Gezondheid
alle pijlers
Ziek = ziek. Ja? En? Dus?
dinsdag 28 oktober 2008 om 22:46
zondag 2 november 2008 om 22:13
Ik heb er overigens een hekel aan als mensen zich bij kort durend ziekteverzuim gaan lopen verantwoorden.
Dat je bij terugkeer hele verhalen moet horen over hoe ziek ze wel niet waren. Met hele verhalen over kots en diarree.... Dan denk ik dus wel een ziek=ziek en daar hoef je verder geen uitleg over te geven. Maar mensen voelen het alsof ze zich moeten verantwoorden.
En zelf voel ik dat ook wel zo.....Het voelt toch als falen en echte bikkels werken door met 39 graden koorts (maar ik dus niet).
Dat je bij terugkeer hele verhalen moet horen over hoe ziek ze wel niet waren. Met hele verhalen over kots en diarree.... Dan denk ik dus wel een ziek=ziek en daar hoef je verder geen uitleg over te geven. Maar mensen voelen het alsof ze zich moeten verantwoorden.
En zelf voel ik dat ook wel zo.....Het voelt toch als falen en echte bikkels werken door met 39 graden koorts (maar ik dus niet).
zondag 2 november 2008 om 22:18
quote:hiltje schreef op 02 november 2008 @ 22:13:
Ik heb er overigens een hekel aan als mensen zich bij kort durend ziekteverzuim gaan lopen verantwoorden.
Dat je bij terugkeer hele verhalen moet horen over hoe ziek ze wel niet waren. Met hele verhalen over kots en diarree.... Dan denk ik dus wel een ziek=ziek en daar hoef je verder geen uitleg over te geven. Maar mensen voelen het alsof ze zich moeten verantwoorden.
En zelf voel ik dat ook wel zo.....Het voelt toch als falen en echte bikkels werken door met 39 graden koorts (maar ik dus niet).De verhalen die ik als manager soms te horen krijg tarten werkelijk elke beschrijving. We hebben in onze prachtige taal niet voor niets een aantal containerbegrippen als buikgriep, verkoudheid en benauwdheid. Het zou mij een lief ding waard zijn als mijn dierbare medewerkers het voortaan daarbij zouden houden .
Ik heb er overigens een hekel aan als mensen zich bij kort durend ziekteverzuim gaan lopen verantwoorden.
Dat je bij terugkeer hele verhalen moet horen over hoe ziek ze wel niet waren. Met hele verhalen over kots en diarree.... Dan denk ik dus wel een ziek=ziek en daar hoef je verder geen uitleg over te geven. Maar mensen voelen het alsof ze zich moeten verantwoorden.
En zelf voel ik dat ook wel zo.....Het voelt toch als falen en echte bikkels werken door met 39 graden koorts (maar ik dus niet).De verhalen die ik als manager soms te horen krijg tarten werkelijk elke beschrijving. We hebben in onze prachtige taal niet voor niets een aantal containerbegrippen als buikgriep, verkoudheid en benauwdheid. Het zou mij een lief ding waard zijn als mijn dierbare medewerkers het voortaan daarbij zouden houden .
zondag 2 november 2008 om 22:30
Vivalfeelfree, wat nou als ik voor mijn cavia wil zorgen? En daarom twee weken thuis wil blijven?
Misschien is mijn cavia wel net zo belangrijk voor mij als jouw hond voor jou.
Ik snap best dat je piekert over je hond, maar het is inderdaad geen reden om je ziek te melden. Je schreef eerder dat je graag twee weken in de ziektewet wil, maar ik vind ook net als hier al werd geschreven dat je dan maar onbetaald verlof op moet nemen.
Dat de ziekte van jouw hond de oorzaak is van jouw kolachten is rot, maar desondanks vind ik het nog geen reden tot ziekmelding.
Misschien is mijn cavia wel net zo belangrijk voor mij als jouw hond voor jou.
Ik snap best dat je piekert over je hond, maar het is inderdaad geen reden om je ziek te melden. Je schreef eerder dat je graag twee weken in de ziektewet wil, maar ik vind ook net als hier al werd geschreven dat je dan maar onbetaald verlof op moet nemen.
Dat de ziekte van jouw hond de oorzaak is van jouw kolachten is rot, maar desondanks vind ik het nog geen reden tot ziekmelding.
zondag 2 november 2008 om 22:35
quote:Liondevil76 schreef op 02 november 2008 @ 20:45:
Zonder dit lullig te bedoelen vind ik het wel een aparte situatie dat jij als psycholoog door stressfactoren van buitenaf niet in staat bent om je werk te doen.??? Dit vind ik dus echt onzin. Een psycholoog is ook gewoon een mens die stress kan ervaren, die zelfs overspannen kan raken. Ik vind jouw opmerking echt heel bizar.
Zonder dit lullig te bedoelen vind ik het wel een aparte situatie dat jij als psycholoog door stressfactoren van buitenaf niet in staat bent om je werk te doen.??? Dit vind ik dus echt onzin. Een psycholoog is ook gewoon een mens die stress kan ervaren, die zelfs overspannen kan raken. Ik vind jouw opmerking echt heel bizar.
zondag 2 november 2008 om 22:48
Shining:
als jij omdat je cavia (of voor mijn part goudvis) ziek is heftige stressklachten krijgt (want vivafeelfree hoefde overdag niet voor pup te zorgen, maar kreeg stress van de situatie) dan heb jij net zo veel of weinig reden om je ziek te melden.
Het gaat om de klachten die je ervaart en niet wat de oorzaak daarvan is. Persoonlijk denk ik wel dat het op andere vlakken ook niet lekker loopt, als een huisdier zorgt voor zulke sterke klachten. Het kan heel goed een welbekende druppel zijn. Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft. En zou ze ook niet in staat zijn om met chronische ziekte toch te kunnen werken.
