Kinderen
alle pijlers
'expatten' met een dreumes. Ervaringen gevraagd!!!
zaterdag 19 april 2008 om 19:38
Ik zit te twijfelen of dit op het reizen forum of op het kinderen forum geplaatst moet worden, maar omdat hier de meeste moeders zijn, doe ik het maar hier.
Mijn man en ik hebben plannen om ergens volgend jaar naar het buitenland te vertrekken. Niet voorgoed, maar voor een aantal jaren. Mijn man kan via zijn werk naar een aantal landen uitgezonden worden dus qua inkomen, huisvesting etc zitten we goed. Dit wordt allemaal geregeld. Onze voorkeur gaat uit naar Europa (toch lekker dichtbij) of Azie.
Onze kleine dreumes (die dan een jaarr of 3 zal zijn) gaat natuurlijk met ons mee. Nu ben ik benieuwd naar ervaringen van andere 'expat-mammies'. en dan vooral diegene die in het verre oosten woonachtig zijn. Werken jullie daar ? Gaan de kinderen naar een soort peuterspeelzaal of iets dergelijks. Hier gaat onze dochter naar de creche en ik wil wel dat ze als we daar zijn niet hele dagen alleen met mij optrekt. Contacten met andere kinderen zijn erg waardevol.
Topic is niet zo zeer bedoeld om me over te halen wel of niet te gaan (want daar zijn we al uit... we gaan) maar meer om me een voorstelling te maken hoe het is daar. Wat je bezigheden zijn, hoe je contacten hebt gelegd met anderen etc etc.
En vooral hoe je dreumesje het heeft opgepakt.
Hoop op veel ervaringen !!!
Mijn man en ik hebben plannen om ergens volgend jaar naar het buitenland te vertrekken. Niet voorgoed, maar voor een aantal jaren. Mijn man kan via zijn werk naar een aantal landen uitgezonden worden dus qua inkomen, huisvesting etc zitten we goed. Dit wordt allemaal geregeld. Onze voorkeur gaat uit naar Europa (toch lekker dichtbij) of Azie.
Onze kleine dreumes (die dan een jaarr of 3 zal zijn) gaat natuurlijk met ons mee. Nu ben ik benieuwd naar ervaringen van andere 'expat-mammies'. en dan vooral diegene die in het verre oosten woonachtig zijn. Werken jullie daar ? Gaan de kinderen naar een soort peuterspeelzaal of iets dergelijks. Hier gaat onze dochter naar de creche en ik wil wel dat ze als we daar zijn niet hele dagen alleen met mij optrekt. Contacten met andere kinderen zijn erg waardevol.
Topic is niet zo zeer bedoeld om me over te halen wel of niet te gaan (want daar zijn we al uit... we gaan) maar meer om me een voorstelling te maken hoe het is daar. Wat je bezigheden zijn, hoe je contacten hebt gelegd met anderen etc etc.
En vooral hoe je dreumesje het heeft opgepakt.
Hoop op veel ervaringen !!!
zaterdag 19 april 2008 om 20:08
Geen 'expatmammie' hier, maar een juf van expatkinderen. Daar waar veel expats wonen zijn er ook vaak veel peuterspeelzalen (nursery's). Zo heb ik hier bij mij in de straat in Cairo al een Irish nursery, een American Kindergarten en een Franse nursery. Als jullie kindje dan rond de 3 jaar is, zal het uiteindelijk ook naar school gaan in het buitenland. Meestal gaan Nederlandse expatkinderen naar een internationale school en volgen daarnaast Nederlandse taal- en cultuurlessen in een Nederlands schooltje. Vaak hebben internationale scholen ook een peuterafdeling. Dat is dus ook een optie. Als ze dan 4 worden stromen ze door naar de primary school. Gaat het bedrijf waar je man werkt ook de schoolkosten vergoeden? Zou ik wel checken, want internationale scholen zijn duur. Meestal is dit wel geregeld. Voor meer info over Nederlands onderwijs in het buitenland: www.stichtingnob.nl
Veel succes met de voorbereidingen!!!
Veel succes met de voorbereidingen!!!
zaterdag 19 april 2008 om 21:14
Mijn man is expat en ik ben meegegaan. Heb mijn kindjes hier gekregen (in Belgie).
Ik kan je ten zeerste aanraden om in een expat-buurt te gaan wonen: doordat iedereen in dezelfde situatie zit, heb je snel contacten en krijg je snel tips van goede scholen/creches/etc.
Ook is het een idee om ter plaatse (betaald door het werk van je man) je goed te laten begeleiden door een destination service company, die zoeken dat soort dingen ook uit. Waar scholen zitten, creches, maar ook kinderartsen etc. En, wat ook heel fijn kan zijn maar wat niet overal is: een afdeling van de britse NCT, een organisatie voor jonge gezinnen. In Brussel zit de BCT, en die hebben allerlei activiteiten, zoals het school-network, de having a baby in Belgium-cursussen, maar ook contactgroepenvoor ouders om ervaringen uit te wisselen en zelfs speelgroepen voor ouders (nanny's) met kinderen.
