Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
zondag 14 juni 2020 om 13:23
zondag 14 juni 2020 om 13:58
zondag 14 juni 2020 om 13:59
True, maar, al zal vast niet iedere ouder dat doen, een single bewust kindvrij persoon of bewust kindvrije stellen, zijn volgens mij wel een makkelijk doelwit voor de mensen met kinderen om hun frustraties op te projecteren.Doornroosje75 schreef: ↑14-06-2020 13:23Wat misschien ook wel klopt. Maar niet egoïstischer dan mensen met kinderen...
zondag 14 juni 2020 om 14:07
zondag 14 juni 2020 om 14:11
@yesss: ik denk dat aannames van de bewust kinderrijke personen de bewust kindvrije personen zo irriteert. Om voor mijzelf dan te spreken: mij irriteert het wel. Vaak weet ik wel waarom kindrijke mensen dat soort dingen zeggen. Ik probeer ermee te oefenen door er niet meer op in te gaan. Kost gewoon teveel energie en je gaat het nooit met elkaar eens worden omdat je niet in/op dezelfde levensfase en emotionele golflengte zit wbt het onderwerp "kinderen."
zondag 14 juni 2020 om 17:09
Luistervink schreef: ↑14-06-2020 13:16Zo hadden we gisteren een verplicht opzitfeestje met drie dreumes/peuters in de mix dat ik beter over had kunnen slaan. Hoop gedoe al met afstand houden (lukt niet) en we zaten buiten in een heel klein tuintje en die kinderen vielen de hele tijd over drempels en stoelpoten, hielden zich vast aan wankele krukjes en gingen bijna bovenop glazen staan. Na 1,5 uur was ik al bekaf van alle input. Ik zie gewoon de hele tijd voor me hoe het misgaat en kan niet stoppen met kijken of die kids niet per ongeluk stikken in een druif of de hele tafel met serviesgoed over zich heen trekken. Ook mogen ze dan bijvoorbeeld geen chips, maar daar drentelen ze dan de hele tijd omheen en dan gaan ze zo heel uitdagend naar me kijken terwijl hun klauwtje richting chipsbak gaat. Ik heb daar zo'n schijthekel aan. Want ik voel geen behoefte om die kiddo's op te voeden, maar voel me ook rot als ik het als enige zie, maar niks doe.
Blij dat we weer naar huis mochten.
Erg herkenbaar. En natuurlijk moeten ze constant, echt constant voor alle visite langslopen. Dus telkens weer je benen intrekken, dan staat er weer iemand op je tenen. Vaak is het met visite vol, (voor corona) dus alles dicht op elkaar, weinig ruimte, en steeds moeten die kleintjes weer voor visite langslopen. Moet je alle glazen weer naar het midden zetten, want ze schuiven het zo van tafel.
zondag 14 juni 2020 om 17:12
zondag 14 juni 2020 om 17:34
Dat denk ik ook maar sommige mensen zeggen ook wel dat ze het leuk vinden iets van zichzelf op die manier terug te zien en je bent later als je bejaard bent niet eenzaam. En nog meer van dat soort argumenten.
zondag 14 juni 2020 om 17:36
Ja, daar heb je gelijk in. Mooie nuance. Ik denk dat kleine kinderen mij in vriendschappen kunnen irriteren omdat ik niet om hun komst heb gevraagd, maar ze door vriendin op de wereld zijn gezet waardoor de vriendschap ook een beetje anders werd. Ik heb niet altijd zin om met de agenda van de vriendin met kinderen rekening te houden. Dat wordt eigenlijk wel automatisch van een kindvrij persoon verwacht terwijl je ooit bevriend bent geworden toen de kinderen er nog niet waren.Blijenvrij schreef: ↑14-06-2020 17:12Vinden ze ook. Komt deels uit jaloezie. Maar beiden kiezen we voor wat goed voelt, of je nu wel of niet kinderen hebt. Dus ze zijn net zo egoistisch.
zondag 14 juni 2020 om 17:42
Jazeker, er worden absoluut egoïstische argumenten gegeven. Maar ijdelheid, dat moet ik nog tegenkomen.
zondag 14 juni 2020 om 17:44
zondag 14 juni 2020 om 17:52
Hoi allemaal, ik zag dit topic en het is een feest van herkenning. Ik ben ook kindvrij en daar heel blij mee. Ik heb ook nooit het 'gevoel' gehad, al sinds mijn 12e weet ik dat ik geen kinderen wil. Misschien dat de twijfel er even was rond mijn 38e, omdat toen iedereen al kinderen had en ze bleven vragen of ik niet eens moest beginnen...