Maar niet slapen, veel stress en huilbuien betekent in mijn optiek dat je gas terug moet nemen. En als dat met drie daagjes ziekte kan, dan lijkt mij in dat sommige gevallen verstandig....
als jij omdat je cavia (of voor mijn part goudvis) ziek is heftige stressklachten krijgt (want vivafeelfree hoefde overdag niet voor pup te zorgen, maar kreeg stress van de situatie) dan heb jij net zo veel of weinig reden om je ziek te melden.
Het gaat om de klachten die je ervaart en niet wat de oorzaak daarvan is. Persoonlijk denk ik wel dat het op andere vlakken ook niet lekker loopt, als een huisdier zorgt voor zulke sterke klachten. Het kan heel goed een welbekende druppel zijn. Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft. En zou ze ook niet in staat zijn om met chronische ziekte toch te kunnen werken.
Maar niet slapen, veel stress en huilbuien betekent in mijn optiek dat je gas terug moet nemen. En als dat met drie daagjes ziekte kan, dan lijkt mij in dat sommige gevallen verstandig....
zondag 2 november 2008 om 22:55
quote:hiltje schreef op 02 november 2008 @ 22:48:
Shining:
als jij omdat je cavia (of voor mijn part goudvis) ziek is heftige stressklachten krijgt (want vivafeelfree hoefde overdag niet voor pup te zorgen, maar kreeg stress van de situatie) dan heb jij net zo veel of weinig reden om je ziek te melden.
Het gaat om de klachten die je ervaart en niet wat de oorzaak daarvan is. Persoonlijk denk ik wel dat het op andere vlakken ook niet lekker loopt, als een huisdier zorgt voor zulke sterke klachten. Het kan heel goed een welbekende druppel zijn. Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft. En zou ze ook niet in staat zijn om met chronische ziekte toch te kunnen werken.
Maar niet slapen, veel stress en huilbuien betekent in mijn optiek dat je gas terug moet nemen. En als dat met drie daagjes ziekte kan, dan lijkt mij in dat sommige gevallen verstandig....In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
Shining:
als jij omdat je cavia (of voor mijn part goudvis) ziek is heftige stressklachten krijgt (want vivafeelfree hoefde overdag niet voor pup te zorgen, maar kreeg stress van de situatie) dan heb jij net zo veel of weinig reden om je ziek te melden.
Het gaat om de klachten die je ervaart en niet wat de oorzaak daarvan is. Persoonlijk denk ik wel dat het op andere vlakken ook niet lekker loopt, als een huisdier zorgt voor zulke sterke klachten. Het kan heel goed een welbekende druppel zijn. Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft. En zou ze ook niet in staat zijn om met chronische ziekte toch te kunnen werken.
Maar niet slapen, veel stress en huilbuien betekent in mijn optiek dat je gas terug moet nemen. En als dat met drie daagjes ziekte kan, dan lijkt mij in dat sommige gevallen verstandig....In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
zondag 2 november 2008 om 22:55
quote:hiltje schreef op 02 november 2008 @ 22:48:
Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft.
Er zijn mensen die er echt helemaal kapót van zijn als hun huisdier ziek is /stervende is. Ik denk dat je dat niet moet onderschatten. Voor sommige mensen is een huisdier net zo belangrijk als een kind en kan een ziekte van hun hond voor ernstige klachten zorgen.
Het ging mij erom dat VFV het eerst bracht alsof ze twee weken vrij wilde om voor haar hond te zorgen.Dat vond ik niet kunnen. Nu ik lees dat ze er echt ziek van is vind ik het makkelijker te begrijpen.
Ik zou in ieder geval wel eerlijk zijn naar je werkgever toe VFV. Eerlijkheid duurt het langst. Als jij gewoon tegen je werkgever zegt dat je graag twee weken in de ziektewet wil om voor je hond te zorgen krijg je weinig begrip en zal hij of zij dat niet accepteren denk ik.
Als je zegt dat je lichamelijk en psychisch niet in orde bent, klinkt het al heel anders.
Want als je zo in elkaar zit dat gebeurtenissen in die categorie altijd voor heftige klachten zorgen, dan was vivafeelfree vast ook niet afgestudeerd en had ze niet de baan die ze nu heeft.
Er zijn mensen die er echt helemaal kapót van zijn als hun huisdier ziek is /stervende is. Ik denk dat je dat niet moet onderschatten. Voor sommige mensen is een huisdier net zo belangrijk als een kind en kan een ziekte van hun hond voor ernstige klachten zorgen.
Het ging mij erom dat VFV het eerst bracht alsof ze twee weken vrij wilde om voor haar hond te zorgen.Dat vond ik niet kunnen. Nu ik lees dat ze er echt ziek van is vind ik het makkelijker te begrijpen.
Ik zou in ieder geval wel eerlijk zijn naar je werkgever toe VFV. Eerlijkheid duurt het langst. Als jij gewoon tegen je werkgever zegt dat je graag twee weken in de ziektewet wil om voor je hond te zorgen krijg je weinig begrip en zal hij of zij dat niet accepteren denk ik.
Als je zegt dat je lichamelijk en psychisch niet in orde bent, klinkt het al heel anders.
zondag 2 november 2008 om 23:00
quote:shining schreef op 02 november 2008 @ 13:53:
[...]
Dan heb je niet slechts hoofdpijn, dan heb je migraine, dat is iets anders.Nee hoor, ik heb geen migraine. Nooit gediagnosticeerd en het trekt, als ik het al heb, in de loop van de middag langzaam weg - het duurt dus ook niet 'lang' genoeg voor 'echte' migraine. Maar werken? Neej, dat lukt dan niet. Nogmaals, afkloppen, het is gelukkig jaren geleden.
