Kinderen
alle pijlers
30, nu geen kinderwens, angst voor spijt
maandag 16 november 2020 om 08:51
Ha allemaal,
De titel zegt het al. Ik ben 30, sinds een jaar single en hoewel ik mensen om me heen huizen zie kopen/trouwen/kinderen baren, voel ik die behoefte niet. Hoewel het me soms wel fijn lijkt om tegen iemand aan te kruipen op de bank, vind ik het eigenlijk wel fijn om alleen te zijn en mijn eigen plan te trekken. Die vrijheid had ik in mijn vorige relatie niet, en sinds het uit is voelt het als een verademing om alleen te zijn, hoe lullig dat ook klinkt. Hoe eenzaam ik me soms ook voel (tijdens lockdown naar Nederland geremigreerd, vriendenkring opbouwen gaat in deze tijd erg langzaam).
Ik krijg wel vaak opmerkingen van familie (tantes, ooms, maar vooral mijn moeder) die het toch wel heel vervelend voor me vinden dat ik alleen ben. En het lijkt me wel leuk om ooit een keer een leuke vent tegen te komen, maar ik heb er geen haast mee. En kinderen vind ik fantastisch, maar mijn eierstokken klapperen niet. Hoe schattig en grappig ik de kinderen van vriendinnen vind, ze geven me niet de behoefte om ze zelf te baren. Nooit heel drastisch gehad ook, ook niet tijdens mijn vorige relatie (maar die had sowieso geen stabiele basis voor kinderen dus dat was ook een reden om ze toen niet te willen).
En hoewel ik nu de situatie gewoon prima vind, en het best vind als ik over een aantal jaar een keer een leuke man tegen kom, vraag ik me het toch af. Misschien moet ik wel nu op zoek? Want straks krijg ik spijt als ik te laat ben en toch misschien graag kinderen wil? Maar ik weet het allemaal ook niet zeker. Want hoe weet je of je ze (ooit) wil? Kent iemand dit gevoel?
De titel zegt het al. Ik ben 30, sinds een jaar single en hoewel ik mensen om me heen huizen zie kopen/trouwen/kinderen baren, voel ik die behoefte niet. Hoewel het me soms wel fijn lijkt om tegen iemand aan te kruipen op de bank, vind ik het eigenlijk wel fijn om alleen te zijn en mijn eigen plan te trekken. Die vrijheid had ik in mijn vorige relatie niet, en sinds het uit is voelt het als een verademing om alleen te zijn, hoe lullig dat ook klinkt. Hoe eenzaam ik me soms ook voel (tijdens lockdown naar Nederland geremigreerd, vriendenkring opbouwen gaat in deze tijd erg langzaam).
Ik krijg wel vaak opmerkingen van familie (tantes, ooms, maar vooral mijn moeder) die het toch wel heel vervelend voor me vinden dat ik alleen ben. En het lijkt me wel leuk om ooit een keer een leuke vent tegen te komen, maar ik heb er geen haast mee. En kinderen vind ik fantastisch, maar mijn eierstokken klapperen niet. Hoe schattig en grappig ik de kinderen van vriendinnen vind, ze geven me niet de behoefte om ze zelf te baren. Nooit heel drastisch gehad ook, ook niet tijdens mijn vorige relatie (maar die had sowieso geen stabiele basis voor kinderen dus dat was ook een reden om ze toen niet te willen).
En hoewel ik nu de situatie gewoon prima vind, en het best vind als ik over een aantal jaar een keer een leuke man tegen kom, vraag ik me het toch af. Misschien moet ik wel nu op zoek? Want straks krijg ik spijt als ik te laat ben en toch misschien graag kinderen wil? Maar ik weet het allemaal ook niet zeker. Want hoe weet je of je ze (ooit) wil? Kent iemand dit gevoel?
maandag 16 november 2020 om 09:45
Dit vind ik het beste advies.
Ik herken het gevoel. En je kan er ook anders tegenaan kijken: juist als je twijfelt betekent dat allebei de opties kennelijk oké zijn. Dan is er ook geen goede of slechte keus.
maandag 16 november 2020 om 09:54
Nou meer dan je denkt denk ik. 1 op de 10 in ieder geval af en toe. Dat is toch best veel.Luci_Mster2 schreef: ↑16-11-2020 09:43Mhaw, veel mensen?
Ik denk dat vooral veel mannen spijt hebben want geen idee en denken dat de dames wel alles doen... en daarnaast heel veel vrouwen spijt hebben van kinderen krijgen met bepaald type partner.Niet van de kinderen ansich. Al zullen die er ook wel zijn.
Soms kan je het beter nog alleen doen. Vandaar de hoeveelheid scheidingen tegenwoordig.
Maar dat is mijn observatie in mijn kring.
https://www.ad.nl/binnenland/een-op-de- ... ~ac09b338/
maandag 16 november 2020 om 10:00
Nou dat is een onderzoek van Linda, niet echt wetenschappelijk serieus te nemen lijkt me. Hoe is die vraag geformuleerd? De stelling " een op de tien heeft soms spijt van moederschap" doet mij vermoeden dat de respondenten daarmee niet bedoelden aan te geven dat ze liever helemaal geen kinderen hadden gekregen.Mariejan schreef: ↑16-11-2020 09:54Nou meer dan je denkt denk ik. 1 op de 10 in ieder geval af en toe. Dat is toch best veel.
https://www.ad.nl/binnenland/een-op-de- ... ~ac09b338/
maandag 16 november 2020 om 10:01
Grappig dat het alleen over de moeders gaat, en wat is er precies gevraagd en aan hoeveel mensen in totaal.Mariejan schreef: ↑16-11-2020 09:54Nou meer dan je denkt denk ik. 1 op de 10 in ieder geval af en toe. Dat is toch best veel.
https://www.ad.nl/binnenland/een-op-de- ... ~ac09b338/
Heb je spijt van je kinderen of vind je moederschap zwaar? En wat vind je dan zwaar? En zou wel willen weten of dat echt mbt kinderen is of ook de partnerkeuze dan nog groot verschil maakt.
Wat ik dan vooral zie.
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 16-11-2020 10:02
15.07% gewijzigd
maandag 16 november 2020 om 10:02
Overigens heb je in mijn beleving nog alle tijd om helemaal geen knoop door te hoeven hakken. Op mijn dertigste wist ik wel dat ik kinderen wilde maar ook dat ik er nog niet klaar voor was. Ik ben nu 37 en de tweede is op komst. In een paar jaar tijd kan er veel veranderen in je situatie en gevoel, of niet...
maandag 16 november 2020 om 10:03
Dat valt toch goed mee, 90% die nooit spijt heeft.Mariejan schreef: ↑16-11-2020 09:54Nou meer dan je denkt denk ik. 1 op de 10 in ieder geval af en toe. Dat is toch best veel.
https://www.ad.nl/binnenland/een-op-de- ... ~ac09b338/
maandag 16 november 2020 om 10:03
maandag 16 november 2020 om 10:11
Laat het gewoon gebeuren, of niet. Als jij geen behoefte hebt aan een relatie, zoek die dan niet. Als je geen behoefte hebt aan kinderen, krijg die dan niet. Als jij je leven zo inricht als jíj wilt, dan krijg je geen spijt, denk ik. Je leven vormgeven vanuit het idee dat er iets hoort, moet of gespannen leven, zorgt er sneller voor dat je ergens spijt van krijgt, denk ik zelf altijd.
Op z'n hoogst denk ik bijvoorbeeld dat je misschien als je nog iets ouder bent en mensen om je heen krijgen kleinkinderen, dat je het dan even kunt voelen. Maar laat je daar je levenskeuzes van afhangen? Voor die tijd heb je dan dus minstens al 30 jaar kinderen, pas dan komt dat aan de orde. En die kinderen heb je daarvoor dus 30 jaar om voor te zorgen (ook als ze volwassen zijn, heb je nog steeds zorgen 'om' je kinderen).
Het is een nogal omvangrijke keuze, dus neem hem rustig en niet overhaast.
Op z'n hoogst denk ik bijvoorbeeld dat je misschien als je nog iets ouder bent en mensen om je heen krijgen kleinkinderen, dat je het dan even kunt voelen. Maar laat je daar je levenskeuzes van afhangen? Voor die tijd heb je dan dus minstens al 30 jaar kinderen, pas dan komt dat aan de orde. En die kinderen heb je daarvoor dus 30 jaar om voor te zorgen (ook als ze volwassen zijn, heb je nog steeds zorgen 'om' je kinderen).
Het is een nogal omvangrijke keuze, dus neem hem rustig en niet overhaast.
maandag 16 november 2020 om 10:18
maandag 16 november 2020 om 10:22
Van de mensen die niet voor kinderen kozen valt het ook wel mee met de spijt. En tja, je leven loopt zoals het loopt, je kunt niet voor de zekerheid aan kinderen beginnen.
Ik geloof overigens wel dat er in generaties voor ons veel vrouwen liever geen kinderen hadden gehad als dat een optie was geweest.
Ik geloof overigens wel dat er in generaties voor ons veel vrouwen liever geen kinderen hadden gehad als dat een optie was geweest.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 16-11-2020 10:23
28.00% gewijzigd
maandag 16 november 2020 om 10:22
Ik ben halverwege de dertig en heb nog steeds geen kinderwens. Ze gaan ook niet meer komen.
Soms ben ik wel bang dat ik later spijt ga krijgen van mijn kinderloosheid, maar angst om spijt is geen reden om aan kinderen te beginnen. Je kunt ook spijt hebben van het wel krijgen van kinderen en dat is, vind ik, een stuk erger.
Soms ben ik wel bang dat ik later spijt ga krijgen van mijn kinderloosheid, maar angst om spijt is geen reden om aan kinderen te beginnen. Je kunt ook spijt hebben van het wel krijgen van kinderen en dat is, vind ik, een stuk erger.
maandag 16 november 2020 om 10:27
Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje, 31 en dan krijg je vaak de vraag wanneer we aan kinderen gaan beginnen. Maar ik weet helemaal niet of ik kinderen wil, op dit moment in elk geval niet.
Gelukkig heb ik in mijn omgeving ook vriendinnen die rond hun 40e pas hun eerste kindje kregen. Als ik me binnen 10 jaar bedenk dan kan ik altijd nog serieus over kinderen nadenken. Zo zou je ook maar moeten denken.
Ik zou vooral geen beslissingen nemen op basis van tijdsdruk, dat zijn namelijk geen beslissingen waar je echt achter staat. Gun jezelf gewoon meer tijd om te ontdekken wat je precies wilt.
Gelukkig heb ik in mijn omgeving ook vriendinnen die rond hun 40e pas hun eerste kindje kregen. Als ik me binnen 10 jaar bedenk dan kan ik altijd nog serieus over kinderen nadenken. Zo zou je ook maar moeten denken.
Ik zou vooral geen beslissingen nemen op basis van tijdsdruk, dat zijn namelijk geen beslissingen waar je echt achter staat. Gun jezelf gewoon meer tijd om te ontdekken wat je precies wilt.
maandag 16 november 2020 om 10:32
Maar dat wachten tot je 40e snap ik dan ook weer nooit zo goed. Dan komt de wens opeens wel spontaan ofzo? Nee, dat geloof ik dus niet. Dat is dan puur omdat het nog later medisch wat ingewikkeld wordt. Dus je dwingt de wens dan bij jezelf af. Je kunt net zo goed tegen jezelf zeggen dat 35 (of een andere leeftijd) de max is en daarna niet meer. Dan heb je ook eerder duidelijkheid.
maandag 16 november 2020 om 10:36
Het is toch ook niet expres wachten tot je 40e?rumforviva schreef: ↑16-11-2020 10:32Maar dat wachten tot je 40e snap ik dan ook weer nooit zo goed. Dan komt de wens opeens wel spontaan ofzo? Nee, dat geloof ik dus niet. Dat is dan puur omdat het nog later medisch wat ingewikkeld wordt. Dus je dwingt de wens dan bij jezelf af. Je kunt net zo goed tegen jezelf zeggen dat 35 (of een andere leeftijd) de max is en daarna niet meer. Dan heb je ook eerder duidelijkheid.
Je kunt jezelf gewoon de vrijheid geven om van mening te mogen veranderen. Beide kanten op uiteraard.
maandag 16 november 2020 om 10:39
Ja, dat je van mening verandert is prima.Positivevibes schreef: ↑16-11-2020 10:36Het is toch ook niet expres wachten tot je 40e?
Je kunt jezelf gewoon de vrijheid geven om van mening te mogen veranderen. Beide kanten op uiteraard.
Maar er wordt wel bewust uitgesteld om een beslissing te nemen tot rond de 40, het is niet zo dat ze het maar laten varen en dan opeens op hun 40e wakker worden met een kinderwens. Nee, dat is toch vooral ingegeven doordat de tijd begint te dringen.
maandag 16 november 2020 om 10:42
Het gaat niet om wachten tot je 40e, het gaat om het niet forceren van de keuze om kinderen te krijgen. Ze is 30 en vrijgezel, als je van max 35 uitgaat dan moet je toch wel snel opzoek naar een partner, en daar heeft ze zo te horen nog geen behoefte aan. Dan is het fijn om in je achterhoofd te houden je 35e niet perse je uiterlijke houdsbaarheidsdatum is.rumforviva schreef: ↑16-11-2020 10:32Maar dat wachten tot je 40e snap ik dan ook weer nooit zo goed. Dan komt de wens opeens wel spontaan ofzo? Nee, dat geloof ik dus niet. Dat is dan puur omdat het nog later medisch wat ingewikkeld wordt. Dus je dwingt de wens dan bij jezelf af. Je kunt net zo goed tegen jezelf zeggen dat 35 (of een andere leeftijd) de max is en daarna niet meer. Dan heb je ook eerder duidelijkheid.
maandag 16 november 2020 om 10:47
Ik lees en ervaar dat echt anders.rumforviva schreef: ↑16-11-2020 10:39Ja, dat je van mening verandert is prima.
