Altijd misselijk.. ik ben het beu

Hoi allemaal

Sinds vijf maanden kamp ik met een enorme angststoornis. Het beïnvloedt mijn leven abnormaal hard en ik weet geen blijf meer met mezelf. Bij deze hoop ik dat iemand eenzelfde ervaring heeft en me tips kan geven. Ik ben op..

Al van jongs af aan heb ik een fobie voor braken. Ik kreeg als kind 2 keer buikgriep en dit heeft me emetofobie opgeleverd. Wanneer ik misselijk ben word ik dus enorm angstig. Aangezien ik (tot 5 maanden geleden) heel weinig misselijk was, kwam die angst niet zo vaak voor. Maar enkele maanden geleden brak de hel los.. (voor mij toch alleszins)

Ik was dagelijks misselijk. Het was net alsof ik moest braken, maar het kwam niet. Ik heb zoveel gehuild uit paniek. Ik dacht dat het wel over zou gaan.. niet dus. Wekenlang was ik elke dag misselijk. Het werd zo erg dat ik 's nachts ook wakker werd omdat ik misselijk was. Gevolg: naar de dokter. Deze kon me niets nuttigs vertellen. "Het zit in je hoofd" zei hij. "Je moet gewoon rustig blijven en jezelf vertellen dat je niet misselijk bent". Daar zat ik dan, met mijn mond vol tanden. Ik werd niet serieus genomen. Hij trok bloed en de resultaten daarvan waren in orde. En aangezien ik buiten misselijkheid geen verdere klachten had (maagpijn, braken) ging hij niet uit van iets ernstig.

Na die afspraak ging het een weekje beter. Ik was "genezen" dacht ik. Tot op een avond.. Ik lag in bed en dacht bij mezelf "wat gaat het goed! Ik heb mezelf al lang niet meer misselijk gevoelt!". Nog geen uur daarna begon het weer. Het sloeg over in een extreme paniekaanval. Ik had het koud en warm tegelijk, ik kreeg krampen, natte handjes en ijskoude rillingen. "Ik moet overgeven" klonk het non-stop in mijn hoofd. Het was een verschrikkelijke nacht. Ik durfde niet meer gaan liggen en heb dan maar tot 4 uur 's nachts zitten huilen.

Sinds die avond is het alleen maar bergaf gegaan. Ik moest nog maar denken aan het feit dat ik misselijk ging worden en vijf minuten later was het effectief zover. Op dagen van belangrijke uitstapjes werd ik 's ochtends al misselijk. Alsof het een routine was geworden.

Daarnaast kreeg ik ook last van mijn darmen.. regelmatig krampen en/of diarree. En dit bracht ook weer misselijkheid met zich mee. Het gevolg: angst om naar de wc te gaan. Ik nam om de 3 dagen een imodium (nu nog steeds).

Mijn dagen bestonden grotendeels uit angst. "Wat als ik nu misselijk word?", "Ik hoop maar dat ik geen krampen krijg". Het was net alsof er een stemmetje me non-stop bang probeerde te maken. En dat deed het ook. Ik durfde nergens meer naartoe.

Geloof het of niet, maar deze 2 angsten (braken en diarree) gingen zich evolueren tot een nog grotere angst: hypochondrie. En nu zit ik hier.. elke dag bang om ziek te worden. Ik ben geobsedeerd aan het wassen van mijn handen. Overal waar ik kom vraag ik me af waar er bacteriën zouden kunnen zitten etc. Ik durf niet veel meer te eten, hierdoor viel ik al 2 kilo op korte termijn af. Ik tel nauwkeurig na wanneer al mijn voedsel verteerd zou moeten zijn. (dit duurt gemiddeld 3-4 uur, pas na die uren durf ik terug eten omdat mijn maag dan terug leeg is)

Ik ben ten einde raad. Mijn nachten zijn niet meer zoals vroeger, ik ben constant moe. Mensen om me heen vinden dat ik overdrijf, ze vinden het zelfs vervelend. Ik voel me onbegrepen en verdrietig. Ik hoop zo dat iemand me kan helpen.. of me tenminste gerust kan stellen. Een psycholoog is voor mij financieel niet haalbaar spijtig genoeg.

Alvast allen bedankt voor jullie tijd

Groetjes
Jazz

Allemaal bedankt voor de snelle reactie.

Het doet me goed om te zien dat er toch mensen zijn die de ernst van mijn probleem inzien... Net weer enkele vervelende opmerkingen uit mijn omgeving moeten aanhoren: "Zet het gewoon uit je hoofd!".
Pff, wat heb ik het dan moeilijk om niet in tranen uit te barsten.
Ik maak zo snel mogelijk een afspraak met de dokter om mezelf door te laten verwijzen.

Nogmaals enorm bedankt voor jullie hulp! Groetjes!