zorgen om voortijdig ontslag vader uit revalidatiecentrum

(Bij voorbaat excuus voor het lange verhaal), situatieschets; mijn vader (87) verblijft sinds enige maanden in een revalidatiecentrum vanwege een gecompliceerde enkelbreuk door een val binnenshuis (tweede keer al dit jaar). Hij woonde tot dit gebeurde nog zelfstandig. Dat ging allemaal nog maar net goed, maar het ging. Mijn vader heeft een zeer kwetsbare gezondheid (ernstig hartfalen, langdurige diabetes) met alle gevolgen van dien. Ook cognitief is hij de afgelopen maanden hard achteruit gegaan, ik heb het idee dat het ongeval dit heeft versneld. Omdat het revalidatieproces zo goed als afgerond is (de enkel is inmiddels hersteld) heeft het revalidatiecentrum de ontslagdatum vastgesteld; 5 december a.s. moet mijn vader terug naar huis, weliswaar met inzet van thuiszorg 2x per dag, maar wij (broer, zus en ik) maken ons enorm veel zorgen hierover omdat zelfstandig wonen naar onze mening niet meer verantwoord is. Dit hebben we ook al meerdere malen aangekaart bij de behandelaren, maar zij houden voet bij stuk; enkel is genezen, revalidatiedoel is bereikt, dus terug naar huis. Gisteren is mijn vader een dagdeel thuis geweest op ‘proefverlof’ om te kijken hoe hij zich in de thuissituatie zou redden. Ik was daarbij en ben geschrokken van hoe het ging. Mijn vader raakte zelfs bij de meest eenvoudige dagelijkse handelingen (zelf broodje smeren, magnetron bedienen) compleet overvraagd en bevroor gewoon. Hij raakte snel in paniek (‘hoe moet dat nou straks’) ook al probeerde ik hem gerust te stellen (want wil mijn zorgen niet te veel op hem overbrengen). Vanwege zijn hartfalen was ie al na een paar meter lopen (achter de rollator) doodop en buiten adem. Daarnaast was ie ook weer regelmatig duizelig bij (te snel) opstaan – reden waarom ie al regelmatig is omgevallen, met alle gevolgen van dien.

We hebben al deze bevindingen gedeeld met het revalidatiecentrum, maar we vinden geen gehoor. Voor een indicatie in een instelling is mijn vader in hun ogen nog ‘te goed’ – inmiddels hebben we trouwens wel zelf een aanvraag ingediend (met medewerking van de huisarts van mijn vader) bij het CIZ, maar besluitvorming kan natuurlijk nog weken/maanden duren (als hij al een positieve indicatie krijgt).

Omdat we bij het revalidatiecentrum niet verder komen, hebben we vandaag contact opgenomen met de huisarts van mijn vader. Die begrijpt onze zorgen, maar kan niet veel omdat hij op dit moment geen hoofdbehandelaar is en geen ontslag kan tegenhouden als een andere behandelaar daar op staat. Het bevreemdt hem wel dat er geen tussenoplossing kan worden bedacht. Volgens hem is er, als de behandelend arts bij het CIZ in overleg gaat, de mogelijkheid om de aanvraag van de indicatie te versnellen en zou een (tijdelijke) opname op een beschikbaar verpleeghuisbed mogelijk moeten zijn. De huisarts heeft aangeboden om in (telefonisch) overleg te gaan met de hoofdbehandelaar (arts van het revalidatiecentrum) – we hebben nu per mail gevraagd of de hoofdbehandelaar contact op wil nemen met de huisarts. Maar we zijn er dus compleet afhankelijk van of zij dit gaat doen en de tijd gaat inmiddels wel dringen. En ik krijg echt buikpijn bij het idee dat mijn vader vanaf vrijdag zich thuis in zijn eentje moet gaan redden.

Nouja, mijn vraag is eigenlijk ; zijn er nog andere machtsmiddelen die we in kunnen zetten? Of hebben we gewoon echt geen poot om op te staan en is dat hoe het tegenwoordig gaat? Ik begin echt aan mezelf te twijfelen ondertussen, al bevestigt de reactie van de huisarts wel dat dit toch niet helemaal is zoals het hoort te gaan. Ik hoop dat er iemand is met ervaring in dit domein want ik weet het intussen niet meer.

