.
donderdag 1 oktober 2009 om 15:43
Beste Viva Mijn Geheim redactie,
Ik ben ten zeerste geschokt door de aantijgingen van mevrouw Vermijen. Temeer daar ik geen patient met die naam in mijn praktijk heb en mijn praktijk in het dorp S. houdt. In mijn medische carriere heb ik vrouwen altijd met respect behandeld en heb mij nimmer voor de tuchtraad hoeven te verantwoorden.
Echter, als mijn komst bij dit blad al met zoveel geruchten gepaard gaat wil ik hierbij afstand doen van de functie. Met pijn in het hart, moet ik u zeggen. Ook omdat ik van plan was een leerzame column te schrijven met het wel en wee uit mijn dagelijkse praktijk. Hier zag ik erg naar uit.
Mevrouw Vermijen zou ik toch het advies willen geven zich bij een psycholoog of psychiater te melden. Het kapotmaken van andermans goede naam, zonder daarvoor een reden te hebben, kan wijzen op een diep psychisch lijden. Ik wil haar veel sterkte toewensen in de moeilijke situatie waarin zij zich ongetwijfeld bevind.
Hartelijke groet,
Pieter de Groot
Ik ben ten zeerste geschokt door de aantijgingen van mevrouw Vermijen. Temeer daar ik geen patient met die naam in mijn praktijk heb en mijn praktijk in het dorp S. houdt. In mijn medische carriere heb ik vrouwen altijd met respect behandeld en heb mij nimmer voor de tuchtraad hoeven te verantwoorden.
Echter, als mijn komst bij dit blad al met zoveel geruchten gepaard gaat wil ik hierbij afstand doen van de functie. Met pijn in het hart, moet ik u zeggen. Ook omdat ik van plan was een leerzame column te schrijven met het wel en wee uit mijn dagelijkse praktijk. Hier zag ik erg naar uit.
Mevrouw Vermijen zou ik toch het advies willen geven zich bij een psycholoog of psychiater te melden. Het kapotmaken van andermans goede naam, zonder daarvoor een reden te hebben, kan wijzen op een diep psychisch lijden. Ik wil haar veel sterkte toewensen in de moeilijke situatie waarin zij zich ongetwijfeld bevind.
Hartelijke groet,
Pieter de Groot
elliot wijzigde dit bericht op 01-10-2009 15:44
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
donderdag 1 oktober 2009 om 15:59
*noot van uw redacteur*
Geachte heer de Groot,
Wij begrijpen dat u zich genoodzaakt ziet u terug te trekken als Viva's Mijn Geheim Huisarts. Toch zouden wij u willen vragen deze beslissing te herzien. De gemoederen zijn hoog opgelopen en dan vallen er al licht besluiten, die, wanneer de rust is wedergekeerd, te rigoreus blijken te zijn.
Wij menen te kunnen concluderen dat er sprake is van een persoonsverwisseling. De familienaam De Groot, een ander voorbeeld is Jansen, is veelvuldig in gebruik in Nederland. De plaatsnamen uit de brief van mevrouw Vermijen en uw antwoord hierop komen niet overeen. Daaruit volgt ons insziens dat het niet om een en dezelfde arts gaat.
U zoudt ons zeer verplichten wanneer u uw column als Viva's Mijn Geheim Huisarts zoudt willen voortzetten. Daarbij wijzen wij u op de mogelijkheid te schrijven onder pseudoniem. Dit om verdere misverstanden tegen te gaan. In ieder geval willen wij u een schadevergoeding doen toekomen in de vorm van enkele uitgelezen wijnen.
Met vriendelijke groet,
Wibrakrant, redacteur
Geachte heer de Groot,
Wij begrijpen dat u zich genoodzaakt ziet u terug te trekken als Viva's Mijn Geheim Huisarts. Toch zouden wij u willen vragen deze beslissing te herzien. De gemoederen zijn hoog opgelopen en dan vallen er al licht besluiten, die, wanneer de rust is wedergekeerd, te rigoreus blijken te zijn.
Wij menen te kunnen concluderen dat er sprake is van een persoonsverwisseling. De familienaam De Groot, een ander voorbeeld is Jansen, is veelvuldig in gebruik in Nederland. De plaatsnamen uit de brief van mevrouw Vermijen en uw antwoord hierop komen niet overeen. Daaruit volgt ons insziens dat het niet om een en dezelfde arts gaat.
