Beste vriendin en kind

25-09-2020 01:07 113 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi!

Mijn beste vriendin en ik zijn allebei 36, en vrijgezel. Zij heeft een zeer grote kinderwens, ik niet. Ik vind kinderen wel heel leuk, als ze dicht bij me staan, met kinderen van vriendinnen en familie kan ik supergoed!

Nu heeft vriendin aangegeven geen hoop te hebben een man te vinden, en dus het traject van een kind te krijgen alleen aan te gaan. Super spannend en ook leuk! Ze heeft een eigen huis in Amsterdam, een goede baan en dus financieel ook alle middelen om dit te kunnen doen.

Ik zei gelijk, nou dan word ik toch je oppas, omdat ik andere tijden werk? Ik kan er dan zijn wanneer jij er niet bent. Zij zei toen dat ze wel moest verhuizen en een groter huis moest vinden. En dat ik dan wel bij haar in zou kunnen komen wonen, omdat mijn huur nu zo hoog is. Maar dat ze het superfijn zou vinden.

Ik zei dat ik dat zó zou doen, en we hebben tijdens het eten nog even leuk gefantaseerd over hoe het uit te gaan werken.

Ik ben er eigenlijk best positief over, ik kan mijn vriendin gaan steunen omdat ze dus geen man heeft. En ondertussen gewoon mijn eigen leven leiden. Mijn vriendin is namelijk heel duidelijk dat ze niks van me zou verwachten mocht eea anders lopen. Ze kan het ook alleen. Ik krijg wel een band met het kindje dat weten we, dus dat zal altijd blijven, we zijn al 18 we jaar 2 handen op een buik en hebben nog nooit ruzie gehad. Ik maak me daar geen zorgen over.

Wat vinden jullie? Is dit een veel te grote uitdaging of is dit te doen?

Alvast bedankt!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt fantastisch, maar het moet je wel echt passen. Ik zou nooit zonder mijn eigen ruimte kunnen en vooral het scenario van 1 van jullie die toch een serieuze relatie krijgt lijkt me spannend... het dan weer weg moeten uit de omgeving die je thuis is geworden kan best harder aankomen dan je je nu kunt voorstellen, maar dat is afhankelijk van hoezeer je hecht aan een thuisgevoel natuurlijk.
Metallover schreef:
25-09-2020 01:29
Tja, hoe leuk vind jij nachten doorjankende baby’s? En kleine kinderen die constant aandacht vragen? Als je dat geweldig vindt of geen enkel probleem moet je het doen.
Ik zou er zelf niet aan moeten denken, en zou ook nooit mijn eigen plek opgeven, heb veel te lief mijn appartement voor mezelf.
Lijkt me idd vreselijk om dan continu in dat babygejank te zitten.
Je hebt geen kinderwens maar gaat wel bewust de lasten aan op die manier.
Ook kan een kind een vriendschap flink laten bekoelen.
Het is dat je nu ook geen prettige woning hebt (duur appartement) dat je het zou kunnen proberen. Slechter qua wonen wordt het waarschijnlijk niet. En met de grote leegloop uit Amsterdam kun je wellicht mettertijd een fijnere woning vinden als het bij je vriendin stuk loopt.
Wellicht loopt ze toch ineens tegen een partner aan en ben jij 't derde wiel.
Alle reacties Link kopieren
Verwacht ze dan ook dat je op afroep beschikbaar bent? Wat als zij hard oppas nodig heeft en jij eigenlijk een avond voor jezelf wil, of graag uit wil of wat dan ook? Wat als ze je het gevoel geeft dat je verplicht bent op te passen omdat je in haar huis woont? Of als zij met een oppasprobleem zit, jij hebt je eigen plannen en ze maakt jou verantwoordelijk, want ze had nou eenmaal op jou gerekend? Moet jij je schuldig voelen, elke keer als je niet kan/wil? Als er toch een andere oppas moet komen, verwacht ze dan dat jij dat regelt/betaalt? En inderdaad, wat als je een band met het kind krijgt en er ontstaat ruzie?

