Kinderen
alle pijlers
Beschadigde ouder en opgroeiende kinderen
vrijdag 10 maart 2023 om 16:45
Door mijn eigen volledig onveilige jeugd ben ik beschadigd. Ik heb er al een heleboel therapie opzitten en kan mijn patronen prima duiden, doorzien en verklaren, ze voorkomen of uitschakelen is een tweede. Ik ben erg gevoelig voor afwijzing en gezien worden en ik blijf er heel diep van binnen toch altijd een klein beetje van overtuigd dat iedereen van wie ik houd, me uiteindelijk niet meer hoeft en zal verlaten. Mijn 3 kinderen beginnen de leeftijd te bereiken dat ze zich wat los gaan maken en afzetten, een logisch, natuurlijk en noodzakelijk proces. Maar in mij triggert het alles. Ik ben me er volledig bewust van dat het van mij is, mijn pijn en mijn trauma en dat het niets met hen te maken heeft. Ook worstel ik er enorm mee om ze daar niet mee te belasten. Maar ik vind het heel erg moeilijk hoe hiermee om te gaan. Een heleboel zoeken online levert me met name handvatten op over hoe om te gaan met eigen weggestopte trauma's die eerst aangekeken dienen te worden, dat heb ik al eindeloos gedaan. Het is ook geen destructief patroon dat ik niet doorzie, ik kan feilloos uitleggen wat er in mij gebeurt en waar dat vandaan komt. Maar hoe kan ik ervoor zorgen dat ik mijn kinderen daar niet mee opzadel?
vrijdag 10 maart 2023 om 18:28
Kan de gedachte dat het voor de meeste niet-beschadigde ouders (voor zover die bestaan 
) ook een hele moeilijke fase is? Zo ben je nog de zon en de maan voor je kinderen en zo ben je een stomme moeder die niets begrijpt en het is overal leuker dan bij jou.
Daarmee wil ik jouw beschadiging niet bagataliseren, maar mij kan het vaak helpen dat bepaalde gedachten en gevoelens normaal zijn. Zodat ik ze makkelijke kan laten afglijden.
) ook een hele moeilijke fase is? Zo ben je nog de zon en de maan voor je kinderen en zo ben je een stomme moeder die niets begrijpt en het is overal leuker dan bij jou. Daarmee wil ik jouw beschadiging niet bagataliseren, maar mij kan het vaak helpen dat bepaalde gedachten en gevoelens normaal zijn. Zodat ik ze makkelijke kan laten afglijden.
vrijdag 10 maart 2023 om 18:40
Niet helemaal. Ze weten dat de dingen vroeger niet leuk waren en ik beantwoord de vragen die ze stellen op hun niveau. Ik wil er ook erg voor waken dat ze 'medelijden' met me krijgen en hun gedrag gaan aanpassen, minder onbevangen kunnen zijn in het uiten van zichzelf. Of de zorgrol op zich gaan nemen. Mijn dochter (middelste) zie ik wel vaak al even bezig in haar hoofd en links en rechts wat kleine indirecte vragen stellen, voor er op enig moment echt een thema aangesneden wordt. Ik beantwoord alles dat ik kan om het op die momenten ook weer zo open mogelijk te benaderen en het niet iets te maken dat verzwegen wordt of dient te worden. Maar waar doe ik goed aan?Zeemeermin84 schreef: ↑10-03-2023 18:21Wat fijn dat je je eigen patronen doorziet.
Weten je kinderen waar jij mee struggelt? En waarom en hoeveel je al bereikt hebt?
vrijdag 10 maart 2023 om 18:41
Dankjewel voor je advies. Ik moet er even over nadenken, maar wellicht h kan me dat hier en daar helpen.Mariejan schreef: ↑10-03-2023 18:28Kan de gedachte dat het voor de meeste niet-beschadigde ouders (voor zover die bestaan
Daarmee wil ik jouw beschadiging niet bagataliseren, maar mij kan het vaak helpen dat bepaalde gedachten en gevoelens normaal zijn. Zodat ik ze makkelijke kan laten afglijden.
vrijdag 10 maart 2023 om 19:34
vrijdag 10 maart 2023 om 20:08
Het gekke is dat ik door mijn kinderen juist een beetje 'heel'.
Ik zie hoe jong ze eigenlijk zijn en kan hen geven wat ik zelf nooit heb gehad, en zie dat dat hen heel goed doet.
Ik heb de ervaring dus wel maar het effect is anders.
Om de een of andere manier zie ik een soort bewijs dat als ik andere ervaringen had gehad, ik ook bepaalde eigenschappen die ik bij hen zie eerder had kunnen ontwikkelen. een soort bewijs dat ik ook iets anders heb verdiend en dat het niet aan mij lag
Ik kan dan echt trots zijn op mezelf. Ik verwacht ook eigenlijk 'lastiger' gedrag maar vooral mijn puber is echt heel lief.
Als ze dan al eens uit de band vliegt vind ik het allemaal wel meevallen.
Ik zie hoe jong ze eigenlijk zijn en kan hen geven wat ik zelf nooit heb gehad, en zie dat dat hen heel goed doet.
