Gezondheid
alle pijlers
Niet claustrofobisch maar toch moeite met MRI scsn
vrijdag 7 februari 2020 om 20:30
Oh wat ben ik kwaad op mezelf, ik heb 3 bevallingen gehad, diverse ingrepen, ik heb tattoos, en ik heb een neuspiercing gehad, ik mag dus wel concluderen dat ik een bikkel ben.
Vandaag moest ik voor een MRI scan van mijn buik, en ik heb geen claustrofobie, op advies van mijn collega heb ik een slaapmasker opgezet, en toen gebeurde het, ik werd die tunnel ingereden, ik kreeg gezellig een koptelefoon op met radio, maar omdat ik verkouden ben moest ik niezen, dus ik wilde toch nog voordat we zouden beginnen toch nog even mijn neus snuiten met een tissue die ik speciaal in mijn joggingbroek had meegenomen, maar ik bonkte tegen de zijkant van die tunnel, en toen deed ik mijn hand omhoog en die kon ik niet strekken want daar was geen ruimte voor, en toen kreeg ik het ineens benauwd waardoor ik op die alarmknop heb moeten drukken, dus het hele onderzoek heeft niet eens plaats gevonden, en wat was nu eigenlijk mijn probleem???? De scan zou 20 minuten duren, bij mijn hoofdeinde was het gewoon open, het is niet zo dat ze die tunnel met water laten vol lopen of zoiets, dus ik snap niet zo goed waar die kortsluiting in mijn hoofd vandaan kwam.
Nu heb ik een afspraak staan in een ander ziekenhuis, daar is die scan wat breder, dat vinden veel mensen prettiger.
Afijn, herkend iemand mijn gevoel ( aanstellerij) en wat kan ik doen om deze genante situatie de volgende keer te voorkomen?? De radiologe wilde geen excuses horen, want dit maakt ze dagelijks mee, maar nogmaals, ik ben niet claustrofobisch, dus waar is het misgegaan?
Vandaag moest ik voor een MRI scan van mijn buik, en ik heb geen claustrofobie, op advies van mijn collega heb ik een slaapmasker opgezet, en toen gebeurde het, ik werd die tunnel ingereden, ik kreeg gezellig een koptelefoon op met radio, maar omdat ik verkouden ben moest ik niezen, dus ik wilde toch nog voordat we zouden beginnen toch nog even mijn neus snuiten met een tissue die ik speciaal in mijn joggingbroek had meegenomen, maar ik bonkte tegen de zijkant van die tunnel, en toen deed ik mijn hand omhoog en die kon ik niet strekken want daar was geen ruimte voor, en toen kreeg ik het ineens benauwd waardoor ik op die alarmknop heb moeten drukken, dus het hele onderzoek heeft niet eens plaats gevonden, en wat was nu eigenlijk mijn probleem???? De scan zou 20 minuten duren, bij mijn hoofdeinde was het gewoon open, het is niet zo dat ze die tunnel met water laten vol lopen of zoiets, dus ik snap niet zo goed waar die kortsluiting in mijn hoofd vandaan kwam.
Nu heb ik een afspraak staan in een ander ziekenhuis, daar is die scan wat breder, dat vinden veel mensen prettiger.
Afijn, herkend iemand mijn gevoel ( aanstellerij) en wat kan ik doen om deze genante situatie de volgende keer te voorkomen?? De radiologe wilde geen excuses horen, want dit maakt ze dagelijks mee, maar nogmaals, ik ben niet claustrofobisch, dus waar is het misgegaan?
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 7 februari 2020 om 21:38
Waar had je dat veldje met bloemen?lemoos2 schreef: ↑07-02-2020 21:34Mijn favoriete hobby zal het niet worden maar ik vond het enorm helpend dat ik vooraf een filmpje zag van een MRI onderzoek. Inclusief die afschuwelijke herrie met dat spinnend geluid en gebonk ter afwisseling. Had ik dat niet gedaan dan had ik op die noodknop gedrukt bij de eerste ‘bonk’ geluiden.
