Kinderen
alle pijlers
30, nu geen kinderwens, angst voor spijt
maandag 16 november 2020 om 08:51
Ha allemaal,
De titel zegt het al. Ik ben 30, sinds een jaar single en hoewel ik mensen om me heen huizen zie kopen/trouwen/kinderen baren, voel ik die behoefte niet. Hoewel het me soms wel fijn lijkt om tegen iemand aan te kruipen op de bank, vind ik het eigenlijk wel fijn om alleen te zijn en mijn eigen plan te trekken. Die vrijheid had ik in mijn vorige relatie niet, en sinds het uit is voelt het als een verademing om alleen te zijn, hoe lullig dat ook klinkt. Hoe eenzaam ik me soms ook voel (tijdens lockdown naar Nederland geremigreerd, vriendenkring opbouwen gaat in deze tijd erg langzaam).
Ik krijg wel vaak opmerkingen van familie (tantes, ooms, maar vooral mijn moeder) die het toch wel heel vervelend voor me vinden dat ik alleen ben. En het lijkt me wel leuk om ooit een keer een leuke vent tegen te komen, maar ik heb er geen haast mee. En kinderen vind ik fantastisch, maar mijn eierstokken klapperen niet. Hoe schattig en grappig ik de kinderen van vriendinnen vind, ze geven me niet de behoefte om ze zelf te baren. Nooit heel drastisch gehad ook, ook niet tijdens mijn vorige relatie (maar die had sowieso geen stabiele basis voor kinderen dus dat was ook een reden om ze toen niet te willen).
En hoewel ik nu de situatie gewoon prima vind, en het best vind als ik over een aantal jaar een keer een leuke man tegen kom, vraag ik me het toch af. Misschien moet ik wel nu op zoek? Want straks krijg ik spijt als ik te laat ben en toch misschien graag kinderen wil? Maar ik weet het allemaal ook niet zeker. Want hoe weet je of je ze (ooit) wil? Kent iemand dit gevoel?
De titel zegt het al. Ik ben 30, sinds een jaar single en hoewel ik mensen om me heen huizen zie kopen/trouwen/kinderen baren, voel ik die behoefte niet. Hoewel het me soms wel fijn lijkt om tegen iemand aan te kruipen op de bank, vind ik het eigenlijk wel fijn om alleen te zijn en mijn eigen plan te trekken. Die vrijheid had ik in mijn vorige relatie niet, en sinds het uit is voelt het als een verademing om alleen te zijn, hoe lullig dat ook klinkt. Hoe eenzaam ik me soms ook voel (tijdens lockdown naar Nederland geremigreerd, vriendenkring opbouwen gaat in deze tijd erg langzaam).
Ik krijg wel vaak opmerkingen van familie (tantes, ooms, maar vooral mijn moeder) die het toch wel heel vervelend voor me vinden dat ik alleen ben. En het lijkt me wel leuk om ooit een keer een leuke vent tegen te komen, maar ik heb er geen haast mee. En kinderen vind ik fantastisch, maar mijn eierstokken klapperen niet. Hoe schattig en grappig ik de kinderen van vriendinnen vind, ze geven me niet de behoefte om ze zelf te baren. Nooit heel drastisch gehad ook, ook niet tijdens mijn vorige relatie (maar die had sowieso geen stabiele basis voor kinderen dus dat was ook een reden om ze toen niet te willen).
En hoewel ik nu de situatie gewoon prima vind, en het best vind als ik over een aantal jaar een keer een leuke man tegen kom, vraag ik me het toch af. Misschien moet ik wel nu op zoek? Want straks krijg ik spijt als ik te laat ben en toch misschien graag kinderen wil? Maar ik weet het allemaal ook niet zeker. Want hoe weet je of je ze (ooit) wil? Kent iemand dit gevoel?
maandag 16 november 2020 om 11:08
Of door slechte relaties tussendoor. Als een vrouw eindelijk loskomt van een jarenlange relatie en tegen de 40 loopt, dan kan het zomaar zijn dat een paar jaar later opeens toch een kinderwens komt.rumforviva schreef: ↑16-11-2020 10:39Ja, dat je van mening verandert is prima.
