Gezondheid alle pijlers

Borstkanker, wie wil meekletsen?

04-02-2016 06:50 2882 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 34 en heb borstkanker. Momenteel bezig met chemo, nadien volgt mastectomie en bestraling. Zijn er nog dames wiens leven even 'on hold' staat en willen meekletsen over alles wat erbij komt kijken?
Ja, kind is bijna 10, die mag van mij wel een tondeuse met opzetstuk hanteren.



Hoofd laten beschilderen lijkt me een minder strak plan, vanwege overgevoeligheid voor schmink en make-up. Maar was anders wel een leuk idee geweest inderdaad!
Alle reacties Link kopieren
volgens mij begon het gekriebel na een week of twee. De keer daarvoor werd ik toen kaal dus ging ervanuit dat dat toen ook weer zou gebeuren. Met een week of 6 begon het uitvallen pas, dus bij mij duurde het nog behoorlijk lang.



Wat enorm rot dat kind er zo tegen op ziet. Ik zou ook niet zo goed weten hoe je dat makkelijker kan maken. Tondeuze nu erover kan, maar is toch anders dan kaal. En ik had veel meer last van de haarpijn nadat de tondeuze eroverheen was gegaan dan daarvoor. Vooral op een kussen liggen vond ik niet fijn.



Heb je heel erg lang haar? Is het misschien een idee om het toch al behoorlijk kort te knippen? Van lang haar naar kaal is toch weer anders dan van kort naar kaal. Misschien dat het voor kind helpt dat je er dan qua haar al sowieso anders uit ziet?
Kort knippen hebben we al gedaan. Bovenop is het op verzoek van kind iets langer gehouden. Tondeuse gaat er pas overheen als het uit gaat vallen. Anders is het contrast met mijn pruik zo groot.



Ben nu inderdaad twee weken bezig, dus ik aap je tot nu toe netjes na.

Haarpijn erger door tondeuse klinkt niet fijn. Helpt daar zo'n slaapmutsje niet tegen?
Alle reacties Link kopieren
Nee, er hielp helemaal niks tegen. Voordat de tondeuse erover heen ging, kon mn haar maar op een bepaalde manier liggen. Bewegen deed pijn. Na de tondeuse was het net alsof ik naalden in mn hoofd had zitten. Daarop liggen was verschrikkelijk. Ik ben nog bij de kapper geweest om het nog korter te krijgen, maar het enige wat hielp was compleet uitvallen.
Kanker is wel echt een feestje hè?
Alle reacties Link kopieren
quote:_Beeldig_ schreef op 19 maart 2017 @ 23:34:

Kanker is wel echt een feestje hè? Je gaat er in ieder geval niet charmanter van uitzien.
Nee, die hoop had ik ook al opgegeven.
Sorry, ik viel uit mijn rol.



Ik blijf gewoon beeldig.
Alle reacties Link kopieren
Weet je, eigenlijk vind ik het hele borstkankerverhaal nog wel meevallen. Vooral sinds ik een vap heb en niet meer normaal infuzen of bloed hoef te prikken. Chemo is niet leuk, maar te doen. Kaal zijn is jammer, maar so be it. Voor de rest heb ik geen enge of pijnlijke onderzoeken. Als ik weleens verhalen lees van mensen met leukemie waarbij er in botten in de borst geprikt moet worden, dan vind ik dat ik het nog niet eens zo slecht heb.
Dat vind ik ook, Sugarbaby, tot nu toe in ieder geval wel. Zie ook mijn motto. Geen nare onderzoeken inderdaad en niet spugend boven de pot.



Even een jaartje doorbijten en dan ben ik er hopelijk klaar mee.
.
Ik vind kanker hebben ook best meevallen eigenlijk. Chemo valt opzich nog steeds mee alleen werken mijn darmen en maag totaal niet mee maar nu zit ik in mijn herstelweek en echt ik voel me echt beter dan ooit. Kaal ben ik dan wel weer. Dag 12 trok ik wat haren eruit, dag 13 al plukken en dag 14 lag echt overal haar. Maar heb mijn wenkbrauwen en wimpers gelukkig nog Ohja en mijn beenhaar! Dat mag van mij ook wel weg!



