Kinderen
alle pijlers
baby overleden.....
zaterdag 10 juni 2006 om 18:13
Afgelopen dinsdag ben ik bevallen van onze eerste zoon Philip. Helaas wisten mijn vriend en ik al sinds vrijdag dat onze lieverd niet meer in leven was. Ik was zaterdag 3 juni 42 weken en op vrijdag al in het ziekenhuis voor de 42 weken afspraak. Op de ctg (hartfilmpje) en de opvolgende echo, die plaatsvonden tussen 12.30 en 14.00 uur was onze Philip nog in leven. We hebben zijn hartje nog een uur lang gehoord (je ligt naast de ctg...) en op de echo zien kloppen. Wel werd ik door verminderd vruchtwater in het ziekenhuis opgenomen. Om 20.00 uur die avond volgde een routine ctg: geen hartje meer, direct een echo, geen hartje meer. We gaan kapot van verdriet, ik heb de bevalling via de natuurlijke weg, met alle mogelijke pijnbestrijding zelf gedaan, zondags begonnen en dinsdagmiddag is Philip geboren. Sinds gisteren zijn we thuis.
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
dinsdag 24 april 2007 om 19:56
mayenne en nelleke, ik zal jullie beide uitnodigen, ik zie alleen net dat het program even in onderhoud is en ik er niet bij kan. Een dezer dagen dus.
Mayenne, helaas ook welkom voor jou dus. Wat erg zeg. Nog zo kort geleden. Weet je al wat er gebeurd is? Was er uberhaupt iets 'mis'. WAnt dat hoeft natuurlijk niet?
En Nelleke, ik had hetzelfde bij mijn eerste eisprong die ik voelde: schat, we gaan ervoor en het is direct raak, hahahaha, dat lukte dus niet. Ik was bij Philip na ongeveer 3-4 maand zwanger. Nu denk ik dat ik vanaf feb weer 'normaal' in de hormonen zit, en ik gewoon niet eerder zwanger werd. Nu in afwachting. Jij dus op eisprong vakantie: je moet er om blijven lachen niet en er plezier in houden. Wat doen jullie in Gambia/
Kun jij trouwens je emailadres in je paspoort zetten of de vivaangel een mail sturen met het verzoek of ze mij jouw emailadres wilt sturen? Dan kan ik je later ook toevoegen aan de msn.
Liefs Parelhoen
Mayenne, helaas ook welkom voor jou dus. Wat erg zeg. Nog zo kort geleden. Weet je al wat er gebeurd is? Was er uberhaupt iets 'mis'. WAnt dat hoeft natuurlijk niet?
En Nelleke, ik had hetzelfde bij mijn eerste eisprong die ik voelde: schat, we gaan ervoor en het is direct raak, hahahaha, dat lukte dus niet. Ik was bij Philip na ongeveer 3-4 maand zwanger. Nu denk ik dat ik vanaf feb weer 'normaal' in de hormonen zit, en ik gewoon niet eerder zwanger werd. Nu in afwachting. Jij dus op eisprong vakantie: je moet er om blijven lachen niet en er plezier in houden. Wat doen jullie in Gambia/
Kun jij trouwens je emailadres in je paspoort zetten of de vivaangel een mail sturen met het verzoek of ze mij jouw emailadres wilt sturen? Dan kan ik je later ook toevoegen aan de msn.
Liefs Parelhoen
dinsdag 24 april 2007 om 22:58
Hallo allemaal,
Allereerst mijn mail adres nbdb@hotmail.com
het wordt hier helaas drukker. Helaas bedoel ik dat er meer vrouwen en mannen hun kind verliezen. Soms voelt het alsof je de enigste bent. Iedereen om je heen raakt zwanger of krijgt nu kinderen, heerlijk gezond allemaal, gelukkig voor hen.
Normaal gebeuren dit soort dingen altijd bij de buren, helaas zijn wij nu de buren.
Ik wacht msn af. Zal dan ook wel vertellen wat wij in Gambia doen anders wijken we wel erg af van het onderwerp.
Liefs, nelleke
Allereerst mijn mail adres nbdb@hotmail.com
het wordt hier helaas drukker. Helaas bedoel ik dat er meer vrouwen en mannen hun kind verliezen. Soms voelt het alsof je de enigste bent. Iedereen om je heen raakt zwanger of krijgt nu kinderen, heerlijk gezond allemaal, gelukkig voor hen.