U zoudt ons zeer verplichten wanneer u uw column als Viva's Mijn Geheim Huisarts zoudt willen voortzetten. Daarbij wijzen wij u op de mogelijkheid te schrijven onder pseudoniem. Dit om verdere misverstanden tegen te gaan. In ieder geval willen wij u een schadevergoeding doen toekomen in de vorm van enkele uitgelezen wijnen.
Met vriendelijke groet,
Wibrakrant, redacteur
donderdag 1 oktober 2009 om 16:06
*Ingezonden brief*
Geachte redactie,
Soms weet ik het niet meer. Ik heb een vriendin die altijd in het middelpunt van de belangstelling wil staan. Staat ze dat niet (ik bedoel, hoe kun je zonder passer en meter nu exact het middelpunt bepalen?) dan faket ze gewoon een toeval! Ik ben het spuugzat altijd maar haar verhalen over haar vriend aan te horen, haar lievelingsseries en haar verhalen die nergens overgaan die zij opblaast tot wereldrampen. Ik wil er iets van zeggen maar onze gezamenlijke vriendinnen adoreren haar en ik heb verder geen vriend, geen tripjes naar grote steden en pruillipje. Weten jullie wat ik moet doen?
Hartelijke groetjes,
Meike (26) uit A.
Geachte redactie,
Soms weet ik het niet meer. Ik heb een vriendin die altijd in het middelpunt van de belangstelling wil staan. Staat ze dat niet (ik bedoel, hoe kun je zonder passer en meter nu exact het middelpunt bepalen?) dan faket ze gewoon een toeval! Ik ben het spuugzat altijd maar haar verhalen over haar vriend aan te horen, haar lievelingsseries en haar verhalen die nergens overgaan die zij opblaast tot wereldrampen. Ik wil er iets van zeggen maar onze gezamenlijke vriendinnen adoreren haar en ik heb verder geen vriend, geen tripjes naar grote steden en pruillipje. Weten jullie wat ik moet doen?
Hartelijke groetjes,
Meike (26) uit A.
donderdag 1 oktober 2009 om 16:56
*Viva's Mijn Geheims eigen medium Nostradame weet raad*
Meike, lief kind,
Volgens mijn Glazen Bol is het sterrenbeeld van jouw vriendin Vissen en die van jou Schorpioen. Oei, oei, dat is sowieso al geen beste combinatie maar deze week al helemaal niet.
In haar horoscoop van deze week staat namelijk het volgende:
quote:
Vissen
Ik zal er geen doekjes omheen winden, Vissen. Het wordt voor jou geen beste week. Boosheid en frustratie liggen op de loer. Heb je een gezin? Dan kunnen je man en je kinderen hiervan het slachtoffer worden. Wees op je hoede en trap er niet in, dan houd je energie over voor zaken die er echt toe doen. Begin je dag met meditatie en drink voldoende kruidenthee (ik adviseer altijd één deel sint Janskruid met twee delen Lievevrouwebedstro) , daar blijf je ontspannen bij. Schiet je toch uit je slof, laat dan je aura een beetje oppoetsen. Sterkte, Vissen!
En in die van jou staat:quote:
Schorpioen
Schorpioen, de sterren waren niet eenduidig over jouw lot deze week. De Glazen Bol bood uitkomst en liet er geen twijfel over bestaan dat dit een goede week is voor vriendschappen. Nodig de buurvrouw uit voor een kop koffie, bel je oude schoolvriendin van lang geleden en haal het contact met die vage kennis verder aan. Je zult er geen spijt van krijgen.
Je vriendin is het slachtoffer van een vervelende samenloop van sterrenbeelden, en jij op jouw beurt bent weer het slachtoffer van het feit dat zij Viva's Mijn Geheim niet heeft gelezen en niet de aanbevolen dagelijkse kruidenthee tot zich heeft genomen. Maar het is nog niet te laat voor een aurahealing!
Voor jou is er goed nieuws, want als je een klein beetje je best doet zul je nieuwe vrienden krijgen. Doe wat in je horoscoop staat en nodig die buurvrouw uit, die oude schoolvriendin, die vage kennis. Het zou goed voor je zijn meer mensen om je heen te hebben dan alleen je Vissenvriendin!
Wijze groet, Nostradame
Meike, lief kind,
Volgens mijn Glazen Bol is het sterrenbeeld van jouw vriendin Vissen en die van jou Schorpioen. Oei, oei, dat is sowieso al geen beste combinatie maar deze week al helemaal niet.