[...]
Dan heb je niet slechts hoofdpijn, dan heb je migraine, dat is iets anders.Nee hoor, ik heb geen migraine. Nooit gediagnosticeerd en het trekt, als ik het al heb, in de loop van de middag langzaam weg - het duurt dus ook niet 'lang' genoeg voor 'echte' migraine. Maar werken? Neej, dat lukt dan niet. Nogmaals, afkloppen, het is gelukkig jaren geleden.
zondag 2 november 2008 om 23:05
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 22:55:
[...]
In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
Ik vind dit niet te vergelijken. Als je in een rouwproces zit, kun je vaak niet werken. Het lijkt erop alsof VFV in een soort rouwproces zit. Ik vind de oorzaak dan niet relevant. Is een huisdier dan minder erg dan een opa die je niet of nauwelijks hebt gekend?
Ik denk dat je als werkgever moet kijken naar de oorzaak en bij VFV is haar hond de oorzaak. Ik vind dat, wanneer VFV eerlijk is tegen haar werkgever en zegt dat ze ziek is van stress, verdriet, ellende, dat ze in de ziektewet kan.
Maar níet om voor haar hond te zorgen zoals het hier eerst beschreven werd, dat vind ik twee heel verschillende dingen. Voor je hond zorgen doe je maar in je vrije tijd.
Wanneer je ziek bent van stress en je hebt je de afgelopen vier jaar niet ziek gemeld vind ik het een geldige reden om je ziek te melden.
[...]
In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
Ik vind dit niet te vergelijken. Als je in een rouwproces zit, kun je vaak niet werken. Het lijkt erop alsof VFV in een soort rouwproces zit. Ik vind de oorzaak dan niet relevant. Is een huisdier dan minder erg dan een opa die je niet of nauwelijks hebt gekend?
Ik denk dat je als werkgever moet kijken naar de oorzaak en bij VFV is haar hond de oorzaak. Ik vind dat, wanneer VFV eerlijk is tegen haar werkgever en zegt dat ze ziek is van stress, verdriet, ellende, dat ze in de ziektewet kan.
Maar níet om voor haar hond te zorgen zoals het hier eerst beschreven werd, dat vind ik twee heel verschillende dingen. Voor je hond zorgen doe je maar in je vrije tijd.
Wanneer je ziek bent van stress en je hebt je de afgelopen vier jaar niet ziek gemeld vind ik het een geldige reden om je ziek te melden.
zondag 2 november 2008 om 23:20
Shining, volgens mij schreef vivafeelfree dat ook ergens dat ze dat ook prima vind onbetaald verlof. Maar ik kan me vergissen hoor.
Verder vind ik het getuigen van 0 inleving dat je eigenlijk zegt: " 3 of meer keer per jaar ziek zijn die zijn niet echt ziek omdat IK nooit meer dan 3 keer per jaar ziek ben." Ieder mens is anders, en de 1 heeft meer geluk dan een ander (ook) wat betreft ziek zijn. Ik snap het wel enigszins als je zelf inderdaad nooit ziek bent, dat het dan moeilijk vind om dat voor te stellen, dat iemand echt meer dan drie keer per jaar echt ziek kan zijn. Maar als je zelf toch ooit in die situatie komt......Niemand is helaas zeker van de toekomst. Dat heb ik wel geleerd. (ook zo 1 nooit ziek, en toen plotseling de jackpot: moest me bij wijze van spreken opnieuw voorstellen aan mijn huisarts, omdat ik daar als klein kind voor het laatst was) Ik wens je absoluut niet dat je dit ook me hoeft te maken, om pas tot het inzicht te komen dat het echt kan! Ik hoop dat je dat niet nodig hebt.
Je 'mag' het van mij moeilijk begrijpen. Maar ga daar zeker niet de reden voor geven dat je zelf nooit ziek bent. Want dat is nou juist wat het moeilijk maakt voor mensen die wel ziek zijn: het voelt soms als prestatie om niet ziek te zijn, en als falen als je het wel bent. Maar dat is het gewoon niet, het is geen prestatie. Je hebt heel veel geluk! Geniet daar met volle teugen van zou ik zeggen.
Je ' mag' het van mij moeilijk (of niet) begrijpen als je zeker weet van een bepaald persoon dat deze persoon niet ziek was. Voor al die andere personen van wie je dat niet zeker weet moet je proberen niet te oordelen, totdat je zeker weet wat er aan de hand is.
HPL, (antw. op je vraag) zoiets bedoelde ik dus Maar dat dacht ik dus (de eyeopeners) ook al dat dat je doel was. Ik vind het super om te lezen dat je alles serieus neemt en er ook iets mee wil doen!
Als je het mij vraagt, of ik zou hebben gewild dat mijn leidinggevende er dieper op in ging. Ik zou dat moeilijk vinden, gewoon omdat ik dat liever met vrienden bespreek en liever niet met mijn leidinggevende. Wat voorgaande posters al schreven dat herken ik, er komt een soort 'schaamte' een soort falen bij kijken. Wat ik theoretisch echt onzin vind...maar in de praktijk En misschien komt dat ook wel door mijn eigen vooroordelen. (waar ik nu dus heel bewust van ben) die ik had van mensen die (constant) ziek waren. "shit, nu ben ik er ineenkeer ook 'zo eentje'" Je wil het ook zo ECHT NIET. zo 'officieel ziek zijn'. En je wilt niet zielig gevonden worden. Ik krijg het persoonlijk voor mekaar om mijn klachten tegenover iedereen te bagatelliseren, zelf tegenover artsen laat staan mijn leidinggevende. (toen mijn arts me de laatste keer open heeft gesneden zei hij: 'wat moet jij een pijn hebben gehad' En eigenlijk toen pas 'kon' ik dat toegeven) En dat is het kromme er een beetje aan. Want wil je begrip hebben dan moet je eigenlijk eerlijk je 'hele verhaal' vertellen, en vertellen wat je ziekte lichamelijk en geestelijk met je doet. Maar aan de andere kant...ik wil ook niet die ernorme meelevende houding van iemand zien. Ja eigenlijk is het wat dat betreft niet snel goed ben ik bang.