Griselda schreef: ↑

02-12-2025 07:57

Kunnen jullie als kinderen niet zolang bijspringen?
Overbruggen gaat denk ik behoorlijk lang duren als er geen spoedindicatie is. Je vader laten zitten in het revalidatiecentrum vind ik niet netjes.
Zij zullen in hun besluit ook meewegen dat er sprake is van een systeem dat kan helpen (jullie dus). Als je vader helemaal alleen was geweest dan hadden ze waarschijnlijk iets anders bedacht.

Dat doen we natuurlijk al zoveel mogelijk. Maar we werken alledrie, ik woon niet in de buurt en we kunnen niet elke dag daar urenlang gaan zitten. En uiteraard begrijp ik hij niet eeuwig in het revalidatiecentrum kan blijven. Maar ik hoopte op een alternatieve ((tussen)oplossing.

Bedankt voor alle reacties tot zover. Ik wacht even vandaag af - hopelijk is er telefonisch contact tussen de behandelaar en de huisarts en komt daar nog wat uit. Anders ga ik zeker het CIZ bellen!

-Dushi- schreef: ↑

02-12-2025 09:26

Jullie zijn met 3 kinderen: me dunkt dat jullie zelf ook wel wat kunnen doen.
Waarom zou alle zorg voor jullie ouder bij een ander moeten liggen?

Hij heeft geen 24 uurs aanwezigheid nodig hoor. Hij kan best geruime tijd per dag alleen in zijn huis zijn als ik je verhaal zo lees.

En over werk: ook hiervoor kan je zorgverlof opnemen.

Zeg ik dat? Je hebt geen idee wat we allemaal al doen. Ik heb het over potentieel gevaarlijke situaties die kunnen ontstaan.
Maar fijn dat jij m'n vader al hebt gediagnosticeerd.

kaartje1 schreef: ↑

02-12-2025 09:36

Dat lijkt mij zeker goed. Maar dat is niet het punt wat ik wil maken.
Ook in de thuiszorg stimuleren wij zelfstandigheid. Kijken wij naar mogelijkheden dat cliënt zo zelfstandig mogelijk te houden, waar mogelijk wordt zorg technologie ingezet en kijken we of er mantelzorgers zijn die bepaalde dingen kunnen overnemen. (Denk aan een buurvrouw die de ogen druppelt, als iemand dat echt niet zelf kan)
Zonder hierbij de realiteit uit het oog te verliezen.

Ik bedoel eigenlijk meer het punt dat onze beargumentie waarom wij vinden dat een client niet meer thuis kan wonen vaak niet serieus wordt genomen.

Of dat er in de verpleegkundige overdracht staat cliënt red zich prima op afdeling.
Terwijl dezelfde cliënt 3 dagen na thuiskomst van bed valt en de hele nacht op de grond ligt. Niet bedenkt om te alarmeren. (Kan dit niet meer bedenken)

Of binnen no time in een delier schiet vanwege een zelfzorg te kort.

Het is erg frusterend werken als jij zo'n cliënt moet aannemen Terwijl jij al weet dat bovenstaande gaat gebeuren.

En ik maak dit vaker mee.
Het voelt dan alsof mijn professionele mening er niet toe doet.

Ja, precies voor dit soort dingen ben ik dus bang. In het revalidatiecentrum gaat het goed. Maar daar wordt hij geholpen met bijv. zijn broodje pakken en drinken inschenken tijdens de lunch. En wordt zijn blad opgeruimd als hij klaar is. Kan hij op de bel drukken als hij een ongelukje heeft met zijn blaaskatheter (want die heeft hij ook nog). En als je hem zo ziet zitten lijkt het ook heel wat (let wel; tot vorige week was hij nog vrijwel volledig rolstoelafhankelijk). Maar als hij 10 meter met een rollator loopt is hij uitgeput. Dat wordt, voor zover ik in kan schatten, niet genoeg gezien.

