Kinderen
alle pijlers
Beste vriendin en kind
vrijdag 25 september 2020 om 01:07
Hoi!
Mijn beste vriendin en ik zijn allebei 36, en vrijgezel. Zij heeft een zeer grote kinderwens, ik niet. Ik vind kinderen wel heel leuk, als ze dicht bij me staan, met kinderen van vriendinnen en familie kan ik supergoed!
Nu heeft vriendin aangegeven geen hoop te hebben een man te vinden, en dus het traject van een kind te krijgen alleen aan te gaan. Super spannend en ook leuk! Ze heeft een eigen huis in Amsterdam, een goede baan en dus financieel ook alle middelen om dit te kunnen doen.
Ik zei gelijk, nou dan word ik toch je oppas, omdat ik andere tijden werk? Ik kan er dan zijn wanneer jij er niet bent. Zij zei toen dat ze wel moest verhuizen en een groter huis moest vinden. En dat ik dan wel bij haar in zou kunnen komen wonen, omdat mijn huur nu zo hoog is. Maar dat ze het superfijn zou vinden.
Ik zei dat ik dat zó zou doen, en we hebben tijdens het eten nog even leuk gefantaseerd over hoe het uit te gaan werken.
Ik ben er eigenlijk best positief over, ik kan mijn vriendin gaan steunen omdat ze dus geen man heeft. En ondertussen gewoon mijn eigen leven leiden. Mijn vriendin is namelijk heel duidelijk dat ze niks van me zou verwachten mocht eea anders lopen. Ze kan het ook alleen. Ik krijg wel een band met het kindje dat weten we, dus dat zal altijd blijven, we zijn al 18 we jaar 2 handen op een buik en hebben nog nooit ruzie gehad. Ik maak me daar geen zorgen over.
Wat vinden jullie? Is dit een veel te grote uitdaging of is dit te doen?
Alvast bedankt!
Mijn beste vriendin en ik zijn allebei 36, en vrijgezel. Zij heeft een zeer grote kinderwens, ik niet. Ik vind kinderen wel heel leuk, als ze dicht bij me staan, met kinderen van vriendinnen en familie kan ik supergoed!
Nu heeft vriendin aangegeven geen hoop te hebben een man te vinden, en dus het traject van een kind te krijgen alleen aan te gaan. Super spannend en ook leuk! Ze heeft een eigen huis in Amsterdam, een goede baan en dus financieel ook alle middelen om dit te kunnen doen.
Ik zei gelijk, nou dan word ik toch je oppas, omdat ik andere tijden werk? Ik kan er dan zijn wanneer jij er niet bent. Zij zei toen dat ze wel moest verhuizen en een groter huis moest vinden. En dat ik dan wel bij haar in zou kunnen komen wonen, omdat mijn huur nu zo hoog is. Maar dat ze het superfijn zou vinden.
Ik zei dat ik dat zó zou doen, en we hebben tijdens het eten nog even leuk gefantaseerd over hoe het uit te gaan werken.
Ik ben er eigenlijk best positief over, ik kan mijn vriendin gaan steunen omdat ze dus geen man heeft. En ondertussen gewoon mijn eigen leven leiden. Mijn vriendin is namelijk heel duidelijk dat ze niks van me zou verwachten mocht eea anders lopen. Ze kan het ook alleen. Ik krijg wel een band met het kindje dat weten we, dus dat zal altijd blijven, we zijn al 18 we jaar 2 handen op een buik en hebben nog nooit ruzie gehad. Ik maak me daar geen zorgen over.
Wat vinden jullie? Is dit een veel te grote uitdaging of is dit te doen?
Alvast bedankt!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
vrijdag 25 september 2020 om 07:54
Leuk, maar het kan vast ook wel op sommige dingen botsen. Als jij daar in huis komt, ben jij toch wel meer dan een oppas. De band is veel intenser. Maar mag jij je ook bemoeien met de opvoeding of ga jij je straks ergeren aan de opvoeding van vriendin waar jij niks over mag zeggen. En wat als jij in de toekomst een relatie krijgt?