Je kunt daar nu wel afspraken over maken, maar in de praktijk gaat het vaak heel anders, dat zie je al bij stellen die samen een kind hebben, ik denk dat dat in dit scenario nog veel meer speelt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
flipje2 schreef:
25-09-2020 08:54
Je hebt geen kinderwens, maar met wat je nu beschrijft ga je jezelf dus toch in een gezin plaatsen. Dat gaat een enorme impact op je dagelijkse leven hebben, ik denk niet dat er dan nog veel sprake is van "gewoon je eigen leven leiden"...
Dit idd. Jullie gaan zo samen een gezin vormen.

Ik ken wel 2 zussen in soortgelijke situatie (1 single, 1 alleenstaande ouder) die naast elkaar zijj gaan wonen. Hekje tussen de tuinen zodat ze zo bij elkaar binnen kunnen lopen. Zoiets lijkt me beter vol te houden, iedereen privacy en mogelijkheid tot intrekken van evt partner.
Nee. Lijkt mij helemaal niks. Voor mij dan niet hé. Zou gillend gek worden. Alleen tijdens m’n studententijd vond ik samenwonen met anderen leuk. Daarna 1 grote hel, zowel met partners (liefdes), als vrienden geprobeerd.

Maar goed, ik ben erg op m’n privacy gesteld.

Als jullie dit wel gaan doen, zou ik er hele goede afspraken over maken. Persoonlijk zou ik het risico niet nemen. Zonde als het de vriendschap kost.
Feefeline schreef:
25-09-2020 08:29
Waarom zou to mee opvoeden? Er is toch weinig verschil of ze 2 straten verder op woont en veel langs komt of boven woont en veel beneden komt qua opvoeding?
Ze gaan niet samenwonen als een soort stel. To huurt een ruimte en past als ze vrij is op de baby van een vriendin.
Als ze samen wonen dan zijn het ook de spullen van TO die te lijden hebben onder het kind.
In elk geval een slot op je eigen vertrekken zodat kind daar niet onbewaakt in kan komen. Een woning met 'n mantelzorgwoning in de tuin bijv.
Ik zou die vriendin die hele kinderwens uit haar hoofd proberen te praten. Als het nu je bestie is kan die vriendschap een ferme klap krijgen door het moederschap.
Wat is iedereen negatief....
Het kan dus ook gewoon heel erg mooi en goed uitpakken.
En redbulletje, sorry, maar iemand een kinderwens uit het hoofd praten omdat het impact kan hebben op je vriendschap, dat is naar mijn mening extreem egoïstisch.
Alle reacties Link kopieren
-jolijn- schreef:
25-09-2020 09:41
Wat is iedereen negatief....
Het kan dus ook gewoon heel erg mooi en goed uitpakken.
en wat zijn dan de randvoorwaarden? hoe heb jij het goed geregeld? ben wel benieuwd
Ik zou het niet doen. Je ziet het veels te rooskleurig in.
Ik ben zelf een bammoeder en ik heb bij andere bammers die ik goed ken soortgelijke constructies eigenlijk alleen maar fout zien gaan.
De rode draad in het verhaal is altijd dat de ‘extra’ zich veels te veel gaat binden aan het kind en zich rechten denkt te kunnen toe-eigenen. Denkt dat ze een soort pleegmoeder is met evenzoveel of misschien wel meer zeggenschap over het kind.

Ik vind het zelf ook eigenlijk vreemd dat je geen kinderwens hebt, maar wel onderdeel wil gaan uitmaken van het te stichten gezin van je vriendin, met een groot gedeelte zorgtaken voor het kind.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het heel mooi klinken en zou kijken of jullie het met elkaar tot een waterdicht plan kunnen krijgen. Krijg je verantwoordelijkheid of ben je er alleen voor de gezelligheid. Denk aannames van beide kanten over de wat je kan verwachten van elkaar een grote boosdoener kan zijn.