Normaal gebeuren dit soort dingen altijd bij de buren, helaas zijn wij nu de buren.
Ik wacht msn af. Zal dan ook wel vertellen wat wij in Gambia doen anders wijken we wel erg af van het onderwerp.
Liefs, nelleke
woensdag 25 april 2007 om 10:50
Hoi,
Ben er even uit geweest, en ik zie dat er helaas (liever niet zoveel overleden kindjes natuurlijk) weer wat dames bij zijn gekomen. Ik zit ook in mijn 2e jaar en als mensen mij vragen of ik al kinderen heb zeg ik altijd ja, ik heb Koen, ook al is hij niet meer bij mij. Ook overleden met 32 weken!
Dan vertel ik ook (als er interesse is) mijn verhaal, en zo weten de mensen om mij heen ook wat er is gebeurd. Ik verberg het zeker niet. Daar ga ik niet aan beginnen. Ik kan er nu ook goed over praten zonder te huilen. En momenteel ben ik weer zwanger, dus weer een hele spannende tijd. Maar goed, we gaan het maar weer aan. Eind oktober ben ik pas uitgerekend, dus ik heb nog een lange weg te gaan.
Ik zit niet zo vaak achter de computer, maar ik zou wel mee willen praten over de msn. Mijn email adres is: k_v_asselt@hotmail.com.
Sterkte allemaal maar weer. Tot de volgende keer en wie weet op de msn.
Liefs,
Karen.
Ben er even uit geweest, en ik zie dat er helaas (liever niet zoveel overleden kindjes natuurlijk) weer wat dames bij zijn gekomen. Ik zit ook in mijn 2e jaar en als mensen mij vragen of ik al kinderen heb zeg ik altijd ja, ik heb Koen, ook al is hij niet meer bij mij. Ook overleden met 32 weken!
Dan vertel ik ook (als er interesse is) mijn verhaal, en zo weten de mensen om mij heen ook wat er is gebeurd. Ik verberg het zeker niet. Daar ga ik niet aan beginnen. Ik kan er nu ook goed over praten zonder te huilen. En momenteel ben ik weer zwanger, dus weer een hele spannende tijd. Maar goed, we gaan het maar weer aan. Eind oktober ben ik pas uitgerekend, dus ik heb nog een lange weg te gaan.
Ik zit niet zo vaak achter de computer, maar ik zou wel mee willen praten over de msn. Mijn email adres is: k_v_asselt@hotmail.com.
Sterkte allemaal maar weer. Tot de volgende keer en wie weet op de msn.
Liefs,
Karen.
woensdag 25 april 2007 om 11:28
Hallo was ik weer eens een keertje. Heb een hele poos niet gereageerd maar wel gelezen. Volgende week is mijn zwangerschapsverlof officieel afgelopen en ben ik nog een weekje extra vrij ivm schoolvakantie van mijn dochter.
De week erna zal ik beginnen en heb voor die tijd een gesprek aangevraagd bij de arbo-arts omdat ik niet volledig mag beginnen van fysio. Dit omdat nekspieren gewoon nog te gespannen zijn van alle stress.
Hier draait het redelijk allemaal door en gaat het leventje zijn gang verder met zijn ups en downs. De downs is o.a. dat we nu in totaal al 5 begrafenissen/crematies hebben gehad dit jaar en we zitten pas in de vierde maand van het jaar. Als het lukt ga ik naar de condoleances, de rest zie ik dan nog niet zitten.
Verder zit ik hier nu heel dubbel te typen en dan denk ik op dit moment vooral even aan Parelhoen. Op dit moment ben ik namelijk alweer zwanger.
Ben er erg blij mee maar ook tegelijkertijd erg angstig en bang. Door de hormonen gaan mijn emoties nog meer op en neer. Mijn man en ik hebben het eerst een week zelf verwerkt, daarna aan mijn broer verteld. Aan hem ook gevraagd of mijn ouders er wel tegen bestand zijn als zij het ook al weten. Ook zij hebben namelijk nog veel verdriet allemaal om het verlies van Bjarne. Verder heb ik een bevriend stel ingelicht die heel speciaal voor ons zijn. Als het goed is komen dit weekend mijn ouders terug van de camping en gaan we het hun vertellen. Mijn dochter pas als ik een goede echo etc heb gehad.