Ik lag met mijn hoofd helemaal gefixeerd (logisch ook, mijn hoofd moest gescand worden) drie kwartier te kijken naar een veldje met bloemen. Ik zou het niet zien als ‘falen’ of ‘mislukking’, je was gewoon niet voorbereid op wat ging komen. Nu wel. Dus kun je op zoek gaan naar zaken die helpen en zal het vast goed verlopen de volgende keer.
Ik mocht mijn ogen niet bewegen - wat zelfs met mijn ogen dicht al.enorm lastig was.
vrijdag 7 februari 2020 om 21:38
vrijdag 7 februari 2020 om 21:40
Dat heb ik een tijd terug bevraagd eens ja!Miskotto schreef: ↑07-02-2020 21:01Als je die ruimte binnen komt lopen dan oogt het apparaat normaal.
Ik heb die andere afspraak dus over 2 weken, en ik zal proberen mijn gedachten te verzetten, nadeel is wel dat nu ik vandaag heb gefaald ik over 2 weken perse moet van mezelf, dus ga ik mezelf weer extra druk opleggen.
Maar bedankt voor je reactie, je hebt gelijk, er is niks aan de hand.
Ik denk trouwens dat een MRI scan voor mensen met een maatje meer een hele grote uitdaging zal zijn.
Blijkbaar is het bij echt héél veel overgewicht, inderdaad moeilijk nog voor de patiënt om te kunnen ademen zelfs. Buik kan niet meer omhoog bewegen ...
vrijdag 7 februari 2020 om 21:48
Je bent dus wel in enige mate claustrofobisch, alleen is dit de eerste keer dat je er daadwerkelijk mee te maken krijgt. Het wil niet zeggen dat dit in andere situaties ook zou moeten hebben.
Maar goed: wat kun je eraan doen? Allerlei ontspanningsoefeningen, anders denken oefeningen etc.
Of je vraagt een pilletje bij je huisarts, da's geen schande.
Maar goed: wat kun je eraan doen? Allerlei ontspanningsoefeningen, anders denken oefeningen etc.
Of je vraagt een pilletje bij je huisarts, da's geen schande.
vrijdag 7 februari 2020 om 21:48
Ik moest een MRI van m’n nek en ik vond het ook niks. En dan had ik nog de mazzel dat ik in de openMRI mocht. Deze is aan de zijkant open maar de bovenkant vond ik alsnog erg (te) dichtbij. Ik had erg de behoefte om te weten hoe lang ik nog zou moeten dus ze hebben tussendoor steeds tegen me gepraat. Nu komt er een korte serie van 1 minuut, nu een serie van 4 minuten etc. M’n afspraak was een half uur dus ik kon wel zo’n beetje berekenen hoe ver ik was.
Welk lichaamsdeel gaan ze scannen TO?
Welk lichaamsdeel gaan ze scannen TO?
vrijdag 7 februari 2020 om 21:53
Tsja, ik dacht ook dat ik geen hoogtevrees had, totdat ik een enorme wenteltrap opliep zonder een leuning aan de linkerkant. Kon niet meer terug, want eenrichtingsverkeer, zat tegen de wand geplakt van angst!
Angst is soms ook nuttig hè. Het gaat volstrekt tegen je natuur in om zonder enige bewegingsvrijheid vast te zitten in een kleine ruimte waar je zonder hulp niet meer uit kunt.
