Kinderen
alle pijlers
8 weken zwanger: hartje klopt niet meer
vrijdag 4 april 2008 om 13:20
Gisteren tijdens de echo kregen wij het verdrietige nieuws dat onze baby in de maak geen kloppend hartje (meer) heeft. Waarschijnlijk is het heel recent gestopt met kloppen, want qua groei liep ze (ik denk steeds maar dat het een meisje is) bij.
Dit weekend wachten we nog even af of het spontaan loslaat, anders word ik dinsdag gecuretteerd.
Ik zit in zo'n emotionele rollercoaster en heb behoefte aan het delen van emoties met meiden die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.
Als dat het geval is, hoor ik graag van je hoe jij het hebt verwerkt en of je hier nog speciale dingetjes voor gedaan hebt. Zelf had ik al een boekje waarin ik stukjes voor "Kiki" (haar werknaam) schreef en daar heb ik nu ook de kaartjes die we hadden gekregen ingeplakt en ik heb er gisteren (onder veel tranen) een afscheidsbrief in geschreven. Ik heb het gevoel dat het helpt en wil haar niet zomaar vergeten.
Anyway, ik hoor het graag van jullie!
Dit weekend wachten we nog even af of het spontaan loslaat, anders word ik dinsdag gecuretteerd.
Ik zit in zo'n emotionele rollercoaster en heb behoefte aan het delen van emoties met meiden die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.
Als dat het geval is, hoor ik graag van je hoe jij het hebt verwerkt en of je hier nog speciale dingetjes voor gedaan hebt. Zelf had ik al een boekje waarin ik stukjes voor "Kiki" (haar werknaam) schreef en daar heb ik nu ook de kaartjes die we hadden gekregen ingeplakt en ik heb er gisteren (onder veel tranen) een afscheidsbrief in geschreven. Ik heb het gevoel dat het helpt en wil haar niet zomaar vergeten.
Anyway, ik hoor het graag van jullie!
zondag 6 april 2008 om 21:03
P.S. Allis : gister meteen mijn verloskundige aan de telefoon gehad waar ik een afspraak had staan voor volgende week. Haar alles verteld , ze heeft nog wat tips gegeven voor als het komt en ook dat ik hun ten alle tijden kan bellen . Zodat hun langs kunnen komen en ik niet meteen naar het ziekenhuis hoef , dan bekijken hun of het echt nodig is of ik naar het ziekenhuis ga of dat ik het nog even aan kan kijken.
maandag 7 april 2008 om 12:30
Bah meiden wat een nare situatie zitten wij toch in.
Puckje: Fijn dat de vk zo reageert, het is prettig te weten dat je altijd kunt bellen. Ik hoop dat je lichaam zijn werk gaat doen.
Maar het kan ook nog even duren bij mij was het vruchtje gestopt met groeien met 8 weken maar pas in week 11 liet het los. Ik wist het toen 3 dagen dat ik een miskraam zou krijgen.
Meiden verlies niet het vertrouwen in je lichaam!
Puckje: Fijn dat de vk zo reageert, het is prettig te weten dat je altijd kunt bellen. Ik hoop dat je lichaam zijn werk gaat doen.
Maar het kan ook nog even duren bij mij was het vruchtje gestopt met groeien met 8 weken maar pas in week 11 liet het los. Ik wist het toen 3 dagen dat ik een miskraam zou krijgen.
Meiden verlies niet het vertrouwen in je lichaam!
maandag 7 april 2008 om 20:31
Lieve Rebels ,
Vanochtend het ziekenhuis aan de telefoon gehad en mag ipv woensdag einde van de dag morgenochtend al komen. Dan gaan we meteen concrete afpsraken maken hoe we de natuur een beetje kunnen helpen , curretage of medicatie.
Wil jou voor morgen heel veel sterkte wensen , zal aan je denken ! Laat je nog eten weten hoe het met je gaat ?
Veel Liefs en een grote
Vanochtend het ziekenhuis aan de telefoon gehad en mag ipv woensdag einde van de dag morgenochtend al komen. Dan gaan we meteen concrete afpsraken maken hoe we de natuur een beetje kunnen helpen , curretage of medicatie.