Maar ik denk over het algemeen dat je er wel over kan beginnen. (het gevoel wat ziek zijn met zich meebrengt en waarom iemand in de verdediging schiet) Ik nog te denken hoe precies
Verder vind ik het getuigen van 0 inleving dat je eigenlijk zegt: " 3 of meer keer per jaar ziek zijn die zijn niet echt ziek omdat IK nooit meer dan 3 keer per jaar ziek ben." Ieder mens is anders, en de 1 heeft meer geluk dan een ander (ook) wat betreft ziek zijn. Ik snap het wel enigszins als je zelf inderdaad nooit ziek bent, dat het dan moeilijk vind om dat voor te stellen, dat iemand echt meer dan drie keer per jaar echt ziek kan zijn. Maar als je zelf toch ooit in die situatie komt......Niemand is helaas zeker van de toekomst. Dat heb ik wel geleerd. (ook zo 1 nooit ziek, en toen plotseling de jackpot: moest me bij wijze van spreken opnieuw voorstellen aan mijn huisarts, omdat ik daar als klein kind voor het laatst was) Ik wens je absoluut niet dat je dit ook me hoeft te maken, om pas tot het inzicht te komen dat het echt kan! Ik hoop dat je dat niet nodig hebt.
Je 'mag' het van mij moeilijk begrijpen. Maar ga daar zeker niet de reden voor geven dat je zelf nooit ziek bent. Want dat is nou juist wat het moeilijk maakt voor mensen die wel ziek zijn: het voelt soms als prestatie om niet ziek te zijn, en als falen als je het wel bent. Maar dat is het gewoon niet, het is geen prestatie. Je hebt heel veel geluk! Geniet daar met volle teugen van zou ik zeggen.
Je ' mag' het van mij moeilijk (of niet) begrijpen als je zeker weet van een bepaald persoon dat deze persoon niet ziek was. Voor al die andere personen van wie je dat niet zeker weet moet je proberen niet te oordelen, totdat je zeker weet wat er aan de hand is.
HPL, (antw. op je vraag) zoiets bedoelde ik dus Maar dat dacht ik dus (de eyeopeners) ook al dat dat je doel was. Ik vind het super om te lezen dat je alles serieus neemt en er ook iets mee wil doen!
Als je het mij vraagt, of ik zou hebben gewild dat mijn leidinggevende er dieper op in ging. Ik zou dat moeilijk vinden, gewoon omdat ik dat liever met vrienden bespreek en liever niet met mijn leidinggevende. Wat voorgaande posters al schreven dat herken ik, er komt een soort 'schaamte' een soort falen bij kijken. Wat ik theoretisch echt onzin vind...maar in de praktijk En misschien komt dat ook wel door mijn eigen vooroordelen. (waar ik nu dus heel bewust van ben) die ik had van mensen die (constant) ziek waren. "shit, nu ben ik er ineenkeer ook 'zo eentje'" Je wil het ook zo ECHT NIET. zo 'officieel ziek zijn'. En je wilt niet zielig gevonden worden. Ik krijg het persoonlijk voor mekaar om mijn klachten tegenover iedereen te bagatelliseren, zelf tegenover artsen laat staan mijn leidinggevende. (toen mijn arts me de laatste keer open heeft gesneden zei hij: 'wat moet jij een pijn hebben gehad' En eigenlijk toen pas 'kon' ik dat toegeven) En dat is het kromme er een beetje aan. Want wil je begrip hebben dan moet je eigenlijk eerlijk je 'hele verhaal' vertellen, en vertellen wat je ziekte lichamelijk en geestelijk met je doet. Maar aan de andere kant...ik wil ook niet die ernorme meelevende houding van iemand zien. Ja eigenlijk is het wat dat betreft niet snel goed ben ik bang.
Maar ik denk over het algemeen dat je er wel over kan beginnen. (het gevoel wat ziek zijn met zich meebrengt en waarom iemand in de verdediging schiet) Ik nog te denken hoe precies
maandag 3 november 2008 om 00:36
Eens met Wuiles wat betreft VVF. Meid als jij bij mij zou werken en ik zou erachter komen dat jij je 3 dagen ziek meldt vanwege problemen met je hond en dat je uit principe (?) niet zelf even contact opneemt met je leidinggevende, dan had je op zijn minst een heel vervelend gesprek.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 3 november 2008 om 00:41
Loek, dank je voor het compliment.
Als ik een verzuimgesprek doe dan leef ik natuurlijk mee. Maar ik hou wel gepaste afstand. Ik ben je vriendin niet of je directe collega, dus op die stoel kan ik niet gaan zitten. Net zomin als ik op de stoel van een arts of psycholoog kan gaan zitten, maar wel eens wat tips kan geven in sommige gevallen.
Als ik een verzuimgesprek doe dan leef ik natuurlijk mee. Maar ik hou wel gepaste afstand. Ik ben je vriendin niet of je directe collega, dus op die stoel kan ik niet gaan zitten. Net zomin als ik op de stoel van een arts of psycholoog kan gaan zitten, maar wel eens wat tips kan geven in sommige gevallen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 3 november 2008 om 08:44
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 22:55:
[...]
