Gezondheid
alle pijlers
Ptss na (ongeplande) buitenbaarmoederlijke zwangerschap
donderdag 20 februari 2020 om 12:53
Ik heb eigenlijk niet een specifieke vraag, maar ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die dit hebben meegemaakt.
Ruim 2 jaar geleden heb ik een kyleena spiraal laten plaatsen en daar was ik heel tevreden over. Afgelopen november kreeg ik heel veel pijn in mijn onderbuik en was al enige weken ongesteld (iets wat ik daarvoor niet had). Ik dacht dat de spiraal misschien niet goed zat, dus uiteindelijk naar de gynaecoloog voor een echo. Deze zag dat de spiraal goed zat, maar zag wel iets op mijn eileider. Hij dacht aan een cyste en wilde me al naar huis sturen met het bericht: “de cyste bloedt vanzelf weg, dus kom over 3 maanden maar terug voor controle”. Ik vond dat raar en vroeg: “verklaart die cyste ook mijn humeurigheid en moeheid?”. Dus toch maar een zwangerschapstest om alles uit te sluiten. En toen ging het allemaal heel snel en was ik ineens heel erg in de war, want de test werd positief!! Ja je bent dus toch zwanger, maar zoals je zelf hebt kunnen zien op de echo zit het niet op de juiste plek! De eerste vraag was: “Wat heb je vandaag gegeten en gedronken?”. “Niets, alleen 4 koppen koffie gehad”. Ik was zelf in een soort van totale paniek. Ik mocht niets meer eten of drinken en moest met spoed bloed laten prikken, wachten op de uitslag (heeft ruim 3 uur geduurd! En ondertussen zat ik al met al 5 uur in de wachtkamer tussen alle zwangere dames). Uitslag was bekend en toch eerst weer een echo, daarna werd mij verteld: “ je mag je melden bij deze afdeling en zodra er plek is, word je geopereerd, nogmaals: niets eten of drinken!”. Daar ging ik dan alleen (mijn man moest zijn zoontje ophalen) en in totale paniek op zoek naar de afdeling. Daar werd ik opgenomen en weer 2 uur later ben ik geopereerd. Ze hebben de rechter eileider weggehaald. De volgende dag mocht ik naar huis en kon ik voorzichtig herstellen. Wat een helse pijnen heb ik gehad, maar na een week of 4 voelde ik me erg goed! Uiteindelijk voor controle terug naar de gynaecoloog, alles zag er goed uit, dus ook meteen de mirena spiraal laten plaatsen. Wat deed dat zeer!! Ik viel zelfs bijna flauw! Vanaf dat moment ging het mis. Ik kreeg enorm veel pijn, dezelfde pijn, maar dan aan de linkerkant. Ook ben ik non stop ongesteld. Dus totale paniek. Zwangerschapstest gedaan (tot 3X toe) deze was negatief, maar waarom heb ik dan zo’n pijn? Zit het spiraal niet goed? Is er iets ontstoken? Overkomt mij nu weer hetzelfde?? Toch weer voor controle naar de gynaecoloog, lichamelijk is alles in orde. Er is geen aanleiding voor de pijnen die ik heb. Nu blijkt dus dat ik ptss heb. Mijn brein (angst en paniek) veroorzaakt die pijn (die ik ook echt voel en heb) aan de linkerkant, want mijn brein weet wel dat de rechterkant weg is. Nu moet ik wachten op een Emdr-therapie. Ik had zelf gedacht dat de pijn na deze diagnose misschien minder werd, maar niets is minder waar!
De meeste vrouwen die een bbz/eug hebben gehad, probeerden juist zwanger te raken. Ik had en heb geen kinderwens. Ik kan mijn gevoel of emotie maar moeilijk duidelijk maken aan anderen. En ben dus eigenlijk op zoek naar vrouwen met misschien wel dezelfde of soortgelijke ervaringen. Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Ruim 2 jaar geleden heb ik een kyleena spiraal laten plaatsen en daar was ik heel tevreden over. Afgelopen november kreeg ik heel veel pijn in mijn onderbuik en was al enige weken ongesteld (iets wat ik daarvoor niet had). Ik dacht dat de spiraal misschien niet goed zat, dus uiteindelijk naar de gynaecoloog voor een echo. Deze zag dat de spiraal goed zat, maar zag wel iets op mijn eileider. Hij dacht aan een cyste en wilde me al naar huis sturen met het bericht: “de cyste bloedt vanzelf weg, dus kom over 3 maanden maar terug voor controle”. Ik vond dat raar en vroeg: “verklaart die cyste ook mijn humeurigheid en moeheid?”. Dus toch maar een zwangerschapstest om alles uit te sluiten. En toen ging het allemaal heel snel en was ik ineens heel erg in de war, want de test werd positief!! Ja je bent dus toch zwanger, maar zoals je zelf hebt kunnen zien op de echo zit het niet op de juiste plek! De eerste vraag was: “Wat heb je vandaag gegeten en gedronken?”. “Niets, alleen 4 koppen koffie gehad”. Ik was zelf in een soort van totale paniek. Ik mocht niets meer eten of drinken en moest met spoed bloed laten prikken, wachten op de uitslag (heeft ruim 3 uur geduurd! En ondertussen zat ik al met al 5 uur in de wachtkamer tussen alle zwangere dames). Uitslag was bekend en toch eerst weer een echo, daarna werd mij verteld: “ je mag je melden bij deze afdeling en zodra er plek is, word je geopereerd, nogmaals: niets eten of drinken!”. Daar ging ik dan alleen (mijn man moest zijn zoontje ophalen) en in totale paniek op zoek naar de afdeling. Daar werd ik opgenomen en weer 2 uur later ben ik geopereerd. Ze hebben de rechter eileider weggehaald. De volgende dag mocht ik naar huis en kon ik voorzichtig herstellen. Wat een helse pijnen heb ik gehad, maar na een week of 4 voelde ik me erg goed! Uiteindelijk voor controle terug naar de gynaecoloog, alles zag er goed uit, dus ook meteen de mirena spiraal laten plaatsen. Wat deed dat zeer!! Ik viel zelfs bijna flauw! Vanaf dat moment ging het mis. Ik kreeg enorm veel pijn, dezelfde pijn, maar dan aan de linkerkant. Ook ben ik non stop ongesteld. Dus totale paniek. Zwangerschapstest gedaan (tot 3X toe) deze was negatief, maar waarom heb ik dan zo’n pijn? Zit het spiraal niet goed? Is er iets ontstoken? Overkomt mij nu weer hetzelfde?? Toch weer voor controle naar de gynaecoloog, lichamelijk is alles in orde. Er is geen aanleiding voor de pijnen die ik heb. Nu blijkt dus dat ik ptss heb. Mijn brein (angst en paniek) veroorzaakt die pijn (die ik ook echt voel en heb) aan de linkerkant, want mijn brein weet wel dat de rechterkant weg is. Nu moet ik wachten op een Emdr-therapie. Ik had zelf gedacht dat de pijn na deze diagnose misschien minder werd, maar niets is minder waar!