Als je op expatbasis werkt worden dingen als de internationale school meestal vergoed, maar je kan je afvragen of dat echt is wat je wilt: als kindjes zo jong zijn, pikken ze de taal heel snel op, en op een lokale school maken ze vriendjes in de buurt, wat ook heel waardevol kan zijn voor je lokale sociale netwerk. Thuis kan je dan gewoon Nederlands blijven spreken, en eventueel zelf je kind NL leren lezen, of een tutor oid inhuren om dat voor je te doen.
Mijn dochter gaat hier naar een lokale school, en geniet zich een slag in de rondte. Ze heeft vriendjes in de buurt, en dat isheel erg leuk om te zien. Naast haar schoolvriendjes heeft ze ook nog de vriendjes van mijn 'expat-vriendinnegroepje', dus ze proeft alle sferen die hier zijn.
Ze beginnen hier met school bij 2 1/2, anders dus dan in NL, maar het is perfect geregeld. Nou wonen we in Vlaanderen, dus heeft ze geen taalprobleem, maar de kindjes van mijn engelstalige vriendinnen gaan ook naar vlaamse of waalse scholen en hebben de taal heel snel opgepikt, binnen een paar maanden.
Ik werk niet, maar het werk van mijn man heeft in het expatprogramma wel speciale begeleiding zitten voor de partner om aan de slag te komen. Hier kan je denken aan het vertalen/echten van diploma's en cv's, taalcursussen die vergoed worden, hulp bij sollicitaties, etc.
Wij gaan - helaas, ik had nog wel verder willen expatten - weer terug naar Nederland, maar ik heb het hier erg leuk gehad, het is toch echt bijzonder om een paar jaar n zo'n totaal andere (en luxe!) omgeving te zitten en een andere cultuur op te kunnen snuiven.
Wat je kunt doen als je weet waar je naartoe gaat, is via verschillende expatforums (http://www.expatica.com/ ) kijken wat er hoe aan toe gaat.
Als je de kans krijgt, zou ik het zo doen, want het is erg leuk
Ik kan je ten zeerste aanraden om in een expat-buurt te gaan wonen: doordat iedereen in dezelfde situatie zit, heb je snel contacten en krijg je snel tips van goede scholen/creches/etc.
Ook is het een idee om ter plaatse (betaald door het werk van je man) je goed te laten begeleiden door een destination service company, die zoeken dat soort dingen ook uit. Waar scholen zitten, creches, maar ook kinderartsen etc. En, wat ook heel fijn kan zijn maar wat niet overal is: een afdeling van de britse NCT, een organisatie voor jonge gezinnen. In Brussel zit de BCT, en die hebben allerlei activiteiten, zoals het school-network, de having a baby in Belgium-cursussen, maar ook contactgroepenvoor ouders om ervaringen uit te wisselen en zelfs speelgroepen voor ouders (nanny's) met kinderen.
Als je op expatbasis werkt worden dingen als de internationale school meestal vergoed, maar je kan je afvragen of dat echt is wat je wilt: als kindjes zo jong zijn, pikken ze de taal heel snel op, en op een lokale school maken ze vriendjes in de buurt, wat ook heel waardevol kan zijn voor je lokale sociale netwerk. Thuis kan je dan gewoon Nederlands blijven spreken, en eventueel zelf je kind NL leren lezen, of een tutor oid inhuren om dat voor je te doen.
Mijn dochter gaat hier naar een lokale school, en geniet zich een slag in de rondte. Ze heeft vriendjes in de buurt, en dat isheel erg leuk om te zien. Naast haar schoolvriendjes heeft ze ook nog de vriendjes van mijn 'expat-vriendinnegroepje', dus ze proeft alle sferen die hier zijn.
Ze beginnen hier met school bij 2 1/2, anders dus dan in NL, maar het is perfect geregeld. Nou wonen we in Vlaanderen, dus heeft ze geen taalprobleem, maar de kindjes van mijn engelstalige vriendinnen gaan ook naar vlaamse of waalse scholen en hebben de taal heel snel opgepikt, binnen een paar maanden.
Ik werk niet, maar het werk van mijn man heeft in het expatprogramma wel speciale begeleiding zitten voor de partner om aan de slag te komen. Hier kan je denken aan het vertalen/echten van diploma's en cv's, taalcursussen die vergoed worden, hulp bij sollicitaties, etc.
Wij gaan - helaas, ik had nog wel verder willen expatten - weer terug naar Nederland, maar ik heb het hier erg leuk gehad, het is toch echt bijzonder om een paar jaar n zo'n totaal andere (en luxe!) omgeving te zitten en een andere cultuur op te kunnen snuiven.
