Kinderen
alle pijlers
Band ouders-kinderen op volwassen leeftijd
dinsdag 20 juli 2021 om 12:51
Nav een ander topic vraag ik me eigenlijk iets af. Hoe is jullie band met jullie ouders? En hoe verwacht je dat de band zal zijn tussen jou en jouw kinderen als die volwassen zijn? Heb je een ideaal plaatje van jullie relatie als jouw kind(eren) volwassen is/zijn? En is dat gebaseerd op je goede relatie met je ouders nu? Of hoop je juist dat jij het zo anders gaat doen, waardoor jij wél een goede band houdt met je nageslacht?
Zo is een goede en fijne opvoeding geen absolute garantie dat je kinderen in je leven blijven. Je kind kan emigreren naar de andere kant vd wereld en daar een gezin beginnen. Of je kind heeft ondanks een fijne jeugd hele andere behoeftes en is prima tevreden met 2 x per jaar een kopje koffie drinken.
Of je hebt helemaal niet zo'n fijn nest, maar hebt als ouder het "geluk" dat je kinderen zich toch moreel verplicht voelen om voor je te blijven zorgen. En alles wat daartussenin zit, van hele fijne en intieme banden tot meer zakelijke contacten.
Eigen ervaring >>
Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd (oudere puber en ouder) dat ik merk dat het vanzelfsprekende als jong kind verandert als het kind ouder wordt en richting (jong)volwassenheid gaat. Ik vraag me soms af hoe onze relatie zich zal ontwikkelen en of we een hecht gezin blijven als mijn kinderen het huis uitgaan. Of dat ik ze misschien met geluk 1 x per maand een keer zie (mijn ex ziet zijn ouders denk ik 3 a 4 x per jaar). Hun opa en omarol is bijkans uitgespeeld en zien hun kleindkinderen ook bijna niet (meer). Mijn eigen overgebleven ouder wordt wel stevig betrokken, maar dat ligt meer aan ons kinderen en niet omdat mijn vader zelf initiatief neemt. Kennelijk vinden we dat we het gevoelsmatig niet kunnen maken om hem aan zijn lot over te laten, hoewel er niks is geweest in ons leven waardoor hij deze 'liefde' verdient. Hij mag dus eigenlijk van geluk spreken. Andere kinderen hadden hem al lang buiten de deur gezet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen of ideeën hierover...
Zo is een goede en fijne opvoeding geen absolute garantie dat je kinderen in je leven blijven. Je kind kan emigreren naar de andere kant vd wereld en daar een gezin beginnen. Of je kind heeft ondanks een fijne jeugd hele andere behoeftes en is prima tevreden met 2 x per jaar een kopje koffie drinken.
Of je hebt helemaal niet zo'n fijn nest, maar hebt als ouder het "geluk" dat je kinderen zich toch moreel verplicht voelen om voor je te blijven zorgen. En alles wat daartussenin zit, van hele fijne en intieme banden tot meer zakelijke contacten.
Eigen ervaring >>
Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd (oudere puber en ouder) dat ik merk dat het vanzelfsprekende als jong kind verandert als het kind ouder wordt en richting (jong)volwassenheid gaat. Ik vraag me soms af hoe onze relatie zich zal ontwikkelen en of we een hecht gezin blijven als mijn kinderen het huis uitgaan. Of dat ik ze misschien met geluk 1 x per maand een keer zie (mijn ex ziet zijn ouders denk ik 3 a 4 x per jaar). Hun opa en omarol is bijkans uitgespeeld en zien hun kleindkinderen ook bijna niet (meer). Mijn eigen overgebleven ouder wordt wel stevig betrokken, maar dat ligt meer aan ons kinderen en niet omdat mijn vader zelf initiatief neemt. Kennelijk vinden we dat we het gevoelsmatig niet kunnen maken om hem aan zijn lot over te laten, hoewel er niks is geweest in ons leven waardoor hij deze 'liefde' verdient. Hij mag dus eigenlijk van geluk spreken. Andere kinderen hadden hem al lang buiten de deur gezet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen of ideeën hierover...
maandag 26 juli 2021 om 13:58
En dat. Ik ging in het verleden ook vaak zonder partner naar mijn ouders. Deels omdat ik het ook erg gezellig vond zonder hem (meer flexibiliteit om bijvoorbeeld ook nog andere mensen te bezoeken), maar ook omdat hij bv minder graag naar mijn vader ging. Prima, blijf je toch thuis. Maar ik ging ook vaak genoeg niet mee naar zijn familie, omdat ik daar minder mee had. Vond hij wel minder leuk, want we gingen in verhouding vaker naar mijn familie. En dat klopte ook. Maar dat was zijn keus, want hij ging zelf mee omdat hij dat gezellig vond. En ik vond zijn kant van de familie verschrikkelijk.diyer schreef: ↑26-07-2021 13:37Maar hoe bepalend de partner van je kind ook is, het is aan jouw kind om daarin duidelijkheid te verschaffen en daarin lijkt hij zich achter zijn vriendin te scharen. Terwijl hij zelf niet het onschuldige slachtoffer is. Ik denk dat de meesten dat je ook duidelijk willen maken. Stop met wijzen naar zijn vriendin en heb een goed gesprek met je zoon. Uiteindelijk is hij degene die bepaalt met wie hij zijn leven deelt en als dat betekent dat hij jullie en jullie huis niet meer respecteert zoals dat voor jullie belangrijk is, dan is dat zijn keuze met zijn gevolgen.
Ik heb in het verleden ook woorden gehad met ex over verschillen die ik wel of niet acceptabel vond. En ik denk eerlijk gezegd dat dit in een hoop relaties het geval is. Stellen die wel of niet lekker samenvoegen met (schoon)ouders. Maar een kind met een beetje ruggengraat zal dan zeggen 'geen probleem, ik ga alleen naar mijn ouders. Dan is er geen onenigheid'.
Mijn ex lag ook niet lekker lange tijd bij mijn vader. Ik ging gewoon alleen naar mijn vader. Enige voorwaarde is dat ik ook geen gezeur van zijn kant wilde. Dus zorg dat je kind voor zijn gevoel niet moet gaan kiezen of tussen twee strijdende vuren zit.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 26 juli 2021 om 14:07
Op zich goede band met zowel eigen ouders en schoonouders. Ik zie ze elke week wel een paar x omdat we allemaal dichtbij elkaar wonen en onze kinderen graag bij ze komen. Daarintegen zitten we zelden bij elkaar op de bank op de koffie, ook niet de behoefte daar aan. Maar dat heb ik sowieso met weinig mensen, ik ben wat dat betreft geen sociaal persoon. En de periode dat ik net op mezelf woonde voelde als ' vrijheid blijheid'. In die tijd kwam ik 1 x per maand bij mn ouders om er te eten en na de koffie weg.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 27 juli 2021 om 23:43
Mijn vader is er helaas niet meer, met mijn moeder een hele goede band. We zijn totaal verschillend, maar heb een hele fijne opvoeding gehad. Tenminste, kijk er zelf fijn op terug.
Spreek haar dagelijks en zie haar sowieso wekelijks.
Ik hoop dat ik met mijn eigen kind later ook een goede band behoud.
Spreek haar dagelijks en zie haar sowieso wekelijks.
Ik hoop dat ik met mijn eigen kind later ook een goede band behoud.
