Kinderen
alle pijlers
baby overleden.....
zaterdag 10 juni 2006 om 18:13
Afgelopen dinsdag ben ik bevallen van onze eerste zoon Philip. Helaas wisten mijn vriend en ik al sinds vrijdag dat onze lieverd niet meer in leven was. Ik was zaterdag 3 juni 42 weken en op vrijdag al in het ziekenhuis voor de 42 weken afspraak. Op de ctg (hartfilmpje) en de opvolgende echo, die plaatsvonden tussen 12.30 en 14.00 uur was onze Philip nog in leven. We hebben zijn hartje nog een uur lang gehoord (je ligt naast de ctg...) en op de echo zien kloppen. Wel werd ik door verminderd vruchtwater in het ziekenhuis opgenomen. Om 20.00 uur die avond volgde een routine ctg: geen hartje meer, direct een echo, geen hartje meer. We gaan kapot van verdriet, ik heb de bevalling via de natuurlijke weg, met alle mogelijke pijnbestrijding zelf gedaan, zondags begonnen en dinsdagmiddag is Philip geboren. Sinds gisteren zijn we thuis.
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
We zijn zo blij thuis te zijn, maar het verdriet komt en gaat als het wil. Een babyfoto van een van ons beide doet ons kijken naar de fotos die gemaakt zijn van onze lieverd op dinsdag vlak na de bevalling. En de constatering van bijvoorbeeld dat het neusje van mij is en de handjes van mijn vriend doet de tranen alweer opwellen. Maanag begraven we onze kleine Philip.
We hebben het geluk met zijn tweeen zo intens gelukkig te zijn en onze band hierdoor nog meer versterkt zien en we zien ons omringd door zoveel liefde van ouders, broers, zussen, familie en vrienden, dat we ook zeker weten dat het allemaal beter wordt, maar door deze dagen moeten we heen. Na maandag zal een leegte ontstaan die voorlopig niet in te vullen is, alle dingen die we nu doen zijn met een doffe laag bedekt. Ik voel genoeg, maar...
Zijn er mensen met dezelfde ervaring, die inmiddels weer opnieuw zwanger zijn of inmiddels al een tweede kindje hebben gekregen of meerdere?
Hebben jullie goede ervaring met verenigingen die ons zouden kunnen ondersteunen? (we hebben al info, maar meer is welkom).
Zijn er mensen die in de afgelopen periode hetzelfde mee hebben gemaakt?
Parelhoen
zondag 13 mei 2007 om 15:51
Dank jullie wel voor al jullie lieve woordjes.........
Op dagen zoals deze mis je kleine engeltje helemaal. Ook wij zijn moeder maar we kunnen nooit meer even knuffelen met onze hummeltjes. :(
En helaas zijn ook heel veel mensen vergeten dat ook wij moeder zijn. Dat maakt het soms ook nog even extra moeilijker.
Op dagen zoals deze mis je kleine engeltje helemaal. Ook wij zijn moeder maar we kunnen nooit meer even knuffelen met onze hummeltjes. :(
En helaas zijn ook heel veel mensen vergeten dat ook wij moeder zijn. Dat maakt het soms ook nog even extra moeilijker.
maandag 14 mei 2007 om 01:47
Lieve Parelhoen en de andere moeders op dit topic
(Zonnebloem, Whitley, Nelleke,... ik zou liefst iedereen bij naam noemen, maar dan ben ik bang dat ik toch iemand vergeet),
Ik heb veel aan jullie gedacht vandaag; hoe deze dag voor jullie moet zijn geweest. Ik heb niets zinnigs te zeggen, alleen maar een heel grote *; voor alle fantastische moeders hier.
Lieve Whitley,
Ik ben "blij" dat ik hier weer iets van je lees. Ik heb regelmatig aan jou en je meisje gedacht de afgelopen maanden. Precies een maand geleden, 3 maanden na Noa's geboorte, wilde ik iets op jouw eigen topic posten, maar tot mijn schrik kon ik het nergens meer vinden. Vandaag is het dus alweer 4 maanden geleden dat Noa werd geboren.. Wat een onwerkelijke gedachte moet dat zijn.
Ik las dat je elke dag naar de foto van je dochtertje kijkt en dat je soms gewoon bijna vergeten bent dat ze echt jóuw kindje is. ;(;(;(
Lieve Whitley, vergeet alsjeblieft nooit dat dat prachtige meisje echt jouw dochter is, en dat die 6 prachtige dagen met Noa geen droom zijn geweest. Hoe ze rook, hoe haar gehuil klonk, hoe haar huidje aanvoelde, hoe ze je aankeek, ik hoop dat die herinneringen altijd heel dicht bij je zullen blijven.
