Gezondheid
alle pijlers
Zieke oma, er voor haar willen zijn
donderdag 9 januari 2020 om 10:46
Goedemorgen,
Ik weet niet of dit topic onder gezondheid hoort of onder relaties, vandaar dat ik het hier post. Excuses als het verkeerd staat.
Het gaat op dit moment slecht met mijn oma. Op dit moment takelt ze langzaam af. De doktoren weten niet wat ze heeft, maar ze wil bepaalde onderzoeken ook niet laten doen waardoor er waarschijnlijk ook nooit een antwoord op zal komen. Wellicht is het (darm)kanker.
Ze is 83 en ik heb een hele goede band met haar. Ik zou er graag voor haar willen zijn, maar ik loop op dit moment even vast hoe. Ik woon ruim twee uur reizen van haar vandaan en zie haar ongeveer een keer per week - in het weekend. Waar het kan probeer ik vaker langs te komen, maar dat zit er op dit moment vrijwel niet in.
Naast bijna iedere dag bellen en circa een keer per week langs gaan, stuur ik af en toe een kaartje naar haar.
Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Waar ik bang voor ben is dat zij overlijdt en ik meer had kunnen doen voor haar - in de zin van: liefde en aandacht geven.
Waarschijnlijk is er niet veel meer wat ik zou kunnen doen, maar wellicht dat jullie nog ideeën hebben?
Hebben jullie ook in zo'n situatie gezeten? En wat deden jullie op het gebied van er zijn voor diegene op dat moment?
Ik weet niet of dit topic onder gezondheid hoort of onder relaties, vandaar dat ik het hier post. Excuses als het verkeerd staat.
Het gaat op dit moment slecht met mijn oma. Op dit moment takelt ze langzaam af. De doktoren weten niet wat ze heeft, maar ze wil bepaalde onderzoeken ook niet laten doen waardoor er waarschijnlijk ook nooit een antwoord op zal komen. Wellicht is het (darm)kanker.
Ze is 83 en ik heb een hele goede band met haar. Ik zou er graag voor haar willen zijn, maar ik loop op dit moment even vast hoe. Ik woon ruim twee uur reizen van haar vandaan en zie haar ongeveer een keer per week - in het weekend. Waar het kan probeer ik vaker langs te komen, maar dat zit er op dit moment vrijwel niet in.
Naast bijna iedere dag bellen en circa een keer per week langs gaan, stuur ik af en toe een kaartje naar haar.
Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Waar ik bang voor ben is dat zij overlijdt en ik meer had kunnen doen voor haar - in de zin van: liefde en aandacht geven.
Waarschijnlijk is er niet veel meer wat ik zou kunnen doen, maar wellicht dat jullie nog ideeën hebben?
Hebben jullie ook in zo'n situatie gezeten? En wat deden jullie op het gebied van er zijn voor diegene op dat moment?
donderdag 9 januari 2020 om 10:54
Het enige wat ik mij kan bedenken is, er bijvoorbeeld eens een nacht te logeren. Als je oma dit aan kan.
Samen avond eten en ontbijten. En als dat nog lukt een spelletje doen, een boek voorlezen of de krant. Of samen muziek luisteren. Oude foto's bekijken.
Praten over vroeger. Praten over de dood.
Dat vinden ouderen vaak allemaal heel waardevol.
Verder kun je er voor haar zijn door mee te kijken of de hulpverlening goed gaat, eten bezorging, huishouden, de zorg. Krijgt ze voldoende thuiszorg etx. Dit is vaak te ingewikkeld voor een ziek iemand zelf te regelen. En moet de omgeving vaak overnemen.
Samen avond eten en ontbijten. En als dat nog lukt een spelletje doen, een boek voorlezen of de krant. Of samen muziek luisteren. Oude foto's bekijken.
Praten over vroeger. Praten over de dood.
Dat vinden ouderen vaak allemaal heel waardevol.
Verder kun je er voor haar zijn door mee te kijken of de hulpverlening goed gaat, eten bezorging, huishouden, de zorg. Krijgt ze voldoende thuiszorg etx. Dit is vaak te ingewikkeld voor een ziek iemand zelf te regelen. En moet de omgeving vaak overnemen.
donderdag 9 januari 2020 om 11:04
Bedankt voor jouw reactie!