Het is gewoon heel vreemd om nu al zwanger te zijn. In eerste instantie dacht ik van dat zijn dan twee kinderen in een kalenderjaar. Bjarne is van Januari en deze wordt dan in December geboren. Het heeft ons ook gewoon overvallen, we hadden (heel naief) nooit gedacht dat het zo snel zou gaan. En ik zou vorige week zaterdag 14-4 eigenlijk uitgerekend zijn en toen was ik dus al zwanger van de volgende.
Nu ben ik eigenlijk bezig om straks weer het werk op te gaan bouwen en dan weet je dat je in November al weer met zwangerschapsverlof gaat. Dat is ongeveer een half jaar.
Ik moet nu heel eerlijk zeggen het gemis en de pijn van Bjarne wordt er nu zeer zeker niet minder om. Dit volgende wezentje zal hem ook nooit kunnen vervangen. Maar je zit nu middenin verdriet om wat was en hoop en blijheid om wat hopelijk komen gaat.
Meiden echt ik gun het jullie ook zo met heel mijn hart.
Liefs Bone
De week erna zal ik beginnen en heb voor die tijd een gesprek aangevraagd bij de arbo-arts omdat ik niet volledig mag beginnen van fysio. Dit omdat nekspieren gewoon nog te gespannen zijn van alle stress.
Hier draait het redelijk allemaal door en gaat het leventje zijn gang verder met zijn ups en downs. De downs is o.a. dat we nu in totaal al 5 begrafenissen/crematies hebben gehad dit jaar en we zitten pas in de vierde maand van het jaar. Als het lukt ga ik naar de condoleances, de rest zie ik dan nog niet zitten.
Verder zit ik hier nu heel dubbel te typen en dan denk ik op dit moment vooral even aan Parelhoen. Op dit moment ben ik namelijk alweer zwanger.
Ben er erg blij mee maar ook tegelijkertijd erg angstig en bang. Door de hormonen gaan mijn emoties nog meer op en neer. Mijn man en ik hebben het eerst een week zelf verwerkt, daarna aan mijn broer verteld. Aan hem ook gevraagd of mijn ouders er wel tegen bestand zijn als zij het ook al weten. Ook zij hebben namelijk nog veel verdriet allemaal om het verlies van Bjarne. Verder heb ik een bevriend stel ingelicht die heel speciaal voor ons zijn. Als het goed is komen dit weekend mijn ouders terug van de camping en gaan we het hun vertellen. Mijn dochter pas als ik een goede echo etc heb gehad.
Het is gewoon heel vreemd om nu al zwanger te zijn. In eerste instantie dacht ik van dat zijn dan twee kinderen in een kalenderjaar. Bjarne is van Januari en deze wordt dan in December geboren. Het heeft ons ook gewoon overvallen, we hadden (heel naief) nooit gedacht dat het zo snel zou gaan. En ik zou vorige week zaterdag 14-4 eigenlijk uitgerekend zijn en toen was ik dus al zwanger van de volgende.
Nu ben ik eigenlijk bezig om straks weer het werk op te gaan bouwen en dan weet je dat je in November al weer met zwangerschapsverlof gaat. Dat is ongeveer een half jaar.
Ik moet nu heel eerlijk zeggen het gemis en de pijn van Bjarne wordt er nu zeer zeker niet minder om. Dit volgende wezentje zal hem ook nooit kunnen vervangen. Maar je zit nu middenin verdriet om wat was en hoop en blijheid om wat hopelijk komen gaat.
Meiden echt ik gun het jullie ook zo met heel mijn hart.
Liefs Bone
woensdag 25 april 2007 om 13:27
Het is zo raar dat als je je bedenkt dat je vorig jaar rond deze tijd zwanger was. Elke dag kijk ik naar de foto van mijn kleine meid en soms ben ik gewoon al vergeten dat het echt mijn meisje is.
Ik bedoel, je bent wel moeder geworden maar je hebt geen baby om voor te zorgen. Je zult haar nooit horen praten, zien kruipen, haar eerste lachje horen, die kuiltjes in haar wangen zal ik nooit meer zien. Het is zo onvoorstelbaar dat ze ruim 3 maanden geleden nog aan mijn borst lag te sabbelen....