In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
Ben ik het niet mee eens. de zaalvoetballer is een heel specifiek voorbeeld van een man die al tig keer blessures had opgelopen door het voetballen. Die moest inderdaad met voetballen kappen....
Je hebt als werknemer zeker een verantwoordelijkheid naar je werkgever toe om ziekte te voorkomen.
Maar bij stressklachten en overbelasting werkt het niet zo makkelijk. Dat kun je niet inschatten. Vaak red je het best met een tandje erbij maar soms breekt toch het elastiekje en dat kun je van te voren niet altijd voorzien.
En ik zou niemand aanraden om te snel tegen een werkgever te zeggen dat je je psychisch niet goed voelt. Dat geeft maar stigma's en de vraag is of je goed begrepen wordt.
[...]
In een arbeidsrelatie doet de oorzaak van de klachten er wel degelijk toe. We kennen allemaal het voorbeeld van de zaalvoetballer die herhaaldelijk blessures opliep, langdurig moest revalideren van die blessures en op gezag van de rechter uiteindelijk zelf kon opdraaien voor de kosten van het ziekteverzuim. In dit geval had TO met haar werkgever om de tafel moet gaan voordat zij fysieke klachten kreeg als gevolg van de zorg voor haar zieke hond. Daarmee had zij het ziekteverzuim kunnen voorkomen en dat is een verantwoordelijkheid die (ook in de beoordeling van bijvoorbeeld UWV) bij de werknemer ligt.
Ben ik het niet mee eens. de zaalvoetballer is een heel specifiek voorbeeld van een man die al tig keer blessures had opgelopen door het voetballen. Die moest inderdaad met voetballen kappen....
Je hebt als werknemer zeker een verantwoordelijkheid naar je werkgever toe om ziekte te voorkomen.
Maar bij stressklachten en overbelasting werkt het niet zo makkelijk. Dat kun je niet inschatten. Vaak red je het best met een tandje erbij maar soms breekt toch het elastiekje en dat kun je van te voren niet altijd voorzien.
En ik zou niemand aanraden om te snel tegen een werkgever te zeggen dat je je psychisch niet goed voelt. Dat geeft maar stigma's en de vraag is of je goed begrepen wordt.
maandag 3 november 2008 om 08:50
Even 'n algemeen vraagje:
Komt het bij veel bedrijven voor dat mensen officieel ziekgemeld worden voor 'n griepje of ander kortdurig ziekteverzuim?
Mijn werkgever doet die moeite niet eens. Het heeft toch geen zin, omdat pas na 2 weken verzuim de verzekering gaat vergoeden en iedereen binnen 'n week wel weer aan 't werk is. Alleen bij zaken waarvan bij 't begin al bekend is dat 't lang duurt (iets gebroken o.i.d.) dan wordt 't gelijk gemeld.
Komt het bij veel bedrijven voor dat mensen officieel ziekgemeld worden voor 'n griepje of ander kortdurig ziekteverzuim?
Mijn werkgever doet die moeite niet eens. Het heeft toch geen zin, omdat pas na 2 weken verzuim de verzekering gaat vergoeden en iedereen binnen 'n week wel weer aan 't werk is. Alleen bij zaken waarvan bij 't begin al bekend is dat 't lang duurt (iets gebroken o.i.d.) dan wordt 't gelijk gemeld.
maandag 3 november 2008 om 08:56
quote:HoiPippiLangkous schreef op 03 november 2008 @ 00:41:
Loek, dank je voor het compliment.
Als ik een verzuimgesprek doe dan leef ik natuurlijk mee. Maar ik hou wel gepaste afstand. Ik ben je vriendin niet of je directe collega, dus op die stoel kan ik niet gaan zitten. Net zomin als ik op de stoel van een arts of psycholoog kan gaan zitten, maar wel eens wat tips kan geven in sommige gevallen.
Pippi: ik denk dat het heel belangrijk is om aan het begin van een gesprek uit te leggen wat het doel van een verzuim gesprek is. En dat is niet om te beoordelen of iemand echt en gerechtvaardigd ziek is, want dat is aan de bedrijfsarts.
Bij langdurige ziekte gaat het om contact te houden zodat de drempel om terug te keren niet te groot is. Het gaat er ook om om in een vroeg stadium te bezien wat iemand straks nog wel kan zodat er tijdig voor aanpassingen of ander werk kan worden gezorgd. Als een werknemer dat van te voren weet, heeft hij waarschijnlijk duidelijker voor ogen dat hij niet in de verdediging hoeft te schieten.
En bij veelvuldig kort verzuim of het gebied van vaag verzuim gaat het erom om samen te bekijken hoe het verzuim teruggedrongen kan worden. En als een werknemer bij vaag verzuim te sterk in de verdediging schiet vind ik dat wel een aanwijzing. In ieder geval krijgt een werknemer dan het duidelijke signaal dat zijn verzuim opvalt en samen met wat andere afspraken (ziekmelden bij direct leidinggevende en elke dag contact) kan dat een hogere drempel voor ziekmelden opleveren.
Loek, dank je voor het compliment.
Als ik een verzuimgesprek doe dan leef ik natuurlijk mee. Maar ik hou wel gepaste afstand. Ik ben je vriendin niet of je directe collega, dus op die stoel kan ik niet gaan zitten. Net zomin als ik op de stoel van een arts of psycholoog kan gaan zitten, maar wel eens wat tips kan geven in sommige gevallen.
Pippi: ik denk dat het heel belangrijk is om aan het begin van een gesprek uit te leggen wat het doel van een verzuim gesprek is. En dat is niet om te beoordelen of iemand echt en gerechtvaardigd ziek is, want dat is aan de bedrijfsarts.
