Gezondheid
alle pijlers
Schuldgevoel dagindeling overspannen?
dinsdag 24 januari 2023 om 12:12
Dag Viva!
Ik zit overspannen thuis. Gesprek met de bedrijfsarts moet nog volgen want die zat vol, maar ben op aanraden van werk wel al naar de huisarts gegaan om uit te zoeken wat er nou speelt. Het verbaast me niks, want ik weet eigenlijk al jaren dat ik te hard ga en te veel doe, te veel wil. Enorm hoge eisen aan mijn werk- en studieresultaten stel. Voel me enorm opgebrand, maar tegelijkertijd ook opgelucht dat ik nu even op de rem mag trappen, even rust heb en ik samen met de bedrijfsarts ga kijken wanneer en hoe ik weer begin. Werk is gelukkig erg begripvol en warm en zeggen ook dat ik echt even rust moet nemen. Tot het gesprek met de bedrijfsarts sta ik op ziek.
Maar nu weet ik dus niet zo goed hoe ik mijn dag in moet vullen zonder me schuldig te voelen tegenover werk. Ik probeer bijvoorbeeld wel te wandelen of te sporten, lees wat, rommel thuis wat aan. Probeer dagritme te houden. Maar als ik dan gevraagd wordt om ergens te gaan eten bij een vriendin, of een wijntje te doen, dan voel ik me eigenlijk alsof ik dat niet ‘mag’. Ik zit toch immers ziek thuis? Dan kan ik toch niet gezellig samen eten met iemand? Vaak heb ik er de energie ook niet voor hoor, maar vrijdag wil een vriendin bijvoorbeeld langskomen ‘s avonds en dat voelt dan alsof ik lekker thuis zit te socializen en de boel voor de gek houd.
Ik weet natuurlijk dat het niet zo werkt en dat ik me niet als een kluizenaar op moet sluiten. Sociaal contact is gezond en ook nodig om te ontspannen en te herstellen. Maar toch voelt het niet goed.
Zijn er mensen met ervaring hiermee? Hoe voelden jullie je toen je eenmaal thuis zat? Ging je nog wel eens dingen doen? Wat is daarin ‘normaal’ en hoe deal je met die schuldgevoelens?
Stom, ik werk zelf in de zorg en weet het in theorie allemaal wel, maar als het dan jezelf betreft voelt het ineens heel anders.
Het kan zijn dat een reactie even op zich laat wachten, wil rustig de tijd nemen om te forummen en te reageren als ik er de energie voor voel. Maar alle antwoorden worden gelezen en enorm gewaardeerd
Ik zit overspannen thuis. Gesprek met de bedrijfsarts moet nog volgen want die zat vol, maar ben op aanraden van werk wel al naar de huisarts gegaan om uit te zoeken wat er nou speelt. Het verbaast me niks, want ik weet eigenlijk al jaren dat ik te hard ga en te veel doe, te veel wil. Enorm hoge eisen aan mijn werk- en studieresultaten stel. Voel me enorm opgebrand, maar tegelijkertijd ook opgelucht dat ik nu even op de rem mag trappen, even rust heb en ik samen met de bedrijfsarts ga kijken wanneer en hoe ik weer begin. Werk is gelukkig erg begripvol en warm en zeggen ook dat ik echt even rust moet nemen. Tot het gesprek met de bedrijfsarts sta ik op ziek.
Maar nu weet ik dus niet zo goed hoe ik mijn dag in moet vullen zonder me schuldig te voelen tegenover werk. Ik probeer bijvoorbeeld wel te wandelen of te sporten, lees wat, rommel thuis wat aan. Probeer dagritme te houden. Maar als ik dan gevraagd wordt om ergens te gaan eten bij een vriendin, of een wijntje te doen, dan voel ik me eigenlijk alsof ik dat niet ‘mag’. Ik zit toch immers ziek thuis? Dan kan ik toch niet gezellig samen eten met iemand? Vaak heb ik er de energie ook niet voor hoor, maar vrijdag wil een vriendin bijvoorbeeld langskomen ‘s avonds en dat voelt dan alsof ik lekker thuis zit te socializen en de boel voor de gek houd.
Ik weet natuurlijk dat het niet zo werkt en dat ik me niet als een kluizenaar op moet sluiten. Sociaal contact is gezond en ook nodig om te ontspannen en te herstellen. Maar toch voelt het niet goed.
Zijn er mensen met ervaring hiermee? Hoe voelden jullie je toen je eenmaal thuis zat? Ging je nog wel eens dingen doen? Wat is daarin ‘normaal’ en hoe deal je met die schuldgevoelens?
Stom, ik werk zelf in de zorg en weet het in theorie allemaal wel, maar als het dan jezelf betreft voelt het ineens heel anders.