In haar horoscoop van deze week staat namelijk het volgende:
quote:
Vissen
Ik zal er geen doekjes omheen winden, Vissen. Het wordt voor jou geen beste week. Boosheid en frustratie liggen op de loer. Heb je een gezin? Dan kunnen je man en je kinderen hiervan het slachtoffer worden. Wees op je hoede en trap er niet in, dan houd je energie over voor zaken die er echt toe doen. Begin je dag met meditatie en drink voldoende kruidenthee (ik adviseer altijd één deel sint Janskruid met twee delen Lievevrouwebedstro) , daar blijf je ontspannen bij. Schiet je toch uit je slof, laat dan je aura een beetje oppoetsen. Sterkte, Vissen!
En in die van jou staat:quote:
Schorpioen
Schorpioen, de sterren waren niet eenduidig over jouw lot deze week. De Glazen Bol bood uitkomst en liet er geen twijfel over bestaan dat dit een goede week is voor vriendschappen. Nodig de buurvrouw uit voor een kop koffie, bel je oude schoolvriendin van lang geleden en haal het contact met die vage kennis verder aan. Je zult er geen spijt van krijgen.
Je vriendin is het slachtoffer van een vervelende samenloop van sterrenbeelden, en jij op jouw beurt bent weer het slachtoffer van het feit dat zij Viva's Mijn Geheim niet heeft gelezen en niet de aanbevolen dagelijkse kruidenthee tot zich heeft genomen. Maar het is nog niet te laat voor een aurahealing!
Voor jou is er goed nieuws, want als je een klein beetje je best doet zul je nieuwe vrienden krijgen. Doe wat in je horoscoop staat en nodig die buurvrouw uit, die oude schoolvriendin, die vage kennis. Het zou goed voor je zijn meer mensen om je heen te hebben dan alleen je Vissenvriendin!
Wijze groet, Nostradame
donderdag 1 oktober 2009 om 18:44
donderdag 1 oktober 2009 om 19:03
Mijn buitenlandse bruid werd mijn levensles (vervolg)
Karper meldde zich per telefoon: Karel, Kim-Li is er klaar voor! Donderdagavond om acht uur in Slabbermenten, een sfeervol kroegje waar je je zeker thuis zult voelen. Heb je het adres? Ik ken het, Jan, daar heb ik weleens een pintje gepakt.
Met Ella. Ik pakte haar foto van het nachtkastje: meisje van me, ik ga verder, maar je weet het... jij en ik voor altijd. De glimlach op haar zachte gezicht leek dieper te worden. Dat zag ik als een teken, Ella vond het goed.
Die donderdag had ik behoorlijk de zenuwen. Ik wilde goed voor de dag komen en zag er op mijn paasbest uit. De pullover die ik droeg had ik samen met Samantha uitgezocht, al had ik haar niet verteld voor welke gelegenheid. Dat kon altijd nog, zulke dingen moet je niet overhaasten.
Gewapend met een rode roos zat ik ruim een kwartier te vroeg aan een tafeltje in Slabbermenten. Elke keer dat de deur open ging, keek ik in spanning op. De vijfde keer was het raak. Jan Karper kwam de zaak in met in zijn kielzog een klein donker vrouwtje. Dat moest Kim-Li zijn! Karel, dit is 'r dan. Een beetje van mijn stuk gebracht gaf ik haar een hand. Ik wees naar mezelf: Karel. Kim-Li lachte stralend, herhaalde mijn gebaar en zei: Kim-Li.
Toen wees ik naar de roos. Roos! Ik wees naar haar: Jij ook roos! Kim-Li keek een beetje bedremmeld: ik Kim-Li. Jan brabbelde iets in een taal waar ik niks van begreep. Thais, naar alle waarschijnlijkheid. Kim-Li sloeg haar hand voor haar mond ten teken dat ze me verkeerd begrepen had en schaterde het uit. Daarbij hield ze haar hoofdje een beetje schuin. Wat een schat van een meid!
Ik overhandigde de bloem en trok een stoel voor haar naar achteren. Dank je wel, zei ze zacht. Heb ik 'r geleerd, pochte Jan. Hij zette zich tegenover me. Jij wil Thai vrouw? vroeg Kim-Li. Ik, weer even mijn vinger naar mijn borst, een beetje alleen. Volgens mij had ze me verstaan, want ze knikte me begrijpend toe.
