Gezondheid
alle pijlers
Neuritis Vestibularis
maandag 6 januari 2020 om 00:30
Hallo allemaal,
4 maand geleden kreeg ik een tweede aanval van neuritis vestibularis.
De eerste kreeg ik toen ik 22 weken zwanger was. Na 3 dagen was ik er weer volledig door.
De tweede kreeg ik toen ik 37 weken zwanger was. Ik wou zo graag dat het voorbij zou zijn wanneer ik voor mijn kleintje moest gaan zorgen. Ons ventje had dan toch beslist om 1 week vroeger te komen, dus de eerste weken kon ik totaal niet genieten van hem door deze diagnose.
Maar nu... Na 4 maanden blijft het precies aanslepen.
De grootste problemen zijn natuurlijk wel van de baan, maar ik kan totaal niet meer overweg met de restverschijnselen. Ik heb echt het gevoel dat ik depressief aan het worden ben.
Naar de winkel gaan is een helse opgave. Ik wil er ten eerste zo snel mogelijk weg (teveel prikkels) en ik heb gewoon het fut niet meer om weer eens te gaan zoeken waar ze alles nog maar eens opnieuw geplaatst hebben. Ik vergeet ook dingen mee te nemen uit de winkel.
Lange gesprekken volgen lukt ook nog steeds niet. Ik heb totaal geen concentratie meer. Dit maakt het ook niet makkelijk, want ik was een enorm ‘pietje precies’ en nu heb ik precies geen overzicht meer in mijn leven.
Ik moet 4-5 keer per dag denken aan wat ik nu weer allemaal moest doen. Met de nodige stress tot gevolg dus
Wie heeft hier ervaring mee. Want ik begin echt te merken dat ik het zo niet lang meer trek Volgende week maak ik zowiezo een afspraak met de huisarts, want dit kan zo echt niet meer verder..
Sorry voor mijn lange verhaal. Maar ik ben echt op en wil er alles aan doen om mijn ‘normale’ leven terug te krijgen.
2 maart is mijn bevallingsverlof/lactatieverlof ten eind en moet ik opnieuw gaan werken. Maar besef nu dat dit op deze manier zeker nog niet zal lukken.
Groetjes
4 maand geleden kreeg ik een tweede aanval van neuritis vestibularis.
De eerste kreeg ik toen ik 22 weken zwanger was. Na 3 dagen was ik er weer volledig door.
De tweede kreeg ik toen ik 37 weken zwanger was. Ik wou zo graag dat het voorbij zou zijn wanneer ik voor mijn kleintje moest gaan zorgen. Ons ventje had dan toch beslist om 1 week vroeger te komen, dus de eerste weken kon ik totaal niet genieten van hem door deze diagnose.
Maar nu... Na 4 maanden blijft het precies aanslepen.
De grootste problemen zijn natuurlijk wel van de baan, maar ik kan totaal niet meer overweg met de restverschijnselen. Ik heb echt het gevoel dat ik depressief aan het worden ben.
Naar de winkel gaan is een helse opgave. Ik wil er ten eerste zo snel mogelijk weg (teveel prikkels) en ik heb gewoon het fut niet meer om weer eens te gaan zoeken waar ze alles nog maar eens opnieuw geplaatst hebben. Ik vergeet ook dingen mee te nemen uit de winkel.
Lange gesprekken volgen lukt ook nog steeds niet. Ik heb totaal geen concentratie meer. Dit maakt het ook niet makkelijk, want ik was een enorm ‘pietje precies’ en nu heb ik precies geen overzicht meer in mijn leven.
Ik moet 4-5 keer per dag denken aan wat ik nu weer allemaal moest doen. Met de nodige stress tot gevolg dus
Wie heeft hier ervaring mee. Want ik begin echt te merken dat ik het zo niet lang meer trek
Volgende week maak ik zowiezo een afspraak met de huisarts, want dit kan zo echt niet meer verder.. Sorry voor mijn lange verhaal. Maar ik ben echt op en wil er alles aan doen om mijn ‘normale’ leven terug te krijgen.
2 maart is mijn bevallingsverlof/lactatieverlof ten eind en moet ik opnieuw gaan werken. Maar besef nu dat dit op deze manier zeker nog niet zal lukken.
Groetjes