Mensen vergeten snel, terwijl jouw wereldje nog op zijn kop staat.Mensen durven je niet aan te spreken, terwijl je er nu zo'n behoefte aan hebt. Ondanks dat ze er nu niet meer is, ben ik toch nog altijd trots dat ik zo'n knappe meid op de wereld heb gezet. En ik heb haar nog heerlijk een paar daagjes bij me gehad. Haar heerlijk in een badje gestopt en voor haar gezongen.
Dat vind ik zelf nog wel het moeilijkste, dat het lijkt alsof de mensen haar vergeten zijn. Voor mij is ze speciaal en zal ze altijd in mijn hart verder leven.
Ik bedoel, je bent wel moeder geworden maar je hebt geen baby om voor te zorgen. Je zult haar nooit horen praten, zien kruipen, haar eerste lachje horen, die kuiltjes in haar wangen zal ik nooit meer zien. Het is zo onvoorstelbaar dat ze ruim 3 maanden geleden nog aan mijn borst lag te sabbelen....
Mensen vergeten snel, terwijl jouw wereldje nog op zijn kop staat.Mensen durven je niet aan te spreken, terwijl je er nu zo'n behoefte aan hebt. Ondanks dat ze er nu niet meer is, ben ik toch nog altijd trots dat ik zo'n knappe meid op de wereld heb gezet. En ik heb haar nog heerlijk een paar daagjes bij me gehad. Haar heerlijk in een badje gestopt en voor haar gezongen.
Dat vind ik zelf nog wel het moeilijkste, dat het lijkt alsof de mensen haar vergeten zijn. Voor mij is ze speciaal en zal ze altijd in mijn hart verder leven.
woensdag 25 april 2007 om 13:36
woensdag 25 april 2007 om 21:18
Whitley, het is nog maar zo kort geleden dat je Noa bij je mocht hebben. Het is een rare ervaring dat mensen 'ons' niet durven aanspreken. Of durven bellen, of durven vragen hoe het echt met ons is. Tja, aan de ene kant kan ik me er ook zo kwaad over maken en uit een soort van opstandigheid begin ik er dan soms zelf over, maar steeds vaker denk ik: ach, Philip zit in mijn hart en niet in het hunne....maar het gevoel diep van binnen dat met het overlijden van je kleintje er voor de buitenwereld dus ook iets heel zichtbaars en tastbaars weg is en dus ook meteen reden om maar te vergeten (....) is keihard. Ik had ook wel zo'n waslijn met blauwe jongetjeskaartjes willen hebben, ik had ook wel al die kadootjes willen hebben, ik had de borst willen geven, ik had Philip in mijn armen willen houden, ik had aan hem willen snuffelen, aan zijn bolletje, ik had hem willen liefhebben alsof ik nog nooit iemand zo had liefgehad....onze boosheid door verdriet is voor de buitenwacht soms onbegrijpelijk en wij moeten dan maar weer begrip tonen, niet? Maar goed.....
Ik vind het fijn te horen dat sommigen van ons weer zwanger zijn en een beetje jaloers ben ik wel. Het lijkt me nl heerlijk! GEk he? Ik denk niet eersta aan angstig, maar aan o wat fijn dat gevoel weer terug te hebben....we gaan door.....deze maand voor mij helaas niet (vandaag achter gekomen) en ja dan pink ik een traantje weg hoor....
Voor de dames die hun emailadres achterlieten: ik heb jullie een mail gestuurd. Het is mijn nog niet gelukt jullie uit te nodigen, maar ik heb een link gestuurd en kijk of het lukt.
Verder zag ik dat huppel zo lief was om te proberen jullie op de msn uit te nodigen, tot daar! En hier natuurlijk.
Ps: Bone, ik kan me de shock voorstellen dat je alweer zwanger bent, maar ondanks jullie verdriet om Bjarne: joepie dat het alweer zover is. Een nieuw babytje kan Bjarne nooit vervangen, maar je hebt wel een fijn vooruitzicht. En ik vermoed dat jullie familie en vrienden het juist alleen maar heel fijn zullen vinden en je dochtertje ook! Wil je meeschrijven op de msn group, dan horen we het wel. Geldt overigens voor iedereen, Whitley?
Ik vind het fijn te horen dat sommigen van ons weer zwanger zijn en een beetje jaloers ben ik wel. Het lijkt me nl heerlijk! GEk he? Ik denk niet eersta aan angstig, maar aan o wat fijn dat gevoel weer terug te hebben....we gaan door.....deze maand voor mij helaas niet (vandaag achter gekomen) en ja dan pink ik een traantje weg hoor....