Ik heb de ervaring dus wel maar het effect is anders.
Om de een of andere manier zie ik een soort bewijs dat als ik andere ervaringen had gehad, ik ook bepaalde eigenschappen die ik bij hen zie eerder had kunnen ontwikkelen. een soort bewijs dat ik ook iets anders heb verdiend en dat het niet aan mij lag
Ik kan dan echt trots zijn op mezelf. Ik verwacht ook eigenlijk 'lastiger' gedrag maar vooral mijn puber is echt heel lief.
Als ze dan al eens uit de band vliegt vind ik het allemaal wel meevallen.
vrijdag 10 maart 2023 om 20:18
Is er iemand die jou hierin kan steunen en waar je je gevoelens kwijt kunt?
Zo ja, dan zou ik je kinderen min of meer uitleggen wat er speelt op een moment dat het jou niet hoog zit. En dan ook benoemen dat ze misschien soms wat emotie bij jou zien, maar dat je X hebt om jou te steunen. Zij kunnen dus gewoon zichzelf zijn.
Had ik heerlijk gevonden, als ik het idee had gehad dat mijn moeder bij iemand terecht kon
Zo ja, dan zou ik je kinderen min of meer uitleggen wat er speelt op een moment dat het jou niet hoog zit. En dan ook benoemen dat ze misschien soms wat emotie bij jou zien, maar dat je X hebt om jou te steunen. Zij kunnen dus gewoon zichzelf zijn.
Had ik heerlijk gevonden, als ik het idee had gehad dat mijn moeder bij iemand terecht kon
Het is zoals het is
vrijdag 10 maart 2023 om 20:23
misschien toch goed, om therapie te blijven houden? Omdat je steeds tegen nieuwe zaken aan zult lopen??
Besef je ook, dat jij opgroeide in een toxische omgeving, dat heeft je gevormd. Je kinderen groeien op in liefde. Die kunnen beter tegen je ouders op, dan jij ooit kon
Mijn kinderen (die echt niet weten, hoe mij jeugd precies was), zien helemaal dat opa&oma niet normaal zijn, en heel anders dan hun andere oma
Vertrouw ook op hun kracht
Besef je ook, dat jij opgroeide in een toxische omgeving, dat heeft je gevormd. Je kinderen groeien op in liefde. Die kunnen beter tegen je ouders op, dan jij ooit kon
Mijn kinderen (die echt niet weten, hoe mij jeugd precies was), zien helemaal dat opa&oma niet normaal zijn, en heel anders dan hun andere oma
Vertrouw ook op hun kracht
vrijdag 10 maart 2023 om 20:59
We doen het geen van allen perfect met onze kinderen, en dat hoeft gelukkig ook niet. Je hoeft alleen maar 'goed genoeg' te zijn.
Is er een vriendin of andere moeder aan wie je steun kunt vragen? Het helpt misschien om van een andere moeder te horen wat wel/niet normaal is. Er zijn ook vrijwilligersprogramma's waarbij een andere moeder regelmatig op bezoek komt, Home-Start bijvoorbeeld (Humanitas).
En het is natuurlijk ook helemaal niet gek om in tijden waarin de band met je kinderen verandert weer even steun te zoeken bij een therapeut. Je kunt steeds weer op nieuwe manieren getriggerd worden omdat kinderen zich ontwikkelen en veranderen.
Heb je een man of vriend? Kan hij je helpen?
Is er een vriendin of andere moeder aan wie je steun kunt vragen? Het helpt misschien om van een andere moeder te horen wat wel/niet normaal is. Er zijn ook vrijwilligersprogramma's waarbij een andere moeder regelmatig op bezoek komt, Home-Start bijvoorbeeld (Humanitas).
En het is natuurlijk ook helemaal niet gek om in tijden waarin de band met je kinderen verandert weer even steun te zoeken bij een therapeut. Je kunt steeds weer op nieuwe manieren getriggerd worden omdat kinderen zich ontwikkelen en veranderen.
Heb je een man of vriend? Kan hij je helpen?
zaterdag 11 maart 2023 om 07:51
Ik denk dat je niet helemaal kan voorkomen dat iemand die om jou geeft jou pijn wil besparen en jou gaat ontzien als deze persoon weet dat iets wat hij doet jou pijn bezorgt.
Je kan pijnervaringen wel tegengaan door veel te communiceren zodat duidelijk wordt (in de meeste gevallen) dat de ander de opzet niet heeft om jou te verlaten maar alleen maar zelf zijn leven wil leven, wat toch een zeker verschil betekent: je kan je huis verlaten omdat je niet meer in dat huis wil zijn, maar ook omdat je op dat moment de eendjes wil voeren of je vriend(in) wil bezoeken.
Je kan pijnervaringen wel tegengaan door veel te communiceren zodat duidelijk wordt (in de meeste gevallen) dat de ander de opzet niet heeft om jou te verlaten maar alleen maar zelf zijn leven wil leven, wat toch een zeker verschil betekent: je kan je huis verlaten omdat je niet meer in dat huis wil zijn, maar ook omdat je op dat moment de eendjes wil voeren of je vriend(in) wil bezoeken.