Maar dat was achteraf gezien gewoon sociale druk, ik moet er echt niet aan denken. Ik ben nu 45 en de eeuwige vragen zijn verstomd.
Baby's tot ongeveer een jaar trek ik nog wel, daar tuttel ik graag mee. Maar daarna... brrrr. Ook het leven van een moeder lijkt me afschuwelijk, dat eeuwige zorgen, gedoe met andere moeders, vriendjes die komen spelen, het gejank en gedrein. Na een drukke werkdag en totaal afgedraaid zijn óók nog zo'n Vierdaagse met ze moeten lopen bijvoorbeeld. Ik moet er niet aan denken!
De vriendschappen worden inderdaad anders, en ik heb nu een klein groepje 'paradijsvogels' om me heen verzameld die ook kindvrij zijn, heerlijk.
Ik hoop hier mee te mogen schrijven, heerlijk om gelijkgestemden hier te lezen!
Maar dat was achteraf gezien gewoon sociale druk, ik moet er echt niet aan denken. Ik ben nu 45 en de eeuwige vragen zijn verstomd.
Baby's tot ongeveer een jaar trek ik nog wel, daar tuttel ik graag mee. Maar daarna... brrrr. Ook het leven van een moeder lijkt me afschuwelijk, dat eeuwige zorgen, gedoe met andere moeders, vriendjes die komen spelen, het gejank en gedrein. Na een drukke werkdag en totaal afgedraaid zijn óók nog zo'n Vierdaagse met ze moeten lopen bijvoorbeeld. Ik moet er niet aan denken!
De vriendschappen worden inderdaad anders, en ik heb nu een klein groepje 'paradijsvogels' om me heen verzameld die ook kindvrij zijn, heerlijk.
Ik hoop hier mee te mogen schrijven, heerlijk om gelijkgestemden hier te lezen!
zondag 14 juni 2020 om 18:05
Dank je! Hou op schei uit ja, dat van die irritaties. Ik hou vrijwel altijd mijn mond als ik me groen en geel zit te ergeren. Zo heb ik twee kittens (ik ben dol op katten). Op de eerste dag dat ze hier waren (uit asiel gehaald) en ze nog erg moesten wennen kwam een vriendin met drie (3!!) kinderen langs. Eentje ging totaal over mijn grenzen heen. Het jongetje was overenthousiast en vloog op een gegeven moment over de vloer achter die beestjes aan. Ik dacht: waarom zegt zij er niet iets van?! Beestjes helemaal van de leg. Net op het moment dat het voor mij echt te ver ging, greep ze halfslachtig in. "Ach ja, dat zijn kinderen hé?" Nee, dat is niet-opvoeden. Vanaf toen heb ik me voorgenomen dat in MIJN huis, MIJN regels gelden.
Hebben jullie ook dat vrienden met kinderen ergens verwachten dat je bijvoorbeeld tekenspulletjes of boekjes in huis hebt voor als ze met de kinderen langs komen? Of ranja/ van die kinderkoekjes / liga's of snoepjes? Ik denk er niet eens aan... Ik heb graag dat ze normaal op de bank gaan zitten (zonder hun schoenen erop) en stil zijn als de volwassenen aan het praten zijn.
