Kinderen
alle pijlers
artikel MOEDERLEUGENS mei/juni nummer
vrijdag 8 juni 2007 om 21:51
Ik ben benieuwd naar reacties op het artikel moederleugens in het laatste viva mama nummer. Ikzelf was erg blij met het artikel. Ik ben begin april moeder geworden en was overrompeld door deze grootse verandering en het uitblijven van de roze wolk. Niemand die me daar echt op had voorbereid en eerlijke verhalen over hoe zwaar het moederschap en het wennen aan zo'n kleintje is, had ik nooit echt duidelijk gehoord. Helaas...daardoor dacht ik ook dat er iets mis met mij was en mijn kind niet genoeg kon waarderen en anderen blijkbaar wel, zij konden blijkbaar wel heel makkelijk met dat nieuwe en andere leven omgaan! Daardoor heb ik me de eerste weken (onnodig) eenzaam gevoeld, zonde! Ik ben zelf wel heel openhartig geweest over hoe ik me voelde en merkte toen pas dat anderen ook hun verhaal een beetje begonnen te vertellen of de verhalen via via over dat het heus niet allemaal even makkelijk is en dat die roze wolk niet bestaat......Pas toen begon ik me weer iets beter te voelen. Maar wat is het heftig allemaal! Nog steeds ben ik wel zoekende naar een nieuw evenwicht en ik heb nog moeite met me te ontspannen aan het einde van de dag en in slaap te komen. (Kan dan zo bezig zijn met de gedachte dat ik er over een aantal uren weer uit moet en of ze wel of niet goed zal slapen..)
Ik kon me zo vinden in de uitdrukking in het artikel dat het een uitputtingsslag is met mooie momenten! En dat alles ineens anders is, je leven, je relatie, je vrijheid etc. Ook al ben je negen maanden zwanger, op een of andere manier kon ik me deze verandering nog niet voorstellen....
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen......
Ik kon me zo vinden in de uitdrukking in het artikel dat het een uitputtingsslag is met mooie momenten! En dat alles ineens anders is, je leven, je relatie, je vrijheid etc. Ook al ben je negen maanden zwanger, op een of andere manier kon ik me deze verandering nog niet voorstellen....
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen......
vrijdag 8 juni 2007 om 22:18
Ik heb 't ook gelezen, maar ik heb er iets andere ervaring mee, namelijk dat ik het gevoel had dat iedereen me wilde waarschuwen dat het allemaal niet zo'n roze wolk was.... op een gegeven moment waren we op visite bij vrienden met een kleintje van 6 maanden, en betrapte ik mezelf op de gedachte dat het 'misschien toch wel leuk zou zijn'.... handig, als je al 8 maanden zwanger bent.....
Inmiddels ben ik eind april bevallen en heb de eerste weken echt heel erg stevig op die wolk gezeten, ik vond het allemaal heerlijk! Nu, na zo'n zes weken ben ik langzaam weer terug op aarde aan het komen. (ik heb ook dagen gehad dat ik er even enorm hard vanaf gedonderd ben hoor, vandaag was er ook weer een :()
Maar mijn ervaring is dus dat alle mama's het, nadat ik vertelde over de zwangerschap, mij feliciteerden en vervolgens het nodig vonden te benadrukken dat het zwaar is, mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn, je een enorme verantwoording voor de rest van je leven hebt, slapeloze nachten zou krijgen, druk op je relatie zou krijgen, een uitgezakte buik ,hangtieten van het borstvoeden enz. enz.
En daar zijn uiteraard veel dingen van waar, maar in al die maanden was ik er helemaal niet meer van overtuigd dat 't dat ook allemaal waard zou zijn.... en dat is het wel.
Ik heb niet echt kunnen genieten van mijn zwangerschap en al die negatieve verhalen hebben daar niet echt bij geholpen.
Ik ben dus wel heel blij dat ik nu met volle teugen van mijn meisje kan genieten, ook al zijn er dagen bij dat het niet allemaal meevalt.
