Kinderen
alle pijlers
Bezorgd om weglopende peuter...
vrijdag 22 juni 2007 om 10:55
Hallo mama's,
Ik heb een zoontje van ruim 2 1/2. Een enorm actief kereltje, zeer ondernemend en een pittig temperamentje! Maar vooral een lekker ventje, ben helemaal gek op hem!
Helaas is hij een behoorlijk weglopertje. Als hij de kans krijgt, piept ie er tussen uit en komt ook niet terug :(
Gisteren was ik op verjaardagsvisite (kinderfeestje). Het was een drukke bedoeling, allemaal kids, veel speelgoed en erg gezellig. Toch kon ik mij niet ontspannen omdat ik bang ben dat mijn kleine man ontsnappingsmogelijkheden ziet..... Het was een vrij grote tuin met twee tuinhekjes (stonden af en toe open). En mijn ukkie krijgt ze bovendien zelf open en als hij de kans ziet...... is ie weg!!!
Iedereen zat lekker relaxed koffie te drinken terwlijl de kids lekker aan t spelen waren. Kids hadden ongeveer dezelfde leeftijd. Het leek alsof ik de enige was die zo bezig was met haar kind (ik hield hem continu in de gaten). Ik was hem een paar keer uit het oog verloren en raakte eigenlijk direct wat in paniek. Ligt dit nu aan mij?! Herkenbaar?
groetjes Yvonne
Ik heb een zoontje van ruim 2 1/2. Een enorm actief kereltje, zeer ondernemend en een pittig temperamentje! Maar vooral een lekker ventje, ben helemaal gek op hem!
Helaas is hij een behoorlijk weglopertje. Als hij de kans krijgt, piept ie er tussen uit en komt ook niet terug :(
Gisteren was ik op verjaardagsvisite (kinderfeestje). Het was een drukke bedoeling, allemaal kids, veel speelgoed en erg gezellig. Toch kon ik mij niet ontspannen omdat ik bang ben dat mijn kleine man ontsnappingsmogelijkheden ziet..... Het was een vrij grote tuin met twee tuinhekjes (stonden af en toe open). En mijn ukkie krijgt ze bovendien zelf open en als hij de kans ziet...... is ie weg!!!
Iedereen zat lekker relaxed koffie te drinken terwlijl de kids lekker aan t spelen waren. Kids hadden ongeveer dezelfde leeftijd. Het leek alsof ik de enige was die zo bezig was met haar kind (ik hield hem continu in de gaten). Ik was hem een paar keer uit het oog verloren en raakte eigenlijk direct wat in paniek. Ligt dit nu aan mij?! Herkenbaar?
groetjes Yvonne
vrijdag 22 juni 2007 om 11:08
Ja, herkenbaar. Mijn 2e kind, ook een zoon, was ook zo. Inmiddels is hij 5 en het is al een hele tijd over hoor (dat geeft moed toch? 
).
Bij ons in de buurt liep hij ook zo andere huizen binnen bij mensen die hij helemaal niet kende, was helemaal niet verlegen, liep ook zomaar naar grote vreemde honden toe en zo, ik moest hem altijd in de gaten houden. Ben ook heel wat middagen ergens op visite geweest terwijl ik geen gesprekken kon voeren vanwege het letten op hem. En het lag niet aan mij hoor, want mijn oudste zoon was helemaal niet zo, daar kon ik rustig mee afspreken dat hij bij ons in de tuin moest blijven en dat deed hij dan gewoon.
Hoe dan ook, wat ik wilde zeggen... misschien vinden andere mensen je overbezorgd; dat is niet zo, want niemand kent je kind zo goed als jij en weet zo goed in welke 7 sloten tegelijk hij zou kunnen lopen! En... het gaat over! Succes!!
). Bij ons in de buurt liep hij ook zo andere huizen binnen bij mensen die hij helemaal niet kende, was helemaal niet verlegen, liep ook zomaar naar grote vreemde honden toe en zo, ik moest hem altijd in de gaten houden. Ben ook heel wat middagen ergens op visite geweest terwijl ik geen gesprekken kon voeren vanwege het letten op hem. En het lag niet aan mij hoor, want mijn oudste zoon was helemaal niet zo, daar kon ik rustig mee afspreken dat hij bij ons in de tuin moest blijven en dat deed hij dan gewoon.