zondag 14 juni 2020 om 18:13
En zo is het ook. Mijn vriendinnen die kinderen hebben nemen zelden tot nooit hun kinderen mee. Laatst stelde een vriendin wel voor om als we naar een park gaan haar jongste kind mee kon komen maar als het concreet wordt dan zeg ik dat ik liever met haar alleen zonder kind wil afspreken. Mijn huis is niet kindvriendelijk en in mijn huis gelden mijn regels dus als de kids van sibling langskomen en ze maken rommel of dingen vies dan zeg ik er wat van en verlang ik van de kids ook dat ze me helpen met opruimen/schoonmaken van de zooi die ze hebben gemaakt. Ik denk vaak ook niet na over het in huis hebben van kindertraktaties als koekjes, sapjes enz. Komt denk ik omdat ik doordat ik alleen woon en niks met kleine kinderen heb op mezelf gericht ben qua boodschappen doen.Hetisallemaalwat schreef: ↑14-06-2020 18:05Dank je! Hou op schei uit ja, dat van die irritaties. Ik hou vrijwel altijd mijn mond als ik me groen en geel zit te ergeren. Zo heb ik twee kittens (ik ben dol op katten). Op de eerste dag dat ze hier waren (uit asiel gehaald) en ze nog erg moesten wennen kwam een vriendin met drie (3!!) kinderen langs. Eentje ging totaal over mijn grenzen heen. Het jongetje was overenthousiast en vloog op een gegeven moment over de vloer achter die beestjes aan. Ik dacht: waarom zegt zij er niet iets van?! Beestjes helemaal van de leg. Net op het moment dat het voor mij echt te ver ging, greep ze halfslachtig in. "Ach ja, dat zijn kinderen hé?" Nee, dat is niet-opvoeden. Vanaf toen heb ik me voorgenomen dat in MIJN huis, MIJN regels gelden.
Hebben jullie ook dat vrienden met kinderen ergens verwachten dat je bijvoorbeeld tekenspulletjes of boekjes in huis hebt voor als ze met de kinderen langs komen? Of ranja/ van die kinderkoekjes / liga's of snoepjes? Ik denk er niet eens aan... Ik heb graag dat ze normaal op de bank gaan zitten (zonder hun schoenen erop) en stil zijn als de volwassenen aan het praten zijn.
zondag 14 juni 2020 om 19:15
Afvragen of zeker weten? Sommige mensen hadden nooit zich moeten voortplanten.
zondag 14 juni 2020 om 19:19
Ik ook. Maar ik vind tegelijkertijd de mensen met kinderen vaak egoistisch in hun opstelling. Omdat ze van mening zijn dat alles voor hen en hun kinderen maar moet wijken. En dat ze vinden dat zij nu pas écht weten wat belangrijk is, wat moe zijn is, dat ze menselijker zijn geworden (terwijl ik sommige vrouwen juist heksen vind geworden) etc etc.
Nu moet ik zeggen dat ik in de huidige omgeving waar ik in zit leuke mensen zie, zowel met als zonder kinderen. Het zal ook wel het milieu zijn waarin je je bevindt. De egoisten zijn vaak mensen die verder van mij af staan en die tóch een oordeel vellen.
En wat egoisme betreft, elke beslissing die je uit je gevoel doet, is egoistisch. Maar ja, moet je jezelf dan verloochenen? Niet verstandig. Daar word je namelijk ongelukkig van.
maandag 15 juni 2020 om 06:40
Ik vind baby's doodeng, ze zijn zo kwetsbaar en altijd het eerste wat mij dreigt te gebeuren is dat dat hoofdje achterover kukelt. Ik zie dan al helemaal voor m'n geestesoog hoe ik dat kind per ongeluk laat vallen of zoiets stoms. Bloednerveus word ik ervan, en inmiddels zien vrienden van me dat ik er ook écht nerveus van wordt, en het niet een grapje is. Ik kan er gewoon niks mee. Het gaat bij mij echt he-le-maal niet natuurlijk. Mijn vriend is daar veel beter in, tegen alle verwachtingen in, hahaha.