Gelukkig is er een topic waar je schaamteloos even stoom af kan blazen
Inmiddels ben ik eind april bevallen en heb de eerste weken echt heel erg stevig op die wolk gezeten, ik vond het allemaal heerlijk! Nu, na zo'n zes weken ben ik langzaam weer terug op aarde aan het komen. (ik heb ook dagen gehad dat ik er even enorm hard vanaf gedonderd ben hoor, vandaag was er ook weer een :()
Maar mijn ervaring is dus dat alle mama's het, nadat ik vertelde over de zwangerschap, mij feliciteerden en vervolgens het nodig vonden te benadrukken dat het zwaar is, mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn, je een enorme verantwoording voor de rest van je leven hebt, slapeloze nachten zou krijgen, druk op je relatie zou krijgen, een uitgezakte buik ,hangtieten van het borstvoeden enz. enz.
En daar zijn uiteraard veel dingen van waar, maar in al die maanden was ik er helemaal niet meer van overtuigd dat 't dat ook allemaal waard zou zijn.... en dat is het wel.
Ik heb niet echt kunnen genieten van mijn zwangerschap en al die negatieve verhalen hebben daar niet echt bij geholpen.
Ik ben dus wel heel blij dat ik nu met volle teugen van mijn meisje kan genieten, ook al zijn er dagen bij dat het niet allemaal meevalt.
Gelukkig is er een topic waar je schaamteloos even stoom af kan blazen
vrijdag 8 juni 2007 om 22:33
Ik heb dat nu al, met mijn zwangerschap. Het is een wonder dat ik zwanger ben, dan realiseer ik me wel, sommige mensen is het niet gegund. Maar het is niet allemaal koek en ei. Je lichaam neemt een loopje met je, financieel verandert er veel, mensen behandelen je anders en ik werd megaonzeker, kan ik wel moeder zijn, komt alles goed, vond het doodeng. Ook niks roze wolk dus. Ik verwacht dat straks ook niet, maar geniet nu wel met volle teugen van zwanger zijn. En vertel ook tegen mensen dat ik onzeker ben en ik krijg veel herkenning terug. Echt heel fijn. Ik praat met mensen over alles en dat lucht echt op.
vrijdag 8 juni 2007 om 22:37
Ik heb eigenlijk hetzelfde als Anqet. Ik elk tijdschrift of boek dat ik in mijn zwangerschap heb gezien staat er wel een stuk over hoe zwaar het wel niet is en dat de roze wolk voor de meeste vrouwen niet bestaat. Ik snap best dat daar ook aandacht aan besteeds moet worden maar ik heb nu bijna het idee dat ik heel vreemd ben omdat ik het wel heel leuk vind en wel een soort van roze wolk heb ervaren. Ik heb nog geen seconde gedacht dat ik het te zwaar vond.
Mensen die al kinderen hadden waarschuwde mij ook steeds, ook voordat ik zwanger was, over hoe zwaar het wel niet is om een kind te hebben.
Voor mensen die echt aan het wachten zijn op de roze wolk en waarbij het tegenvalt is het wel fijn om te lezen dat het niet gek is als je dat niet hebt maar er wordt wat mij betreft wel een beetje teveel de nadruk opgelegd.
Mensen die al kinderen hadden waarschuwde mij ook steeds, ook voordat ik zwanger was, over hoe zwaar het wel niet is om een kind te hebben.
Voor mensen die echt aan het wachten zijn op de roze wolk en waarbij het tegenvalt is het wel fijn om te lezen dat het niet gek is als je dat niet hebt maar er wordt wat mij betreft wel een beetje teveel de nadruk opgelegd.
vrijdag 8 juni 2007 om 22:49
eens met Anqet en Pebbles. Ik geniet enorm van mijn kindjes en zwanger zijn. En ik heb het wel ervaren als op een wolk zitten. Af en toe regent het, maar over het algemeen vind ik mijn wolkje best zonnig! :D
Ik zie nu al op tegen reacties van mensen als we straks moeten vertellen zwanger te zijn van nummer 3 (oudste 2 jaar, jongste 5 maanden, en nu 4 weken zwanger).