Zelf zou ik in de buurt gaan wonen en daar een fijne logeerkamer hebben zodat je vaak aan kan waaien en kan helpen. Maar wel op je eigen tijd en moment. Verder kun je natuurlijk wel een vaste dag oppassen.
Als je op wisselende tijden werkt dan kun je dus niet slapen op de momenten dat je dat nodig hebt omdat dat kind dan wakker is, gaat janken en verzorgd moet worden.
Zou ook geen structureel oppasadres worden voor kind, want je verliest zo je eigen goede jaren met vrijheid. Je verblijft toch ook graag bij je ouders die verder weg wonen? Je wisselt nog al 'ns van baan en werkt dan ook graag in 't buitenland. Dan moet vriendin je niet kunnen claimen omdat ze oppas nodig heeft.
Snap trouwens toch niet dat iemand in deze tijd nog 'n kind op de wereld zet nu alles op z'n kop staat en dan nog zonder stabiele vader waar de kosten mee gedeeld kunnen worden.
Belangrijke voorwaarden waren wel:
- eigen plek, afsluitbaar, ook 'heilig' (niemand gaat er heen zonder toestemming en kloppen).
- eigen ding blijven doen. Dus je baan behouden, en als je van baan ruilt met heel andere werktijden, dan moet moeder opnieuw puzzelen.
- Geen opvoeder zijn, maar verwen-tante. Met een beetje verstand uiteraard.
- Verwentante laat zich niet uitspelen, dus als moeder streng is en het kind gaat naar verwentante, dan zegt verwentante: eerst moeten jullie dit samen oplossen, daarna ben ik pas weer beschikbaar.
- Geven en nemen moet in balans zijn.
- De band die je opbouwt met het kind is for life, als verwentante dat wil. Die is dus niet eenzijdig op te zeggen door moeder.
Alle reacties Link kopieren
Een vriendin van me is naast haar beste vriendin gaan wonen nadat de beste vriendin gescheiden was en met twee kleine kids achterbleef. Moeders werkt onregelmatig, vriendin past dan op en blijft ook slapen.
Maar:
Ze hebben allebei een eigen huis.
Als die vriendin van me blijft slapen slaapt ze in de logeerkamer (naast haar eigen huis dus :) ).
En die vriendin heeft vrij harde afspraken gemaakt. Over het aantal moment dat ze op zal passen (verwacht) en daarvan wijken ze onverwacht van af. Kinderen gaan ook nog naar kdv/school dus er is een regelmaat zoals veel gewone gezinnen hebben. Maar er is maar één moeder die beslist. (Vader is uit beeld)
Ze hebben ook een “opzegtermijn”.

Ik was sceptisch maar het gaat (voor de buitenwereld want ik zit er natuurlijk niet naast) hartstikke goed. Mara dat komt denk ik door het karakter van beide dames en de duidelijke afspraken die ze hebben gemaakt.

Wil je wel buiten Amsterdam wonen? Volgens mij ben jij het type grote wereldsteden en is misschien Amsterdam al wat klein voor jou toch? Want als je gaat verhuizen ga je van internationaal grooot naar Amsterdam naar kleine stad in NL? Heb je daar vanuit jezelf ook een drijfveer voor? Zou je nu al gaan verhuizen ook al gaat dat plan van je vriendin nog minstens een jaar duren?
Een zebra is geen paard met strepen
Je hebt op deze manier echt alleen de lasten en niet de lusten van een eigen kind.

Dus als je geen eigen kinderwens hebt: waarom in godsnaam dit aangaan?

Ik ben dol op kinderen maar heb niet echt een sterke eigen kinderwens. De constructie zoals jij 'm nu voorstelt lijkt me de hel. Voor een kind moeten zorgen met alle zorgen en stress en slapeloosheid die daarbij komt kijken, maar het is geen kind van jou, uit jouw buik met jouw genen, waar je onvoorwaardelijke moederliefde voor voelt.

Ik voel ook al echt iets heel anders voor de kinderen van mijn broers en zussen dan voor de kinderen van vriendinnen. Hoe lief die vriendinnen me ook zijn. Het is niet hetzelfde.
Alle reacties Link kopieren
Zou het niet doen TO.
Je romantiseert het idee enorm...
daarnaast, wat als het kindje niet gezond ter wereld komt?
Een gezonde baby verzorgen is al ontzettend pittig (en ik weet waar ik het over heb, mijn kinderen schelen alledrie maar een jaar van elkaar)
Maar wat als het gehandicapt is/wordt?