Ik las een stuk terug in dit topic iets over dat, wanneer men eenmaal kinderen heeft, het daarna álleen nog maar over die koters gaat in gesprekken, en ik herken dit zo enorm erg. Dat viel me al op tijdens m'n eerste bijbaantje dat oudere collega's echt alleen nog maar in kind-vorm met elkaar konden praten. En hoe weinig empathie in daarbij voelde, omdat het me echt nul boeide hoe en wat die keinders deden. Mijn moeder moest er wel om lachen, die zei 'Als je kinderen hebt, heb je altijd wat te praten', maar ze snapte heel goed dat ik daar strontziek van werd. Ze begon zelf niet voor niks pas op d'r 38e aan de eerste
Dat gemijmer over het kroost is ook echt een grote reden dat ik er niet aan wil. Je leven lijkt wel weg te vallen naast die van je kind, of dat nou een snotneus is of niet, en je leven wordt haast volledig inwisselbaar voor die van iemand anders. Er blijft niks over van jezelf, en hoewel dat zeker ook een kwestie is van prioriteiten stellen, heb je daar echt niet altijd controle over.
Ik had vorig jaar een vrijgezellenfeest van en vriendin, met een groep vriendinnen van haar (ik kende niemand, behalve 1) en ik dacht; yes, we gaan lekker feesten. Maar uiteindelijk was het serieus het eerste dat me gevraagd werd "En, heb jij ook kinderen?". Goed bedoeld, en best leuke vrouwen hoor, maar jezus wat een moekes. En allemaal om 22:00 braaf naar huis. Nu draait het niet om mij op zo'n dag, maar ik heb thuis nog maar een biertje open getrokken met mijn vriend en ons gelukkig geprezen met een kind-vrij bestaan.
Ik las een stuk terug in dit topic iets over dat, wanneer men eenmaal kinderen heeft, het daarna álleen nog maar over die koters gaat in gesprekken, en ik herken dit zo enorm erg. Dat viel me al op tijdens m'n eerste bijbaantje dat oudere collega's echt alleen nog maar in kind-vorm met elkaar konden praten. En hoe weinig empathie in daarbij voelde, omdat het me echt nul boeide hoe en wat die keinders deden. Mijn moeder moest er wel om lachen, die zei 'Als je kinderen hebt, heb je altijd wat te praten', maar ze snapte heel goed dat ik daar strontziek van werd. Ze begon zelf niet voor niks pas op d'r 38e aan de eerste
Dat gemijmer over het kroost is ook echt een grote reden dat ik er niet aan wil. Je leven lijkt wel weg te vallen naast die van je kind, of dat nou een snotneus is of niet, en je leven wordt haast volledig inwisselbaar voor die van iemand anders. Er blijft niks over van jezelf, en hoewel dat zeker ook een kwestie is van prioriteiten stellen, heb je daar echt niet altijd controle over.
Ik had vorig jaar een vrijgezellenfeest van en vriendin, met een groep vriendinnen van haar (ik kende niemand, behalve 1) en ik dacht; yes, we gaan lekker feesten. Maar uiteindelijk was het serieus het eerste dat me gevraagd werd "En, heb jij ook kinderen?". Goed bedoeld, en best leuke vrouwen hoor, maar jezus wat een moekes. En allemaal om 22:00 braaf naar huis. Nu draait het niet om mij op zo'n dag, maar ik heb thuis nog maar een biertje open getrokken met mijn vriend en ons gelukkig geprezen met een kind-vrij bestaan.
maandag 15 juni 2020 om 07:36
Kinderen zijn nooit welkom geweest bij mij. Ben erg blij dat ik daar zo strikt in ben geweest. Zou helemaal niets aan zo'n bezoek hebben, alleen maar ergernis, irritatie en angst dat er wat kapot gaat.Hetisallemaalwat schreef: ↑14-06-2020 18:05Dank je! Hou op schei uit ja, dat van die irritaties. Ik hou vrijwel altijd mijn mond als ik me groen en geel zit te ergeren. Zo heb ik twee kittens (ik ben dol op katten). Op de eerste dag dat ze hier waren (uit asiel gehaald) en ze nog erg moesten wennen kwam een vriendin met drie (3!!) kinderen langs. Eentje ging totaal over mijn grenzen heen. Het jongetje was overenthousiast en vloog op een gegeven moment over de vloer achter die beestjes aan. Ik dacht: waarom zegt zij er niet iets van?! Beestjes helemaal van de leg. Net op het moment dat het voor mij echt te ver ging, greep ze halfslachtig in. "Ach ja, dat zijn kinderen hé?" Nee, dat is niet-opvoeden. Vanaf toen heb ik me voorgenomen dat in MIJN huis, MIJN regels gelden.