Voor de dames die hun emailadres achterlieten: ik heb jullie een mail gestuurd. Het is mijn nog niet gelukt jullie uit te nodigen, maar ik heb een link gestuurd en kijk of het lukt.
Verder zag ik dat huppel zo lief was om te proberen jullie op de msn uit te nodigen, tot daar! En hier natuurlijk.
Ps: Bone, ik kan me de shock voorstellen dat je alweer zwanger bent, maar ondanks jullie verdriet om Bjarne: joepie dat het alweer zover is. Een nieuw babytje kan Bjarne nooit vervangen, maar je hebt wel een fijn vooruitzicht. En ik vermoed dat jullie familie en vrienden het juist alleen maar heel fijn zullen vinden en je dochtertje ook! Wil je meeschrijven op de msn group, dan horen we het wel. Geldt overigens voor iedereen, Whitley?
woensdag 25 april 2007 om 22:00
**** breekt in *****
Lieve Bone, wat fijn om te lezen dat je weer zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat het heel dubbel is, jullie hebben Bjarne nog maar heel kort geleden verloren en het verdriet is nog heel vers. Ik hoop dat je ondanks je angsten die je ongetwijfeld zult hebben toch van je zwangerschap zult gaan genieten en je eind dit jaar een gezond kindje in je armen mag sluiten.
Ik hoop natuurlijk voor alle andere meiden hier dat jullie ook weer zwanger mogen worden. Ik lees dit topic regelmatig en ben blij dat jullie zoveel steun bij elkaar kunnen vinden, want het lijkt me echt de grootste nachtmerrie voor iedere moeder.
Heel veel sterkte en een dikke *; voor jullie allemaal!
Liefs,
Layla
Lieve Bone, wat fijn om te lezen dat je weer zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat het heel dubbel is, jullie hebben Bjarne nog maar heel kort geleden verloren en het verdriet is nog heel vers. Ik hoop dat je ondanks je angsten die je ongetwijfeld zult hebben toch van je zwangerschap zult gaan genieten en je eind dit jaar een gezond kindje in je armen mag sluiten.
Ik hoop natuurlijk voor alle andere meiden hier dat jullie ook weer zwanger mogen worden. Ik lees dit topic regelmatig en ben blij dat jullie zoveel steun bij elkaar kunnen vinden, want het lijkt me echt de grootste nachtmerrie voor iedere moeder.
Heel veel sterkte en een dikke *; voor jullie allemaal!
Liefs,
Layla
donderdag 26 april 2007 om 17:26
donderdag 26 april 2007 om 17:44
donderdag 26 april 2007 om 20:51
Hoi Parelhoen,
Heb me bij jullie aangemeld, wacht nog op antwoord, volgens mij moet het dan goed gaan.
Ik ben op dit topic zomaar binnen gevallen en heb een beetje moeite om iedereen te plaatsen, maar doe mijn best.
Ik laat het hier even bij want ben nogal moe, merk dat het forum mij wel veel energie kost dus ga nu even hangen.
Tot gauw.
Heb me bij jullie aangemeld, wacht nog op antwoord, volgens mij moet het dan goed gaan.
Ik ben op dit topic zomaar binnen gevallen en heb een beetje moeite om iedereen te plaatsen, maar doe mijn best.
Ik laat het hier even bij want ben nogal moe, merk dat het forum mij wel veel energie kost dus ga nu even hangen.
Tot gauw.
donderdag 26 april 2007 om 20:56
vrijdag 27 april 2007 om 09:33
Bone van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Hopelijk gaat alles goed en kan je in zoverre dat gaat, een onbezorgde zwangerschap hebben.
Ik wens je in ieder geval heel veel geluk, liefde en sterkte toe.....
Dat geldt overigs voor alle dames, die hier op deze forum zitten.
Parelhoen, ik weet dat je me al een paar keer heb gezegd dat ik mee kon schrijven op msn. Dat lijkt me ook wel heel erg fijn moet ik zeggen. Je wilt ook niet alles vertellen hier op een openbare forum. Herkenbaar ben ik ondertussen toch wel maar niet iedereen hoeft verders te weten wat er allemaal in me omgaat. Mochten ze dat wel willen, dan moeten ze maar naar me toe komen.