Je hebt Noa gekend en gekoesterd en zij heeft jouw liefde ervaren in die 6 dagen. Ik hoop dat je al die mooie momenten heel vaak zal blijven beleven in je dromen en je gedachten en dat die 6 dagen zo in je hart en hoofd zullen uitgroeien tot een eeuwigheid. Voor altijd jouw dochter:R.
(Zonnebloem, Whitley, Nelleke,... ik zou liefst iedereen bij naam noemen, maar dan ben ik bang dat ik toch iemand vergeet),
Ik heb veel aan jullie gedacht vandaag; hoe deze dag voor jullie moet zijn geweest. Ik heb niets zinnigs te zeggen, alleen maar een heel grote *; voor alle fantastische moeders hier.
Lieve Whitley,
Ik ben "blij" dat ik hier weer iets van je lees. Ik heb regelmatig aan jou en je meisje gedacht de afgelopen maanden. Precies een maand geleden, 3 maanden na Noa's geboorte, wilde ik iets op jouw eigen topic posten, maar tot mijn schrik kon ik het nergens meer vinden. Vandaag is het dus alweer 4 maanden geleden dat Noa werd geboren.. Wat een onwerkelijke gedachte moet dat zijn.
Ik las dat je elke dag naar de foto van je dochtertje kijkt en dat je soms gewoon bijna vergeten bent dat ze echt jóuw kindje is. ;(;(;(
Lieve Whitley, vergeet alsjeblieft nooit dat dat prachtige meisje echt jouw dochter is, en dat die 6 prachtige dagen met Noa geen droom zijn geweest. Hoe ze rook, hoe haar gehuil klonk, hoe haar huidje aanvoelde, hoe ze je aankeek, ik hoop dat die herinneringen altijd heel dicht bij je zullen blijven.
Je hebt Noa gekend en gekoesterd en zij heeft jouw liefde ervaren in die 6 dagen. Ik hoop dat je al die mooie momenten heel vaak zal blijven beleven in je dromen en je gedachten en dat die 6 dagen zo in je hart en hoofd zullen uitgroeien tot een eeuwigheid. Voor altijd jouw dochter:R.
maandag 14 mei 2007 om 12:51
dinsdag 15 mei 2007 om 13:40
Lieve Zonnebloem,
Ik moet nog zo vaak aan je denken, en aan je mooie Thijsje. Net bekeek ik de foto's weer op msn en voel me dan zo machteloos. Het is zo oneerlijk dat hij er niet meer is.
Afgelopen zondag dacht ik ook steeds aan je, en aan alle andere moeders die hun kleintje niet meer kunnen vasthouden... Heel veel kracht voor jullie, en alle geluk voor de toekomst, jullie zijn moedige vrouwen!
Ik moet nog zo vaak aan je denken, en aan je mooie Thijsje. Net bekeek ik de foto's weer op msn en voel me dan zo machteloos. Het is zo oneerlijk dat hij er niet meer is.
Afgelopen zondag dacht ik ook steeds aan je, en aan alle andere moeders die hun kleintje niet meer kunnen vasthouden... Heel veel kracht voor jullie, en alle geluk voor de toekomst, jullie zijn moedige vrouwen!
woensdag 16 mei 2007 om 16:42
Ik had gisteren echt een slechte dag en ditmaal lichamelijk. Ik had visite, een vriendin met haar kleine Anoek (4 maanden). Ze zat de hele tijd bij mij en rond 14:00 werd ik niet lekker, ik had het idee dat ik ging wegvallen (soort onbehagen, duizelig gevoel). Ik de assistenste van de huisarts gebeld om mijn bloeddruk na te kijken (omdat die natuurlijk zo hoog was geweest en ik pas 1 week van de medicatie af was). Bloeddruk was goed en ze heeft ook mijn ijzer nagekeken en die was ook goed. Ik weer naar huis, maar heb mijn de rest van de dag rot gevoeld (hartkloppingen en overslaan en licht in mijn hoofd), ook een soort angst dat het weer ging gebeuren. Vandaag moest ik dus naar de huisarts (die afspraak stond al voor bloeddruk controle) en ik haar het hele verhaal verteld en ze zei duidelijk en streng dat ik meer aan mezelf moest gaan denken en echt meer rust moet nemen (wat ik niet echt doe). Ze adviseert me echt te gaan slapen 's middags. Ze snapt ook wel dat ik liever druk bezig ben (in mijn situatie), maar mijn lichaam heeft rust nodig na de buikoperatie. Ik moet ook meer op mijn ademhaling letten, want het schijnt dat heel veel vrouwen verkeerd ademen na een zwangerschap (tijdens zwangerschap zitten longen heel hoog) en nu na bevalling moet je lichaam daar ook weer aan wennen. En ik moet minder letten op mijn hart en niet iedere keer mijn hartslag opmeten. Ja ik ben wat dat betreft wel een piekeraar of ga dingen opzoeken op internet (ik maak me snel druk als ik ergens last van heb of iemand anders waar ik veel van hou, dan denk ik soms het ergste gelijk, dit is gekomen sinds mijn moeder is overleden 6 jaar geleden). Ik zei ook tegen de arts dat ik me zorgen maakt om de hartkloppingen en het overslaan, maar ze heeft me weer op het hart gedrukt dat ik me hier geen zorgen over moet maken, maar dat het wel een teken van mijn lichaam is dat ik het rustiger aan moet doen. Mijn bloeddruk was vandaag weer wel goed. Ik had normaal nooit last van hartkloppingen sinds ik medicijnen voor bloeddruk verlagen kreeg, maar goed die slik ik al 1 week niet meer nu dus daar kan het niet meer van zijn (zei ik ook nog tegen de arts), maar zij denkt dus dat het alles tezamen is. Ok ik ben weer gerustgesteld.