Wat je kunt doen als je weet waar je naartoe gaat, is via verschillende expatforums (http://www.expatica.com/ ) kijken wat er hoe aan toe gaat.
Als je de kans krijgt, zou ik het zo doen, want het is erg leuk
zaterdag 19 april 2008 om 21:19
Aanvulling: ik ben blij dat we niet meteen naar verweggistan zijn geëxpat. Het is toch best een avontuur en om je vrienden en familie in de buurt te hebben is toch wel fijn. Ik merk het bij 'life events' (geboortes, sterfgevallen, etc) dat het fijn is als je snel thuis kunt zijn. Ik heb een australische vriendin en die heeft hemel en aarde moeten bewegen om op tijd bij een bgrafenis te kunnen zijn, en zo ontzettend veel geregel is niet fijn in een toch al stresserende situatie.
Ook was ik ontzettend blij met de aanloop va vrienden en de hulp van mijjn ouders bij de geboortes van mijn kindjes. Hoe verder weg, hoe minder mensen van thuis er komen, en als ze komen, dan blijven ze lang, en al je vakanties gaan op aan familiebezoek. En hoe leuk dat ook is, familiebezoek, het is ook heel fijn om gewoon echt op vakantie te kunnen, met je gezin, zonder dat daar familie of vrienden bij zijn.
En over hoe mijn kindjes het oppakken: Meisje-Klein (3 1/2) vond het vreselijk toen ze hoorde dat we hier weg zouden gaan (al was het argument opa en oma in de buurt toch wel overtuigend). Jommetje (1) vind alles best, geloof ik.
Ook was ik ontzettend blij met de aanloop va vrienden en de hulp van mijjn ouders bij de geboortes van mijn kindjes. Hoe verder weg, hoe minder mensen van thuis er komen, en als ze komen, dan blijven ze lang, en al je vakanties gaan op aan familiebezoek. En hoe leuk dat ook is, familiebezoek, het is ook heel fijn om gewoon echt op vakantie te kunnen, met je gezin, zonder dat daar familie of vrienden bij zijn.
En over hoe mijn kindjes het oppakken: Meisje-Klein (3 1/2) vond het vreselijk toen ze hoorde dat we hier weg zouden gaan (al was het argument opa en oma in de buurt toch wel overtuigend). Jommetje (1) vind alles best, geloof ik.
zaterdag 19 april 2008 om 22:17
Hoi Samm,
Wij hebben onze kinderen niet meegenomen maar ze hier in Latijns Amerika gekregen. Maar toch kan ik je vast wel wat tips geven.
Zoals Tila al zegt, is het wel een goed idee om in een expatrijke buurt te wonen. Tenminste, je moet het overwegen, misschien wil je je wel juist in het lokale leven onderdompelen.
Volgens een Zwitserse vrouw die ik van de week sprak en die in Cairo had gewoond met haar gezin, is het expatleven overal ter wereld het zelfde. Als je een beetje je best doet, kan je je binnen de kortste keren omringen met dames, clubjes, en kinderspeelgroepjes. Internationale creches en scholen zijn er ook bijna overal, zeker in de hoofdsteden.
Oppas is vaak zo geregeld dat iemand bij je in huis kan wonen, en dan kan je helemaal makkelijk uit werken gaan. Als je op een lokaal salaris zit, is dat meestal geen vetpot, maar over het algemeen doe je het ook meer voor je cv dan voor de poen. Of vrijwilligerswerk, heb ik ook veel gedaan en wordt altijd zeer gewaardeerd.
Wij hebben onze kinderen niet meegenomen maar ze hier in Latijns Amerika gekregen. Maar toch kan ik je vast wel wat tips geven.
Zoals Tila al zegt, is het wel een goed idee om in een expatrijke buurt te wonen. Tenminste, je moet het overwegen, misschien wil je je wel juist in het lokale leven onderdompelen.
Volgens een Zwitserse vrouw die ik van de week sprak en die in Cairo had gewoond met haar gezin, is het expatleven overal ter wereld het zelfde. Als je een beetje je best doet, kan je je binnen de kortste keren omringen met dames, clubjes, en kinderspeelgroepjes. Internationale creches en scholen zijn er ook bijna overal, zeker in de hoofdsteden.