Bij langdurige ziekte gaat het om contact te houden zodat de drempel om terug te keren niet te groot is. Het gaat er ook om om in een vroeg stadium te bezien wat iemand straks nog wel kan zodat er tijdig voor aanpassingen of ander werk kan worden gezorgd. Als een werknemer dat van te voren weet, heeft hij waarschijnlijk duidelijker voor ogen dat hij niet in de verdediging hoeft te schieten.
En bij veelvuldig kort verzuim of het gebied van vaag verzuim gaat het erom om samen te bekijken hoe het verzuim teruggedrongen kan worden. En als een werknemer bij vaag verzuim te sterk in de verdediging schiet vind ik dat wel een aanwijzing. In ieder geval krijgt een werknemer dan het duidelijke signaal dat zijn verzuim opvalt en samen met wat andere afspraken (ziekmelden bij direct leidinggevende en elke dag contact) kan dat een hogere drempel voor ziekmelden opleveren.
maandag 3 november 2008 om 09:57
quote:VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 21:45:
Nog even dan; Didi, de reden dat ik ondertussen zooooo over de flos ben, is dat de situatie te lang duurt. Ik zou blij zijn als ze opknapt, maar heb ook vrede als ze overlijdt. Ondertussen is ze al 3 weken ziek (en vraagt al 3 weken behoorlijk intensieve zorg op de momenten dat ik thuis ben) en is nog steeds niet duidelijk welke kant het op zal gaan.
Is het een idee om haar een tijdje bij de dierenarts te laten voor een infuus of sondevoeding (ik weet niet of ze dat bij dieren überhaupt doen?) en dat jij haar weer mee naar huis krijgt wanneer ze duidelijke verbetering vertoont?
Ik begrijp ook wel dat je haar het liefste bij je wil hebben en wilt knuffelen, maar dit is misschien net wat ze nodig heeft om erboven op te komen.
Nog even dan; Didi, de reden dat ik ondertussen zooooo over de flos ben, is dat de situatie te lang duurt. Ik zou blij zijn als ze opknapt, maar heb ook vrede als ze overlijdt. Ondertussen is ze al 3 weken ziek (en vraagt al 3 weken behoorlijk intensieve zorg op de momenten dat ik thuis ben) en is nog steeds niet duidelijk welke kant het op zal gaan.
Is het een idee om haar een tijdje bij de dierenarts te laten voor een infuus of sondevoeding (ik weet niet of ze dat bij dieren überhaupt doen?) en dat jij haar weer mee naar huis krijgt wanneer ze duidelijke verbetering vertoont?
Ik begrijp ook wel dat je haar het liefste bij je wil hebben en wilt knuffelen, maar dit is misschien net wat ze nodig heeft om erboven op te komen.
maandag 3 november 2008 om 10:24
Elninjoo, bij ons wordt ziekte bij de eerste dag gemeld bij de arbo-arts (geen idee of dit ook meteen gemeld wordtbij UWV). Dit omdat er een aantal afspraken zijn:
- na drie dagen word jeopgeroepen
- bij de vierde ziekmelding binnen een jaar word je hoe dan ook opgeroepen, ook als je alweer beter bent
- Sommige collega's die veelvuldig ziek zijn en waar geen (duidelijke) medische oorzaak aan ten grondslag ligt, worden op de voet gevolgd en bij een ziekmelding wordt direct een huisbezoek afgelegd.
Maar goed, nogmaals: of er ook direct bij het UWV wordt gemeld:geen idee.
Even een vraag trouwens: bij een collega van mij was de zus overleden aan een ziekte. Omdat haar man een jaar daarvoor overleden was, kwamen er twee kinderen op straat. Collega heeft één van deze twee kinderen in huis genomen en is driekwart jaar ziek thuis geweest. Geen zorgverlof, maar ziek. Als ik bovenstaande lees, zou je verwachten dat het "zorgverlof" zou moeten zijn, want ze was tenslotte ziek omkind op te vangen en te wennen aan de nieuwe (zware) situatie. Daarbij had ze stressklachten vanwege overlijden zus.
Ik snap wel dat dit niet te vergelijken is met "zieke hond", maar wil alleen zeggen: dingenliggen toch niet zo zwart/wit? Als iemand zó uitgeput raakt van haar hond die ziek is, dan vraag ik me af of het alleen door de hond komt. En om dat te vergelijken met een zaalvoetballer die maar doorgaat, is cru. Dat ging om iemand die óndanks de risico's blééf zaalvoetballen. Een andere collega van mij had z'n schouder gebroken met skiën. Hij is ruim een half jaar volledig uit de running geweest en toch heeft hij gewoon loon doorbetaald gekregen.
Ik denk dat meer dan de helft van de ziekmeldingen (zeker bij psychische klachten) meestal weinig met het werk zélf te maken hebben, maar dat het werk door de klachten teveel is....
- na drie dagen word jeopgeroepen
- bij de vierde ziekmelding binnen een jaar word je hoe dan ook opgeroepen, ook als je alweer beter bent
- Sommige collega's die veelvuldig ziek zijn en waar geen (duidelijke) medische oorzaak aan ten grondslag ligt, worden op de voet gevolgd en bij een ziekmelding wordt direct een huisbezoek afgelegd.
Maar goed, nogmaals: of er ook direct bij het UWV wordt gemeld:geen idee.
Even een vraag trouwens: bij een collega van mij was de zus overleden aan een ziekte. Omdat haar man een jaar daarvoor overleden was, kwamen er twee kinderen op straat. Collega heeft één van deze twee kinderen in huis genomen en is driekwart jaar ziek thuis geweest. Geen zorgverlof, maar ziek. Als ik bovenstaande lees, zou je verwachten dat het "zorgverlof" zou moeten zijn, want ze was tenslotte ziek omkind op te vangen en te wennen aan de nieuwe (zware) situatie. Daarbij had ze stressklachten vanwege overlijden zus.