Dan moet het maar zoals het kan
maandag 13 maart 2023 om 12:09
Dankjewel, dit is heel helpend. Heb erover nagedacht en ik denk dat de dingen voor mij ook heel anders waren geweest als mijn moeder iemand had gehad (of geaccepteerd, eerder) bij wie ze terecht kon ipv bij mij. Ik ga mijn kinderen wat nadrukkelijker vertellen dat papa voor mij zorgt, en zij dat dus niet hoeven doen.Youk79 schreef: ↑10-03-2023 20:18Is er iemand die jou hierin kan steunen en waar je je gevoelens kwijt kunt?
Zo ja, dan zou ik je kinderen min of meer uitleggen wat er speelt op een moment dat het jou niet hoog zit. En dan ook benoemen dat ze misschien soms wat emotie bij jou zien, maar dat je X hebt om jou te steunen. Zij kunnen dus gewoon zichzelf zijn.
Had ik heerlijk gevonden, als ik het idee had gehad dat mijn moeder bij iemand terecht kon
maandag 13 maart 2023 om 12:10
dat kun je hen beter laten voelen/merken, dan vertellenDantochmaarhier schreef: ↑13-03-2023 12:09Dankjewel, dit is heel helpend. Heb erover nagedacht en ik denk dat de dingen voor mij ook heel anders waren geweest als mijn moeder iemand had gehad (of geaccepteerd, eerder) bij wie ze terecht kon ipv bij mij. Ik ga mijn kinderen wat nadrukkelijker vertellen dat papa voor mij zorgt, en zij dat dus niet hoeven doen.
maandag 13 maart 2023 om 12:12
Ja, dat denk ik ook. Mijn kinderen zien het verschil ook, tussen beide families en de band die daar in welke hoedanigheid is. Maar je hebt een goed punt, ze groeien heel anders op dan ik, dus zal de belasting en wat ze ervan mee nemen ook heel anders zijn. Dat hoop ik toch. En therapie heb ik nog regelmatig, af en toe borrelt er weer eea op, zoals nu, en dan ga ik even door de APKLila-Linda schreef: ↑10-03-2023 20:23misschien toch goed, om therapie te blijven houden? Omdat je steeds tegen nieuwe zaken aan zult lopen??
Besef je ook, dat jij opgroeide in een toxische omgeving, dat heeft je gevormd. Je kinderen groeien op in liefde. Die kunnen beter tegen je ouders op, dan jij ooit kon
Mijn kinderen (die echt niet weten, hoe mij jeugd precies was), zien helemaal dat opa&oma niet normaal zijn, en heel anders dan hun andere oma
Vertrouw ook op hun kracht
maandag 13 maart 2023 om 12:23
Dit is een patroon dat je kunt doorbreken. Als een moeder (of vader) emotioneel niet voor zichzelf kon zorgen, ontstaat er al snel een gat waar het kind inspringt. Dat zie je bij jezelf (en misschien deed je moeder het ook al bij haar moeder?). Je kinderen zullen hetzelfde gaan doen, dus iemand zal dat patroon moeten doorbreken. Dat gaat inderdaad verder dan ze vertellen dat ze dat niet hoeven doen, dat gaat vooral om er dus idd voor zorgen dat ze dat niet hoeven doen, zoals Linda zegt.Dantochmaarhier schreef: ↑13-03-2023 12:09Dankjewel, dit is heel helpend. Heb erover nagedacht en ik denk dat de dingen voor mij ook heel anders waren geweest als mijn moeder iemand had gehad (of geaccepteerd, eerder) bij wie ze terecht kon ipv bij mij. Ik ga mijn kinderen wat nadrukkelijker vertellen dat papa voor mij zorgt, en zij dat dus niet hoeven doen.
maandag 13 maart 2023 om 13:31
Ja, heel waar. Dit ga ik bewust ter harte nemen.meisje85 schreef: ↑13-03-2023 12:23Dit is een patroon dat je kunt doorbreken. Als een moeder (of vader) emotioneel niet voor zichzelf kon zorgen, ontstaat er al snel een gat waar het kind inspringt. Dat zie je bij jezelf (en misschien deed je moeder het ook al bij haar moeder?). Je kinderen zullen hetzelfde gaan doen, dus iemand zal dat patroon moeten doorbreken. Dat gaat inderdaad verder dan ze vertellen dat ze dat niet hoeven doen, dat gaat vooral om er dus idd voor zorgen dat ze dat niet hoeven doen, zoals Linda zegt.
maandag 13 maart 2023 om 13:54
Ik herken dit en heb dit (mijn dochter zit in de puberleeftijd) ondervangen door EMDR te doen. ik had last van angsten getriggerd door de leeftijd van mijn kind (14-jarige), ik heb het zelf op die leeftijd het erg moeilijk gehad. Dat heeft heel erg goed geholpen moet ik zeggen. Ik word nu niet meer geleefd door angst en dat scheelt enorm qua ervaren en reageren als ouder.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