Hebben jullie ook dat vrienden met kinderen ergens verwachten dat je bijvoorbeeld tekenspulletjes of boekjes in huis hebt voor als ze met de kinderen langs komen? Of ranja/ van die kinderkoekjes / liga's of snoepjes? Ik denk er niet eens aan... Ik heb graag dat ze normaal op de bank gaan zitten (zonder hun schoenen erop) en stil zijn als de volwassenen aan het praten zijn.
Alleen de toen 12-jarige puber van een vriendin kwam wel 'ns mee, maar die kon zichzelf vermaken op internet.
maandag 15 juni 2020 om 13:38
In mijn huis komen in principe ook geen kinderen.
Ooit eens een vriendin met baby op bezoek gehad, dat kind kotste toen melk uit over mijn bed.
Dat doen we dus niet weer.
Ik heb een vriendin die op zich niet zo mutserig is geworden door haar kind, ze luistert altijd naar mijn kattenverhalen dus ik wil ook wel wat interesse opbrengen voor haar kind, prima.
Laatst stelde ze voor om een keer samen naar een groot buitenlands pretpark te gaan, superleuk! En meteen daarna zei ze 'dan nemen we Kind (1 jr) ook mee!'
Euuhhh?!
Dus ik reageerde met 'ja okee, en dan laten we haar gewoon in de kinderwagen buiten staan als wij in een achtbaan gaan ofzo?'
Toen zag ik pas tot haar doordringen dat je dus niks kan doen als je met een kind naar een pretpark gaat. En ik ga ook echt niet in mijn eentje in de attracties.
Dat vond ik wel jammer, want ik zie het dus niet gebeuren dat we er met z'n tweeën naartoe gaan.
Ooit eens een vriendin met baby op bezoek gehad, dat kind kotste toen melk uit over mijn bed.
Dat doen we dus niet weer.
Ik heb een vriendin die op zich niet zo mutserig is geworden door haar kind, ze luistert altijd naar mijn kattenverhalen dus ik wil ook wel wat interesse opbrengen voor haar kind, prima.
Laatst stelde ze voor om een keer samen naar een groot buitenlands pretpark te gaan, superleuk! En meteen daarna zei ze 'dan nemen we Kind (1 jr) ook mee!'
Euuhhh?!
Dus ik reageerde met 'ja okee, en dan laten we haar gewoon in de kinderwagen buiten staan als wij in een achtbaan gaan ofzo?'
Toen zag ik pas tot haar doordringen dat je dus niks kan doen als je met een kind naar een pretpark gaat. En ik ga ook echt niet in mijn eentje in de attracties.
Dat vond ik wel jammer, want ik zie het dus niet gebeuren dat we er met z'n tweeën naartoe gaan.
maandag 15 juni 2020 om 14:23
En als je wel gaat, draait alles om het kind en hoe hij/zij op alles reageert. Zo ben ik eens naar de dierentuin gegaan met twee bevriende stelletjes met allebei een jong kind, en ik had me even vergist dat het dagje vooral werd ingericht op wat kind 1 en 2 eventueel leuk zouden vinden (beiden onder de 1 jaar, me dunkt als ze er überhaupt iets van mee hebben gekregen). In de eerste twee uur hebben we kinderen verschoond, hapjes gegeten, even zelf wat gedronken en nog een keer verschoond. En we hebben pinguïns gezien. Daarna was kind 1 moe en die zijn dus naar huis gegaan, en met kind 2 zijn we nog even het aquarium in geweest. Dat was wel leuk op zichCarrieM schreef: ↑15-06-2020 13:38In mijn huis komen in principe ook geen kinderen.
Ooit eens een vriendin met baby op bezoek gehad, dat kind kotste toen melk uit over mijn bed.
