Gezondheid
alle pijlers
Ik kan steeds minder eten
dinsdag 22 oktober 2019 om 20:31
Hoi!
Ten eerste, de forummers hier die mij een beetje 'kennen' weten dat ik van lekker eten houd. Ik houd enorm van koken, gezellig uit eten gaan, verder heb ik ook absoluut geen eetstoornis. Ik heb geen verstoorde verhouding met eten naar mijn idee (BMI = 22,5). Maar toch is er de laatste tijd wat aan de hand.
Ik ga een redelijk stressvolle periode door op dit moment. Eigenlijk al sinds juli. Baan kwijt, nog geen nieuwe baan. Geen recht op WW meer. Dure huisvesting, etc. etc. Behoorlijke blessure aan m'n vinger opgelopen die nog steeds niet over is (en moet waarschijnlijk een operatie).
Ik merk dat ik sinds de laatste 2 maanden steeds minder eet. Stress heeft eerder nooit invloed gehad op mijn eetgewoonten (dus ik weet ook niet of dat het is). Maar het wordt steeds erger. Dat ik nu hier een topic over open is omdat ik er eigenlijk helemaal klaar mee ben. Dit weekend ben ik beide dagen naar redelijk dure restaurants geweest, en als ik 5 happen heb gegeten van wat ik besteld heb is het veel, dus zonde van m'n geld. Zaterdag ging ik met vrienden gezellig brunchen in een top tentje toen ook liet ik meer dan de helft staan. Het gaat me tegen staan. Gisteren heerlijk gekookt voor mezelf, en had hier ook echt zin in. Na 2 happen heb ik het weer in de pan teruggeschoven. Voor de lunch kan ik een bolletje kaas niet eens meer op, en de verse groentesoep die ik voor het weekend heb gemaakt voor lunch is al helemaal niet aangeraakt.
Vanavond kon ik weer niet eten, en ik word er verdrietig van nu. Ik gooi ook zoveel weg de laatste tijd. Ik heb bloedtesten laten doen bij de huisarts en behalve vitamine B12 tekort is er niks mis met me. Ik slik Multi Amino Complex en Bio Salmon Fresh tabletten van een bepaald merk, dus krijg m'n voedingstoffen enigszins binnen. Heb een spuit gehad voor de vitamine B12. aanvulling.
Wie heeft dit ook gehad? En hoe zet je je er weer toe om te eten? Ik ben niet perse moe of wat dan ook, voel me niet slecht. Maar ik werk niet dus heel druk ben ik ook niet. Ik houd gewoon zo van eten en ik vind het zo jammer dat dit niet meer lukt zoals ik het wil.
Wie herkent dit en heeft advies?
Alvast bedankt,
Bladora
Ten eerste, de forummers hier die mij een beetje 'kennen' weten dat ik van lekker eten houd. Ik houd enorm van koken, gezellig uit eten gaan, verder heb ik ook absoluut geen eetstoornis. Ik heb geen verstoorde verhouding met eten naar mijn idee (BMI = 22,5). Maar toch is er de laatste tijd wat aan de hand.
Ik ga een redelijk stressvolle periode door op dit moment. Eigenlijk al sinds juli. Baan kwijt, nog geen nieuwe baan. Geen recht op WW meer. Dure huisvesting, etc. etc. Behoorlijke blessure aan m'n vinger opgelopen die nog steeds niet over is (en moet waarschijnlijk een operatie).
Ik merk dat ik sinds de laatste 2 maanden steeds minder eet. Stress heeft eerder nooit invloed gehad op mijn eetgewoonten (dus ik weet ook niet of dat het is). Maar het wordt steeds erger. Dat ik nu hier een topic over open is omdat ik er eigenlijk helemaal klaar mee ben. Dit weekend ben ik beide dagen naar redelijk dure restaurants geweest, en als ik 5 happen heb gegeten van wat ik besteld heb is het veel, dus zonde van m'n geld. Zaterdag ging ik met vrienden gezellig brunchen in een top tentje toen ook liet ik meer dan de helft staan. Het gaat me tegen staan. Gisteren heerlijk gekookt voor mezelf, en had hier ook echt zin in. Na 2 happen heb ik het weer in de pan teruggeschoven. Voor de lunch kan ik een bolletje kaas niet eens meer op, en de verse groentesoep die ik voor het weekend heb gemaakt voor lunch is al helemaal niet aangeraakt.
Vanavond kon ik weer niet eten, en ik word er verdrietig van nu. Ik gooi ook zoveel weg de laatste tijd. Ik heb bloedtesten laten doen bij de huisarts en behalve vitamine B12 tekort is er niks mis met me. Ik slik Multi Amino Complex en Bio Salmon Fresh tabletten van een bepaald merk, dus krijg m'n voedingstoffen enigszins binnen. Heb een spuit gehad voor de vitamine B12. aanvulling.