Misschien is het tijd om een dansje te wagen? De vloer is nog vrij. Dan hebben jullie het rijk alleen. Ik let wel op de drankjes! Jan had misschien vaker met dit bijltje gehakt, maar ik voelde me knap ongemakkelijk. Ik ben al geen huppelaar en ik kende Kim-Li nog pas een paar minuten. We stonden onwennig met de armen op elkaars schouders. Ik durfde haar niet tegen me aan te trekken, dat zou voor mij ook te snel gaan.
Ik ok? Kim-Li's voorhoofd had nu een grappige frons. Jij heel ok! antwoordde ik en aaide haar even over haar rug. We stonden zo samen wat te deinen tot de muziek was afgelopen. Kom Kim, zei ik, dan drinken we ons drankje op. Of ze er iets van snapte kan ik je niet zeggen, maar ze ging mee terug naar het tafeltje waar Jan met zijn telefoon in de weer was.
Daar hebben we onze tortelduifjes! Is alles naar wens, Karel? Tja, Jan, op dit moment kan ik daar natuurlijk niet zo veel van zeggen, maar het lijkt me een leuke vrouw. Dit is de procedure, legde Jan uit. Jij slaapt er een nachtje over, mijn vrouw praat met Kim-Li en dan gaan we eens onderzoeken of de neuzen dezelfde kant op staan. Je kunt volgende week een belletje verwachten!
Wordt vervolgd.
Karper meldde zich per telefoon: Karel, Kim-Li is er klaar voor! Donderdagavond om acht uur in Slabbermenten, een sfeervol kroegje waar je je zeker thuis zult voelen. Heb je het adres? Ik ken het, Jan, daar heb ik weleens een pintje gepakt.
Met Ella. Ik pakte haar foto van het nachtkastje: meisje van me, ik ga verder, maar je weet het... jij en ik voor altijd. De glimlach op haar zachte gezicht leek dieper te worden. Dat zag ik als een teken, Ella vond het goed.
Die donderdag had ik behoorlijk de zenuwen. Ik wilde goed voor de dag komen en zag er op mijn paasbest uit. De pullover die ik droeg had ik samen met Samantha uitgezocht, al had ik haar niet verteld voor welke gelegenheid. Dat kon altijd nog, zulke dingen moet je niet overhaasten.
Gewapend met een rode roos zat ik ruim een kwartier te vroeg aan een tafeltje in Slabbermenten. Elke keer dat de deur open ging, keek ik in spanning op. De vijfde keer was het raak. Jan Karper kwam de zaak in met in zijn kielzog een klein donker vrouwtje. Dat moest Kim-Li zijn! Karel, dit is 'r dan. Een beetje van mijn stuk gebracht gaf ik haar een hand. Ik wees naar mezelf: Karel. Kim-Li lachte stralend, herhaalde mijn gebaar en zei: Kim-Li.
Toen wees ik naar de roos. Roos! Ik wees naar haar: Jij ook roos! Kim-Li keek een beetje bedremmeld: ik Kim-Li. Jan brabbelde iets in een taal waar ik niks van begreep. Thais, naar alle waarschijnlijkheid. Kim-Li sloeg haar hand voor haar mond ten teken dat ze me verkeerd begrepen had en schaterde het uit. Daarbij hield ze haar hoofdje een beetje schuin. Wat een schat van een meid!
Ik overhandigde de bloem en trok een stoel voor haar naar achteren. Dank je wel, zei ze zacht. Heb ik 'r geleerd, pochte Jan. Hij zette zich tegenover me. Jij wil Thai vrouw? vroeg Kim-Li. Ik, weer even mijn vinger naar mijn borst, een beetje alleen. Volgens mij had ze me verstaan, want ze knikte me begrijpend toe.
Misschien is het tijd om een dansje te wagen? De vloer is nog vrij. Dan hebben jullie het rijk alleen. Ik let wel op de drankjes! Jan had misschien vaker met dit bijltje gehakt, maar ik voelde me knap ongemakkelijk. Ik ben al geen huppelaar en ik kende Kim-Li nog pas een paar minuten. We stonden onwennig met de armen op elkaars schouders. Ik durfde haar niet tegen me aan te trekken, dat zou voor mij ook te snel gaan.