Ik snap wel dat dit niet te vergelijken is met "zieke hond", maar wil alleen zeggen: dingenliggen toch niet zo zwart/wit? Als iemand zó uitgeput raakt van haar hond die ziek is, dan vraag ik me af of het alleen door de hond komt. En om dat te vergelijken met een zaalvoetballer die maar doorgaat, is cru. Dat ging om iemand die óndanks de risico's blééf zaalvoetballen. Een andere collega van mij had z'n schouder gebroken met skiën. Hij is ruim een half jaar volledig uit de running geweest en toch heeft hij gewoon loon doorbetaald gekregen.
Ik denk dat meer dan de helft van de ziekmeldingen (zeker bij psychische klachten) meestal weinig met het werk zélf te maken hebben, maar dat het werk door de klachten teveel is....
maandag 3 november 2008 om 10:32
quote:roque schreef op 03 november 2008 @ 10:24:
Elninjoo, bij ons wordt ziekte bij de eerste dag gemeld bij de arbo-arts (geen idee of dit ook meteen gemeld wordtbij UWV). Dit omdat er een aantal afspraken zijn:
- na drie dagen word jeopgeroepen
- bij de vierde ziekmelding binnen een jaar word je hoe dan ook opgeroepen, ook als je alweer beter bent
- Sommige collega's die veelvuldig ziek zijn en waar geen (duidelijke) medische oorzaak aan ten grondslag ligt, worden op de voet gevolgd en bij een ziekmelding wordt direct een huisbezoek afgelegd.Doen ze dat nog, huisbezoeken? Had gewild dat ze dat deden toen ik 'n tijdje uit de running was. Ik moest toen naar de Arbo. Van de sfeer in dat naargeestige gebouw werd ik alleen maar beroerder en die Arbo-sukkels maken 't er ook niet beter op. Volgens mij werken daar alleen maar ondermaats presterende mensen. Mensen die de capaciteiten hadden hebben wel 'n fatsoenlijke baan als arts. En bij die arbo lul moest ik elke keer het zelfde verhaal vertellen. Ook al zat ie de keer daarvoor de hele tijd te typen terwijl ik vertelde. Ik heb daar ook wat van gezegd en mijn baas heeft zelfs nog 'n keer woest naar die arbolosers opgebeld omdat ik, terwijl ik alweer voor het grootste deel aan 't werk was en vanaf dag 1 had doorgegeven dat ik op bepaalde dagen niet zou kunnen wegens deadlines, toch werd opgeroepen en niet mocht afzeggen. Toen mocht 't gelukkig via telefonisch consult. Manman, als je wegens psychische klachten in de ziektewet zit, tel er dan maar gerust minstens een week extra ziekteverlof bij voor elke keer dat je bij die klootfiguren bent langs moeten komen.
Elninjoo, bij ons wordt ziekte bij de eerste dag gemeld bij de arbo-arts (geen idee of dit ook meteen gemeld wordtbij UWV). Dit omdat er een aantal afspraken zijn:
- na drie dagen word jeopgeroepen
- bij de vierde ziekmelding binnen een jaar word je hoe dan ook opgeroepen, ook als je alweer beter bent
- Sommige collega's die veelvuldig ziek zijn en waar geen (duidelijke) medische oorzaak aan ten grondslag ligt, worden op de voet gevolgd en bij een ziekmelding wordt direct een huisbezoek afgelegd.Doen ze dat nog, huisbezoeken? Had gewild dat ze dat deden toen ik 'n tijdje uit de running was. Ik moest toen naar de Arbo. Van de sfeer in dat naargeestige gebouw werd ik alleen maar beroerder en die Arbo-sukkels maken 't er ook niet beter op. Volgens mij werken daar alleen maar ondermaats presterende mensen. Mensen die de capaciteiten hadden hebben wel 'n fatsoenlijke baan als arts. En bij die arbo lul moest ik elke keer het zelfde verhaal vertellen. Ook al zat ie de keer daarvoor de hele tijd te typen terwijl ik vertelde. Ik heb daar ook wat van gezegd en mijn baas heeft zelfs nog 'n keer woest naar die arbolosers opgebeld omdat ik, terwijl ik alweer voor het grootste deel aan 't werk was en vanaf dag 1 had doorgegeven dat ik op bepaalde dagen niet zou kunnen wegens deadlines, toch werd opgeroepen en niet mocht afzeggen. Toen mocht 't gelukkig via telefonisch consult. Manman, als je wegens psychische klachten in de ziektewet zit, tel er dan maar gerust minstens een week extra ziekteverlof bij voor elke keer dat je bij die klootfiguren bent langs moeten komen.
maandag 3 november 2008 om 13:02
quote:HoiPippiLangkous schreef op 03 november 2008 @ 00:36:
Eens met Wuiles wat betreft VVF. Meid als jij bij mij zou werken en ik zou erachter komen dat jij je 3 dagen ziek meldt vanwege problemen met je hond en dat je uit principe (?) niet zelf even contact opneemt met je leidinggevende, dan had je op zijn minst een heel vervelend gesprek.
HPL, ik zou vanuit wat ik zo lees graag bij je werken, zelfs als dat een 'vervelend gesprek' tot gevolg had. Ik zou blij zijn met welk gesprek dan ooit, want in mijn huidige 4-jarige carrière heb ik na het sollicitatiegesprek NOOIT meer mijn leidinggevende gesproken, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Geen functioneringsgesprek, niks. Dat is precies de reden dat ik uitkijk naar een nieuwe baan, en ook de reden dat ik uit 'principe' niet zelf contact ga opnemen bij verzuim.