Dat doen we dus niet weer.
Ik heb een vriendin die op zich niet zo mutserig is geworden door haar kind, ze luistert altijd naar mijn kattenverhalen dus ik wil ook wel wat interesse opbrengen voor haar kind, prima.
Laatst stelde ze voor om een keer samen naar een groot buitenlands pretpark te gaan, superleuk! En meteen daarna zei ze 'dan nemen we Kind (1 jr) ook mee!'
Euuhhh?!
Dus ik reageerde met 'ja okee, en dan laten we haar gewoon in de kinderwagen buiten staan als wij in een achtbaan gaan ofzo?'
Toen zag ik pas tot haar doordringen dat je dus niks kan doen als je met een kind naar een pretpark gaat. En ik ga ook echt niet in mijn eentje in de attracties.
Dat vond ik wel jammer, want ik zie het dus niet gebeuren dat we er met z'n tweeën naartoe gaan.
maar de rest van de dag was in alle eerlijkheid echt niet de 20 eu waard om naar binnen te mogen. Nu is een dierentuin wel wat kindvriendelijker dan een pretpark natuurlijk, maar ik gok dat het eindresultaat hetzelfde is.
maandag 15 juni 2020 om 14:32
Ik begrijp eigenlijk niet waarom je met een kind van 1 naar de dierentuin zou gaan. Volgens mij is dat heel druk voor zo'n jong kind en krijgen ze er amper iets van mee qua leukigheid. Zoiets is leuker als het kind zes is denk ik.
Misschien een beetje random, maar wat ik ook altijd apart vindt zijn die ouders die hun kinderen keuzes geven. Dan ga je een ijsje halen bijvoorbeeld en dan wordt er een heel gesprek aangegaan met een kleuter over welke smaak hij wil. Vette keuzestress voor een kind. Ik heb het ook meegemaakt dat ze dan ein-de-lijk een smaak kiezen en dan zeggen de ouders 'nee, dat lus jij niet.' Mijn hemel.. zeg gewoon tegen zon kind 'je mag chocola of aardbei, wat wil je?' Lijkt mij niet heel ingewikkeld.
Misschien een beetje random, maar wat ik ook altijd apart vindt zijn die ouders die hun kinderen keuzes geven. Dan ga je een ijsje halen bijvoorbeeld en dan wordt er een heel gesprek aangegaan met een kleuter over welke smaak hij wil. Vette keuzestress voor een kind. Ik heb het ook meegemaakt dat ze dan ein-de-lijk een smaak kiezen en dan zeggen de ouders 'nee, dat lus jij niet.' Mijn hemel.. zeg gewoon tegen zon kind 'je mag chocola of aardbei, wat wil je?' Lijkt mij niet heel ingewikkeld.
Emboldened by the flame of ambition
maandag 15 juni 2020 om 14:37
Wij gaan met mijn neefjes en nichtjes naar pretparken en dat is altijd top. Maar dat doen we pas sinds ze een jaar of 5 zijn. Zeker de Efteling kun je dan jaren achter elkaar leuk doen, maar eerlijk is eerlijk: voor onszelf wordt het nu ze ouder zijn een stuk toffer. Gaan ze gezellig mee de achtbaan in. Mijn man wordt altijd misselijk dus ik ben blij dat ik in mijn stoere nichtje een maatje heb gevonden.
Maar kinderen onder 1 naar een pretpark: niet doen, geen goed idee.
Maar kinderen onder 1 naar een pretpark: niet doen, geen goed idee.
maandag 15 juni 2020 om 15:21
Ja, ik snap er ook niks van hoor, waarom je met een kind van 1 naar de dierentuin moet. Ik betwijfel ook ten zeerste of zo'n jong kind daar iets van meekrijgt, laat staan iets van onthoud. Maar ouders zijn dan altijd heel trots met "Kijk eens, een visje!". Heel soms vraag ik me dan af of die ouders dat vooral doen om aan te tonen dat je 'ook met een jong kind nog leuk naar de dierentuin kan hoor!'. Zet 'm naar in de speeltuin, vind ie veel leuker volgens mij.