Oppas is vaak zo geregeld dat iemand bij je in huis kan wonen, en dan kan je helemaal makkelijk uit werken gaan. Als je op een lokaal salaris zit, is dat meestal geen vetpot, maar over het algemeen doe je het ook meer voor je cv dan voor de poen. Of vrijwilligerswerk, heb ik ook veel gedaan en wordt altijd zeer gewaardeerd.
zaterdag 19 april 2008 om 22:30
Ik vrijwillig bij de BCT, da's erg leuk
Wij zijn juist niet in een expatrijk durp gaan wonen, omdat we zo graag wilden mingelen met de locals. Het eerste jaar dat we hier zaten werd ik bijna gek: verse baby, en ik leerde niemand in de omgeving kennen. Ik was Amsterdam gewend, en daar knoopt iedereen altijd wel een praatje met je aan, maar hier doen de locals dat dus niet zomaar. En ze schtikken zich te pletter als jij dat opeens wel doet
In Blegie moet je je echt actief maken in het verenigingsleven wil je mensen leren kennen. Of bij het schoolplein, en dat zal jij dus wel hebben, maar dat had ik de eerste drie jaar niet. Ik was zo blij dat ik de BCT leerde kennen, met alles wat dat met zich meebracht
Wij zijn juist niet in een expatrijk durp gaan wonen, omdat we zo graag wilden mingelen met de locals. Het eerste jaar dat we hier zaten werd ik bijna gek: verse baby, en ik leerde niemand in de omgeving kennen. Ik was Amsterdam gewend, en daar knoopt iedereen altijd wel een praatje met je aan, maar hier doen de locals dat dus niet zomaar. En ze schtikken zich te pletter als jij dat opeens wel doet
In Blegie moet je je echt actief maken in het verenigingsleven wil je mensen leren kennen. Of bij het schoolplein, en dat zal jij dus wel hebben, maar dat had ik de eerste drie jaar niet. Ik was zo blij dat ik de BCT leerde kennen, met alles wat dat met zich meebracht
zaterdag 19 april 2008 om 22:42
Wij wonen 1,5 jaar in Duitsland en zitten nu te wachten op bericht waar we dit jaar heen verhuizen.
Ons zoontje was pas 2 maanden toen m'n man naar Duitsland vertrok en een maand later gingen we met het hele gezin over.
Zoonlief is dus hier "opgegroeid" en kent Nederland alleen van een paar superkorte bezoekjes.
Dochterlief wordt bijna 7 en kan zich gelukkig nog aardig wat van Nederland herinneren maar ik merk dat het wel steeds waziger voor haar wordt.
Ik werk niet omdat ik de eerste jaren thuis wil zijn bij m'n kinderen. Als zoonlief straks groot is en naar preschool gaat dan wil ik wel iets zoeken tijdens schooluren.
Maar ik doe wel vrijwilligerswerk: coleader van een Girl Scout groep. Leuk werk en je leert heel veel mensen kennen.
Belangrijkste als je in een ander land woont is je instelling. Probeer zo veel mogelijk te leren over de cultuur en hou er rekening mee dat je niet alles leuk hoeft te vinden. Dat betekent echt niet meteen dat je niet geschikt bent als expat
Als je van plan bent om langere tijd in dat land te blijven denk ik dat een plaatselijke school beter is.
Wij hebben voor de Amerikaanse school gekozen omdat we de komende jaren nog regelmatig zullen verhuizen en we vinden het belangrijk dat onze kinderen dan niet steeds aan een nieuwe taal op school hoeven te wennen.
Wat ik om me heen zie bij andere expats is dat als de ouders positief zijn de kinderen meestal ook wel positief zijn.
Als de ouders negatief zijn dan wordt het ook niets met de kinderen.
Een andere moeder bij de Scouts bijvoorbeeld vindt het gruwelijk afgrijselijk verschikkelijk rampzalig om hier in Duitsland te wonen. Voor haar is het echt een verbanning waar ze zich doorheen moet vechten tot ze eindelijk weer terug mag naar de beschaving. Denk dat ze nog liever mee had gedaan aan Survivor
Haar kinderen zijn dus ook zwaar ongelukkig hier en hebben daardoor ook weinig vriendjes en vriendinnetjes.
En wat voor mijn dochter heel goed werkte: van te voren zoveel mogelijk uitzoeken op internet en foto's bekijken van de plaats waar je heen gaat.
We zijn nu ook al druk bezig met googlen naar info over de plaatsen waar we misschien heen gaan.
Ons zoontje was pas 2 maanden toen m'n man naar Duitsland vertrok en een maand later gingen we met het hele gezin over.
Zoonlief is dus hier "opgegroeid" en kent Nederland alleen van een paar superkorte bezoekjes.
Dochterlief wordt bijna 7 en kan zich gelukkig nog aardig wat van Nederland herinneren maar ik merk dat het wel steeds waziger voor haar wordt.
Ik werk niet omdat ik de eerste jaren thuis wil zijn bij m'n kinderen. Als zoonlief straks groot is en naar preschool gaat dan wil ik wel iets zoeken tijdens schooluren.
Maar ik doe wel vrijwilligerswerk: coleader van een Girl Scout groep. Leuk werk en je leert heel veel mensen kennen.
Belangrijkste als je in een ander land woont is je instelling. Probeer zo veel mogelijk te leren over de cultuur en hou er rekening mee dat je niet alles leuk hoeft te vinden. Dat betekent echt niet meteen dat je niet geschikt bent als expat
Als je van plan bent om langere tijd in dat land te blijven denk ik dat een plaatselijke school beter is.