Hoe dan ook, wat ik wilde zeggen... misschien vinden andere mensen je overbezorgd; dat is niet zo, want niemand kent je kind zo goed als jij en weet zo goed in welke 7 sloten tegelijk hij zou kunnen lopen! En... het gaat over! Succes!!
vrijdag 22 juni 2007 om 11:24
Bedankt voor de eerste reacties! Het voelt soms idd dat ik overbezorgd ben of zo overkom naar de buitenwereld toe. En dat wil ik helemaal niet! Maar ik ken mijn zoon inderdaad als geen ander en weet gewoon dat hij ertoe in staat is weg te lopen, zo ongecontroleerd en ondernemend hij is.... Als baby was hij al bewerkelijk en was ik altijd al veel met hem bezig. Daardoor heb ik wel een hele sterke band met hem, wat heel goed voelt!
Je voelt je soms alleen zo anders dan de anderen en dan vraag ik me op zulke momenten wel eens af of het aan mij ligt.... Maar ik weet dat ik heus niet de enige ben!
Je voelt je soms alleen zo anders dan de anderen en dan vraag ik me op zulke momenten wel eens af of het aan mij ligt.... Maar ik weet dat ik heus niet de enige ben!
vrijdag 22 juni 2007 om 11:31
ik ben laatst zelfs eens niet naar een kinderverjaardag geweest vanwege mijn schattige, maar oh zo ondernemende dreumes (20 mnd). :o De verjaardag werd op een camping gevierd. behalve het feit dat ik het eigenlijk te ver rijden vond, zag ik mezelf daar alweer continue achter het mannetje aanrennen!
Oudte is ook heel anders, die moest ik af en toe wegsturen om te gaan spelen.
Oudte is ook heel anders, die moest ik af en toe wegsturen om te gaan spelen.
vrijdag 22 juni 2007 om 13:15
Ik heb voor mijn twee jongens een identiteitsplaatje laten maken.
Staan twee 06 nummers op. Van mijn man en die van mij.
Staat ook nog wel stoer.
Als wij op vakantie gaan of een dagje weg dan krijgen ze de ketting om.
Kunnen 'm niet zelf af krijgen, en je kan er ook een beveiligde ketting bij kopen ivm blijven hangen.
Staan twee 06 nummers op. Van mijn man en die van mij.
Staat ook nog wel stoer.
Als wij op vakantie gaan of een dagje weg dan krijgen ze de ketting om.
Kunnen 'm niet zelf af krijgen, en je kan er ook een beveiligde ketting bij kopen ivm blijven hangen.
vrijdag 22 juni 2007 om 14:31
Hoi,
Mijn dochter 20 maanden is ook zeer ondernemend. Toen ze 6 maanden was rolde ze overal naar toe. Vanaf 8 maanden kruipend en vanaf 12 maanden lopend. Als ik rustig wil zitten moet de ruimte echt goed afgesloten zijn. Thuis is dat geen probleem, maar bijv. in de tuin van mijn zwager en schoonzus wel. Ze hebben een klein tuinhekje en daar leggen ze dan een grote kei voor om hem dicht te houden. Na 10 min. in de tuin komt mijn 18 maanden oude droppie met die mega kei aangelopen. Het is een hoekhuis en je kan dus langs het huis naar de voordeur en de weg lopen. Binnen 5 min. stond ze daar dus al. Nu barricaderen we die doorgang.
Mijn nichtjes die daar wonen blijven wel netjes in het achterste deel van de tuin en het hek kan makkelijk open staan.
Wij hebben besloten dat we deze zomer maar op zoek gaan naar een kleine auto vrije camping. Dat scheelt een hoop stress, hoop ik.
Het voordeel is wel dat wij er altijd op voorbereid zijn, ik verwacht dat ze op onderzoek uitgaat. Als mijn nichtjes het een keer doen dan heeft niemand het in de gaten. Zo klom ze nooit de trap op, tot ze op een gegeven moment al halverwege was.
En echt erg vind ik het niet. Het is echt mijn 2e natuur geworden om in de gaten te houden waar mijn dochter is. Ik kan dan ook gewoon kletsen en thee drinken, terwijl ik haar in de gaten hou.