En jezelf terugtrekken als je bij haar in huis woont? Kinderen zijn er 24/7. Dus eigenlijk ben jij dan een nanny in huis.
Ik denk dat het verstandig is dat jij je eigen woning behoudt, je kan dan wel in de babytijd vaak komen logeren maar ook weer terug naar je eigen plekje als je merkt dat jullie in elkaars vaarwater zitten.
En jezelf terugtrekken als je bij haar in huis woont? Kinderen zijn er 24/7. Dus eigenlijk ben jij dan een nanny in huis.
Ik denk dat het verstandig is dat jij je eigen woning behoudt, je kan dan wel in de babytijd vaak komen logeren maar ook weer terug naar je eigen plekje als je merkt dat jullie in elkaars vaarwater zitten.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 25 september 2020 om 07:55
Lotus90 schreef: ↑25-09-2020 01:40Ik heb trouwens mijn tweelingzus (jong moeder geworden) ook altijd veel geholpen met haar kinderen. In de kraamtijd kwam ik bij haar logeren. We hebben dan wel nooit samen gewoond, maar ik ben wel héél vaak bij ze en de kinderen komen hun hele leven al regelmatig bij me logeren. En we zijn meerdere keren samen op vakantie gegaan. Heb de kids ook zelf meegenomen op vakantie. Ik weet dus hoe ik voor baby’s en kinderen moet zorgen. En het is echt geweldig. Kan het alleen maar aanraden. Ik hoop over niet al te lange tijd zelf ook kinderen te krijgen (ben bijna 30) en mijn tweelingzus verheugd zich daar echt al járen op.
Ik zou het op deze manier doen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 25 september 2020 om 08:19
Als je nu niet zo goed woont is het gezien wat je vertelt een uitkomst.
Als je al wel goed woont zou ik die woning aanhouden of ruilen tegen een pied a terre en dit steeds tijdelijk onderverhuren.
Verder ben je in de 30 en lijkt me dit meer iets voor stel tieners. Lijkt me als je al zo vent gevormd pittig.
en sowieso tijdelijk, en 10 of 5 jaar is ook tijdelijk.
Maar het zou kunnen en het kan ook heel goed uitpakken.
Als je al wel goed woont zou ik die woning aanhouden of ruilen tegen een pied a terre en dit steeds tijdelijk onderverhuren.
Verder ben je in de 30 en lijkt me dit meer iets voor stel tieners. Lijkt me als je al zo vent gevormd pittig.
en sowieso tijdelijk, en 10 of 5 jaar is ook tijdelijk.
Maar het zou kunnen en het kan ook heel goed uitpakken.
vrijdag 25 september 2020 om 08:21
weet wat je over je heen trekt. Een baby is weinig aan hoor. Helemaal die van een ander
Dat worden lange saaie dagen, of niet-saai, maar op een vervelende manier intens.
Baby's zijn geen puppies die in een mandje gaan liggen, tot je ze weer uitlaat. Baby's zijn intens.
Check het Hoe-was-jouw-eerste-jaar-topic eens, dan lees je hoe het leven met een baby is
Dat worden lange saaie dagen, of niet-saai, maar op een vervelende manier intens.
Baby's zijn geen puppies die in een mandje gaan liggen, tot je ze weer uitlaat. Baby's zijn intens.
Check het Hoe-was-jouw-eerste-jaar-topic eens, dan lees je hoe het leven met een baby is
vrijdag 25 september 2020 om 08:22
vrijdag 25 september 2020 om 08:24
Ik zou wel vooraf duidelijke afspraken maken en hierbij het belang van het kind voorop stellen.
Maar waarom niet? Er zijn zoveel gezinsvormen mogelijk.
Liefde, rust en regelmaat kan op deze manier gegeven worden door 2 mensen die elkaar al door en door kennen.
Maar waarom niet? Er zijn zoveel gezinsvormen mogelijk.
Liefde, rust en regelmaat kan op deze manier gegeven worden door 2 mensen die elkaar al door en door kennen.