Dat nachtje logeren is inderdaad een goed idee. Daar heb ik nooit aan gedacht!
Ze vond mens-erger-je-niet altijd erg leuk en dat heb ik al lang niet meer met haar gedaan. Dat zal ik eens gaan voorstellen als ik de eerst volgende keer er ben. Misschien kan ik oude fotoboeken meenemen van mijn ouders, mijn broertjes en van mij.
Ik vind het om eerlijk te zijn erg confronterend om over de dood te praten, maar misschien is het waardevol om dat te doen. Ik ben dan bang dat ik moet huilen en mijn oma op die manier overstuur maak.
Mijn moeder en mijn tante - mijn oma's (enige) dochters - regelen vooral de hulpverlening. Zij gaan overigens ook gewoon vaak langs, maar ik wil graag ook een bijdrage leveren aan mijn oma's leven. Vandaar dat ik ernaar vraag.
Dat nachtje logeren is inderdaad een goed idee. Daar heb ik nooit aan gedacht!
Ze vond mens-erger-je-niet altijd erg leuk en dat heb ik al lang niet meer met haar gedaan. Dat zal ik eens gaan voorstellen als ik de eerst volgende keer er ben. Misschien kan ik oude fotoboeken meenemen van mijn ouders, mijn broertjes en van mij.
Ik vind het om eerlijk te zijn erg confronterend om over de dood te praten, maar misschien is het waardevol om dat te doen. Ik ben dan bang dat ik moet huilen en mijn oma op die manier overstuur maak.
Mijn moeder en mijn tante - mijn oma's (enige) dochters - regelen vooral de hulpverlening. Zij gaan overigens ook gewoon vaak langs, maar ik wil graag ook een bijdrage leveren aan mijn oma's leven. Vandaar dat ik ernaar vraag.
donderdag 9 januari 2020 om 11:12
Je doet al hartstikke veel! En de afstand maakt het nou eenmaal een uitdaging..
Als je echt voor de overtreffende trap wil gaan neem je een weekje verlof op en ga je bij haar logeren als ze dat fijn vindt. Ondersteunen, samen herinneringen ophalen en nieuwe maken voor jezelf die je bij je draagt als zij er niet meer is. Het zal waarschijnlijk een uitdaging zijn en zoals gezegd, je doet al veel, maar als je in de mogelijkheid bent denk ik wel dat dit waardevol is.
Ik heb zelf ook regelmatig roosters en dingen omgegooid om bij te springen in ritjes naar het ziekenhuis, ondersteuning en ging op vrije momenten graag voor gezelligheid bij opa en oma. Na hun overlijden zag ik sommige van hun eigen kinderen beteuterd kijken omdat ze voor hun gevoel pas net waren begonnen aan een nieuwe band en de tijdsinvesteringen die daarbij komen. Ondanks hun hoge leeftijd had ik natuurlijk ook nog heel veel met ze willen doen, maar voor mezelf wist ik wel dat ik vanuit mijn eigen band met hun veel had gedaan en op die herinneringen teer ik nu nog altijd.
Als je echt voor de overtreffende trap wil gaan neem je een weekje verlof op en ga je bij haar logeren als ze dat fijn vindt. Ondersteunen, samen herinneringen ophalen en nieuwe maken voor jezelf die je bij je draagt als zij er niet meer is. Het zal waarschijnlijk een uitdaging zijn en zoals gezegd, je doet al veel, maar als je in de mogelijkheid bent denk ik wel dat dit waardevol is.