Het enige waar ik enorm mee zit is dat iedereen een mening over mij moet hebben en zich overal mee bemoeit en als ik aangeef geen kind te zijn en rust wil dan wordt ik niet serieus genomen " want door de medicatie weet ik toch niet wat ik zeg". Waardoor ik nu dus echt mensen uit mijn leven aan het bannen ben. Mijn complete schoonfamilie staat al overal geblokkeerd en daar weiger ik nog de deur voor open te doen.
Alle reacties Link kopieren
Stiekem vind ik de muga-scans eigenlijk het meest vervelende van deze hele ziekte. Dat is een hartfunctiescan die eigenlijk niet zoveel voorstelt. Twee prikjes (waarvan een prikkend) en even onder een apparaat liggen. Ik had op een gegeven moment veel last van mn aderen door de chemo en toen deed het ene prikje echt gruwelijk veel pijn waardoor mn hele arm pijn ging doen en de mevrouw die de prik gezet had, in paniek raakte ("dit hoort niet hoor!") en mij in mn eentje-misselijk en zwetend van de pijn- in de lege wachtkamer zette. Geen fijne ervaring. Heb daarna nooit meer zo'n pijn gehad, maar dat maakte niet uit: ik houd niet van mugascans (en de mevrouw heb ik sindsdien ook geboycot). Sinds ik uitzaaiingen heb, boycot ik de mugascans uberhaupt.



Ik vind het uberhaupt behoorlijk vervelend hoe mensen met mijn ziekte omgaan. Of heel overdreven: "Ach lieverd, wat heb je het zwaar en wat heb je veel meegemaakt en wat ben ik trots op je hoe je dit allemaal doorstaat!" En dan van de nieuwe relatie van een kennis die je twee minuten daarvoor hebt leren kennen. Of mensen die dan bij voorkeur aan mn vriend vragen hoeveel chemo's ik nog moet. Om het vervolgens drie weken later weer heel erg geinteresseerd te vragen. En een maand later weer... En dan is het niet een persoon, maar meerdere personen. En ook mensen die best dichtbij staan. Of mensen die er totaal niet mee om kunnen gaan. We zijn best veel mensen kwijt geraakt. Best heftig.
Oh en een bot boring ( beenmerg punctie) heb ik helaas wel gehad in mijn heup. Het voelt letterlijk zo aan als de nare gedachten die je erbij hebt. In je bot boren, brrrrr hoop echt dat dat niet nog een keer hoeft maar nadat ik 1 bevalling rechtstreeks uit de hel heb gehad kan ik bijna alles wel aan.
Heel herkenbaar sugarbaby. De mensen waarvan ik dacht ze veel te horen die hoor ik niet meer, vage kennissen zijn beste vrienden geworden, mijn familie is gewoon mijn familie gebleven, met mijn schoonfamilie ben ik echt klaar daar wil ik echt nooit meer contact meer mee.



Ohja en m'n vent en ik zijn uit elkaar aan het gaan en het ergste daarvan vind ik nog dat het me gewoon niks meer uitmaakt.
Alle reacties Link kopieren
Beenmergpunctie! Dat is het inderdaad. Kon niet op de naam komen.



Ik vind het idee dat er een naald door mn huid gaat al verschrikkelijk. Maar een naald door een bot? Volgens mij zou ik compleet in paniek raken. Hoop voor je dat je dat niet nogmaals hoeft Pieps!
quote:Sugarbaby schreef op 20 maart 2017 @ 00:31:

Beenmergpunctie! Dat is het inderdaad. Kon niet op de naam komen.



Ik vind het idee dat er een naald door mn huid gaat al verschrikkelijk. Maar een naald door een bot? Volgens mij zou ik compleet in paniek raken. Hoop voor je dat je dat niet nogmaals hoeft Pieps!Het is niet eens een naald maar een soort van appelboor. Dat was echt heel erg naar hoor, ze kunnen het ook niet verdoven want een bot kunnen ze niet verdoven.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje Pieps, dat meen je niet! Onverwachts? Wat erg dat je dit er nu ook mog even bijkrijgt.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pieps2016 schreef op 20 maart 2017 @ 00:32:

[...]