Ik ok? Kim-Li's voorhoofd had nu een grappige frons. Jij heel ok! antwoordde ik en aaide haar even over haar rug. We stonden zo samen wat te deinen tot de muziek was afgelopen. Kom Kim, zei ik, dan drinken we ons drankje op. Of ze er iets van snapte kan ik je niet zeggen, maar ze ging mee terug naar het tafeltje waar Jan met zijn telefoon in de weer was.
Daar hebben we onze tortelduifjes! Is alles naar wens, Karel? Tja, Jan, op dit moment kan ik daar natuurlijk niet zo veel van zeggen, maar het lijkt me een leuke vrouw. Dit is de procedure, legde Jan uit. Jij slaapt er een nachtje over, mijn vrouw praat met Kim-Li en dan gaan we eens onderzoeken of de neuzen dezelfde kant op staan. Je kunt volgende week een belletje verwachten!
Wordt vervolgd.
donderdag 1 oktober 2009 om 20:23
Panellid en VMG pedagoog Corry reageert op het verhaal van Amelie:
Beste Amélie,
Tot mijn spijt moet ik je bekennen dat jouw verhaal mij diep ontstemd heeft. Er is aan een vrouw geen hoger goed gegund dan het krijgen van een kindje. Het feit dat de Here God jou gezegend heeft met 3 gezonde nazaten, zou je met de diepste vorm van dankbaarheid moeten vervullen! Het grieft mij dan ook zeer te lezen dat jij je dochters het grootste deel van hun jeugd verwaarloosd hebt. Ik begrijp dat het in 'jouw kringen' wenselijk is om een stamhouder te baren, echter ben ik een moderne vrouw en van mening dat in deze tijden een zoon geen extra waarde meer heeft boven een dochter. In onze moderne maatschappij zijn de kansen voor vrouwen sterk vergroot ten opzichte van enkele decennia terug en ook meisjes zouden hierin gestimuleerd moeten worden. Een man is destemeer gediend met een ontwikkelde echtgenote, moderne huishoudens vergen steeds meer van ons dames en een goed gesprek op zijn tijd tussen man en vrouw is een groot goed. Hiertoe dienen ook meisjes van jings af aan gestimuleerd te worden. Dat jij dit hebt nagelaten, krenkt mijn moederhart diep.
Daarbij zou je als moeder je zoon eveneens zijn levensgeluk moeten gunnen. Wanneer hij inmiddels ruim 2 jaar met Jansje verkeert, en zij inmiddels gezegend is met het wonder der vrouwen, lijkt mij dit een teken aan de wand. Je zoon houdt van deze dame, en het siert hem dat hij haar wil huwen, na haar bloempje geplukt te hebben.
Aan dit soort respect en liefde zou je een voorbeeld moeten nemen!
Met vele hartelijke groeten,
Corry
Beste Amélie,
Tot mijn spijt moet ik je bekennen dat jouw verhaal mij diep ontstemd heeft. Er is aan een vrouw geen hoger goed gegund dan het krijgen van een kindje. Het feit dat de Here God jou gezegend heeft met 3 gezonde nazaten, zou je met de diepste vorm van dankbaarheid moeten vervullen! Het grieft mij dan ook zeer te lezen dat jij je dochters het grootste deel van hun jeugd verwaarloosd hebt. Ik begrijp dat het in 'jouw kringen' wenselijk is om een stamhouder te baren, echter ben ik een moderne vrouw en van mening dat in deze tijden een zoon geen extra waarde meer heeft boven een dochter. In onze moderne maatschappij zijn de kansen voor vrouwen sterk vergroot ten opzichte van enkele decennia terug en ook meisjes zouden hierin gestimuleerd moeten worden. Een man is destemeer gediend met een ontwikkelde echtgenote, moderne huishoudens vergen steeds meer van ons dames en een goed gesprek op zijn tijd tussen man en vrouw is een groot goed. Hiertoe dienen ook meisjes van jings af aan gestimuleerd te worden. Dat jij dit hebt nagelaten, krenkt mijn moederhart diep.
Daarbij zou je als moeder je zoon eveneens zijn levensgeluk moeten gunnen. Wanneer hij inmiddels ruim 2 jaar met Jansje verkeert, en zij inmiddels gezegend is met het wonder der vrouwen, lijkt mij dit een teken aan de wand. Je zoon houdt van deze dame, en het siert hem dat hij haar wil huwen, na haar bloempje geplukt te hebben.
Aan dit soort respect en liefde zou je een voorbeeld moeten nemen!
Met vele hartelijke groeten,
Corry
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