De meeste vrouwen die een bbz/eug hebben gehad, probeerden juist zwanger te raken. Ik had en heb geen kinderwens. Ik kan mijn gevoel of emotie maar moeilijk duidelijk maken aan anderen. En ben dus eigenlijk op zoek naar vrouwen met misschien wel dezelfde of soortgelijke ervaringen. Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
donderdag 20 februari 2020 om 17:07
Iets vergelijkbaars.
Implanon laten plaatsen en vervolgens was ik steeds 3w ongesteld en 1 week niet. Toen dat ophield voor de zekerheid een test gedaan en die was negatief.
Nou prima, dan zal het ding wel eindelijk zijn werk doen.
Na een paar maanden kreeg ik onwijs buikpijn en belde de huisarts maar de assistente vond er niets van. Ik dacht aan mijn blindedarm. Later op de dag nogmaals gebeld want ik kon niets meer van de pijn. De huisarts was niet beschikbaar maar ze zou een ambu sturen. Toen moest ik naar de wc en daar ben ik bevallen van een klein kindje. Op dat moment stopte ook de ambu. Naar schatting moest ik zo’n 17 weken zwanger zijn geweest.
Daarna heb ik alles verdrongen, het was gewoon niet gebeurd. Totdat het ineens weer boven kwam (iets meer dan een jaar later). En dan moet het nog verwerkt worden.
Implanon laten plaatsen en vervolgens was ik steeds 3w ongesteld en 1 week niet. Toen dat ophield voor de zekerheid een test gedaan en die was negatief.
Nou prima, dan zal het ding wel eindelijk zijn werk doen.
Na een paar maanden kreeg ik onwijs buikpijn en belde de huisarts maar de assistente vond er niets van. Ik dacht aan mijn blindedarm. Later op de dag nogmaals gebeld want ik kon niets meer van de pijn. De huisarts was niet beschikbaar maar ze zou een ambu sturen. Toen moest ik naar de wc en daar ben ik bevallen van een klein kindje. Op dat moment stopte ook de ambu. Naar schatting moest ik zo’n 17 weken zwanger zijn geweest.
Daarna heb ik alles verdrongen, het was gewoon niet gebeurd. Totdat het ineens weer boven kwam (iets meer dan een jaar later). En dan moet het nog verwerkt worden.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 20 februari 2020 om 22:59
Ja en nee. Ik ben ook ongewenst en ongepland zwanger geweest van een BBZ/ EUG met een (mirena) spiraal.
Ik had vanaf de middag vrij plotseling (veel) pijn en na een avond en nacht pijn die op weeën leek een zwangerschapstest gedaan. Toen die positief was (en ik al eerder had gevoeld dat het spiraal nog aanwezig was, ik dacht dat mijn lichaam die misschien af aan het stoten was) werd ik bijzonder snel door de huisartsenpost terug gebeld dat gynaecologie me zsm wilde zien. Ik zat 's ochtends op de poli en ben uiteindelijk 's avonds geopereerd.
De paniek die jij over het hele proces omschrijft herken ik niet. Het was kut, het deed pijn, maar emotioneel voelt het voor mij hetzelfde als ik een blindedarmontsteking had gehad oid.
Ik had vanaf de middag vrij plotseling (veel) pijn en na een avond en nacht pijn die op weeën leek een zwangerschapstest gedaan. Toen die positief was (en ik al eerder had gevoeld dat het spiraal nog aanwezig was, ik dacht dat mijn lichaam die misschien af aan het stoten was) werd ik bijzonder snel door de huisartsenpost terug gebeld dat gynaecologie me zsm wilde zien. Ik zat 's ochtends op de poli en ben uiteindelijk 's avonds geopereerd.
De paniek die jij over het hele proces omschrijft herken ik niet. Het was kut, het deed pijn, maar emotioneel voelt het voor mij hetzelfde als ik een blindedarmontsteking had gehad oid.
vrijdag 21 februari 2020 om 20:32
Weet je zeker dat er niets lichamelijks is? Je brein weet namelijk niet dat je rechter eierstok weg is... ( Hence het fenomeen fantoompijn...) Dus het lijkt me best de moeite om echt verder te onderzoeken ipv het op psychisch te gooien en ptss. Wie heeft je die diagnose gegeven? Psycholoog/psychiater? Je kunt best ptss hebben vanwege het gebeuren en daar angst en paniek van hebben maar de pijn zou ik echt aan twijfelen
niks moet en alles mag