Het kan zijn dat een reactie even op zich laat wachten, wil rustig de tijd nemen om te forummen en te reageren als ik er de energie voor voel. Maar alle antwoorden worden gelezen en enorm gewaardeerd
dinsdag 24 januari 2023 om 12:15
Ik denk dat je die dingen nou juist wel moet gaan doen MITS je er energie voor hebt en er ook echt zelf zin in hebt, want dat zijn de dingen waar je energie uithaalt en die je op de been houden. Het idee dat je je schuldig moet voelen als je het naar je zin hebt, en dat je ook nu je thuiszit maar moet afzien, moet je heel snel van je afzetten, anders zit je je eigen herstel in de weg. Dat eeuwige schuldgevoel is in mijn ogen een van de belangrijkste oorzaken van het feit dat je überhaupt jezelf hebt overvraagd. Dat moet je dus loslaten. Overspannen thuiszitten betekent niet dat je dan voor straf thuis op een stoel moet zitten en dat je enige uitje de wc is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:21
Mijn man voelde zich ook schuldig naar zijn werk.
Zat om een andere reden thuis, maar hoofdzaak van thuis zitten was te weinig energie hebben. Wilde niets 'leuks' (ff een kop koffie bij de buren drinken viel daar voor hem al onder) meer doen omdat hij ook niet gezond genoeg was om te werken.
Pas toen de arboarts hem opdracht heeft gegeven om juist wel dat soort dingen te gaan doen, kreeg hij in zijn hoofd wat ruimte.
Arboarts stelde dat je juist dat soort dingen nodig hebt om op te laden, ook al kost het je energie.
'Leuke' dingen doen zijn nodig voor je herstel en zorgen er voor dat je iig niet verder afzakt/weg glijdt.
Sterkte!
Zat om een andere reden thuis, maar hoofdzaak van thuis zitten was te weinig energie hebben. Wilde niets 'leuks' (ff een kop koffie bij de buren drinken viel daar voor hem al onder) meer doen omdat hij ook niet gezond genoeg was om te werken.
Pas toen de arboarts hem opdracht heeft gegeven om juist wel dat soort dingen te gaan doen, kreeg hij in zijn hoofd wat ruimte.
Arboarts stelde dat je juist dat soort dingen nodig hebt om op te laden, ook al kost het je energie.
'Leuke' dingen doen zijn nodig voor je herstel en zorgen er voor dat je iig niet verder afzakt/weg glijdt.
Sterkte!
dinsdag 24 januari 2023 om 12:25
Ik kreeg juist van huisarts en werkgever te horen dat ik wel de dingen moest doen waar ik blij van werd/energie van kreeg. Het weekend na mijn ziekmelding gingen we weekend weg en dat moest ik vooral door laten gaan.
Wel belangrijk om naar je lijf te luisteren. Dus ookal zeg je nu ja, maar voel je vrijdag nee. Geef het aan. Bescherm je grenzen.
Wel belangrijk om naar je lijf te luisteren. Dus ookal zeg je nu ja, maar voel je vrijdag nee. Geef het aan. Bescherm je grenzen.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:26
Ik herken dit. Zat midden vorig jaar thuis, en ik voelde me in het begin heel naar als ik zelfs maar energie had om een rondje door de stad te wandelen zonder dat ik iets nodig had,
Dit schuldgevoel heeft voor een deel gezorgd dat je nu overspannen bent, en het laat zien dat je nog niet aan het herstellen bent. Ik hoop dat je erachter kunt komen waar het vandaan komt! Dan kun je het oplossen.
En werkelijk niemand gaat denken dat je de boel voor de gek houdt, dat weet je wel hè?
Overigens nog een praktisch dingetje: ik ging ook naar de huisarts, maar als je hulp zoekt bij psychische klachten door overspannenheid dan wordt dat niet altijd vergoed door je zorgverzekering. Dat gebeurt pas als er ernstiger klachten zijn na of door de burn-out, zoals een depressie. Ik kreeg een traject via de bedrijfsarts bij de bedrijfspsycholoog. En terecht, want het ligt ook aan je werkgever dat je nu in deze situatie zit.
Dit schuldgevoel heeft voor een deel gezorgd dat je nu overspannen bent, en het laat zien dat je nog niet aan het herstellen bent. Ik hoop dat je erachter kunt komen waar het vandaan komt! Dan kun je het oplossen.
En werkelijk niemand gaat denken dat je de boel voor de gek houdt, dat weet je wel hè?
Overigens nog een praktisch dingetje: ik ging ook naar de huisarts, maar als je hulp zoekt bij psychische klachten door overspannenheid dan wordt dat niet altijd vergoed door je zorgverzekering. Dat gebeurt pas als er ernstiger klachten zijn na of door de burn-out, zoals een depressie. Ik kreeg een traject via de bedrijfsarts bij de bedrijfspsycholoog. En terecht, want het ligt ook aan je werkgever dat je nu in deze situatie zit.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:27
Als dat dingen zijn waardoor je oplaadt, moet je het doen.