Maar er wordt wel bewust uitgesteld om een beslissing te nemen tot rond de 40, het is niet zo dat ze het maar laten varen en dan opeens op hun 40e wakker worden met een kinderwens. Nee, dat is toch vooral ingegeven doordat de tijd begint te dringen.
Gewoon als "Ik zie het wel, ik heb nog de tijd". En of dat moment van knoop doorhakken dan komt op je 33e, 37e of 40e, dat kan allemaal. Al mijn vriendinnen (incl ikzelf) die er zo over spreken/spraken zijn ruim voordat ze daadwerkelijk 40 waren tot de ene of de andere conclusie gekomen en hebben nu of een kind of noemen zich tegenwoordig bewust kinderloos/kindervrij.
maandag 16 november 2020 om 10:50
Nou ja, dan maar hopen dat ze over 5 jaar niet in dezelfde positie zit.lotconje schreef: ↑16-11-2020 10:42Het gaat niet om wachten tot je 40e, het gaat om het niet forceren van de keuze om kinderen te krijgen. Ze is 30 en vrijgezel, als je van max 35 uitgaat dan moet je toch wel snel opzoek naar een partner, en daar heeft ze zo te horen nog geen behoefte aan. Dan is het fijn om in je achterhoofd te houden je 35e niet perse je uiterlijke houdsbaarheidsdatum is.
maandag 16 november 2020 om 10:51
Ik denk dat je een heel gelukkig en vol leven kan hebben zonder kinderen. En bovendien heb je nog minstens 10 jaar om je verder te ontwikkelen, misschien iemand tegen te komen en misschien van mening te veranderen (of niet). Als je terug denkt naar 10 jaar geleden heb je je toch ook enorm ontwikkelt? Geef jezelf vooral de tijd en doe alleen maar wat goed voelt. Voor nu is dat geen kinderwens.
Mag allemaal!
Mag allemaal!
maandag 16 november 2020 om 10:59
Ik herken het, TO! Met als verschil dat ik wel al ruim 8 jaar een partner heb.
Bij mij komt een kinderwens met vlagen, lijkt het. Soms heb ik periodes waarin ik zeker weet dat ik het wil, en andere periodes kan ik mezelf echt niet voorstellen als moeder. Mijn partner heeft ook geen sterke wens, dus we kabbelen een beetje voort zonder echt een keuze te maken. We maken onszelf ook telkens wijs dat het niet het juiste moment is. Soms vanwege financiën of het niet hebben van de ideale baan, en nu bijvoorbeeld weer vanwege corona.
Volgend jaar gaan we trouwen, daarna opnieuw een spaarpotje opbouwen en dan vind ik dat we voor ons 35e een keuze moeten maken. En in de tussenliggende tijd evalueer ik regelmatig met mezelf waar ik nu eigenlijk sta qua gevoelens.
Als ik jou was zou ik eerst even tijd voor jezelf nemen. Die heb je zo te lezen hard nodig. Je hebt genoeg tijd om daar een jaartje voor "vrij" te nemen.
Bij mij komt een kinderwens met vlagen, lijkt het. Soms heb ik periodes waarin ik zeker weet dat ik het wil, en andere periodes kan ik mezelf echt niet voorstellen als moeder. Mijn partner heeft ook geen sterke wens, dus we kabbelen een beetje voort zonder echt een keuze te maken. We maken onszelf ook telkens wijs dat het niet het juiste moment is. Soms vanwege financiën of het niet hebben van de ideale baan, en nu bijvoorbeeld weer vanwege corona.
Volgend jaar gaan we trouwen, daarna opnieuw een spaarpotje opbouwen en dan vind ik dat we voor ons 35e een keuze moeten maken. En in de tussenliggende tijd evalueer ik regelmatig met mezelf waar ik nu eigenlijk sta qua gevoelens.
Als ik jou was zou ik eerst even tijd voor jezelf nemen. Die heb je zo te lezen hard nodig. Je hebt genoeg tijd om daar een jaartje voor "vrij" te nemen.
maandag 16 november 2020 om 11:03
Voor mensen zonder kinderwens klinkt dit hilarisch. Ik heb een heel gelukkig leven omdát ik geen kinderen heb. Niet ondanks.Leeuwtje12345 schreef: ↑16-11-2020 10:51Ik denk dat je een heel gelukkig en vol leven kan hebben zonder kinderen.
Dat is de hele point van geen kinderen willen. Dat ze er niet zijn, is de wens die in vervulling gaat.
maandag 16 november 2020 om 11:05
Alsof je tegen mensen mét kinderen zou zeggen: “Geen zorgen, ook met kinderen kun je een vol en gelukkig leven leiden”.
