Zorgen om zieke moeder

Hallo iedereen,

Alvast sorry voor het lange bericht, maar ik hoop dat er mensen zijn die tips voor mij hebben!

In 2009 is mijn moeder ziek geworden, ze kreeg COPD. Ik was toen 10 jaar. Vanaf dat moment heb ik tot 2017 voor haar moeten zorgen, samen met mijn broer, oma en de oom van mijn moeder (voor mij een opa-figuur). In februari 2017 kwam de oproep voor 2 donor longen, en gelukkig is deze operatie heel voorspoedig verlopen. In maart 2017 is ze thuis gekomen en vanaf dat moment wouden we graag weer, samen als gezin, gaan genieten van het leven.

Maar helaas is dit allemaal niet zo gelopen. Mijn moeder heeft zolang als ik mij kan herinneren al geldproblemen (mede door mijn vader). Het is voor haar heel lastig om hier uit te komen. Zo is ze namelijk nog steeds niet aan het werk, omdat zij haar oude baan in de zorg niet meer mag uitoefenen door de operatie. Maar ook is er geen geld om een opleiding te gaan volgen zodat ze zich kan omscholen. Dus mijn moeder zit helaas nog steeds thuis, met veel zorgen.

In 2019 is mijn oma, die altijd voor ons klaarstond, helaas overleden. Dit is voor mijn moeder een hele harde, psychische klap geweest. Ook is haar oom, mijn opa-figuur, overleden. Dit is 2 weken geleden gebeurd. Ook hier heeft ze weer een harde klap van gekregen en ik verneem nu aan haar dat het allemaal te veel wordt.

De laatste weken is ze veel ziek, vooral heel misselijk en geen energie. 2 weken geleden op zondag heb ik zelfs 112 weer moeten bellen, omdat ik mij zorgen begon te maken. Mijn moeder heeft dagelijks een heleboel medicatie wat ze moet innemen, bijvoorbeeld tegen afstoting van de donorlongen. Door de misselijkheid moest ze veel overgeven, en heeft ze 4 dagen lang haar medicatie en voedsel niet binnen kunnen houden.

Eenmaal op de eerste hulp, bleek dat ze een schimmel in haar longen had. Ze is 6 dagen in het ziekenhuis opgenomen, om extra vocht tegen uitdroging en antibiotica toe te dienen.

Nu is ze een dikke week weer thuis, en de eerste dagen leek het beter met haar te gaan. Sinds gisteren is ze weer begonnen met een andere kuur tegen de schimmel in haar long. Nadat ze deze medicatie had genomen, begon ze zich duizelig en misselijk te voelen en ze kreeg gigantische hoofdpijn. Nu ligt ze weer sinds gisterochtend in bed, en is ze weer de hele tijd aan het overgeven.

Nu maak ik mij weer zorgen om haar, en ik verneem dat ik mijzelf begin te verwaarlozen om goed voor haar te kunnen zorgen. Het zorgen voor mijn moeder is zo “normaal” geworden voor mij na al die jaren, maar nu begin ik mezelf te verliezen. Ik maak de zorgen om haar geldzorgen, haar gezondheid en haar mentale gesteldheid. Ik voel me machteloos en wil haar zo graag helpen, maar het wordt voor mij too much.

Ik ben nu 23, en ik durf wel te zeggen dat ik eigenlijk nog nooit een normaal, makkelijk leven heb gehad. Ook alle mensen die mij altijd gesteund hebben, zijn niet meer. Behalve mijn broer, maar hij is geen prater en geen “helper”. Natuurlijk helpt hij waar nodig, maar kwa mentale steun heb ik weinig aan mijn broer..

Ik moest dit sowieso even van mij afschrijven. Maar ik hoop dat er iemand is met tips over hoe ik, en vooral mijn moeder, weer zin kan krijgen in het leven. Want op deze manier is het soms echt ondraaglijk…

Professionele hulp hebben wij al, ook samen. Want mijn moeder begrijpt ook dat het voor ons als kinderen, ook niet altijd even makkelijk is geweest en nog steeds niet is.

Belle73 schreef: ↑

09-07-2022 12:30

wat een last moet jij dragen en ook al zo jong. Heb je iets aan de professionele hulp?

Ik zelf heb er wel baat bij, ik ben zelf heel gevoelig en ik vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Het lastige eraan is dat helaas niemand iets kan veranderen aan het probleem en het eigenlijk de hele tijd zo door blijft gaan..