Want waar begin je aan, kinderen krijgen is zwaar, een hele verantwoordelijkheid en bladiebladiebla...
Ik ben uiteraard blij dat mijn kindjes nu doorslapen, maar ik vond het zelfs geweldig om ze 's nachts te voeden en een intiem momentje in het donker met ze te delen.
En bij iedere mijlpaal ben ik enthousiast. Zelfs wanneer zoon voor het eerst de hele dag nee roept, vertel ik trots aan iedereen dat hij zijn 'eigen ik' heeft ontdekt.
Super toch!
Mamarleen
Ik zie nu al op tegen reacties van mensen als we straks moeten vertellen zwanger te zijn van nummer 3 (oudste 2 jaar, jongste 5 maanden, en nu 4 weken zwanger).
Want waar begin je aan, kinderen krijgen is zwaar, een hele verantwoordelijkheid en bladiebladiebla...
Ik ben uiteraard blij dat mijn kindjes nu doorslapen, maar ik vond het zelfs geweldig om ze 's nachts te voeden en een intiem momentje in het donker met ze te delen.
En bij iedere mijlpaal ben ik enthousiast. Zelfs wanneer zoon voor het eerst de hele dag nee roept, vertel ik trots aan iedereen dat hij zijn 'eigen ik' heeft ontdekt.
Super toch!
Mamarleen
zaterdag 9 juni 2007 om 06:37
ach meiden, iedereen betrekt dit soort dingen altijd zo op zichzelf!
ik ben 30 mei moeder geworden en ik vind het heerlijk! ik geniet met volle teugen! en nu terugkijkend kan ik zeggen dat ik zwanger-zijn vreselijk vond!!! de hele tijd moe, niet alles kunnen doen wat je wilt, geen normale kleren meer kunnen passen, een moeilijke zwangerschap omdat ze dachten dat ukkie dismatuur was en ik dus 2 maanden strikte bedrust moest houden met iedere dag CTG's en bloeddrukcontrole en iedere week een echo.....kortom ik vind zwanger zijn vreselijk! maar moeder het mooiste dat er is! en ukkie is gewoon alleen maar een kleine baby hoor, niets mee aan de hand.
volgens mij werkt het gewoon zo: als je zwangerzijn enorm leuk vindt, kan moederschap even erg wennen zijn, omdat je opeens een handenbindertje hebt. en uiteraard andersom.
ik ben 30 mei moeder geworden en ik vind het heerlijk! ik geniet met volle teugen! en nu terugkijkend kan ik zeggen dat ik zwanger-zijn vreselijk vond!!! de hele tijd moe, niet alles kunnen doen wat je wilt, geen normale kleren meer kunnen passen, een moeilijke zwangerschap omdat ze dachten dat ukkie dismatuur was en ik dus 2 maanden strikte bedrust moest houden met iedere dag CTG's en bloeddrukcontrole en iedere week een echo.....kortom ik vind zwanger zijn vreselijk! maar moeder het mooiste dat er is! en ukkie is gewoon alleen maar een kleine baby hoor, niets mee aan de hand.
volgens mij werkt het gewoon zo: als je zwangerzijn enorm leuk vindt, kan moederschap even erg wennen zijn, omdat je opeens een handenbindertje hebt. en uiteraard andersom.
zaterdag 9 juni 2007 om 08:03
Tja, ik weet het niet.
Zwanger zijn vond ik heerlijk, ik zou mijn hele leven wel zwanger willen zijn, haha.Toen er twee weken te vroeg onverwacht een einde aan de zwangerschap kwam, moest ik dan ook best wel wennen.
Maar moeder zijn is net zo heerlijk! De eerste dagen waren zwaar, een voortdurend overgevend kindje, onwennigheid, alles is nieuw en je bent toch wel moe na een bevalling en kunt ineens max. 2 uur achter elkaar slapen. En de regeldagen na 10 dagen en 6 weken vond ik ook moeilijk.