Angst is soms ook nuttig hè. Het gaat volstrekt tegen je natuur in om zonder enige bewegingsvrijheid vast te zitten in een kleine ruimte waar je zonder hulp niet meer uit kunt.
vrijdag 7 februari 2020 om 21:55
Dit is de toekomst:
https://annatommiemc.nl/open-mri-bij-claustrofobie/
https://annatommiemc.nl/open-mri-bij-claustrofobie/
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 7 februari 2020 om 21:59
1 x gehad... vond het afschuwelijk! Ik moest vr mn schouder en moest daarom ook in hele nare posities liggen die zeer pijnlijk waren. En krap hahaha ! Bij elke sessie verdeelde ik de tijd die te gaan was op in liedjes (koptelefoon met radiozender) Daardoor leek ik wat controle te hebben en een tijdsbesef. Maar ja zul je zien. Storing op de lijn. Paniekknop dus wel gebruikt om te vragen of ze ff een goede zender wilde aanzetten. En mn mantra was: nu stoppen is geen optie, moet hoe dan ook gebeuren . Elke minuut is dr 1.
vrijdag 7 februari 2020 om 22:37
Ik heb 5 of 6 scans gehad van mijn hersenen, en die duren zo'n 3 kwartier.
Ik had er geen last van.
Maar jij dus wel. Wees eens lief voor jezelf, je hoeft echt niet altijd een bikkel te zijn.
Er zijn vast dingen waar ik van uit mijn plaat ga, terwijl jij het een makkie vindt.
Ik had er geen last van.
Maar jij dus wel. Wees eens lief voor jezelf, je hoeft echt niet altijd een bikkel te zijn.
Er zijn vast dingen waar ik van uit mijn plaat ga, terwijl jij het een makkie vindt.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
vrijdag 7 februari 2020 om 22:56
Ik ga al sinds mijn zevende (dus ruim 20 jaar nu) zo’n 2-3 keer per jaar onder de mri voor mijn hersenen en ruggenmerg. In het begin ging mijn moeder altijd mee de mri ruimte in om mij voor te lezen tussen de fotosessies in. Er zat een spiegeltje op het frame dat over mijn hoofd zat zodat ik mijn moeder kon zien. Na jaren vertelde mijn moeder dat ze echt heeft zitten schreeuwen om zich verstaanbaar te maken maar dat deed ze met liefde
Pas later kwamen de koptelefoon en/of de oordopjes. Toen was ik ook iets ouder en vond ik mezelf volwassen genoeg om alleen die ruimte in te gaan. Ik kreeg vroeger ook vaak de vraag of ik iets wilde (pilletje of roesje) maar omdat ik al zo jong begonnen ben en goed begeleid ben, heb ik dat nooit nodig gehad maar ik kan me voorstellen dat het je niet in de kouwe kleren gaat zitten als je daar voor de eerste keer in moet. Een slaapmasker lijkt mij dan juist desoriënterend werken
Pas later kwamen de koptelefoon en/of de oordopjes. Toen was ik ook iets ouder en vond ik mezelf volwassen genoeg om alleen die ruimte in te gaan. Ik kreeg vroeger ook vaak de vraag of ik iets wilde (pilletje of roesje) maar omdat ik al zo jong begonnen ben en goed begeleid ben, heb ik dat nooit nodig gehad maar ik kan me voorstellen dat het je niet in de kouwe kleren gaat zitten als je daar voor de eerste keer in moet. Een slaapmasker lijkt mij dan juist desoriënterend werken
vrijdag 7 februari 2020 om 23:17
Mijn vader is claustrofobisch, die gaat inderdaad in zo'n open MRI. Nadeel is dat beelden dan minder scherp zijn.
Ik heb zelf een aantal MRI's gehad ivm borstkanker. Je ligt dan op je buik op een helling met je borsten door 2 gaten. Je armen langs je lichaam. Ik ging me concentreren op mijn ademhaling, wat niet goed uitpakte. Doordat je tegen een houten helling ligt, gaat ademhalen al erg moeilijk. Toen ben ik me gaan concentreren op mijn voeten. Tenen strekken en ontspannen, voelen hoe dat voelt.
Het is denk ik handig als je wat meditatiedingen oefent.