Er is weer een vlag bijgekomen deze week in mijn straat, er is weer een jongetje geboren, vlag nummer 5 nu. Ik moet zeggen dat ik hier wel tegen kan om te zien. Ik had het moeilijk vandaag in de winkels toen zag ik een vrouw (die vroeger bij mij op de basisschool zat) en ik kan me nog goed herinneren dat zij opeens bevallen was en nu zag ik dat ze alweer zwanger was en toen dacht ik dat wil ik ook.
Ik dacht dat het was afgelopen met kaarten krijgen (sinds vorige week dinsdag, bijna 3 weken na de keizersnede), maar gisteren en vandaag toch weer kaarten gekregen.
Ik heb vanochtend alle kledingkasten opgeruimd. De zwangerschapskledingen opgeborgen in een andere kast. En mijn zomerkleding ligt klaar, het zou dan wel fijn zijn natuurlijk dat ik het pas , maar ik vertik het op nog langer in zwangerschapskleding te lopen, doe ik dus ook niet (op 1 rok na, is een leuke spijkerrok en niet met een hoge bang eraan). De rest allemaal weg. Ik heb 1 nieuwe broek gekocht (maatje groter) en voor de rest pas ik ook een rok van voor de zwangerschap. Voor de rest als ik thuis ben loop ik lekker in mijn joggingbroek, ook 2 van besteld in een maatje groter hihi. Vanochtend maar weer eens op de weegschaal gegaan. Ik woog voor de zwangerscap 60, op eind van de zwangerschap 73 en nu 64.9. Gaat niet meer zo hard nu hoor, want 2 weken geleden stond ik op 65.5. Ach ja het is natuurlijk niet het belangrijkst.
Liefs
Er is weer een vlag bijgekomen deze week in mijn straat, er is weer een jongetje geboren, vlag nummer 5 nu. Ik moet zeggen dat ik hier wel tegen kan om te zien. Ik had het moeilijk vandaag in de winkels toen zag ik een vrouw (die vroeger bij mij op de basisschool zat) en ik kan me nog goed herinneren dat zij opeens bevallen was en nu zag ik dat ze alweer zwanger was en toen dacht ik dat wil ik ook.
Ik dacht dat het was afgelopen met kaarten krijgen (sinds vorige week dinsdag, bijna 3 weken na de keizersnede), maar gisteren en vandaag toch weer kaarten gekregen.
Ik heb vanochtend alle kledingkasten opgeruimd. De zwangerschapskledingen opgeborgen in een andere kast. En mijn zomerkleding ligt klaar, het zou dan wel fijn zijn natuurlijk dat ik het pas , maar ik vertik het op nog langer in zwangerschapskleding te lopen, doe ik dus ook niet (op 1 rok na, is een leuke spijkerrok en niet met een hoge bang eraan). De rest allemaal weg. Ik heb 1 nieuwe broek gekocht (maatje groter) en voor de rest pas ik ook een rok van voor de zwangerschap. Voor de rest als ik thuis ben loop ik lekker in mijn joggingbroek, ook 2 van besteld in een maatje groter hihi. Vanochtend maar weer eens op de weegschaal gegaan. Ik woog voor de zwangerscap 60, op eind van de zwangerschap 73 en nu 64.9. Gaat niet meer zo hard nu hoor, want 2 weken geleden stond ik op 65.5. Ach ja het is natuurlijk niet het belangrijkst.
Liefs