Maar toen we eenmaal een beetje onze baby leerden kennen en we hem met wat regelmaat gelukkiger konden maken, is het geweldig geworden en ik kan nu zeggen dat ik supergelukkig ben en op een enorme roze wolk zit. Ja hoor, na 6 maanden nog steeds. Iedere keer als ik hem uit bed kan gaan halen, ben ik blij. En nu hoor ik hem in de kamer naast mij lachen en kletsen, dus ik ga hem zo weer pakken. Even lekker kroelen en spelen!
Zwanger zijn vond ik heerlijk, ik zou mijn hele leven wel zwanger willen zijn, haha.Toen er twee weken te vroeg onverwacht een einde aan de zwangerschap kwam, moest ik dan ook best wel wennen.
Maar moeder zijn is net zo heerlijk! De eerste dagen waren zwaar, een voortdurend overgevend kindje, onwennigheid, alles is nieuw en je bent toch wel moe na een bevalling en kunt ineens max. 2 uur achter elkaar slapen. En de regeldagen na 10 dagen en 6 weken vond ik ook moeilijk.
Maar toen we eenmaal een beetje onze baby leerden kennen en we hem met wat regelmaat gelukkiger konden maken, is het geweldig geworden en ik kan nu zeggen dat ik supergelukkig ben en op een enorme roze wolk zit. Ja hoor, na 6 maanden nog steeds. Iedere keer als ik hem uit bed kan gaan halen, ben ik blij. En nu hoor ik hem in de kamer naast mij lachen en kletsen, dus ik ga hem zo weer pakken. Even lekker kroelen en spelen!
..
zaterdag 9 juni 2007 om 11:31
Bij mij overheerst ook voornamelijk toch die roze wolk. Moet ook zeggen dat we een supermakkelijk kindje hebben (sliep snel door, tevreden mannetje), de eerste dagen vond ik doodeng (althans de nachten) maar al binnen een paar weekjes was het allemaal goed met alles. Ik ben blij dat de andere kant ook wordt besproken, ik was van te voren al op het ergste voorbereid, gelukkig bleek het bij ons dus super mee tevallen en hebben we vanaf het begin af aan kunnen genieten van alles!
zaterdag 9 juni 2007 om 13:08
Mij is het allemaal ook best meegevallen. Mijn man en ik kregen juist van alle kanten te horen hoe zwaar we het zouden krjgen als ons kind er was en daar hadden we ons dus op ingesteld. Het bleek dus heel erg meegevallen. Ik kon me ook helemaal niet vinden in dat artikel over moederleugens omdat in mijn omgeving iedereen juist met alle negatieve dingen kwam. Hierdoor had ik in de kraamtijd soms het gevoel alsof we iets waren vergeten te doen want het was wel erg rustig! Onze dochter heeft na een paar weken best wel een periode veel gehuild en ik was ook wel eens onzeker over het feit dat ze veel spuugde maar over het algemeen valt het me tot nu toe erg mee.
zaterdag 9 juni 2007 om 13:18
Dan ik heb het ook zo ervaren zoals jij beschrijft. In november 2006
moeder geworden van een mooie zoon maar de roze wolk had ik ook niet.
Ik dacht altijd dat als je eenmaal bevallen bent dat er dan een gevoel
bij je los komt dat niet te beschrijven is, volgens mij hebben sommige
vrouwen dat ook, maar ik niet en daar voelde ik me schuldig over tegen
mijn zoon. Ik maar ook mijn vriend hebben echt moeten wennen aan ons
nieuwe leventje... We zijn nu 7 maanden verder en we vinden het nu pas
leuk worden... Het moedergevoel moest bij mij echt groeien...
moeder geworden van een mooie zoon maar de roze wolk had ik ook niet.