Het is weer eens lekker weer. Dadelijk nog even lekker van het zonnetje genieten. Iedereen een heel prettig weekend alvast.
Ik wens je in ieder geval heel veel geluk, liefde en sterkte toe.....
Dat geldt overigs voor alle dames, die hier op deze forum zitten.
Parelhoen, ik weet dat je me al een paar keer heb gezegd dat ik mee kon schrijven op msn. Dat lijkt me ook wel heel erg fijn moet ik zeggen. Je wilt ook niet alles vertellen hier op een openbare forum. Herkenbaar ben ik ondertussen toch wel maar niet iedereen hoeft verders te weten wat er allemaal in me omgaat. Mochten ze dat wel willen, dan moeten ze maar naar me toe komen.
Het is weer eens lekker weer. Dadelijk nog even lekker van het zonnetje genieten. Iedereen een heel prettig weekend alvast.
vrijdag 27 april 2007 om 14:20
Lieve meiden.... het liefst zou ik mijn armen om jullie heen slaan en allemaal knuffelen. Wat een verdriet hebben jullie gehad en nog steeds.
Die lieve kindjes die er niet meer zijn.... Tranen!
Lieverds, heel veel sterkte en succes in de toekomst en ik duim voor Parelhoen dat het volgende maand gewoon raak is!
*; :R
Jamie
Die lieve kindjes die er niet meer zijn.... Tranen!
Lieverds, heel veel sterkte en succes in de toekomst en ik duim voor Parelhoen dat het volgende maand gewoon raak is!
*; :R
Jamie
maandag 30 april 2007 om 11:16
Lieve Whitley en Zonnebloem. Je kunt via de Angel een email sturen naar mij. Dan heb ik jullie emailadressen. Ik kan jullie dan aanmelden op de msn groep. Je kunt ook in het Max profiel je emailaders (tijdelijk) invullen, ik zal even kijken of mijn adres er nog in staat. Kun je me ook rechtstreeks mailen. Op de msn is het idd wat gemakkelijker, prive, schrijven.
Vandaag, Koniginnedag: vorig jaar liep ik hoogzwanger door amsterdam zuid omdat ik gewoon even langs de kraampjes MOEST. De hele verdere middag lag ik voor pampes op bed te rusten, ahahahah. Maar ik mis het wel hoor, die dikke buik. Ik ben gewoon alweer bijna kwijt hoe het voelt.
Eergisteren hadden we een uitje met het MT van mijn bedrijf. Was een van de vrouwen van een mt lid zwanger. Ik zat naast haar. Het is nog heel pril, maar ik vroeg hoe oud ze was en ze was even oud als ik, nu snel zwanger van de 2e....de eerste van april vorig jaar.....dan kan ik wel janken, klinkt zo als mijn eigen verhaal....ik heb haar wel even gevraagd hoor, hoe ver ze was enz. Waarschijnlijk weet ze ook wel van mij, maar ze heeft niet teruggevraagd over of ik bijv. kinderen heb.....dat vind ik dan wel jammer, maar ook begrijpelijk, het is toch een vrolijke dag en mensen zijn ook bang te vragen naar de bekende weg....en ja, ze kent me niet eens.....
ik heb zaterdagmiddag echt de ogen uit mijn kop gejankt, zo hard heb ik volgens mij het hele jaar nog niet gehuild. Over mijn verdriet om Philip, het soms eenzaam voelen hier in Rotterdam, het gedoe op mijn werk, alle weken die komen gaan, gewoon alles.....maar goed, lief kwam achter me liggen op bed en heeft me alleen maar vastgehouden. Dat vind ik dan zo fijn, niet praten, laat me maar huilen....vervolgens zijn we na een halfuur samen Lost gaan kijken (had ik opgenomen) en heb ik ijskoude komkommerschijfjes op mijn gezicht gehouden en het resultaat was verbluffend: op het uitje heeft niemand dikke ogen of rode vlekken gezien! De wedstrijd schoonhuilen was door mij gewonnen....
Nou, fijne koniginnedag. Liefs Parelhoen
Vandaag, Koniginnedag: vorig jaar liep ik hoogzwanger door amsterdam zuid omdat ik gewoon even langs de kraampjes MOEST. De hele verdere middag lag ik voor pampes op bed te rusten, ahahahah. Maar ik mis het wel hoor, die dikke buik. Ik ben gewoon alweer bijna kwijt hoe het voelt.