Wil jou voor morgen heel veel sterkte wensen , zal aan je denken ! Laat je nog eten weten hoe het met je gaat ?
Veel Liefs en een grote
dinsdag 8 april 2008 om 20:20
Puckje, lichamelijk vond ik het een eitje. Op de echo vooraf was bijna niets meer te zien, dus ik had er zo'n vrede mee dat het weggehaald ging worden. Mentaal ben ik nu ook opgelucht. Het is achter de rug en ik kan verder met mijn leven. Hoe dat voor jou gaat zijn, weet ik natuurlijk niet.
Ik ga vanaf nu weer vooruit kijken en genieten van alle dingen die ik wél heb.
Puckje, ik denk aan je morgen. Het is allemaal niet niks wat we doormaken.
Dikke knuffel!
Iedereen ontzettend bedankt voor het meeleven, het heeft me zó geholpen!
Ik ga vanaf nu weer vooruit kijken en genieten van alle dingen die ik wél heb.
Puckje, ik denk aan je morgen. Het is allemaal niet niks wat we doormaken.
Dikke knuffel!
Iedereen ontzettend bedankt voor het meeleven, het heeft me zó geholpen!
woensdag 9 april 2008 om 11:29
Puckje sterkte vandaag.
Rebels, goed hoor dat je zo positief blijft.
Ik was ook zo positief, het is voorbij over. omdat het bij mij zo vreselijk vreemd is gegaan (met bloedbad en snel naar de o.k) hakt het er lichamelijk flink in. Maar ik merk nu dat het in mijn hoofd een chaos is. Ik ben boos....
Gisteravond kwam een lieve collega langs, ik heb zo dwars lopen doen....
Ik heb vreselijk af zitten geven op mijn werk (afgelopen tijd extreem veel stress gehad door een hork van een collega) en wat voelt het lekker om iemand de schuld te kunnen geven.
Is dat rationeel, nee natuurlijk niet ik kan keurig opnoemen wat iedereen wilt horen. Het vruchtje was niet goed, het is beter zo, kijk naar wat je wel hebt etc.
Maar ik heb daar gewoon geen zin in. Ik wil emotioneel labiel zijn. Althans voor nu, ik wil verdrietig zijn, nou ja voor nu, ik wil schreeuwen en schoppen en huilen, voor een week, ik wil eigelijk helemaal niets. Maar het het gevoel zo veel te moeten.
Ik moet weer doorgaan, ik moet sterk blijven, ik moet niet achteruit kijken (onee deze hoort niet in het ik moet wel rijtje thuis) Ik moet vooral dankbaar zijn dat moedernatuur het vruchtje heeft afgestoten.
Iedere vrouw is anders, we beleven het op onze manier, mag het?
Liefs
Luna
Rebels, goed hoor dat je zo positief blijft.
Ik was ook zo positief, het is voorbij over. omdat het bij mij zo vreselijk vreemd is gegaan (met bloedbad en snel naar de o.k) hakt het er lichamelijk flink in. Maar ik merk nu dat het in mijn hoofd een chaos is. Ik ben boos....
Gisteravond kwam een lieve collega langs, ik heb zo dwars lopen doen....
Ik heb vreselijk af zitten geven op mijn werk (afgelopen tijd extreem veel stress gehad door een hork van een collega) en wat voelt het lekker om iemand de schuld te kunnen geven.
Is dat rationeel, nee natuurlijk niet ik kan keurig opnoemen wat iedereen wilt horen. Het vruchtje was niet goed, het is beter zo, kijk naar wat je wel hebt etc.
Maar ik heb daar gewoon geen zin in. Ik wil emotioneel labiel zijn. Althans voor nu, ik wil verdrietig zijn, nou ja voor nu, ik wil schreeuwen en schoppen en huilen, voor een week, ik wil eigelijk helemaal niets. Maar het het gevoel zo veel te moeten.
Ik moet weer doorgaan, ik moet sterk blijven, ik moet niet achteruit kijken (onee deze hoort niet in het ik moet wel rijtje thuis) Ik moet vooral dankbaar zijn dat moedernatuur het vruchtje heeft afgestoten.
Iedere vrouw is anders, we beleven het op onze manier, mag het?
Liefs
Luna
woensdag 9 april 2008 om 18:35
Rebels fijn om te horen dat het ondanks alles goed gaat. Jouw stukje had mijn stukje kunnen zijn. Precies hetzelfde ging het bij mij en voel ik me . Ook op mijn echo was er niets meer te zien dan een lege vruchtzak . Ben om 08:45 uur geholpen en om 11:00 uur had ik al 4 sneetjes brood op een kop thee en koffie en zat ik aangekleed om naar huis te gaan , 11:30 was ik thuis vanmiddag. Lichamelijk was het echt een eitje , ben al met me moeder boodschapjes wezen doen. Ben zeer opgelucht dat het achter de rug . Het is zeker niet niets wat we hebben meegemaakt , maar met een plekje voor deze zwangerschap in ons hart maken we alle twee zo te lezen een nieuwe start !!
En ook ik ga genieten van wat ik wél heb en weer vooruit kijken !!!!!!.
Veel Liefs van mij ....
En ook ik ga genieten van wat ik wél heb en weer vooruit kijken !!!!!!.
Veel Liefs van mij ....
woensdag 9 april 2008 om 18:41
Lieve Luna80,
Lees net pas je berichtje , vind in deze situaties dat iedereen mag nee moet bepalen voor zichzelf hoe die ermee om moet gaan. Je kan niets forceren , als je jezef ellendig voeld is dat je goed recht. Niemand kan jou zeggen hoe je ermee om moet gaan , dat kan je alleen zelf , blijf bij je gevoel meid !
Hoop uit de grond van me hart dat je het op een dag een plekje kan geven in je hart. Maar tot die tijd mag alles , je moet niets , dit gaat om jou en je hebt evenveel recht om te reageren en te voelen zoals je doet en voeld dan een ander die het misschien op een andere manier doet en voeld.
Hou je haaks !!!!!!
Lees net pas je berichtje , vind in deze situaties dat iedereen mag nee moet bepalen voor zichzelf hoe die ermee om moet gaan. Je kan niets forceren , als je jezef ellendig voeld is dat je goed recht. Niemand kan jou zeggen hoe je ermee om moet gaan , dat kan je alleen zelf , blijf bij je gevoel meid !
Hoop uit de grond van me hart dat je het op een dag een plekje kan geven in je hart. Maar tot die tijd mag alles , je moet niets , dit gaat om jou en je hebt evenveel recht om te reageren en te voelen zoals je doet en voeld dan een ander die het misschien op een andere manier doet en voeld.
Hou je haaks !!!!!!
woensdag 9 april 2008 om 22:48
donderdag 10 april 2008 om 10:51
Hallo lieve dames,
Even een dikke knuffel voor jullie allemaal. Het is ook allemaal niet niets wat jullie meemaken... Fijn dat jullie elkaar hebben, want dat is erg belangerijk, niemand die het beter begrijpt dan vrouwen die het zelf ook mee hebben gemaakt. Ik heb zelf ook veel aan het forum ' weer zwanger na een miskraam gehad'
18 januari was ik 11 weken zwanger maar bleek tijdens de echo dat ik een missed abortian had. Ze hebben me cytotec pillen aangepraat in het ziekenhuis, ben erg blij dat jullie die niet hebben gehad: want het resultaat: gigantische bloedbladen, 2 keer op de eerste hulp hiermee beland, alsnog een curettage 1 februari en een ernstige bloedarmoed. Ben pas deze week weer voor het eerst full time aan het werk.
Hoewel het nu enorm klote voelt: dat gaat voorbij lieve meiden, gelukkig. Ik ben eind februari met mijn man een weekje naar de zon gegaan en dat heeft me enorm geholpen. Je moet er gewoon weer een vorm in vinden, ook samen, want de teleurstelling is gigantisch. Zat je al helemaal in de : we worden papa en mama-fase, ineens ben je weer terug bij af, en dat is heftig.
Neem de tijd voor je verdriet, alle gedachtes moeten gedacht zijn en al het verdriet moet gehuild worden..... En dat heeft tijd nodig!
Hele dikke knuffel voor jullie allemaal en heel veel sterkte!!
Even een dikke knuffel voor jullie allemaal. Het is ook allemaal niet niets wat jullie meemaken... Fijn dat jullie elkaar hebben, want dat is erg belangerijk, niemand die het beter begrijpt dan vrouwen die het zelf ook mee hebben gemaakt. Ik heb zelf ook veel aan het forum ' weer zwanger na een miskraam gehad'
18 januari was ik 11 weken zwanger maar bleek tijdens de echo dat ik een missed abortian had. Ze hebben me cytotec pillen aangepraat in het ziekenhuis, ben erg blij dat jullie die niet hebben gehad: want het resultaat: gigantische bloedbladen, 2 keer op de eerste hulp hiermee beland, alsnog een curettage 1 februari en een ernstige bloedarmoed. Ben pas deze week weer voor het eerst full time aan het werk.
Hoewel het nu enorm klote voelt: dat gaat voorbij lieve meiden, gelukkig. Ik ben eind februari met mijn man een weekje naar de zon gegaan en dat heeft me enorm geholpen. Je moet er gewoon weer een vorm in vinden, ook samen, want de teleurstelling is gigantisch. Zat je al helemaal in de : we worden papa en mama-fase, ineens ben je weer terug bij af, en dat is heftig.
Neem de tijd voor je verdriet, alle gedachtes moeten gedacht zijn en al het verdriet moet gehuild worden..... En dat heeft tijd nodig!
Hele dikke knuffel voor jullie allemaal en heel veel sterkte!!
donderdag 10 april 2008 om 21:06
Ik vind het ook een prachtige zin! Ik heb het idee dat ik er heel veel baat bij heb gehad dat ik tussen het slechte nieuws en de curettage veel heb gehuild, maar ook zoveel heb gepraat en geschreven. Mijn boekje voor Kiki kijk ik elke dag nog even in (vandaag nog niet, trouwens, was ook de eerste dag dat ik geen kaartje kreeg).
Daardoor voelde de dag van de curettage ook echt als een afsluiting en had ik er zoveel vrede mee.
Luna, heb jij iets gedaan om "afscheid te nemen"? Misschien kan het je helpen om iets te maken waar je altijd naar terug kunt kijken? Maar misschien ook helemaal niet en moet je de tijd zijn werk laten doen.
Vandaag heb ik weer voor het eerst gewerkt en dat heb ik geweten: heel veel last van mijn buik en opeens weer bloedverlies. Misschien toch te hard van stapel gelopen. Het was wel lekker voor de afleiding, moet ik zeggen (heb ook een hele leuke baan!). Nu nog steeds pijn, dus ik kruip lekker vroeg mijn bed in. Morgen ben ik vrij.
Kusje, bedankt voor het delen van jouw verhaal!
Daardoor voelde de dag van de curettage ook echt als een afsluiting en had ik er zoveel vrede mee.
Luna, heb jij iets gedaan om "afscheid te nemen"? Misschien kan het je helpen om iets te maken waar je altijd naar terug kunt kijken? Maar misschien ook helemaal niet en moet je de tijd zijn werk laten doen.
Vandaag heb ik weer voor het eerst gewerkt en dat heb ik geweten: heel veel last van mijn buik en opeens weer bloedverlies. Misschien toch te hard van stapel gelopen. Het was wel lekker voor de afleiding, moet ik zeggen (heb ook een hele leuke baan!). Nu nog steeds pijn, dus ik kruip lekker vroeg mijn bed in. Morgen ben ik vrij.
Kusje, bedankt voor het delen van jouw verhaal!
vrijdag 11 april 2008 om 15:08
Rebels, Ik moet er niet aan denken om weer aan het werk te gaan, ik heb een drukke baan en kan kan mezelf ook niet afschermen...
voor nu dus nog lekker thuis.
Ik vloei sinds gister niet meer, maar ben wel bang dat het inderdaad opeens weer terug komt.
Ik ga zondag met lief naar de sauna om even lekker te ontspannen.
voor nu dus nog lekker thuis.
Ik vloei sinds gister niet meer, maar ben wel bang dat het inderdaad opeens weer terug komt.
Ik ga zondag met lief naar de sauna om even lekker te ontspannen.