Ik dacht altijd dat als je eenmaal bevallen bent dat er dan een gevoel
bij je los komt dat niet te beschrijven is, volgens mij hebben sommige
vrouwen dat ook, maar ik niet en daar voelde ik me schuldig over tegen
mijn zoon. Ik maar ook mijn vriend hebben echt moeten wennen aan ons
nieuwe leventje... We zijn nu 7 maanden verder en we vinden het nu pas
leuk worden... Het moedergevoel moest bij mij echt groeien...
zaterdag 9 juni 2007 om 15:23
zaterdag 9 juni 2007 om 15:41
Ik wilde dit stukje beginnen met "hier ook één grote roze wolk", maar toen bedacht ik me dat ik afgelopen week mijn dagboek teruglas met daarin stukjes die ik uit dit forum had gekopieerd (die ik zelf had geschreven) en toen zag ik dat ik het in het begin ook heel moeilijk en onzeker vond... maar zwáár... nee.... Het valt mij ook op dat je idd metéén van iedereen te horen krijgt dat "alles verandert, geniet er nog maar van, etc"... nou, ik vind het helemaal niet zo anders... Zoon is nu vijf maanden en aan alle collega's die me vragen hoe het gaat kan ik volmondig zeggen: "het is zó leuk, ik kan gewoon helemaal géén nadelen noemen" (en ik heb nooit persé kinderen gewild, droom er niet al vanaf mijn 15e van ofzo). Zwanger zijn vond ik overigens verschrikkelijk... ik wil graag nog meer kinderen, maar nog een keer zwanger zijn... nou nee, 't is dat het moet...
zaterdag 9 juni 2007 om 18:11
Voor mij is het al even geleden, 3,5 jaar bijna maar ik kan me de beginperiode nog levendig herinneren. Ik vond er helemaal niets aan die eerste periode, dan bedoel ik de eerste drie maanden. Pas daarna kwamen bij mij de moedergevoelens los en dat heeft nog even geduurt. Ik vind het nu pas leuk worden omdat hij nu echt gaat terug praten, is ook niet altijd leuk want de onvermijdelijke 'waaromvragen' komen er nu ook. Maar ik kan ook niet wachten tot hij wat ouder en vooral zelfstandiger is, en daar ben ik heel eerlijk in.
zaterdag 9 juni 2007 om 21:13
Grappig dat voor de 1 zo'n artikel een eye-opener is en voor de ander het zoveelste verhaal over grijze wolken. Ik zelf vind dat er tegenwoordig veel te veel nadruk ligt op alle negatieve dingen die bij kinderen krijgen komen kijken. Ik werd ook door iedereen gewaarschuwd voor heftige veranderingen en grijze wolken. Gek werd ik ervan. En nu, twee kinderen verder, vind ik ook vaak dat mensen zeuren over hoe zwaar het allemaal is. Ik heb zelf ook wel eens van die dagen waarop ik denk 'waar ben ik aan begonnen'. Maar dan denk ik aan mijn schoonmoeder die 4 kleine kinderen had, geen wasmachine en twee dementerende ouders in huis en dan besef ik dat wij in deze tijd in een enorme luxe positie zitten en vaak gewoon zeuren omdat we niet meer ons makkelijke leventje van weleer hebben.
Neemt niet weg dat er best aandacht voor het negatieve van kinderen moet zijn, anders val je wel heel hard van je roze wolk, maar soms vind ik echt dat daarin door media en maatschappij in doorgeslagen wordt.
Neemt niet weg dat er best aandacht voor het negatieve van kinderen moet zijn, anders val je wel heel hard van je roze wolk, maar soms vind ik echt dat daarin door media en maatschappij in doorgeslagen wordt.
zaterdag 9 juni 2007 om 21:35
Ik was ook behoorlijk bang geworden door alle negatieve verhalen, was bang voor een depressie of whatever na de bevalling, want ik las overal hoe het dan zo enorm tegenvalt.... Nou zit ik na 5 maanden nog altijd op een knalroze wolk, zo nu en dan een regenbuitje maar knappe kop die mij hier vanaf krijgt... Al vanaf het begin van de zwangerschap hoor ik alleen maar "wacht maar, dat komt nog wel" als ik zei dat ik niet misselijk was... of als ik zei niet tegen de bevalling op te kijken... als ik zei dat ik op een roze wolk zat... als ik tegen iemand zei dat mijn dochter na een paar weken lekker doorsliep... etcetcetc! Toen ik iemand laatst vertelde dat het verschonen van een luier dikke pret is hier omdat dochterlief dan altijd zo vrolijk is, zei ze: "wacht maar, dat verandert nog wel..."