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
vrijdag 25 september 2020 om 08:29
vrijdag 25 september 2020 om 08:29
Het klinkt als een win win. Maar niet voor jou. Want als jullie ruzie krijgen sta je buiten en met veel pech zie je ze allebei nooit meer.
Als jullie al eerder grote ruzies hebben gehad en beslecht dan geloof ik erin. Als jullie 'gewoon heel goed gaan samen' twijfel ik.
Jij bent de kwetsbare partij in deze, zonder eigen huis en geen bloedband met het kind. Dus veel praten, vastleggen en afspreken. Gaat dat niet, dan gok je dat het goed gaat.
Ik heb wel eens in een buitenland een eerste week geholpen. Ik wist dat het een weekje was, maar o wat miste ik de baby in het vliegtuig naar huis!
Later was de baby groter. Er was traditioneel een vader en moeder. Toen de peuter eens viel was ik dichterbij. Hij kwam naar mij voor troost. De moeder vond dat dat juist fijn was, naar schrok wel hoe kwaad ze er eigenlijk van werd dat ze blijkbaar inwisselbaar was voor het kind.
Er komen nieuwe emoties bij. Je moet heel goed kunnen praten met elkaar. Echt de diepte in over jezelf.
Als jullie al eerder grote ruzies hebben gehad en beslecht dan geloof ik erin. Als jullie 'gewoon heel goed gaan samen' twijfel ik.
Jij bent de kwetsbare partij in deze, zonder eigen huis en geen bloedband met het kind. Dus veel praten, vastleggen en afspreken. Gaat dat niet, dan gok je dat het goed gaat.
Ik heb wel eens in een buitenland een eerste week geholpen. Ik wist dat het een weekje was, maar o wat miste ik de baby in het vliegtuig naar huis!
Later was de baby groter. Er was traditioneel een vader en moeder. Toen de peuter eens viel was ik dichterbij. Hij kwam naar mij voor troost. De moeder vond dat dat juist fijn was, naar schrok wel hoe kwaad ze er eigenlijk van werd dat ze blijkbaar inwisselbaar was voor het kind.
Er komen nieuwe emoties bij. Je moet heel goed kunnen praten met elkaar. Echt de diepte in over jezelf.
vrijdag 25 september 2020 om 08:30
Hier in de omgeving een bijna vergelijkbare situatie gezien en die is heel goed uitgepakt. Uiteindelijk toen de kinderen een jaar of 10 waren is de 'extra' verhuisd, maar nog steeds een speciaal figuur en vertrouwenspersoon voor de kinderen. Nooit spijt van gehad en alle partijen vinden het fijn dat ze zo'n band hebben met elkaar.
vrijdag 25 september 2020 om 08:33
vrijdag 25 september 2020 om 08:39
Ik denk dat je het erg rooskleurig inziet. Als je in dat huis woont zul ook jij gebroken nachten hebben. En je legt je enorm vast met die belofte van het oppassen, je kunt niet meer in je vrije tijd doen wat jij wilt. Trek je dat überhaupt, na een vol weekend werken een paar dagen 9 uur per dag alleen voor een baby zorgen?
vrijdag 25 september 2020 om 08:42
vrijdag 25 september 2020 om 08:45
Ik kan niet zeggen of het een goed of een slecht idee is. Het enige dat ik weet, is dat een pasgeborene in huis veel impact heeft en vaak bepalend is voor het ritme. Met andere woorden: je wordt geleefd.
Het enigszins romantische en gezellige beeld dat jij schetst, kan zomaar heel anders uitpakken; daar heb je niet zoveel over te zeggen als het eenmaal zover is.
Ook lijkt het me dat als jullie dit gaan doen, je een soort life time commitment aangaat. Je bent een soort ouder, dus als je zelf iemand tegenkomt en wel toe bent aan een eigen gezin, ga je het kindje dan in de steek laten?
Je post komt vriendelijk en goedbedoeld over, maar mijn advies zou zijn om op een andere manier je betrokkenheid te laten zien.
