Hoeveel geven voor ophalen baby

pejeka schreef: ↑

11-12-2020 18:15

Scheiden komt pas ná de babyfase. Je moet wel de volgorde in het oog houden, hè? Stap 1 is: die man is geweldig, daar wil ik een kind van. Stap 2: zwanger en het kind komt ter wereld. Stap 3: balen dat een kind zo veel werk is. Stap 4: vinden dat vader te weinig doet (ook als hij NIET te weinig doet). Stap 5: die vent van me is een narcistische egoïstische kl*tzak. Stap 6: je zit alleen op een woningbouwflat met een kind van 2 jaar.

Ik voel met je mee. Het moet ook wel moeilijk zijn voor iemand als jij, man op middelbare leeftijd met redelijk antieke denkbeelden, om te zien dat mannen met dat soort denkbeelden in het moderne leven een beetje overbodig beginnen te raken. En ja, dat komt door vrouwen. Niet omdat ze manonvriendelijk zijn, hoor, maar omdat ze het zichzelf tegenwoordig toestaan om hedendaagse wensen te hebben en om niet slavin te worden van hormonen en antieke denkbeelden.

bia-pia schreef: ↑

17-12-2020 13:43

Ik voel met je mee. Het moet ook wel moeilijk zijn voor iemand als jij, man op middelbare leeftijd met redelijk antieke denkbeelden, om te zien dat mannen met dat soort denkbeelden in het moderne leven een beetje overbodig beginnen te raken. En ja, dat komt door vrouwen. Niet omdat ze manonvriendelijk zijn, hoor, maar omdat ze het zichzelf tegenwoordig toestaan om hedendaagse wensen te hebben en om niet slavin te worden van hormonen en antieke denkbeelden.

ardni schreef: ↑

10-12-2020 16:41

Koop een taart en vier het, zielig gedoe.
Vrouwen zoals jij geven dit door aan volgende generaties vrouwen. Jullie houden het geoordeel en het veroordelen van andere vrouwen in stand en bieden mannen ook nog een platform om aan de inzetbaarheid en de kundigheid van dames op de werkvloer te twijfelen.

Dat leren de heren al van jongs af aan door naar hun vaders te kijken en naar de mama's te luisteren. Luisteren over wat ze te zeggen hebben over de buurvrouw, de schoonzus en de invulling van het moederschap.

Daar ontlenen jullie je eigenwaarde aan, kun je jezelf weer eens fantastisch vinden.

Wij weten niks over de kwaliteit van jouw opvoeding. Er is kwantiteit, maar dat zegt ook zo weinig.

Jij veroordeelt net zo... alleen de andere kant op

Tjongejonge, wat een drama, 3 dagen opvang. Bel Veilig Thuis

Ik viel deze week bijna van m’n stoel toen ik een artikel las waarin stond dat het inkomen van een vrouw halveert (!!!) na het krijgen van een eerste kind. Maar na dit topic (nouja de eerste en laatste pagina) snap ik weer waarom.

Laat ik voorop stellen dat iedereen eigen keuzes moet maken en ik denk dat het goed is om samen (!) te bepalen wat je een fijne verhouding tussen opvang en thuis vindt voor je kind en dan hoe je dat kunt realiseren. Ik snap alleen niet dat we A elkaar altijd zo hard veroordelen voor die keuze en B het in veel gevallen automatisch de vrouw is. En prima als dat wel zo is, maar vervolgens maakt niemand op een zakelijke manier een afspraak, waardoor de verhouding scheef blijft.

En ook nog de toevoeging dat niet alles altijd een keuze is. Ben je medisch specialist, dan kn je gewoon niet om 5 uur thuis de aardappels schillen, ben je CEO dan kan je niet 24 uur werken en ben je techneut in ploegdienst, dan kan je je kinderen niet elke dag zelf naar school brengen. De truc is om met elkaar dan naar een goede oplossing te werken, zodat je de momenten die je wel met je kinderen hebt op een goede manier door kunt brengen EN je alles financieel goed geregeld hebt, mocht het toch niet zo lopen als gehoopt of verwacht.

Het aantal uren dat je werkt zegt NIKS over hoe goed je als ouder bent. Soms is een paar uur vrij met volle aandacht voor je kinderen beter dan een vader of moeder die niet werkt, maar weinig echte aandacht heeft.

Voor mij persoonlijk geldt dat ik leuker ben als moeder als ik niet 24/7 bij m’n kinderen ben, maar ik ken ook mensen die elke werkdag weer ongelukkig zijn omdat ze liever bij hun kinderen blijven.

Flomo schreef: ↑

17-12-2020 18:04

Tjongejonge, wat een drama, 3 dagen opvang. Bel Veilig Thuis

Ik viel deze week bijna van m’n stoel toen ik een artikel las waarin stond dat het inkomen van een vrouw halveert (!!!) na het krijgen van een eerste kind. Maar na dit topic (nouja de eerste en laatste pagina) snap ik weer waarom.

Laat ik voorop stellen dat iedereen eigen keuzes moet maken en ik denk dat het goed is om samen (!) te bepalen wat je een fijne verhouding tussen opvang en thuis vindt voor je kind en dan hoe je dat kunt realiseren. Ik snap alleen niet dat we A elkaar altijd zo hard veroordelen voor die keuze en B het in veel gevallen automatisch de vrouw is. En prima als dat wel zo is, maar vervolgens maakt niemand op een zakelijke manier een afspraak, waardoor de verhouding scheef blijft.

En de tweede conclusie is dat mannen er NIETS op achteruit gaan qua inkomen.
En dan zijn er vrouwen die met droge ogen beweren dat partneralimentatie een achterhaald concept is.

Maar goed, dat lost het probleem van TO niet op.
Hoop dat haar kind wat meer bij oma terecht kan, en dat haar werkgever maar even genoegen neemt met wat minder productieve werknemers in niet- vitale functies.

Wat de laatste tijd uit het nieuws blijkt, is kinderopvang vooral gevaarlijk als je de Belastingdienst achter je aan krijgt. Die heeft voor aardig wat vrouwen voor een armoedeval gezorgd door onterechte beschuldiging van fraude.

bia-pia schreef: ↑

17-12-2020 13:43

Ik voel met je mee. Het moet ook wel moeilijk zijn voor iemand als jij, man op middelbare leeftijd met redelijk antieke denkbeelden, om te zien dat mannen met dat soort denkbeelden in het moderne leven een beetje overbodig beginnen te raken. En ja, dat komt door vrouwen. Niet omdat ze manonvriendelijk zijn, hoor, maar omdat ze het zichzelf tegenwoordig toestaan om hedendaagse wensen te hebben en om niet slavin te worden van hormonen en antieke denkbeelden.

Lieve kind, je moet het aantal topics op dit forum alleen al eens zien waarin vrouwen éérst zwanger worden van de geweldigste man op aarde, en nauwelijks is het kind ter wereld, of diezelfde man is opeens ontaard in een narcist en egoïst en een vat vol psychische tekortkomingen en er zit kortom geen goede vezel meer in het hele lijf van diezelfde man die een jaar eerder nog dé geweldigste man op aarde was om zwanger van te raken.

pejeka schreef: ↑

17-12-2020 19:25

Lieve kind, je moet het aantal topics op dit forum alleen al eens zien waarin vrouwen éérst zwanger worden van de geweldigste man op aarde, en nauwelijks is het kind ter wereld, of diezelfde man is opeens ontaard in een narcist en egoïst en een vat vol psychische tekortkomingen en er zit kortom geen goede vezel meer in het hele lijf van diezelfde man die een jaar eerder nog dé geweldigste man op aarde was om zwanger van te raken.