Als dat dingen zijn waardoor je energie kwijt raakt, moet je het niet doen.
Een avond gezellig met iemand afspreken, valt onder werken aan je herstel. Want het laadt je batterij op. En dat is precies waar je aan moet gaan werken, zorgen dat je batterij vol komt en daarna leren hoe je die niet meer zo snel leeg laat lopen door jezelf meer aan de lader te leggen en energieslurpers weg te gooien..
Als dat dingen zijn waardoor je energie kwijt raakt, moet je het niet doen.
Een avond gezellig met iemand afspreken, valt onder werken aan je herstel. Want het laadt je batterij op. En dat is precies waar je aan moet gaan werken, zorgen dat je batterij vol komt en daarna leren hoe je die niet meer zo snel leeg laat lopen door jezelf meer aan de lader te leggen en energieslurpers weg te gooien..
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 24 januari 2023 om 12:29
Heel herkenbaar. Ik had een concert gepland samen met mijn broer op een doordeweekse avond. En dag dat ik normaal gesproken werkte, was een cadeau voor zijn verjaardag. Half jaar gepland en toen het zover was zat ik net een paar weken ziek (depressie, burn-out) thuis. Ik zag er tegen op, durfde niet te gaan, bang dat ik collega's tegen zou komen, voelde mij erg schuldig. Uiteindelijk heeft mijn vriend dit uit mijn hoofd gepraat en heb ik een hele leuke avond gehad met mijn broer. Achteraf was is zeker wel een paar dagen flink moe van het concert.
Wat mij heeft geholpen is PMT-therapie, daarin heb ik letterlijk geleerd om niet in mijn eentje alle ballen hoog te moeten houden en leren voor mijzelf te kiezen en grensen aan te geven.
Toch heb ik het altijd wel moeilijk gevonden om leuke dingen te doen in mijn ziekte periode. Nu een aantal jaar later kan ik beter voor mijzelf kiezen, geef het tijd.
Wat mij heeft geholpen is PMT-therapie, daarin heb ik letterlijk geleerd om niet in mijn eentje alle ballen hoog te moeten houden en leren voor mijzelf te kiezen en grensen aan te geven.
Toch heb ik het altijd wel moeilijk gevonden om leuke dingen te doen in mijn ziekte periode. Nu een aantal jaar later kan ik beter voor mijzelf kiezen, geef het tijd.
dinsdag 24 januari 2023 om 12:31
Toen ik met klachten van overspannenheid naar de huisarts ging, zei hij tegen mij: begin eerst maar eens met het alleen nog doen van dingen die je leuk vindt en waar je zin in hebt, en niet omdat ze moeten. Dat was voor mij toen direct een enorme grote stap richting herstel, alsof er een grote last van me afviel.
Beterschap!
Beterschap!
"Who would've thought it?"
dinsdag 24 januari 2023 om 12:33
Hier een vergelijkbare situatie en zowel huisarts, bedrijfsarts en de ergotherapeut hebben gezegd dat ik juist wel dingen moet blijven doen. De huisarts zei " ziek betekend niet altijd dat je in bed hoeft te liggen"
Ik werk nu 50% en probeer mijn prive leven weer op de rit te krijgen en dan gaan we de overige werkuren er weer bij inpassen en niet zoals het was: alle energie ging op aan werkuren en voor prive was er geen energie meer over.
Dus misschien een tip om het zo te zien, eerst prive weer op de rit en dan de werkuren er weer bij invoegen.
Ik werk nu 50% en probeer mijn prive leven weer op de rit te krijgen en dan gaan we de overige werkuren er weer bij inpassen en niet zoals het was: alle energie ging op aan werkuren en voor prive was er geen energie meer over.
Dus misschien een tip om het zo te zien, eerst prive weer op de rit en dan de werkuren er weer bij invoegen.
dinsdag 24 januari 2023 om 22:13
Wat een fijne reacties, dank jullie wel! Heel fijn om te horen dat dit onderdeel is van het herstelproces en dat ik me niet schuldig hoef te voelen. Ik merk dat ik idd echt per dag even moet zien wat lukt. Vond het vandaag erg lastig dat ik iets moest afzeggen maar merk gewoon dat ik er enorm tegenop zie en het me energie kost, vooral omdat het niet iets binnen m’n familie- of vriendenkring betrof. Maar juist dat altijd maar doorgaan, werkbelasting van 60 uur plus nog enkele verplichtingen en vrijwilligheden, heeft me genekt. Moet daarin echt ff mn grenzen leren aangeven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