Wie heeft dit ook gehad? En hoe zet je je er weer toe om te eten? Ik ben niet perse moe of wat dan ook, voel me niet slecht. Maar ik werk niet dus heel druk ben ik ook niet. Ik houd gewoon zo van eten en ik vind het zo jammer dat dit niet meer lukt zoals ik het wil.
Wie herkent dit en heeft advies?
Alvast bedankt,
Bladora
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:01
Ik ben niet verkouden oid.ClumsyNinja schreef: ↑22-10-2019 21:51Kan je wel goed ruiken? Ik heb ook veeeeeel minder honger als ik verkouden ben en door weinig te kunnen ruiken mijn eten niet goed kan proeven.
En met stress maar heel weinig eten herken ik ook heel erg. Dan zal je toch moeten proberen om anders met je stress te leren omgaan. Ik weet t, makkelijker gezegd dan gedaan.
En tja, die stress, ik ervaar het niet zo als toen ik eerder een depressie had, maar het is wel een lastige periode, daar kan het aan liggen. Denk ik zeker, maar zo ervaar ik het niet in mijn hoofd. Toch kan het iets onderbewust zijn. Ik houd gewoon zo ontzettend veel van eten en koken dat dit me helemaal verward. En ik ben ook nooit met m'n gewicht bezig geweest. Dus waar dit vandaan komt? Dat vind ik zo frustrerend.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:06
Bedankt voor je meerkeuze quizvraag
, bij al deze dingen zou je daar toch last van moeten hebben? Ik ga gewoon 1 keer per dag naar de wc. Verder geen last. Alleen als ik dus 1 hap teveel eet. Maar dat wijt ik dan aan die 1 hap teveel. Ik ben denk ik een beetje te naief hierin en geloof gewoon altijd dat ik gezond ben. Het zou inderdaad een irritatie kunnen zijn.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:10
Goede vraag, ik ben eens in mijn leven zwaar depressief geweest, en alle gevoelens die ik toen had heb ik nu gewoon niet. Dus het kan inderdaad wel stress zijn, maar ik ben gewoon opgewekt en heb het naar mijn zin, niet te vergelijken met toen. Dus ik ga ervan uit dat het nu even pittig is in mijn leven, maar dat stress toch iets anders inhoudt.Celaena_Aelin schreef: ↑22-10-2019 21:55Wat me opvalt is dat je de optie stress (die door meerdere mensen wordt aangedragen) afwijst/negeert, en je focust op lichamelijke oorzaken. Wil je de optie stress niet onderzoeken, durf je het niet of geloof je er gewoon niet in?
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:12
Bij mij was er geen medische oorzaak maar ik voelde echt wel dat ik stijf stond van de stress en daardoor voor mij dus verklaarbaar. Aangezien jij dat zo niet voelt lijkt het mij verstandig dit samen met je huisarts verder uit te zoeken. Tot nu toe is het alleen bij bloedtesten gebleven begrijp ik? Mijn advies is dus terug naar de huisarts en dit tot op de bodem laten uitzoeken. Zo te lezen heb je veel meegemaakt in korte tijd en zoiets gaat je niet in je koude kleren zitten.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:13
Stress is iets anders dan depressie, dus ik zou het ook daar niet mee vergelijken maar het zien als een op zichzelf staand probleem. Je kan opgewekt zijn, en toch stress ervaren, het een sluit het ander niet uit (gelukkig).-Bladora- schreef: ↑22-10-2019 22:10Goede vraag, ik ben eens in mijn leven zwaar depressief geweest, en alle gevoelens die ik toen had heb ik nu gewoon niet. Dus het kan inderdaad wel stress zijn, maar ik ben gewoon opgewekt en heb het naar mijn zin, niet te vergelijken met toen. Dus ik ga ervan uit dat het nu even pittig is in mijn leven, maar dat stress toch iets anders inhoudt.
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:15
Absoluut niet. Dat was een rare opmerking misschien. Ik heb me er nooit zorgen over hoeven te maken, en hoop dat nu ook niet te doen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:23
Oh jullie komen nu wel even bij de kern, dat stress iets anders is dan depressie. Als ik geen depressie heb vind ik heb gewoon hoofd omhoog houden en doorgaan. Omdat depressie zoveel erger voelt. Dus geen baan, kut, maar doorgaan. Geen WW meer, gewoon interen op je savings en doorgaan. Dat is wat ik doe. Een depressie voelt zoveel zwaarder en stress is gewoon zwaar kut. Maar tegelijkertijd geen mentale ziekte.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:25
Het is even pittig in je leven. En daardoor hoef je niet de gevoelens te hebben die je in een depressie hebt. Stress doet echt rare dingen met je. Zeker niet erkende, onderhuidse stress.-Bladora- schreef: ↑22-10-2019 22:10Goede vraag, ik ben eens in mijn leven zwaar depressief geweest, en alle gevoelens die ik toen had heb ik nu gewoon niet. Dus het kan inderdaad wel stress zijn, maar ik ben gewoon opgewekt en heb het naar mijn zin, niet te vergelijken met toen. Dus ik ga ervan uit dat het nu even pittig is in mijn leven, maar dat stress toch iets anders inhoudt.