Het enigszins romantische en gezellige beeld dat jij schetst, kan zomaar heel anders uitpakken; daar heb je niet zoveel over te zeggen als het eenmaal zover is.
Ook lijkt het me dat als jullie dit gaan doen, je een soort life time commitment aangaat. Je bent een soort ouder, dus als je zelf iemand tegenkomt en wel toe bent aan een eigen gezin, ga je het kindje dan in de steek laten?
Je post komt vriendelijk en goedbedoeld over, maar mijn advies zou zijn om op een andere manier je betrokkenheid te laten zien.
vrijdag 25 september 2020 om 08:54
vrijdag 25 september 2020 om 08:58
Dat kind gaat aan het einde van de dag helemaal niks van jou zijn. Dus dan zorg je misschien jarenlang voor een kind dat niet van jou is, ben je ontzettend betrokken bij zijn/haar leven. En dan krijgt je vriendin een relatie en dan moet jij een stap terug doen.
Ik weet niet waarom je vriendin vrijgezel is? Maar als zij straks smoorverliefd word, dan zul jij afstand moeten nemen. Dat kan niet anders.
Er is zoveel wat fout kan gaan in deze situatie. Ik zou het je niet aanraden. Word gewoon lekker een tante vanuit je eigen huis.
Ik weet niet waarom je vriendin vrijgezel is? Maar als zij straks smoorverliefd word, dan zul jij afstand moeten nemen. Dat kan niet anders.
Er is zoveel wat fout kan gaan in deze situatie. Ik zou het je niet aanraden. Word gewoon lekker een tante vanuit je eigen huis.
vrijdag 25 september 2020 om 09:10
Dit. Als je besluit het toch te doen maak heldere afspraken over wanneer jij er bent voor het kind en vooral ook wanneer niet.
Je moet oppassen dat je niet al je vrije tijd gaat doorbrengen met het kind van een ander. Ik neem dan even aan dat je ook nog dingen voor jezelf wilt blijven doen.
vrijdag 25 september 2020 om 09:10
lilalinda schreef: ↑25-09-2020 08:42TO, lees even mee:
kinderen/hoe-was-jullie-eerste-jaar-met ... ges/468172
Ja dit. Ik zou de babytijd echt alleen met mijn man hebben kunnen doorlopen. De lelijke dingen die ik over hem heb gedacht door het slaapgebrek kan alleen een relatie niet laten barsten omdat de fundering 100% liefde was.
vrijdag 25 september 2020 om 09:14
En zelfs relaties sneuvelen vaak als partners een kindje krijgen.
vrijdag 25 september 2020 om 09:19
Ik zou zoiets denk ik alleen maar doen als je zelf ook kinderen wilt of al zou hebben.
Na mijn scheiding had ik een zelfde soort plan met een vriendin samen. Prachtig groot huis met grote tuin, vlakbij de woning van mijn ex. Genoeg ruimte voor ons, mijn twee kinderen en baby van mijn vriendin. Uiteindelijk na lang wikken en wegen toch niet gedaan omdat we bang waren dat ons leven dan teveel in elkaar verweven zou worden en hoe moest het als 1 van ons een partner zou krijgen? De huizen zijn schaars en je krijgt er niet zomaar iets nieuws en moois voor terug.
Op zich klinkt het plan wel heel leuk TO, en als jij denkt dat dit echt gaat werken voor jullie.....waarom niet?
Na mijn scheiding had ik een zelfde soort plan met een vriendin samen. Prachtig groot huis met grote tuin, vlakbij de woning van mijn ex. Genoeg ruimte voor ons, mijn twee kinderen en baby van mijn vriendin. Uiteindelijk na lang wikken en wegen toch niet gedaan omdat we bang waren dat ons leven dan teveel in elkaar verweven zou worden en hoe moest het als 1 van ons een partner zou krijgen? De huizen zijn schaars en je krijgt er niet zomaar iets nieuws en moois voor terug.
Op zich klinkt het plan wel heel leuk TO, en als jij denkt dat dit echt gaat werken voor jullie.....waarom niet?
vrijdag 25 september 2020 om 09:25