MRLM schreef: ↑

02-12-2025 12:01

Eerste vraag is denk ik sowieso of vader definitief opgenomen wil worden zelf? Want ik lees dat jullie eigenlijk vinden dat dat nodig is. Hoe denkt hij daar zelf over?
Er zijn verder best mogelijkheden, zoals een ELV bed bijvoorbeeld. Dat kan de huisarts thuis ook nog regelen mocht het allemaal niet lukken als hij eenmaal thuis is. Er moet dan wel de verwachting zijn dat hij nog verder op zal knappen. Is een soort revalidatie-light. Gericht op herstel, maar met minder inzet van de verschillende behandelaren.
24 uurs thuiszorg zoals sommigen zeggen klinkt leuk, maar in mijn regio is dat in situaties als deze niet bestaand, tenzij je het zelf inkoopt. Alle dagen 2x per dag is hier al vaak niet mogelijk.
Waar ik sowieso op zou inzetten is bij revalidatie vragen om het meest uit de laatste dagen daar te halen. Mijn ervaring is dat mensen in de laatste dagen vaak nog veel opknappen, (zeker als hij in de laatste week van rolstoelgebonden al naar lopend is gegaan, dan is weer spierkracht en conditie opbouwen makkelijker) door gewoon zelf weer verantwoordelijk te zijn voor alles. Dus laat hem zelf dat broodje pakken. En leg hem indien nodig ook uit dat hij ook zelf mag zeggen dat hij dingen weer zelf wil doen of dat hij hulp nodig heeft om het zelf weer te kunnen. Jullie zorgen zijn misschien heel terecht, maar mijn ervaring met revalidatie is wel dat ze echt wel verder kijken dan alleen, in dit geval, de enkel. Je zou misschien vooral ook om verduidelijking kunnen vragen waarom zij het wél zien zitten.
Vraag bij revalidatie ook om direct ergo en fysio te starten voor thuis als ze dat nog niet benoemd hebben.
En fijn dat hij in een weekend naar huis komt, vaak zijn er dan veel meer mensen uit het netwerk thuis die iets kunnen betekenen de eerste dagen!
CIZ kan best snel gaan hoor, zij kunnen ook bij revalidatie komen, maar als hij vooral thuis niet meer functioneert kun je beter thuis laten beoordelen, anders zien zij een ander beeld en zit je met een te lage indicatie, waardoor eventuele opname weer bemoeilijkt wordt.

In ieder geval veel succes, het is naar om je zo veel zorgen te maken en daarbij het gevoel te hebben dat je niet gehoord wordt.

Even antwoord op een paar vragen; ja, mijn vader wil dit uitdrukkelijk ook zelf. Hij ziet er vreselijk tegenop om naar huis te gaan en zou heel graag instromen in het verpleeghuis waar hij nu al vlakbij woont, mensen kent etc. (toen hij nog in betere doen was, kwam hij er al om te biljarten).
Dat hij van rolstoel naar lopen is gegaan, klinkt mooier dan het is. Het komt in de praktijk neer op korte transfers van bed/stoel en kleine stukjes lopen achter een rollator, waarbij hij door zijn ernstig hartfalen al heel snel buiten adem raakt. Spierkracht en conditie opbouwen zal er niet echt meer inzitten, qua hartfalen is hij uitbehandeld en dit gaat alleen maar slechter worden.
Verder dank voor je tips en begrip (van iedereen trouwens! Ben blij met zoveel reacties)

Utrechtsevrouw schreef: ↑

02-12-2025 13:49

Wij als kinderen hebben in ongeveer dezelfde situatie gekozen voor betaalde 24 uur zorg, door onszelf.

Er zijn veel partijen die dit graag verzorgen.

Onze vader had nog een paar spaarcenten en dit vind ik persoonlijk een goede reden om deze in te zetten.

Dit hebben wij acht weken zo gedaan en toen was de indicatie voor een verpleeghuis rond.

Ook nog een idee, inderdaad. Financieel zou dat moeten lukken.

kaartje1 schreef: ↑

02-12-2025 12:17

Echt sneu voor je vader hoor.
En voor jullie als kinderen niet niks om zulke zorgen om je vader te hebben.

Je vader doet het waarschijnlijk heel goed op het ritme van de revalidatie afdeling.

Voor thuis. Er bestaan maaltijd leveranciers die maaltijden warm aanleveren. Rond het middaguur.
Je vader hoeft zelf niks op te warmen. Alleen eten. Bij het volgende bezorgmoment neemt de leverancier de 'maaltijd box van de dag ervoor weer mee'
Ben je hier mee bekend ? Misschien iets voor je vader?
Kan ook handig zijn voor mensen die regelmatig vergeten te eten.

Nee, kende ik niet! Hij had voorheen altijd maaltijden van Uitgekookt. Ga ik onthouden. Dat het voor mijn vader belastend zou kunnen zijn omdat ie dan elke dag om 12 uur thuis 'moet'' zijn, zoals iemand suggereerde, zal geen probleem zijn. Hij kan echt nergens meer zelfstandig naar toe, dat redt hij niet met zijn conditie.