Ik zie nooit een vrouw beweren dat de man van wie ze zwanger zijn dé geweldigste man ter aarde is, dat ten eerste.
En ten tweede: het is geen onwaarschijnlijk verloop, wat je benoemt. Welbeschouwd maakt liefde blind, maar liefde is niet onvoorwaardelijk - wanneer een vrouw overspannen wordt van alles wat op haar schouders ligt en dan tot het inzicht komt dat zij ook wat ademruimte zou krijgen als ze de vrije tijd eerlijk zouden verdelen, dan is de liefde snel op - en daarmee ook de blindheid.
Je ziet het andersom ook hoor, de meest geweldige vrouwen blijken 10 jaar later toch 10 kg zwaarder en de receptioniste knipoogt zo lief, dus uit elkaar en húp, ze is ineens een secreet, een slechte moeder, lui en alleen maar uit op alimentatie.

Het is wat hè, relaties die uitgaan. Mannen, vrouwen, het blijkt allemaal niet zoveel meer uit te maken. Hij is een narcist en zij heeft borderline, toch?

Moreina schreef: ↑

10-12-2020 16:34

Never dat ik mijn kind er heen zou brengen drie dagen in de week thats for sure. Hoe moet een baby zich in hemelsnaam hechten aan de ouders als het bijna de helft van de tijd opgezadeld zit in de kinderopvang en vervolgens dus ook niet eens opgehaald wordt door éen van de ouders alvorens weer elders afgeleverd te worden.
Treurig gewoon voor zo een jonge koter.

Nou ja zeg. Er zijn genoeg kinderen die drie dagen naar de opvang gaan en dat is helemaal niet zielig.

Er moet ook gewerkt worden hé? Alleenstaande moeders die geen vangnet hebben en die ook willen of zelfs moeten werken om te kunnen leven hebben toch ook geen andere keuze? Alsof kinderen daar minder van worden zeg..

Mag hopen dat je (als je kinderen hebt/krijgt) je iemand hebt die je kan onderhouden zodat jij lekker met de kindJES thuis kan zitten.

bia-pia schreef: ↑

17-12-2020 19:44

Ik zie nooit een vrouw beweren dat de man van wie ze zwanger zijn dé geweldigste man ter aarde is, dat ten eerste.
En ten tweede: het is geen onwaarschijnlijk verloop, wat je benoemt. Welbeschouwd maakt liefde blind, maar liefde is niet onvoorwaardelijk - wanneer een vrouw overspannen wordt van alles wat op haar schouders ligt en dan tot het inzicht komt dat zij ook wat ademruimte zou krijgen als ze de vrije tijd eerlijk zouden verdelen, dan is de liefde snel op - en daarmee ook de blindheid.
Je ziet het andersom ook hoor, de meest geweldige vrouwen blijken 10 jaar later toch 10 kg zwaarder en de receptioniste knipoogt zo lief, dus uit elkaar en húp, ze is ineens een secreet, een slechte moeder, lui en alleen maar uit op alimentatie.

Het is wat hè, relaties die uitgaan. Mannen, vrouwen, het blijkt allemaal niet zoveel meer uit te maken. Hij is een narcist en zij heeft borderline, toch?

Misschien moeten mensen weer eens leren dat samen leven, een relatie hebben, altijd geven en nemen is, dat niet altijd je eigen haan koning kan kraaien en dat je soms de ander ruimte moet geven in plaats van die zelf te claimen. Niet alles is altijd op een goudschaaltje af te wegen: de was is in principe iets wat mijn man altijd doet, maar als hij een keer een periode heeft dat hij zich extra uit de naad moet werken, dan vouw ik zonder morren de hele was op en leg die in de kast, gewoon omdat ik dan zie dat hij even aan zijn tax zit. En anderzijds pakt mijn man ook dingen op als ik even wat meer armslag nodig heb. Dat is samenleven en samenspel. Helaas blijken steeds minder (jonge) mensen daartoe bereid en toe in staat. Het gezeur gaat altijd over IK, nooit over WIJ - wat een relatie toch zou moeten zijn.