Toevoeging: maar zou je me ook complimenteren met het feit dat ik ondanks chronische ziekte nooit verzuim? of met het feit dat de situatie in de post hieronder geen invloed had op mijn werk? ik vind dat je dáár dan ook naar moet kijken, als zijnde een betrokken werkgever.
Eens met Wuiles wat betreft VVF. Meid als jij bij mij zou werken en ik zou erachter komen dat jij je 3 dagen ziek meldt vanwege problemen met je hond en dat je uit principe (?) niet zelf even contact opneemt met je leidinggevende, dan had je op zijn minst een heel vervelend gesprek.
HPL, ik zou vanuit wat ik zo lees graag bij je werken, zelfs als dat een 'vervelend gesprek' tot gevolg had. Ik zou blij zijn met welk gesprek dan ooit, want in mijn huidige 4-jarige carrière heb ik na het sollicitatiegesprek NOOIT meer mijn leidinggevende gesproken, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Geen functioneringsgesprek, niks. Dat is precies de reden dat ik uitkijk naar een nieuwe baan, en ook de reden dat ik uit 'principe' niet zelf contact ga opnemen bij verzuim.
Toevoeging: maar zou je me ook complimenteren met het feit dat ik ondanks chronische ziekte nooit verzuim? of met het feit dat de situatie in de post hieronder geen invloed had op mijn werk? ik vind dat je dáár dan ook naar moet kijken, als zijnde een betrokken werkgever.
maandag 3 november 2008 om 13:06
quote:shining schreef op 02 november 2008 @ 23:05:
[...]
Ik vind dit niet te vergelijken. Als je in een rouwproces zit, kun je vaak niet werken. Het lijkt erop alsof VFV in een soort rouwproces zit. Ik vind de oorzaak dan niet relevant. Is een huisdier dan minder erg dan een opa die je niet of nauwelijks hebt gekend?
.En dit vind ik wel een goed voorbeeld, want die situatie met een opa heb ik toevallig ook een tijdje terug aan de hand gehad. En behalve dan de dag van de begrafenis die ik vrij moest zijn, heeft het verder echt geen enkele invloed op mijn werk gehad. Geen enkele. Ik heb gewoon doorgewerkt (terwijl dat in dit bedrijf niet gebruikelijk is) en geen enkele stress ondervonden. Nu dus wel. En hoe lullig ik het zelf ook vind dat ik mijn hond dus 'erger' lijk te vinden dan mijn opa, het ís wel zo.
[...]
Ik vind dit niet te vergelijken. Als je in een rouwproces zit, kun je vaak niet werken. Het lijkt erop alsof VFV in een soort rouwproces zit. Ik vind de oorzaak dan niet relevant. Is een huisdier dan minder erg dan een opa die je niet of nauwelijks hebt gekend?
.En dit vind ik wel een goed voorbeeld, want die situatie met een opa heb ik toevallig ook een tijdje terug aan de hand gehad. En behalve dan de dag van de begrafenis die ik vrij moest zijn, heeft het verder echt geen enkele invloed op mijn werk gehad. Geen enkele. Ik heb gewoon doorgewerkt (terwijl dat in dit bedrijf niet gebruikelijk is) en geen enkele stress ondervonden. Nu dus wel. En hoe lullig ik het zelf ook vind dat ik mijn hond dus 'erger' lijk te vinden dan mijn opa, het ís wel zo.
maandag 3 november 2008 om 13:07
quote:didi schreef op 03 november 2008 @ 09:57:
[...]
Is het een idee om haar een tijdje bij de dierenarts te laten voor een infuus of sondevoeding (ik weet niet of ze dat bij dieren überhaupt doen?) en dat jij haar weer mee naar huis krijgt wanneer ze duidelijke verbetering vertoont?
Ik begrijp ook wel dat je haar het liefste bij je wil hebben en wilt knuffelen, maar dit is misschien net wat ze nodig heeft om erboven op te komen.En dit is uiteraard volledig offtopic, maar zojuist gebeurd.
[...]
Is het een idee om haar een tijdje bij de dierenarts te laten voor een infuus of sondevoeding (ik weet niet of ze dat bij dieren überhaupt doen?) en dat jij haar weer mee naar huis krijgt wanneer ze duidelijke verbetering vertoont?
Ik begrijp ook wel dat je haar het liefste bij je wil hebben en wilt knuffelen, maar dit is misschien net wat ze nodig heeft om erboven op te komen.En dit is uiteraard volledig offtopic, maar zojuist gebeurd.
maandag 3 november 2008 om 13:09
VVF
Dan kan ik me voorstellen dat je niet zelf contact opneemt. Mijn drempel om me dan ziek te melden zou ook een stuk lager liggen. Zou me alleen verantwoordelijk voelen voor mijn praktijk.
Maar feitelijk ben je nu een soort zelfstandige. Je kunt alles zelf bepalen, leidinggevende bemoeit zich nergens mee. Maar het is wel elke maand Sint Salarius en je hebt niet het risico van ondernemen.
Is dat ook niet een voordeel?
Dan kan ik me voorstellen dat je niet zelf contact opneemt. Mijn drempel om me dan ziek te melden zou ook een stuk lager liggen. Zou me alleen verantwoordelijk voelen voor mijn praktijk.
Maar feitelijk ben je nu een soort zelfstandige. Je kunt alles zelf bepalen, leidinggevende bemoeit zich nergens mee. Maar het is wel elke maand Sint Salarius en je hebt niet het risico van ondernemen.
Is dat ook niet een voordeel?