Eergisteren hadden we een uitje met het MT van mijn bedrijf. Was een van de vrouwen van een mt lid zwanger. Ik zat naast haar. Het is nog heel pril, maar ik vroeg hoe oud ze was en ze was even oud als ik, nu snel zwanger van de 2e....de eerste van april vorig jaar.....dan kan ik wel janken, klinkt zo als mijn eigen verhaal....ik heb haar wel even gevraagd hoor, hoe ver ze was enz. Waarschijnlijk weet ze ook wel van mij, maar ze heeft niet teruggevraagd over of ik bijv. kinderen heb.....dat vind ik dan wel jammer, maar ook begrijpelijk, het is toch een vrolijke dag en mensen zijn ook bang te vragen naar de bekende weg....en ja, ze kent me niet eens.....
ik heb zaterdagmiddag echt de ogen uit mijn kop gejankt, zo hard heb ik volgens mij het hele jaar nog niet gehuild. Over mijn verdriet om Philip, het soms eenzaam voelen hier in Rotterdam, het gedoe op mijn werk, alle weken die komen gaan, gewoon alles.....maar goed, lief kwam achter me liggen op bed en heeft me alleen maar vastgehouden. Dat vind ik dan zo fijn, niet praten, laat me maar huilen....vervolgens zijn we na een halfuur samen Lost gaan kijken (had ik opgenomen) en heb ik ijskoude komkommerschijfjes op mijn gezicht gehouden en het resultaat was verbluffend: op het uitje heeft niemand dikke ogen of rode vlekken gezien! De wedstrijd schoonhuilen was door mij gewonnen....
Nou, fijne koniginnedag. Liefs Parelhoen
maandag 30 april 2007 om 13:28
lieve parelhoen,
Wat hou je je goed staande ondanks je grote verdriet! Ik vind je zo knap, hoe je schrijft over alles en ik bewonder je kracht en je eerlijkheid en hoe je over je verdriet schrijft. Ik vind het zo rot voor je dat je merkt dat sommigen mensen je verdriet uit de weg gaan of er niet over durven te beginnen. Natuurlijk wil jij ook vertellen over je mooie zoon! *;.
De komende tijd zal zo extra moeilijk voor jullie worden, aan elke dag kleeft wel een herinnering. Hou vol lieve parelhoen!
liefs
Wat hou je je goed staande ondanks je grote verdriet! Ik vind je zo knap, hoe je schrijft over alles en ik bewonder je kracht en je eerlijkheid en hoe je over je verdriet schrijft. Ik vind het zo rot voor je dat je merkt dat sommigen mensen je verdriet uit de weg gaan of er niet over durven te beginnen. Natuurlijk wil jij ook vertellen over je mooie zoon! *;.
De komende tijd zal zo extra moeilijk voor jullie worden, aan elke dag kleeft wel een herinnering. Hou vol lieve parelhoen!
liefs
dinsdag 1 mei 2007 om 12:17
He Parelhoen,
Ook voor mij was het weekend zwaar. Had al weken niet meer heel erg gehuild dus het zat eraan te komen dat het ging komen en jaar hoor het gebeurde het weekend en koninginne dag. Kon echt om elke scheet janken. Zoveel verdriet om ons kleine menneke. Je kent het. Ook ik liep vorig jaar om deze tijd zwanger te zijn, nog maar een paar weken, maar toch. Iedereen wist het maar er was nog lang niks te zien, spannend die tijd. Ook ik denk veel terug aan vorig jaar en wat ik deed en voelde. Ben nu zo blij dat ik toen een negen maanden dagboek bijhield kan ik als ik wil nog eens terug lezen hoe alles ging en voelde.
Jammer is het soms dat mensen niet aan je vragen of je kinderen hebt of wil of hoe je je voelt hoe het met je gaat terwijl ze weten wat er is gebeurd. Ik snap het wel, maar toch soms wil je niets liever dat ze het vragen zodat je nog maar eens kan vertellen hoe je je voelt. Zoals een collega van mij zei je weet soms niet of je er weer over moet beginnen omdat je niet weet of ik erover wil praten, of ze iets open halen wat net dicht is enz enz. Ik wil er heel graag over praten en als ik dat niet wil dan zeg ik dat ook gewoon. Twee collega's hebben ook in december een van hun ouders onverwacht verloren en zij gaan min of meer door hetzelfde heen. Voor ons heel herkenbaar als we met elkaar praten over hoe het gaat en niet gaat.