Anyway, ik viel in slaap haha. Het geluid van de MRI gaf met het gevoel dat ik half verdoofd op de grond van een goedkope disco in Ibiza lag. TTZZZ DOEFDOEFDOEFDOEF KGGGGG
Ik heb zelf een aantal MRI's gehad ivm borstkanker. Je ligt dan op je buik op een helling met je borsten door 2 gaten. Je armen langs je lichaam. Ik ging me concentreren op mijn ademhaling, wat niet goed uitpakte. Doordat je tegen een houten helling ligt, gaat ademhalen al erg moeilijk. Toen ben ik me gaan concentreren op mijn voeten. Tenen strekken en ontspannen, voelen hoe dat voelt.
Het is denk ik handig als je wat meditatiedingen oefent.
Anyway, ik viel in slaap haha. Het geluid van de MRI gaf met het gevoel dat ik half verdoofd op de grond van een goedkope disco in Ibiza lag. TTZZZ DOEFDOEFDOEFDOEF KGGGGG
vrijdag 7 februari 2020 om 23:48
vrijdag 7 februari 2020 om 23:59
Ik heb dan maar twee MRI’s gehad maar ben het helemaal met je eens. Ogen niet open doen. Toen ik dat even deed werd het wel erg duidelijk hoe klein de ruimte is. Dus ik heb ze verder dicht gehouden en toen was er niks aan de hand.Marnamai schreef: ↑07-02-2020 23:48Na een stuk of 20 MRI's van mijn hoofd waarbij ze dat onding elke keer vast-zetten weet ik dat ik vooral mijn ogen NIET moet open doen.
Want dan krijg ik het dus ook.
Volgende keer dus ... no matter what ogen niet open doen en doodstil blijven liggen.
En afbellen als je verkouden bent.
zaterdag 8 februari 2020 om 00:00
Ik heb ongeveer hetzelfde gehad. Moest een scan van mijn hoofd, dus mijn hoofd lag gefixeerd. Dat laatste wist ik niet van tevoren. Totaal niet claustrofobisch, maar zodra ik vast lag en er in werd geschoven begon het ineens. Omdat ik stress had en het "ergens heen" moest ging ik met mijn tenen zachtjes wiebelen en dat leverde een nare berisping op van degene die de scan deed. Dat hielp niet, zeg maar. En ja ik had alle tips gelezen ( eigen muziek, ogen dicht houden...hielp niks, want mijn ogen gingen raar trillen) maar het mocht niet meer baten. Wel de hele scan afgemaakt, maar als ik ooit weer zou moeten wil ik iets rustgevends. Ik zou daar dus voor gaan, een oxazepam of een roesje. Je hebt het nu in je hoofd vastgezet als iets wat stress gaat opleveren en een beetje hulp om dat te dempen lijkt me handig.
zaterdag 8 februari 2020 om 00:09
Hier is het in al die jaren trouwens 1 keer misgelopen.
Toen er contrast-vloeistof mee gemoeid was.
Zorg dat de verpleging die vloeistof insteekt op een fatsoenlijke aansluiting en niet op een waardeloos kanaaltje.
Want zo'n stromende beek over je tijdens een onderzoek ... doet geen deugd.
Daarna een preek krijgen van de radioloog over 't feit dat je met je armen en tenen begint te zwaaien om hen wakker te schudden dat je nat wordt ... doet ook geen deugd.
Een halve dag later wéér geprikt moeten worden voor wéér een nieuw infuus voor wéér een nieuwe scan ... doet nog minder deugd.
("Gelukkig" lag ik toch al in 't ziekenhuis. Het stak dus niet op een halve dag.)
Toen er contrast-vloeistof mee gemoeid was.
Zorg dat de verpleging die vloeistof insteekt op een fatsoenlijke aansluiting en niet op een waardeloos kanaaltje.
Want zo'n stromende beek over je tijdens een onderzoek ... doet geen deugd.