Groetjes
Mijn dochter 20 maanden is ook zeer ondernemend. Toen ze 6 maanden was rolde ze overal naar toe. Vanaf 8 maanden kruipend en vanaf 12 maanden lopend. Als ik rustig wil zitten moet de ruimte echt goed afgesloten zijn. Thuis is dat geen probleem, maar bijv. in de tuin van mijn zwager en schoonzus wel. Ze hebben een klein tuinhekje en daar leggen ze dan een grote kei voor om hem dicht te houden. Na 10 min. in de tuin komt mijn 18 maanden oude droppie met die mega kei aangelopen. Het is een hoekhuis en je kan dus langs het huis naar de voordeur en de weg lopen. Binnen 5 min. stond ze daar dus al. Nu barricaderen we die doorgang.
Mijn nichtjes die daar wonen blijven wel netjes in het achterste deel van de tuin en het hek kan makkelijk open staan.
Wij hebben besloten dat we deze zomer maar op zoek gaan naar een kleine auto vrije camping. Dat scheelt een hoop stress, hoop ik.
Het voordeel is wel dat wij er altijd op voorbereid zijn, ik verwacht dat ze op onderzoek uitgaat. Als mijn nichtjes het een keer doen dan heeft niemand het in de gaten. Zo klom ze nooit de trap op, tot ze op een gegeven moment al halverwege was.
En echt erg vind ik het niet. Het is echt mijn 2e natuur geworden om in de gaten te houden waar mijn dochter is. Ik kan dan ook gewoon kletsen en thee drinken, terwijl ik haar in de gaten hou.
Groetjes
vrijdag 22 juni 2007 om 15:04
Zo.n naamketting had ik nog niet eens over nagedacht. Waar kan je die kopen / laten maken? Moet ik zeker hebben!
Darshjan, ik denk dat zo'n naamketting mij wel enige rust zal geven maar natuurlijk kan er dan nog van alles gebeuren....... En ook ik kan niet gezellig kletsen en koffie drinken met anderen en tegelijkertijd volledig mijn kleine in de gaten houden. Hij is zo supersnel!!!
Pfffff, moeilijk hoor. Enerzijds wil je je kind loslaten en lekker laten spelen maar ik weet gewoon dat dat er niet in zit bij die jongen van mij...
groetjes
Darshjan, ik denk dat zo'n naamketting mij wel enige rust zal geven maar natuurlijk kan er dan nog van alles gebeuren....... En ook ik kan niet gezellig kletsen en koffie drinken met anderen en tegelijkertijd volledig mijn kleine in de gaten houden. Hij is zo supersnel!!!
Pfffff, moeilijk hoor. Enerzijds wil je je kind loslaten en lekker laten spelen maar ik weet gewoon dat dat er niet in zit bij die jongen van mij...
groetjes
vrijdag 22 juni 2007 om 16:26
Zo'n naamketting is inderdaad wel een goed idee bij wat oudere kinderen. Maar als de ondernemende peuter nog klein is is je grootste angst vaak niet eens dat hij je kwijt raakt (hoewel, ook erg naar natuurlijk!), maar dat hij/zij onder een auto loopt, in een vijver valt, etc.etc.
Mijn middelste kind presteerde het toen hij 12 maand was, een stoel tegen het keukenblok aan te schuiven en toen via het aanrechtblad naar een openstaand raam te klimmen. Dat was er dus ook zo één die je nooit uit zicht kon laten... En met 9 maand kon hij al zelf uit zijn ledikant klimmen, waarbij hij zich er gewoon uit liet storten, en op zijn hoofd terechtkwam. Ik was zo oplettend als mogelijk, maar toch vind ik het nog steeds een wonder dat hij nooit iets gebroken heeft!
Tegen dat soort fratsen, tja, daar helpt zo'n naamketting natuurlijk niet tegen. Ik gebruik zelf voor mijn oudste twee kinderen (10 en 5) zo'n polsbandje met mijn mobiele nummer erop als we naar een pretpark gaan ofzo (zijn gewoon verkrijgbaar bij de Hema). En ik heb ze geleerd dat mochten ze ons kwijtraken, het polsbandje aan een medewerker van het park te laten zien, en te vragen of hij/zij ons wil bellen. Gelukkig nog nooit nodig geweest, maar geeft toch extra veiligheid.