Ik besef me dat jij op mijn verjaardag bent bevallen, we zullen allebei heel veel verdriet hebben die dag.
liefs, Nelleke
Ook voor mij was het weekend zwaar. Had al weken niet meer heel erg gehuild dus het zat eraan te komen dat het ging komen en jaar hoor het gebeurde het weekend en koninginne dag. Kon echt om elke scheet janken. Zoveel verdriet om ons kleine menneke. Je kent het. Ook ik liep vorig jaar om deze tijd zwanger te zijn, nog maar een paar weken, maar toch. Iedereen wist het maar er was nog lang niks te zien, spannend die tijd. Ook ik denk veel terug aan vorig jaar en wat ik deed en voelde. Ben nu zo blij dat ik toen een negen maanden dagboek bijhield kan ik als ik wil nog eens terug lezen hoe alles ging en voelde.
Jammer is het soms dat mensen niet aan je vragen of je kinderen hebt of wil of hoe je je voelt hoe het met je gaat terwijl ze weten wat er is gebeurd. Ik snap het wel, maar toch soms wil je niets liever dat ze het vragen zodat je nog maar eens kan vertellen hoe je je voelt. Zoals een collega van mij zei je weet soms niet of je er weer over moet beginnen omdat je niet weet of ik erover wil praten, of ze iets open halen wat net dicht is enz enz. Ik wil er heel graag over praten en als ik dat niet wil dan zeg ik dat ook gewoon. Twee collega's hebben ook in december een van hun ouders onverwacht verloren en zij gaan min of meer door hetzelfde heen. Voor ons heel herkenbaar als we met elkaar praten over hoe het gaat en niet gaat.
Ik besef me dat jij op mijn verjaardag bent bevallen, we zullen allebei heel veel verdriet hebben die dag.
liefs, Nelleke
dinsdag 1 mei 2007 om 20:44
Whitley, ik probeer je een mail door te sturen van Parelhoen, maar jouw mailadres doet het niet. Zou je me willen mailen op vivaangel4@gmail.com? Dan kan ik de mail alsnog doorsturen.
e-mail | redactievivaforum@gmail.com
dinsdag 1 mei 2007 om 23:27
Lieve mama's... ik wil jullie iets vragen. Een vriendin van een vriendin van mij (niet heel close, maar we treffen elkaar normaal gesproken wel een keer in het jaar een heel weekend) heeft haar kindje verloren na 7 maanden zwangerschap. Ze woont ook in de buurt, al kom ik haar zelden tegen. Via via hoor ik dat ze niet over deze miskraam wil praten (miskraam vind ik zo'n raar woord, omdat haar kindje al zo groot was). Ik wilde haar een kaartje sturen, maar ik weet niet zo goed of dat een goed plan is. Wat kan ik het beste doen? Zij wil er heel duidelijk niet mee geconfronteerd worden, zegt haar vriendin.
woensdag 2 mei 2007 om 00:11
ladygaladriel,
Wanneer zij duidelijk laat weten geen prijs te stellen op een praatje of kaartjes dan moet je dat misschien zo laten. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ze het niet wil, maar wie ben ik. Ik kan me goed voorstellen dat je iets van jezelf wil laten horen in deze voor haar moeilijke tijd. Aan de andere kant is gewoon een kaartje sturen misschien toch wel goed, misschien vindt ze het over een tijdje toch wel fijn dat er mensen een kaartje gestuurd hebben.
Ik denk dat ik toch wel een kaartje zou sturen.
Je schiet vast niet veel op met mijn advies, het is ook een lastig iets.
Succes.
Wanneer zij duidelijk laat weten geen prijs te stellen op een praatje of kaartjes dan moet je dat misschien zo laten. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ze het niet wil, maar wie ben ik. Ik kan me goed voorstellen dat je iets van jezelf wil laten horen in deze voor haar moeilijke tijd. Aan de andere kant is gewoon een kaartje sturen misschien toch wel goed, misschien vindt ze het over een tijdje toch wel fijn dat er mensen een kaartje gestuurd hebben.
Ik denk dat ik toch wel een kaartje zou sturen.
Je schiet vast niet veel op met mijn advies, het is ook een lastig iets.
Succes.