Laat - zoals meds adviseert - het lichamelijke onderzoeken maar negeer 'jezelf' ook niet. Ik heb ook de neiging om te denken dat het allemaal wel meevalt en ga 'rustig' door, maar als ik heel eerlijk ben naar mezelf toe dan weet ik heus dat mijn lijf me een signaal geeft als ik niet kan eten. Dat er (bij mij) soms een medisch probleem is maar als ik geen andere symptomen (buikpijn, diarree, spugen...) heb, ik toch echt bij mezelf te rade moet gaan en dingen aan moet pakken. Soms heb ik geen idee wat ik aan moet pakken. Ik heb gelukkig een fijne coach waar ik regelmatig (ook als het 'prima' met me gaat) mee evalueer en dan komen er toch vaak dingetjes naar boven waarvan ik niet merkte dat ze me in de weg staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
dinsdag 22 oktober 2019 om 22:33
Ik herken het wel. Iemand vroeg me een paar jaar geleden of ik was afgevallen. Ik dacht van niet, maar ik bleek 8 kilo afgevallen te zijn. Toen had ik pas door dat ik inderdaad maar een paar happen nam en dan niks meer lustte.
Stress en ik had het niet door. Achteraf bizar dat ik niet ben ingestort toen. Er waren toen zoveel vervelende gebeurtenissen tegelijk aan de hand dat het makkelijk had gekund.
Stress en ik had het niet door. Achteraf bizar dat ik niet ben ingestort toen. Er waren toen zoveel vervelende gebeurtenissen tegelijk aan de hand dat het makkelijk had gekund.
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:24
Ik zal nogmaals naar de dokter gaan. Maar die had echt ook geen idee waarom ik verminderde eetlust heb. Ik ben echt gewoon gezond, behalve die B12. Het zal dus echt de stress zijn, ondanks ik daar weinig aan de oppervlakte van voel. Zo weinig eten voelt wel echt verkeerd voor me, ik probeer het elke keer maar de porties lukken gewoon niet. Ik houd van tomaten, wortels en radijsjes, maar niks lukt meer echt.Oudblond schreef: ↑22-10-2019 22:25Het is even pittig in je leven. En daardoor hoef je niet de gevoelens te hebben die je in een depressie hebt. Stress doet echt rare dingen met je. Zeker niet erkende, onderhuidse stress.
Laat - zoals meds adviseert - het lichamelijke onderzoeken maar negeer 'jezelf' ook niet. Ik heb ook de neiging om te denken dat het allemaal wel meevalt en ga 'rustig' door, maar als ik heel eerlijk ben naar mezelf toe dan weet ik heus dat mijn lijf me een signaal geeft als ik niet kan eten. Dat er (bij mij) soms een medisch probleem is maar als ik geen andere symptomen (buikpijn, diarree, spugen...) heb, ik toch echt bij mezelf te rade moet gaan en dingen aan moet pakken. Soms heb ik geen idee wat ik aan moet pakken. Ik heb gelukkig een fijne coach waar ik regelmatig (ook als het 'prima' met me gaat) mee evalueer en dan komen er toch vaak dingetjes naar boven waarvan ik niet merkte dat ze me in de weg staan.
Kunnen die vitaminetabletten en visolie me genoeg voedingstoffen geven nu? Of is dat medisch advisch? Anders beschouw het gewoon niet als een vraag....
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:27
ik heb dat nu met mijn werk, dat ik stress heb en daardoor niet kan eten, ook al is mijn allesbehalve stresserend en vallen de collega's goed mee toch heb ik vaak last van paniekvallen op werk, trein of zelfs winkel. en dat zet zich om in misselijkheid met gevoel van braken dus eet ik bijna helemaal niets gedurende de dag. en enkel savonds als ik thuis ben.
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:28
Als het aanhoudt zou ik toch vragen om een maagonderzoek, gewoon voor de zekerheid.-Bladora- schreef: ↑22-10-2019 23:24
Ik zal nogmaals naar de dokter gaan. Maar die had echt ook geen idee waarom ik verminderde eetlust heb. Ik ben echt gewoon gezond, behalve die B12. Het zal dus echt de stress zijn, ondanks ik daar weinig aan de oppervlakte van voel. Zo weinig eten voelt wel echt verkeerd voor me, ik probeer het elke keer maar de porties lukken gewoon niet. Ik houd van tomaten, wortels en radijsjes, maar niks lukt meer echt.