Het is niet eens een naald maar een soort van appelboor. Dat was echt heel erg naar hoor, ze kunnen het ook niet verdoven want een bot kunnen ze niet verdoven.Kippenvel.
Pieps, wat k*t dat jullie relatie het zo zwaar heeft gekregen door die stomme ziekte. Weet niet goed wat te zeggen verder.
quote:Sugarbaby schreef op 20 maart 2017 @ 00:33:

Jeetje Pieps, dat meen je niet! Onverwachts? Wat erg dat je dit er nu ook mog even bijkrijgt.Onverwachts is een groot woord en het komt vooral vanuit mij. Ik ben zijn familie gewoon echt spuugzat en vertrouw ze voor geen meter en hij krijgt van mij de keuze om voor mij of zijn familie te gaan en ja ik weet hoe onredelijk dat klinkt maar echt die familie is compleet van het padje af. Als ik morgen geen duidelijk antwoord heb vertrek ik met de kinderen en trek bij mijn stiefvader in. En het ergste van alles is nog dat het me echt niets meer uitmaakt, ik wil gewoon rust en of dat nu met of zonder hem is ( om eerlijk te zijn het liefste zonder) maakt mij niks meer uit.
quote:Erizon schreef op 20 maart 2017 @ 00:35:

Pieps, wat k*t dat jullie relatie het zo zwaar heeft gekregen door die stomme ziekte. Weet niet goed wat te zeggen verder.Je hoeft niks te zeggen hoor. Ik zit er zelf niet eens meer mee. Heb 1 week lang non stop zitten huilen en nu ben ik daar wel klaar mee. Doodgaan zal ik waarschijnlijk toch niet en het is allemaal zo hoog opgelopen dat het me echt niks meer boeit.
Oh en waar het allemaal omgaat is dat ik weiger vast te leggen dat bij mijn overlijden ( en die van mijn man) dat mijn kinderen dan naar mijn schoonfamilie gaan maar naar de mijne. Zijn familie heeft geld als water maar liefde ho maar. Dan liever mijn familie die modaal is.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pieps2016 schreef op 20 maart 2017 @ 00:36:

[...]



Onverwachts is een groot woord en het komt vooral vanuit mij. Ik ben zijn familie gewoon echt spuugzat en vertrouw ze voor geen meter en hij krijgt van mij de keuze om voor mij of zijn familie te gaan en ja ik weet hoe onredelijk dat klinkt maar echt die familie is compleet van het padje af. Als ik morgen geen duidelijk antwoord heb vertrek ik met de kinderen en trek bij mijn stiefvader in. En het ergste van alles is nog dat het me echt niets meer uitmaakt, ik wil gewoon rust en of dat nu met of zonder hem is ( om eerlijk te zijn het liefste zonder) maakt mij niks meer uit.Aan de ene kant denk ik: dit is misschien niet de juiste tijd om dit soort grote beslissingen te nemen. Aan de andere kant is kanker er best goed in om je met de neus op de feiten te drukken mbt wat je nou echt belangrijk vindt in het leven. Met of zonder hem..,ik hoop dat je rust krijgt Pieps!
quote:Sugarbaby schreef op 20 maart 2017 @ 00:40:

[...]





Aan de ene kant denk ik: dit is misschien niet de juiste tijd om dit soort grote beslissingen te nemen. Aan de ene kant is kanker er best goed in om je met de neus op de feiten te drukken mbt wat je nou echt belangrijk vindt in het leven. Met of zonder hem..,ik hoop dat je rust krijgt Pieps!Klopt dit is niet de juiste tijd om beslissingen te maken, daar heb je echt helemaal gelijk in. Maar het gaat echt om grote issues. Ik MOET van alles van ze, ik MOET vastleggen dat hun de voogdij over mijn kinderen krijgen terwijl ik dat niet wil, ik MOET mijn kinderen een maand meegeven naar een of andere tante die ik nooit heb gezien naar Cuba. En mijn man is zo'n zwakkeling dat hij tegen mij zegt dat ik gelijk heb en dan bij z'n familie gaat klagen dat ik weiger. En dit gaat dan nog om grote dingen, ik ben letterlijk een kankerhoer genoemd toen ik bij mijn uitdroging cola probeerde te drinken ipv bouillon.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven