Gezondheid
alle pijlers
Kat inslapen, wanneer?
vrijdag 13 december 2019 om 22:56
Ik ben op zoek naar wat ervaringen of dingen waar ik nog niet aan gedacht heb. Mijn kat blijkt een behoorlijke tumor in haar darm te hebben. Ze heeft al een tijd diarree en is in korte tijd veel afgevallen. Ik heb overwogen om haar te laten opereren maar ze is zo verzwakt dat we niet weten of dat veel voor haar doet. Ze is 11 jaar en altijd al best schuw/angstig geweest. Ik heb dus eigenlijk wel besloten om haar in te laten slapen maar ik durf niet zo goed te beslissen wanneer een goed moment is. Ik heb het overlegd in mn omgeving maar daar komt vooral uit dat het mijn keuze is, tuurlijk dat snap ik. Maar ik heb hier dus geen ervaring mee. Ze eet slecht en geeft ook soms over. Ze komt ook nog gewoon bij me zitten, speelt af en toe nog wat, lijkt niet enorm ongelukkig/ziek te zijn.
Ik hoop eigenlijk ook dat als ik het 'hardop zeg' misschien minder twijfel aan de keuze die ik maak.
Concreet is mijn vraag dus: wanneer was het voor jullie klaar?
Ik hoop eigenlijk ook dat als ik het 'hardop zeg' misschien minder twijfel aan de keuze die ik maak.
Concreet is mijn vraag dus: wanneer was het voor jullie klaar?
zaterdag 14 december 2019 om 16:03
Bedankt allemaal. Vanmiddag dus bij de dierenarts geweest en nog gevraagd of dit echt de beste oplossing was en dat was het. Opereren zou een flink traject worden wat haar veel stress zou opleveren. Ook was er gewoon geen garantie dat ze er goed uit zou komen, dat het niet uitgezaaid was en dat het niet snel terug zou komen (die verwachting hadden ze wel). De dierenarts stond dus volledig achter onze beslissing. Ze is rustig ingeslapen en ik ben blij dat ik niet heb gewacht tot ze er (veel) slechter aan toe zou zijn. Ze is nog even naar buiten geweest en we hebben veel geknuffeld. Nu hopen dat haar broer haar niet te erg gaat missen.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, het heeft me geholpen niet langer te wachten.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, het heeft me geholpen niet langer te wachten.
zaterdag 14 december 2019 om 16:17
Exact dezelfde situatie en keuze stonden wij in augustus voor. Kat van ook 11 jaar, al een tijdje diarree, vermagerde wat. Bloedonderzoek laten doen, alles was prima. We konen nog een echo laten doen, maar zijn gedrag was nog helemaal goed. In overleg met de dierenarts besloten het even aan te kijken. Tot hij plotseling niet meer at, van de 1 op de andere dag. Wij dachten aan de tandjes. Naar de dierenarts, gebit was niks mis mee, hij voelt zijn buikje en voelt een tumor als een pingpongbal. Wat een schrik. Hij zei aan dat hij geen pijn had en dacht aan nog een paar week. Zet hem al het lekkers voor wat hij wil was zijn advies en idd prednison mee. Bij een tumor in de buik is het met opereren een grote kans van open en weer dicht, wilden we niet meer. Per dag viel er wat af wat hij at. Tonijn, zalm uit blik, paar hapjes en dan niet meer. Op een gegeven moment voerde ik hem met de hand met haar lievelingssnoepjes. Het moeilijke was dat hij ook nog zo actief was en gelukkig leek. Maar per dag ging het eten slechter, ik kon het niet meer aanzien, het voelde zo machteloos. Dit heeft een week geduurd waarin we extra geknuffeld hebben. Op zondag spraken we af om daar de maandag in te laten slapen. Opeens keek ik in zijn oogjes en wist, het is goed zo. Voor wie zijn we aan het uitstellen? Voor onszelf. Ik heb de dierenarts op zondag nog gebeld om haar in te laten slapen. Wachten tot hij (nog) zieker werd wilden we niet meer. Maar wat een vreselijke keuze om te moeten maken. Ik hoop die keuze nooit weer te hoeven maken. Denk aan je beestje, zet je eigen gevoel even aan de kant, hoe moeilijk ook. Het was ook mijn alles, mis hem nog enorm, maar weet dat we hem van meer lijden hebben behoed. Sterkte met je keuze. Zo te lezen is het tijd. 
zaterdag 14 december 2019 om 17:33
Wij hebben het ook meegemaakt met onze kat in 2013. Was bijna 20 en had nierproblemen. Wij naar de dierenarts, in de hoop dat het beestje nog geholpen kon worden, maar de dierenarts wilde hem terplekke laten inslapen. Daar sta je dan. Het afscheid nemen viel zwaar.
Ik mis hem nu na 6 jaar nog steeds! Veel sterkte.
Ik mis hem nu na 6 jaar nog steeds! Veel sterkte.
Groetjes!
zaterdag 14 december 2019 om 18:46
kabouterb schreef: ↑14-12-2019 16:03Bedankt allemaal. Vanmiddag dus bij de dierenarts geweest en nog gevraagd of dit echt de beste oplossing was en dat was het. Opereren zou een flink traject worden wat haar veel stress zou opleveren. Ook was er gewoon geen garantie dat ze er goed uit zou komen, dat het niet uitgezaaid was en dat het niet snel terug zou komen (die verwachting hadden ze wel). De dierenarts stond dus volledig achter onze beslissing. Ze is rustig ingeslapen en ik ben blij dat ik niet heb gewacht tot ze er (veel) slechter aan toe zou zijn. Ze is nog even naar buiten geweest en we hebben veel geknuffeld. Nu hopen dat haar broer haar niet te erg gaat missen.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, het heeft me geholpen niet langer te wachten.
Wat ontzettend knap van je! Ik snap heel goed je twijfel want je moet wel afscheid nemen van je maatje maarvoor het katje was dit denk ik de juiste beslissing.
Heel veel sterkte de komende dagen!
zaterdag 14 december 2019 om 18:52
zondag 15 december 2019 om 15:05
Zo snel mogelijk!
Dit is al niet meer eerlijk tegenover het dier. Je wilt het liefst zo lang mogelijk wachten natuurlijk want het is voor jou ook moeilijk en pijnlijk maar je moet echt aan je dier denken.
Ik heb helaas enkele jaren geleden ook mijn poes in moeten laten slapen. Het was heel moeilijk maar toen ze ingeslapen was viel er ook een rust over me heen dat ik wist dat ze geen "pijn" hoefde te voelen. Ze had niet eens echt pijn maar raakte verlamd in haar achterpoten ze was heel erg blij nog steeds als ze je zag maar op een gegeven moment werd het echt erg en was het genoeg geweest.
Zie net dat je al helaas afscheid hebt moeten nemen. Ik wens je heel veel sterkte
Dit is al niet meer eerlijk tegenover het dier. Je wilt het liefst zo lang mogelijk wachten natuurlijk want het is voor jou ook moeilijk en pijnlijk maar je moet echt aan je dier denken.
Ik heb helaas enkele jaren geleden ook mijn poes in moeten laten slapen. Het was heel moeilijk maar toen ze ingeslapen was viel er ook een rust over me heen dat ik wist dat ze geen "pijn" hoefde te voelen. Ze had niet eens echt pijn maar raakte verlamd in haar achterpoten ze was heel erg blij nog steeds als ze je zag maar op een gegeven moment werd het echt erg en was het genoeg geweest.
Zie net dat je al helaas afscheid hebt moeten nemen. Ik wens je heel veel sterkte
05-2019 wijzigde dit bericht op 20-12-2019 22:15
7.01% gewijzigd
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 20 december 2019 om 10:27
Voor wie het leuk vindt, nog even een update.
Ze is dus in het weekend ingeslapen en daarna gecremeerd. Eergister kon ik haar as ophalen en is het thuis weer een beetje compleet zeg maar. Zeker ook gezien de namen van broer en zus (denk yin en yang) horen ze gewoon bij elkaar en wil ik ze samen houden. Dat ze nu weer thuis is zeg maar, geeft mij een net wat rustiger gevoel.
Broer vertoont weinig ander gedrag, hij mauwt af en toe wat meer en is soms wat onrustig maar geen groot verschil. Hij was altijd al mijn schaduw en blijft ook nu in de buurt dus daar merk ik weinig verschil in. Hij oogt gewoon nog blij en eet ook prima dus denk niet dat hij er veel last van heeft.
Hij is deze week voor het eerst in zijn leven (bijna 12 jaar dus) helemaal alleen thuis geweest. Gelukkig is dat maar een paar dagen in de week want er zal helaas geen andere kat meer bijkomen. Hij lijkt wel blijer te zijn als ik nu thuis kom.
Ik voel me ook weer een stuk beter, het was de enige juiste keuze. Het is gewoon dikke pech dat haar dit overkwam.
Nogmaals bedankt allemaal!!
Ze is dus in het weekend ingeslapen en daarna gecremeerd. Eergister kon ik haar as ophalen en is het thuis weer een beetje compleet zeg maar. Zeker ook gezien de namen van broer en zus (denk yin en yang) horen ze gewoon bij elkaar en wil ik ze samen houden. Dat ze nu weer thuis is zeg maar, geeft mij een net wat rustiger gevoel.
Broer vertoont weinig ander gedrag, hij mauwt af en toe wat meer en is soms wat onrustig maar geen groot verschil. Hij was altijd al mijn schaduw en blijft ook nu in de buurt dus daar merk ik weinig verschil in. Hij oogt gewoon nog blij en eet ook prima dus denk niet dat hij er veel last van heeft.
Hij is deze week voor het eerst in zijn leven (bijna 12 jaar dus) helemaal alleen thuis geweest. Gelukkig is dat maar een paar dagen in de week want er zal helaas geen andere kat meer bijkomen. Hij lijkt wel blijer te zijn als ik nu thuis kom.
Ik voel me ook weer een stuk beter, het was de enige juiste keuze. Het is gewoon dikke pech dat haar dit overkwam.
Nogmaals bedankt allemaal!!