Wij hebben voor de Amerikaanse school gekozen omdat we de komende jaren nog regelmatig zullen verhuizen en we vinden het belangrijk dat onze kinderen dan niet steeds aan een nieuwe taal op school hoeven te wennen.
Wat ik om me heen zie bij andere expats is dat als de ouders positief zijn de kinderen meestal ook wel positief zijn.
Als de ouders negatief zijn dan wordt het ook niets met de kinderen.
Een andere moeder bij de Scouts bijvoorbeeld vindt het gruwelijk afgrijselijk verschikkelijk rampzalig om hier in Duitsland te wonen. Voor haar is het echt een verbanning waar ze zich doorheen moet vechten tot ze eindelijk weer terug mag naar de beschaving. Denk dat ze nog liever mee had gedaan aan Survivor
Haar kinderen zijn dus ook zwaar ongelukkig hier en hebben daardoor ook weinig vriendjes en vriendinnetjes.
En wat voor mijn dochter heel goed werkte: van te voren zoveel mogelijk uitzoeken op internet en foto's bekijken van de plaats waar je heen gaat.
We zijn nu ook al druk bezig met googlen naar info over de plaatsen waar we misschien heen gaan.
zondag 20 april 2008 om 00:53
Ik zat nog ergens aan te denken. Probeer niet teveel hooi op je vork te nemen in 1 x. Verhuizen naar een ander land, met eventueel een andere taal en cultuur, is best pittig. Er moeten 1001 dingen geregeld worden; huis, auto, bankrekening, verzekering, visum, school, waar is de stomerij, waar is de schoenmaker, waar is de apotheek, etc. Wat zijn de lokale ongeschreven wetten, omgangsvormen tussen mensen, hoe is het verkeer, houden ze zich aan de regels (dus: kan je bij groen licht daadwerkelijk veilig oversteken met je dreumes of niet), en oja, nog even de taal leren, etc etc. Echt meer dan je denkt.
Ik ken mensen die denken dat ze het allemaal zelf kunnen, maar ikzelf heb geleerd dat je elke hand die uitgestoken wordt moet aanpakken.
Ik ken mensen die denken dat ze het allemaal zelf kunnen, maar ikzelf heb geleerd dat je elke hand die uitgestoken wordt moet aanpakken.
zondag 20 april 2008 om 03:32
Ah, nog iets wat ik je wilde zeggen. Reken erop dat het best even kan duren voordat je je echt thuis voelt. Meestal kost dat toch echt wel 4 a 6 maanden en sommige mensen hebben wel een jaar nodig om zich ergens prettig te voelen. Dus als het in het begin erg tegenvalt; dat kan heel goed gewoon tijdelijk zijn.
zondag 20 april 2008 om 04:08
Hier een expat-mam in het Verre Oosten. Mijn advies zou altijd zijn hoe verder, hoe beter (in Europa wordt je volgens mij helemaal gek van langskomende familie en vrienden - "ik dacht een paar dagen Barcelona en kunnen we dan bij jou logeren"). In Azie zijn een aantal plaatsen waar zoveel Nederlanders zijn dat het bijna niet meer leuk is, maar ook genoeg plaatsen waar het wel meevalt. Het hangt erg af van de plaats waar je naartoe gaat en je eigen ervaring of het lukt om een baan te vinden. Part-time zit er meestal in elk geval niet in. Verder hangt het erg af van je horizon. Als je in beginsel voor onbepaalde tijd verhuist is het makkelijker om een baan te vinden dan als je voor een periode van twee jaar gaat. Denk dus ook na over een eventueel plan B - taalcursus, MBA, tweede studie of iets dergelijks.
Over "creches" hoef je je geen zorgen te maken, over de betaling daarvan soms wel (zeker als je via een Nederlands bedrijf wordt uitgezonden). Kinderen beginnen in Azie vaak al jong met school (een jaar is geen uitzondering), maar niet alle bedrijven betalen vanaf die leeftijd, maar vrijwel alle kinderen gaan vanaf twee jaar elke dag naar school (dat is natuurlijk op die leeftijd meer een peuterspeelzaal, maar toch). Goed onderhandelen over de betaling dus, want het is meestal niet goedkoop.
Verder hoef je je ook over je dreumes geen zorgen te maken. Die zal het Engels spelenderwijs oppakken. Grote probleem zal meer zijn als je over een aantal jaren teruggaat - en je kind geen idee heeft hoe het is om in Nederland te wonen. Als je met kleine kinderen verhuist heb ik wel een tip voor je (destijds zelf van iemand gekregen): stuur je spullen vooruit en kampeer in de tussentijd in Nederland (met huurmeubelen in je eigen huis, in CenterParks of wat dan ook), dan kom je aan in een ingericht eigen huis met eigen spullen. Niets zo vervelend om de eerste weken in een vreemd land, zonder oppas met een klein kind in een hotelkamer te zitten terwijl je man dag en nacht op pad is om overal geintroduceerd te worden en nog vervelender als je je kind met een wildvreemde nanny in een hotelkamer moet achterlaten als je zelf ook een baan hebt. Die periode is in Nederland ook niet ideaal, maar dan is er in elk geval nog de kinderopvang, oppas en familie voor handen. Als je op assignment gaat is het vaak leuk om foto's te maken van het toekomstige huis, de tuin, de kamers, de school e.d. Als je die in een fotoboekje doet kan je kind dat aan iedereen laten zien en dat helpt bij de voorbereiding.
Denk verder goed na of je een hulp wilt. Veel mensen reizen veel en het is dus lastig om kinderen bij kennisen onder te brengen en verder kan je niet op opa's en oma's terugvallen. Zeker als je een fulltime baan hebt, kan je eigenlijk niet zonder.
Contacten leggen in het Verre Oosten gaat in elk geval heel makkelijk: je pikt de expats er zo uit op straat en iedereen zoekt vrienden. In de meeste plaatsen is ook een Nederlandse club en daar kom je ook heel makkelijk in contact met Nederlandse expats. Daar hoef je je dus geen zorgen over te maken. In Europa is dat lastiger, omdat expats minder makkelijk te herkennen zijn denk ik. En als je werkt gaat het natuurlijk helemaal vanzelf.
Veel succes met alle voorbereidingen en het zoeken van een leuke bestemming. Wat een luxe dat je die zelf mag kiezen!
Over "creches" hoef je je geen zorgen te maken, over de betaling daarvan soms wel (zeker als je via een Nederlands bedrijf wordt uitgezonden). Kinderen beginnen in Azie vaak al jong met school (een jaar is geen uitzondering), maar niet alle bedrijven betalen vanaf die leeftijd, maar vrijwel alle kinderen gaan vanaf twee jaar elke dag naar school (dat is natuurlijk op die leeftijd meer een peuterspeelzaal, maar toch). Goed onderhandelen over de betaling dus, want het is meestal niet goedkoop.
Verder hoef je je ook over je dreumes geen zorgen te maken. Die zal het Engels spelenderwijs oppakken. Grote probleem zal meer zijn als je over een aantal jaren teruggaat - en je kind geen idee heeft hoe het is om in Nederland te wonen. Als je met kleine kinderen verhuist heb ik wel een tip voor je (destijds zelf van iemand gekregen): stuur je spullen vooruit en kampeer in de tussentijd in Nederland (met huurmeubelen in je eigen huis, in CenterParks of wat dan ook), dan kom je aan in een ingericht eigen huis met eigen spullen. Niets zo vervelend om de eerste weken in een vreemd land, zonder oppas met een klein kind in een hotelkamer te zitten terwijl je man dag en nacht op pad is om overal geintroduceerd te worden en nog vervelender als je je kind met een wildvreemde nanny in een hotelkamer moet achterlaten als je zelf ook een baan hebt. Die periode is in Nederland ook niet ideaal, maar dan is er in elk geval nog de kinderopvang, oppas en familie voor handen. Als je op assignment gaat is het vaak leuk om foto's te maken van het toekomstige huis, de tuin, de kamers, de school e.d. Als je die in een fotoboekje doet kan je kind dat aan iedereen laten zien en dat helpt bij de voorbereiding.
Denk verder goed na of je een hulp wilt. Veel mensen reizen veel en het is dus lastig om kinderen bij kennisen onder te brengen en verder kan je niet op opa's en oma's terugvallen. Zeker als je een fulltime baan hebt, kan je eigenlijk niet zonder.
Contacten leggen in het Verre Oosten gaat in elk geval heel makkelijk: je pikt de expats er zo uit op straat en iedereen zoekt vrienden. In de meeste plaatsen is ook een Nederlandse club en daar kom je ook heel makkelijk in contact met Nederlandse expats. Daar hoef je je dus geen zorgen over te maken. In Europa is dat lastiger, omdat expats minder makkelijk te herkennen zijn denk ik. En als je werkt gaat het natuurlijk helemaal vanzelf.
Veel succes met alle voorbereidingen en het zoeken van een leuke bestemming. Wat een luxe dat je die zelf mag kiezen!
zondag 20 april 2008 om 06:16
Ja, daar zit wel wat in. Ik had een vriendin die na 3 jaar Guatemala naar Brussel uitgezonden werd. Ze vonden het er vreselijk; je gaat gewoon op in de massa en niemand heeft je echt nodig. Hoe verder weg je zit, hoe hechter de expatgemeenschap.
