Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
maandag 11 november 2019 om 17:14
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
anoniem_364102 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 09:21
Reden: Verzoekje
Reden: Verzoekje
31.07% gewijzigd
woensdag 13 november 2019 om 10:22
Ah, dat was maar eventjes... Nat word je er wel van. Ik was net weer binnen, gelukkig.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 13 november 2019 om 10:25
Daar herstel je niet vanlise1985 schreef: ↑13-11-2019 10:14Ik moet zeggen dat het lopen op zich best goed gaat. Verder laat ik inderdaad ook de boel maar zoals het is.
Dat de pijn eerst erger wordt is mij ook wel verteld ja. De uitstralingspijn zou echter wel weg moeten zijn na de operatie. Die is wel minder maar zeker niet weg.
Instappers heb ik dus niet, dat is wel lastig.
Ik merk dat de narcose toch ook wel de sporen heeft nagelaten en ik word gewoon moe van mezelf.
Ik opperde al tegen man dat ze me maar in coma moeten leggen tot ik hersteld ben
Van narcose heb ik altijd heel veel last.
Mijn vader hield ook wel even uitstralingspijn hoor. Blijft een zwakke plek waar de hernia zat maar uiteindelijk werd het wel weer beter.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 13 november 2019 om 10:28
Ik ben nog steeds misselijk en mijn darmen spelen op. Dat laatste zal nog door de morfine komen en hopelijk trekt dat weg.
Ze hadden mij verteld dat de meeste patiënten eigenlijk meteen geen uitstralingspijn meer hebben, maar dat zal wel wat genuanceerder liggen dan, hoop ik.
Verder heb ik ook mentaal even een dip en hoopt man op een datum en tijdstip waarop ik mezelf weer kan redden en hij er geen rekening meer mee hoeft te houden. Dat botste dus even vanochtend.
woensdag 13 november 2019 om 10:48
Vanmorgen eerst bloed geprikt, daarna de verwijzing opgehaald voor de echo. Is toch van de hele buik.
Dus ik bel naar het ene ziekenhuis. Nou, dat wordt dan 28 november. Whut! Zo lang nog, en ik loop al twee weken met koorts. Maar de afdeling radiologie gaat er een week uit daar. Toen het andere ziekenhuis maar gebeld en na een kwartier had ze een plekje gemaakt morgenochtend om 8:15.
Moet nuchter komen dan. Dus dat was mooi snel.
Dus ik bel naar het ene ziekenhuis. Nou, dat wordt dan 28 november. Whut! Zo lang nog, en ik loop al twee weken met koorts. Maar de afdeling radiologie gaat er een week uit daar. Toen het andere ziekenhuis maar gebeld en na een kwartier had ze een plekje gemaakt morgenochtend om 8:15.
Moet nuchter komen dan. Dus dat was mooi snel.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 13 november 2019 om 10:50
Dat je darmen niet meewerken helpt natuurlijk ook niet mee die narcose-afvalstoffen af te voeren. Jullie willen beide te snel denk iklise1985 schreef: ↑13-11-2019 10:28Ik ben nog steeds misselijk en mijn darmen spelen op. Dat laatste zal nog door de morfine komen en hopelijk trekt dat weg.
Ze hadden mij verteld dat de meeste patiënten eigenlijk meteen geen uitstralingspijn meer hebben, maar dat zal wel wat genuanceerder liggen dan, hoop ik.
Verder heb ik ook mentaal even een dip en hoopt man op een datum en tijdstip waarop ik mezelf weer kan redden en hij er geen rekening meer mee hoeft te houden. Dat botste dus even vanochtend.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 13 november 2019 om 10:56
Man wil vooral dingen in kunnen plannen, ik wil wel te snel ja.
Dat van de narcose-afvalstoffen is wel een goeie ja. Klinkt wel logisch dat obstipatie de afvoer daarvan tegen gaat.
Ik moest wel na de operatie meteen heel veel drinken en kreeg nog flink wat vocht via het infuus om de narcose zo snel mogelijk uit mijn systeem te hebben.
Ik herinner me nu ook nog steeds weer dingetjes van rond de operatie. Ze waren wel heel aardig in het ziekenhuis.
woensdag 13 november 2019 om 11:05
Mooi gezegd, ik ben me er zelf ook van bewust. En de fysiotherapeut lijkt me ook goed aan te voelen.