Nee, ik zie alleen maar nadelen en beren. Sorry!
Geen prima, prima is geen goed.
Belangrijk zijn ook de financieen. Wat moet je meebetalen aan het huis van vriendin? Betaalt zij het overgrote deel omdat zij gebruik maakt van jouw oppasdiensten? Of wil ze je voor de helft van de kosten laten opdraaien?
-jolijn- schreef:
25-09-2020 09:58
- De band die je opbouwt met het kind is for life, als verwentante dat wil. Die is dus niet eenzijdig op te zeggen door moeder.
Zodra vriendin en TO met ruzie uit elkaar gaan is er verder ook geen contact meer met kind natuurlijk. Het is geen co-ouderschap tenslotte.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
25-09-2020 09:32
Ik zou die vriendin die hele kinderwens uit haar hoofd proberen te praten. Als het nu je bestie is kan die vriendschap een ferme klap krijgen door het moederschap.
Iemand een kinderwens uit haar hoofd praten omdat het voor jou niet leuk is als ze een kind krijgt?
Ik heb echt zelden zoiets egoïstisch gelezen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
redbulletje schreef:
25-09-2020 10:07
Zodra vriendin en TO met ruzie uit elkaar gaan is er verder ook geen contact meer met kind natuurlijk. Het is geen co-ouderschap tenslotte.

Dat hebben die kennissen van Jolijn dus anders afgesproken.
Alle reacties Link kopieren
Joehoe TO, waar ben je? Het kind huilt al een paar uur, heeft een volle luier en wil aandacht!

:rofl:
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
-jolijn- schreef:
25-09-2020 09:41
Wat is iedereen negatief....
Het kan dus ook gewoon heel erg mooi en goed uitpakken.
En redbulletje, sorry, maar iemand een kinderwens uit het hoofd praten omdat het impact kan hebben op je vriendschap, dat is naar mijn mening extreem egoïstisch.
We leven inderdaad in een tijd waarin het traditionele gezin niet meer als vanzelfsprekend wordt gezien. In die zin ben ik het met je eens, als beide partijen hier goed over praten en dingen duidelijk op papier zetten zou zoiets best heel goed kunnen uitpakken.
Echter is het, net zoals met elke andere verbintenis die je aangaat, in welke vorm dan ook, wel belangrijk om ook de andere minder rooskleurige kant te bekijken. Wat als...?

Wat Redbulletje betreft, als je de scherpe randjes van haar posts afhaalt staat er vaak iets heel zinnigs vind ik! Het is misschien wat zwart wit en ongepolijst maar de boodschap is niet altijd negatief.
Alle reacties Link kopieren
Susan schreef:
25-09-2020 10:09
Iemand een kinderwens uit haar hoofd praten omdat het voor jou niet leuk is als ze een kind krijgt?
Ik heb echt zelden zoiets egoïstisch gelezen.
Ik vind het wel grappig, natuurlijk laat iemand met een echte kinderwens deze niet uit haar hoofd praten door wie dan ook.
Ik vind het idee van je vriendin helpen en een grote rol in het leven van het kind spelen mooi maar ik denk wel dat je realistisch moet blijven. Bij samenwonen helemaal je eigen leven blijven volgen zal lastig zijn. Jullie beiden geven een flink stuk privacy op en ik zou daar zeker niet voor kiezen.
Besef ook dat jij wettelijk niks van het kind bent. Van de andere kant: je hebt geen kinderwens! Besef wat je aangaat, want de eerste jaren met een kind zijn heftig.
Misschien vind je het wel helemaal geen leuk kind. Klinkt misschien harteloos, maar het kan dat je er totaal geen klik mee hebt. En het kan dat het kind opgevoed word op een manier wat compleet tegen jou eigen waarden indruist. Je hebt nog geen flauw idee wat voor moeder je vriendin word. Er stranden meer dan genoeg liefdesrelaties na het krijgen van een kind, maar dan heb je tenminste allebei nog dezelfde rechten en plichten naar zo'n kind toe.

Het is een flinke commitment die je aan zou gaan, alleen dan zonder de rechten van een echte ouder.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven