Kinderen
alle pijlers
Adviezen uitwisselen over communicatie met basisschool
donderdag 24 september 2020 om 09:45
Tja; ik heb jaren geleden een topic geopend over hoe beroerd de communicatie met school ging. Tot onze verbazing veranderde er na anderhalf jaar gerommel ineens veel nadat de gruwelijke IB'er met pensioen ging, en zoon bij een begripvolle lerares kwam (die zelf twee zoons met ASS heeft). En toen bleken we hele goede afspraken te kunnen maken en werden de adviezen prima begrepen en opgevolgd.
Ondertussen zijn allerlei positieve ontwikkelingen met zoon ingezet, en zijn we hem hartstikke lekker aan het begeleiden met diverse professionals; veel speelt zich ook thuis af (zeker ivm corona en met ook nog die lange zomervakantie). Zoon van 10 zit op regulier onderwijs en dat is echt prima. Hij heeft diagnose ASS, wat hem ontzettend weinig parten speelt, en vorig jaar was hij oude genoeg voor ADD onderzoek, en kwam dat er dus ook uit. Door medicatie heeft hij enorme sprongen gemaakt op school; hij kreeg zijn werk nooit af en kon niet laten zien hoeveel hij begreep, en sinds de medicatie doet hij ineens pluswerk en is hij enorm gelukkig nu hij eindelijk kan laten zien dat hij slim is. De medicatie gebruikt hij buiten de concentratie taken in de klas zo min mogelijk omdat hij de bijwerkingen niet prettig vindt. Maar goed: al met al is het in de klas een super makkelijk kind nu, en hij heeft al jaren verschillende vriendjes waarmee hij lol heeft. Hij ligt lekker in de klas, doet goed mee en past zich aan.
Thuis zijn er nog bergen issues waar we aan moeten werken. Zoon is niet heel zelfstandig, en hangt emotioneel ook nog erg aan ons. Dat is mede te verklaren door een slecht tijdsbesef, moeite met planning, onveilig gevoel omdat hij dingen niet kan overzien en hij sommige (negatieve)emoties heel intens kan ervaren en daar helemaal door van zijn stuk raakt. Bovendien is zijn hoofd op school iedere dag keihard bezig, en is het daarna wel op; geen clubjes of sporten meer dus.
We zijn heel veel begrip aan het krijgen dankzij psycho edecucatie met Brainblox. Zoon kan tot de zelfde resultaten komen als anderen, maar soms gebeurt er van binnen een heleboel dat anders is. Dingen kunnen hem ook veel meer moeite kosten dan anderen. Binnenkort gaan we SI-therapie starten om te kijken of we hem kunnen helpen met zijn prikkelverwerking. Ik geloof dat de therapeute onder andere denkt aan borsteltherapie.
Wij beseffen heel goed, dat als er dingen lekker lopen, dit betekent dat we misschien andere aandachtspunten kunnen oppakken die nog wel nodig zijn om aan te werken voordat zoon naar de middelbare school gaat. Daar moet hij wel veel zelfstandig voor kunnen.
Als zijn nieuwe lerares en (weer een andere) IB'er open zouden staan voor onze input, dan zouden ze zoon kunnen helpen op school, en ONS helpen om zoon bij te staan met dingen die thuis spelen. Wij doen ook ons best om hun werk zo makkelijk mogelijk te laten verlopen.
Maar ja: wat er net gebeurd is, kan je teruglezen in het topic (dat ik nogal off topic heb laten gaan) over eten bestellen in een hotel...
Zoon ging op kamp voor 2 nachtjes, en was heel erg bang om te slapen ivm nachtmerries. Niet omdat het op kamp was, maar omdat de omgeving (prehistorisch huttendorp) niet zo veilig voelde bij de dromen over enge reuzespinnen die hem lastig vallen in zijn slaap.
We hebben afspraken met hem gemaakt dat hij mocht vertrouwen dat we voor de nacht een veilige oplossing zouden regelen, en dat hij overdag niet gespannen hoefde te zijn, en dat ging prima. Ik ben in een hotel vlakbij gaan zitten, en heb de lerares laten weten dat zoon bij mij kon komen als het niet meer ging.
Vervolgens heeft de lerares zowel alle hulpvragen van mijn zoon genegeerd (eigenlijk overruled) en ook alle info genegeerd die ik gegeven heb over hoe onduidelijk de signalen bij mijn zoon te lezen zijn, en dat je hem echt moet vragen hoe hij zich voelt etc.
Kortom; ik zat voor de kat zijn kut vlakbij in een hotel, maar heb helemaal niets kunnen doen, en mijn zoon heeft twee hele nare nachten gehad. Toen ik direct bij het ophalen naar de lerares liep om eigenlijk alsnog een vertaling te geven van wat mijn zoon had gezegd, en hoe ze dat had moeten interpreteren, werden we nog weggewuifd; tegen zoon zei ze dat hij vooral aan de leuke dingen van kamp moest denken, en tegen mij zei ze dat hij xxx zei, maar dat ze had GEDACHT dat dat xxxx betekende. En dat hij wel gezegd had dat hij niet nog een nacht wilde slapen, maar dat hij daar "maar" 2x over was begonnen (en ze hem toen afwimpelde) en dat ze daarna had geconcludeerd dat het goed was zonder dit aan hem te vragen.
En nu zie ik ontzettend op tegen de komende 2 jaar. Ik weet niet wat ik moet doen om deze enorme kloof te overbruggen. Ik HOOP dat het goed komt, en dat we gewoon een slecht start hebben, maar diep van binnen denk ik dat dit eigenlijk is hoe deze mensen er in staan, en dat dat echt niet zomaar kan veranderen. En dat we weer alleen dingen aan hun verstand gepeuterd krijgen als we alle professionals weer extra moeite laten doen met verklaringen en brieven waarin gewoon exact hetzelfde staat wat wij te zeggen hebben.
Ik weet gewoon niet of ik nu moet beginnen met VOL tegengas, om ze duidelijk te maken dat ik dit gewoon niet ga accepteren, of dat we weer gaan wurmen en draaien in de hoop dat ze niet al te boos en geïrriteerd gaan doen, en ze dan misschien bij de gratie gods toch wel een beetje meedoen...
Het punt is dat de school altijd een soort arrogante basishouding heeft van "wij bepalen alles" en dat ze vinden dat zij de regie taak hebben. Er is ons het eerste jaar wel letterlijk gezegd dat ze de schoolzaken aan hun moesten overlaten en dat wij maar een beetje thuis moesten gaan opvoeden. Ze hadden een raar wijf van het samenwerkingsverband betrokken, dat haar adviezen en bevindingen (die grotendeels echt niet klopten) alleen met de lerares wilde doornemen.
Inmiddels, na een aantal jaar ervaring, is het mij duidelijk dat wij, de ouders, degenen zijn die de verantwoordelijkheid en dus de regie hebben. Wij zijn eigenlijk een soort spin in het web en aanspreekpunt van diverse professionals die soms een tijd aanhaken op ons verzoek. Wij proberen te zorgen dat niemand elkaar werk dubbel doet, dat er kennis en inzichten worden uitgewisseld, en dat het duidelijk is aan welke doelen er gewerkt wordt.
School is onderdeel van ons team van hulpverleners. Er zijn inzichten die niet opnieuw hoeven te worden ontdekt, en kwetsbare punten die aandacht vergen.
Zijn er meer ouders met dit soort ervaring? En hoe gaan jullie om met de momenten dat school eigenlijk een kennisachterstand heeft, maar nog niet beseft dat ze dit moeten inhalen?
Onze methode is altijd conflict mijden en proberen mensen mee te krijgen, maar wie heeft er wel eens echt hard tegengas gegeven, en hielp dat?
Ondertussen zijn allerlei positieve ontwikkelingen met zoon ingezet, en zijn we hem hartstikke lekker aan het begeleiden met diverse professionals; veel speelt zich ook thuis af (zeker ivm corona en met ook nog die lange zomervakantie). Zoon van 10 zit op regulier onderwijs en dat is echt prima. Hij heeft diagnose ASS, wat hem ontzettend weinig parten speelt, en vorig jaar was hij oude genoeg voor ADD onderzoek, en kwam dat er dus ook uit. Door medicatie heeft hij enorme sprongen gemaakt op school; hij kreeg zijn werk nooit af en kon niet laten zien hoeveel hij begreep, en sinds de medicatie doet hij ineens pluswerk en is hij enorm gelukkig nu hij eindelijk kan laten zien dat hij slim is. De medicatie gebruikt hij buiten de concentratie taken in de klas zo min mogelijk omdat hij de bijwerkingen niet prettig vindt. Maar goed: al met al is het in de klas een super makkelijk kind nu, en hij heeft al jaren verschillende vriendjes waarmee hij lol heeft. Hij ligt lekker in de klas, doet goed mee en past zich aan.
Thuis zijn er nog bergen issues waar we aan moeten werken. Zoon is niet heel zelfstandig, en hangt emotioneel ook nog erg aan ons. Dat is mede te verklaren door een slecht tijdsbesef, moeite met planning, onveilig gevoel omdat hij dingen niet kan overzien en hij sommige (negatieve)emoties heel intens kan ervaren en daar helemaal door van zijn stuk raakt. Bovendien is zijn hoofd op school iedere dag keihard bezig, en is het daarna wel op; geen clubjes of sporten meer dus.
We zijn heel veel begrip aan het krijgen dankzij psycho edecucatie met Brainblox. Zoon kan tot de zelfde resultaten komen als anderen, maar soms gebeurt er van binnen een heleboel dat anders is. Dingen kunnen hem ook veel meer moeite kosten dan anderen. Binnenkort gaan we SI-therapie starten om te kijken of we hem kunnen helpen met zijn prikkelverwerking. Ik geloof dat de therapeute onder andere denkt aan borsteltherapie.
Wij beseffen heel goed, dat als er dingen lekker lopen, dit betekent dat we misschien andere aandachtspunten kunnen oppakken die nog wel nodig zijn om aan te werken voordat zoon naar de middelbare school gaat. Daar moet hij wel veel zelfstandig voor kunnen.
Als zijn nieuwe lerares en (weer een andere) IB'er open zouden staan voor onze input, dan zouden ze zoon kunnen helpen op school, en ONS helpen om zoon bij te staan met dingen die thuis spelen. Wij doen ook ons best om hun werk zo makkelijk mogelijk te laten verlopen.
Maar ja: wat er net gebeurd is, kan je teruglezen in het topic (dat ik nogal off topic heb laten gaan) over eten bestellen in een hotel...
Zoon ging op kamp voor 2 nachtjes, en was heel erg bang om te slapen ivm nachtmerries. Niet omdat het op kamp was, maar omdat de omgeving (prehistorisch huttendorp) niet zo veilig voelde bij de dromen over enge reuzespinnen die hem lastig vallen in zijn slaap.
We hebben afspraken met hem gemaakt dat hij mocht vertrouwen dat we voor de nacht een veilige oplossing zouden regelen, en dat hij overdag niet gespannen hoefde te zijn, en dat ging prima. Ik ben in een hotel vlakbij gaan zitten, en heb de lerares laten weten dat zoon bij mij kon komen als het niet meer ging.
Vervolgens heeft de lerares zowel alle hulpvragen van mijn zoon genegeerd (eigenlijk overruled) en ook alle info genegeerd die ik gegeven heb over hoe onduidelijk de signalen bij mijn zoon te lezen zijn, en dat je hem echt moet vragen hoe hij zich voelt etc.
Kortom; ik zat voor de kat zijn kut vlakbij in een hotel, maar heb helemaal niets kunnen doen, en mijn zoon heeft twee hele nare nachten gehad. Toen ik direct bij het ophalen naar de lerares liep om eigenlijk alsnog een vertaling te geven van wat mijn zoon had gezegd, en hoe ze dat had moeten interpreteren, werden we nog weggewuifd; tegen zoon zei ze dat hij vooral aan de leuke dingen van kamp moest denken, en tegen mij zei ze dat hij xxx zei, maar dat ze had GEDACHT dat dat xxxx betekende. En dat hij wel gezegd had dat hij niet nog een nacht wilde slapen, maar dat hij daar "maar" 2x over was begonnen (en ze hem toen afwimpelde) en dat ze daarna had geconcludeerd dat het goed was zonder dit aan hem te vragen.
En nu zie ik ontzettend op tegen de komende 2 jaar. Ik weet niet wat ik moet doen om deze enorme kloof te overbruggen. Ik HOOP dat het goed komt, en dat we gewoon een slecht start hebben, maar diep van binnen denk ik dat dit eigenlijk is hoe deze mensen er in staan, en dat dat echt niet zomaar kan veranderen. En dat we weer alleen dingen aan hun verstand gepeuterd krijgen als we alle professionals weer extra moeite laten doen met verklaringen en brieven waarin gewoon exact hetzelfde staat wat wij te zeggen hebben.
Ik weet gewoon niet of ik nu moet beginnen met VOL tegengas, om ze duidelijk te maken dat ik dit gewoon niet ga accepteren, of dat we weer gaan wurmen en draaien in de hoop dat ze niet al te boos en geïrriteerd gaan doen, en ze dan misschien bij de gratie gods toch wel een beetje meedoen...
Het punt is dat de school altijd een soort arrogante basishouding heeft van "wij bepalen alles" en dat ze vinden dat zij de regie taak hebben. Er is ons het eerste jaar wel letterlijk gezegd dat ze de schoolzaken aan hun moesten overlaten en dat wij maar een beetje thuis moesten gaan opvoeden. Ze hadden een raar wijf van het samenwerkingsverband betrokken, dat haar adviezen en bevindingen (die grotendeels echt niet klopten) alleen met de lerares wilde doornemen.
Inmiddels, na een aantal jaar ervaring, is het mij duidelijk dat wij, de ouders, degenen zijn die de verantwoordelijkheid en dus de regie hebben. Wij zijn eigenlijk een soort spin in het web en aanspreekpunt van diverse professionals die soms een tijd aanhaken op ons verzoek. Wij proberen te zorgen dat niemand elkaar werk dubbel doet, dat er kennis en inzichten worden uitgewisseld, en dat het duidelijk is aan welke doelen er gewerkt wordt.
School is onderdeel van ons team van hulpverleners. Er zijn inzichten die niet opnieuw hoeven te worden ontdekt, en kwetsbare punten die aandacht vergen.
Zijn er meer ouders met dit soort ervaring? En hoe gaan jullie om met de momenten dat school eigenlijk een kennisachterstand heeft, maar nog niet beseft dat ze dit moeten inhalen?
Onze methode is altijd conflict mijden en proberen mensen mee te krijgen, maar wie heeft er wel eens echt hard tegengas gegeven, en hielp dat?
donderdag 24 september 2020 om 18:02
Een docent hoor ALLE tekens, subtiel of niet, op te pakken.liefbeest schreef: ↑24-09-2020 14:38Sorry TO maar jouw verwachtingen van de docent zijn echt veel te intens en hoog.
Je zoon gaat naar regulier onderwijs waar er ook gewoon 25 andere leerlingen zitten die ook allemaal hun eigen problematiek hebben. Moet de docent deze kinderen dan maar allemaal negeren zodat jouw kind alle aandacht kan krijgen en de docent alle (subtiele) tekens op kan pakken?
Want heel goed dat jij je kind door en door kent en hulpverleners hebt ingeschakeld en daaruit speciale lesmethoden, handelsplannen en subtiele signalen etc. hebt gesleept maar je kan simpelweg niet verwachten dat een docent (en zeker geen docent in het reguliere onderwijs) hier volledig in meegaat. Jij hebt dit namelijk voor 1 kind allemaal in je hoofd, stel je nou voor dat je dit voor nog 24 andere leerlingen ook allemaal tot in detail moet weten en speciaal moet handelen? Zou jij het kunnen? Ik in ieder geval niet.
Een aantal aanpassingen lukken heus wel maar wat jij in deze post en eerdere posts naar voren haalde gaat het niet om enkele dingen maar om een hele waslijst. Als jouw kind daadwerkelijk zoveel begeleiding nodig heeft, zou je echt eens naar het speciaal onderwijs moeten gaan kijken. Daar zijn de klassen kleiner en hebben docenten meer ervaring en handvaten om met dergelijke problematiek om te gaan.
De problemen waar je nu namelijk tegenaan loopt zullen alleen maar meer voorkomen wanneer je kind naar het middelbare onderwijs of mbo/hbo/universiteit gaat. In dat onderwijs heeft je kind elke keer een andere docent en deze docenten hebben vaak meer dan 60 kinderen die ze gedurende de week zien. Die kunnen helemaal niet zo specifiek begeleiden als jij nu verwacht.
Zoals jij het beschrijft krijgen alleen de kinderen met een grote bek en bravoure dus aandacht.
Belachelijk.
En veel ervaring met het huidige speciaal onderwijs heb je blijkbaar niet.
donderdag 24 september 2020 om 18:04
Niet overal ruimte voor... School is dus blijkbaar alleen voor de beste, met de grote bek en de haantjes de voorste.
Lekker dan.
donderdag 24 september 2020 om 18:05
1. Omdat zij en haar man de verantwoordelijkheid niet namen (want 'hij wilde zonder')strings-attached schreef: ↑24-09-2020 17:56Ik haal dit van het andere draadje
Ze heeft het 2x weggewimpeld en gezegd dat hij moest doorzetten.
De arme jongen heeft een keer gezegd; “ ik wil niet meer huilen” , en daarmee heeft hij aangegeven dat hij geruststelling nodig had en het gevoel niet meer aan kon. Hij zat zonder ADD medicatie al 1,5 dag in een rollercoaster! En zij zegt achteraf doodleuk dat ze dacht dat hij weer dapper wilde zijn.
Hier zou ik niet over in gesprek gaan maar een klacht indienen.
Ik snap best dat je als leerkracht die koters zo snel mogelijk in bed wil hebben zodat je met elkaar en een wijntje nog even kan klagen.
Maar dat afwimpelen en dan dat dapper.... dat kan echt niet.
Ik zou vreselijk woest zijn EN de hotelkosten vergoed vragen.
Dat krijg je natuurlijk niet maar ik zou het wel eisen. Dan weten ze iig dat je het meent.
Ik had gelukkig in een van de jaren een ka die doorhad hoe en wat. Zij belde me dan ook en vroeg hoe ze bepaalde dingen het beste aan kon pakken en hoe hij bepaalde dingen bedoelde.
Bah, zo jammer dat het niet lekker liep.
2. Omdat zij en haar man de verantwoordelijkheid niet namen (want die lag bij de juf)
Zelfs de verantwoordelijkheid nemen als je iets wil bereiken en niet achteraf gaan schrijven over rare wijven en wat er nog meer in het verleden is geschreven qua termen.
donderdag 24 september 2020 om 18:05
Dan moet de school meer mensen mee vragen! Dat wordt door ouders als TO en mijzelf echt aangeboden én afgeslagen want 'we hebben genoeg personeel"Sharing* schreef: ↑24-09-2020 15:30TO, ben jij zelf wel eens mee geweest op schoolreis, kamp met pakweg 20 kinderen?
Weet je hoe intensief dit is, leuk programma uitvoeren, begeleiden, eten, corvee, keten, alle kinderen plezierige dagen geven en zelf met geluk hooguit 4 -5 uur p/n slapen? Weet je hoe opgelucht je kunt zijn als al die stuiterballen weer veilig op het schoolplein staan en je ze gezond en wel met de ouders mee kunt geven?
Staat daar moeder Blijmetmij, die binnen 5 minuten van zoon hoort uit de boom gevallen, slaapzak nat, muggen : ik wilde niet slapen.
Juf en collega's zwaaien alle kinderen uit en moeder Blijmetmij, al teleurgesteld want zag een nachtje hotel met zoon en zijn lievelingshapje op de hotelkamer al helemaal voor zich, gaat verhaal halen bij blije maar moeie leerkrachten.
Misschien kun je er zelf iets van leren: organiseer een leuk dagje weg met zoon in het bos met 5 vriendjes (dat x 5 kinderen x 3 dagen). Chapeau voor de juf, dus.
donderdag 24 september 2020 om 18:05
Projecteer je eigen ervaringen eens niet zo enorm. Natuurlijk is niet overal ruimte voor omdat hier simpelweg geen tijd voor is met zoveel kinderen. Kies dan zelf voor een kleine school.strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:04Niet overal ruimte voor... School is dus blijkbaar alleen voor de beste, met de grote bek en de haantjes de voorste.
Lekker dan.
donderdag 24 september 2020 om 18:06
Helemaal mee eens.Wissewis schreef: ↑24-09-2020 17:23Als je echt 2 jaar met deze juf opgescheept zit zou ik veel zin hebben in een andere school.
Waarbij ik wel vooraf zou gaan praten en polsen wat zij aankunnen, hoe groot de klas is en waar ze voor open staan.
Sowieso zou ik vanaf nu héél kritisch kijken naar uitstappen en alles wat buiten 't normale lesverloop valt.
Als zoon nog maar de minste twijfel heeft blijft ie gewoon thuis.
En als ze volgend jaar weer zo'n meerdaagse trip plannen zou ik gelijk melden dat je hem 's avonds wel oppikt.
Geen ge-experimenteer meer met een dood-ongelukkig kind nadien.
Dat experimenteren beslist ie maar zelf op zijn 16.
donderdag 24 september 2020 om 18:06
strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:00Moet je maar net een speciale school hebben die bij jouw kind past.
Door de bezuinigingen wordt er veel bij elkaar geplaatst en dan vooral de gedragsproblematiek op één hoop geschoven met autisme bv.
Voor mijn zoon, in Amsterdam nog wel, was gewoon geen geschikte school. Die was er wel, daar ging hij in de eerste instantie ook naartoe. Die school ging over op gedragsproblematiek kinders en had dus geen tijd en personeel meer voor kinderen als mijn zoon. Die zijn van school gepest, later bleek dus waarom. De paar andere moeders waarvan de kinderen weg moesten waren al weg maar ik (blinde vink en naief) dacht niet dat er opzet in het spel was en bleef stug volhouden.
Enfin, het is niet zo makkelijk om een school te vinden die wat extra aandacht en begrip hebben én normaal onderwijs aanbieden.
De intelligentere kinderen met problematiek krijgen steeds minder kans.
De mijne ging ook, en zit nu op regulier Havo.
Het is gewoon niet reëel om de mate van aandacht die TO van de leerkracht eist te verwachten.
donderdag 24 september 2020 om 18:07
Of voor zij die netjes in de rij lopen, niks hebben en een beetje een grijze muis zijn.strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:04Niet overal ruimte voor... School is dus blijkbaar alleen voor de beste, met de grote bek en de haantjes de voorste.
Lekker dan.
Want je hebt natuurlijk naast die 3 roepers geen 22 kinderen met "etiket" mee.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 24 september 2020 om 18:09
strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:04Niet overal ruimte voor... School is dus blijkbaar alleen voor de beste, met de grote bek en de haantjes de voorste.
Lekker dan.
Vervelend dat jij zulke ervaringen hebt, maar die zijn gelukkig niet per se de norm.
donderdag 24 september 2020 om 18:11
strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:05Dan moet de school meer mensen mee vragen! Dat wordt door ouders als TO en mijzelf echt aangeboden én afgeslagen want 'we hebben genoeg personeel"
Met de ouders ben je vaak drukker dan dat je er gemak van hebt.
donderdag 24 september 2020 om 18:12
En weet je wat het probleem is. Het kan soms ook hartstikke goed gaan. Maar even langskomen om te checken en zelf te vragen dát mag dus niet. Dat is verwarrend voor de andere kinderen
Ik heb eens een hele aula met ouders en leerkrachten zien reageren. Neeee, niks kon.
School ging naar een hotel van natuurvrienden. En low and behold je kon gewoon een kamer huren
Dus toen er op de informatie avond zeer negatief werd gereageerd op het voorstel van even zelf checken .. neee dat mocht niet, kon niet etc. Toen gaf ik aan dat ik er anders al 2 kamers had geboekt en dat dat voor het hotel géén probleem was.
De dame voor me heeft vast lang last van haar nek gehad want ik hoorde het kraken toen ze zich supersnel omdraaide.
Als scholen nou eens meer naar ouders zouden luisteren zou het stukken beter gaan.
Zoon heeft 2 jaar op een hele fijne school gezeten waar de directeur ook die mening was aangedaan. Ouders kennen hun kind al zo lang, die weten beter hoe en wat dan wij.
De juffen daar mochten ook gewoon even een ouder bellen om te overleggen welke aanpak handig was. Echt heel fijn en mijn zoon die twee jaren niet op hoeven halen.
donderdag 24 september 2020 om 18:14
Wat een onzin. Ik heb ook geen ass. Maar als ouder heb je gewoon jarenlange ervaring wat de leerkracht mist.
donderdag 24 september 2020 om 18:15
Dat ligt wederom echt aan de school. HIer was echt van alles mogelijk.strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:12En weet je wat het probleem is. Het kan soms ook hartstikke goed gaan. Maar even langskomen om te checken en zelf te vragen dát mag dus niet. Dat is verwarrend voor de andere kinderen
Ik heb eens een hele aula met ouders en leerkrachten zien reageren. Neeee, niks kon.
School ging naar een hotel van natuurvrienden. En low and behold je kon gewoon een kamer huren
Dus toen er op de informatie avond zeer negatief werd gereageerd op het voorstel van even zelf checken .. neee dat mocht niet, kon niet etc. Toen gaf ik aan dat ik er anders al 2 kamers had geboekt en dat dat voor het hotel géén probleem was.
De dame voor me heeft vast lang last van haar nek gehad want ik hoorde het kraken toen ze zich supersnel omdraaide.
Als scholen nou eens meer naar ouders zouden luisteren zou het stukken beter gaan.
Zoon heeft 2 jaar op een hele fijne school gezeten waar de directeur ook die mening was aangedaan. Ouders kennen hun kind al zo lang, die weten beter hoe en wat dan wij.
De juffen daar mochten ook gewoon even een ouder bellen om te overleggen welke aanpak handig was. Echt heel fijn en mijn zoon die twee jaren niet op hoeven halen.
Fijn dat het twee jaar wel goed is gegaan!
donderdag 24 september 2020 om 18:15
In antwoord op de vraag in openingspost...
Wij waren ook van het vermijden van conflict en hebben ons best gedaan om er samen met school uit te komen. De schade was helaas al te groot en dus werd het speciaal onderwijs.
Ik kan enorm gefrustreerd zijn over de kennisachterstand in het reguliere onderwijs.
Maar ik ben ook realistisch.
De manier waarop het onderwijs is ingericht biedt weinig ruimte voor types die afwijken van het gemiddelde.
Met een beetje geluk treft je kind een docent bij wie het goed zit op een school waar er geluisterd wordt.
Als ouder kun je niet voorkomen dat je kind niet in paniek raakt, angstig of verdrietig gaat zijn.
Zo is t leven.
Je kunt er maar beter mee leren omgaan dat het leven niet maakbaar is en dat tegenslag/werking erbij hoort.
(En dat is ook wat ik ons kind mee probeer te geven)
Wij waren ook van het vermijden van conflict en hebben ons best gedaan om er samen met school uit te komen. De schade was helaas al te groot en dus werd het speciaal onderwijs.
Ik kan enorm gefrustreerd zijn over de kennisachterstand in het reguliere onderwijs.
Maar ik ben ook realistisch.
De manier waarop het onderwijs is ingericht biedt weinig ruimte voor types die afwijken van het gemiddelde.
Met een beetje geluk treft je kind een docent bij wie het goed zit op een school waar er geluisterd wordt.
Als ouder kun je niet voorkomen dat je kind niet in paniek raakt, angstig of verdrietig gaat zijn.
Zo is t leven.
Je kunt er maar beter mee leren omgaan dat het leven niet maakbaar is en dat tegenslag/werking erbij hoort.
(En dat is ook wat ik ons kind mee probeer te geven)
donderdag 24 september 2020 om 18:16
Luister dame, ik heb zélf een kind met ass. Ik weet verdomde goed waar ik over praat.
donderdag 24 september 2020 om 18:17
Dus als een ouder waarschuwt dan zou je er alert op moeten zijn. Of toch even je wijntje neerzetten en de telefoon pakken. Desnoods het kind even de ouder zelf aan de telefoon. Overleg op die manier kost een paar minuten. Een angstig kind dat steeds roept kost echt veel meer tijd en moeite.
donderdag 24 september 2020 om 18:17
strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:14Wat een onzin. Ik heb ook geen ass. Maar als ouder heb je gewoon jarenlange ervaring wat de leerkracht mist.
Toevallig heeft TO wel ASS en maakt daar ook geen geheim van.
donderdag 24 september 2020 om 18:19
strings-attached schreef: ↑24-09-2020 18:17Dus als een ouder waarschuwt dan zou je er alert op moeten zijn. Of toch even je wijntje neerzetten en de telefoon pakken. Desnoods het kind even de ouder zelf aan de telefoon. Overleg op die manier kost een paar minuten. Een angstig kind dat steeds roept kost echt veel meer tijd en moeite.
Denk jij écht dat leerkrachten wijntjes zitten te drinken op kamp?
donderdag 24 september 2020 om 18:19
Idd. Maar wel heel schrijnend dat als het de hele basis school tijd goed was gegaan dat hij nu nog op school had gezeten en het veel beter met hem zou gaan.
Hij komt er nu ook wel op dat punt maar het duurt op deze manier jaren langer.
donderdag 24 september 2020 om 18:23
Dus je zoon heeft twee keer een rotnacht gehad. Vervelend, maar niet het einde van de wereld.
Misschien juist ook wel goed dat hij dat ook eens ervaart, dat zo'n nacht niet het einde van de wereld is.
Heb zelf ook ASS. Herinner me de rotnachten uit mijn eerste buitenlandse reis nog goed. Ziek van heimwee was ik. Flink zijn was voor mij geen optie. Maar uiteindelijk heb ik het wel volgehouden.
De keer erna was weer verschrikkelijk. Weer rotnachten. Maar wel iets minder erg. En zo ben ik er langzaam overheen gegroeid.
Als je een beperking hebt is je vleugels uitslaan niet altijd even makkelijk.
Maar wel belangrijk (waar dat mogelijk is uiteraard)
Misschien juist ook wel goed dat hij dat ook eens ervaart, dat zo'n nacht niet het einde van de wereld is.
Heb zelf ook ASS. Herinner me de rotnachten uit mijn eerste buitenlandse reis nog goed. Ziek van heimwee was ik. Flink zijn was voor mij geen optie. Maar uiteindelijk heb ik het wel volgehouden.
De keer erna was weer verschrikkelijk. Weer rotnachten. Maar wel iets minder erg. En zo ben ik er langzaam overheen gegroeid.
Als je een beperking hebt is je vleugels uitslaan niet altijd even makkelijk.
Maar wel belangrijk (waar dat mogelijk is uiteraard)
donderdag 24 september 2020 om 18:23
Juf zei nadrukkelijk dat ze vond dat zoon dat niet moest weten. Ik heb geprobeerd met haar samen te werken, en ik wilde mijn zoon ook geen groeimoment ontnemen. Maar het was niet mijn bedoeling dat zij de lat hoger ging leggen als mijn zoon aangaf dat hij het geprobeerd had en niet verder kon.