Het valt me gewoon even zwaar, ik was hier niet goed op voorbereid. We hebben hierover voor de operatie totaal geen informatie gekregen en de neurochirurg deed er ook vrij nonchalant over. Ik kan er slecht tegen om zo afhankelijk en gebonden te zijn.
woensdag 13 november 2019 om 11:23
Lise, misschien kun je nu alsnog met je omgeving de nazorg bespreken en plannen en planning maken.
Kan iemand anders jou helpen met taken die jou man nu doet?
De huisarts voor een 2x bellen en aangeven dat je beperkter dan gedacht bent na operatie en of er een thuiszorg kan komen vind ik ook een goed idee.
Iemand anders kan even simpele crocs/instappers voor jou kopen.
Ook zou ik iemand vragen om tijdschriften te kopen, wat lekkere dingen. Je vecht er nu heel erg tegen, je kunt er ook het beste van maken.
Zoek een fijne serie. En wissel dit af met thee halen uit de keuken, bellen met een vriendin.
Ik snap dat het echt klote is, alleen is accepteren dat de situatie nu zo is en er ondanks de omstandigheden het beste er van maken voor iedereen gewoon fijner. Met name voor jezelf. Je herstelt dan vaak ook beter.
Maak een lijstje met leuke dingen die je nog kunt doen. Serie, tijdschrift, bellen oa.
Kan iemand anders jou helpen met taken die jou man nu doet?
De huisarts voor een 2x bellen en aangeven dat je beperkter dan gedacht bent na operatie en of er een thuiszorg kan komen vind ik ook een goed idee.
Iemand anders kan even simpele crocs/instappers voor jou kopen.
Ook zou ik iemand vragen om tijdschriften te kopen, wat lekkere dingen. Je vecht er nu heel erg tegen, je kunt er ook het beste van maken.
Zoek een fijne serie. En wissel dit af met thee halen uit de keuken, bellen met een vriendin.
Ik snap dat het echt klote is, alleen is accepteren dat de situatie nu zo is en er ondanks de omstandigheden het beste er van maken voor iedereen gewoon fijner. Met name voor jezelf. Je herstelt dan vaak ook beter.
Maak een lijstje met leuke dingen die je nog kunt doen. Serie, tijdschrift, bellen oa.
woensdag 13 november 2019 om 11:42
Ik moet vanmiddag nog een keer weg, hoop dat m'n batterij dan in elk geval voor de helft opgeladen is, zodat ik dan lekker in het zonnetje kan fietsen
(en ja.. zonder batterij kan ook.. ben nu al verwend
)
Later is nu
woensdag 13 november 2019 om 14:37
Thuiszorg gaat lastig worden, aangezien mijn man thuis kan werken en mijn ouders in theorie ook bij zouden kunnen springen.Gele_Suikerspin schreef: ↑13-11-2019 11:23Lise, misschien kun je nu alsnog met je omgeving de nazorg bespreken en plannen en planning maken.
Kan iemand anders jou helpen met taken die jou man nu doet?
De huisarts voor een 2x bellen en aangeven dat je beperkter dan gedacht bent na operatie en of er een thuiszorg kan komen vind ik ook een goed idee.
Iemand anders kan even simpele crocs/instappers voor jou kopen.
Ook zou ik iemand vragen om tijdschriften te kopen, wat lekkere dingen. Je vecht er nu heel erg tegen, je kunt er ook het beste van maken.
Zoek een fijne serie. En wissel dit af met thee halen uit de keuken, bellen met een vriendin.
Ik snap dat het echt klote is, alleen is accepteren dat de situatie nu zo is en er ondanks de omstandigheden het beste er van maken voor iedereen gewoon fijner. Met name voor jezelf. Je herstelt dan vaak ook beter.
Maak een lijstje met leuke dingen die je nog kunt doen. Serie, tijdschrift, bellen oa.
Lopen op klompen gaat goed, dus dat is voor de eerste weken prima
En je laatste alinea’s, daar heb je ook helemaal gelijk in. Accepteren. Maar dat vind ik best lastig.
Ik ben wel heel blij met wat afleiding, mensen die komen.
Vanochtend dus, op voorschrift van de fysio, naar de hoek van de straat gelopen en dat ging goed. Wel aan de arm van man, alleen lopen gaat nog moeizaam dus daar kan ik mijn krukken nog voor pakken.
En met tramadol en zonder morfine gaat vooralsnog ook goed, ik voel me nu al beter.
woensdag 13 november 2019 om 18:07
Lise fijn dat je je langzaam weer wat beter gaat voelen.