Daarna een preek krijgen van de radioloog over 't feit dat je met je armen en tenen begint te zwaaien om hen wakker te schudden dat je nat wordt ... doet ook geen deugd.
Een halve dag later wéér geprikt moeten worden voor wéér een nieuw infuus voor wéér een nieuwe scan ... doet nog minder deugd.
("Gelukkig" lag ik toch al in 't ziekenhuis. Het stak dus niet op een halve dag.)
zaterdag 8 februari 2020 om 01:09
Dit wil ik de volgende keer vragen, het gaat om mijn buik, dus ook al is alleen mijn hoofd buiten, dan nog is mijn buik volledig in de tunnel, en mij zou het net meer iets lucht geven.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 8 februari 2020 om 01:10
Superuser2020 schreef: ↑07-02-2020 21:48Ik moest een MRI van m’n nek en ik vond het ook niks. En dan had ik nog de mazzel dat ik in de openMRI mocht. Deze is aan de zijkant open maar de bovenkant vond ik alsnog erg (te) dichtbij. Ik had erg de behoefte om te weten hoe lang ik nog zou moeten dus ze hebben tussendoor steeds tegen me gepraat. Nu komt er een korte serie van 1 minuut, nu een serie van 4 minuten etc. M’n afspraak was een half uur dus ik kon wel zo’n beetje berekenen hoe ver ik was.
Welk lichaamsdeel gaan ze scannen TO?
Mijn buik.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 8 februari 2020 om 01:12
[/table]Tamago schreef: ↑07-02-2020 21:53Tsja, ik dacht ook dat ik geen hoogtevrees had, totdat ik een enorme wenteltrap opliep zonder een leuning aan de linkerkant. Kon niet meer terug, want eenrichtingsverkeer, zat tegen de wand geplakt van angst!
Angst is soms ook nuttig hè.Het gaat volstrekt tegen je natuur in om zonder enige bewegingsvrijheid vast te zitten in een kleine ruimte waar je zonder hulp niet meer uit kunt.
En dit is precies waar ik last van heb, ik heb geen controle.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 8 februari 2020 om 01:20
Hetvrijewoord schreef: ↑07-02-2020 21:48Je bent dus wel in enige mate claustrofobisch, alleen is dit de eerste keer dat je er daadwerkelijk mee te maken krijgt. Het wil niet zeggen dat dit in andere situaties ook zou moeten hebben.
Maar goed: wat kun je eraan doen? Allerlei ontspanningsoefeningen, anders denken oefeningen etc.
Of je vraagt een pilletje bij je huisarts, da's geen schande.
Zou kunnen, want bij onder water scènes in films, zit ik ook altijd op de bank naar adem te happen.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 8 februari 2020 om 09:45
Het was de eerste keer, dus logisch toch dat het spanning meebrengt? Zelfs bikkels hebben zo hun valkuiltjes 
De volgende keer weet je wat je te wachten staat, en gaat het vast helemaal goed
Ikzelf kan me altijd eindeloos opwinden en enge dingen aanpraten van te voren. En ik weet ook liever van te voren wat me te wachten staat. Toen ik dat apparaat zag, bedacht ik me jneens; he, het lijkt net zo'n zonnebank. Zo ben ik er ook in gaan liggen. Geluid vond ik vergelijkbaar. Koptelefoon met muziek op, en ik sliep binnen 5 minuten
Was jammer dat ik er geen kleurtje aan over hield
De volgende keer weet je wat je te wachten staat, en gaat het vast helemaal goed
Ikzelf kan me altijd eindeloos opwinden en enge dingen aanpraten van te voren. En ik weet ook liever van te voren wat me te wachten staat. Toen ik dat apparaat zag, bedacht ik me jneens; he, het lijkt net zo'n zonnebank. Zo ben ik er ook in gaan liggen. Geluid vond ik vergelijkbaar. Koptelefoon met muziek op, en ik sliep binnen 5 minuten
Was jammer dat ik er geen kleurtje aan over hield