Maar er wordt wel bewust uitgesteld om een beslissing te nemen tot rond de 40, het is niet zo dat ze het maar laten varen en dan opeens op hun 40e wakker worden met een kinderwens. Nee, dat is toch vooral ingegeven doordat de tijd begint te dringen.
Ik denk zelf dat vrouwen met een "echte" kinderwens hoe dan ook kinderen krijgen, ook al zou dat dan alleen zijn.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
maandag 16 november 2020 om 11:10
rumforviva schreef: ↑16-11-2020 11:05Alsof je tegen mensen mét kinderen zou zeggen: “Geen zorgen, ook met kinderen kun je een vol en gelukkig leven leiden”.
maandag 16 november 2020 om 11:10
Als ik naar de kinderloze vrouwen in mijn omgeving kijk slaat de spijt vaak pas toe wanneer het klokje stopt met tikken of wanneer ze al wat ouder zijn en eenzaam.
Heeft naar mijn mening dus meer met egoïstische redenen te maken dan een oprechte kinderwens.
Zou eventuele spijt in de toekomst dus niet het zwaarst laten wegen.
Heeft naar mijn mening dus meer met egoïstische redenen te maken dan een oprechte kinderwens.
Zou eventuele spijt in de toekomst dus niet het zwaarst laten wegen.
maandag 16 november 2020 om 11:16
rumforviva schreef: ↑16-11-2020 11:05Alsof je tegen mensen mét kinderen zou zeggen: “Geen zorgen, ook met kinderen kun je een vol en gelukkig leven leiden”.
volgens mij was deze opmerking vooral bedoeld voor als je spijt krijgt. Dus dan is hij wel logisch: ook als je geen kind hebt gekregen en daar spijt van hebt, kun je een vol en gelukkig leven leiden. Net als andersom overigens
maandag 16 november 2020 om 11:19
En dan nog.rumforviva schreef: ↑16-11-2020 10:50Nou ja, dan maar hopen dat ze over 5 jaar niet in dezelfde positie zit.
Ik heb de keus kinderen ja/nee pas gemaakt toen ik mijn huidige man een beetje kende. En toen was ik voorbij 35. Toen hebben we wel redelijk snel iets besloten. Maar verder ben ik er gewoon nooit zo mee bezig geweest. Ik voelde me nou niet ‘in een positie zitten’.
maandag 16 november 2020 om 11:19
goed verwoord!kindrebel schreef: ↑16-11-2020 09:06Ik heb me dat ook afgevraagd, of ik spijt zou gaan krijgen dat ik geen kinderen heb (geprobeerd te krijgen).
Voor mij persoonlijk is het hier en nu wat telt. Ik ben nu blij dat ik geen kinderen heb. En dat was ik de afgelopen 10 jaar ook en ik verwacht dat voorlopig te blijven. Als ik op mijn 50ste spijt krijg, zou dat betekenen dat ik al die jaren ervoor een leven had moeten leven waar ik nu absoluut niet aan moet denken. Dat staat niet echt met elkaar in verhouding.
Ik heb me in een vlaag van wijsheid gerealiseerd dat spijt bij dit soort grote thema's waarschijnlijk samenhangt met veel meer zaken die op zo'n moment in je leven spelen. Ik kan me voorstellen dat je spijt voelt als je een leegte ervaart en je jezelf voorstelt dat die leegte er niet was geweest als je kinderen had gehad. Terwijl die leegte op dat moment misschien wel wordt gevoed door een onbevredigende relatie of werk ofzo.
Edit: Als je de opties lang wilt open houden, raad ik je aan eicellen in te vriezen. Wacht daar niet te lang mee als je dat overweegt.
maandag 16 november 2020 om 11:26
Toen ik 30 was, was ik al een aantal jaar vrijgezel en woonde ik in het buitenland. Ik vond mijn leven prima en was gelukkig zoals mijn leven was. Tuurlijk dacht ik ook wel na over of ik wel of geen kinderen wilde, maar heb me er nooit te druk om gemaakt.