Hier ook de andere-kant-ervaring dus, sorry voor de frustraties ;)
Hier ook de andere-kant-ervaring dus, sorry voor de frustraties ;)
zaterdag 9 juni 2007 om 22:12
Ik ben van de blijemoedermaffia :P Ook hier zijn ze weleens strontvervelend en chagrijnig en ziek en ongehoorzaam en ook weleens alles tegelijk. Maar ik vind het overwegend super om die 2 kotertjes te zien opgroeien, hun ontwikkeling te volgen. Nog iedere keer trots op ieder pietepeuterig stapje. En ik ben gek op babies, die heerlijk warme hoopjes hulpeloos. Altijd gevonden ook, ook bij de eerste (en zij was niet zo'n heel makkelijke baby, pittig ding).
zondag 10 juni 2007 om 06:59
ik sluit me aan bij de blijemoedermaffia!!! :D
spruit is pas 1,5 week oud, maar na zo'n week kraamhulp, ben ik nu al per direct op zoek gegaan naar een hulp! ik ga mijn tijd echt niet meer verdoen met schoonmaken in huis en als iemand anders dat wel wil doen, heb ik daar heel veel geld voor over! dan ga ik half september weer lekker buiten de deur werken...daar kijk ik nu al naar uit. maar omdat het zomer is, ga ik eerst met de kleine en man uitgebreid 3,5 maand vakantie vieren!
kortom: ik vind het ook niet zwaar, maar een kwestie van slim organiseren. en daar moet je dan wat geld voor over hebben. dan maar een keer geen nieuwe kleren! of van de wibra...:P niet tegen man vertellen hoor, die wil dat echt niet, haha!
spruit is pas 1,5 week oud, maar na zo'n week kraamhulp, ben ik nu al per direct op zoek gegaan naar een hulp! ik ga mijn tijd echt niet meer verdoen met schoonmaken in huis en als iemand anders dat wel wil doen, heb ik daar heel veel geld voor over! dan ga ik half september weer lekker buiten de deur werken...daar kijk ik nu al naar uit. maar omdat het zomer is, ga ik eerst met de kleine en man uitgebreid 3,5 maand vakantie vieren!
kortom: ik vind het ook niet zwaar, maar een kwestie van slim organiseren. en daar moet je dan wat geld voor over hebben. dan maar een keer geen nieuwe kleren! of van de wibra...:P niet tegen man vertellen hoor, die wil dat echt niet, haha!
zondag 10 juni 2007 om 08:02
Dan, ik herken jouw verhaal. Ik heb bij mijn eerste kindje (lang) tijd nodig gehad om te wennen. Bij mijn tweede kindje ging dat allemaal sneller en makkelijker. Ik vind baby's erg leuk en lief maar merk dat ik veel meer kan ontspannen als kinderen een beetje aan kunnen geven wat ze willen. Mijn jongste is nu bijna een jaar en dat jaar is echt omgevlogen. Ik geniet nu echt met volle teugen. Nou moet ik zeggen dat als je een beetje normaal kan slapen dit alles zoveel makkelijker maakt! Veel sterkte en succes.
zondag 10 juni 2007 om 12:03
Ik had al eerder gereageerd op dit topic, maar ik wilde nog even reageren op andere leugens die in de leugen top-10 vermeld staan, bijvoorbeeld leugen nr. 2; 'we hebben weer net zo vaak sex als voordat de baby er was'.