Kunnen die vitaminetabletten en visolie me genoeg voedingstoffen geven nu? Of is dat medisch advisch? Anders beschouw het gewoon niet als een vraag....
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:38
Dat het echt niet lukt lijkt me toch een psychische blokkade. (is geen medisch advies, maar zoals ik het bij mezelf meemaak). Ga naar je huisarts vertel dit en laat je doorverwijzen. Echt doen.
Je hebt een depressie meegemaakt. Dat wil je echt niet meer. Zoek hulp voor je verder afglijdt. Dit gaat over meer dan geen eetlust.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:41
Ik herken het alleen als er ook echt iets met mijn maag aan de hand is.
Dan heb ik ook geen trek meer en lukt het eten niet meer.
Dus ik zou echt aandringen op een onderzoek. Mocht het niets zijn dan weet je dat het stress gerelateerd is en kan je je daarop richten.
Is het wel iets lichamelijks dan kan je daar mee aan de slag.
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:47
B12 wordt wel gemaakt/omgezet in je maag. Het is soms ook wel makkelijk om iets op stress te gooien terwijl er ook iets lichamelijks kan zijn( misschien wel uitgelokt door de stress)
Mijn huisarts zei toen ik jong was ook dat mijn klachten psychisch waren en hij heeft mij daardoor 2 jaar door laten modderen. Uiteindelijk ging mijn gewicht richting de 40 kilo en heb ik een onderzoek geeist. Maar de huisarts bleef volhouden dat het psychisch was en vast ook anorexia.
Uiteindelijk na een onderzoek stond er zwart op wit dat er wel degelijk wat aan de hand was .
Sindsdien ben ik altijd voor eerst onderzoeken en als het niets lichamelijks is dan verder kijken naar de psychische kant.
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:48
Extreme stress uit zich bij mij ook in niet meer willen eten (en ik overeet altijd dus dat zegt wat) en/of lichamelijke klachten zoals eczeem. Toen ik op wereldreis ging voor t eerst, voelde ik me super kalm. Maar ik moest aan de prednison voor de galbulten die ik kreeg.-Bladora- schreef: ↑22-10-2019 20:59Ik gebruik geen drugs, dus een joint zou ik nooit doen. Heb een tijdje terug thuisbezorgd laten komen. Ook gewoon twee happen.
Ik heb dus wel een stressvolle periode, maar voel me niet gestrest (dat klinkt vast raar). Ik ben ooit 2 jaar depressief geweest, en die gevoelens waren heel anders.
Ik gok dat je veel onderhuidse stress hebt. Hopelijk vind je snel een nieuwe baan.
dinsdag 22 oktober 2019 om 23:56
Oudblond schreef: ↑22-10-2019 23:38Dat het echt niet lukt lijkt me toch een psychische blokkade. (is geen medisch advies, maar zoals ik het bij mezelf meemaak). Ga naar je huisarts vertel dit en laat je doorverwijzen. Echt doen.
Je hebt een depressie meegemaakt. Dat wil je echt niet meer. Zoek hulp voor je verder afglijdt. Dit gaat over meer dan geen eetlust.
Ik snap je reactie! verder gaat het best prima, ben taal maatje, kook voor een zorggroep. ik leef van m'n eigen geld (al is dat helaas niet oneindig). Niet van een uitkering. Ik heb toch wel toekomst op een baan maar ben kieskeurig. Het is lastig rondkomen, maar niet niet onbevredigend. Dus daar zou het niet van moeten komen. Het is wel elke maand spannend.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 23 oktober 2019 om 00:42
Eigenlijk wel raar dat je geen medisch advies mag geven, je gaat dan toch naar je huisarts met de verdenking van x. Bijvoorbeeld of die vinger een effect kan hebben op de rest van je lichaam. Of eventuele pijnstillers die je daarvoor gebruikt, specifieke soorten staan bekend om maag/darmklachten.
Bovendien, alsof zeggen dat het misschien psychisch kan zijn dan geen medisch advies is? Nou ik neem het risico dan maar. Kennelijk staat eten voor jou gelijk aan jezelf verwennen. Zit daar nog iets in, dat je ‘streng’/onaardiger voor jezelf geworden bent?
Bovendien, alsof zeggen dat het misschien psychisch kan zijn dan geen medisch advies is? Nou ik neem het risico dan maar. Kennelijk staat eten voor jou gelijk aan jezelf verwennen. Zit daar nog iets in, dat je ‘streng’/onaardiger voor jezelf geworden bent?