Toen ik 32 was woonde ik weer in Nederland en was nog steeds prima gelukkig met mijn vrijgezellenbestaan. Ik dacht wel eens aan de tikkende klok, maar heb toen wel besloten dat ik er ook wel mee kon leven dat ik geen kinderen zou krijgen. Ik wilde niet ten koste van alles een relatie aangaan. Gewoon uit nieuwsgierigheid ben ik op tinder gegaan, maar niet met het idee om echt een relatie te krijgen.
Toch kwam ik toen mijn man tegen en inmiddels zijn we ruim 4 jaar verder. Toen ik hem leerde kennen kreeg ik ineens wel een sterke kinderwens en inmiddels ben ik moeder.
Als je het mij vraagt, zou ik zeggen leef gewoon je leven en maak je niet te druk. Het komt zoals het komt. Aangezien je nu gelukkig bent, is er ook geen reden om ineens zaken compleet anders te gaan doen.
Als je mij op elk willekeurig moment in mijn leven had gevraagd “hoe ziet jouw leven er over 5 jaar uit”, had ik het echt geen enkele keer goed gehad.
Toen ik 32 was woonde ik weer in Nederland en was nog steeds prima gelukkig met mijn vrijgezellenbestaan. Ik dacht wel eens aan de tikkende klok, maar heb toen wel besloten dat ik er ook wel mee kon leven dat ik geen kinderen zou krijgen. Ik wilde niet ten koste van alles een relatie aangaan. Gewoon uit nieuwsgierigheid ben ik op tinder gegaan, maar niet met het idee om echt een relatie te krijgen.
Toch kwam ik toen mijn man tegen en inmiddels zijn we ruim 4 jaar verder. Toen ik hem leerde kennen kreeg ik ineens wel een sterke kinderwens en inmiddels ben ik moeder.
Als je het mij vraagt, zou ik zeggen leef gewoon je leven en maak je niet te druk. Het komt zoals het komt. Aangezien je nu gelukkig bent, is er ook geen reden om ineens zaken compleet anders te gaan doen.
Als je mij op elk willekeurig moment in mijn leven had gevraagd “hoe ziet jouw leven er over 5 jaar uit”, had ik het echt geen enkele keer goed gehad.
tiswa wijzigde dit bericht op 16-11-2020 11:28
8.55% gewijzigd
maandag 16 november 2020 om 11:27
Er speelt altijd een egoïstisch element mee, maar vind het nogal een verschil of je een kind neemt omdat je kinderen oprecht heel leuk vind, het als een bezegeling ziet van de liefde en tegelijkertijd ook bereid bent om vol toewijding zorg te dragen voor je koter en iemand die grofweg een kind wenst als soortvan hebbeding, iets om achter de hand te hebben voor het geval je spijt krijgt, terwijl je dus van tevoren al weet dat kinderen en wat ze allemaal van je vergen niet helemaal aan jou besteed is.
maandag 16 november 2020 om 15:14
Denk dat je beter spijt kan hebben van geen kinderen, dan van wel kinderen. Die laatste bestaan ook, maar zeggen het nooit (want taboe).
Heb dezelfde leeftijd en wel vaker met vriend gehad over kinderen. We zijn er beide niet happig op. In mijn omgeving krijgen veel mensen kinderen en ik krijg het er eerder benauwd van. Al die verplichtingen die je ineens moet.
Er zitten leuke kinderen en verschrikkelijke kinderen tussen dus ja.
De verschrikkelijke kinderen zijn beter anticonceptie dan de pil.
Wat mij vooral stoort is dat iedereen nu zegt ja het komt wel.....
Heb dezelfde leeftijd en wel vaker met vriend gehad over kinderen. We zijn er beide niet happig op. In mijn omgeving krijgen veel mensen kinderen en ik krijg het er eerder benauwd van. Al die verplichtingen die je ineens moet.