Ik persoonlijk heb volgens mij nog nooit iemand dit horen beweren, en ook dit is iets waar ikzelf erg bang voor was (dat ik nooit meer zin zou hebben en hij wel en dit tussen ons zou komen, of dat ik nooit meer zin zou hebben en hij ook niet door het zien van de geboorte en dat ik hem dat dan kwalijk zou nemen). Maar vanaf dag één na de geboorte baalde ik dat 'het' voorlopig nog niet mocht, en manlief baalde net zo hard mee :(. Uiteindelijk zijn we tot nu toe vrij creatief in bed, omdat ik nog niet aan de anticonceptie ben en we bang zijn voor een tweede zwangerschap, maar binnenkort als het sein 'veilig' wordt gegeven.... :P
Beide zijn we blij dat de zin er in ieder geval is en we kijken uit naar onze 'tweede eerste keer'.
Ook de kraamvisitie heb ik niet als vervelend of lastig ervaren, maar wel omdat ik erop voorbereid was en duidelijk heb gemaakt dat ik de eerste dagen niemand wilde zien op directe familie na. Iedereen respecteerde dit, gaf me ook groot gelijk en kwam mooi gespreid nadat wij lekker een week met drietjes hadden om aan elkaar te wennen.
De borstvoeding is me erg meegevallen, maar ik denk dat dat ook een beetje een kwestie van geluk is. Ik had me voorbereid op tepelkloven (die ik wel kreeg, maar lang niet zo pijnlijk waren als ik had gevreesd), stuwing (wat ook onvermijdelijk kwam, maar ik vond ook dit meevallen), en pijn bij aanleggen en het voeden zelf (maar geen last van gelukkig).
Wel is met de dag mijn bewondering voor zelf-voedende vrouwen gestegen, want de beperking in je vrijheid is iets waar ik me wel op verkeken had....
(overigens is ook mij bewondering voor moeders die flesvoeding geven gestegen, want het is denk ik niet makkelijk om tegen de bv-maffia in te gaan.....)
En wat er verder aan leugens staan die ik ook zo ervaar; ik zal er niet over liegen. Ik baal enorm van m'n lijf, mijn meisje slaapt nog niet door en ik vind de nachten dus ook best zwaar en ik weet helemaal niet instinctief hoe met m'n kind om te gaan en ben erg zoekende naar wat ze bedoelt met haar huiltjes en gebaren.
Alleen die aambei die ik aan de bevalling heb overgehouden, dat zal ik niet gauw in de groep gooien als er gesproken wordt over bevallingen en babygeluk :$......
Ik persoonlijk heb volgens mij nog nooit iemand dit horen beweren, en ook dit is iets waar ikzelf erg bang voor was (dat ik nooit meer zin zou hebben en hij wel en dit tussen ons zou komen, of dat ik nooit meer zin zou hebben en hij ook niet door het zien van de geboorte en dat ik hem dat dan kwalijk zou nemen). Maar vanaf dag één na de geboorte baalde ik dat 'het' voorlopig nog niet mocht, en manlief baalde net zo hard mee :(. Uiteindelijk zijn we tot nu toe vrij creatief in bed, omdat ik nog niet aan de anticonceptie ben en we bang zijn voor een tweede zwangerschap, maar binnenkort als het sein 'veilig' wordt gegeven.... :P
Beide zijn we blij dat de zin er in ieder geval is en we kijken uit naar onze 'tweede eerste keer'.
Ook de kraamvisitie heb ik niet als vervelend of lastig ervaren, maar wel omdat ik erop voorbereid was en duidelijk heb gemaakt dat ik de eerste dagen niemand wilde zien op directe familie na. Iedereen respecteerde dit, gaf me ook groot gelijk en kwam mooi gespreid nadat wij lekker een week met drietjes hadden om aan elkaar te wennen.
De borstvoeding is me erg meegevallen, maar ik denk dat dat ook een beetje een kwestie van geluk is. Ik had me voorbereid op tepelkloven (die ik wel kreeg, maar lang niet zo pijnlijk waren als ik had gevreesd), stuwing (wat ook onvermijdelijk kwam, maar ik vond ook dit meevallen), en pijn bij aanleggen en het voeden zelf (maar geen last van gelukkig).
Wel is met de dag mijn bewondering voor zelf-voedende vrouwen gestegen, want de beperking in je vrijheid is iets waar ik me wel op verkeken had....