Andere vrienden woonden voor 2 jaar in Londen en hadden ongeveer elk weekend bezoek. Gezellig joh! Maar berevermoeiend, ze kregen geen kans om zelf een leventje op te bouwen daar met andere mensen.
zondag 20 april 2008 om 07:20
Zelf heb ik geen ervaring met 'expatten met een dreumes', maar kom wel vaak in aanraking met kinderen van expats door mijn werk (vliegen). Mij valt altijd op dat kinderen van expats heel 'wijs' zijn voor hun leeftijd en hun talen belachelijk goed spreken (jaloersmakend 
) Van die kleine hummels van 6 jaar die dan al Nederlands, Frans, Engels en Chinees spreken... 
Ongelofelijk.
Ook zijn ze vaak minder verlegen en communicatief heel sterk.
Ik denk dat het een geweldige ervaring is voor jou en je gezin om zoiets te gaan doen. Zeker als de kinderen nog wat jonger zijn. Ze passen zich heel gemakkelijk aan. Succes!
) Van die kleine hummels van 6 jaar die dan al Nederlands, Frans, Engels en Chinees spreken... Ongelofelijk.Ook zijn ze vaak minder verlegen en communicatief heel sterk.
Ik denk dat het een geweldige ervaring is voor jou en je gezin om zoiets te gaan doen. Zeker als de kinderen nog wat jonger zijn. Ze passen zich heel gemakkelijk aan. Succes!
zondag 20 april 2008 om 08:01
Ja maar je gaat toch niet naar een ander land om op zoek te gaan naar andere expatters???
Tuurlijk is het leuk om een paar Nederlanders te kennen zodat je af en toe nog eens in je eigen taal kan spreken maar het hele idee van naar het buitenland vertrekken is toch dat je in een ander land zit dus contact legt met de "locals"?!
Ik ken maar 1 Nederlandse hier en heb er echt geen behoefte aan om lid te worden van de Nederlandse vereniging hier.
Aardige mensen trouwens, echt niets mis mee maar ik zit niet in Duitsland om Nederlanders te leren kennen.
En te veel mensen die willen logeren dat heb je zelf natuurlijk in de hand. Gewoon duidelijk zeggen als je er geen zin in hebt.
Wel leuk om al die verschillende meningen te lezen!
Zit iedereen trouwens via werk in het buitenland of zijn er ook mensen die op eigen houtje op stap zijn gegaan?
Tuurlijk is het leuk om een paar Nederlanders te kennen zodat je af en toe nog eens in je eigen taal kan spreken maar het hele idee van naar het buitenland vertrekken is toch dat je in een ander land zit dus contact legt met de "locals"?!
Ik ken maar 1 Nederlandse hier en heb er echt geen behoefte aan om lid te worden van de Nederlandse vereniging hier.
Aardige mensen trouwens, echt niets mis mee maar ik zit niet in Duitsland om Nederlanders te leren kennen.
En te veel mensen die willen logeren dat heb je zelf natuurlijk in de hand. Gewoon duidelijk zeggen als je er geen zin in hebt.
Wel leuk om al die verschillende meningen te lezen!
Zit iedereen trouwens via werk in het buitenland of zijn er ook mensen die op eigen houtje op stap zijn gegaan?
zondag 20 april 2008 om 10:17
LIttlephoenix, ik heb gemerkt dat het makkelijker is om tussen de expats een sociaal netwerk op te bouwen, omdat die de situatie snappen. In Belgie heb ik wat sneren gehad over 'die rijken die hier maar komen wonen en niets snappen van de gewone mensen en blablabla'
Expatters zijn trouwens echt niet alleen maar NL-ers, ik ken hier niet eens andere nederlanders. Wel britten, amerikanen, australiers, indiers, etc. En Belgen, natuurlijk
Expatters zijn trouwens echt niet alleen maar NL-ers, ik ken hier niet eens andere nederlanders. Wel britten, amerikanen, australiers, indiers, etc. En Belgen, natuurlijk
zondag 20 april 2008 om 11:42
Heb er nog even over nagedacht en nu zie ik beter wat jullie bedoelen. Ik dacht eigenlijk meteen aan de "typische Hollander" die met een grote zak aardappels op vakantie gaat en dan op de camping gezellig met andere Hollanders gaat zitten klagen over die rare buitenlanders.
Maar ik heb geen last van vooroordelen hoor! :D
Dat je als expat niet altijd met open armen verwelkomd wordt door de locals heb ik ook wel meegemaakt.
In het stadje waar we eerst woonden kreeg ik af en toe wel rare opmerkingen als ik bijvoorbeeld m'n der/die/das weer eens door elkaar haalde.
Of mensen in winkels die me heel nadrukkelijk niet begrijpen als ik niet precies het goede woord gebruik. In dit deel van Duitsland zeggen ze bijv. Obst voor fruit maar verder naar het noorden zeggen ze meestal Früchten.
Waar we nu wonen valt dat heel erg mee of misschien heb ik me na al die maanden beter aangepast.