Er zitten leuke kinderen en verschrikkelijke kinderen tussen dus ja.
De verschrikkelijke kinderen zijn beter anticonceptie dan de pil.
Wat mij vooral stoort is dat iedereen nu zegt ja het komt wel.....
maandag 16 november 2020 om 15:20
Doetje89 schreef: ↑16-11-2020 15:14Denk dat je beter spijt kan hebben van geen kinderen, dan van wel kinderen. Die laatste bestaan ook, maar zeggen het nooit (want taboe).
Heb dezelfde leeftijd en wel vaker met vriend gehad over kinderen. We zijn er beide niet happig op. In mijn omgeving krijgen veel mensen kinderen en ik krijg het er eerder benauwd van. Al die verplichtingen die je ineens moet.
Er zitten leuke kinderen en verschrikkelijke kinderen tussen dus ja.
De verschrikkelijke kinderen zijn beter anticonceptie dan de pil.
Wat mij vooral stoort is dat iedereen nu zegt ja het komt wel.....
Altijd leuk hè als andere mensen jouw gevoelens en ideeën niet serieus nemen. Misschien ook zo op reageren (met dat ze jou niet serieus nemen). Of... zodra ze met een verhaal komen van een ziekte of overlijden; ook gewoon zeggen, jouw tijd komt ook wel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 16 november 2020 om 16:02
Ik denk eigenlijk niet dat er mensen zien die met die gedachte voor een kind gaan. Voor dat ‘hebbeding’ moet je wel minstens 16 jaar van je leven grotendeels opgeven, ik denk dat iedereen die geen kinderen wil (mijzelf incluis) dat een véél te groot offer vindt om hypothetische eenzaamheid op de veronderstelde oude dag tegen te gaan.Moreina schreef: ↑16-11-2020 11:27Er speelt altijd een egoïstisch element mee, maar vind het nogal een verschil of je een kind neemt omdat je kinderen oprecht heel leuk vind, het als een bezegeling ziet van de liefde en tegelijkertijd ook bereid bent om vol toewijding zorg te dragen voor je koter en iemand die grofweg een kind wenst als soortvan hebbeding, iets om achter de hand te hebben voor het geval je spijt krijgt, terwijl je dus van tevoren al weet dat kinderen en wat ze allemaal van je vergen niet helemaal aan jou besteed is.
maandag 16 november 2020 om 16:06
Nee, een oprechte kinderwens is niet egoïstisch. In mijn ogen dan. Geen enkele wens is egoïstisch. Als ik heel erg graag die mooie jurk wil kopen, dan kun je dat in zekere zin ook egoïstisch noemen. Of het nemen van een kat.
Dan is élke wens egoïstisch. Ik vind het hebben van een wens niet een teken van egoïsme. Het gaat erom hoe weloverwogen je met die wens omgaat. Want soms is het beter om een wens niet uit te laten komen. Koste wat het kost toch je wens willen vervullen terwijl het eigenlijk onverstandig is, dát vind ik egoïstisch. Maar het hebben van een wens niet.
maandag 16 november 2020 om 16:19
Ik ben inmiddels 36 en heb nog steeds geen kinderwens. Ik ga niets forceren uit de angst dat ik er ooit spijt van krijg. Ik heb tot nu toe nergens spijt van in ieder geval en sommige dingen lopen ook gewoon een beetje zoals ze lopen.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 16 november 2020 om 16:42
Weet je, als je de aankomende met beleid en eerlijk naar jezelf doet, heb je geen spijt. Want je hebt je keuzes toen weloverwogen gemaakt en dus is het resultaat, wat het ook is, goed te handelen: dat is immers gevolg van de optelsom van jouw weloverwogen keuzes.
Dus voor spijt hoef je niet bang te zijn, of je nu wel of geen kinderen krijgt ergens in de aankomende 10 jaar.