(overigens is ook mij bewondering voor moeders die flesvoeding geven gestegen, want het is denk ik niet makkelijk om tegen de bv-maffia in te gaan.....)
En wat er verder aan leugens staan die ik ook zo ervaar; ik zal er niet over liegen. Ik baal enorm van m'n lijf, mijn meisje slaapt nog niet door en ik vind de nachten dus ook best zwaar en ik weet helemaal niet instinctief hoe met m'n kind om te gaan en ben erg zoekende naar wat ze bedoelt met haar huiltjes en gebaren.
Alleen die aambei die ik aan de bevalling heb overgehouden, dat zal ik niet gauw in de groep gooien als er gesproken wordt over bevallingen en babygeluk :$......
zondag 10 juni 2007 om 12:44
Je moet niets hoor! Ik heb een pleegdochter van 5 maanden; geen tepelkloven, harde buiken of totaalruptuur van haar gehad (alleen de slapeloze nachten...)
(inmiddels dan wel weer zwanger van nummer 3, ik vond zwanger zijn wel leuk, vind het wel jammer dat ik van pleegdochter niet zwanger ben geweest, 't is zo'n schatje!)
zondag 10 juni 2007 om 14:00
zondag 10 juni 2007 om 17:13
Bij haar weten we heel zeker dat ze blijft tot haar 18e. De toestand van haar ouders is dusdanig dramatisch, dat daar nooit verandering in zal komen.
Ze is rechtstreeks vanuit het ziekenhuis bij ons komen wonen. Ze was toen 2 weken oud.
Daarnaast hebben we op het moment ook een crisis-plaatsing in huis, een jongen van 17 :P ff wat anders, haha :D
Pleegzorg is er in zoveel verschillende vormen, dus altijd wel iets dat bij je past. En als je je bedenkt dat duizenden kinderen ieder jaar terecht komen in een kindertehuis of opvang, omdat er niet genoeg pleeggezinnen zijn, dan weet je waar je het voor doet!
(Stardusty; dank je wel!)
Mamarleen
zondag 10 juni 2007 om 18:03
Bedankt voor jullie reacties. Inderdaad wel weer opmerkelijk dat veel moeders weer juist het tegenovergestelde ervaren! Het verschilt dus heel erg van persoon tot persoon. Voor mij is denk ik nu het belangrijkste erover praten en wat meer kunnen loslaten. Het slapen gaat nog steeds niet goed en dat maakt het ook allemaal zwaarder. 's Nachts ben ik nog zo in mijn hoofd met haar bezig en met het verwerken van de afgelopen weken! Lastig hoor. Ik moet proberen er wat ontspannener in te gaan staan. Maar hoe zet je nu die knop om? Overigens zie ik wel degelijk ook hoe leuk, lief en schattig ze is en kan ik daar ook zeker van genieten, als ik af en toe maar eens goed kan ontspannen en de zorg een beetje los kan laten. Ik heb ook in mijn eentje en met vriendinnen al leuke dingen gedaan, heel even leef ik dan op, maar op de achtergrond blijf ik toch gespannen. Alsof ik 24 u per dag op scherp sta zeg maar....lastig...
zondag 10 juni 2007 om 19:07
Dan, ik sliep en slaap ook zo slecht doordat ik inderdaad ook 24 uur op scherp sta. Ik heb van de huisarts slaappillen gekregen die ik af en toe eens neem om echt een nachtje beter te slapen. Wat mij ook helpt is, om als mijn man vrij is, 's ochtends nog even te blijven liggen maar dan wel met oordoppen in. Dit zijn de uurtjes waarin ik heel erg diep wegzak. Hou alsjeblieft voor ogen dat het snel beter zal gaan! Zodra je kindje wat minder kwetsbaar wordt gaat de 24 uurs zorg minder zwaar worden en drukt de verantwoording minder op je. Nogmaals sterkte
En mamarleen, fantastisch dat er mensen zoals jullie bestaan. Ik neem mijn petje voor jullie af!
En mamarleen, fantastisch dat er mensen zoals jullie bestaan. Ik neem mijn petje voor jullie af!