En zelfs nu merk ik dat we anders behandeld worden omdat we het zoveelste Amerikaanse gezin zijn dat hier tijdelijk woont.
Duitsers zullen niet zo veel energie in een relatie met ons steken omdat we toch zo weer weg zijn.
Buurtjes zeggen heel vriendelijk hallo en een praatje over het weer is altijd gezellig maar verder dan dat gaat het niet echt.
Ze zijn gewend aan gezinnen die hier 1, 2 of 3 jaar wonen en dan weer verdwijnen om plaats te maken voor het volgende gezin.
Wat ik ook heel vervelend vind is dat sommige nieuwe mensen zich ook afsluiten als ze horen dat we dit jaar weer gaan verhuizen.
Ze steken hun energie liever in mensen die ook aan het begin van het avontuur staan.
Maar ik heb geen last van vooroordelen hoor! :D
Dat je als expat niet altijd met open armen verwelkomd wordt door de locals heb ik ook wel meegemaakt.
In het stadje waar we eerst woonden kreeg ik af en toe wel rare opmerkingen als ik bijvoorbeeld m'n der/die/das weer eens door elkaar haalde.
Of mensen in winkels die me heel nadrukkelijk niet begrijpen als ik niet precies het goede woord gebruik. In dit deel van Duitsland zeggen ze bijv. Obst voor fruit maar verder naar het noorden zeggen ze meestal Früchten.
Waar we nu wonen valt dat heel erg mee of misschien heb ik me na al die maanden beter aangepast.
En zelfs nu merk ik dat we anders behandeld worden omdat we het zoveelste Amerikaanse gezin zijn dat hier tijdelijk woont.
Duitsers zullen niet zo veel energie in een relatie met ons steken omdat we toch zo weer weg zijn.
Buurtjes zeggen heel vriendelijk hallo en een praatje over het weer is altijd gezellig maar verder dan dat gaat het niet echt.
Ze zijn gewend aan gezinnen die hier 1, 2 of 3 jaar wonen en dan weer verdwijnen om plaats te maken voor het volgende gezin.
Wat ik ook heel vervelend vind is dat sommige nieuwe mensen zich ook afsluiten als ze horen dat we dit jaar weer gaan verhuizen.
Ze steken hun energie liever in mensen die ook aan het begin van het avontuur staan.
zondag 20 april 2008 om 13:05
Ligt er heel erg aan waar je zit. In derde en tweede wereld landen is het gewoon erg moeilijk aansluiting te vinden met locale bevolking. Je ziet er anders uit en hebt veel meer poen met alle voordelen van dien. Wij hebben in het Midden Oosten en USA gezeten en wonen nu in Afrika. Midden Oosten was heel moeilijk omdat je ook nog eens 't geloof had en hier in Afrika zit er zo'n socio-eco gat tussen de expats en de bevolking dat het bevriend raken met die bevolking bijna onmogelijk is. USA was daarentegen wel heel makkelijk!
Voor de niet-werkende partner en kinderen is er altijd plenty te doen als expat. Probeer zodra je weet waar je heengaat contact te maken met mensen die er al zitten(collega's bijv) en je verder niet al te druk maken. Tis hasske leuk, je ziet wat van de wereld, je kind doet bijzondere ervaringen op en je eigen wereldje wordt letterlijk en figuurlijk groter.
zondag 20 april 2008 om 13:16
Ik woon in het buitenland (Duitsland) met (Nederlandse) man en twee kinderen. Beide kinderen zijn hier geboren (twee jaar en een baby). Mijn ervaring is positief, maar je moet er wel zelf wat van maken. Veel ondernemen en dan rolt het balletje vanzelf verder. Ik werk (nu) niet. De oudste zoon gaat in augustus (als het goed is) naar de Kindergarten, bij ons in de straat. Ik heb contact met zowel Nederlandse als Duitse mensen en die combinatie vind ik erg leuk.
Succes met alles!
Succes met alles!
zondag 20 april 2008 om 16:13
Oh een Ossi? Ik heb zelf 2 jaar in het Oosten van Duitsland gewoond. Super. Ik woon nu ergens in de buurt van Hannover en vindt het hier toch niet zo leuk. Maar goed, contract van mijn man loopt bijna af dus dan zitten we weer ergens anders.
Ik ben nu 11 weken zwanger en we hebben er zelfs over gedacht om naar het geboorteland van mijn man in Centraal Azie te gaan, maar ergens vind ik dat wel heel eng. Voorlopig nog maar even Duitsland.
Ok, dat was heel offtopic. Sorry!
Ik ben nu 11 weken zwanger en we hebben er zelfs over gedacht om naar het geboorteland van mijn man in Centraal Azie te gaan, maar ergens vind ik dat wel heel eng. Voorlopig nog maar even Duitsland.
Ok, dat was heel offtopic. Sorry!