Belle73 schreef: ↑

09-07-2022 12:37

Het is een super cliché, maar de situatie kun jij niet veranderen, misschien helpt het om je te richten op iets waar je wel invloed op hebt. Lukt het bijvoorbeeld wel om wat leuke dingen te doen? Afspreken met vriendinnen, hobby's etc.

Mijn moeder heeft veel angst en trauma opgelopen in de periode dat zij zo ziek was. Hierdoor is ze bang om alleen te zijn, als ze zich zo ziek voelt. En ik ben dan op mijn beurt weer bang dat er iets gebeurd op het moment dat ik niet bij haar ben. Ik probeer zoveel mogelijk uit mijn eigen leven te halen, maar genieten is moeilijk omdat ik bijna constant met mijn gedachten bij mijn moeder zit.

Zo zou ik dit weekend bij mijn vriend zijn, maar vind het nu een lastig punt omdat ik haar liever niet alleen laat.

Cootjecatootje schreef: ↑

09-07-2022 12:50

Is er al voldoende thuiszorg?

We krijgen geen thuiszorg helaas.. Volgens de artsen is mijn moeder weer “gezond”. Ze heeft ook geen last van benauwdheid of andere klachten van de haar longen. Het is alsof de stress haar ziek maakt, en helaas daarvoor geen thuiszorg

Mika2022 schreef: ↑

09-07-2022 12:58

Krijg je het ook mantelzorgondersteuning?

Nee dat krijg ik niet…

Nummer*Zoveel schreef: ↑

09-07-2022 13:08

Heb je overleg met een arts gehad over haar extreme reactie op de nieuwe medicatie? Zo nee, dan zou ik daar eerst nu de huisartsenpost over bellen (en erbij vertellen dat ze de donorlongen heeft, hierom al eerder in het ziekenhuis opgenomen is geweest, en pas net weer thuis is).

Daarnaast denk ik dat het goed is als je volgende week voor jezelf naar de huisarts gaat omdat het jou teveel wordt. Als er geen thuiszorg kan komen, dan misschien wel ondersteuning in een andere vorm.

Sterkte

Dankjewel!! Ga ik doen

ririanneke schreef: ↑

09-07-2022 13:22

Ik begrijp dat je je moeder niet goed alleen durft te laten? Dus eigenlijk altijd met de zorg voor haar bezig bent, nooit eens helemaal tijd alleen voor jezelf hebt? Dat ga je niet volhouden. Er zijn ook soort van "oppasmogelijkheden", iemand die dan je moeder poosje gezelschap houdt zodat jij er even helemaal uit kunt zijn. Ze doen geen zorgtaken, het is puur gezelschap houden, een keertje ergens met haar naar toe gaan oid. Dat zou jou denk ik al heel wat kunnen ontlasten.

Hier ga ik eens naar kijken, bedankt voor je tip!!

Cootjecatootje schreef: ↑

09-07-2022 13:34

Misschien heeft jou moeder belang bij therapie voor haar angsten en trauma. Ze moet echt leren weer alleen te zijn. En jij om haar wat los te laten.Mogelijk kun jullie samen dit langzaam opbouwen?
Heel veel sterkte, wat naar dat je al sinds je kindertijd in deze situatie zit!

Ik zal dit eens met haar bespreken, ik denk namelijk ook dat zij daar belang bij heeft. En ik weet van mezelf dat ik dat ook wel kan gebruiken!

Dankjewel

Loulou1971 schreef: ↑

09-07-2022 14:27

Wat een nare moeilijle situatie.
Geniet wel van je leven.
Je moeder heeft zelf ook eigen verantwoordelijkeden voor haar zelf.

Misschien thuiszorg.
Dagbesteding dat ze even weg is van huis. Hulpmiddelen voor het naar buiten gaan.


Dit moet ze allemaal zelf doen.
Pas op dat je wel een eigen leven blijft houden. Jij hent daar ook recht op.

Dankjewel! Ik doe heel erg mijn best om er het beste van te maken.. Dagbesteding is nog niet zo’n gek idee, hier ga ik naar kijken!

Mika2022 schreef: ↑

09-07-2022 16:17

Die zal er vast ook zijn in jouw gemeente, informeer even bij de WMO wie deze bij jullie aanbiedt,

Yes zal ik doen! Dankjewel voor de tip!