Dus voor spijt hoef je niet bang te zijn, of je nu wel of geen kinderen krijgt ergens in de aankomende 10 jaar.
woensdag 18 november 2020 om 15:30
Hi allemaal, ik dacht, laat ik eens kijken of iemand op mijn topic heeft gereageerd toevallig... ik had niet verwacht dat er zó veel reacties zouden komen! Allemaal heel erg veel dank daarvoor 
Wat ontzettend fijn om dit alles door te lezen; ik zie ook veel herkenning ook en dat stelt ook wel gerust. En ja, beter spijt van geen kinderen, dan spijt van wel kinderen.. Ik las een beetje op de reddit die iemand hier aanraadde (regretfulparents), heel heftig! Voor zowel de ouders als kinderen.
En er was een ander nieuw topic over pleegkinderen... mocht ik ooit nog op latere leeftijd wel de behoefte krijgen om een kind een mooi leven te geven, dan kan het ook nog op andere manieren dan de biologische bedacht ik me.
Wat ontzettend fijn om dit alles door te lezen; ik zie ook veel herkenning ook en dat stelt ook wel gerust. En ja, beter spijt van geen kinderen, dan spijt van wel kinderen.. Ik las een beetje op de reddit die iemand hier aanraadde (regretfulparents), heel heftig! Voor zowel de ouders als kinderen.
En er was een ander nieuw topic over pleegkinderen... mocht ik ooit nog op latere leeftijd wel de behoefte krijgen om een kind een mooi leven te geven, dan kan het ook nog op andere manieren dan de biologische bedacht ik me.
donderdag 26 november 2020 om 08:26
Ik vind kinderen niet heel leuk (en dat zegt niets over je gevoel voor je eigen kind) en zag het krijgen van een kind zeker niet als een ‘bezegeling van onze liefde’. Wat een onzin.Moreina schreef: ↑16-11-2020 11:27Er speelt altijd een egoïstisch element mee, maar vind het nogal een verschil of je een kind neemt omdat je kinderen oprecht heel leuk vind, het als een bezegeling ziet van de liefde en tegelijkertijd ook bereid bent om vol toewijding zorg te dragen voor je koter en iemand die grofweg een kind wenst als soortvan hebbeding, iets om achter de hand te hebben voor het geval je spijt krijgt, terwijl je dus van tevoren al weet dat kinderen en wat ze allemaal van je vergen niet helemaal aan jou besteed is.
Ik wilde gewoon graag een kind. Moeder worden.
En echt niemand gaat voor een kind als hebbeding, houd op zeg.
donderdag 26 november 2020 om 10:02
Lijkt mij ook niet, maar ken wel iemand die er nu 4 heeft en dus financieel niet rondkomt. (Hier had ze voor de kinderen ook al moeite mee) Nr 4 was ongelukje. Maar deze moest en zal geboren worden.Melofkim schreef: ↑26-11-2020 08:26Ik vind kinderen niet heel leuk (en dat zegt niets over je gevoel voor je eigen kind) en zag het krijgen van een kind zeker niet als een ‘bezegeling van onze liefde’. Wat een onzin.
Ik wilde gewoon graag een kind. Moeder worden.
En echt niemand gaat voor een kind als hebbeding, houd op zeg.
In mijn ogen neem je in deze situatie gewoon kinderen omdat het mogelijk is. Te nadele van de kinderen.
donderdag 26 november 2020 om 20:18
Toen ik aan de anticonceptiepil was had ik geen kinderwens, tot ik om medische reden moest stoppen. Toen ik weer mijn eigen cyclus terugkreeg kreeg ik ineens een kinderwens. Hormonaal voelde ik me behoorlijk anders zonder die pil. En nu heb ik sinds kort een kindje en ik ben enorm gelukkig!
Mocht je dus continue aan de pil zijn raad ik je aan even een tijdje te stoppen.
Ben je niet aan de hormonale anticonceptie: wat goed dat je duidelijk krijgt voor jezelf wat je wilt!
Mocht je dus continue aan de pil zijn raad ik je aan even een tijdje te stoppen.
Ben je niet aan de hormonale anticonceptie: wat goed dat je duidelijk krijgt voor jezelf wat je wilt!