Ik heb vandaag op het werk even mijn grens aangegeven (lang leve revalidatietraject) Gevraagd hoe lang het nog gaat duren voor er een goed oplossing is, omdat ik voel dat ik dingen vergeet en dat is een teken aan de wand dat ik teveel op mijn bordje heb en mijn grens eraan komt. Interim vond het goed dat ik het uit mezelf aan gaf. En nu ineens kan ik vrijdag antwoord krijgen op mijn vraag.
Ik heb vandaag op het werk even mijn grens aangegeven (lang leve revalidatietraject) Gevraagd hoe lang het nog gaat duren voor er een goed oplossing is, omdat ik voel dat ik dingen vergeet en dat is een teken aan de wand dat ik teveel op mijn bordje heb en mijn grens eraan komt. Interim vond het goed dat ik het uit mezelf aan gaf. En nu ineens kan ik vrijdag antwoord krijgen op mijn vraag.
"After all this time?" "Always."
woensdag 13 november 2019 om 18:45
Vanmiddag halve crisis. Even met spver gesproken, morgenmiddag komt ze even langs om te praten.
Zegt ze nog, we zien elkaar veel te weinig, om de 2 a 3 weken.
Ja sorry hoor, maar ik ben altijd degene die appt voor een nieuwe afspraak en dan zit er altijd 2 weken tussen.
Maar dat was altijd al zo om de 2 weken, behalve bij de vorige spver, toen was het elke week totdat het ook ineens om de week werd.
Zegt ze nog, we zien elkaar veel te weinig, om de 2 a 3 weken.
Ja sorry hoor, maar ik ben altijd degene die appt voor een nieuwe afspraak en dan zit er altijd 2 weken tussen.
Maar dat was altijd al zo om de 2 weken, behalve bij de vorige spver, toen was het elke week totdat het ook ineens om de week werd.
woensdag 13 november 2019 om 19:00
Ze werkt maar 4 en halve dag, veel congressen, en veel andere dingen. Ze is ook teamleider van het team waar ik bij zit. Team Persoonlijkheids problematiek . Afgekort team PP.
anoniem_329315 wijzigde dit bericht op 13-11-2019 19:40
0.87% gewijzigd
woensdag 13 november 2019 om 19:57
Goed gedaan Severus!
Op mezelf is even de uitspraak doe niet tiger als je pussy bent van toepassing.
Ik dacht gister, mijn boven lijf functioneert weer. Ik stuur mijn PMT(psycho motorische therapeut ik noem hem voortaan PMT ok) een appje dat ik best kon boksen maar niet schoppen.
Dus hij wilt weer stapje verder gaan. Legt een combinatie uit waarbij ik hem met 10 procent in zijn zij mag stoten. Normaal altijd op de bokshandschoenen. En naja hij heeft het eerst 10 keer uitgelegd omdat ie dacht dat ie het niet snapte. Maar ik snapte het prima, bij de 3e keer doen begon ik alleen kij hard te janken want ik wilde hem niet slaan.
Naja we hebben een beetje gekeken waar dat vandaan kwam. En toen besloot ie zelf maar tegen mn vuist aan te lopen toen ik dacht, ik geef hem even geen ruimte, want dan spar je een beetje bewegend. En ik bleef gewoon staan handen hoog toen hij naar me toe kwam.
Op mezelf is even de uitspraak doe niet tiger als je pussy bent van toepassing.
Ik dacht gister, mijn boven lijf functioneert weer. Ik stuur mijn PMT(psycho motorische therapeut ik noem hem voortaan PMT ok) een appje dat ik best kon boksen maar niet schoppen.
Dus hij wilt weer stapje verder gaan. Legt een combinatie uit waarbij ik hem met 10 procent in zijn zij mag stoten. Normaal altijd op de bokshandschoenen. En naja hij heeft het eerst 10 keer uitgelegd omdat ie dacht dat ie het niet snapte. Maar ik snapte het prima, bij de 3e keer doen begon ik alleen kij hard te janken want ik wilde hem niet slaan.
Naja we hebben een beetje gekeken waar dat vandaan kwam. En toen besloot ie zelf maar tegen mn vuist aan te lopen toen ik dacht, ik geef hem even geen ruimte, want dan spar je een beetje bewegend. En ik bleef gewoon staan handen hoog toen hij naar me toe kwam.
woensdag 13 november 2019 om 20:08
Wat lastig. Hoe moet dat dan als jij extra hulp/ begeleiding nodig hebt? Dan kan dat gewoon niet ofzo? Dat is toch gek?
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