Ik heb zelf ook regelmatig roosters en dingen omgegooid om bij te springen in ritjes naar het ziekenhuis, ondersteuning en ging op vrije momenten graag voor gezelligheid bij opa en oma. Na hun overlijden zag ik sommige van hun eigen kinderen beteuterd kijken omdat ze voor hun gevoel pas net waren begonnen aan een nieuwe band en de tijdsinvesteringen die daarbij komen. Ondanks hun hoge leeftijd had ik natuurlijk ook nog heel veel met ze willen doen, maar voor mezelf wist ik wel dat ik vanuit mijn eigen band met hun veel had gedaan en op die herinneringen teer ik nu nog altijd.
donderdag 9 januari 2020 om 11:12
mevrouwiglesias schreef: ↑09-01-2020 11:09Gewoon er voor haar zijn, wat vaker langs gaan, bellen, aandacht geven daar wordt iedereen toch blij van.
Nee hoor, niet iedereen. Daarom is mijn advies vooral om aan haar te vragen waar ze mee geholpen is. Daarbij kun je natuurlijk wel suggesties doen.
donderdag 9 januari 2020 om 11:19
Gewoon vragen waar ze behoefte aan heeft. Het gaat er namelijk niet alleen om wat jij wilt.
Soms vinden mensen op die leeftijd ook fijn om tijd voor zichzelf hebben en rust. Dus niet te moeten praten, spelletjes te doen, of foto's te bekijken. Bezoek kan ook vermoeiend zijn en je uit je eigen ritme halen.
Je kan dus ook bij je oma langs gaan en een boek gaan lezen, studeren, breien en haar af en toe een kopje thee geven of te lunchen. Maar er verder er gewoon alleen zijn.
Soms vinden mensen op die leeftijd ook fijn om tijd voor zichzelf hebben en rust. Dus niet te moeten praten, spelletjes te doen, of foto's te bekijken. Bezoek kan ook vermoeiend zijn en je uit je eigen ritme halen.
Je kan dus ook bij je oma langs gaan en een boek gaan lezen, studeren, breien en haar af en toe een kopje thee geven of te lunchen. Maar er verder er gewoon alleen zijn.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 9 januari 2020 om 11:47
Je doet al veel, lees ik. Maar ik denk dat wat jij voelt, ook onmacht is. Wat ik goed kan begrijpen. Oma is oud en ziek en dat is confronterend.
Heb je haar zelf al eens gevraagd wat je nog meer zou kunnen doen voor haar? En dan echt doorvragen en vertellen dat je je machteloos voelt omdat ze zo ziek is en dat je daarom graag wat meer zou willen doen. Oma kan dan zelf aangeven wat ze wil, óf ze überhaupt wat wil.
Heb je haar zelf al eens gevraagd wat je nog meer zou kunnen doen voor haar? En dan echt doorvragen en vertellen dat je je machteloos voelt omdat ze zo ziek is en dat je daarom graag wat meer zou willen doen. Oma kan dan zelf aangeven wat ze wil, óf ze überhaupt wat wil.
donderdag 9 januari 2020 om 13:05
Inderdaad aan oma vragen wat ze wil.
Misschien wil oma inderdaad wel graag dat je er vaker en/of langer bent. Kijk dan wat mogelijk is.
Maar misschien wil oma juist wel dat jij jouw eigen leven zoveel mogelijk blijft leven of is ze juist snel vermoeid. Je moeder en tante zijn er ook en dat kan best druk worden voor sommige mensen.
Maar los daarvan vind ik ook dat je nu ook al veel doet.
Misschien wil oma inderdaad wel graag dat je er vaker en/of langer bent. Kijk dan wat mogelijk is.
Maar misschien wil oma juist wel dat jij jouw eigen leven zoveel mogelijk blijft leven of is ze juist snel vermoeid. Je moeder en tante zijn er ook en dat kan best druk worden voor sommige mensen.
Maar los daarvan vind ik ook dat je nu ook al veel doet.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
donderdag 9 januari 2020 om 13:19
Heb je een rijbewijs? Mijn ervaring is dat oude mensen het soms heel leuk vinden om een middagje rondgereden te worden in de auto. Niet op de snelweg, maar mooie weggetjes in de omgeving, dorpjes, de omgeving waar ze opgegroeid zijn. Niet om uit te stappen en dingen te moeten gaan doen, maar gewoon zitten en kijken en misschien ergens koffie drinken. Moet ze nog niet aan bed gekluisterd zijn natuurlijk.
